Van rolemmer tot
spreekbeurt: KCA
VAN ROLEMMER TOT SPREEKBEURT
14 FEBRUARI 2006
UITKIJKPOST
Over papier, GFT- en glasafvalverwerking weten verschillende
basisschoolleerlingen in Heiloo al het nodige. Hun omgeving
ook, hoopt de Gemeente Heiloo, want dat is wat zij beoogt met
het project 4Van rolemmer tot spreekbeurt'. Tijdens een infor
matieve en vooral 4coole' excursiemiddag verzamelen de kids
informatie voor hun spreekbeurt. De kinderen worden door de
Uitkijkpost op de voet gevolgd en kunnen hun verhaal lezen in
de krant. Maar u natuurlijk ook, want het is voor ons allemaal
belangrijk te weten hoe en vooral waarom we op een goede
manier met ons afval moeten omgaan. Op woensdag 31 januari
konden vijf leerlingen met eigen ogen zien wat er gebeurt met
Klein Chemisch Afval, oftewel KCA.
Het is 13.00 uur, als de eerste groep zeven-leerling, Frank van den
Brom van basisschool Springschan^, zich meldt bij de afdeling Beheer
Openbare Ruimte. Al snel volgen de andere vier journalisten in spe, die
ontvangen worden door Rob Reijners, Hoofd Beheer Openbare
Ruimte. Het zijn: Floor de Haan (Willibrord), Marik Pannenkoek (De
Meander), Heieen Wergers (St. Radboud) en Tessa Reyes
(Benedictus). Allereerst gaan de kids het terrein op waar medewerker
Hans Tielen hen al staat op te wachten met zijn verhaal over KCA.
Klein chemisch afval is afval van huishoudens dat gevaarlijk is voor
het milieu als je het zomaar weggooit. Batterijen, medicijnen, verf,
lampenolie, kwikthermometers en tl-buizen. Vanwege de schadelijke
bestanddelen mogen ze niet bij het gewone afval, maar moeten
gescheiden worden ingeleverd. Gevaarlijk afval is afval dat gevaarlijk
is voor mens, dier of milieu. Zware metalen, polychloorbifenylen
(PCB's) of producten die (landbouw)chemicaliën bevatten, afgewerkte
olie, oliefilters, batterijen en accu's. Gemeenten zijn op grond van de
Wet milieubeheer verplicht KCA gescheiden in te zamelen. Heiloo
heeft aan het Rosendaal haar KCA-depot en verder kunnen inwoners
batterijen, injectienaalden en geneesmiddelen bij supermarkten en
apotheken inleveren. By wijze van uitzondering mogen de kinderen
het depot binnen. ,,We hebben hier allerlei veiligheidsmaatregelen
genomen: brandwerende deuren, explosievrije verlichting, een (oog)
douche, brandblussers, een lekvrije vloer", laat Hans de kinderen zien.
„Dan laat ik mijn tas maar even buiten staan, stel je voor dat ik iets
omstoot", merkt één van de kinderen op. Daarna is het snel de bus in,
op naar het Afval Energie Bedrijf Amsterdam.
,Als ik maar zo'n witte jas aan en een helm op mag. Dat zou ik zo
graag een keer willen", zucht Frank als hij het imposante gebouw
binnenloopt. Dat dat zeker het geval zal zijn, vertelt gastvrouw Marit
Jekkers, die met haar collega Tom Kind de rondleiding zal verzorgen.
Marit vertelt eerst wat er in de fabriek gebeurt, later zal Tom de kinde
ren meenemen naar de afdelling Klein Chemisch Afval. De belangrijk
ste boodschap in Marit's verhaal luidt, dat er bij het Afval Energie
Bedrijf van afval duurzame elektriciteit, warmte en bruikbare materia
len wordt gemaakt. Zoveel mogelijk eruit halen en er zo min mogelijk
van over houden, luidt het devies. En dan ook nog eens zorgen dat de
rookpluimen die uiteindelijk de twee hoge schoorstenen verlaten, haast
volledig bestaan uit waterdamp. Vergelijkbaar met de fluitketel dus! Om
nog wat cijfers te noemen: er staan elf van dit soort fabrieken in
Nederland, slechts 1,3 van alles wat wordt verbrand is onbruikbaar,
85% van alle ingezamelde elektrische apparaten is nog bruikbaar.
In de verbrandingsketels is het 1250 graden en 165.000 gezinnen in
Amsterdam maken gebruik van de energie die bij dit bedrijf uit afval
gemaakt wordt. Hoewel Tessa graag bij de cijfers blijft en over de finan
ciële kant van het bedrijf door wil praten, is het de hoogste tijd voor de
rondleiding. Gehuld in witte wegwerpjassen, veiligheidshelmen op en
dito brillen in de aanslag gaan de kinderen de fabriek in. Een tocht over
metalen roostervloeren, langs warme ketelwanden, trappen op en
omringd door gigantische buizen doet de jeugdige bezoekers belanden
in een spannende kleine ruimte; de kraanmachinekamer. Vanaf een dui
zelingwekkende hoogte is de afvalberg te zien, waarboven giga grijpers
aangestuurd door de machinisten Kjeld en Frans het vuil met een sier
lijke boog richting verbranding transporteren. Dat alle kinderen moch
ten proberen de kraan zelf te bedienen is wel een hoogtepunt in de
rondleiding. Wel even wat anders dan achter je playstation met de
joystick! Dat er in zo'n fabriek toch wel eens wat misgaat bleek wat
later toen lift 3, waarin de groep uit Heiloo op weg was naar de contro
lekamer, vast kwam te zitten. Gelukkig bleken medewerkers Sjaak en
Gairo echte helden en verlosten zij de kinderen na een aantal benauw
de minuten.
Tot slot was het woord aan Tom die de kinderen vertelde en liet
zien waar de zeven miljoen kilo KCA per jaar terecht komt. Eindelijk
komt dan het onderwerp 'ontploffen' aan de orde. Tom vertelt dat als
de met de spullen die hier opgeslagen zijn onjuist omgegaan wordt,
gevaarlijke situaties kunnen ontstaan. „Ook ontploffingen?", vraagt
een leerling. Tom antwoordt: „Ook ontploffingen." Wat bij het depot
in Heiloo te zien is, staat hier ook, maar dan in het kwadraat.
Tientallen tonnen, bakken en containers met chemisch en gevaarlijk
materiaal. Of dat in de spreekbeurten van deze vijf te horen zal zijn
is afwachten, maar interessant wordt het zeker!
