verdronken van den aldaar liggenden
monitor Krokodil.
De handelaar J. K. te Deven
ter, die naaimachines, niet uit de
fabriek van The Singer manufactu-
ring Company, te New-York afkom
stig, als Singer machines verkocht
heeft, is blijkens vonnis der arron-
dissements-rechtbank te Zutfen, op
verzoek der Singer manufacturing
Co., te Amsterdam veroordeeld ge
worden om aan de eischeres te ver
goeden alle schade door haar geleden
floor de hierboven onrechtmatige daad,
nader op te maken bij staat, en jvoorts
in de kosten van het geding.
Vrijdag is bij Venlo de linnen
koopman D. van Horst doodelijk door
den bliksem getroffen. Een zwangere
vrouw blijft met zes jonge kinderen
achter.
Vrijdagavond is de spoortrein
die te 8 uren uit Leuven naar Ant
werpen vertrok, op de hoogte van
Rotselaar ontspoord. De locomotief
werd omgeworpen en de machinist en
stoker onmiddellijk gedood. Vijf andere
personenspoorwegwerkers, kregen
brandwonden door de ontsnapping
van den stoom; van de reizigers be
kwamen enkelen kneuzingen.
Aan den eisch der gerechtigheid
is voldaan. Hödel, die den llu Mei
een moordaanslag op het leven des
keizers pleegde, heeft zijn misdaad
met den dood geboet. Tot het laatste
oogenblik heeft de moordenaar zijne
onverschillige houding en brutaliteit
bewaard; van geestelijken bijstand
wilde hij niets weten. Zijn eenig
verlangen bestond in een goeden
maaltijd en sigaren. Toen hij bij het
schavot kwam, keek hij de omstanders
hoonlachend aan en toen het doodvon
nis was voorgelezen, spoog hij op den
grond en riep «bravoHet was niet
algemeen bekend dat de onthoofding
Vrijdag in de vroegte zou plaats vin
den; er hadden zich dus slechts wei
nige menschen voor de gevangenis
verzameld. Men weet, dat het scha
vot op de binnenplaats der gevange
nis was opgericht. Overeenkomstig
de wet werd de uitvoering van het
doodvonnis door aanplakbiljetten te
Berlijn bekend gemaakt. Sedert 12
jaren was in Pruisen geen doodvon
nis uitgevoerd. Hoe men ook over
de doodstraf moge denken, ditmaal
moest aan het rechtsbewustzijn des
volks voldoening worden gegeven en
het ruwe, afgrijzen wekkend cy
nisme van den misdadiger sloot
ieder gevoel van medelijden uit, dat
anders ook den schuldigste niet ont
houden wordt. Met een gevoel van
wij vooreerst niet; 't spreekt van zelf, dat
ze ook voor ons werken, omdat wij, als
beschaafde Europeanen, ons met andere din
gen moeten bezighouden."
Wat zou ik doen? Zou ik me van den
grooten, ondernemenden man scheiden en
alleen op 't schip onder dat vreemde volk
achterblijven Neen 't Noodlot had ons nu
eenmaal aan elkander geketend, en 't koene
waagstuk moest dus gemeenschappelijk door
ons ondernomen worden.
Toen 't avond geworden was, trokken we
onze matrozenpakjes in de duisternis achter
de verschansing uit en kleedden ons als eer
lijke Buitsche handwerksgezellen. Zonder
gerucht daalde de boot in zee, bevende
klommen we er in, 't touw werd doorge
sneden en statig verdween 't schip in den
duisteren nacht.
Baar zaten we, omringd door duisternis,
op de wijde zee, in een gebrekkige, kleine
boot, die door de golven op en neer ge
schommeld werd. Bien nacht zal ik, zoo
voldoening werd algemeen vernomen,
dat het koninklijk recht van genade
niet was uitgeoefend.
Er zijn thans nog eenige nadere
berichten omtrent de laatste oogen-
blikken van Hödel. Reeds is gemeld,
dat de geestelijke (de Berlijnsche
predikant Heinicke) hem na een kort
bezoek had verlaten, omdat er niets
met hem was aan te vangen. Volgens
nadere mededeelingen heeft Hödel
hem echter te woord gestaan en onder
anderen gezegdJa, wanneer ik in
een andere omgeving opgegroeid was,
zou het misschien met mij zoo niet
zijn gegaan. Had ik een andere opvoe
ding gehad, dan zou ik misschien een
ander mensch zijn geworden.Maar
ik ben nu eenmaal zonder godsdienst
en zal mijne rol ook ten einde spelen
zooals ik er mee begonnen ben."
Terwijl hij naar het schavot zou
worden geleid, had hij een sigaar in
den mond. Toen de predikant hierop
aanmerking maakte, antwoordde hij:
«Nu, als ik u er genoegen mee kan
doen, wil ik ook wel zonder sigaar de
eeuwigheid ingaan."
