HOFMEESTER PRIVAATLESSEN. LapnalnEiBWlsWt BEDDEN TE HUUR. Wei I.J. ÏANTIJN, DB SGHRÜFULOSR, G.B.SCHULMAIJER&C0. C. B. SGBÜLMAIJER Co., SporsM I]11, Hier, best Duitsch tij JOHN. MER, Sporpchten J KROIF, Yisctalt. Dames! REGEN- en NAJAARS MANTELS. JAN BAKKER, Smidstraat E, No. 315 PLOOI-M ACHINES gevraagd, zoo spoedig mogelijk, om daarna met een oorlogsschip naar West-Iildiê te vertrekken en aldaar een geruimeu tijd te verblijven. Zonder goede getuigen onnoodig zich aan te melden. Brieven franco onder letter S., Wachtschip te Hellevoetsluis. Ter overname aangeboden een beklante Grof- en Hoefsmederij. Adres onder motto »Sm ederij," aan Berkhout Co. Uit de hand te koop: het HUIS, Weststraat L 103. Adres aldaar. T© Huur twee zeer nette Bovenhuizen, voorzien van vele gemakken. Huurprijs f2.75 en f3.75 per week. Adres BERKHOUT Co. Adres BERKHOUT Co. Te Koop beneden Fabrieksprijs, Adres 1. G. D.-TISMEER, Vischmarkt Ho. 234. zijn voor de 316e STAATS LOTERIJ heele en gedeelten van Loten te bekomen. bi.i W. LAÜRENS BAKKER Lz., O O S T Si It li l>. De ondergeteekende blijft zich minzaam aanbevelen tot het maken van alle soorten Mantel- en Heeren-Kleedermaker. Wagenstraat 276. Papieren ffantelpatronen wor den naar maat en keus, net af geleverd. is voorzien van alle soorten POTTEN, PANNEN, grof en fijn AARDE WERK, houten BAKKEN en verder alle soorten van HOUTWERK, MATTEN, KLEEDEN, GALANTE RIE N, BEZEMS en alle soorten BORSTELWERK. Benevens alle soorten SUIKERWERK voor slijters, tegen concurreerende prijzen. Prijs der BEZEMS '27'/, Ct. Prijs d.WASCHBORDEN 27'/. Ct. Prachtige XAMERXLEE01ES, v. af BOGt. HesteUingen worden franco aan hals bezorgd. Door deze heeft de on dergeteekende de eer het, publiek alhier in kennis te stellen, dat hij zich minzaam aanbeveelt tot het zniveren van Gebouwen en Sche pen van Wandgedierte. Te sprekeniederen V r ij d a g bij den Hr. J. REIS, Molenplein, Helder. O. BH,OR.3Nr. PS. Stipte geheimhouding wordt verzekerd. [)e ondergeteekende, P. LuRZ, maakt het ge achte publiek bekend, dat door hem te ANNA PAULÖWNA als de pothouder is aangesteld de Heer jEü. 23. &3=LTJ die steeds van een ruime keuze KLOKKEN, HORLOGESeetis a voorzien met guarantie. Tevens worden door CRUM alle reparatiëu aangenomen tegen con curreerende prijzen. Zich minzaam aanbevelende, Bij de Uitgevers van dit Blad is te bekomen haar ontslaan, de middelen om haar te voorkomen en te behandelen, DOOR Dr. PAUL NIEMEIJER. Met 3 Figuren, l'it het Daitsch vertaald door A. W.J. ZUBLI en A. Am. J. QI1ANJER, Officieren van Gezondheid. Prijs 50 Cent. Radicale genezing, des- herkiezend wordt over eengekomen voor een bepaalden prijs, betaalbaar na genezing. Daartoe zijn 20 kamers ter beschikking der patiënten gesteld. WAERSEGERS,heelmeester v. breuken,Groeneplaats 35,te Antwerpen Genernal-Agenten der Wereldberoemde Pfaff Naaimachine-Compagnie J hebben de eer by deze ter algemeen e kennis te brengen, dat zij geheel nieuw geconstrueerde hebben ontvangen, waarmede men enkele, dubbele en driedubbelde Stellen en Rozen-Plooi kan vervaardigen, zonder de minste inspannin.g Prijzen en maten volgens onderstaande Prijs-Courant. 1 Heter lang;. MET 200 NAALDEN. 60 cH. lang. MET 150 NAALDEN. 50 cH. lang. MET 100 NAALDEN. 20 cM. breed f 12. 24 -13.50 34 -16.50 60 -30.— 20 c5l. breed f 8.50 24 9.50 34 -12.50 60 -18.50 20 cM. breed f 7.50 24 - 8.50 34 - 9.50 60 -17.50 Deze Machines zijn nitslnitend verkrijgbaar In het CENTRAAL NAAIMACHINE-MAGAZIJN alsook in alle Depots der Pfaff Naaimachines-Compagnie. FEUILLETON. De laatste wilsbeschikking van een gierigaard. Hier verzocht Emilie hem een klein oogen blikje aan de deur te blijven wachten en eerst wat later dan zij binnen te komen, opdat de zieke niet mocht bemerken, dat zij den doctor gehaald had. Terwijl deze nu voor de kamerdeur stond te wachten, hoorde hij den zieke aan Emilie vragen of zij de achterdeur wel goed gesloten, het vuur wel uitgedoofd had en den emmer ook bij den put had laten ataan, omtrent welke bezorgdheden het meisje hem echter