Gedurende nog veertien dagen
Handel in Leder en Schoenuiakerslbnrnlf uren,
van bet Magazijn „DE TIJDGEEST,"
A. VISSER, Znidstraat 67-68, Mienwsdlep.
Met ifl ie TÉtjes.
W. V. (JRÜINVIS.
LM Je LUleleii,"
tot voorbeeldeloos lage
prijzen aangeboden.
Men zie de uitstallingen met de daarop aangegeven prijzen. Iedere week verandering
in de uitstallingen.
Zoolang de voorraad nog strekt, koopt men voor:
De ondergeteekende bericht aan H.H. Schoenmakers, dat h au af
heden is begonnen een zaak in LEDER en FOURNITUREN, alsmede
UITSNIJDERIJ, tevens LEESTKLAAR WERK, hetwelk volgens maat
wordt vervaardigd, tegen den minst mogelijken prijs.
Muziek voor den Dans.
Lokaal Koningskroon."
Muziekvoorden Dans
Toilet- en Badbe-
noodiordheden.
EEN GULDEN, een zware gekeperde Oxford JAPON van 10 El vijfkwarts breedte. Evenzoo van Paarsche of gekleurde Katoen.
EEN GULDEN 25 CENTS, een beste Fransche katoenen JAPON, prachtige kwaliteit en echte kleur. Evenzoo van prima kwaliteit
Toile du Nord in kleine ruitjes, streepen, enz. Evenzoo van gedrukte Jaconat. Evenzoo van halfwollen
stof en van Toile Écru.
EEN GULDEN 50 CENTS, Effen bruin, brons, lichtgrijs of leverkleur wollen stof. Evenzoo van Barège en Fransche Cretonnes.
In lichte kleuren ZOMERJAPONSTOFFEN, als: Alpacca's, Beiges, de prachtigste kwaliteiten, tot wezentlijke spotprijzen.
Gestreepte of geruite zwarte gedrukte Drills, voor Kinderpakjes, prachtige kwaliteiten, eenigszins licht gevlekt, voor 15 Cts. per El. Effen en gestreepte linnen Drills en Satins,
van af 25 cts. in groote keuze.
Halfwollen Stoffen, voor Kinöerkleeding, twee Els breedte, effen grjjs van af 20 Cts. en 40 Cts. Effen bruine Miltons a 60 Cts. eu Zware Bnkskings van af 60 Cts., in grooten voorraad.
Zuiver Wollen Bnkskings, van af f 1.00, f 1,25 en f 1,50, prachtige kwaliteiten voor f 2.00 en f 2.50.
nPMTIMINP van een Part\j Zijden SJAALTJES, van af 10 Cents. Kanten STRIKJES van af 15 Cents. Jongeheeren en
UI IlUllillll uHeeren VOORHÉMDEN met boorden, in alle wijdten, van af 10 Cts., enz.
Zand»!; a. s.
Entrée vr(J. Aanvang; 7 nnr
Jb. VERMEULEN.
Zondag a. s.,
AANVANG S UUR.
J. V. HOOLWERFF.
Zondag aanstaande
Entree vrij. Aanvang 7 are.
J. F. VOLKERING.
zijn f 1.
verkrijgbaar bij
BERKHOUT Co.
FEUILLETON.
ROMAN
Uit 't Duitsch.
Rosamnnde was thans, tot haar groote
vreugde, ook uiterlijk de gravin Breiten-
bach, waarop jonkvrouwe von Richthofen
haar op haar gewonen snerpenden toon ge
antwoord had: „Gij moogt gelijk hebben,
lieve Lonise, maarjjtoch komt mij de plot
selinge verandering van een kind in een
voorname dame wel wat onnatuurlijk voor.
Gij moet mij toegeven, dat met deze ver
andering ook hand aan hand gaat hare koel
heid tegenover graaf Roderich, van wien zij
toch weet dat hij tot haar teekomstigen
echtgenoot bestemd is. Het zon niet on
mogelijk zijn, dat een jong man in de re
sidentie eensklaps haar hart gewonnen had.
„Daarover knnt gij, lieve Richthofen
geen oordeel vellen, had de gravin eenigs
zins boos geantwoord, „voor zoover ik weet
hebt gij in uw leven van liefdesbetrekkin
gen niet de minste ervaring opgedaan." En
op nog eenigszins lnideren toon, voegde zij
daaraan toe: „Dat moge de hemel verhoe
den! Zou zij met haar eeuwige muggen-
zeeftery gelijk hebbenP Als Rosamunde's
hart klopt voor een man van gelijken stand
als zij, dan zullen wij dat spoedig te weten
komen, doch indien hij maar iets minder
in rang is als zij, zoo weet ik zeker, dat
zij trotsch geneeg bezit haar liefdegevoel
te onderdrukken. Doch ik ben overtuigd,
dat Roderich dwaalt. Wat graaf Roderich
betreft, hij heeft mijn woord, doch niet dan
onder voorwaarde, dat hij ook van Rosa-
munda het jawoord zal weten te verwerven.
