Finale Uitverkoop
mtllffl. J.
V
bouwterrein,
is
kievitseieren
bloemzaden
fornuizen.
van behangselpapier, vloebzeil
en loopers, gogosmatten,
wasboeken i aai? erwaiie Artikelen,
i", cacaopoeder Bijenhor,,"
KANTOORBEDIENDE
2 sterke Schepen,
Eenige perceelen
P. LUITZEN,
KONINGSTRAAT.
TEGEN ZEER LAGE PRIJZEN.
rlUHl&bU te AMSTERDAM.
SCSOONE HAVERDOPPEN,
BEDSTROO, 5 cent per Ros.
NIEUWEDIEP, SCHAGEN,
Weststraat L No. 56. Laag Zijde.
BEHANGSELPAPIER
en RANDEN.
gevraagd, met primo Mei. Adres
met eigenhandige Brieven bij den
heer W. J. VAN NECK, Binnen
haven 41.
Uit de hand te koop
een HUIS en ERF,
annex een Steenen en een Houten
BOET, REGENWATERBAK en
WELPUT, staande en gelegen op
den besten stand te Oudesciiild, zeer
geschikt voor affaire of tot werkplaats.
Te bevragen by de Wed. R. BLOM,
Texel.
Te huur gevraagd:
ieder groot minstens 100 ton, tot het
overbrengen van zwaar geschut met
toebehooren naar Helvoetslnis.
Aanbiedingen bij den Magazijn
meester der Artillerie te Fort Erfprins,
Helder.
gelegen aan de KEIZER- en WEE-
ZENSTRAAT, worden tegen billijken
prijs, per perceel te koop aangeboden.
Adres P. DUINKER, Aannemer,
Nieuwediep.
Te üoop
24-stuks BALKEN, verschillende
afmetingenafkomstig lading
„Balthasar."
Adres KONING Co., Texel.
T© lioop
KOR-, BEUG- en KUÏLTUIG, enz.
Te bevragen bij Schipper GEERT
DE YRIES, te Enkhuizen.
te Oosterend op Texel, koopt
tegen den hoogsten prijs, tot S Mei e.k.
in 30 sehoone soorten
voor tninperken,
£3 Cent per pakje.
J". SüVCIT,
1« VROONSTRAAT 205.
door vermindering der Fabrieks
prijzen, zeer goedkoop.
DE
uit de fabriek van dr. J. Th. MOU-
TON, te *8 Gravenhage, is van puike
kwaliteit en gegarandeerd zuiver.
In het groot en klein verkrijgbaar
bij W. J. MAALSTEED.
nit de Fabriek
3 321/, cent per zak.
Franco thuis. Verkrijgbaar by G.
DISSEL, Kuiperstraat P 71.
It
van af 30 Cent per 5 ons.
P. 0ETELMAN8.
De ondergeteekende bericht aan zijne plaatsgenooten en buitenlieden, dat
hg ruim voorzien is van
eigengemaakte MEUBELEN, van droog hnnt gemaakt; Schuiftafels met ronde
hoeken en gedraaide pooten. Een groote partij Stoelen in alle soorten.
BEKLEEDT OOK STOELEN, CANAPÉ S, enz. enz.
Conourreorende prijzen.
IRC. HST. IDE VEIBS.
Ik adverteer voor de tweede keer,
Dat, al wie speelt bij DE BEER,
Die wint hoe langer hoe meer.
Weder is bij mg gevallen voor
de tweede maal de kapitale prijs van
op No. 1220, in de le klasse der
thans trekkende Staats-Loterg, onder
handteekening van den heer A. L.
LEUW.
B. DE BEER.
Ontvangen een zeer ruime keuze
in de nieuwste patronen en tot de
goedkoopste prezen. STAALBOE
KEN worden op aanvragen aan huis
J. Sz. DEKKER, Burg, Texel,
Schilder.Steenenplaats.
VAN ALLE SYSTEMEN
worden spoedig en nauwkeurig
afgewerkt,
M. HILDERING,
Spoorgracht 268.
Radicale genezing, d«-
.verkiezend wordt over
eengekomen voor een bepaalden prys,
betaalbaar na genezing. Daartoe zgn 20
kamers ter beschikking der patiënten
gesteld. WAERSEGERS,heelmeester v.
breuken,Groeneplaats 35,te Antwerpen
FEUILLETON.
