Registers
Ff. MULDER,
DE TBIOIF DER LIEFDE.
Boor Mdzatelijte afragbeii zal'l Moogbais „DE ROQDE KOÜS"
E tt IN 8,
V. Y. BRUINVIS.
DE KAP- J LAARS.
Reen grijs baur meer!!
Strooboeden-FaMeK.
H. BUTTER.
THEE m E. BRANDSM
BOELHUIS.
De Notaris J. W. Hattiijra Raven
VRIJWILLIGE VERKDOPING.
te Helder,
twee VLETTEN met toeMooren,
m M iierictt BOVENHUIS.
16 Meter aan den weg.
P. LÜ RZ,
Vrijdag, Zaterdag en Zondag 28, 29 en 30 Augustus a.s.
SW* GESLOTEN ZIJN. 'W
KOPPEN'S VERKOOPHUIS.
tot buitengewoon lage prijzen.
:P. TH. XJTTIJCÜKIZE:,
HOOFDGRACHT 80. HOOFDGRACHT 80.
WATER-FILTEREERS.
Ontvangen:
beste Vetlederen LAARZEN,
Hoogedt LageWERKSCHOENEN,
Vrouwen- en Kinder-Werk.
J. SCHENKELS,
LOGEMENTHOUDERS,
KOOPLIEDEN,
GOUD- ei ZILVER-KASHOUDERS.
Billijke prijzen.
Verkrijgbaar aan de Drukkerij
van dit Blad.
KONINGSTRAAT 511.
WESTSTRAAT L 14.
P. DAMAVE.
GescMopeitvoorileiiBiirgenm.
zal op Woensdag 3 September 1885,
voormiddags 10 uur iu het lokaal
Tl YOLI", te Nieuwediep, publiek
verknopenals
KASTEN, Salon,- Ronde- en vier
kante TAFELS, CANAPÉS, diverse
STOELEN, SPIEGELS, SCHILDE
RIJEN, PENDULES, PORCELEIN,
GLAS- en AARDEWERK, KA
CHELS, KLEEDEN, KARPETTEN
en hetgeen verder ten verkoop zal
"worden aangeboden.
Alles daugs te voren te bezichtigen.
zal op Zaterdag 22 Angnstns 1885,
des namiddags ten 2 ure, nabij bet
Landshok aldaar, ten overstaan van
een bevoegd ambtenaar, in bet open
baar verkoopen:
Diverse Paling-, Harder- en Ceep-
fuiken, Beuglijnen, groote en
kleine losse Kubben, Palingkaar,
Taanketel, enz. enz.
voorts
en hetgeen meer op den verkoopdag
van af 10 uren 's morgens ter plaatse
voormeld, te bezichtigen zal zijn.
T© Iiuur
Adres J. DE LIEFDE, Binnen
haven No. 94.
T© Koop
in de HOOGSTRAAT,
Te bevragen Makelaar OadenhovcD.
T© Kuur
aan de Binnenhaven, naast den heer
Jb. DE LIEFDE, voor twee gulden
in de week. Te bevragen bij P.
SPIGT, Zuidstraat,
FEUILLETON.
Te iioop
bij Jb. N. PRINS, Binnenhaven
DORSCH- eu ZAADKLEEDEN,
MOLEN-ZEILEN, in alle grootten.
OLIE-, VERFWAREN, TEER en
PEK, DRAADNAGELS, SPIJKERS,
een partij EIKEN SLOOPHOUT,
TIMMERMANS-GEREED
SCHAPPEN, enz.
29.
B.
Roman van
M. KAP RI.
„Het zal wel donker wezen," zeide de
zieke; „wilt gij licht maken, Cecilia? daar....
op tafel.... dat doet Marion anders altijd....
o, Marion verpleegde mij, mijn goed kind
daoht aan alles.... maar.... ik zond haar tot
u...."
Na een poos vroeg zij:
„Waar is Marion?"
Mevrouw De Boiasy aarzelde met haar ant
woord. Zou de bekendmaking der waarheid
de zieke niet den doodsteek geven?
„Dat was missohien," zoo dacht zij bij zich
zelve, „nog een geluk voor de verlaten blinde,
aangenomen dat Marion in haar vertwijfeling
een daad begaan heeft, die haar terugkomen
onmogelijk maakte," en Cecilia nam aan, dat
Marion zoo gehandeld kon hebben.... want
zij zelve, hoe diep ook gezonken, gevoelde,
dat zij zulk eene schande in het bijzijn van
den man, dien zij vurig beminde, niet zou wil
len overleven. Marion had misschien den
dood reeds gezocht, of deed het thans.
