De Lijst der Kiezers
KAASVEILING
WASGHPOGDER,
SCHOENWERK.
een zeer net BOVENHUIS,
M
Tt tn voor OlllKi nrlis
iASEi.
DE TRIOMF DE8 LIEFDE.
J. W. VAN DER WAL Cz.
m Kippen eo een Haan.;
1)Ü H. KLEUN, Binneniaven Ne. 57,
Twee Pakhuizen,
op Texel.
SCHOENMAKERIJ
A. ADRIAANS E,
Oafê P
Overheerlijk
H. L. SCHRöDER, Hoofiffracht K 49.
4e nienwe ZOUTEVISCH,
Men lette op de
voordeellge
van dienstneming
TOorMlepMeieMscMê,
F. J. HOLMES.
NAAIMACHINE-MAGAZIJN
Opruiming van:
Klokken, Regulateurs en
Horlogiën,
Eens in gebruik, altijd
in gebruik!
AMERIKAANSCH
A. ADRIAANSE,
Zuivere Natuurboter
De ondergeteekende,
Deurwaarder bij deAr-
rondissem.-Rechtbank te
Alkmaar, eerste Deurwaarder bij het
Kantongerecht te Helder, brengt bij
deze, voor zooveel noodig, in herin
nering, dat zijn kantoor onafgebro
ken gevestigd en geopend is geweest
en steeds blijft aan den Kanaalweg
te Helder.
Helder, 20 Juni 1885.
Gelegenheid voor een Heer
tot KOST en INWONING, met
gebruik van v r ij e KAMER.
Adres H. KOENOX, Koning
straat I No. 496p.
Te liuur
een BOVENHUIS met Waterleiding,
vrije Opgang en verder van alle
gemakken voorzien. Staande aan de
Westgracht.
Adres D. Hoogenbosch Weststraat.
T© iiuur
met gestucadoorde Plafonds, opnieuw
geschilderd en behangen en van vele
gemakken voorzien.
Adres J. DUINKER, 2eVroonstraat,
TE K.OOPS
Adres BERKHOUT Co.
Planken, Schroten, Slippérdelen
Kolders, Plaatstukken en
Eikenhout, bij G. BAS, Binnenh.
T© üoop
een partij SPARREN, Eiken en
Greenen PLANKEN, LEGGERS,
KNIEËN en BRANDHOUT.
Te Koop
bij ib. N. PRINS, Binnenhaven
DORSCH- en ZAADKLEEDEN, MO
LEN-ZEILEN, in alle grootten.
OLIE-, VERFWAREN, TEER en
PEK, DRAADNAGELS, SPIJKERS,
een partij EIKEN SLOOPHOUT,
TIMMERMANS-GEREEDSCHAP
PEN, enz.
Te koop aangeboden:
pas Bieow,
wegens herbouw van het huis,
voor afbraak.
Adres K. H. PLATVOET, Hel
der, Kanaalweg, No. 100.
puike kwaliteit,
op MAANDAG 20 JULI aanst.,
's morgens 11 ure,
in het hotel „de Lindeboom,"
BURG. TEXEL.
van
KONINGSTRAAT.
worden zeer net tot in de fijnste
soorten naar den voet gemaakt.
ElegaHt model. Billijken prys.
Solide bewerking.
Kanaalweg.
Oosterhoutsche MOPPEN en
Weesper ZANDKOEKJES.
M. WAAS, Spoorstraat.
P«« ontvangen
St et. de 5 ons. 2e soort 18 et. de 5 ons.
omschreven in gedrukte mededeelingen
die gratis verkrijgbaar zijn bij het
Departement van Koloniën te 's Era-
venhage en voorts bij alle Burge
meesters.
De ondergeteekende,
Agent van onderstaan
de Brouwergen, maakt
bekend, dat de prijs van het HEI-
NEKEN'S BEIERSCH is, op fusten,
groot of klein, per liter li1^ Cent;
het PILSENER IS1/* Cent en het
echte KIRCHMANNS LAGERBIER,
op fusten van 50 en 25 liter, 18 Ct.
