Bij M. A. GRIffALÜ,
SCHOENWERK.
WASGHPOEDER,
SIGAREH-MAGAZIJN, Kaïaalwefl 191, Heiter
GEEN BONS!
wmMwmmWv
eau zeer ui BOÏBNflülS,
601'
Zuivere Natuurboter
Alle m» BEPARATtËH aai
A. ADRIAANSE,
BLAASBALG
H.H. Veefokkers te Texel
J. KIKKERT, KTOlW6£.
WITSENBUR&, Hoofipcït.
MAATJES-HARING,
Abraham Cohen,
Vlootstraat B 72, Helder,
Mini lste klasse 27 JULI.
Eensin gebruik,altijd
in gebruik!
Puike MANILLA'S en HAVANA'S.
NAAIMACHINE-MAGAZIJN
heden ontvangen
„DE KONING."
A.
SCHOENMAKERIJ
ADRIAANSE,
Qafé POLAK,
Overheerlijk
iASEfh
Men lette op de
y§§M/iAiOii
van dienstneming
voor M lep iiMerMscMnilië,
DE TRIOMF DER LIEFDE.
Gevraaga
een net DIENSTMEISJE.
Adres: P. van WIJNGAARDEN,
Weststraat L 50.
Gelegenheid voor een Heer
tot KOST en INWONING, met
gebruik van v r ij e KAMER.
Adres H. K O E N O TKoning
straat I No. 496p.
T© Huur
met gestucadoorde Plafonds, opnieuw
geschilderd en behangen en van vele
gemakken voorzien.
Adres J. DUINKER, 2eVroonstraat,
Planken, Schroten, Slipperdelen
Kolders, Plaatstukken en
Eikenhout, bij G. BAS, Binnenh.
Die iets te vorderen
^hebben van of ver
schuldigd zijn aan N.
RICHTERgelieven daarvan opgave
of betaling te doen bij
B. RICHTER, Spoorgracht.
wordt door mij geleverd tegen markt
prijs in vaatjes van 10 en 20 Kgr.
onder rembours. Prijscouranten wor
den op aanvraag direct toegezonden.
Zwolle. F. R. DWARS,
Boterhandelaar,
worden aangenomen en spoedig uit
gevoerd, door
Schoenmaker. Koningstraat.
te Koop,
zeer geschikt voor koperslagers.
Adres BERKHOUT Co.
worden attent gemaakt op de zeer
voordeelige wyze van Hooiverzeke-
ring met doorloopende Polis, bij den
O. Br. Mij. ,,'t Algemeen Belang,"
te Texel.
KantoorHOOGERSTRAAT, aan
den Burg.
Aan belanghebben
den wordt ter kennis
gebracht, dat de Goe
deren, die ik heb gekocht met recht
van wederinkoopna den 22sten
Juli zullen verplaatst worden hij B.
RICHTER, Spoorgracht, alwaar de
Goederen, volgens gewoonte, kunnen
worden afgehaald.
INT. Rionter.
Steeds voorradig de nieuwste soorten
tegen de concnrreerendste prijzen.
verkrijgbaar bij
Heden ontvangen uit Vlaardingen
Nieuwe Hollandsche
lste en 2de kwaliteit.
KOOISTEEG 202.
waar in de 316 en 317Staats-Loterij
verscheidene hooge prijzen zijn ge
vallen, zijn in de 318de Staats-
Loterij alweer onderstaande prijzen
gevallen
op Nummer 8726 f 2000
8737 1000
2102 ÏOOO
2223 1000
8976 1000
14948 1000
15664 400
15792 400
8832 400
8890 400.
Bij wien voor de 319de-Staats-
Loterij heele, lialve en gedeelten van
loten te bekomen zijn. Van een
accurate verwisseling kan men ver
zekerd zijn.
AIHERIRAANSCH
ter besparing van zeep en soda,
om het linnen te wasschen en te
bleeken, zonder hetzelve t« verslijten,
wordt door het groote gemak en
bezuiniging, hierdoor verkregen, bij
zonder aanbevolen.
Prijs per pakje 8 Gt.
