De Lijst der Kiezers KAASVEILING WASGHPOGDER, SCHOENWERK. een zeer net BOVENHUIS, M Tt tn voor OlllKi nrlis iASEi. DE TRIOMF DE8 LIEFDE. J. W. VAN DER WAL Cz. m Kippen eo een Haan.; 1)Ü H. KLEUN, Binneniaven Ne. 57, Twee Pakhuizen, op Texel. SCHOENMAKERIJ A. ADRIAANS E, Oafê P Overheerlijk H. L. SCHRöDER, Hoofiffracht K 49. 4e nienwe ZOUTEVISCH, Men lette op de voordeellge van dienstneming TOorMlepMeieMscMê, F. J. HOLMES. NAAIMACHINE-MAGAZIJN Opruiming van: Klokken, Regulateurs en Horlogiën, Eens in gebruik, altijd in gebruik! AMERIKAANSCH A. ADRIAANSE, Zuivere Natuurboter De ondergeteekende, Deurwaarder bij deAr- rondissem.-Rechtbank te Alkmaar, eerste Deurwaarder bij het Kantongerecht te Helder, brengt bij deze, voor zooveel noodig, in herin nering, dat zijn kantoor onafgebro ken gevestigd en geopend is geweest en steeds blijft aan den Kanaalweg te Helder. Helder, 20 Juni 1885. Gelegenheid voor een Heer tot KOST en INWONING, met gebruik van v r ij e KAMER. Adres H. KOENOX, Koning straat I No. 496p. Te liuur een BOVENHUIS met Waterleiding, vrije Opgang en verder van alle gemakken voorzien. Staande aan de Westgracht. Adres D. Hoogenbosch Weststraat. T© iiuur met gestucadoorde Plafonds, opnieuw geschilderd en behangen en van vele gemakken voorzien. Adres J. DUINKER, 2eVroonstraat, TE K.OOPS Adres BERKHOUT Co. Planken, Schroten, Slippérdelen Kolders, Plaatstukken en Eikenhout, bij G. BAS, Binnenh. T© üoop een partij SPARREN, Eiken en Greenen PLANKEN, LEGGERS, KNIEËN en BRANDHOUT. Te Koop bij ib. N. PRINS, Binnenhaven DORSCH- en ZAADKLEEDEN, MO LEN-ZEILEN, in alle grootten. OLIE-, VERFWAREN, TEER en PEK, DRAADNAGELS, SPIJKERS, een partij EIKEN SLOOPHOUT, TIMMERMANS-GEREEDSCHAP PEN, enz. Te koop aangeboden: pas Bieow, wegens herbouw van het huis, voor afbraak. Adres K. H. PLATVOET, Hel der, Kanaalweg, No. 100. puike kwaliteit, op MAANDAG 20 JULI aanst., 's morgens 11 ure, in het hotel „de Lindeboom," BURG. TEXEL. van KONINGSTRAAT. worden zeer net tot in de fijnste soorten naar den voet gemaakt. ElegaHt model. Billijken prys. Solide bewerking. Kanaalweg. Oosterhoutsche MOPPEN en Weesper ZANDKOEKJES. M. WAAS, Spoorstraat. P«« ontvangen St et. de 5 ons. 2e soort 18 et. de 5 ons. omschreven in gedrukte mededeelingen die gratis verkrijgbaar zijn bij het Departement van Koloniën te 's Era- venhage en voorts bij alle Burge meesters. De ondergeteekende, Agent van onderstaan de Brouwergen, maakt bekend, dat de prijs van het HEI- NEKEN'S BEIERSCH is, op fusten, groot of klein, per liter li1^ Cent; het PILSENER IS1/* Cent en het echte KIRCHMANNS LAGERBIER, op fusten van 50 en 25 liter, 18 Ct. Bovenstaande Bieren allen franco te huis. Verder alle soorten van Hollandscke Bierenhet HOLLAND- SCHE STOUT van »de Gekroonde Valk," ENGELSCH STOUT en PALE ALE van BASS Co. Alle bovenstaande Bieren worden geleverd of fust en ook gebotteld op flesschen en Kruiken. De flesschen op maat zooals dat behoort; heele flesschen 8 maatjes, halve flesschen 4 maatjes. SPOORGRACHT BIJ DE V1SCH1HARK.T O S«i Uitsluitend solide gewaarborgde NAAIMACHINES met de vi komenste apparaten, de nieuwste verbeteringen, de laagste prij noteering, gratis onderricht en 3 jaar guarantie. M HILDERING. Mij aanbevelende voor alle voorkomende