MMI
Oud-redactrice uitkijkpost schrijft boek over emigratie
Belevenissen in Zweden gebundeld
Belevenissen met humor bekeken
Speciaal voor de Uitkijkpost geeft
Nicöle alvast een voorproefje op het
binnenkort uit te brengen boek.
„Het is altijd een droom van mij
geweest om een boek te schrijven.
Als kind was ik gek op lezen, ik ver
slond in mijn jeugd bijna alle boe
ken van de bibliotheek in mijn
woonplaats Egmond-Binnen. Wat
leek het mij geweldig om te kunnen
zeggen dat je zelf schrijfster bent!
Inmiddels kijk ik natuurlijk iets min
der 'kinderlijk' tegen het uitbren
gen van een eigen boek aan, maar
een beetje spannend is het toch
wel!" In het boek, waarin Ben
Heerlapd overigens ook een deel
van de teksten heeft geschreven,
wordt op vaak humoristische wijze
een kijkje inde belevenissen van de
twee landverhuizers gegeven.
Zo wordt de lezer onder meer deel
genoot van de stress die ontstaat
wanneer het ingehuurde verhuisbe
drijf failliet blijkt te zijn en van de
oplichterpraktijken van de vorige
eigenaars van het huis dat Nicöle en
Ben kochten. Vele malen valt in hun
woonplaats Laggasen de stroom uit.
Door omver gestormde bomen en
blikseminslagen, tot en met een
blikseminslag in hun huis aan toe!
Ook blijkt de natuur erg dichtbij,
met een vleermuis in de woonka
mer en een slang in de tuin.
De 'echte' roofdieren zijn eveneens
aanwezig maar blijven gelukkig
(nog) in het bos. Daarnaast belandt
het stel weer in de schoolbanken
om de Zweedse taal onder de knie
nationaliteiten in de klas zorgt af en
toe voor enige onrust en dat de
leraar na twee maanden lesgeven
nog steeds Engels spreekt voor de
klas draagt ook niet bij aan een
vlotte integratie... 'Desondanks'
hebben Nicöle en Ben het in
Zweden reuze naar hun zin...
Inburgeren
„Het krijgen van contact met de
plaatselijke bevolking is eigenlijk
boven verwachting makkelijk
gegaan", vertelt Nicöle. „Wij spra
ken amper een woord Zweeds toen
wij ons huis betrokken.
Aanvankelijk konden wij ons rede
lijk in het Engels redden, maar uiter
aard wilden wij zo snel mogelijk de
taal van ons nieuwe thuisland onder
de knie krijgen.
Omdat in Zweden veel mensen van
buitenlandse komaf wonen, organi
seren de meeste gemeentes speciale
cursussen om de nieuwe bevolking
vlot te laten inburgeren. Deze cur
sus wordt bovendien gratis aange
boden, zodat we deze kans met
beide handen aangrepen. Hoewel
het allemaal erg traag ging, hebben
wij toch een goede,basis gelegd wat
betreft onze kennis van de Zweedse
taal. Momenteel volgen wij de cur
sus Zweeds A en B binnen het voort
gezet onderwijs. Klaar met leren
zijn we dus nog niet, maar het
niveau van de Swedish kok uit de
Muppetshow zijn we reeds lang
ontstegen!" Volgens Nicöle is de
Zweedse bevolking erg gastvrij wat
de komst van niet-Zweden in hun
land betreft. „Natuurlijk zal het niet
overal zo zijn, maar tot nu toe heb
ben wij ons nergens onwelkom
gevoeld. In de grote steden is het
wellicht anders, maar hier op het
platteland zijn de mensen juist blij
met onze komst.
Jonge Zweden trekken massaal naar
de grote steden (Malmö, Göteborg
en Stockholm) omdat daar meer
werk te vinden is dan in de kleine
dorpjes. Gevolg: leegstaande huizen
op het platteland en vergrijzing.
Wanneer een Nederlander (liefst
plek opvult is het huis in elk geval
weer permanent bewoond en kun
nen voorzieningen als een school,
de bus en een sportvereniging ten
minste blijven bestaan.
De Zweden zien dus prima in dat zij
min of meer afhankelijk zijn van
inwoners van buitenaf. Hoe je jezelf
opstelt speelt uiteraard een grote
rol in dit acceptatiegebeuren. De
mensen uit ons dorpje roemen ons
dikwijls om onze wil om te integre-
ren en ons doorzettingsvermogen
om de taal goed te leren. Wij begrij-
De winters zijn nog echt winterslangkoud en met veel sneeuw. Eigen foto
pen zelf ook dat dit de acceptatie
van 'Nederlandse buren' wel een
stuk eenvoudiger maakt."
Foutjes in het Zweeds
Hoewel het met de uitspraak van
het Zweeds dus de goede kant
opgaat, zitten Ben en Nicöle er af
en toe nog wel eens naast.
„Gelukkig kunnen de Zweden wel
lachen om ons gestuntel en zien zij
de humor van onze fouten in. Een j
paar van deze missers willen wij je
niet onthouden en zul je ook terug
vinden in ons boek..." Mikael, onze
Zweedse buurman en inmiddels ook
vriend, had Ben gevraagd te helpen
bij het storten van overtollige huis
raad. Natuurlijk hielp Ben mee met
sjouwen en een uurtje later reden
zij met een volgeladen aanhanger
richting 'het milieustation'.
Op de heenweg vertelde Mikael
over zijn buren, die in het enige grij
ze huis in ons gehuchtje wonen.
Eenmaal terug wilde Ben nog wat
meer over hen weten. Hij wist hun
namen echter niet meer dus vroeg
hij Mikael naar de bewoners van het
'grishus'. Hus betekent huis zoals je
zult begrijpen, maar gris was niet
helemaal wat Ben bedoelde! Grijs is
namelijk gra in het Zweeds, terwijl
'gris' varken betekent! Sinds die ver
gissing leven de buren van Ewy en
Mikael dus in het varkenshuis...