Verkrijgbaar voor Helder: bij den
heer B. WEIJENS, Middenstraat
233-34voot Nieuwediep bij M,
TISSING, Spoorgracht 129.
Radicale genezing, des-
verkiezend wordt over
eengekomen voor een bepaalden prijs,
betaalbaar na genezing.Daartoe zijn 20
kamers ter beschikking der patiënten
gesteld. WAERSEGERS, heelmeester v.
breukenGroen eplaats35,te Antwerpen
Maar groote voorraad degelijke merken uit de fabriek van i
Heeren E. VAN GENDERINGEN Co., te Zutphen,
in ruime keuze voorhanden.
T. H. HOFFMAN.
SPOORGRACHT RIJ DE VRSCHMARRT O 263.
Uitsluitend solide gewaarborgde NAAIMACHINES met de vol-
komenste apparaten, de nieuwste verbeteringen, de laagste prijs-
noteering, gratis onderricht en 3 jaar guarantie.
M HXLDERIIVO.
Mij aanbevelende voor alle voorkomende reparatiën en het veranderen
naar de laatste constructie.
In het Depót bij S. DROS Gz.,
te Oosterend, Texel,
Deze Naaimachines overtref
fen alle andere Naaimachines
die er bekend zijn.
S. DROS Gz.
van
KONINGSTRAAT.
worden zeer net tot in de fijnste
soorten naar den voet gemaakt.
Elegant model. Billijken prijs.
Solide bewerking.
K.anaalweg.
voordoellge
omschreven in gedrukte mededeelingen
die gratis verkrijgbaar zijn bij het
Departement van Koloniën te 's Gra-
venhage en voorts bij alle Burge
meesters.
FEUILLETON.
19.
B.
Roman van
M. KAPRI.
„Op dit uur, Delphina Gij weet toch dat
het heden de dag niet is. Alles moet zijn
grenzen hebben, zelfs de menschlievendheid
en weldadigheid. Wilde ik ten Hllen tijde den
drang mijns harten volgen, dan zou mij spoe
dig alle vrijheid benomen zijn."
„Ik zou het ook niet gewaagd hebben,
mevrouw lastig te vallen, maar het meisje
ziet er zoo treurig uit, hare oogen zijn nog
rood van het schreien en er klonk zooveel
angst nit den toon harer stem, dat ik dacht,
mevrouw die zoo goed is...."
„Nu, ik zie wel, dat ik wel zal moeten toe
geven, gij pleit altijd warm voor uwe bijzon
dere beschermelingen, Delphine, en ik acht
u daarom. Vraag het jonge meisje.... dc
jonge juffrouw bedoel ik," en mevrouw de
JBoissy herhaalde die woorden met lichten
spot, „vraag haar dan maar hoe zij heet."
„Ja dat deed ik reeds, maar zij wil haar
naam alleen aan mevrouw zelve zeggen."
„Dat wordt hoe langer zoo geheimzinniger,
Delphine. Daar houd ik niet van, en ik moet
bekennen, dat ik veel lust begin te gevoelen,
ditmaal uwe beschermeling eens af te wijzen
voor van daag."
„Mevrouwwaagde de goedhartige kame
nier in het midden te brengen, „de arme
kleine is zoo schoon, zoo allerliefst...."
„En omdat zij schoon is, meent gij, moet
ik haar ontvangen F Ik daarentegen meen dat
eene oude gebrekkige vrouw meer recht op
mijn hulp en bijzondoren steun heeft. Maar
kom, gij maakt mij werkelijk nieuwsgierig,
om dit wonder eens te zien, dat zoo allerliefst
is, en betraande oogen en een zoo roerende
stem heeft, dat gij haar niet kondet weer
staan."
„Ik bid n duizend maal...."
„Al goed, breng het meisje maar naar de
kleine salon."
„Mijn innigen dank, mevrouw," en Del
phine drukte hare lippen vluchtig op de
schoone hand harer meesteres.
„Maar wacht.... breng eerst miju haar wat
in orde, dat ik in den slaap wat verward heb.