Bovenstaande Bieren allen franco
te huis. Verder alle soorten van
Hollandscke Bierenhet HOLLAND-
SCHE STOUT van »de Gekroonde
Valk," ENGELSCH STOUT en
PALE ALE van BASS Co.
Alle bovenstaande Bieren worden
geleverd of fust en ook gebotteld op
flesschen en Kruiken. De flesschen
op maat zooals dat behoort; heele
flesschen 8 maatjes, halve flesschen
4 maatjes.
SPOORGRACHT BIJ DE V1SCH1HARK.T O S«i
Uitsluitend solide gewaarborgde NAAIMACHINES met de vi
komenste apparaten, de nieuwste verbeteringen, de laagste prij
noteering, gratis onderricht en 3 jaar guarantie.
M HILDERING.
Mij aanbevelende voor alle voorkomende reparatiën en het verandert
naar de laatste constructie.
tegen veel verminderden prijs bij
MANIKUS, Kanaalweg.
ter besparing van zeep en soda,
om het linnen te wasschen en te
bleeken, zonder hetzelve te verslijten,
wordt door het groote gemak en
bezuiniging, hierdoor verkregen, bij
zonder aanbevolem
Prijs per pakje 8 Ct.
Verkrijgbaar voor Helder: bij den
heer B. WEIJENS, Middenstraat
233-34voor Nieuwediep bij M.
TISSING, Spoorgracht 129.
Alle BpliiE REPARATIES li
worden aangenomen en spoedig uit
gevoerd, door
Schoenmaker. Koningstraat
wordt door mij geleverd tegen markf
prijs in vaatjes van 10 en 20 Kg
onder rembours. Prijscouranten woi
den op aanvraag direct toegezondei
Zwolle. F. R. DWARS,
Boterhandelaa
Radicale genezing, dea
.verkiezend wordt over
eengekomen voor een bepaalden priji
betaalbaar na genezing.Daartoe zijn 2
kamers ter beschikking der patientei
gesteld. WAERSEGER8,heelmeesters
breuken,Greeneplaats35,teAntw«rp«i
Irr doze Gemeente,
opgemaakt volgens de jongste officiëele publicatie ten Raad-
huize alhier, is a TIEN CENTS verkrijgbaar bij de Uitgevers
FEUILLETON.
17.
B.
Roman van
M. KAP RI.
En Alferro wilde Marion niet beminnen,
hij wilde volstrekt geene verandering brengen
in hunne wederzydsche verhouding. Maar
hij kon er toch niets tegen doen, dat het
voornemen, om haar niet te wille n liefheb
ben, hem toch een goed deel van den tijd,
dien hij niet in haar gezelschap was, aan haar
deed denken.
Zoo leefden dan ook hier, zooals zoo vaak
het geval is, twee menschen, die zoo volko
men voor elkander geschapen waren, dat de
ziel van den een in die van den ander opging,
in die bedriegelijke zekerheid, welke aan geen
geval doet denken. De dagen gingen zoo ge
lijkmatig voorbij, dat het den schijn had alsof
er nooit verandering in zou komen. Doch,
daar kwam plotseling de storm. Geheel on
verwacht dreef hij de wolken samen, om eene
geheele verandering te brengen in het kalme
leven dat wij zooeven geschetst hebben.
debtiende hoofdstuk.
Op een morgen vond Alferro, toen hij bij
juffrouw Durand binnentrad, alles anders,
als hij het gewoon was. De kamer was don
ker en Mariona schildersezel stond bedekt in
haar atelier. De blinde moeder lag kreunende
en jammerende te bed, blijkbaar door een
ernstige ongesteldheid getroffen.
Marion stond naast het bed harer moeder
met ineengeslagen handen en volkomen moe
deloos. Hare bleeke wangen, waarop de spo
ren van tranen nog zichtbaar waren, verraad
den een slapoloozen nacht en een in zware
aorgen doorgehrachten dag.
Toen de markies binnentrad, richtte zij
even het hoofd op en knikte hem trenrig toe,
zonder van plaats te veranderen. De oude
vrouw lag in een hevige koorts. Hare wan
gen gloeiden en hare droge lippen spraken
onverstaanbare woorden.
„Sedert wanneer P" vroeg Alferro.
„Sedert middernacht," antwoordde Marion.
