G-voetballei
trainen bij HSV
SP
Oe Kerstman is ontvoerd
et was een gure avond,
de wind waaide en het
regende hard. Het was
0 15 december 1980 en de
Kerstman was druk bezig met het
inpakken van alle cadeautjes. Maar niet alleen met de
cadeautjes, nee, ook met zijn rendieren. Die moesten elke
dag flink getraind worden. Ze moesten fit en geoznd zijn
tijdens de kerstweek. De Kerstman had honderd rendieren
waarvan er telkens tien voor de slee werden gespannen als
hij ging rijden.
Twee dagen voor Kerstmis kwam hij er plotseling
achter dat hij was vergeten om zijn gouden koets op
te poetsen. Daarvoor had hij nu nog maar weinig
tijd. De Kerstman pakte zijn spullen en begon als
een razende te poetsen. Hij werkte dag en nacht
door. Om vier uur 's nachts blinkte de koets in het
schuurlicht. Het leek wel een spiegel, zo mooi. Ook
de rendieren waren heel tevreden.
Nu moest hij zijn koets nog uitproberen. Hij spande
tien rendieren voor de koets en die trokken hem
naar buiten. „-Even wachten jongens," zei de
Kerstman, „dan trek ik meteen mijn pak aan," en hij
ging snel naar buiten. De rendieren waren wel onrustig
maar daar lette de Kerstman niet op. Hij had natuurlijk
haast.
Hoppah, hortsjik, olé en ja hoor, daar trokken de rendie
ren de slee de lucht in. Plotseling ging hij niet hoger. Hij
ging zelfs naaar beneden! De Kerstman keek naar beneden
en hij zag dat er grote touwen om de slee zaten. Daar
stonden twee sterke mannen aan die touwen te trekken.
„Laat dat," riep de Kerstman, „ik moet aan het werk,"
maar de mannen luisterden niet en trokken door. Na twee
minuten plofte de slee op de grond. De Kerstman werd met
zijn slee en de rendieren in een hele grote vrachtwagen
geladen.
Die reed de hele dag en de nacht door tot ze in Spanje
aankwamen. Daar werd alles in een schuur gestopt en de
deur ging op slot. Daar zat de Kerstman, in een
vreemd land en helemaal alleen. Hij was hulpeloos.
Die ochtend was er een extra journaal. 'Dames en
herener is iets ergs gebeurd. De Kerstman is
sinds gisteren verdwenen. Waarschijnlijk is hij
ontvoerd. Als iemand hem na 15 december nog
heeft gezienbel ons dan snel op. Dit was het
einde van het journaal.'
De ontvoerders stuurden een brief naar de
Nederlandse politie. Daarin stond geschreven dat
ze de Kerstman lieten gaan als ze de andere
negentig rendieren zouden krijgen. De politie
wist niet wat ze moest doen en ging vergaderen.
Ondertussen in Spanje...
De Kerstman had een opening in
de schuur ontdekt. Zijn slee kon er
precies doorheen.
De rendieren ook. Vlug spande hij
ze weer voor zijn koets en ze vlogen weg. De ontvoerders
kwamen een paar uur later en zagen dat de Kerstman weg
was. Dat vonden ze
verschrikkelijk en ze begonnen pveral
in de buurt te zoeken.
Zoals jullie weten woont Sinterklaas in Spanje. Hij
had net een drukke tijd achter de rug en was lekker
aan het wandelen. Toevallig vlak bij de schuur waar
de Kerstman in had gezeten. De ontvoerders zagen
hem lopen en dachten 'ah, daar loopt de Kerstman'
en ze fenden op hem af. Sinterklaas wist natuurlijk
niet wat er gebeurde. Ze namen hem mee en stopten
hem in de schuur. De koets en de rendieren waren ze
kwijt, maar de Kerstman hadden ze weer, dachten ze.
Maar toen ze goed naar zijn kleren keken, zagen ze dat
het niet de Kerstman was die ze ontvoerd hadden, maar
Sinterklaas. Ze maakten een nieuwe brief en vroegen nu
vijftien miljoen pepernoten om tegen
Sinterklaas te ruilen.