reparatiën en het verandert naar de laatste constructie. tegen veel verminderden prijs bij MANIKUS, Kanaalweg. ter besparing van zeep en soda, om het linnen te wasschen en te bleeken, zonder hetzelve te verslijten, wordt door het groote gemak en bezuiniging, hierdoor verkregen, bij zonder aanbevolem Prijs per pakje 8 Ct. Verkrijgbaar voor Helder: bij den heer B. WEIJENS, Middenstraat 233-34voor Nieuwediep bij M. TISSING, Spoorgracht 129. Alle BpliiE REPARATIES li worden aangenomen en spoedig uit gevoerd, door Schoenmaker. Koningstraat wordt door mij geleverd tegen markf prijs in vaatjes van 10 en 20 Kg onder rembours. Prijscouranten woi den op aanvraag direct toegezondei Zwolle. F. R. DWARS, Boterhandelaa Radicale genezing, dea .verkiezend wordt over eengekomen voor een bepaalden priji betaalbaar na genezing.Daartoe zijn 2 kamers ter beschikking der patientei gesteld. WAERSEGER8,heelmeesters breuken,Greeneplaats35,teAntw«rp«i Irr doze Gemeente, opgemaakt volgens de jongste officiëele publicatie ten Raad- huize alhier, is a TIEN CENTS verkrijgbaar bij de Uitgevers FEUILLETON. 17. B. Roman van M. KAP RI. En Alferro wilde Marion niet beminnen, hij wilde volstrekt geene verandering brengen in hunne wederzydsche verhouding. Maar hij kon er toch niets tegen doen, dat het voornemen, om haar niet te wille n liefheb ben, hem toch een goed deel van den tijd, dien hij niet in haar gezelschap was, aan haar deed denken. Zoo leefden dan ook hier, zooals zoo vaak het geval is, twee menschen, die zoo volko men voor elkander geschapen waren, dat de ziel van den een in die van den ander opging, in die bedriegelijke zekerheid, welke aan geen geval doet denken. De dagen gingen zoo ge lijkmatig voorbij, dat het den schijn had alsof er nooit verandering in zou komen. Doch, daar kwam plotseling de storm. Geheel on verwacht dreef hij de wolken samen, om eene geheele verandering te brengen in het kalme leven dat wij zooeven geschetst hebben. debtiende hoofdstuk. Op een morgen vond Alferro, toen hij bij juffrouw Durand binnentrad, alles anders, als hij het gewoon was. De kamer was don ker en Mariona schildersezel stond bedekt in haar atelier. De blinde moeder lag kreunende en jammerende te bed, blijkbaar door een ernstige ongesteldheid getroffen. Marion stond naast het bed harer moeder met ineengeslagen handen en volkomen moe deloos. Hare bleeke wangen, waarop de spo ren van tranen nog zichtbaar waren, verraad den een slapoloozen nacht en een in zware aorgen doorgehrachten dag. Toen de markies binnentrad, richtte zij even het hoofd op en knikte hem trenrig toe, zonder van plaats te veranderen. De oude vrouw lag in een hevige koorts. Hare wan gen gloeiden en hare droge lippen spraken onverstaanbare woorden. „Sedert wanneer P" vroeg Alferro. „Sedert middernacht," antwoordde Marion. „Ik liet natuurlijk onmiddellijk den dok ter komen; maar hij geeft slechts weinig hoop; arme, arme moeder!" En Marion bedekte haar gelaat met de henden. Alferro zag aan de beweging harer schou ders dat zij onhoorbaar, maar smartelijk weende. „Verlies den moed niet, juffrouw Marion P" sprak Alferro ernstig en aangedaan, „mis schien is nog niet alle hoop verloren..." Marion schudde het hoofd. „Het is gedaan, markies, ik zal haar moe ten