MQUSSEUNES, ALPACCAS, ZANELLAS. ORGANDIES EN PERCALS,
Lni li «itiimli arlti DRUKWERKEN, lil lilt iiftn.
lül» WIT, iOilL
iihiimiiM jror
Openbare Moopim
Er m M Sclelpte tos,
Mm lotto
voor het leprinMdankcHBiliê
PAIN EXPELLER
BOEK-, COURANT- EN HANDELS-DRUKKERIJ VAN C. RE BOER JR„
iüMip» ®u &ii®r® Enveloppe^ met pirikt atJr®s} mn tl f i,1® per 1®ü®s
ffit voor Soirée's, Bals etc., tot soeiiste lier Maaie prijzen.
ONDERVIJS,
VOORWAARDEN
en ailifi kleuren.
DE VREUGDE VAN HET HUIS.
VOORRADIG een schoone collectie in lichte effen kleuren als:
van dienstneming
Overal voorhanden.
Buitengewone ToGneelvoorsteliing,
te geven door het
Rotterdamsck Tooneelgezelscliap,
onder Directie van
W VA N ZïïYLEN.
ZATERDAG 26 JANUARI 188A:
Tooneelspel in drie bedrijven.
Van AMICET BOURGEOIS en AD.
DECOURCELLE. Vertaling van
A. VAN SPRINKHUYSEN.
Gevolgd door
REGEN EN ZONNESCHIJN.
Blijspel in een Bedrijf van LÉON
GOZLAN, door JEAN VALJEAN.
Aanvang acht nre.
PRIJZEN DER PLAATSÉN
Ie Rang f 1.49. 2e Rang f 0.75.
Zie verder Programma's.
te HelöLer3
op WOENSDAG 30 JANUARI e. k.,
des voormiddags ten 10 nre, voor
bet Koffiehuisbewoond door
Mejuffrouw de Weduwe J.
VENNIK, aan den Kanaal-
weg, ten overstaan van den
Deurwaarder Swaving,
van
Den completen, goed ouderhonden
en zeer netten Inventa
ris van gezegd Koffiehuis, waar
onder uitmuntend BIL JA RT met
toebehooren, TAFELS, STOELEN,
SPIEGELS, KARAFFEN, GLAZEN,
KOPPEN en SCHOTELS, een
KLOK, euz.
Voorts
Een Zomertent en
betgeen meer daags vóór den ver
koopdag aldaar ter bezichtiging zal
zijn gesteld.
Inmiddels UIT DE HAND TE KOOP.
Te Koop
voor billijken prijs, een partij
mooie Slipperdeien en
Schrooten,
bij G. BAS, Binnenhaven No* 72.
in de eerste beginselen der innziek,
Viool-, Piano- en Orgelspel, wordt
gegeven door H. VALKENBURG,
tegen billijken prijs.
Adres KONINGSTRAAT 417.
Te spreken of te ontbieden 's na-
na 5 uur.
als volgt
per half Mud 25 en per Mud 50 Cts.,
bij L. VAN DER HOEVEN te Huisdui
nen. Bestellingen worden aangeno
men persoonlyk en ook per Briefkaart.
Bezorging vrij aan knis.
die hun zoous of pupillen weuschen
te plaatsen, aan de alhier met April
a. s. op te richten Timmer-inrich-
ting ter bespoediging in bekwaam
heid van het timmervak, vervoegen
zich voor verdere inlichtingen, bij de
heeren Jb. BAKKER, Bouwkundige,
Spoorstraat 320 en H. BAKKER,
Mr. Timmerman, Dijkweg 210.
voordeelige
omschreven in gedrukte mededeelin-
geu, die gratis verkrijgbaar zijn bij
het DEPARTEMENT VAN KOLO
NIËN te 's Gravenhage en voorts bij
alle BURGEMEESTERS.
is het beste huismiddel
tegen Rheumatiek.
P"D TT G f080f978
Xti X d en f 1,25.
VAN ALLE SYSTEMEN
worden spoedig en nauwkeurig
afgewerkt,
M. HILDERING,
Spoorgracht 263.
DDDÏÏf DM Radicale genezing, dw-
DI1DUMul.verkiezend wordt over
eengekomen voor een bepaalden prijs,
betaalbaar na genezing. Daartoezjjn20
kamers ter beschikking der patiënten
gesteld. WAERSEGERS,heelmeester v.
breuken,Groeneplaats 35,te Antwerpen
HELDEE.
