Vliegend Blaadje
KLEINE COURANT
HELDER. NIEUWEDIEP EN OMSTREKEN.
De Loeis en zijl Vrouw.
Dinsdag 22 Juli 1879.
Zevende Jaargang.
Verschijnt Dinsdag- en Vrijdagmiddag.
BERKHOUT jfc Co.
t.
'A
FEUILLETON.
r en
heel
mt.
VOOR DEN
jour
tten
voor
oort
1.50.1
uen
DR-
de
li t-
ilie
3N
nal
ABONNEM ENT
per 3 maanden binnen de gemeente 35 Ct.
i 3 franco per post 60 j
II F. 1. II F. it
Uitgevers
te
ADVERTEiNTltëN
Van 16 regels£6 Oenten eikeregel
meer 5 Centengrootere letters worden
naar plaatsruimte berekend.
Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 ure by de Uitgevers bezorgd zjjn.
gen
G 6
20
14
IE,
ar:
en
NTEUW'STIJ DINGEN.
HELDER, 22 Juli 1879.
Ook Ds. van Kluijre heeft roor
het beroep naar de Herv. Gemeente
alhier bedankt.
Morgenochtend zal hier een
goedkoope Volkstrein aankomen, van
Rotterdam, Schiedam, '3 Hage, Delft
en Leiden.
Een bij het departement van
koloniën ontvangeu telegram van den
gouverueur-geueraul van Ncderlaudsch
Indië, van 18 dezer, bevat de volgende
mededecliogen omtrent de krijgsver
richtingen in Atjeh:
Vau6totl2Juli werd het vijandelijk
terrein in de XXVI Moekim door onze
troepen in alle richtingen doorkruist,
waarbij groote voorraden levensmid
delen, wapenen en ammunitie buit
gemaakt werden en nergens tegen
stand ontmoet werd. Vele vluchtelin
gen zijn teruggekeerd en verscheidene
kampongs onderwierpen zich. Ook in
de XXI1 Moekim keert de bevolking
terug. De gezondheidstoestand is
gunstig.
Het stoomschip Koningin Emma,
kapt. Ordeman, van Amsterdam naar
Batavia, arriveerde te Napels 19 Juli
's avonds, en vertrok van daar 20 Juli
's namiddags 2 uur.
Maandagmorgen te 11 uur werd
aan boord van het wachtschip te
iat.
lat
aet
Eenverhaal uit Noorwegen, van
JONAS LIÊ.
UIT HET ENGELSCH VERTAALD DOOR
J. SEPP.
19).
XI.
Zij stond vroeg op en beproefde haar
geest met andere droomeu bezig te houden,
met haar toekomst als de vrouw van
ceu officier. Maar 't was haar alsof alles,
dat vroeger zuiver goud scheen te zijn, nu
tot koper veranderd was. Zij voelde zich
ongelukkig en rusteloos; en het duurde lang
eer zij besluiten kon de huiskamer binnen
i.e gaan.
Carl JBeck vertrok dien morgen niet. Hij
aad bemerkt dat Elizabeth iets op het hart
had. P
Toen zijn zusters des voormiddags uit
Amsterdam, aan den officier van ge
zondheid le kl., J. A. G. van Hulst,
thans nonactief, het eereteeken van
ridder 4e kl. der Mililaire Willemsorde
uitgereikt, voor zijn moedig gedrag
by de tuchtiging van de Kampong
Maoenoera, in September vau het
vorige jaar.
Bij een vau de voornaamste
kassierskantoren te Rotterdam is een
valsch muntbiljet van f 10 ontvangen,
dat zoo goed was nagemaakt, dat aan
de voorzijde de valschheid ter nauwer-
nooil was te ontdek keu aan de ach
terzijde moest zy echter terstond in
het oog vallen. Het droeg de dagtec-
keniug 1 Nov. 1871110. 329, lett. U T
(of H T dit was niet zeer duidelijk) en
do handteekeniug van den minister
G. 11. Bet; natuurlijk moest dit zyu
Betz, die echter toen geen minister
vau financiën was.
Omtrent den moord te Bloemen-
daal wordt aan het Hbl. gemeld:
Van Vrijdagavond 11 tot omstreeks
2 uur na middernacht hield de Haar-
lemsche rechter van instructie zich
bezig met het verhoor vau den ver-
moedelijkeu moordenaar van den ge
meenteveldwachter, tevens onbezoldigd
ryksveldwachter, A. v. d. Lijkeu.
De beschuldigdedie thaus in
verzekerde bewaring wordt gehouden,
is zekere Willem Joosten, tapper en
tuinier aan het Zuider Buitenspaarne
te Haarlem. Hjj werd in hechtenis
genomen op aanwyziug van een paar
waren en zijn stiefmoeder aan hare bezig
heden was, vond bij gelegenheid om alleen
met baar te sprekenzij was gejaagd, terwijl
zij nog altijd wachtte op zijn mededeeling,
dat hij met mevrouw Beek gesproken had.
„Elizabeth," begon bij en hij streek
haar vriendelijk de lokken, want zij zag er
neerslachtig uit en hield haar oogen op den
grond gericht „ik kon niet heengaan zon
der je nog eens gesproken te hebben."
Nog steeds hield zij den blik naar bene
den geslagen, maar zij rukte zich niet nit
zijne banden los.
„Heb je mij werkelijk lief? wil je
mijn vrouw zijn?"
Zij zweeg. Eindelijk sprak zij, ietwat blee-
ker en als met inspanning:
„Ja mijubeer Beek."
„Noem mij bij mijn naam zeg Carl,"
vleide hij vol gevoel, „en zie mij aan."
Zij zag hem aan, maar niet zóó als hij
verwacht had. Met kalmen, koelen blik
zeide zij
„Ja, als wij verloofd zijn."