missen. De aanval was te heftig voor haar, dat gelooft de dokter eok. Zie slechts, hoe zij veranderd is! Zij herkent niemand, zelfs mij niet. Gisterenavond was zij nog zoo wel en opgeruimd, mijne goede moeder. Wij maakten allerlei plannen en wilden, als ik eenmaal naam gemaakt had, en moeder haar gesioht terug had, naar uw schoon vaderland, naar Rome trekken, om ons daar aan het gezicht van al die heerlijkheden te verlusti gen.... ach GodWat blijft er nu van al die plannen over P" „Arme vriendin „Zie maar eensik geloofde aan alles, ik dacht alles te kunnen bereiken en thans moet ik verstomd staan over mijn eigen overmoed. Om twaalf uur is het begonnenZij wendde zich in het bed heen en weer, klaagde over hevige hoofdpijn, verlangde telkens te drin ken, en sprak allerlei onverstaanbare woorden en thans.... zie eens, hoe mijne arme moe der lijdt." Marion boog zich snikkende over de bran dende band harer moeder en kuste die. „Zijt, gij daar, Marion P" stamelde juffrouw Durand. „Ja, moeder, ik ben bij u, verlangt gij ietsP Ook de markies is hier....!" De markies boog zich eveneens over de zieke, maar reeds had sij haar bewustzijn weer verloren. „Cecilia!" riep zij smartelijk, „mijne Cecilia!" „Wat bedoelt zij P" vroeg Alferro. Marion bloosde, maar antwoordde niet. Alferro zag haar vragende aan. „Eene vrouw, die zij in vroegere betere dagen gekend heeft," zeide het meisje ernstig. „Ik wenschte dat ik een middel wist, om haar van die herinnering te bevrijden. Zij doet haarlijden." De zieke bracht da beide handen aan het voorhoofd, dat haar pijn deed en waarop Marion een doek met ijs gelegd had. „Cecilia!" riep de zieke opnieuw. „Ceci lia Gij doodt mij „Al weer!" zuchtte Marion. „Zieken worden in hunne koortsachtige droomen vaak door onaangename herinnerin gen gekweld," zeide de markies. „Zoodra er beterschap komt verdwijnen die schrikbeelden en droomen weer." „Cecilia!" jammerde de zieke nogmaals, „mijne dochter Cecilia! Hoeveel pijn hebt ge mij gedaan De markies zag Marion opnieuw aan. Ditmaal zag zij doodsbleek. „Mijn kind! Mijne Cecilia! En zij kent mij niet! Zy verloochent mij! Mijne doch ter, mijne schoone geliefde Cecilia!" Het was smartelijk om te zien, hoeveel ver driet de arme zieke scheen te ondervinden hoe die eene gedachte als een rood gloeiende draad door al hare koortsachtige droomen liep. Marion knielde voor het bed harer moe der neer. „Moeder!" zeide zij, terwijl tranen haar stem verstikten, „denk niet aan CeciliaIk ben hier, uwe Marion.... uwe dochter, dien zoo lief heeft, die gij altijd uw troost, uw engel noemdet. Hoort gij mij wel,moeder?" „Marion en Cecilia.... Ik had twee doch ters," mompelde de zieke, „ik had er twee." De markies was hier blijkbaar een familie geheim op bet spoor gekomen, dat men tot nogtoe zorgvuldig voor hem verborgen ge houden had. Hij wilde zich uit bescheiden heid verwijderen, maar Marion greep zijn hand en fluisterde hem toe „Blijf maar. Er zal wel in elke familie het eeu of ander zijn, dat men liefst voor vreem den verborgen houdt. Daar het toeval er u echter mede bekend gemaakt heeft, markies, en gij een oprecht vriend zijt, zoo kan ik u wel vertellen, dat die Cecilia, welke mijne arme moeder nog op ha»r ziekbed smart veroor zaakt, haar oudste dochter