Die ochtend kwam op het extra journaal: 'Dames en heren
de Kerstman is weer terecht maar er is weer iets heel ergs
gebeurd. Sinterklaas in ontvoerd. De ontvoerders vragen
vijftien miljoen pepernoten om hem te ruilen. Is er iemand
die zoveel heeft, bel ons dan vlug.
Dit was het einde van het journaal.'
De Kerstman zag die uitzending en belde onmiddellijk op.
Hij had nog een hele bérg pepernoten achter zijn huis
opgestapeld. De politie stopte ze allemaal in een vracht
wagen en bracht ze naar Spanje. De ontvoerders waren
tevreden en gaven Sinterklaas weer terug. Zo was alles
toch weer goed gekomen.
Ramon Tromp
Uitkijkpost Kerstbijlage - 18 december 1996 - pagina 13
1/^rèiP en gewone woens-
dagmiddag bij HSV.
Hoewel, gewoon...
'LJ Het is de middag van
4 december en in de kantine
heeft de voetbaljeugd zich
verzameld voor een spannende
poppenkast, in afwachting van
de komst van de goedheiligman
en zijn trouwe pieten.
Maar buiten, op het E-veld,
wordt nog gewoon getraind.
Hoewel, gewoon...
Voetbaltrainer Bonnie Bult werkt
aan de basistechniek van het
edele voetbalspel met een groep
verstandelijk gehandicapte
kinderen. Langs de kant moedi
gen blauwbekkende moeders
hun kroost aan.
Onder hen zijn ook Trees
Evertse en Nel Stoop, twee jaar
geleden de initiatiefneemsters
van dit G-team. „Het zijn
allemaal kinderen uit de regio,
die in Alkmaar op school zitten
op de Alk." Ze zochten een
voetbalclub in de buurt, waar
de kinderen op hun eigen
niveau een uurtje in de week
kunnen trainen. Ze vonden
onderdak bij HSV. De kinderen
komen woensdagmiddag uit
school met een busje, hun
ouders halen ze weer op.
Bonnie Bult wordt bijgestaan
door Wim Harkmans, Piet
Apeldoorn en Cor Keeman.
Want de kinderen kunnen een
beetje extra aandacht af en toe
goed gebruiken.
Van november tot mei heeft het
G-team van de gemeente de
beschikking gekregen over de
gymzaal aan de Kerkakkers.
„Daar zijn we hardstikke blij
mee. Het is heel fijn dat de trai
ning elke week doorgaat.
Continuïteit is goed voor de kin
deren," vertelt Trees Evertse. Het
is deze middag eigenlijk een
beetje te koud om buiten te trai
nen. Maar de leiding heeft hier
toe besloten omdat de
Sinterklaas-spanning in de kanti
ne de voetballers misschien wat
te veel wordt. Eerst nog maar
even uitwaaien, en dan straks
met zijn allen naar binnen. Lars
heeft vandaag in ieder geval
geen zin in voetbal. Hij gaat er
eens even bij zitten. Maar de
trainers hebben hem snel in de
gaten en halen Lars er weer met
een grapje bij.
Ze komen overal vandaan.
Alkmaar, Heiloo, Koedijk,
Schoorl, Waarland en zelfs
Schagen.
Bonnie Bult vindt het heerlijk
om te doen. „Het gaat niet om
winnen, maar om de ontspan
ning die het ze geeft. Ik probeer
ze het een en ander bij te bren
gen, maar dat heeft natuurlijk
wat meer tijd nodig dan bij
'gewone' kinderen." Maar wie
toekijkt, ziet al gauw dat het G-
team al heel wat geleerd heeft.
De groep is geconcentreerd en
gedisciplineerd bezig met de
oefeningen. Spelenderwijs wor
den hen heel wat technieken
aangeleerd. En tot besluit wordt
er natuurlijk even 'een potje'
gespeeld.
„Het sociaal gevoel is groot in
deze groep. Veel jongens en
meisjes zitten ook bij elkaar in
de klas. Ze hebben dus al een
hele goede band. Krijgt er eentje
per ongeluk een bal in zijn buik,
dan voelen de anderen met hem
mee. Dat vinden ze dan heel
erg."
De 5 december-zenuwen doen
zich nu toch een beetje gelden
en na een half uurtje besluit
Bonnie dat het mooi is geweest.
Spullen opruimen, naar de
kleedkamer en dan hup,
naar de kantine...
Marian Lutgerink
