V. T. BRUINVIS.
IiiziÉ ia öe Tnimjes,
Hennep- en andere Enveloppen,
DE BOER J%
best Duitsch
tiü JOHN. KRUPrER, Spoor&racht tn
J KRÜ1F, Vischniarkt.
lot IliC KOPERTERF
Sterke Mans-WerYsclioeneii,
t a7s
op Zondag as
Smidstraat E, No. 315
Geeo grijs Itaar meer!!
.J. VAN ROSENDAEL.
BERKHOUT GD. BoiKllllfllL
met gedrukt adres, van af f2.10 per 1000.
KONINGSTRAAT.
HELDER.
THEE van E. BEA1SIA,
Te koop
voor billijken prgs: SCHROTEN,
PLANKEN, Vuren en Greenen
PLAATSTUKKEN, Greenen PLA
TEN en BADDINGS, van af 15 tot
24 voet, SPIEREN van af 40 tot
60 voet, per stuk en bij partij.
Bij G. BAS, Binnenhaven No. 4.
Te koop
beneden Fabrieksprijs,
H* w*
Muziekonderwijzer en Pianostemmer,
Kanaal weg: over de Holcnbrug: 145,
heeft TE KOOP een gebruikte doch
goed onderhonden F R A N S C H E
Flanino. Desverkie-
zende gemakkelijke conditiën
TABS WONSONS
is opnieuw ruimschoots voorhanden.
Aangroeien van vaartuigen
niet mogelijk. Oefent geen
schade op IJzeren of Koperen
bekleeding.
Pr(Js per bus f 7.—.
Per halve bns - ;t.50.
EENIG AGENT
L. F. F. SCHILLING, Hoofdgracht.
Er worden solide Agenten gevraagd.
W. LAURENS BAKKER,
-e OOSTEKEVn; +-
Aanvaug 's middags te 3 uren.
E. KLIKTDT.
De ondergeteekende,
P. LüRZ, maakt het ge
achte publiek bekend,
'dat door hem te ANIVA
PAULOWN.4 nis de
póthouder is auugesteld
de Heer JL3.
CRUM? die
steeds van een ruime
keuze KLOKKEN,
HORLOGESeetis
avoorzien met guarantie.
Tevens worden door
CRUM alle reparatiën
aangenomen tegen con-
curreerende prijzen.
Zich minzaam aaubevelende,
F.
is voorzien van alle soorten POTTEN,
PANNEN, grof en fijn AARDE
WERK, houten BAKKEN en verder
alle soorten van HOUTWERK,
MATTEN, KLEEDEN, GALANTE
RIE N, BEZEMS en alle soorten
BORSTELWERK. Benevens alle
soorten SUIKERWERK voor slijters,
tegen concurreereude prijzen.
Prijs der BEZEMS 27'/, Ct.
Prijs d.WASCHBORDEN 27'/. Ct.
Prachtige KAMERKLEEDJES, v. af 80Ct.
Bestellingen worden franco aan
huig bezorgd,
De nieuwe
London is de
beste der Par
fumerieën om 't
grijze haar zijne
natuurlijke
kleur terug te
geven, en is te
Nieuwediep al
leenverkrijgbaar
Prijs f 1,50 per groote flacon.
van het
Paleis voor Volksvlijt,
Rotterdamsche Schouwburg,
en Tentoonstelling,
a 10 Cent. Naar buiten, bij ont
vangst van één cent op iedere lijst
meer, franco zending.
Eens in gebruik, altijd in gebruik,
Ter besparing van ZEEP en SODA
om het Linnen te wasschen en te
bleeken, zonder hetzelve te verslaten,
wordt door het groote gemak en be
zuiniging, hierdoor verkregen, bij
zonder aanbevolen.
Prys per Pakje 8 Cent.
Verkrijgbaar te Nieuwediep:
BIJ H RIESSELMANN
Te Texel:
bij JAN BROUWERS, te Oosterend.
Te Wieringen:
bij J. BLAAUWBOER, Houkes en
P. WIGBOUT, te Hypolitushoef.
Te Haringhnizen:
bij J. BIERMAN.