is, die zich onbe schrijflijk ondankbaar jegens haar gedragen heeft. Gij spaart mij zeker elke verdere ver klaring, die mij pijnlijk is. Ik zelve heb er mij reeds Ihng overheen gezet, voor mij bestaat er geen Cecilia meer. Maar het schijnt dat de banden tussohen moeder en kind inniger zijn dan die tusschen twee zusters. Moeder kan deze ondankbare dochter, die zich reeds sedert jaren niet om haar bekommert, nog niet vergeten.' „Ik zal u wel niet behoeven te zeggen, hoe zeer mij dit leed doet.... maar nn genoeg hierover, juffrouw Marion, ik begrijp dat de herinnering daaraan pijn moet doon. Ook bij onze zieke zullen hoop ik, deze droevige ge dachten wel weer verdwijnen Juffrouw Durand lag thans rustig en scheen te sluimeren. „Ach, markies!" zuckte Marion, „wat zal Puw vriend nu zeggen P Hij zal nu ongetwij feld langer op zijn altaarstuk moeten wach ten, dan hij gedacht had...." „Wees daaromtrent onbezorgd," antwoord de Alferro vrij verlegen, „mijn vriend heelt het tijdstip der aflevering geheel aan mij overgelaten. Doch laat ons thans op een ander onderwerp komen. Ik hoop, dat gij mijne inmenging in deze zaak slechts zult toeschrijven aan mijne oprechte vriendschap. Zoo alleen kunt gij bij uwe sieke moeder niet blijven. Haar toestand eischt natuurlijk aan houdende opjiasBing." „Ik dank u voor uwe bezorgdheid, markies, doch de goede vrouw Bertrand heeft beloofd mij van tijd tot tijd aau het ziekbed af te los sen Bovendien komt de dokter tweemaal daags...." ,AlIe eer aan mijne lieve vriendin Ber trand, maar... zij neemt daar iets op zich, dat hare krachten te boven gaat. Gij zult moeten toegeven, juffrouw Marion, dat de oudo vrouw te gebrekkig is, om er aan te kunnen denken de verpleging van zulk eene ernstige zieke op zich te nemen. Ik ken echter eene dame, die waarlijk liefderijk en goed iszij heeft haar leven aan lijdenden gewijd, wilt gij mij vergunnen haar hier te brengen P Hoewel zij eene groote dame is, verstaat zij meester lijk de kunst van zieken oppassen." Marions fijngevoeligheid meende waar schijnlijk, dat de markies iets anders bedoelde dan hij zeide, althans blozende en afwijzende antwoordde zij „Wij danken n hartelijk, mijnheer de mar kies maar... wij hebben geen hulp noodig." De markies begreep dadelijk wat er in het hart van Marion omging. „Gij verstaat mij verkeerd, juffrouw Ma rion," zeide hij, „in mijn aanbod ligt niets, wat uwe njngevoeligheid kan kwetsen. Als gij de dame kondet, die ik bedoel, zoudt gij zeker veel van haar houden. In geheel Parijs noemt men baar de engel der armen. Zij is de weduwe van generaal de Boissy." Een luide kreet weerklonk vau de lippen van Marion en haar moeder. De zieke had zich in bed opgericht en staarde met wijd ge opende oogeu, waarin eene uitdrukking lag alsof zij weer konden zien, in de richting van waar de stem van den markies gekomen was. Haar wijd uitgestrekte handen sidderden, een hevige aandoening scheen haar geheele lichaam te doen beven. „Boissy?" stamelde sij, „de weduwe van generaal de Boissy? Zij is dus in ParijsP Waar, woont zij P" „Boulevard des Italiens, No. 43," ant woordde de markies zeer verwonderd. „Ik moet haar zien, Marion.... ik wil, ik moet haar zienjammerde de zieke met zwakke stem, terwijl zij opnieuw krachteloos