WINTERJAS OF MANTEL
nnpi fl S. KEET Ei.
DE AFGELEGEN LANDHOEVE
ATTENTIE S. V. P.
BeM Bericht.
luwiaars-Bmftoli
N. P. POLAK.
SIGAREN TABAKSFABRIEK
00 H.p. POLAK-
De Loods en zijn Vrouw.
TEERPILLEN,
DE TWEE ECHTSCHEIDINGEN.
peel Helen en Stallen,
8. DIJKEB.
Depot voor Helder ei Omstreleu vao
N. 0. ESTOPPEIJ l C°.
Die nu nog een goedkoope en solide
benoodigd is, kome te SCHAGXN in het
Oude Metalen,
Dept voor Helder eo Omstrefcen
i Ijl MM ilaci tl iit CA,
Berkhout Co.,
1 BRITTANNIA ZILVER BESTEK,
THEOD. ROSSMüLLER, in Düsseldorp.
ZjOIKI-A^IJ TI^OILJI-
De Tereeniging Olltwaalit t>JJ Tljds
is voornemens om op ZONDAG den 4 JANUARI 1880, met medewerking
van den Heer A. B. WEBER, eene MKI'D t DIGIIEIIISVOOKSTKI.MNG te
geven, geheel ten voordeele van de zwangere weduwe P. DE KOUTER Az.
en hare zeven nog jengdige kinderen, wier man en vader door een val
in een kolenboot het leven verloor. Door onderlinge samenwerking
hoopt zg dat ongelukkig huisgezin te steunen en te helpen,
OP TE VOEREN STUKKEN:
of de Roovers ln 't Gebergte.
Vroolijke vaudeville in twee Bedrijven.
TOT SLOT
Een ieder gaat graag waar hij zjjn
voordeel kan doen. Zoo maakt de
ondergeteekende bekend aan zjjne
geachte plaatsgenooten, dat hjj de
volgende prjjzen besteed voor:
ROOD KOPER 33 Cent.
GEEL KOPER 23
OUD LOOD 8
OUD TOOW 6
LOMPEN 4
BEENEN 2
BLANK ZEILDOEK V/s»
Alles per half Kilo.
H. H. SELDERBEEK,
Vlamingstraat.
Blijspel
met zang in éen Bedrjjf door H. VAN PEENE.
Beide stokken nooit alhier vertoond.
Nieuwe Costumes van Mej. de Wed. Davidson te 's Hage.
AANVANG HALF ACHT UUR PRECIES.
Ieder lid der vereeniging Ontwaakt bjj Tjjds" heeft het recht van
toegang tot deze voorstelling met eene Dame. Meerdere dames f 0.50.
Leden voorzien van hun insigne. Entrée voor het publiek f0.50 de persoon.
KAARTJES zjjn te bekomen bjj het Bestuur, bjj de werkende leden, bij de
Heoren HOLMElt, SCHENKELS, PLATVOET en SMIT, en in TIVOLI.
Door menigvuldige aanvraag en
door het stjjgen der markten zjjn de
prijzen als volgt gesteld:
KORTE TURF, le soort f 1.00
2 0.90
3 0.80
LANGE TURF in drie soorten.
Alles per 100 stuks.
Klein EIKENHOUTp. 1000 st. 4.00
SCHILHOÜT idem 3.50
Zwaar EIKENHOUT idem 7.50
Gezaagde KLOSJES idem 5.50
SteenKolen,
als RUHR-, ENG. COAKS, totcon-
curreerende prjjzen. Ook aangekomen
vrg van aanslag, welke zeer aan te
bevelen zjjn.
zjjn een gemakkelijk en zeer gezocht
middel geworden om aan familieleden,
vrienden enz., bjj den aanvang van
het Nieuwjaar een groet toe te brengen.
Op Oudejaar zoekt men voor betrek
kingen dikwjjls naar woorden, die
onze gevoelens jegens hen op juiste
wjjze uitdrukken. Die kaarten, welke
men met een postzegel van slechts
1 Cent frankeert, voorzien derhalve
in een behoefte. Zesendertig verschil
lende wenschen In poëzie kunnen
aan dn begeerte van bjjna ieder
voldoen.
