Eerste sprookjesboek voor verstandelijk gehandicapten
'Sprookjesschrijver! is echt het mooiste beroep van de wereld!'
nsÊÊ
m
illlll
'Verstandelijk gehandicapten
zijn eerlijk en direct,
dat spreekt me aan'
'De wereld in het sprookje
moet zo open mogetijk zijn9
**rv"
Margaret Bronkhorst tekent vanaf haar jeugdjaren zeer gedetailleerd en romantisch. Foto Mario Sacksioni
capte zoon. „Het klikte zo goed
tussen Allard en mij, dat zijn vader
verbaasd uitriep dat ik mijn
beroep was misgelopen" herinnert
Margaret zich.
Ze gaat enthousiast verder:
„Verstandelijk gehandicapten zijn
eerlijk en direct, dat spreekt rfie aan.
Die middag heb ik dan ook een hele
tijd met Allard zitten praten." Nadat
de hovenierswerkzaamheden in de
tuin van zijn ouders waren afgerond,
vroeg Margaret of ze nog eens terug
mocht komen om met Allard te gaan
tekenen en schilderen. Zo is het alle
maal begonnen. Ze liet de jongeman
kleuren ecoline uitkiezen en vervol
gens gingen ze aan de slag.
HEILOO - Er was al wel een kookboek en een
woordenboek voor verstandelijk gehandicapten en
natuurlijk kon hen worden voorgelezen uit eenvoudige
kinderboeken, maar sinds januari van dit jaar is er speciaal voor
hen het eerste sprookjesboek te koop. 'Het pad van Goudblokje
is een zeer kleurrijk boek dat is geschreven en geïllustreerd door de
Heilooër tekenares/schrijfster Margaret van Bronkhorst. Een verhaal in
simpele bewoordingen en prachtige kleuren over Goudblokje, haar vriendje
Jochum, een krachtige arm, vlinders en dolfijnen.
Afkomstig uit het kleurrijk Fries
kruideniersgeslacht Poiesz en met
psycholoog/schrijver René Diekstra
als achterneef, kan het Kaast niet
anders of ook Margaret van
Bronkhorst (55) is een kleurrijke ver
schijning. Klein, tenger en charmant
lijkt zij zelf wel een sprookjesfiguur,
maar dan wel eentje met een heel
bijzonder tekentalent: „Ik heb altijd
getekend, vanaf dat ik klein was en
eigenlijk heb ik daar altijd wel suc
ces mee gehad" vertelt ze.
Het tekenwerk uit haar jonge kin
derjaren is verbazingwekkend
gedetailleerd en romantisch.
„In het palijs" schreef de zeven
jarige Margreetje van Hettema
uit Joure, onder een schattig stripje
dat ze had ingestuurd op een
wedstrijd in de krant en waar
mee ze zelfs een prijs won.
kende Allard's vader duidelijk een
afbeelding van een sterke, gespierde
arm: „Die afbeelding wilde ik graag
hebben en daaromheen heb ik uit
eindelijk het verhaal verzonnen dat
ik in 'Het pad van Goudblokje' hele
maal heb uitgewerkt". Wat is er zo
bijzonder aan een sprookje voor ver
standelijk gehandicapten? „Er moe
ten openingen in het verhaal zitten,
want een verstandelijk gehandicapte
is al enigszins belemmerd, dus is het
juist voor hen belangrijk dat de
wereld in het sprookje zo open
mogelijk is. Sprookjesschrijven is echt
het mooiste beroep van de wereld"
verzucht Margaret van Bronckhorst.
Inmiddels heeft ze Allard uit het
boek voorgelezen en „hij vond het
mooi en heeft er vreselijk om gela
chen."
Er is blijkbaar behoefte
aan dergelijke boeken
Het sprookjesboek werd uitgegeven
door de drukkerij van GGZ NH: „Het
drukken was ingewikkeld vanwege
de kleurencombinaties die nauw op
elkaar zijn afgestemd. Na het druk
ken moesten alle pagina's worden
gelamineerd, waardoor het boekje
stevig en afwasbaar werd. Daar zijn
de medewerkers van de drukkerij erg
lang mee bezig geweest, maar
het is zo mooi geworden!"
legt de enthousias
te schrijf
ster uit.
tm
Terwijl Margaret opgroeide, na een
verhuizing naar Amsterdam daar de
mulo deed en vervolgens als negen
tienjarige aan het werk ging als
secretaresse bij een psychologisch
adviesbureau, bleef ze altijd teke
nen en ontwerpen. Op 24-jarige
leeftijd streek ze neer in de
Wieringermeer, waar ze in lijn met
het ondernemersbloed van haar
familie, gedurende tien jaar een
eigen modeboetiek had, maar in
diezelfde periode was ze ook actief
als kostuumontwerpster voor bij
voorbeeld de toneelvereniging in
Schagen.
Toen ze later als receptioniste werk
te bij de gemeente Wieringen, werd
daar haar schrijftalent geprikkeld.
Jaarlijks verraste ze haar collega's
met 'het sprookje van de gemeen
tesecretarie', een verhaal over aller
lei figuren die ze had bedacht rond-
Wonderlijk genoeg lukte
het haar om Allard zeker twee uur
geconcentreerd te laten werken, ter
wijl hij gewoonlijk al na tien minuten
genoeg had van het schilderen. Ze
werkten viermaal samen en tijdens
die uren ontstonden prachtige
afbeeldingen.
Die gebruikten ze bijvoorbeeld om
ansichtkaarten van te maken, die
Allard vervolgens naar vrienden
stuurde. Maar op één van zijn
schilderijen her-
Ze
heeft
het boek
opgedragen
aan 'allen die zich
op onschatbare wijze
inzetten voor de mens met
een verstandelijke beperking' en
maakt al plannen voor de toekomst.
„De voorraad bij de boekwinkel is al
aardig aan het slinken, maar zodra
het boek is uitverkocht, komt er een
herdruk. Ik wil voorlopig ieder jaar
in januari een vervolg uitbrengen,
want er is blijkbaar behoefte aan
dergelijke boeken voor verstande
lijk gehandicapten. Het is te gek dat
er niet eens sprookjesboeken voor
hen zijn, dus ik ga door!" klinkt het
stellig uit de mond van de frêle
schrijfster.
Op het vervolg van 'Het pad van
Goudblokje' moet u wachten tot
januari 2008, maar tot die tijd kunt u
deel 1 van de serie voor €10,- kopen
bij Bruna in winkelcentrum
't Loo in Heiloo.
om de
namen van
haar collega's: „Ze
lagen daar flauw om
van het lachen" herinnert
de schrijfster zich met plezier.
In 1991 kwam ze naar Heiloo om zich
te voegen bij haar latere echtgenoot,
Toon van Bronckhorst, die in Heiloo
zijn hoveniersbedrijf had. Vanaf 1999
vormde ze met hem een vennoot
schap onder firma tot aan het
moment, dat haar man enkele maan
den geleden met pensioen ging.
De beslissing om het hoveniersvak
in te gaan, blijkt nu een omme
zwaai in haar leven te markeren.
Want het werk voor hun beider
hoveniersbedrijf hield niet alleen in
dat zij het
administra
tieve deel voor
haar rekening nam
maar ook dat ze zonodig
een handje hielp bij de
werkzaamheden bij hun
klanten. Zo kwam ze gedu
rende de zomer van 2005 in
contact met de familie Van
der Poel uit Alkmaar, een
ouder echtpaar met een 40-
jarige verstandelijk gehandi-