iu haar kussen terugviel. „Gij kent dus Malviue de Boissy vroeg Alferro, die zich hier voortdurend in nieuwe raadsels verward vond. „Zij, de engel der armenP zij, die door haar liefdadigheid en goedhartigheid beroemd isP Ja ik ken mevrouw de Boissy, ik ken haar." „En gij schijnt haar niet zeer genegen te zijn, mejuffrouw P Het is niet louter nieuws gierigheid, die mij doet vragen: Wat weet gij van haar P" „Ik moet u om verschooning vragen, mar kies, ik kan.... ik wil u over haar geene ver dere inliohtingen geven. Voor uw stellig op récht gemeend aanbod, danken wij nogmaals. Wij wenachen niet, dat de weduwe van gene raal de Boissy ooit onzen drempel betreedt." Alferro glimlachte. Inderdaad, dacht hij, de arme Malvine heeft ondanks haar welda digheid en menschlievende gezindheid, vele vijanden. Daar hebben wij vooreerst juffrouw Chenard, de moeder van den kleinen Char les, met haar vriendin Henriette, en hier nu weer mijne zachtzinnige, beminnenswaardige Marion.,.. en opmerkelijk is het, dat dit al weer vroegere bewoonsters van Marseille zijn. Die zonderlinge antipathie schijnt we- derkeerig te zijn.... masr wié weet of mijne bedoeling niet geheel en al verkeerd was, wie weet of die twee vrouwen, die in haar stem zooveel overeenkomst hebben, en uitwendig zoo weinig op eikaar gelijken, ook in karak ter niet te veel van elkaar verschillen, dan dat zij het met elkander zouden kunnen vinden. Het is misschien beter zoo.... Hij stond op en reikte Marion de hand met verzoek, evenals te voren dagelijks te mogen komen, om te hooren hoe het met de zieke ging. Dat verzoek stemde te zeer met Mari ons wensohen overeen, dan dat zij het niet ingewilligd zou hebben. De ziekte nam esn gewonen loop. Het was een typheuse koorts, die, toen ds eerste crisis zonder eenige beterschap te brengen voorbij was, een spoedig afnemen der krachten ten gevolge had. Twintig dagen had Marion af wisselend met de goede vronw Bertrand aan het ziekbed harer moeder gewaakt. Hare wangen waren weer recht bleek geworden en de vroegere trek van weemoed teekende zich weer op haar gelaat. Slechts als Alferro zijn dagelijksch bezoek bracht, maakte die trek weer plaats voor eenige hoop, die haar kom mervol hart ontvankelijk maakte voor het ge loof aan betere dagen en aan de redding harer moeder. Aan den avond van den twintigsten dag verklaarde de dokter opnieuw, dat men zich moest voorbereideu op eene verandering ten goede of ten slechte. Angstig en bezorgd had den Marion en Jeanne Bertrand den geheelen dag aan het bed der zieke gezeten, die zwaar ademde, volkomen bewusteloos scheen en eindelijk na een uren lange ijlende koorts en een verschrikkelijken nacht, waarin dood en leven elkander dat arme offer schenen te betwisten, tegen den morgen in een rustige sluimering zonk. De beide ziekenverpleegsters durfden zioh bijna niet verroeren. Toen tegen den middag de ademhaling bij de zieke regelmatiger werd en de koortsgloed der wangen verdween, keerde de hoop in beider harten terug. Tegen twee uren ontwaakte juffrouw Du - rand eu riep met zwakke stem Marions naam. Het jonge meisje kon een kreet van vreug de niet onderdrukken. Wordt vervolgd. Snelpersdruk C. DE BOER Je.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1885 | | pagina 4