„Zijn wij dat dan niet?"
fabriekarbeiders, die hem des morgens
halfvijf in don nacht van het inisdrjjf,
met verwilderd voorkomen, in zijn
schuitjo zagen, ter hoogte van het
buitenverblijf van den heer J. P. Berk
hout, waar de diefstal heeft plaats
gehad. Deze arbeiders wonen bij hom
in de buurt eu wisten, wat zij met
hem in de kuip hadden want vroeger
werd hij reeds veroordeeld wegens het
ontvreemden van zwanen op datzelfde
landgoed.
De beschuldigde wist zich aanvan
kelijk vrij goed te verantwoorden.
Immers, hij had gras gepacht daar in
de buurt en was dien ochtend zijn
schuitje gaan halen, dat hij daar 's
avouds to voren had laten liggen. Zyu
vrouw bevestigde dit. Zjj waren geza-
melijk avonds negen uur ter ruste
gegaan. Haar man was om vier, zij
om zeven uur opgestaan. Het getui
genis dezer vrouw had echter weinig
te beduiden, omdat zij, als koppelaar
ster, eveneens ter kwader faam te boek
staat. Uit verklaringen van derden,
die thans vau verschillende zijden
komen opdagen, blijkt dan ook, dat
Joosten wel degelijk in deu voornacht
uithuizig i3 geweest. Kortom, de aan
wijzingen zijn vau dien aard, dat er
bijna geen twyfel mogolyk ia. De
verslagene, algemeen als een flink en
ijverig man gewaardeerd, laat een
vrouw na met drie kindereu, waarvan
het jongste slechts eeu paar maanden
oud is.
Het lijk vau den vermoorden ge
meente veldwachter van Bloemendaal,
A. v. d. Lyke, werd jl. Vrijdag,
door een groote schare belangstel
lenden grafwaarts gebracht. De bur
gemeester van Bloemendaal hield aan
het graf een treffende lijkrede op
deu man, die als het slachtoffer van
trouwe plichtsbetrachting gevallen is.
Den 10 dezer is te A msterdam
door eeu oubekeud persoon aan deu
heer de Gorter, houder van een goud
smidswinkel aldaar, een kostbaar gou-
deu savouuethorloge ten verkoop aan
geboden. Toen do winkelier twijfel
aan den dag legde, aaugaaude de
herkomst, verwijderde de persoon zich
spoedig, het horloge achterlatende;
do ceue zijde der buiteukast is gegra
veerd met jachtattributeu, de binnen
bast gemerkt »chronometre".
Van Urk meldt men aan de
Stand, van Vrijdag:
»In den afgeloopen nacht had in
de nabijheid van dit eilaud eeu treu-
rig ongeluk plaats door het ziuken
vau eeu visschersvaartuig waarbij
vermoedelijk de opvarenden (twee
Buuschoters, beiden gehuwd) het leveu
hebben verloren. Het vaartuig is door
14 andere visschers heden middag
alhier iu de haven gesleeptnaar den
toestand to oordeelen waarin het
vaartuig is gevonden heeft het
ungelukdooroverzeiliug plaats gehad.
Zooals reeds vroeger gemeld is,
heeft de heer G. J. Labout, mr. laar
zenmaker te Vlissingen, een nieuwe
„Wanneer zal uwe stiefmoeder het weten
vroeg zij, hare woorden het een na 't ander
als met moeite nit de keel stootend.
„Liefste Elizabeth! De kuisgenootcn hier
moeten niets weten voor over drie maan
den, als ik..." Maar terwijl hij sprak, ont
dekte hij dut de uitdrukking van haar gelaat
veranderde, en de haast waarmede zij hare
hand terugtrok deed hem verzwijgen wat
hij eerst had willen zeggen; hij verbeterde
het op 't zelfde oogenblik
„De volgende week dan; ik zal schrijven
van Arendal en 't mijn vader medcdeelen en
dan mijn stiefmoeder vertellen wat ik aan
mijn vader geschreven heb. Zijt ge boos, Eli
zabeth liefste Elizabeth of moet ik het
dadelijk doen?" riep hij uit, terstond beraden,
eu greep bare hand op nieuw.
„Neen, neen nu niet! de volgende week
laat het niet tot dc volgende week du
ren," riep zij, met plotselingen angst ver
vuld, terwijl zij on 't zelfde oogenblik met
kracht zijn hand drukte, zóó als hij 't nog
niet éénmaal van haar gevoeld had.
„Eu zal je dan de mijne zijn, Elizabeth
„Ja dan" stemde zij toe en zij trachtte
zijn blik te vermijden.
„Vaarwel dan, Elizabeth Maar ik kom
Zaterdag terug. Ik kan niet langer leven
zonder je te zien."
„Vaarwelsprak zij op Hauwen toon.
Hij vloog de hoogte af naar de boot, die
daar beneden op hem lag te wachten maar
zij zag niet meer naar hem om en sloeg met
gebogen hoofd den tegenovergesteldcn weg
in.
Kleinigheden hebben vaak een groot ge
wicht in deze wereld der indrukken. Eliza
beth was overweldigd geworden door hetgeen
haar toescheen de adel van zijn karakter te
zijn, toon hij verklaard had dat hij haar tot
zijn vrouw wilde verheffenzij voelde dat
de waarde, die zij in zijn oogen had op alle
anderen overwegingen had gezegepraald. Dat
hij terug zou deinzen voor de onvermijdelijke
botsing met zijn familie, daaraan had zij
aan den andereu kant geen oogeublik ge
dacht. Zij had zonder twijfel zelve gevoeld
dat het een pijnlijk iets zou zijn, maar zij
had zich voor die gelegenheid geplaatst on-