Nette uitvoering. Spoedige aflevering.
FEUILLETON.
De strijd om een millioen.
ROMAN IN DRIE DEELEN,
19. KAAK 'T DÜITSOH VAN
EDW4RÜ AUGUST RÖNIG.
„Wij zullen das veel inoetea opofferen P"
vroeg zij, haar man met een veelbeteekenen
blik aanziende. „Dat kuuneo en mogen wij
niet, Ricüard, want dat zou opzien verwekken
en voor uw crediet zeer nadoelig kuuueu zijn.
Men zou onze vermindering ia stand direct
met de verschijning van den dood gewaanden
erfgenaam in verbinding brengen en daardoor
tot een slotsom komen, die voor ons zeer on
aangenaam zou zijn.,'
„Ik verlang dat ook niet" zeide de koop
man, diep ademhalende, „ik wensch slechts
dat alle nieuwe inkoopen vermeden en de
feestelijkheden verminderd worden. Later,
als alles naar onzen wensch geregeld is, kant
gij bet verzuimde inhalen, doch voor heden
verzoek ik u aan mijn raad gehoor te geven
en mijnen wil te volgenik kaD u voorloopig
de middelen, waarover gij vroeger te beschik
ken hadt, niet meer verstrekken."
„Wanneer alles wat gij mij in dit uur ge
zegd hebt waarheid is, dan was bet voor ons
allen beter geweest, dat ge niet zoo lang ge
zwegen hadt," antwoordde mevrouw Ommer-
born. „Ik heb nooit kunneu denken dat uwe
inkomsten onze uitgaven niet dekten. Uit
hetgeen gij mij zeidet moest ik besluiten, dat
nieitegenstaunde deze uitgaven onze rijkdom
men grooter werden, en daarom treffen mij
deze onthullingen des te zwaarder."
De oude heer was achter de zware damasten
meubelgordijnen blijven staan, die voor de
ramen hingen en staarde lang en zwijgend in
de duisternis.
„Het is ook mij niet licht gevallen u dat
alles te moeten zrggeo," zeide hij, nadat er
een oogenblik stilte geheerscht bad, „doch het
moest geschieden; nadat de doodgewaande
erfgenaam weder voor den dag was gekomen,
durfde ik u de waarheid niet langer verzwij
gen. Ik ga nu nog een uur naar mijne club,
denk dan over hetgeen ik u gezegd heb na cn
neem de noodige voorbereidende maatregelen,
om mij de uitvoering mijner plannen te ver
gemakkelijken."
Hij reikte haar de band cn verliet lang
zaam het boudoir. Zijne vrouw zond hem een
blik na, waaruit onwil en bezorg'aeid spraken.
VI.
Het huis, dat door den ouden boekhouder
Buigraf "b3woond werd, was een van die ele-
gaute buurhuizen, die met al het comfort van
den nieuweren tijd zijn ingericht, en die uit
wendig een veel beter en fraaier aanzicht heb
ben, dan zij inwendig gemak opleveren.
Het onderhuis Tan die woning was betrok
ken door twee huishoudens en wel door dat
van den heer Gundelman met vrouw en kin
deren en Mevrouw Walter met vier dochters.
Gundelmau was agent; bij verkocht voor
rekening van auderen al wat maar te verkoo-
pen was, en in zijne zakken droeg hij steeds
een goed geassorteerd magazijn van alle denk
bare monsters bij zich. Daar hij zijnen han
del aan de beurs of op de kantoren der koop
lieden dreef, trof men hem in de week thuis
als een snoek op zolder, doch daarentegen
wijdde hij den geheelen Zondag aan zijne
kleine familie, voor wier welzijn hij nis 't
ware rusteloos zorgde.
Mevrouw Walter leefde, naar men meende,
van een klein pensioen. Men wilde weten,
dat haar man ambtenaar of officier geweest
was en men voegde er aan toe, dat zij van dit
kleine inkomen niet kon leven, zoodat zij en
hare dochters genoodzaakt waren voor 't
overige in hunne behoeften te voorzien door
het vervaardigen van fijne handwerken.
De eerste verdieping van meergemeld
huis werd bewoond door generaal v. Sommer
met zijne dochter Biola, alsmede het bij hen
dienende personeel eu ia vele opzichten waren
de wensehen, die de generaal uitsprak, beve
len, naar welke al de bewoners van het buis
zich te vervoegen hadden. De ruwe toon van
den generaal was te veel bekend, dan dat men
den moed zou hebben ziju toorn op te wekken.