volkomen kon gerust stellen. Intusschen trof hem do kuchende, afgehrokene stem des grijs aards, en eindelijk trad hij met veel gedrnisch, even als een bezoek dat zich opzettelijk wil laten hooren, in de woonkamer dea gierigaards binnen, waar hij echter wegens de duister nis plotseling bleef stilstaan. Het eenige licht namelijk, dat in de woon kamer des grijsaards drong, was het schijnsel van de lantaarn, aan gene zijde der straat staande; er heersclite dus slechts een duister schemerlicht, waaraan liet oog des vreemde- lings zich eerst moest gewennen. De zieke daarentegen had den binnentredende dadelijk herkend, richtte zich met moeite op zijne ellebogen overeind en riep zuchtende uit: Ach, zijt gij het, heer doctor?. Ik hoop toch niet, dat gij voor mij komtP Ik heb niet om u gestuurd; ik ben weêr geheel beter! Wees gemst, mijnheer Hartmann, ik kom niet als geneesheer, maar als huurder, hernam Marcus, en trad tastende en struike lende naar de legerstede toe. Als huurder? herhaalde de oude. Komt gij de huur brengen? Ik wist niet dat die reeds vervallen was.... Dus brengt gij geld. Spoedig, Emilie! geeft een licht hier. Haast u, meisje! Ik vraag u verschooning, mijnheer Hartmannzeide Marcus, die intnsschen tot bet bed genaderd was. Ik heb mijne hnnr nog maar kort geleden betaald en ben u niets meer schuldig. Ik kwam maar eens vragen of gij mij, als ik het noodig mocht hebben, geene berging voor een paard en rijtuig zoudt kun nen verschaffen? Aha, hebt gij een stal noodig, vraagde de gierigaard vol vuur, mooi, mooi, ga toch zitten buurman.Wij hebben geen licht noo dig, Emilie; de lantaarn hier over is voldoen de en men kan iu den schemer veel vertrouwe lijker keuvelen. Maar geef mij mijne thee eens aan, meisje, voegde bij er hoestende bij en dronk het boordevolle kopje, dat Emilie hem toereikte, met de dorstige gulzigheid der koortshitte, leeg. Marcus vroeg er naar wat hij daar dronk en de oude man antwoordde, nadat eene nieuwe hoestbui bedanrd was: 't Is mijn gewoon huismiddeltje, doctor, een eenvoudig aftreksel van mnnrkruid. Dat is gezonder dan al uwe latijnache kooksels en kost niets dau de moeite om het op te zoeken. En gebruikt gij dat koud P vraagde de doctor. Ik kan geen vuur verdragende warmte in de kamer benauwt mij, en het hout is vreeselijk duur! Ziet ge, doctor, als men nauwelijks genoeg heeft om meê rond te kotnen, dan moet men op alles bezuinigen. Ach, lieve hemelik moet de tering naar de nering zetten, want ik wil dien schurkach- tigen Hammer niet navolgen, door wien ik alles verloren heb. Deze Hammer was een schuldenaar vau Hartmann, een koopman, die bankroet was gegnan; Hartmann's schuldvordering was naderhand wel is waar geheel aangezuiverd, maar hij bleef sedert dien tijd toch nog steeds volhouden, dat Hammer iiem geruïneerd had. Hij draafde voortdurend op dit voor hem on uitputtelijke thema door, waaraan hij al het kwaads, dat hem trof, toeschreef, even ais leelijke vrouwen ook altijd spreken over de kinderziekte, welke hanr heeft geschonden en arme edellieden over de omwentelingen, die hen van hnnne goederen beroofd hebben. De doctor liet het voorkomen, alsof bij het volkomen met den zieke eens was en kwam nog telkens wat naderbij. Zijne oogen hadden zich intusschen aan de duisternis gewend en na begon hij het gelaat des onden te kunnen onderscheiden, wiens gloeiende oogen, even zeer als de donkerroode vlekken op zijn gelaat en wiens vooruitspringende kakebeenen, de koortshitte verrieden, welke hem verteerde. Hij vroeg daarom vriendschappelijk hoe Hart mann zich gevoelde, vatte intusschen eene zijner handeu, om zijn pols te voelen en kwam weldra tot de overtuiging, dat het slechter met den onden gierigaard gesteld was, dan hij aanvankelijk had vermoed. Hij wilde den zieke hier opmerkzaam op maken, ten einde hem over te halen eenige geneesmiddelen te gebruiken, maar de oude was zoo onuitputte lijk in eene omstandige beschrijving van alle voordeeien, welke aan den te verhuren stal en koetshuis verbonden waren, dat men over niets