De opgaven omtrent de land
verhuizing over 1877 in het Britsche
koninkrijk, toonen aan, dat de laud-
verhuizingsbeweging voortdurend af
neemt. In 1877 bedroeg het getal
landverhuizers 95,195 het laagste
cijfer, dat sedert 1861 was bereikt.
In 't vorige jaar had het 109,469
bedragen, d. i. ruim 13 pet. Opmer
kelijk is de vermindering van het
contingent, dat Ierland tot de land
verhuizing leverde. Terwijl in 1853
van de landverhuizers 61 pet. Ieren
en 30 perct Engelschen waren, was
de verhouding in 1877 24 pret. Ieren
en 67 pet. Engelschen.
Men mag daaruit afleiden, dat de
toestand der Iersche bevolking in de
laatste jaren aanmerkelijk verbeterd is.
Een schatrijke bierbrouwer in
Engeland, voor eenige jaren gestor
ven, heeft zijn kolossaal vermogen bij
testament aan een neef vermaakt,
onder voorwaarde,, dat hij zich ieder
jaar op den sterfdatum zijn ooms,
een tand of kies zou laten trekken,
tot den laatsten toe. »Ik wil", had
hij in zijn testament geschreven, dat
bjj al de vreugd en het levensgenot,
die het bezit van mijn vermogen
aan mijn neef zullen schenken, hij
ten minste èén dag ieder jaar met
smart aan mij denken zal".
De petroleumbronnen van Pen-
sylvanië en .West-Yirginië hebben
tot heden 80 millioen vaten petrole
um geleverd, die een waarde van
bijna 400 millioen dollars vertegen
woordigen.
lang ik leef, nooit vergeten. Rondom ons
beerschteu nacht en eenzaamheid en we
hoorden geen ander gerucht dan 't klotsen
en murmelen van de golven onder en om
ons heen. 't Was of me 't hart uit de borst
zou springen; tranen stroomden me langs
de wangen en zelfs Meijer was stil gewor
den en zat nadenkend naast me op de roei
bank.
Eindelijk, eindelijk was die lange nacht
voorbij en verrees de zon glansrijk uit de
zee. Van ons schip was niets meer te zien.
't Geluk was ons intusschen gunstig ge
weest, want een bergachtig en boschrijk
eiland lag op niet verren afstand voor ons.
Meijers oogen verhelderden, toen hij het
eiland gewaar werd.
„Baar," riep hij, er vol vreugd heenwij-
zend, „zie je wel hierover, zie je wel Wil
helm Ik zeg je, van dat eiland zal eens
de gansche wereld hervormd worden."
Wordt vervolgd
De Lancet geeft een wonder
baarlijk verhaal van de uitwerking
van den bliksem op den rug van
een man, die bij een onweer onder
een boom gevlucht was. De genees
heer vond op zijn rug een boomtak
afgebeeld, scharlakenrood gekleurd,
met ontelbare twijgjes, keurig als met
de punt van een naald geteekend.
De kleeren vertoonden geen spoor,
waar de bliksem zijn weg kon hebben
genomen.
Een koffiehuis op den boulevard
Rochechouart, te Parijs, heeft een
eigenaardigen klant. Eiken namiddag
komt er een hond, een mooie buldog
die op een stoel klimt en door blaffen
kennis geeft van zijn tegenwoordig
heid. Op dit signaal verschijnt de
kellner met een glas bier, dat hij aan
den rand van den tafel voor het dier
neerzet. Met groote deftigheid slurpt
de hond het glas leeg. De zorg voor
het betalen laat hij over aan zijn
meester. Wanneer het erg warm is
blaft hij voor den tweeden keer, ten
teeken, dat hij nog een glas verlangt.
Daarbij laat hij 't echter blijven hij
draagt echter zorg, dat hij niet te
veel van het geestrijke vocht tot zich
neemt. In dit opzicht kon hij menig
mensch ten voorbeeld strekken.
In Noorwegen heeft men met den
telephoon zeer belangrijke proefnemin
gen bij de haringvangst gedaan. Op
zekere tijden verdwijnen de hariugen,
dikwijls vroeger dan zulks door de vis-
schers wordt bemerkt, waardoor deze
natuurlijk groote verliezen hebben.
Om die verliezen nu te voorkomen, is
in Christiania een onderzeesche kabel
van 100 mijl lengte met een telephoon
in verbinding gebracht, en thans gaan
de visschers, wanneer zij leven hooren,
onmiddellijk op de haringvangst nit.
In Californië is onlangs een
vrouw gestorven, die den leeftijd van
143 jaar had bereikt. Zij was vroed
vrouw en heeft tal van jaren de meesten
overleefd, die zij is de wereld heeft ge
holpen, zelfs die 100 jaar oud werden.