De strijd om een millioen.
ROMAN IN DRIE DEELEN,
36. KAAB 'T DUIT8CH VAN
EPWARP AUGUST KÖNIG.
gg.' TWEEDE BOEK.
„Uw heer vader heeft mij verzocht mijen
nicht te verwijderen," zeide hij met bevende
■tem, „ik weet niet hoe ik dat mogelijk zal
maken. Christine kan slechts een betrek
king als huishoudster aannemen, en mij zelf
zal het zwaar vallen van het meisje te moe
ten scheiden en haar onder vreemden te zen
den. En toch zie ik zelf in, dat hier iets ge
daan moet wordenuw vader heeft een recht
dat te verlangen en ik kan ook niet ontken
nen, dat
„Daarover hebt ge u thans het hoofd niet
te breken," viel Feodor hem vroolyk in de
rede, „ik heb vooruit gezien dat het zoo ko
men zou en ben dus voorbereid. Ja, oude
vriend, gij moogt mij verwonderd aanzien,
maar ge kunt toch niets meer aan de zaak
veranderen. Ik heb het jawoord van Christine
en tot teruggave daarvan kan niemand ter
wereld mij dwingen. Christine maakte wel
de verloving van de toestemming haars ooms
afhankelijk, die toestemming echter
„Kon de klip zijn waarop uwe wenschen
verzeilen," viel Burgraf hem op ernstigen
toon in de rede. „Sedert den dood mijns
broeders beschouw ik Christine als mijn kind,
en alzoo rust ook op mij de verpliohting voor
haar in alles te zorgen."
„En gelooft gij werkelijk mij de toekomst
van Christine niet te kunnen toevertronwen."
„Daarvan is geen sprake; ik twijfel niet
aan uwen redelijken en ernstigen wil mijn
kind gelukkig te maken, maar tusscken wil
len en kunnen ligt vaak een groote klove."
Feodor volde op nieuw de glazen, zijn
wangen werden rooder en hij maakte zich
■enigszins toornig over den twijfel, die door
den ouden heer gekoesterd werd.
„Niets geeft u het recht mij dit te zeggen,"
antwoordde hij, „wanneer ik ook al afstand
doe van het vermogen mijns vaders, zoo ont
breken mij nog niet de middelen
„Gij hebt mij verkeerd verstaan", viel
Burgraf hem in de rede, „dit punt is het
niet 't welk mij bezorgdheid inboezemt. Ik
heb niet het geringste tegen uwe verloving
met mijne nicht in te brengen, ook dan niet
wanneer gij volstrekt geen middelen hadt, in
dien gij slechts de toestemming uwer ouders
hadt."
„En zou dat de eerste en eenige verbin
ding zijn, die tegen den wil der ouders ge
sloten wordt P"
„Inderdaad niet, maar hier zijn de omstan
digheden geheel anders. Ik sta in dienst van
uwen vader, ik ben hem dank schuldig en ik
sou bet niet overleven, als ik op mijn ouden
dag werd uitgestooten."
„Zoover zal het niet komen," zeide Feo
dor, „dat durft mijn vader niet doen en hoe
vertoornd hij op mij ook moge zijn, tegen
over u durft hij toch geen onrechtvaardig
heid plegen. Ik heb hem gezegd, dat ik nooit
T»n Christine zal afzien; hetzelfde heb ik een
uur geleden den generaal verklaard, en er
kan alzoo geen twijfel bestaan, dat ik alleen
de schuldige ben."
„Zijt gij bij den generaal geweest?" vroeg
de boekhouder verwonderd, „dat hadt gij niet
moeten doen."
„Ik deed het om hom als eerlijk man open
lijk te zeggen, dat ik de plannen, door mijne
moeder gesmeed, niet billijk achtte en dat
niet persoonlijke ongeneigdheid voor Biola,
maar het woord, dat ik een andere dame ge
geven bad, mij verbood de op die plannen ge
bouwde hoop te vervullen."
„En wat antwoordde de generaal daarop P"
„Weinig. Hij wilde beleedigend uitvaren,
doch ik dwong hem kalm te blijven en zoo is
een standje tussohen ons vermeden gewor
den."
