Vader en dochter beklimmen
samen de Kilimanjaro
besneeuwde top.
's morgens wakker werden, gaf het uit
zicht naar de top van de Kilimanjaro
een extra stimulans. Drinkwater, dat
eerst met chloorpillen ontsmet werd,
haalden we gewoon uit de beek. Op
dag vier leek de top al zeer nabij,
alleen schijn bedriegt. De Breakfast
Wall is een steile helling met weinig
begroeiing. Het beklimmen ervan kost
te veel tijd en inspanning. De tempera
tuur was nu ook overdag behoorlijk
laag. De voorlaatste dag gingen we om
18.00 uur naar bed, om vervolgens
om 23.00 uur wakker gemaakt te wor
den. ledereen was "een beetje opge
wonden over wat er komen ging.
Tegen de enorme kou droegen we
meerdere lagen kleding. We vertrok
ken 's nachts met lampjes op onze
hoofden en volgden de gidsen in het
donker. Vanwege de ijle lucht kostte
het klimmen nu echt veel moeite en
we hadden nog een tocht van zeven
uur voor de boeg.
Toen we uren onderweg waren en
iedereen van vermoeidheid de moed
in de schoenen zonk, begonnen de
gidsen, het was nog steeds donker,
een Afrikaans lied te zingen. Dit gaf de
hele groep een adrenalinestoot. Aan de
top gekomen, terwijl de zon opkwam
boven de kraterrand, barstte een enor
me ontlading los. ledereen was blij dat
hij/zij het gehaald had en viel elkaar blij
en geëmotioneerd in de armen. We
zijn hier één uur gebleven en genoten
van de zonsopkomst en het prachtige
uitzicht. Daarna begonnen we aan de
terugtocht. In totaal waren we die dag
zo'n 17 uur in touw geweest. De afda
ling ging veel vlotter, mede doordat het
zuurstofpercentage in de lucht weer
toenam. Eenmaal terug in het basis
kamp was het een weelde om weer
gewoon te kunnen douchen. Tijden het
afscheidsdiner namen we een verdien
de borrel ter afsluiting van dit mooie
avontuur!"
HEILOO - Ergens als een berg tegenop zien, dat gezegde is aan vader
Jan en dochter Nienke Rupert uit Heiloo niet besteed. De beklimming
van de Kilimanjaro was voor hen juist een geweldige uitdaging. Nienke
heeft als stewardess de met sneeuw bedekte berg al vaak vanuit de
lucht waargenomen. Al jaren hadden zij en haar vader het plan, de
beklimming van deze imposante reus samen te ondernemen. In 2007
namen ze het besluit om deze uitdaging aan te gaan.
Jan heeft altijd een drukke baan gehad
als exportdirecteur voor een groothan
del, waarbij hij veel gereisd heeft. Toen
hij in februari van dit jaar met pre-pen-
sioen ging, kwam daarmee voor hem
de tijd en gelegenheid vrij om een
avontuur als dit te ondernemen. Ook
Nienke heeft een drukke baan en vliegt
van hot naar her voor haar werk. Jan:
„Het is daarom voor ons uniek om dit
samen te doen." De Kilimanjaro, ook
wel 'the roof of Africa' genoemd, is
gelegen in Tanzania en heeft een hoog
te van 5895 meter. De gletsjer op de
top, bedekt met eeuwige sneeuw,
smelt zo hard dat het over twintig jaar
wel eens verdwenen zou kunnen zijn.
Daarmee zal het unieke van de
Kilimanjaro voorgoed verloren
gaan. Jan en Nienke planden de
reis in augustus; zo hadden ze
nog voldoende tijd om zich voor
te bereiden. „Technisch gezien is
de beklimming niet zo moeilijk of
zwaar.
hun bron van inkomsten is, werden aan
de voet van de Machame route gese
lecteerd. Er moet namelijk voor zo'n
zestig personen voor zeven dagen
voedsel, potten en pannen, stoelen en
tafels, bagage,en dergelijke worden
meegenomen. De Machame route is
65 kilometer. We liepen gemiddeld
circa zeven uur per dag. De bijzondere
beklimming loopt door vijf klimaatzo
nes; op de eerste dag loop je door het
regenwoud en klim je
door een steeds veran
derende omgeving rich
ting de koude,
Het grote gevaar
schuilt in de hoogte;
veel mensen moeten
hieraan wennen en
krijgen door een te
snelle stijging last
van hoogteziekte.
Een goede conditie is
een eerste vereiste
en daarom gingen
Nienke en ik een half
jaar lang in training. Hardlopen, duur-
trainingen en wandelen; alles om onze
conditie op te krikken. Als 'test' beklom
men wij het Klimduin in Schoorl een
tiental keren met zware bepakking in
onze rugzakken. Hetgeen een hilarisch
gezicht opleverde voorde koffiedrin
kende mensen op de terrasjes."
Als 'test* werd het Klimduin in
Schoorl beklommen
Op 5 augustus was het eindelijk zover
en kon het avontuur beginnen. De
Kilimanjaro was vanuit het basiskamp,
dat zich op 1800 meter hoogte
bevond, al goed zichtbaar. Nienke en
Jan hadden de andere véértien deelne
mers van de groep eerder in Nederland
ontmoet Verder bestond de 'expeditie'
uit één hoofdgids, vier assistent-gidsen,
drie koks en veertig dragers, die ieder
met twintig kilo op hun hoofd de berg
op liepen. „De dragers, voor wie het
De tweede dag was hét heerlijk weer,
maar zakte de temperatuur 's nachts al
onder nul. Onze uitrusting, bestaande
uit goede bergschoenen en thermokle-
ding, moest ons behoeden voor bevrie
zingsverschijnselen. De temperatuur
boven kan wel tot -30 zakken. De
derde dag veranderde de omgeving in
een soort maanlandschap; overal lagen
grote rotsblokken verspreid. We merk
ten dat de lucht ijler werd. De gidsen
waarschuwden ons niet te snel te wil
len lopen en riepen: „Pole, pole," wat
'rustig aan' betekent in het Swahili. Ter
voorkoming van hoogteziekte beklom
men we tussendoor nog de Lava
Tower. Dit ging zo'n 250 meter
omhoog. En ook weer naar omlaag. Zo
kan men wennen aan de hoogte en de
ijle lucht. Overnachten gebeurde in een
klein lichtgewicht tentje ergens op de
berg. Het gaf een enorme kick om zo
midden in de natuur te slapen. Ais we