„Ik liet natuurlijk onmiddellijk den dok
ter komen; maar hij geeft slechts weinig
hoop; arme, arme moeder!"
En Marion bedekte haar gelaat met de
henden.
Alferro zag aan de beweging harer schou
ders dat zij onhoorbaar, maar smartelijk
weende.
„Verlies den moed niet, juffrouw Marion P"
sprak Alferro ernstig en aangedaan, „mis
schien is nog niet alle hoop verloren..."
Marion schudde het hoofd.
„Het is gedaan, markies, ik zal haar moe
ten missen. De aanval was te heftig voor
haar, dat gelooft de dokter eok. Zie slechts,
hoe zij veranderd is! Zij herkent niemand,
zelfs mij niet. Gisterenavond was zij nog zoo
wel en opgeruimd, mijne goede moeder. Wij
maakten allerlei plannen en wilden, als ik
eenmaal naam gemaakt had, en moeder haar
gesioht terug had, naar uw schoon vaderland,
naar Rome trekken, om ons daar aan het
gezicht van al die heerlijkheden te verlusti
gen.... ach GodWat blijft er nu van al die
plannen over P"
„Arme vriendin
„Zie maar eensik geloofde aan alles, ik
dacht alles te kunnen bereiken en thans moet
ik verstomd staan over mijn eigen overmoed.
Om twaalf uur is het begonnenZij wendde
zich in het bed heen en weer, klaagde over
hevige hoofdpijn, verlangde telkens te drin
ken, en sprak allerlei onverstaanbare woorden
en thans.... zie eens, hoe mijne arme moe
der lijdt."
Marion boog zich snikkende over de bran
dende band harer moeder en kuste die.
„Zijt, gij daar, Marion P" stamelde juffrouw
Durand.
„Ja, moeder, ik ben bij u, verlangt gij
ietsP Ook de markies is hier....!"
De markies boog zich eveneens over de
zieke, maar reeds had sij haar bewustzijn weer
verloren.
„Cecilia!" riep zij smartelijk, „mijne
Cecilia!"
„Wat bedoelt zij P" vroeg Alferro.
Marion bloosde, maar antwoordde niet.
Alferro zag haar vragende aan.
„Eene vrouw, die zij in vroegere betere
dagen gekend heeft," zeide het meisje ernstig.
„Ik wenschte dat ik een middel wist, om haar
van die herinnering te bevrijden. Zij doet
haarlijden."
De zieke bracht da beide handen aan het
voorhoofd, dat haar pijn deed en waarop
Marion een doek met ijs gelegd had.
„Cecilia!" riep de zieke opnieuw. „Ceci
lia Gij doodt mij
„Al weer!" zuchtte Marion.
„Zieken worden in hunne koortsachtige
droomen vaak door onaangename herinnerin
gen gekweld," zeide de markies. „Zoodra er
beterschap komt verdwijnen die schrikbeelden
en droomen weer."
„Cecilia!" jammerde de zieke nogmaals,
„mijne dochter Cecilia! Hoeveel pijn hebt
ge mij gedaan
De markies zag Marion opnieuw aan.
Ditmaal zag zij doodsbleek.
„Mijn kind! Mijne Cecilia! En zij kent
mij niet! Zy verloochent mij! Mijne doch
ter, mijne schoone geliefde Cecilia!"
Het was smartelijk om te zien, hoeveel ver
driet de arme zieke scheen te ondervinden
hoe die eene gedachte als een rood gloeiende
draad door al hare koortsachtige droomen
liep. Marion knielde voor het bed harer moe
der neer.
„Moeder!" zeide zij, terwijl tranen haar
stem verstikten, „denk niet aan CeciliaIk
ben hier, uwe Marion.... uwe dochter, dien
zoo lief heeft, die gij altijd uw troost, uw
engel noemdet. Hoort gij mij wel,moeder?"
„Marion en Cecilia.... Ik had twee doch
ters," mompelde de zieke, „ik had er twee."