„Niet te minder zal daarom de generaal
zich bij mevrouw uwe moeder beklagen."
„Dat kan ik hem even zoo weinig beletten
als mijnen neef, dien ik, daar hij mij toevallig
in den weg trad, eveneens eenige passende
woorden toevoegde."
„Gij hebt het ook bij hem verkorven
„Zijn vriend ben ik nooit geweest en hij
i'b het die aan mijnen vader verraden heeft,,
dat ik Christine zoo dikwijls bezocht. Vroeger
was hij mij volkomen onverschillig, doch
thans zou het mij veel waard zijn indien
ik hem als een bedrieger kon ontmaskeren.
Hij dreigt reeds met een proces en was ik
in mijns vaders plaats, dan zou ik hem
dwingen, dat proces aanhangig te maken."
„En indien dit proces eens ten gunste
van den Amerikaan uitviel P"
„Goed, dan keert men hem de erfenis
uit en is daarmede de zaak afgeloopen."
„Gij oordeelt daarover zeer licht," zeide
de boekhouder, „zulk een proces geeft ons
geen zekerheid tegen bedrog, het is reeds
dikwijls voorgekomen, dat
„Dat is het niet wat u tegen het voeren
van dit proceB hebt," viel Feodor hem snel
in de rede. „Gij hebt daarvoor een anderen
grond, dien gij mij niet noemen wilt. Zeg
mij de waarheid, vreest gij werkelijk dat
„Stil," antwoordde Burggraf, zijn hand
op den arm van den jongen man leggende.
„Ik lees de vraag, die gij mij doen wilt,
in uwe oogen en daar ik die niet beant
woorden kan, verlang ik ook niet, dat gij
haar uitspreekt.
„Gij kunt dat nietP" zeide Feodor,
naar adem snakkende, „nu dat is ook een
antwoord en wel een zeer slecht."
„Ik kan het daarom niet, aangezien
uw vader mij dieper in de zaken heeft
ingewijd."
„Maar van de andere zijde kunt gij ook
berekenen, dat er van het kapitaal gebruikt
is, om de enorme uitgaven te dekken
„Vermoedde ik dit inderdaad, dan zon
ik mij daarover toch geen oordeel aanma
tigen. Wij moeten geduldig afwachten wat
het einde sal zijn. Ik leef nog steeds in de
hoop, dat deze man als een bedrieger ontmas
kerd zal worden en de wezenlijke erfgenaam
zich nooit zal opdoen."
Feodor onderstennde zijn hoofd met den
arm en scheen te denken.
„En wanneer ook deze hoop rerrnld zou
worden, ja, wanneer men ook de volle zeker
heid kreeg, dat zich nooit een gerechtigde
erfgenaam zon kunnen voordoen, dan moet
toch het kapitaal met renten op renten ieder
uur van den dag tot uitbetaling gereed lig
gen". Met deze woorden brak Feodor einde
lijk bet zwijgen af, terwijl een diepe zacht aan
zijne lippen ontsnapte. „Gij zult dat moe
ten toegeven, mijn oude goeden vriend, en
ik ben overtuigd, dat de gedachte daaraan u
ook menig unr zal verbitteren. Ontken het
niet. Ik heb menige uitdrukking, die ge u
onbewust liet ontvallen, goed begrepen, en
daarom zie ik eveneens ernstig bezorgd de
toekomst te gemoet."
„Men moet het beste hopen," zeide de oude
heer op geruststellenden toon. „Laat ons
afwachten. Wat denkt gij nu te doen P"
„Ik keer tot mijne studiën terug en zal mij
daaraan onverdroten wijden. Het examen
staat voor de deur en zoo spoedig ik het heb
afgelegd zal ik mij hier of in een andere plaats
vestigen. Heb ik dan praktijk, dan haal ik
Christine als mijn lieve, trouwe vrouw in
mijne woning, niettegenstaande alle hinder
nissen, die men mij in den weg wil leggen."
„Is dat uw vast besluit P" vroeg Burgraf,
hem scherp en doordringend aanziende.