De oude generaal verlangde dat er vrede in
bet buis zou hcerschen; hij verschafte zich die
op zijne wijze en al de bewoners van het huis
volgden gewillig zijne bevelen.
Do eene helft van de tweede verdieping
werd bewoond door den ouden Burgraf, ter
wijl bet andere gedeelte dier verdieping reeds
sedert eenigen tijd onbewoond was en er voor
de dakkamers altijd huurders in overvloed
te vinden waren.
In den avond van dcuzelfden dag dat hij
het lijk van zijn vermoorden broeder ter aarde
besteld had, bracht de oude boekhouder
Cbristine in zijne woning.
De kamers, door Burgraf bewoond, waren
zeer eenvoudig, doch van alle gemakken voor
zien, en ontbrak het ook eenigBzins aan de
noodige rangschikking, zoo gevoelde men
zich er toen aangenaam thuis.
„Hier zult ge voortaan verblijf honden,"
zeide hij met bewogen stem, „en ik hoop, dat
het u bij mij goed bevallen zal. De regeling
van de nalatenschap uws vaders kont ge ge
rust aan mij overlaten. Koestert gij op dit
punt nog eenige wensehen, zeg die mij dan
en ik zal ze gaarne opvolgen."
Het meisje, dat in rouwgewaad gekleed
was, had bereids baar hoed cn doek afge
legd
„Wensehen," zeide zij, bedenkelijk met
het hoofd schuddende, terwijl zij haren biik
door de kamer liet gaan.
„Ik heb slechts een wensch en die is, dat
de sluier opgelicht worde, die over het treu
rige einde mijns vaders gespreid ligt. Ik kan
maar niet denken, dat dit een onopgelost
raadael zal blijven
„Geduld," zeide de oude man, haar in da
rede vallende, „de justitie doet wat ia haar
vermogen is, nu moeten wij het resultaat
afwachten, want wij zelf kunnen niets tot
oplossing van dit raadsel doen. De beide
jonge studenten hebben u ook hnn krachtigen
bijstand beloofd, en lekt er trots dat alles
niets uit, dan moeten wij raaar denkeu, dat
het niet anders zijn kan. Hij die over ons
allen recht zal den dader toch wel weten te
vinden. Hier is mijn woning, lieve kind, die
deur daar voert in mijn slaapkamer ca die
doorgaande komt gc in de salon. Tot het
meubilair uit uw eigen woning is aangeko
men, hetgeen morgen of overmorgen het ge
val zal zijn, slaapt gij in mijne kamer,
terwijl ik bier op de sofa mij wel een leger
stede zal bereiden."
„Maar dat mag ik niet toestaan, want gij
zijt al iemand op jaren
„Tuterletu, meisje, ik heb dikwijls een
slechter slaapplaats gehad; voor een nacht
maakt dat niets uit en het blijft dus bij 't
geen ik gezegd heb."
„En waar is de keuken?" vroeg Christine,
die de beste troost vond voor hare smart door
aan hare gedachten afleiding te geven.
„Ja, 't is waar, daarvoor zullen wij nn ook
moeten zorgen," zeide de boekhouder, die in-
tusschen uit een kast een flesch wijn en een
frissche karaf water gekregen had. „Tot dus
verre at ik in een restauratie, doch daarheen
kan ik u toch niet medeuemen, en oprecht
gesproken, was ik in den laatsten tijd toch
n'et erg ingenomen met hetgeen men mij
daar voorzette.
„Ja, maar dat gaat zoo ganw niet. Ik heb
daar nog een kamer, die leeg staat, zy ia voor
u bestemd, maar de ruimte voor een keuken
ontbreekt mij. Doch laat eens zien, wellicht
kan ik van den bewoner van bet andere ge
deelte dezer verdieping de keuken huren en
dan tijn wij geholpen."
Hij trok snel aan de bel, die nevens de deur
in de gang hing en kwam daarna bij aan de
tafel terug, om het glas van het meisje te
vullen.
„De generaal, die met zijne dochter hier
beneden woont, heeft mij zijn dienstperso
neel ter beschikking gesteld," zeide hij
lachend, „dat is mij zeer aangenaam en van
veel waarde, want men heeft dikwijls een
handreiking noodig en met een klein drink
geld zijn die bedienden tevreden. De gene
raal is een oude knorrepot en bij de overige
bewoners van dit hnis niet bemind, want hij
neemt het zoo nauw niet met zijne woorden.