Dwingen wil ik haar tot het aannemen dezer
partij volstrekt niet, want hij zit zeer in de
schulden. Ik beloofde hem alleen mijne be
scherming, omdat hij een Breitenbach is.
En is het dan. ook zoo ondenkbaar, dat
alleen de plotselinge redding uit een groot
levensgevaar de oorzaak is van den tegen-
woordigen ernst van het meisje P"
De jonkvrouwe v. Richthofen uitte nau
welijks hoorbaar de woorden:
„Wellicht dat hij, die haar leven
redde".
„Juist zoo, maak nu Rosamunda maar
tot de heldin van een roman gelukki
gerwijze blijven alle nasporingen naar dezen
redder, om hem voor zijne daad te beloo-
nen, vruchteloos."
„Hij kan nog wel komen."
„Om hem dan als loon voor zijne red
ding de rijke gravin Breitenbach te geven."
„Zoo iets is wel eens meer voorgeko
men."
„En 't zou uw liefde voor romans zeker
niet weinig verhoogen."
„Het zou althans een interessante ont
knooping zijn."
Of gravin Rosamunda aan hare wonder
baarlijke redding dacht, toen zij daar lang
zaam onder de boomen van het park voort-
wandelde P
Besluiteloos ging zij verder. Eensklaps
stond zij voor eene helling. Het plateau,
waarop het slot en het park lagen, ging
daar in smalle, met gras begroeide terras
sen over, die zich tot diep in het dal, waar
de rivier Breitenbach vlood, voortzetten.
Daar stond een bank, van waar men een
verrukkelijk uitzicht had. Onder in het dal
liep de schuimende rivier Breitenbach, links
lag het dorp met zijn vriendelijk kerkje en
een oude ruïne, die zich schilderachtig van
achter net dorp verhief. Rechts lag een
breede vlakte, in de verte waarvan men een
naar de residentie voerende spoorbaan zag,
waarop zich in dit oogenblik een spoortrein
bewoog, die met groote snelheid zijn weg
naar de hoofdstad van het land vervolgde.
Het dorp en ook ter rechterzijde de vlakten
vormden een schoon landschap, dat door pit
toresk gelegen, deels begroeide bergen, be
grensd werd.
Rosamunda zag droomerig den zich al
meer en meer ver wij derenden spoortrein
„Naar de residentie," zeide zij zeer zacht
jes, en dadelijk daarop was zij weder in ge
peins verzonken.
Het was een wilde chaos van gedachten,
welke door hare hersenen joeg.
Als toevallig keek zij over de barrière,
die de helling van het park scheiddeen
zag daar op het eerste oogenblik een
menigte viooltjes bloeien.
„Viooltjes," riep zij luide, cn nu sprong
zij met hare gedachten niet meer van den
hak op den tak, maar namen zij een gere
geld verloop, denzelfden weg makende als
dit bij de gebeurtenis op den jongsten vier
en twintigsteu Februari had plaats gehad.
Hoe verheugd had zij zich op dien dag
gevoeld. Voor de eerste maal zou zij hare
geliefde opera de „Freischutz" hooren. Zij
kende haar zeer goed, hoe dikwijls had zij
met hare gouvernante het klavieruittreksel
van dié opera, voor vier handen, doorge
speeld, hoe dikwijls daaruit de voornaam
ste aria's gezongen, maar haar zien opvoe
ren, neen, det had ze nog niet. Twee actes
waren reeds afgespeeld en met een verlan
gen, zooals slechts de echte muziekliefhebber
koesteren kan, had Rosamnnde ieder num
mer gevolgd. Hoe geheel anders dan aan
het klavier kwam die eenwig jongblijvende
muziek in de opera ten gehoore. Daar be
gon men aan de derde acte met zijn wolfs-
hol en de vuurspreidende nachtelijke mon
sters.
