,s,
KLEINE COUEANT
HELDER. NIEUWEDIEP EN OMSTREKEN
mr*
Dinsdag 17 September 1878.
Zesde Jaargang.
Verschijnt Dinsdag- en Vrijdagmiddag.
Uitgevers
BERKHOUT Co,
ADVERTENTIËN
EUWSTIJDINGEN.
'aalac
m FEUILLETON.
gevaarlij ke nacht.
v
prekenKjgi
me,
op Te:
imen
1KKEE
Bt Vliegend Blaadje.
VOOR DEN
IS
igraeht 1
7 tot ABONNEMENT
112 u
s maanden binnen de gemeente 35 Ct.
Lpp franco per post 60
te HELDER.
Van I5 regels 25 Centenelke regel
meer 5 Centen; grootere letters worden
naar plaatsruimte berekend.
lur voi
lags vs
den.
Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 ure bij de Uitgevers bezorgd zijn.
a
1LDER, 17 September 1878.
Jl. Zaterdag werd in ons land
I fairste maal de geboorte herdacht
Ie gemalin van Z. K. H. Prins
eze. 8'rik der Nederlanden. Een lieve
J1 8^ie was het voorzeker van de
I niging »Gaudium Inter Nos,"
J "u dag daarna een uitvoering
j aan haar, die thans onze land-
jte is. De zangvereeuiging »Ce-
i® m had hare talenten voor dezen
J Ij welwillend ter beschikking ge-
f Het goed gekozen programma
geopend met een feestrede van
President van Gaudium Inter
inde den heer A. van den Boogaard,
jgjjusschenpoozen begeleid dooreen
ijke cautate van »Cecilia." De
aaarherinnerde in de eerste plaats
au tgelukkig doel der samenkomst
chetste daarna in opwekkende
'den de liefde, die wij Nederlan-
voor onze vorsten gevoelen, zoo
ondubbelzinnig geuit bij lief en
F van het Huis van Oranje; de
voltrokken echtvereeniging van
LS3 Hendrik en een jaal' vroeger 't
dijden van onze alom betreurde
U iugin, gaven daarvan overvloe-
bewijzen. De toejuichingen, die
a èu den redenaar èn »Cecilia"
acht werden, bewezen mede, dat
"—talrijk gezelschap, in de smaakvol
ip'de zaal van Musis Sacrum ver-
)c geheel met den spreker in-
R-j manschap ran den trein ging ijverig
■tferk om het spoor vrij te maken,
RJ.ang. er nog vuur en stoom genoeg was,
ea:r ons doorheen te brengen. Het naaste
jc was ccnige mijlen ver. Maar het is
kunst om te graven wanneer het aan
algen ontbreekt. Het werk ging laug-
- »n de hand en het werd ons allen
1 duidelijk, dat wij twee uur moes-
JÜjven zitten, omstreeks welken tijd de
t trein aankwam. Vijf doodelijk lange
J in deze door merg en been dringende
5#e! De halfbevrozen conducteur ging
^Twartinijl op de baan terug en bracht
t goed hij kon een noodsignaal tot stand.
reizigers stegen weder in de wagens
'ikkelden ons zoo goed mogelijk in, ten
een ellende van vijf uur te gaan
itaan. Toen ik mijne plaats weder in
stemde. vCecilia", de oudste ver-
eeniging hier ter plaatse, die den zang
beoefent, handhaafde op dezen avond
haren ouden roem. Als instemming
met het gesprokene door den Presi
dent, was no. 4 van het programma
O Godbescherm den dierb'ren
grond." De solist, de heer G....,
werd tweemalen onstuimig toegej uicht,
zoo ook de dames, die daarbij op
uitmuntende wijze het refrein zongen;
mede verwierf hulde de tenor, die
gevoelvol twee nommers ten gehoore
bracht. De voordrachten een klaag
toon" en »dom en niet dom" maken
aanspraak op vermeldingbeiden wek
ten zeer den lachlust op vau 't publiek
op. Het volkslied, algemeen gezon
gen, was het slot van dit programma.
De ontwerpers van het plan, tot sa
menwerking dezer beide vereenigin-
gen, komt daarvoor een woord van
dank toe. Vergaderingen, zoo af
wisselend als deze, zullen steeds de
smaak van het publiek streelen-
Als naar gewoonte werd ook deze
feestavond met een genoegelijk bal
besloten.
Gisterennamiddag had een hoogst
droevig ongeval plaats. Bij het ver
voeren van amunitie is bij het afgaan
der zoogenaamde Kluft, nabij den
Kruisweg, een zwaar geladen wagau,
door een ongelukkig toeval over de
beide beenen van den met 't toezicht
belasten sergeant B. gegaan. Hevig
bloedende, en met smartelijke pijnen
nemen wilde, bemerkte ik van mijne reisge
zellen slechts den kleinste, weshalve ik
hem naar zijn vriend vroeg. Hij antwoordde
mij dat deze een plaats op de locomotief
had gezocht, ten einde zich te warraen.
„Daar slaapt hij in," dacht ik bij mij zei
ven, „en als bet vunr uitgaat, zal hij be
vriezen."
Ik werd gewaar dat de jonge vrouw haar
geleider, die tengevolge van het rijkelijk
gebruik van grog slaperig was geworden,
geen oogenblik uit het oog verloor. Spoe
dig verkondigde een luid gesnork, dat de
slaap hem overweldigd had.