BERKHOUT Co.,
Boekhandelaren, die op aanvrage ook
naar buiten zenden.
Hofleveranciers van Z. H. den
Koning der Nederlanden.
als IJZER, KOPER, LOOD, enz.,
worden voor hooge prjjzen opge
kocht, bjj
B. OUDKERK,
Koopman, Langestraat 136.
scheikundig bereid, gezuiverd en ge
neeskrachtig, in flacons van 80 stuks
met gebruiksaanwijzing, 45 Cents.
Alleeu verkrijgbaar bjj W. V.
BRUINVIS, Hoofdgracht.
aa Binnenhaven.
a f 1.per 100 stuks.
Nog slechts een paar dagen kunnen
bestellingen, om met Nieuwjaar ge
reed te zjjn, worden aangenomen, bjj
Boekhandelaren.
een pnikeen doelmatige feestgave voor ieder gezin:
bestaande in: 6 Eetlepels. j Allernieuwst fatsoen. Geen ver-
6 Vorken. schil van zilver. Onversljjtbaar. In
6 Theelepels. fraai carton.
Verder tot gewenschte completeering:
6 Tafelmessen3.j De klingen der messen en de
6 Tafelvorken3.vorken, zjjn van het fijnste Soling-
6 Dessertmessen 8.35. sche zilverstaai, de hechten van Brit-
6 Dessertvorken 8.35 tannia-zilver.
1 Scheplepel0.90. van Brittannia-zilver.
GEGARANDEERD wordt de duurzaamheid der fijne zilver poljjsting,
die nooit verdooft, door restitutie van den koopprjjs, wanneer de waar
franco wordt teruggezonden.
VERZENDING tegen aanneming of franco toezending van het bedrag.
Van de tal van getuigschriften mjj geworden, vermeld ik:
Laatste toezending heeft buiten verwachting goed bevallen;
gelieve mjj nog te zenden 2 bestekken a 6 M. en 12 tafelmessen h 10 M."
get. C. KAMMEL,
Landeigenaar te Godullahütte, bjj Morgenroth.
Evenzoo uiten zich:
Domine K. REINHART, in Berkheim Laden,
ür. SCHLAGETER, in Stuttgart.
H. ERNST, Apotheker, in Linden; enz. enz.
FEUILLETON.
Een verhaal uit Noorwegen, van
JONA8 LIÊ.
UIT HST EKOELSCII VERTAALD DOOR
J. 8EPP.
57).
XXVI.
Saké stond voor een oogenblik besluite
loos wat hij doen zou. Daarop liep hij
naar de keukendeur en deelde kort en bits
mede, dat hij en Ojert nog dien avond
naar zee gingen en dat zij proviand moesten
hebben.
Do wind en de regen sloegen wild tegen
de donkere venster!niken, terwijl Elizabeth
zijn orders ten uitvoer legde; maar toen
zij weldra binnenkwam met de bierkruik
en wat zij meer mede moesten hebben was
er geen spoor van angst of van aandoening
bij haar te ontdekken. Haar gelaat was
bleek en ongevoelig als een steen, en er
was iets dat aan nederigheid grensde in
hare houding tegenover haar man. Jdaartoen
zij en Gjcrt voor een oogenblik te zamen
•llccn in hnis waren trok zij hem naar
zich toe en fluisterde hem in 't oor met
een stem die versmoord was van aandoening,
al poogde zij haar te verbergen.
„Laat je vader nooit zien dat je bang
zijt, kind!"
Zij nam bij de deur afscheid van haar
man cn bei was voor den loods stormweder
daarbuiten en daarbinnen, toen hij dien
avond zee koos.
XXVII.