De markies was hier blijkbaar een familie
geheim op bet spoor gekomen, dat men tot
nogtoe zorgvuldig voor hem verborgen ge
houden had. Hij wilde zich uit bescheiden
heid verwijderen, maar Marion greep zijn
hand en fluisterde hem toe
„Blijf maar. Er zal wel in elke familie het
eeu of ander zijn, dat men liefst voor vreem
den verborgen houdt. Daar het toeval er u
echter mede bekend gemaakt heeft, markies,
en gij een oprecht vriend zijt, zoo kan ik u wel
vertellen, dat die Cecilia, welke mijne arme
moeder nog op ha»r ziekbed smart veroor
zaakt, haar oudste dochter is, die zich onbe
schrijflijk ondankbaar jegens haar gedragen
heeft. Gij spaart mij zeker elke verdere ver
klaring, die mij pijnlijk is. Ik zelve heb er mij
reeds Ihng overheen gezet, voor mij bestaat
er geen Cecilia meer. Maar het schijnt dat
de banden tussohen moeder en kind inniger
zijn dan die tusschen twee zusters. Moeder
kan deze ondankbare dochter, die zich reeds
sedert jaren niet om haar bekommert, nog
niet vergeten.'
„Ik zal u wel niet behoeven te zeggen, hoe
zeer mij dit leed doet.... maar nn genoeg
hierover, juffrouw Marion, ik begrijp dat de
herinnering daaraan pijn moet doon. Ook bij
onze zieke zullen hoop ik, deze droevige ge
dachten wel weer verdwijnen
Juffrouw Durand lag thans rustig en
scheen te sluimeren.
„Ach, markies!" zuckte Marion, „wat zal
Puw vriend nu zeggen P Hij zal nu ongetwij
feld langer op zijn altaarstuk moeten wach
ten, dan hij gedacht had...."
„Wees daaromtrent onbezorgd," antwoord
de Alferro vrij verlegen, „mijn vriend heelt
het tijdstip der aflevering geheel aan mij
overgelaten. Doch laat ons thans op een
ander onderwerp komen. Ik hoop, dat gij
mijne inmenging in deze zaak slechts zult
toeschrijven aan mijne oprechte vriendschap.
Zoo alleen kunt gij bij uwe sieke moeder niet
blijven. Haar toestand eischt natuurlijk aan
houdende opjiasBing."
„Ik dank u voor uwe bezorgdheid, markies,
doch de goede vrouw Bertrand heeft beloofd
mij van tijd tot tijd aau het ziekbed af te los
sen Bovendien komt de dokter tweemaal
daags...."
,AlIe eer aan mijne lieve vriendin Ber
trand, maar... zij neemt daar iets op zich, dat
hare krachten te boven gaat. Gij zult moeten
toegeven, juffrouw Marion, dat de oudo
vrouw te gebrekkig is, om er aan te kunnen
denken de verpleging van zulk eene ernstige
zieke op zich te nemen. Ik ken echter eene
dame, die waarlijk liefderijk en goed iszij
heeft haar leven aan lijdenden gewijd, wilt gij
mij vergunnen haar hier te brengen P Hoewel
zij eene groote dame is, verstaat zij meester
lijk de kunst van zieken oppassen."
Marions fijngevoeligheid meende waar
schijnlijk, dat de markies iets anders bedoelde
dan hij zeide, althans blozende en afwijzende
antwoordde zij
„Wij danken n hartelijk, mijnheer de mar
kies maar... wij hebben geen hulp noodig."
De markies begreep dadelijk wat er in het
hart van Marion omging.
„Gij verstaat mij verkeerd, juffrouw Ma
rion," zeide hij, „in mijn aanbod ligt niets,
wat uwe njngevoeligheid kan kwetsen. Als
gij de dame kondet, die ik bedoel, zoudt gij
zeker veel van haar houden. In geheel Parijs
noemt men baar de engel der armen. Zij is de
weduwe van generaal de Boissy."
Een luide kreet weerklonk vau de lippen
van Marion en haar moeder. De zieke had
zich in bed opgericht en staarde met wijd ge
opende oogeu, waarin eene uitdrukking lag
alsof zij weer konden zien, in de richting van
waar de stem van den markies gekomen was.
Haar wijd uitgestrekte handen sidderden, een
hevige aandoening scheen haar geheele
lichaam te doen beven.