„Dat is het," zeide Feodor, hem de hand
reikende, „en zoo waar er een God leeft, heb
ik even vast besloten Christine gelukkig te
maken en haar een hoogst genoegelijk leven
te verschaffen. Gij zult u niet tusschen ons
plaatsen, oude vriend, het geluk van twee
menschenharten is te heilig, dan dat gij
Daar zijn zoovele woorden niet voor noo-
dig. Hebt gij eenmaal het besluit genomen
en is ook Christine besloten u trouw te blij
ven, dan is daartegen niets te doen en is het
maar beter dat ik vrijwillig mijne toestem
ming geef."
„Daarvoor dank ik n van ganscher harte."
„Maar gij moet mij veroorloven daaraan een
voorwaarde vast te knoopen, waarvan gij de
billijkheid naar ik hoop zult inzien," ver
volgde de boekhouder, nadat hij Feodor de
hand had gedrukt. „Gij zijt beiden nog jong,
en de tegenwoordige omstandigheden maken
het wenschelijk dat de verloving nog niet
openbaar wordt. Gij moet mij beloven met
de openbaarmaking te wachten, totdat gij uw
examen hebt afgelegd."
„Goed."
„En dan moet ge Christine niet al te druk
bezoeken. De reden waarom ik u dit vraag
zult ge gemakkelijk kunnen gissen."
„Maar gij zult mij toch wel veroorlooven
dat ik Christine schrijf P" vroeg Feodor den
boekhouder.
„Zoo dikwijls als gij slechts wilt; ik wil
geen spaak in 't wil steken als het niet noo-
dig is. Misschien zal uw vader toch wel
van deze geheime verloving kennis krijgen en
in dat geval verlang ik van u dat gij uw
woord gestand blijft en de verwijten die de
onden heer u mocht maken kalm zult aan -
hooren. Wilt gij mij dat belooven."
„Gaarne, en ik zal mij die belofte ook dan
nog herinneren wanneer men mij tot het ui
terste brengt."
„Ik geloof niet dat dit zal voorkomen,"
zeide Burgraf. „Mijnheer uw rader was wel
verbitterd, doch hij oordeelde niet al te scherp;
hij had omtrent de persoon van Christine wei
nig in te brengen, doch het ergerde hem dat
gij geen schitterender partij zooht. Ik kon,
zooals gij wel zult begrijpen, hem niet weer
streven, daar ik zelf bij de zaak betrokken
ben en zijn toorn niet wilde doen aangroeien."
„Die toorn zal wel verdwijnen," antwoord
de Feodor kalm, „men moet hem tijd laten.
Treed ik later als een algemeen geacht ge
neeskundige voor zijne oogen, dan zal hij mij
gaarne de hand reiken."
„U, maar niet uwe vrouw."
„Ook haar, wanneer hij ziet, dat ik aan hare
zijde gelukkig ben en dat zij een flinke, zorg
zame huisvrouw is. Wellicht dragen ook de
ondervindingen die hij intusschen met den
Amerikaan opgedaan heeft er toe bij hem mil
der en meer tot verzoening te stemmen en
van inzicht te veranderen."
„Al mocht dit bij hem het geval zijn, me
vrouw uwe moeder
„Laten wij thans daarover niet verder pra
ten," vervolgde de jonge man, terwijl hij het
restje uit de flesch in de glazen schonk, „ik
zal nog heden aan mijne ouders schrijven en
hen nogmaals mededeelen, dat mijn besluit
onherroepelijk vast staat. Wat er dan ook ge
beuren mag, ik heb het mijne gedaan en mijn
geweten zal er zich geen verwijt van behoeven
te maken, dat ik gevolg heb gegeven aan de
gevoelens die mijn hart bestormden."
Hij stond op en reikte den boekhouder de
hand.
„Ik wil met den eerstvolgenden trein ver
trekken," zeide hij. „Leef wel en groet mijne
bruid hartelijk van mij."
Burgraf staarde hem in gedachten verzon
ken na. De diepe plooien in zijn voorhoofd
bewezen, dat groote bezorgdheid nog steeds
zijne ziel folterde.
Op eens viel zijn blik op Boumann, die
aehter zijn glas wijn zat en hem vriendelijk
toeknikte.
Eerst thans bemerkte hij den sohrijver en
het scheen hem niet onaangenaam te wezen
dat deze zijn glas en flesch opnam en zich bij
hem nederzette.