Elizabeth was ditmaal zenuwachtiger dan
gewoonlijk na een tooneel als dit. Toen
hij haar kind sloeg was haar verontwaardiging
baar bjjna do baas geworden, en augst
maakte zich van haar meester bij dc ge
dachte hoe zij op het punt had gestaan in
woede nit te barsten. Ditmaal wilden de
zoo vaak herhaalde verontschuldigingen,die
zij zich aangewend had ten zijnen voordeele
op tc sommen zich niet latcu vinden; cn
toen zij wakker lag omringd door de stilte
van den nacht en de jaren, die achterhaar
lagen overzag, scheen het haar toe, als had
tij altijddoor gestreden cn gearbeid zonder
eenig vooruitzicht tiaar doel nader te zullen
komen en zij vreeade dat baar geduld dra
sou zijn uitgeput. Had zij niet ook aan-
sprank op achting en waardeering P of moest
zij maar altijd zwijgen als tot nu toe, tot
dat een van hen eindelijk naar het kerkhof
Tan Tromó sou worden ter mate gebracht
Toen deae gedachten eens gewekt waren
lieten zij zich niet weer wegdringen. Zij
hielden liaar geest nog den geheelen vol
genden dag bezig en zij kon geen enkelen
arbeid, welken ook, rustig baar aandacht
schenken. Zij vreesde dat Salvé onverwacht
terug zou keeren en wist niet hoe zij hem
ontvangen zou, zij wist niet zeker of zij
wel langer in staat zou zijn zich zelve te
bedwingen. Haar eigen buis was haar plot
seling te klein geworden tot stikken toe,
alsof het een gevangenis was waarin zij
jaren had doorgebracht, Het scheen haar
als kon zij zóó het leven niet langer dragen.
Een paar dagen later kwam een bunrman
haar een boodschap brengen van haar tante.
Zij was ziek en verlangde Elizabeth te zien
en te spreken,
Zij liet dientengevolge dc boodschap achter
voor Salvé als hij terugkwam, waar zij was,
□am Henrik met zich mede en vertrok da
delijk naar Arendal. 't Was schier een
verlichting te kunnen denken dat zij weg
was als hij thuis kwam.
Dat oude moeder Kristine ziek te bed
lag was tot op zekere hoogte een zaak van
belang in de stad. Daar zij jaren lang de
betrekking van ziekenoppasser had waarge
nomen, was zij door banden van dankbare
herinnering met verscheidene families ver
bonden. Mannen, die reeds zelvcn vader
waren, herinnerden het zich nog zeer goed
hoe haar gelaat zich over hen had gebogen,
toen zij als kinderen ernstig aan mazelen
of koorts leden; en nog altijd wanneer zich
een eenigszins ernstige ziekte in hun huis
vertoonde, verscheen zij ten tooneelc als een
tfcer natuurlijke zaak, zonder geroepen te
zijn. En 't gaf reeds op zich zelf een ge
voel van rust, die krachtige oude vrouw te
zien, die steeds zioh zelve meester was, met
haar bedaarden tact, door ondervinding ver
kregen, baar onvermoeibare geachiktheid om
te wakenen haAr gade te slaan, zooals zij
zich om het ziekbed bewoog en baar orders
gaf met een zelfvertrouwen, dat geen tegen
spraak toeliet. Haar positie was inderdaad
zoo invloedrijk, dat als er een nieuwe dokter
in stad kwam, hij terstond begreep dat het
eerst wat hij doen moest, als hij eenige
iractijk wilde krijgen, hierin bestond, dat
lij bet vertrouwen van moeder Kristine
trachtte te winnen.
Onder vele anderen bad ook de jonge
mevrouw Beek herhaalde malen naar haar
laten vragen, en toen sij hoorde dat Eliza
beth bij haar was kon zij 't niet van sich
verkrijgen de geschikte gelegenheid om haar
te zien te laten voorbijgaan.
Toen op een avond voor het avondeten
moeder Kristine in een kalmen slaap lag
▼ertonken en Elizabeth naast haar bed aat,
ga* zij dat mevrouw Bock voorbij het ven
ster liep. Eliaabeth gevoelde dat a^j binnen
zou komen en zat met kloppend hart te
wachten, dat zij op de deur zou tikken.
Mevrouw Beek was zeker een poosje in
't voorhuis blijven staan, want het duurde
een paar minuten eer er aan de klink werd
gerammeld. Elizabeth ging stil de kamer
uit en deed de deur open.
Daar stonden zij tegenover elkander.