Het was echter geen dezorgdheid over den
indruk, dien deze tijding op hare moeder zou
maken, die haar deed aarzelen om te antwoor
den. Wat was die halfdoode vrouw voor haar
Zij had niet meer tegenzin voor haar kunnen
gevoelen, wanneer zij steeds als verwaarloosd
stiefkind behandeld was. Maar zij bedacht,
als die indruk niet onmiddellijk doodclijk was,
haar moeder er toch door in een toestand zou
gebracht worden, die bare verwijdering uit
Parijs onmogelijk zou maken, en zij moest
weg. Om dat gedaan te krijgen moest Cecilia
voor alles haar vertrouwen zien te winnen; zij
beBloot daarom te zwijgen en te huichelen.
„Waar is Marion?" herhaalde de zieke
angstig. „Het is zoo laat en zij komt nog
niet terng.... Zij moet u gesproken hebben,
Cecilia, anders waart gij niet hier...."
„Wees gerust, moeder," zeide Cecilia op
^vriendelijken toon, terwijl zij een stoel voor
'bet bed trok en de magere hand der blinde in
de hare nam. „Marion doet een boodschap
Voorraüig
alle soorten HORLOGES
in18 en 14 karaats
goud, zilver en metaal.
V ergulden, m ar meren
bronzen en bouten PEN
DULES.
REGULATEURS met
gewiekt en veerkracht,
8 en 14 dagen en één
maand loopende.
Alle modellen van
HUIS- en SCHEEPS
KLOKKEN.
WEKKERS in alle
bestaande constructiën.
Alles tegen ongekend lage prijzen
en met 3 jaar gnarantie.
Tengevolge der tegenwoor-
dige geringe verdiensten,
maak ik mijn geaebten plaatsgenoo-
ten bekend, dat van af heden repa-
ratiën aan Horloges en Klokken in
plaats van fl.50 tot f2,50, zijn ge
steld of fl.tot fl,50 en door mij
met 2 jaar guarantie hersteld worden.
Horlogeveer inzetten f 1.
Patentglas- 0 2 5
Gewoon idem- 0.15
Wijzers-0.15
Passepartout-0.15
Sleutel- 0.05
enz. enz.
Reparatiën aan gouden en zilve
ren voorwerpen, graveeren op goud,
zilver 'en andere metalen, worden
spoedig en netjes uitgevoerd.
Mij minzaam aanbevelend,
Binnenhaven 13.Kanaalweg 1107.
Bericht tevens mijnen geaebten
bpgunstigers te Anna Paulowna, dat
de Heer C. CRUM, depothouder voor
mij, aldaar ruim is voorzien van
HUIS- en SCHEEPSKLOKKEN,
WEKKERS, HORLOGES en verdere
benoodigdheden, tegen dezelfde prij
zen als ik bier verkoop. Bovenge
noemd tarief voor reparatie wordt
ook door hem, zonder prijsverbooging
voor onkosten opgevolgd.
voor mij. Wij verlieten elkander als goede
vrienden."
„God zegene u, mijne lieve kinderen!"
riep de moeder, herademende.
„Marion en ik," vervolgde Cecilia, „spra
ken met elkander af, dat zij intnsschen de
noodige toebereidselen zou maken voor nw
vertrek uit Parijs; want hier hulpeloos, ziek
en verlaten, moeder, kunt gij niet blijven.
Wij hebben besloten, dat gij eerst naar mij
znlt gaan en dan morgen naar een nabijgele
gen landgoed, dat mij toebehoort en waar de
gezonde lucht u wel spoedig uwe krachten
terug zal geven."
,,0, mijne Cecilia, zoo is dus mijne ziekte,
waarover de arme Marion zoo terneergeslagen
was, ons allen toch nog ten zegen geweest,
want onze harten hebben elkaar weergevon
den.... Maar ziet gij dan niet, mijn kind, hoe
zwak en ellendig deze ziekte mij gemaakt
heeft? Ik kan mij nauwelijks bewegen en zal,
dat gevoel ik, het overbrengen naar uwe wo
ning niet kunnen doorstaan."