Doch laat ik u het hoofd niet warm maken,
want in die ruwe bolster zit een goede kern."
Borgraf staakte zijn gesprek, want op den
drempel der kamer verscheen eensklaps een
nog schijnbaar jong man met opvallend
blond baar, roode, puistige wangen en een
stompe neus, die op 't punt van leelijkheid
weiuig te wensehen overliet.
Hij droeg een gegalonneerde rok cn witte
das, en zag men zijn weinig van verstand ge
tuigend gelaat en roode handen, dan zou meu
slecht kunnen gelooven, dat bij de bedien
de eener voorname familie was.
Met open mond zag hij het meisje aan en
een lachje, dat hij voor een soort van geestig
heid wilde doen doorgaan, speelde daarbij om
zijne lippen.
„Kom nader, Peter," zeide de boekhouder
op zijn gewone vriendelijke manier, „deze
dame is mijn niobt, die van nu af bij mij zal
inwonen."
„Dat heb ik al dadel.jk gedacht," zeide de
bediende, „'t doet mij genoegen voor u dat
ge bier niet meer alleen znlt zijn."
„Goed, best, maar wij hobben geen ruimte
genoeg, hoofdzakelijk ontbreekt ons een keu
ken, en nu heb ik gedaoht of ik niet van het
andere gedeelte dezer verdieping nog een
kamer zou kunnen huren. Men moet dit aan
den eigenaar verzoeken, en ik wenschte te
vragen of gij n daarmede zondt willen be
lasten."
Peter schudde het blonde hoofd en met
zijne grootc oogen zag nij nog steeds het
meisje aan.
„Dat zal na wel te laat zijn; de andere
helft van de verdieping is sedert gisteren
verhuurd."
„Aan wienP" vroeg de oude heer ver
rast.
„Aan een eenloopend heer. Hij kwam, zag
de kamer, en daar de generaal er niets tegen
had werd het huurcontract geteekend.
„Dat is fataal," antwoordde de boekhou- I
der, „doch wellicht wil die mijnheer ons de
keuken wel afstaan, gij hebt hem zeker wel 1
gezien. Is het reeds een oud man."
„De hemel beware mij, het is een jong
mensch. Hij kwam pas uit Amerika en komt
hier om een groote erfenis in ontvangst te
nemen."
„Hoe heet hij
„Paul Ommerborn
„Dat is vreemd," zeide Christine, haar uit-
vorschenden blik val verwachting p haren
oom richtende. Waarom huren zij juist in
deze woning kamers."
„Dat zal wel een toeval zijn," antwoordde
Burgraf, de schouders ophaleude. „Wij heb
ben echter met dat heerschap verder niets
noodig. Maar hoe weet gij dat hij de erfenis
komt halen P"
„De heer generaal sprak daarover met zijne
dochter. De nieuwe huurder toch moest zich
voorstellen cn toen is kij grondig omtrent een
en ander ondervraagd. Wat betreft die erfe
nis, deze moest een belangrijke som bedra
gen
„Doch 't blijft nog altijd de vraag of hij
die wel bekomen zal. De kamers waren
tocb niet gemeubeleerd P"
„O, de meubelen tijn beden aangekomen
de mijnbeer heeft zich zeer net geïnstalleerd;
hij zal voorzeker n ook wel een bezoek bren
gen."
„Dat zullen wij afwachten. Wanneer hij
te huis is, vraag hem dan dadelijk of hij mij
de keuken wil afstaan; over den huurprijs
daarvan kunnen wij dan morgen wel spreken.
Voor 't ovmige blijft alles voorloopig bij 't
oude, Peter, eu wanneer gij in den beginne de
jonge dame zoo nu en dan behulpzaam wilt
zijn, zal ik u daarvoor dankbaar wezen."
Na een stijve beweging te hebben gemaakt
verliet de bediende bet vertrek, doch hij had
nnuwelijks do deur achter zich gesloten, toen
hij tegenover een oude vrouw Btond, die met
een bundeltje indehand de trappen opkwam.
Het gaslicht, dat in den gang brandde, ver
oorloofde hem haar duidelijk in 't gelaat te
zien, 't welk een onaangenamen indruk op
hem maakte.
Wordt vervolgd.
Snnlparndruk- van G. Dl BOJBR 'Jb.