Kalverstraat 158, Amsterdam.
Alleen in verzegelde pakjes,
voorzien van bovenstaand gedeponeerd
handelsmerk, verkrijgbaar to Helder
bij J. KORVERMej. C. ZUNDER-
DORP; Mej. J. CAARUS; Mcj. L.
SCHRöDER; W. H. BURGERS; P.
A. E. THI.JSSENG. OTTO; P.
OETELMANS. Te Texel bij J. M.
DEKKERMej. de Wed. JOH. ZIJM,
Mej. ANNA BAKKER.
In het bijzonder wordt de aandacht
gevestigd op SOUCHON THEE
I 110 per 5 ons.
Bij de Uitgevers van dit Blad
is te bekomen
DE TI£N GEBODEN
DETL
GEZONDHEIDSLEER
DOOR
Or. S. Sr. CO RON E L.
INHOUD:
De godsdienst der gezondheid.
Eerste Gebod. Zorg voor reinheid.
Tweede Gebod. Houdt de lucht rein.
Derde Gebod. Zorg voor een goede
(voeding.
Vierde Gebod. Betrek een gezonde
(woning.
Vijfde Gebod. Wees arbeidzaam.
Zesde Gebod. Betracht matigheid.
Zevende Gebod. Wees opgeruimd.
Achtste Gebod. Voedt uwe kindereu
(evenredig op.
Negende Gebod. Zorg voor uwe zieken.
Tiende Gebod. Verkort uwe jaren
Prijs f 1.— (niet.
FEUILLETON.
De laatste wilsbeschikking van
een gierigaard.
3)
Wel, kijk eens, dat is heerlijk, riep de
brouwer uit, die zijne ergernis niet wilde laten
blijken. Nu! oom, gij bebt een sterk gestel,
dat moet waar zijn. Gij knnt een stootje
velengij hebt een ijzeren lichaam. Naar het
schijnt hebt ge wat kou gevat, maar uwe oude
beenderen zitten nog stevig in elkaar.
Stellig, stellig, zeide de oude, die gaar
ne anderen van de weinige beteekenis zijner
ziekte wilde overtuigen, om daar zelf aan te
kunnen gelooven. Ik heb nu nog maar wat
kracht noodig, maar die zal ook wel terug
komen.
Wij hebben iets meegebracht, dat uwe
krachten wel weer zal opwekken, dus viel
Theresa, de vrouw des brouwers, hem in de
rede, terwijl zij eene geplukto vette gans en
drie flesschen wijn uit een mandje haalde.
Zie, oom, dien waggelaar heb ik expres
voor u gemest, opdat gij u daaraan eens recht
kunt te goed doenen daar hebt ge ook drie
flesschen wijn, aio eene proef van ons laatste
gewas, dat wij in deze week hebben afgetapt!
Daar moet ge eens ferm van smullen, dat zal
uwe krachten weer doen herleven.
Hartmann wierp begeerige blikken op de
gans en de wijnflesscben, want bet uitzicht
op een goeden maaltijd, die hem niets kostte,
deed hem onder al zijn lijden nog watertan
den. Hij riep Emilie, wees haar al de mond
behoeften en droeg haar op daarvan een lek
ker middagmaal te bereiden, waaraan Strumpf
en Theresa konden deelnemen, want het was
immers billijk, dat de vrouw van den brouwer
mede-at van dc gans, die zy zelve voor den
zieke vetgemest had. Emilie zag alles verrast
aan, maar bleef toen staan dralen, en zeide
eindelijk
Maar, lieve oom, zoo'n gebradene gans
zal toch moeielijk te verteren ziju.
Loop, dat is maar gekheid, zeide de
brouwer, gebradene gans sohaadt slechts hem,
die er niet ferm in bijten durft. Eet gij er
maar zooveel vau rIs u lust, oom.
Ja, eet maar, oom, en God geve er Ziju
zegon op, riep Theresa uit, ik geloof waarlijk,
dat het stadsjuffertjo ons niet gunt dat wij
meê-cten.