anders met hem beginnen kon. Op eens echter begon den zieke zijne stem, die al langzamerhand heescher en afgebro- kener geworden was, te begeven. Marcns boog zich snel over hem heen en vroeg om een licht. Terwijl Emilie zich haaste dit te ontsteken, had de doctor het hoof van den zieke, die in onmacht gevallen was, opgelicht en hem ammoniac, dat hij bij zich droeg, on der den neus gehouden en weldra bespeurde hij, dat de gierigaard weder bijkwam. Juist toen Emilie met de brandende kaarB binnentrad, was de zieke reeds weder in zoo verre tot zichzelven gekomen, dat hij zijne oogen opende en zijne hand uitstrektehij beproefde te sprekenmaar kon slechts eenige onverstaanbare klanken uitbrengen. Emilie trad dichter naar hem toe, om hem beter te verstaan; toen richtte hij zich in vertwijfe ling met één rnk overeind en blies de kaars nit, welke zij in de hand hield. De docter had echter reeds genoeg gezien, om de zekerheid to erlangen, dat hier de spoedigste hulp eens geneesheers gebiedend noodzakelijk was. Hij nam afscheid van den ouden woekeraar, wien hij dringend aanbeval zich rustig te houden en beloofde hem terug te komen, om over de aangeknoopte onder handeling nader te spreken, zoodra de zieke beter in staat zon zijn daarover te onderhan delen. Emilie ging met hem meê tot aan de deur. Wel, doctor, vraagde zij angstig, hoe vindt gij den toestand van den zieke. Hij is zeer ernstig ziek en de kentec- kenen zijn van zeer hedenkelijken aard, ant woordde Marcus. Ik zal een drank voorschrij ven, dien gij hem stipt moet ingeven. Zijn er dus onvermijdelijk geneesmid delen noodig, vraagde Emilie bevreesden met eene zekere onrust. Een weinig maar, hernam Marcus, die de verlegenheid van 't meisje begreepde apotheker zal ze u dadelijk meêgeven, als gij hem mijn recept overhandigt. Het meisje draalde nog steeds en Marcus vervolgde Ik raad uwe aarzeling, EmUieMaar bekommer u niet over de kosten der genees middelen; alles zal nu op mijn naam worden afgeleverd en dan kan ik dat wel later met mijnheer Hartmann verrekenen. Ik zeg u hartelijk dank voor uwe bij zondere goedheid, doctor, riep Emilie vroolijk en dankbaar uit. Maar ik vrees, dat als de zieke vermeent, dat de geneesmiddelen later betaald moeten worden, hij dan weigeren zal ze in te nemen. Ik wenschte liever.... dat wil zeggen.... ik wilde.... u verzoeken, ging zij stortterend voort, den zieke te mogen zeg gen, dat hij de geneesmiddelen voor niets ont vangt, en dan neem ik op mij, om het bedrag dan later van de opbrengst vnn mijn eigen werk af te betalen.... Doe dat dan maar, ik laat u volkomene vrijheid daartoe, zeide Marcus, wien de ver legenheid en bet blozen van het meisje aan hot hart ging. Ik wil n gaarne in alle opzich ten van dienst zijn. Teveus bood hij aan, om, ten einde Emilie*3 verzekering des te meer waarschijnlijkheid bij te zetten, zelf bet drankje in de apotheek te gaan halen. Kort daar na deed hij het den zieke toekomen. Om bem echter over te halen er van te ge bruiken, moest men hem meermalen verze keren, dat doctor Marcus noch voor zijne be handeling, noch voor de geneesmiddelen op eenige de minste vergoeding aanspraak maak te en niet voordat hij de zekerheid gekregen had, dat zijne geneczing hem niets zon kosten, onderwierp hij zicli goedschiks aan de genees kundige behandeling. n. Marcus bezocht des anderen daags zijn patiënt weder, maar vond zyn toestand nog aanmerkelijk verergerd. De ziekte had reeds zulke vorderingen gemaakt, dat de bemoei ingen der wetenschap nog des te nutteloozer zouden blijven, dewijl de karige levenswijze van den grijsaard zijne krachten reeds te voren aanmerkelijk had doen afnemen. He vige koortsen werden afgewisseld door gesta dige flauwten en volkomene verzwakking, daar zijne krachten van dag tot dag afnamen en de doctor weldra bespeurde, dat hij alle hoop moest opgeven. Hij liet daarom het ver dere gebruik der geneesmiddelen varen, welke geheel zonder uitwerking bleven en liet aan de fantazien en hersenschimmen van zijn pa tiënt den vrijen loop. Deze