Elizabeth's oogen schoten vol tranen, maar
wat mevrouw Beek gevoelde was op dat
oogenblik nog niet zoo gemakkelijk tc zeg
gen. Zij drukte Elizabeth zwijgend de hand
cn geheel haar houding en de trekken van
haar bleek gelaat toonden dat zij niet de
minst bewogene was van haar beiden, nu
zij elkander weer ontmoetten.
Elizabeth geleidde haar in moeder Kri-
stine's aardig klein keukentje, waar een
pannetje bouillon voor haar zieke tante op
het vuur stond te koken. Zij noodigde
hare bezoekster te gaan zitten. Het was
zoo stil dat zij de klok in de kamer daar
naast, waar hare tante lag tc slapen, konden
hooren tikken.
De eerste oogenblikkcn spraken zij geen
van beiden. Toen vroeg mevrouw Beek
fluisterend
„Hoe is het met je tante, Elizabeth?"
Het was met het oog op de omstandig
heden een zeer natuurlijke vraag, maar beiden
gevoelden dat zij slechts diende om het
eerste ijs tc brekenzij had daarenboven
dienzelfden morgen reeds iemand gezonden
om naar deu toestand der zieke te laten
vragen.
Dank u, mevTouw Beek, zij wordt beter,"
antwoordde Elizabeth. „Zij slaapt nu en
dat zal haar goed doen."
„Het is al lang geleden sedert wij el
kander zagen ongeveer negentien jaar,"
zeide mevrouw Beek, en zij liet haar oogen
op Elizabeth rusten, als trachtte zij te
onderzoeken welke sporen de tijd op haar
had achtergelaten. „Maar je hebt je goed
gehouden, naar ik zie beter dan ik."
't Was op dien morgen toen ik naar
Holland vertrok," hernam Elizabethzij
scheen het zich met zeker genoegen te
herinneren.
,Ik heb dikwijls aan dien tijd gedacht,"
fluisterde mevrouw Beek, meer bij zich
zelve dau tot de persoon met wie aij sprak
Haar lippen trilden ietwat cn Elizabeth
las een trek van onoitaprekelijke zorg op
haar gelaat. Zij stond op het punt Elizabeth
te zeggen dat zij de reden wist van haar
vertrek, maar nadat z|j een oogenblik met
aich selve geraadpleegd had of aij 't zou
zeggen of niet, zweeg zij er van.
„Achkonden wij maar in de toekomst
lezen, Elizabeth!" riep tii nit en zuchtte;
toen zag aij baar bedroefd aan, als meende
tq dat zy uiting had gegeven aan de ge
dachte, die aan beiden gemeen moest wezen.
„Het is beter zooals het is, mevrouw
Beek. Er gebeuren veel dingen in 't leven,
die niet zoo gemakkelijk te dragen zouden
zijn, als wij reeds vooruit door hun gewicht
waren neergeworpen."
„Ja; maar men zou toch op zijn hoede
kunnen zijn," fluisterde mevrouw Beek, niet
zonder bitterheid en scherp.
Elizabeth gaf geen antwoord en er ont
stond een stilte, waardoor naar mevrouw
Beck's meening de draad van het gesprek
was afgebroken. Zij peinsde hoe zij hem
weer zou opvatten om te komen tot bet-
jee n zij zeggen wilde, en terwijl zij Eliza-
)eth's hand met warmte drukte begon zij
ler:
„Als je tante iets noodig heeft, dan
heeft zij, ik hoop dat je 't weet, mij maar een
boodschap testuren." Zij had liever Elizabeth
zelve tot het voorwerp harer belangstelling
willen maken in plaats van haar tante,
maar zij gevoelde dat er in de verhouding,
waarin zij tot elkander gestaan hadden,
veel was dat dit onmogelijk maakte; maar
liarc bedoeling was duidelyk genoeg.
,En gij, Elizabeth?" ging zij voort en
zAg haar vorschend aan met een uitdruk
king van innige sympathie. „Gij zijt niet
volkomen, zooals je wezen moetik vrees
dat je huwelijk niet gelukkig geweest is."
Die laatste woorden deden Elizabeth
eensklaps blozen en zij trok onwillekeurig
haar hand terug.