Emilie ging verlegen heen en deed zooals
de zieke haar bevolen had; gewoon als zij was
aan onbepaalde gehoorzaamheid, had slechts
hare liefdevolle zorg voor den zieke haar den
moed gegeven eene bedenking te opperen.
Nu herinnerde zij zich echter, dat de doctor
haar vergund had den zieke alles te geven,
wat hij slechts verlangde te eten en zij maakte
den maaltijd zonder verdere tegenwerpingen
gereed.
De aangename geur van de bradende gans
drong weldra tot in de kamer des zieken door,
wiens uitgehongerde maag hierdoor buiten
gemeen werd opgewekt. Het uitzicht op de
smulpartij, welke hem niets kosten zou, prik
kelde zijne eetlust zeer en toen het maal go-
reed was, liet bij do gedekte tafel naast zijn
bed plaatsen en deed het gebraad en de salade
met aardappelen zoolang eer aan, als er nog
maar een plaatsje ia zijne verschrompelde
maag overbleef. Baas Strumpf sprak veel
egen hem en schonk zijn glas dikwijls vol,
dat hij dan met eene bevende hand aan zijn
mond bracht. Het gebraad eu de wijn bekwa
men den grijsaard in 't begin ook volstrekt
niet slecht, maar schenen werkelijk zijne ver
lorene krachten weder op te wekken eu hem
in eene betere stemming te brengen. Hij
richtte zich krachtiger overeind; eene kleine
roes deed zijne oogen schitteren; op nieuw
begon hij zich allerhande plannen en lucht-
kasteelcn te vormen en drukte den brouwer
en diens vrouw verscheidene malen de haud
met de betuiging, dat zij zich als echte bloed
verwanten jegens hem hadden gedragen en
dut hij hun liet weinigje gold en goed, dat zij
vau heoi erven zouden, van harte gunde. Hij
gaf hnn reeds menigen raad, hoe zij met het
geld, dat hij hnn zou nalaten, moesten han
delen en Strumpf en zijne vrouw weenden
van loutere aandoening. Eindelijk namen zij
afscheid, om nog onderscheidene boodschap
pen in de stad te doen; maar moesten den
oude beloven hem 's avonds, voordat zij naar
huis reden, nog even goeden dag te komeu
zeggen.
Zij waren op zijn best een kwartier weg,
toen de doctor binnenkwam en van den zieke
vernam, hoe goed de maaltijd hem gedaan had,
waarop zijn neef en diens vrouw hem ont
haald hadden.
Ziet ge, doctortje, zeide hij, met zijn
glna in de hand en boosaardig met zijne draai
ende oogen knipoogende, dien wijn hebben
ze ook gebracht, dat schijnheilig huichelaars-
pak, dat zoo ongeduldig mijn einde afwacht.
Ik verzeker u, dat de wijn van mijn neef
beter is dan zijn hart, voegde hij er lachende
bij, dronk zijn glas leeg en klapte met wel
gevallen, met zijne tong tegen zijn verhe
melte.
Wel, buuiman, gij schijnt u dus veel
beter te bevinden? vraagde Marcus verwon
derd.
Zeker veel beterstamelde de onde
in zijn half beschonken toestand. Die maal
tijd heeft mij koninklijk verkwikt en ik heb
mj recht te goed gedaan! Ha ha ha! Zij
maken met ganzen en wijn hun hof aau mijne
erfenis!.,.. En ik neem alles aanalles. Ik
doe niet gaarne iemand verdriet door een
weigerend antwoord.... En veel zulke verras
singen zal Anton mij toch ook niet meer
brengen.
Hoe? Houdt gij dan de gulheid van
uw neef voor eene berekening vraagde Mar
cus glimlachende.