Zoo! Dat jonge wereldwonder zal wel een
oogenblik kunnen wachten. Goed, ga nu, en
als in dien tusschentijd de markies komt,
vraag dan of hij mij voor een oogenblik ver
ontschuldigen wil."
vijftiende hoofdstuk.
Marion Durand was naar het kleine, blau
we salon gebracht en daar door Delphine
alleen gelaten. Hoewel haar hart zeer gedrakt
was door een bang gevoel, waarover zij geen
meester kon worden, stond zij toch verbaasd
over de rijke pracht, die haar oog hier ont
moette. Alles toonde dat de eigenares zioh in
die benijdenswaardige omstandigheden be
vond, die het mogelijk maken nit het goede
het beste, en nit het elegantste het sierlqkste
te kunnen kiezen zonder naar den prijs te
moeten vragen. Een bitter gevoel, dat te on
zelfzuchtig was, om met nijd vergeleken te
kunnen worden, maakte zich van bet jonge
meisje meester, toen zij aan de laatste tijden
dacht, wanrin zij nauwelijks met alle moeite
en opoffering in staat geweest was, het aller-
noodigste voor haar blinde moeder te ver
dienen.
Een oogenblik vergeleek zij knar beschei
dens woning met dit sierlijk verblijf, maar
tevens kwam de gedachte bij haar op, of de
bezitster wel gelukkig kon zijn?
Neen, dat kon zij niet. Als er eene ge
rechtigheid, als er een geweten bestond, zoo
daeht Marion, dan kon Cecilia, die hartelooze
vrouw, die haar eigen moeder verloochend
had, niet tevreden, niet gelukkig zijn.
Bij het zachte openen van een zijdeur en
het slepen van een zijden kleed keerde Ma
rion zich om en stond tegenover harer zuster.
Zij had haar niet gezien sedert den tijd,
toen zij zelve nog een onbeduidend klein
meisje was, voor wier zwakke hand de zware
beurs, die zij de trotsche dame vol verachting
nawierp, bijna een te groote last was. Ceci
lia was echter geheel dezelfde gebleven.
Zij herkende haar oogenblikkelijk. Onuit-
wischbaar waren te trekken, waarin het kind
met zooveel haat gestaard had, in haar ge
heugen gegrift. Cecilia was misschien nog
schooner, nog statiger geworden, maar ove
rigens was zij niet veranderd. Evenals vroe
ger was de blik onachtzaam, dien zij op de
haar geheel onbekende wierp, van wie zij
toch onmiddellijk moest erkennen, dat zij in
het oogloopend schoon was. Nog had zij
dezelfde gewoonte van vroeger, om met de
kleine witte tanden in de koraairoode onder
lip te bijten, maar haar gelaat was bleeker
dan vroeger en een lichte blauwe streep onder
de oogen gaf aan baar voorkomen een uit
drukking van matheid.
„Gij hebt dringend verzocht mij te spre
ken, mejuffrouw?" zeidezij met zachte stem,
zonder het meisje uit te noodigen, om plaats
te nemen, terwijl zijzelve ook staan bleef.
,Ja," antwoordde Marion zenuwachtig,
Ü-
ene noodlottige gebeurtenis.... geloof
t ik anders niet hier zou zijn."
„eene
dat
„Gij zijt mij welkom, als allen die mijn
hulp noodig hebben. Mag ik vragen welke
de noodlottige gebeurtenis is, waarvan gij
spreekt en hoe ik daarbij...."
„O, zij betreft ook u," viel Marion haar
levendig in do rede, „en ik hoop dat zij u ook
smartelijk zal treffen."
Ecu plotselinge schrik overviel mevrouw de
Boissy. Er was slechts een ding in de wereld
dat haar treffen kon, en dAt moest met Alferro
in verband staan. Zou hem een ongeluk over
komen zijnP
Malviue verloor in hetzelfde oogenblik,
dat zij zich de mogelijkheid daarvan voor den
geest haalde, al haar zelfbeheersching; mis
schien ook, omdat zij het niet noodig vond,
zich geweld aan te doen tegenover dit meisje,
dat blijkbaar ver van de kringen leefde, waarin
zij verkeerde.