Zij zag mevrouw Beek aan met een blik
van gewonden trots, alsof het een onder
werp was waarover zij niet gaarne sprak.
Dat is toch het geval niet, mevrouw
Beek", antwoordde zij. „Ik ben" zij
wilde zeggen „gelukkig", maar zij bedacht
zich eu zeide „niet ongelukkig iu mijn
huwelijk." Zij gevoelde dat dat wel wat
mat klonk eu voegde er bij:
.Ik heb nooit iemand anders bemind,
nooit iemand anders willen hebben dan hem,
die thans mijn echtgenoot is."
„Ik ben recht blijde dat te vernemen.
Elizabeth, want ik bad het wel anders ge
hoord," sprak mevrouw Bock met verlegen
heid en er was weer een stilte. Zij
ontdekte aan Elizabeth's houding en ge
drag dat zij de achting, die deze voor zich
zelve had, bad gewond cn zij was bang dat
haar laatste woorden de zaak nog erger
hadden gemaakt.
Er was beweging in de kamer daarnaast
en Elizabeth waa blijde dat er gelegenheid
was om de nog al pijnlijke stilte af te
breken eu ging voor een oogenblik naar
baar tante.
Mevrouw Beek zag haar na met een
uitdrukking van verbazing, maar tevens van
onvoldaanheidzij moest sich vergist hebben,
en tochElizabeth zag er niet naar uit dat
zij in haar huis gelukkig was. Niettemin,
zoo peinsde zij met bitterheid, wat een
klove tasschen haar: zij beminde in elk
geval haren man nog
Toen Elizabeth terugkeerde, zeide me
vrouw Beek met de hoop den indruk, dien
zij gemaakt had, uit te wisschen eu te ge
lijkertijd aau haar eigen verlangen te vol
doen, om haar hart voor iemand uit te
storten
„Gij moet niet boos zijn om hetgeen ik
zeide, ElizabethIk dacht dat anderen ook
hun zorgen hadden."
,Wij hebben allen ons eigen pak, en 't
is vaak moeielijk het te dragen," antwoordde
Elizabeth. Zij begreep zeer goed de 'bedoe
ling van mevrouw Beck's woorden en zag
haar vol medelijden aanmaar zij vermeed
een bepaald antwoord te geven op de woorden
die, naar zij meende, zonder opzet waren
geuit en zeide
„Gij hebt een zoon, mevrouw Beek. Dat
is voor u een groot geluk zonder twijfel en
een schat om voor te leven."
,Om voor te levenriep zij uit „om
voor te leven! Ik wil je een cn ander toe
vertrouwen, dat niemand weet behalve ?ii
Ik sterf ik sterf iederen dag. Nien
weet zoo goed als ik zelve hoeveel tij*'
nog overblijft, 't Is weinig, en 't zal spoi
geheel gedaan zijn." Zij sprak op een koe,
onbezielden toon der overspanning. „G
zijt het eenige wezen aan wie ik dit hei
medegedeeld het eenige op de wereld,
voor wie ik waarlijk hart heb; boor het en
vergeet het. En nn, vaarwel," eindigde zij
„als wij elkander in deze wereld ooit weer
ontmoeten, laat dan dit onderwerp niet weer
worden aangeroerd." Zij liep op den tast
naar de deur en opende haar.
„Ieder kruis komt vau boven en de
grootste van alle zonden is te wanhopen,"
zeide Elizabeth als een poging om haar te
troosten; zij zeide wat zich op dat oogen
blik het eerst aan haar voordeed.
Mevrouw Beek keerde zieh aan de deur
om en zag haar met een bleek, strak,
vreugdeloos gelaat aan.
„Elizabeth!" zeide zij, „ik heb dit ineen
van mijn mans kasten gevonden. Ik zeg
het je, opdat je niet zoudt denken dat dit
in ccnig opzicht de oorzaak van mijn on
gelukkig leven geweest is."
Zij haalde een klein «tukje papier uit
baar zak, geel van ouderdom en gaf het
haar. Toen viel de deur achter haar dicht
en tij was weg!
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk Tan C. DE BOER Jr.