„De zaken schijnen toch niet zoo slecht te
gaan als gij gisteren mij mededeeldet," zeide
Burgraf ironisch. „Als men wijn drinken kan
moet men geld verdienen."
„Het is zoo erg niet," antwoordde Bon
man, de schouders ophalende, „de dunne moe
zelwijn kost weinig en iets moet de mensoh
toch hebben."
„Hm, '8 avonds laat ik dat gelden, maar
des voormiddags
„Denk aan den balk in uw eigen oogen."
„Wanneer ik nu wijn drink, dan is dat
wat anders."
„Mank u niet warmik zeide het slechts in
scherts en wij zullen elkander daarom niet
boos maken. Hebt gij reeds dikwijls met den
rijken Amerikaan een samenkomst gehad P"
Vreemd zag de boekhouder hem aan, maar
geen trek in het mager gelaat van den schrij
ver verried, dat aan deze vraag een diepere
bedoeling ten grondslag lag.
„Waarom vraagt ge dat P" vroeg hij."
„Omdat die heer mij belang inboezemt."
„Hoopt gij wellioht van hem ondersteuning
te zullen ontvangen."
„De hemel beware mij, ik geloof dat hij self
nog wel eenmaal ondersteund zal moeten
worden."
„Gij noemdet hem zooeven een rijk man."
„Omdat alle menscben hem zoo noemen.
Gelooft gij dat hij het millioen krijgen zal P"
„Het is mogelijk."
„Alzoo sluit gij de mogelijkheid van een
bedrog
„Mijnheer, ik weet het [niet wie gij zijt en
welke belangen gij bij die vragen hebt," viel
Burgraf hem snel in de rede, „buitendien stel
ik in de particuliere zaken van dien heer geen
belang."
Een eigenaardig, beteekenisvol laohje speel
de om de smalle lippen van den schrijver.
„Er zijn belangen, die men niet aan een
ander kan mededeelen," zeide hij op gedemp-
ten toon, „en omtrent een verdwenen erfge
naam worden altijd allerlei geruchten
Die in den regel uit de lucht gegrepen
zijn."
„Niet altijd. Geen rook zonder vuur."
„Een spreekwoord waarmede men aan ieder
vermoeden grond tracht te schenken," ant
woordde de boekhouder. „Geruchten hebben
voor mij geen waarde, zoolang de waarheid
daarvan niet bewezen wordt."
Boumann schudde het hoofd en haalde een
klein hoornen doosje uit zijnen eek, om daar
uit langzaam een snuifje te nemen.
„In vele gevallen mag dat Jwaar zijn, maar
men behoeft toch daarom nog niet dadelijk
ieder vermoeden of gerucht te verwerpen. En
ik meen, de koopman Ommerborn heeft er
een bijzonder belang bij
„Wat hebt gij van den heer Ommerborn
gehoord P" vroeg Burgraf, hem in de rede
vallende."
„Weinig goeds, maar ik weet niet of
ik u vertrouwen kan."
„Wat valt er te vertrouwen P"
„Met uw verlof, ik ben blijde eindelijk een
stille woning gevonden te hebben, en ik zou
die niet gaarne weder verlaten. En dat zon
geschieden wanneer de Amerikaan vernam,
dat ik met u over hem gesproken heb, want
hij weet, dat gij zijn vriend niet zijt."
„Zoo, wie heeft hem dat gezegd P"
„Waarschijnlijk zijn gewezen min; buiten
dien moet hij ook wel tot die conclusie geko
men zijn, daar gij u voorloopig tegen de uit
betaling der erfenis verklaard hebt."
Met toenemende bevreemding zag Burgraf
den spreker aan.
„Gij schijnt te spionneeren," zeide hij.
„Dat is niet noodig, want ik heb bronnen
waaruit ik kan putten."
„Dat begrijp ik niet," zeide de boekhouder.
„Gij bekommert u over de privaat aangele
genheden van anderen en daarbij kan men
u aanzien dat uw eigen nood u dwingt, dat ge
n sleohts met u zeiven bezig hondt. Waarom
n dus met de zaken van anderen bemoeid P"
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk Tan C. DE BOER Ju.