Zekerhet is een schelvischje, dat zij
uitwerpen, om een kabeljauw te vangen; een
kapitaaltje, dat zij op duizendvoudige*! intrest
willen uitzetten. O, zij gelooven, dat ik een
domoor beu, omdat ik van hun wiju drink en
van de gans eet, die mijne nicht, zoo als zij
zegt, expres voor mij vetgemest heeft. Maar
ik keu ze best, allebei, en wij zullen eens zien
wie het laatst lachen zalHa ha ha
Gij zult toch immers wel niet voornemens
zijn eene streep door hun rekening te halen
En waarom niet?.... Ik mag immers
over het beetje gold en goed, dat ik bezit, be
schikken zoo als ik verkies is dat niet zoo
En daar ik dat mag, wil ik liever een arm
meisje gelukkig maken....
Juffrouw Emilie? dus viel Marcus hem
levendig ia de rede. O, beste mijnheer Hart
mann, als gij dat doet, dan zniler alle braven
n zegenen eu daarmeê zult ge u eene rijke
belooning bij God verdienen.
De oude haalde spotteud zijne schouders
op.
Bah! wat geef ik om brave lieden en
belooning bij God! stamelde hij. Ik heb er
nu eeumaul genoegen in, om de verwachtin
gen van den dikken bierbrouwer eu zijne
vrouw, die van louter nijd opgezwollen is,
op mijne erfenis den bodem in te slaan. De
dikke knaap zit er buitendien reeds warmpjes
in en stikt bijna in zijn vet van al het lekker
eten en drinken, dat hij doet. Ik wil hem niet
nog dikker maken
Deze inval vermaakte den oude bijzonder
eu hij wilde het uitschateren van 't lachen
maar het krampachtige lachen ging in eene
plotselinge benauwdheid over, zoodat de oude
in zijn knsseu achterover viel. De doctor be
ijverde zich hem alle mogelijke hulp te ver
kenen, welke znlk een aanval vereischte.
Hartmann kwam na eene poos weder tot zicli-
zelven en begon weder te spreken, maar toen
overviel hem een tweede, nog heviger en nog
verontrustender aanval dau de eerste maal.
De overmatige opwekking, waarin hij zich
gebracht had, had als het ware de laatste
veerkracht zijns levens opgeteerd en de nood
lottige crisis vervroegd. l)r. Marcus bemerkte
met schrik, dat de benauwdheden elkander
telkens met kortere tusschenpozeu opvolgden
en ongemerkt tot den doodstrijd overgingen.
De vrees voor ziju naderend uiteinde trad
den zieke eensklaps levendig voor den geest
en jaagde hem een vreeselijken schrik aan.
Ach, beste doctor, ik ben zoo zwak en
zoo naar! zuchtte hij niet eene gebrokene
stem. O, hoe akelig, hoe slecht gevoel ik
mij Is dan waarlijk mijn uiteinde nabij
Ach, als er gevaar bij is, zeg het mij dan
toch.... verberg het mij niet.... voor dat ik
sterf.... heb ik u nog.... een geheim toe te
vertrouwen.
Deel mij dat dan maar spoedig ineê, ant
woordde Marcus snel.
O, groote God, is er dan geen'e hoop
nieerP jammerde Hartmann in vertwijfeling
Is het waar, bestaat er volstrekt geene kans
meer, dat ik weer herstellen zal Moetik
dan nu alles achterlaten, wat ik met zooveel
moeite heb bijeengebracht?..., moet ik daB
alles, alles aan anderen ualaten
De gierigaard wrong vol toorn en vertwij
feling zijne handen en Marcus verzocht hem
zich gerust te stellen en herinnerde hein aan
Emilie, die juist uitgegaan was, maar ieder
oogenblik kon terugkceren; bij vraagde hem
of hij aan zijne nicht niets meer te zeggen
had
Ja, ik wil haar zien, stamelde Hartmann,
die zich, even als alle stervenden, aan de
levenden vastklampte, als kon hij daardoor
zijn leven verlengen. Het arme kind.... De
dikke bierbrouwer en zijne vrouw zullen haar
willen beroovenmaar ik heb Emilie haar
aandeel reeds toebedeeld.... zij moet maar
zoeken....
Zijne stem verflauwde.
Waar moet zij zoeken P vraagde de
jonge arts en boog zich met inspanning over
den stervenden heen....