bouwde zich duizende luchtkasteelen en koesterde ontel bare wenschen en plannen, wier verwezenlij king echter steeds op de gierigheid des ouden schipbreuk leed. Dit ontging den zieke intus schen niet, dat zijne levensbronnen allengs begonnen op te drogen en daarom werd hij genoodzaakt de zorg voor zelfbehoud tot het uiterste te drijven, daar hij zich voorspiegelde dat hij bij de ondersteuning zijner krachten nog vele jaren zou kunnen blijven leven. Hij stemde er daarom in toe, dat Emilie hem van tijd tot tijd een lepel ouden wijn en een stukje van een hoen toediende, en zulks nog te ge- reeder daar hij bemerkte, dat zij de uitgaven daarvoor nit de opbrengst van haar eigen arbeid bestreed. Zoo verliepen er veertien dagen. Emilie legde een waar engelen-geduld en eene ver hevene zelfverloochening aan den dag, en ver zuimde niets ter verpleging van den grijsaard, dien zij haar weldoener noemde. Sedert tien jaar was zij aan deze vrijwillige armoede ge woon, zoodat zij die zonder morren verdroeg en zelve bijna geloofde, dat haar oom arm was en nauwelijks genoeg had om van te leven. Zij beklaagde den zieke in plaats van hom te veroordeelen en had nimmer om andere rede nen gewenscht rijk te zijn, dan alleen om hem beter te kunnen verzorgen en het genot van een aangenamer leven met hem te kannen declen. Reeds vroeger had het stille, vrien delijke meisje den doctor eene groote belapg- stelling ingeboezemdmaar na ontdekte hij bij ieder bezoek steeds nieuwe voortreffelijke eigenschappen, nieuwe schatten in dat karak ter, dat zichzelven gevormd had en nietB van anderen verlangde, dan de vergunning om zich voor hen op te offeren en hen te mogen helpen en dienen. Des doctor's toenemende belangstelling en hoogachting voor Emilie ging ongemerkt almede op den onden gie rigaard over, als den eeügen bloedverwant eu vriend, dien de arme wees op de geheele wereld had. Hoe karig de bijstand en buis vesting, welke de oude Hartraann haar ver leend had, ook waren, zoo hadden ze voor haar toch de plaats van een eigen t' huis ver vuld. Maar wat zou er na zijn dood van haar worden Op eene erfenis van den oude kon zij niet hopen, want hij had een naderen bloed verwant, den zoon zijner eenige znetcr, den rijken brouwer Strumpf, in een nabijgelegen dorp, met wien de oude Hartmann steeds in de beste verstandhouding geleefd had. De bierbrouwer was gewoon om den anderen dag een bezoek bij den zieken grijsaard af te leg gen, ten einde te zien hoeveel tijd hem nog van de aanvaarding zijner erfenis afscheidde en zoo kwam hij dan ook weder met zijne vrouw op den dag, toen Hartmann's ziekte eene beslissende crisis te gemoet ging. De brouwer was een laatdunkende, brutale parvenu, zeer dom en rnw, die een zeker barsch uiterlijk had aangenomen, om zich den schijn te geveD van vrijmoedigheid en open hartigheid; hij was gewoon altijd zeer luid te spreken, opdat ieder mocht gelooven dat al wat hij zeide waar was. Op het gezicht des stervenden wilde het echtpaar in luid weegeklag uitbarstenmaar Hartmann stopte hun dadelijk den mond met de verzekering, dat zijne ongesteldheid niets te beduiden had en dat hij over eenige dagen wel weêr geheel beter zou zijn.Anton Strumpf beschouwde den zieke met eenige onrust op lettend van ter zijde, trok toen zijn dik ge zicht in een grimlachenden plooi en riep met zijne hier-basstem uit Op mijn woord, oom, als dat waar is, dan ben ik er zeer verheugd over.... Gevoelt gij u dus werkelijk beter? O, veel, zeer veel beter, steunde Hart mann. Welnu, dan wensch ik u hartelijk ge luk, ging de brouwer voort, terwijl hij den zieke nog altijd ongeloovig aanstaarde. Brave menschen moesten nooit ziek worden. Gij hebt immers den doctor wel laten halen f En wat zegt die wel? Hij komt dagelijks, hernam Hartmann. Ik geloof, dat hij zeer tevreden is over mijn toestand, want hij schrijft mij geene genees middelen meer voor en verzekert mij dat alles goed gaat. Wordt vervolgd. Snelpersdruk van C. DE BOER Ja.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1884 | | pagina 4