Plotseling werd het gezang gestaakt, de
muziek zweeg, op de gallerijen ontstond
een onheilspellende beweging, een helle
vlam deed zich aan de linkerzijdo van ach
ter de coulissen zien. „Brand!" werd er
geroepen, „brand, brand," en na dezen angst
kreet ontstond ORder de toeschouwers, zoo
zich denken laat, een verschrikkelijke bewe
ging. Dat enkele woord „brand" werd als
door duizenden echo's herhaald. Op alle
rangen, in het parquet, in 't parterre overal
werd dat vreeselijke woord nog eenmaal
herhaald om daarna gevolgd te worden door
de hartverscheurende kreten van hen, die
vreesden in de vlammen te zullen omkomen.
Al de toeschouwers hadden hunne plaatsen
verlaten, iedereen trachtte zoo spoedig mo
gelijk den uitgaug te bereiken. Op nieuw
gejammer en gehuil; men vocht met elkander.
Iedereen was op levensbehoud bedacht. Aan
de linkerzijde brandden reeds al de coulisen
en 't was of alles uit papier gemaakt was,
zoo snel grepen de vlammen om zich heen.
Gravin Rosamunda was geheel alleen
gezeten in een loge eerste rang, welke toe
behoorde Aan haren oom, den minister van
Warrensfel. Vroeger had zij steeds in 't
gezelschap van hare tante, de vrouw van
den minister, den schouwburg bezocht, want
de vader van Rosamunda, die met haar in
de residentie verbleef, was geen liefhebber
van muziek en bezocht daarom zelden of
nooit de opera. Daar zou eindelijk op een
goeden dag de lang verwachte „Freischutz"
gegeven worden. De echtgenoote van den
minister kon hare nicht bij die voorstelling
niet vergezellen, daar zij eenigszins onwel
was. Daarom ging Rosamunda alleen, slechts
gevolgd door een bediende, want haar ge
liefde „Freischutz" moest zij zien.
Toen de verschrikkelijke kreet „brand,"
door de zaal klonk, was zij aanvankelijk
blijven zitten. Het was haar niet mogelijk
op te staan, want door den schrik was zij
een oogenblik als geheel verlamd. Na verloop
van een paar minuten stond zij op en vloog
als 't ware zinneloos naar de deur der loge.
Zij rukte aan het slot, doch te vergeefs.
O, gruwelijke gewaarwordingDe deur was
gesloten. Zij snelde terug naar hare plaats
en zich over de leuning van de loge buigende,
riep zij op hartverscheurenden toon tot hen,
die zich in het parquet bevonden„red mij
red mij! De deur der loge is gesloten!"
Op hetzelfde oogenblik zag zij hoe de vlam
men zich reeds in de aangrenzende loge
vertoonden, die slechts door een dun, houten
beschot van de hare gescheiden was. Nog
eenmaal riep zij om redding, daarop snelde
zij naar de deur om op nieuw te trachten
het slot te openen, doch alles te vergeefs.
Reeds hoorde zij in de aangrenzende loge
een verschrikkelijk geknetter. Het werd
haar zwart voor de oogen, hare zinnen werden
beneveld en zij zakte onmachtig ineen.
Wat verder i ^r geschied was wist
zij niet en was d» -t op den huidigen
dag, ook niet te jen jekomen.
Toen zij wr 1 r n opende, lag zij
zoo lang als zwj 'h canapé in een
haar vreemde1 Z1' e *>nge man, met
een schoon v.„ bepaald.. ,jje haar, als
was zij door een ;en, voorkwam
als de prins ui' Onzen gósje" stond
over haar gebo^ ju.. .'.iten >rde hem zeggen
„Zij leeft God zij da- v Zij zag hoe hij
zich meer over haat - en voelde dat
hij een hartelijk;!^ A ^arc lippen drukte.
Zij had hem eer» .nggegeven en ge
lukzalig gelachen - -vas dat alles niet een
droom geweestP0 zeide: „Dat is mijn
loon, wij zullen f inder wel niet wederzien."
En ee i bouque iooltjes van hare borst
nemende, zeide,-.bij nog, met een als't ware
treurend gela> „Deze bloemen neem ik
mede als een ht~..-.nering aan het gelukkigste
en ongelukkigste uur mijns levens."
Daarop verwijderde hij zich langzaam, zag,
bij de deur geintuen, nog eenmaal om,
wenkte met de hand, waarom een witte doek
gebonden was, en voort ging hij.
Wordt vervolgd.
GEDACHTEN:
Ken u zelf, ontwikkel uw kracht
maak er een doelmatig gebruik van
tot uw eigen geluk en dat van an
deren.
Verwerf geld °^ej^ leven, maar
leef niet alleeï f ri te verwerven.
Verdien met i, o.d, geld, maar
laat uw geld-^rr' e'/erdiensten gelden.
Snelpersdrn' -yan C. DE BOER Jr.