Ach, ik geef alle hoop nog niet op,
zuchtte Hartmann. Niet waar, bes.... te....
doctor.... bet is uiaar.... eene flauwte....
Waar moet Emilie zoeken? herhaalde
hij, terwijl hij de oogen van den stervende
reeds zag breken.
O open het venster. Lucht.... lucht...
stamelde de oude. Ik wil.... het licht zien....
Ga in deD tuin!.... daar beneden.... achter
den put.... de pilaar.... het kapiteel....
Zijne stem verstomde de doctor zag zijne
lippen nog eenige oogenblikken bewegen, als
wilden zij nog woorden voortbrengen, die
men niet meer kon verstaan; eane kramp
achtige rilling liep over zijn gansche gelaat
heen daarna werd alles rust, onbeweeglijk
heid. Hartmann was dood.
Kort daarna kwam Emilie te huis. Zij ver
viel in eene stomme smart, toen zij den dood
vau haar oom en weldoener vernam. Daar bij
de eenige mensch geweest was, die zich harer
aangetrokken had, en daar zij de liefde der
menschen tot hunnen naaste en barmhartig
heid slechts uit dezen wreeden weldoener
kende, zoo was haar hart, bij gebrek aan een
beter voorwerp, met volle dankbaarheid aan
hem gebecht.
Des avonds kwamen Strumpf en zijne vrouw
nog eens aan en vonden toen Emilie naast
den doode neergeknield, met hanr gelaat over
zijne koude handen neêrgebogeu, welke zij
met hare heete, oprechte tranen bevochtigde.
Zij hadden reeds in de stad den dood des ou
den gierigaards vernomen en waren nu ko
meu toesnellen, minder met het doel om den
overledene de laatste eer te bewijzen, dan wel
om dadelijk hunne aanspraak op zijne nala
tenschap te doen gelden.
Beide namen dadelijk maatregelen, om van
het geheele huis en wat daarin was, bezit te
nemen en maakten daartoe gebruik van den
sleutel, dien zij onder het hoofdkussen des
overledenen hadden gevonden.
Dcarna liet Strumpf zijne vrouw als be
waakster der erfenis acuter en begaf zich
ijlings stadwaarts om de noodige beschikkin
gen voor de begrafenis als anderzins te ma
ken.
Emilie wachtte te vergeefs op een woord
van troost of bemoediging van de vrouw des
brouwers; men liet haar verlaten en trooste
loos aan de zijde des dooden, totdat deze in
de doodkist was neêrgelegd.
De arme wees had den moed nog de be
grafenis naar den akker des vredes te volgen;
toon zij echter van daar terugkeerde, was hare
kracht ge'orokeu en haar moed uitgeput. Zij
wist nu, dat zij geen te huis had en niets be
zat, waarop zij haar hoofd kon nederleggen.
Toen zij den drempel des huizes naderde, dat
gedurende zoovele jaren haar verblijf en haar
toevluchtsoord was geweest, toen aarzelde zij,
of zij dien wel zou overschrijden. Meester
Strumpf was zoo eveu in een rijtuig van het
kerkhof naar huis geredeu eu nu met zijne
vrouw bezig, om den inventaris op te mnken
van alles, wat zij geërfd hadden; zij hadden
alle kasten geopend, alle meubelen van hunne
plaats gehaald, het geheele huis ten onderste
boven gehaald.
Emilie's hart bloedde; zijging metgevou-
wene handen op de steenen bank naast de
voordeur zitten en bad den goeden God, om
haar tot zich te nemen. Zoo zat zij daar een
geruimen tijd met neergebogen hoofd en
weende in stilte voort. Eindelijk werd door
eene zachte stem haar naam genoemd en op
ziende zag zij mijnheer Marcns voor zich
staan. Deze had haar bij het naar huis terug-
keeren opgemerkt, was innig aangedaan door
haar verlaten toestand en richtte nu eenige
vriendelijke, waarlijk hartelijke woorden tot
de arme wees.
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk van C. DE BOER Jr.