„Boissy?" stamelde sij, „de weduwe van
generaal de Boissy? Zij is dus in ParijsP
Waar, woont zij P"
„Boulevard des Italiens, No. 43," ant
woordde de markies zeer verwonderd.
„Ik moet haar zien, Marion.... ik wil, ik
moet haar zienjammerde de zieke met
zwakke stem, terwijl zij opnieuw krachteloos
iu haar kussen terugviel.
„Gij kent dus Malviue de Boissy vroeg
Alferro, die zich hier voortdurend in nieuwe
raadsels verward vond.
„Zij, de engel der armenP zij, die door
haar liefdadigheid en goedhartigheid beroemd
isP Ja ik ken mevrouw de Boissy, ik ken
haar."
„En gij schijnt haar niet zeer genegen te
zijn, mejuffrouw P Het is niet louter nieuws
gierigheid, die mij doet vragen: Wat weet
gij van haar P"
„Ik moet u om verschooning vragen, mar
kies, ik kan.... ik wil u over haar geene ver
dere inliohtingen geven. Voor uw stellig op
récht gemeend aanbod, danken wij nogmaals.
Wij wenachen niet, dat de weduwe van gene
raal de Boissy ooit onzen drempel betreedt."
Alferro glimlachte. Inderdaad, dacht hij,
de arme Malvine heeft ondanks haar welda
digheid en menschlievende gezindheid, vele
vijanden. Daar hebben wij vooreerst juffrouw
Chenard, de moeder van den kleinen Char
les, met haar vriendin Henriette, en hier nu
weer mijne zachtzinnige, beminnenswaardige
Marion.,.. en opmerkelijk is het, dat dit al
weer vroegere bewoonsters van Marseille
zijn. Die zonderlinge antipathie schijnt we-
derkeerig te zijn.... masr wié weet of mijne
bedoeling niet geheel en al verkeerd was, wie
weet of die twee vrouwen, die in haar stem
zooveel overeenkomst hebben, en uitwendig
zoo weinig op eikaar gelijken, ook in karak
ter niet te veel van elkaar verschillen, dan dat
zij het met elkander zouden kunnen vinden.
Het is misschien beter zoo....
Hij stond op en reikte Marion de hand met
verzoek, evenals te voren dagelijks te mogen
komen, om te hooren hoe het met de zieke
ging. Dat verzoek stemde te zeer met Mari
ons wensohen overeen, dan dat zij het niet
ingewilligd zou hebben.
De ziekte nam esn gewonen loop. Het was
een typheuse koorts, die, toen ds eerste crisis
zonder eenige beterschap te brengen voorbij
was, een spoedig afnemen der krachten ten
gevolge had. Twintig dagen had Marion af
wisselend met de goede vronw Bertrand aan
het ziekbed harer moeder gewaakt. Hare
wangen waren weer recht bleek geworden en
de vroegere trek van weemoed teekende zich
weer op haar gelaat. Slechts als Alferro zijn
dagelijksch bezoek bracht, maakte die trek
weer plaats voor eenige hoop, die haar kom
mervol hart ontvankelijk maakte voor het ge
loof aan betere dagen en aan de redding harer
moeder.
Aan den avond van den twintigsten dag
verklaarde de dokter opnieuw, dat men zich
moest voorbereideu op eene verandering ten
goede of ten slechte. Angstig en bezorgd had
den Marion en Jeanne Bertrand den geheelen
dag aan het bed der zieke gezeten, die zwaar
ademde, volkomen bewusteloos scheen en
eindelijk na een uren lange ijlende koorts en
een verschrikkelijken nacht, waarin dood
en leven elkander dat arme offer schenen te
betwisten, tegen den morgen in een rustige
sluimering zonk.
De beide ziekenverpleegsters durfden zioh
bijna niet verroeren. Toen tegen den middag
de ademhaling bij de zieke regelmatiger werd
en de koortsgloed der wangen verdween,
keerde de hoop in beider harten terug.
Tegen twee uren ontwaakte juffrouw Du -
rand eu riep met zwakke stem Marions naam.
Het jonge meisje kon een kreet van vreug
de niet onderdrukken.
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk C. DE BOER Je.