„Spreek, mejuffrouw, ik bid u," riep zij,
wat dichter op Marion toetredende, „wat is
er met den markies gebeurd? En hoe komt
het, dat gij zelve...."
„Ik weet niet, wat gij bedoelt, mevrouw de
gravin," antwoordde Marion ernstig. „Ik
beet Marion Dnrand en kom tot u uit naam
onzer stervende moeder."
Mevrouw de Boissy bleef bij die woorden
stijf en onbeweeglijk staan. Haar schrik was
slechts van aard veranderd en raakte nu niet
meer het hart, maar het verstand.
MarionDat was dus Marion, het arme
bnrgerkind, dat haar herinnerde aan een ver
leden, dat zij bijna vergeten had, san een
verleden, dat voor haar het grootste gevaar, ja
werd het bekend, de geheele vernietiging
harer schoone droomen voor de toekomst in
zich sloot; en juist thans, nn zij de vervulling
harer wenschen zoo nabij was, juist thans
moest die Marion komen en dreigend in den
weg treden.
Het was verschrikkelijk.
Eindelijk kreeg mevrouw de Boissy haar
vermogen om te spreken en zich te bewegen
weer terug, en het eerste wat zij deed, was,
de vleugeldeuren, die zij bij het binnentre
den had laten aanstaan, te slniten, na zich
overtuigd te hebben, dat Delphine niet nieuws
gierig was blijven luisteren. Daarna trad zij
op een sofa van blauw fluweel toe, die het
verst van de deur verwijderd stond en zeide,
op een leuningstoel in de nabijheid wijzende
tot Marion
„Neem plaats."
Marion voldeed met weerzien aan die uit-
noodiging.
„Gij begrijpt, zuster," antwoordde zij, dat
mijn tijd beperkt is. Mijne arme, blinde moe
der.... ja blind, mevrouw, zoo is het, wacht
mij met angst. Zij kon ondanks al het voor
gevallene, de liefde voor n niet uit het moe
derhart bannen en gelooft niet te kunnen
sterven, zonder u nog eenmaal gezien te heb
ben."
Er volgde een oogenblik van stilte.
„En sedert wanneer is juffrouw Durand
ziek?" vroeg mevrouw de Boissy eindelijk,
koud en scherp, zonder het jonge meisje aan
te zien.
Marion's gelaat werd donkerrood. Het bloed
steeg haar niet alleen in de wangen, het
kleurde ook haar voorhoofd en haar slanken
hals.
En ook nn, Cecilia, in dit ernstige oogen
blik, waarin zij, die n het leven gaf, op ster
ven ligt, knnt gij het nog niet van u verkrij -
gen, haar den naam van moeder te geven
De titel doet niets ter zake. Wat scheelt
uwe moeder, juffrouw Marion
1 Marion antwoordde een tijd lang niet. Het
iefst ware zij opgesprongen, om den aan
blik van dat hartelooze en onnatuurlijke we
zen te ontvluchten; maar zij dacht aan de
arme vrouw, die daar in gespannen verwach
ting neerlag, wier polsslagen misschien geteld
waren, en die haakte naar het oogenblik
waarin zij haar verloren dochter zou weer
zien. Daarom zeide zij eindelijk
„Het is een typKeuse koorts en de dokter
geeft weinig hoop op herstel."
Voldoende aan de verplichting van een
getrouw verhaler, om alle karakters, steeds in
bunne naakte waarheid te schilderen, moeten
wij bekennen, dat Cecilia, want dien naam
draagt mevrouw de Boissy voortaan voor ons,
het bericht van den hopeloozen toestand van
haar moeder met innerlijke voldoening ver
nam. Dat zou een gevaar minder voor mij
zijn, dacht zij.
„Gij kunt dus wel nagaan, hoeveel gevaar
in elke aarzeling gelegen is, „vervolgde Ma
rion. „Ik heb vol angst het ziekbed mijner
moeder verlaten, die mijn hulp zoo zeer noo
dig heeft, om aan haar verlangen te voldoen,
en nu te gaan halen. Kom dusmede Cecilia
Marion stond op. Mevrouw de Boissy echter
verroerde zich niet.