Toen Mikaels vriendin Ewy jarig was
werden wij uitgenodigd om langste
komen. Wij voldeden graag aan dit
verzoek, zodat wij 's avonds achter
een enorme taartpunt en een kopje
koffie plaatsnamen. Omdat de
(vakantie-)buren van Ewy, ook
Nederlanders, eveneens waren uit
genodigd leek het ons wel gepast
om het 'Lang zal ze leven' ten geho
re te brengen. Een beetje interna
tionale viering kon geen kwaad, zo
dachten wij.
Aan het eind van het lied zongen
Wij dan ook een aantal maal
Hieperdepiep...Hoera. Eenmaal uit
gezongen keken wij verwachtings
vol naar Ewy, die echter met opge
trokken wenkbrauwen naar ons
keek. Nu weten wij zelf uiteraard
dat wij geen stemmen als de Poolse
Nachtegalen hebben, maar zo erg
leek het ons toch ook weer niet.
Unora*)" \/rr\Dn F\aa/ 7\rV\ \/orh^A<r
rynut.ru. vi vCyCvvy V-TT üuujv^
af. „Ja, zo gaat ons liedje nu een
maal", antwoordde ik. „Weten jullie
wel wat Hoera betekent in het
Zweeds?" was de wedervraag.
„Nou, eigenlijk niet nee." Toen
bleek dat wij Ewy als prostituee
hadden bezongen, want ho(e)ra is
het Zweedse woord voor een dame
van lichte zeden! Hoewel wij ons
duizend maal excuseerden zal Ewy
vast hebben gedacht dat wij maar
een vreemd volk zijn. Nou ja, dat is
dieren zijn de twee niet. „Nee
hoor", lacht Nicöle geruststellend.
„Dan zou je hier geen leven heb
ben. De Zweden zelf zijn overigens
doodsbenauwd om zonder geweer
het bos in te gaan.
Ik ga er altijd maar van uit dat een
dier in eerste instantie wil vluchten,
alvorens het tot de aanval overgaat.
Zolang je het beest de ruimte geeft
om weg te komen zal het nooit
zomaar agressief worden. In het
voorjaar is het overigens wel oppas
sen geblazen wanneer de dieren
jongen hebben en deze willen ver
dedigen.
Maar met een portie gezond ver
stand kom je een heel eind en hoef
je absoluut niet bang te zijn wan
neer je een mooie wandeling door
de bossen maakt." Naast hun studie
drijven Ben en Nicöle het bedrijf
ning bestaat uit bedrijfsadvisering,!
begeleiding van emigratie naar
Zweden en werkzaamheden op het
gebied van webdesign en media.
Daarnaast verlenen zij fiscale
adviesdiensten aan bedrijven en
particulieren.
Gelukkig blijft er naast het werken
nog tijd genoeg over om er heerlijk
op uit te trekken in de overweldi
gende Zweedse natuur. „Het is'elke
dag weer genieten", glundert
eigenlijk wel logisch met zulke lied
jes!
Wonen en werken in Zweden
Het huis waarin Ben en Nicöle
wonen dateert van 1897 en werd in
1993 grotendeels gerenoveerd. Het
staat zo'n twee kilometer buiten
het gehuchtje, aan een doodlopen
de weg. De enige twee huurwonin
gen aan deze weg (op 600 respec
tievelijk 1200 meter afstand) wor
den slechts als vakantiehuis
gebruikt.
De rest van de omgeving delen Ben
en Nicöle met elanden, reeën, vos
sen, wolven, beren, hazen, slangen,
dassen, eekhoorns en talrijke
vogels. Onlangs nog sloop een lynx
langs hun huis, waarschijnlijk op
zoek naar een smakelijk hapje. „In
de wintermaanden voeren wij de
reeën bij", laat Ben weten. „Zij eten
graag uit de voerbakken naast ons
huis.
De lynx heeft mogelijk lucht gekre
gen van onze 'huisdieren' en daar
om een kijkje genomen. Gelukkig
voor de hertjes waren zij op dat
moment net ergens anders op zoek
naar voedsel. "Bang voor de wilde
Nicöle. „Je stapt vanuit de voordeur
zo het bos in en je kunt hier uren
dwalen zonder een mens te zien.
Heerlijk rustig dus. Onze hond
Jeanny loopt altijd los en in de
zomer vermaakt zij zich urenlang
aan het meer. We wonen behoorlijk
afgelegen maar zijn binnen een
kwartier autorijden ook weer in de
bewoonde wereld. -Geen spijt dus
van de verhuizing naar Zweden?
Beiden: „Nee, geen moment!"
Wanneer 'Naar de noorderzon' pre
cies wordt uitgebracht is momen
teel nog niet bekend. Zodra de
exacte datum vaststaat vermelden
wij dit in de Uitkijkpost. Op de web
site www.lilla-laggasen.com kunt u
via de weblog de dagelijkse beleve
nissen van Ben en Nicöle in Zweden
volgen. Via deze site wordt uiter
aard ook kenbaar gemaakt wan
neer het boek op de markt wordt
gebracht.
u
m
Op 27 mei 2005 verhuisde Nicöle Heerland-Mante samen met haar man
Ben en hond Jeanny naar Zweden. De voormalig redactrice van de
Uitkijkpost maakte tot op heden heel wat mee in 'het hoge noorden'.
Over de voorbereidingen op de emigratie, de belevenissen in het nieuwe
thuisland en de integratie met de Zweedse bevolking verschijnt naar
verwachting medio mei het boek 'Naar de noorderzon'.