Het aantal slachtoffers van den
ho ngrsn ood in Britsch-Indië is, naar
de ondersecretaris van staat, Stan-
hope, mededeelt, zeer overdreven. Er
is gesproken van niet minder dan 6
millioen dooden, terwijl na nauwkeu
rige inlichtingen niet meer dan
1.350.000 menschen de slachtoffers
werden van den nood. Daar de hon
gersnood in Indië een telkens terug-
keerende plaag is, wordt er voorge
steld om alle tien jaren 15.000.000
ponden sterling tot afweering der
ramp uit te geven.
Als een vervolg op het verslag
omtrent het zilveren jubilé van den
Eerw. Heer pastoor Brinkman, zendt
men ons nog het volgende ter plaat
sing: De jubilaris kwam Woensdag
met den trein van 10 uur aan en
begaf zich terstond naar de school
der Eerw. zusters in de Jonkerstraat,
om de heilwenschen der kinderen te
hooren en hunne geschenken aan te
nemen. 600 a 700 kinderen waren
tegenwoordig, de meesten in het wit
gekleed, om hunnen herder op te
wachten. Zij boden hem, als geschenk
voor de kerk, drie alben en vier
kleedjes voor de misdienaars, allen
prachtstukken door de kinderen
onder leiding der Eerw. zusters, zelve
vervaardigd; en als cadeau voor hem
persoonlijk een écharpe van zwart
moirée. De pastoor bedankte de kin
deren met een hartelijk woord
wenschte hun toe, dat hunne zielen
rein, hagel- en sneeuwwit mochten
zjjn en blijven, gelijk de alben, die e
zij hem geschonken hadden, en daaren- tot
boven met den vorm der deugd ver- als
sierd, zooals hun werk met rozen mee
geteekend was. De jubilaris verzocht en
toen dat alle kinderen den volgenden 10
Vrijdag zich weder op de school zou- züc]
den bevinden, om feest te vieren. De
Eerw. zusters schonken hem een
prachtig geborduurde stool. Nol
Donderdag, de eigentlijke feestdag, j
droeg de jubilaris ten half elf uur 1
het H. Misoffer op; de kerk was een
smaakvol versierd, o. a. met vele La- f
tijnsche en Hollandsehe opschriften.
Zijn Eerw. werd geassisteerd door
zijn twee kapelaans, de Eerw. Heeren ln
H. Damen en P. J. J. Scheffer in Mij
de H. Mis werden gebruikt de drie zek
nieuwe alben, door de schoolkinde-
ren gegeven en een nieuw stel witte tï
miskleederen, een cadeau van de ge-
meente. Ook werd de aandacht ge
trokken door een vaan met medaillon,
den H. Abt Bernardus voorstellende, ma
(den naam-heilige van den pastoor) ma
dat was een geschenk der leden van
de broederschap der H. Familie. Dit
alles werd bezield en levendig ge
maakt door het woord van den be
gaafden redenaarden HoogEerw. ge
Zeergel. Heer G. F. Drabbe, kanun- J
nik van 't bisdom van Haarlem en Re
gent van het Bisschoppelijk Seminarie
Hageveld; hij toonde aan, dat de
priester gelukkig, ja de gelukkigste
der menschen is, omdat hij de dui
delijkste blijken ontving van Gods
liefde en zelf ruimschoots de gelegen
heid heeft zijn wederliefde te bewijzen.
Na den middag werden den jubilaris
de wenschen en geschenken van ge
meente en familie aangebodendaar
was als huldeblijk der gemeentenaren
een prachtig buffet met spiegel, ver
vaardigd door de Heeren de Yries
Zoon, meubelmakers alhier; daar
was een pendule met kandelabres,
zooals wij nog slechts zelden gezien
hebbendaar waren zilveren groente
lepels, een zilveren trancheermes en
vork, een dito olie en azijnstel; daar
kwamen de meisjes, die hij hun her
der op de Catechismus geweest wa
ren of nog zijn, met vier kristallen
dessertschalen en de jongens droegen
een pièce de milieu aan, die door 4
sterke jongens ter nauwernood kon
worden gedragendaar brachten de
dames der St. Elizabeth-vereeniging
twee kristallen schenkkannen met
zilver gemonteerd. De zelatrises der
Broederschappen hadden een cadeau
in s p Ook gaven eenige parti
culieren nog blijken van hoogachting,
een welgelijkend portret van den pas
toor, de goede herder, dat door allen
bewonderd werd, enz. enz., te veel
om alles op te sommen. De mis
dienaars der beide kerken brachten
den feesteling een beeld, het Godde
lijk kindeke voorstellende. Menigvul
dig en rijk waren mede de cadeaux
zijner familie. De pastoor was bij
het zien van dat alles zoo aangedaan,
dat hij ter nauwernood in staat was
zijn dank te betuigen.
Ook was het een feestdag voor de
armen, want de pastoor kent geen
feestvieren, als de arme daarin niet
deelt, en daarom heeft hij gezorgd,
dat alle armen en de weeskinderen,
roomsch of niet roomsch, op dien
dag getracteerd werden. Die schoone
dag werd besloten door een serenade,
door het muziekkorps der schutterij,
met bengaalsch vuur.