„Gij zijt zoo onervaren als een kind, Ma
rion," zeide zij. „Hoe kunt gij denken, dat ik
zoo maar in eens gereed zou zijn, om te luis
teren maar de koortsachtige phantasieën eener
stervende, die mij, daar zij blind is, niet eens
kan zien. Gij begrijpt dat niet, Ma^jon, maar
de vervulling van nw verlangen is, van mijn
standpunt gezien, eenvoudig onmogelijk."
„HoeP gij aarzelt nogP" riep Marion
toornig over de onnatuurlijke onverschillig
heid van een kind tegenover eene stervende
moeder. „O, vrees niets, mevrouw de gra
vin," vervolgde zij bitter, „vrees niets voor de
eer van uw standIk zweer n, dat ik vol
strekt geen behoefte gevoel, om u zuster te
noemen, en ik zal er wel voor zorgen, dat wij
alleen, geheel alleen zijn, opdat geen onge-
wenschte getuigen het aan de trotsche bewo
ners der Eanbourg St. Germain kuunen ver
raden, dat de stervende juffrouw Durand, de
eenvoudige koopmansweduwe, in haar laat
ste oogenblikken de rijke weduwe van gene
raal de Boissy, geboren gravin de Bervillers,
zooals zij zich, den eerlijken naam haars
vaders verloochenend noemt, als haar be
minde dochter heeft toegesproken en met de
laatste woorden eencr vergevende moeder
liefde haar ontheven heeft van den vloek,
haar leven vergiftigd te hebben.
„Zeer goed, Marion, zeer goed!" zeide
mevrouw de Boissy spottend en tevens ver
wonderd de trotsch opgerichte gestalte van
het vertoornd voor haar staande jonge meisje
aanstarende, wier anders zoo zachte blikken
thans vnnr schoten.
„Moet ik n ook al doen opmerken, dat gij
een weinig luider spreekt, dan in onze krin
gen past, zoo wil ik toch aan uwe gave, om
toestanden dramatisch te illnstreeren mijne
oprechte bewondering niet onthoudenGij
hebt talent voor het tooneel, veel talent. Wij
zullen er later eens over denken, vooral daar
die dames gewoonlijk onder een aangenomen
naam hare krachten aan bet tooneel wijden,
en ook gij dus een voldoende reden zoudt
hebben om u naam te veranderen.... Als gij
uwe moeder verloren hebt, dient men toch
iets voor u te doeu. Gij blijft, onder ons ge
zegd, toch altijd mijne zuster."
„Schandelijk!" riep Marion, terwijl tra
nen van verkropte spijt langs hare wangen
rolden.
„Ik had niet gedacht," vervolgde mevrouw
de Boissy op deu onverschilligsten toon, alsof
er volstrekt geen reden bestond, om zich te
haasten, „dat men in Marseille, en dat nog
wel onder omstandigheden, die geene opvoe
ding in een voornaam instituut gedoogden,
zijn woorden zoo juist wist te leeren plaat
sen. Wat echter nw verlangen betreft, dat ik
dadelijk zou meegaan, dat is onmogelijk. Ten
eerste wacht ik een bezoek, dat ik niet ver
zuimen wil en kan en dan dwingen mij op het
oogenblik omstandigheden, die gij toch niet
zoudt kunnen beoordeelen, om in Parijs to
blijven. Ook moet ik u nog doen opmerken,
dat eerst 's avonds een trein naar Marsaille
vertrekt en ik dus, al wilde ik voldoen aan
uw verlangen, met het oog op den toestand
uwer moeder toch wel te laat zon komen."
„Marseille P Gij spreekt van Marseille P Ik
meende n toch gezegd te hebben, dat wij reeds
sinds jaren in Parijs wonen."
„In Parijs woont gij P In Parijs?"
Mevrouw de Boissy ontstelde opnieuw bij
deze verrassende onthulling. Het was haar
als stond zij geblinddoekt voor een afgrond,
terwijl zij toch gemeend had eene ruime, zon
nige grenzenlooze vlakte voor zich te hebben.
Zij richtte zich in haar volle lengte op.
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk C. DE BOER Ja,