Het arme meisje hief nu met half bevroren
vingers haar sluier op en fluisterde met
onvaste stem: „Kunt gij mij helpen? Gij
zijt immers een Engelschman Ik geloof,
dat ik u kan vertrouwen." „Blijf stil
zitten," antwoordde ik. Ik kreeg een ge
lukkigen inval. Ik bad in den laatsen tijd
veel aan kies: en aaugezichtspijn geleden
en pleegde steeds een flesckje chloroform
bij mij te hebben. Dit haalde ik nu voor
den dag, stortte den geheclen inhoud daar-
werd hij voorloopig in huis gebracht
bij de Wed. Coruelisse die zich door
hare hulp, jegens hem verdienstelijk
heeft gemaakt. Daarua is hij per
brancard naar de infirmerie vervoerd,
zijn toestand is zeer zorgwekkend.
Hetst. Koning der Nederlanden,
kapt. Bruyns, van Batavia naar
Nieuwediep, stoomde voorbij Gibral
tar den 14 sept. ,s morgens.
Het st. Madura, kap. Ordeman,
van Nieuwediep naar Batavia, kwam
te Batavia deu 14 Sept.
De brievengaarder der gemeente
Anna Paulowna Polder, vader vau
een talrijk gezin, heeft zich schuldig
gemaakt aan het verduisteren van
gelden, die hem als ambtenaar waren
toevertrouwd. Bevreesd voor de ont
dekking van zijne misdaad, heeft hij,
naar wij vernemen, zich zelf hij de
justitie te Alkmaar in arrest begeven.
Uit Haarlem meldt men aan
den Stand., dat het bestuur der
christelijke school voor deu werken
den stand aldaar, dezer dagen verblijd
werd door eeu gift vau f 40,000.
Aan den penningmeester vau
het Nederl. zendelinggenootschap is
door een onbekende ter hand ge
steld de belangrijke gift van f 15,000.
Sedert de oproeping in Mei zijn
meer dan f30,000 aan buitengewone
giften uit alle oorden des lands
ingekomen.
van op mijn zakdoek en hield het den sla-
penden moordenaar onder den neus. Na
vijf minuten wist ik, dat men van hem in
de twee eerste uren niets te vreezeu had.
Ik schreeuwde zoo hard mogelijk in zijn oor
en schudde hem, maar hij verroerde zich
niet. Nimmer zal ik de vreugde vergeten,
waarmede het jonge meisje mijn hand vatte
en mij dankte. Ik weet niet welk hart
onstuimiger klopte, het hare of het mijne;
slechts dit herinner ik mij nog, dat ik de
vreeselijke koude geheel en al vergat en dat
een waanzinnig verlangen mij bezielde,haar
in mijn armen te sluiten .en te kussen.
Ik nam den slapende zijn buffelhuid af,
wikkelde haar daarin en verzocht haar we
der plaats te nementoen vroeg ik naar de
oorzaak van het vermoorden van haar vader,
cn hoe 't kwam dat zij zelve een gevangene
scheen te zijn. Terwijl ik sprak, kon ik
mij niet weerhouden een blik vol afgrijzen
op het lijk te werpen, want bij het toedie
nen van den chloroform had ik zonder het
te willen den wollen doek weggeschoven,
waarmede men het gelaat van den voorge-
Uit den Haag vernemén wij,
dat onze zeer verdienstelijke toon
kunstenaar, de hr. F. Dunkier, gisteren
middag tusschen 12 en 2 ure aldaar
is overleden.
De droevige mare van dit sterfge
val brengt in de residentie groote
verslagenheid te weeg en zal alom in
het land een diepen indruk maken.
Dunkier was directeur der muziek bij
het regiment grenadiers en jagers, met
den rang van kapitein. Voor het mu
ziekkorps, dat onder zijne leiding stond
en dat ontwikkeling en roem aan
zijue voortreffelijke leiding verschul
digd was, is de slag schier onher
stelbaar.
De overgangs-examens aan
boord van Zr. Ms. opleidingschipAnna
Paulowna, zullen plaats hebben tus
schen 15 en 21Sept., terwijl op laatstge-
meldeu datum het najaarsverlof der
jongelui aanvangt, dat 6 Oct. eindigt.
Het eind-examen der 4e of oudste
afdeeliug heeft reeds vroeger plaats
gehad. Niettegenstaande zulks (om
gewichtige redenen) eenige weken te
vroeg was afgenomenwaren de
resultaten echter van dien aard, dat
bij de jaarlijksche inspectie door den
schout-bij-nacht, toch diens hooge
tevredenheid werd iugeoogst.
Een sints lange jaren ongekende
slapte van werkzaamheden vindt men
tegenwoordig in Amsterdam. In schier
alle vakken is dit merkbaar, 't Meest
in 't oog loopend is het in de vakken
wenden verlamde omhuld had. De oogen
bleken gesloten en rondom met blauwe krin
gen te zijn, de tanden waren op elkander
geklemd, en over het lijkkleurig aangezicht
verspreidde de schemering, die door de sneeuw
werd weerkaatst, eeu afschuwelijken grijns.
Het had nu met sneeuwen opgehouden. In
antwoord op mijne vraag, zeide het meisje:
„Ik sta alleen in de wereld. U kan ik mijn
vertrouwen schenken en aan n wil ik alles
inededeeleu. Dit lijk, dat gij hi&r ziet, en
bij deze woorden werd zij nog bleeker, dan
zij vroeger was, i$ niet dat mijns vaders
neen, dat had ik niet kunnen dragen
maar dat van mijn oom. Ik ben een Virgi-
nische.;; mijne ouders stierven toen ik nog
zeer jong was, en hadden mij als een ver
mogende weeze onder de voogdijschap van
mijn oom gesteld. Deze zorgde er
voor, dat ik een zeer goede opvoeding ont
ving en voorzag mij van al het geld, dat
ik uoodig hadmaar toen ik uit de kost
school tot hem terugkeerde, vond ik hem
geheel en al veranderd. Hij scheen mijne
tegenwoordigheid niet te kunnen verdragen