Wat wil zij met hare moeder aanvangen
dacht de verborgen toeschouwer van dit too-
ueel, huiverende. Zij bezit geen buitenplaats
bij Parijs. Wil zij de arme vrouw gevangen
houden, haar uit de oogen der menschen doen
verdwijnen, haar in eenzaamheid en in het
verborgen doen omkomen Want, dat juf
frouw Durand nimmer Cecilia's woning zou
betreden, daarvan was Alferro overtuigd.
Welk eene verschrikkelijke vrouw zeide hij
b'j zichtelven. Maar geduldNog beu ik er.
Doch eerst wil ik zien, hoever zij gaan zal.
„Laat dat maar aan ons over," had Ceoilia
geantwoord. „In mijn makkelijk rijtnig zult
gij liggen als in uw bed."
„Ach, Cecilia, mijn arm verward hoofd kan
dat alles niet vatten. Ik moet weg.... en dat
zonder Marion P Maar ik zal haar bij u vinden
zegt gij P Doch hoe kan Marion Parija verla
ten, als haar altaarstuk voor Rome en het
andere stuk, dat zij voor de tentoonstelling
heeft outworpen, gereed moeten komen?"
„Ook dat hebben wij besproken, idoeder.
Marion vindt op mijn buitenplaats, dat hoven-
dien nauwelijks twee mijlen van Parijs ver
wijderd is, een fraaie kamer, met een heerlijk
uitzicht, het prachtigste atelier, dat men zich
kan voorstellen.... Niets zal haar beletten,
haar schoonen arbeid, dien ik zooeven bewon-
Beleefd verzoek ik mijnen geachten begunstigers van bovenstaande nota te willen nemen.
JACQTJES "VAAHST EOSENDAEL.
Specialiteit in SCHUIER- en BORSTELWERK, ZEEMLEER, BAD-,
WASCH- en GLAZEN SPONSEN, TAND-, NAGEL-, HOOFD- en
KLEER-BORSTELS. Verder alle Huishoudelijke Luxe-Artikelen.
Lage prijzen.
OISTT VjauJNrca-EJJNT s
Zuidstraat.
OOK IN VOORRAAD
Eigengemaakte ZEE-LAARZEN,
Waslederen LAARZEN,
BOTTINES, enz.
Voortdurend blijf ik mij minzaam
aanbevelen tot bet maken van nieuw
werk en reparatiën.
Sterk en net tegen billijken prijs.
SCHOENMAKER.
voor
De nieuwe
London is de
beste der Par
fumerieën om 't
grijze haar zijn
natuurlijke
kleur terug te
geven, en is te
Nieuwediep
alleen verkrijgbaar
bij JACQUES VAN R0SENDAEL.
Prijs 85 Ct. per llacon en f 1,50
de dubbele flacon.
De ondergeteekende bericht het
geëerde publiek,dat hij zijn fabriek van
Strookoeden GEOPEND heeft aan de
Hij beveelt zijn zaak in 't bijzon-
der aan. Ook worden hoeden naar
alle modellen vermaakt en geverfd
naar verkiezing in elke kleur.
Vinkenstraat 21, Amsterdam.
Net en goedkoop.
TRADC MARK
Kalverstraat 158, Amsterdam.
Alleen in verzegelde pakjes,;
voorzienvan bovenstaand gedeponeerd
handelsmerk, verkrijgbaar te Helder
bij J. KORVER, Zuidstraat; Mtj.j
C. ZUNDERDORP, Koningstraat
Mej. J. CAARLS, Kanaalweg; Mej.
L. SCHRöDER, HoofdgrachtW. H.
BURGERS, MiddenstraatG. OTTO, j
Kanaalweg; Mej. KORVER, Spoor-1
straat; »DE THEEBOOM," Spoor
straat M. TISSING, SpoorgrachtT.
STEEMAN, Middenstr.; B. WEIJ-
ENS, Middenstraat D 233-234; J.
HONDIUS, Kanaalweg.
Te Texel bij J. M. DEKKERMej.
de Wed. JOH. ZIJM; Mej. ANNA
BAKKER.
In het bijzonder wordt de aandacht
gevestigd op SOUCHON THEE k
f 1.30 per 5 ons.
derd heb, te voltooien."
„Ja, haar werk is bewonderenswaardig:...
Alleen mijne arme blinde oogen kunnen het
niet meer zien en dat is mijn grootste smart.
Mijne goede Marion! En dus hebt gij elkaar
nu lief, tooals het behoort, zooals ik het altijd
gewenscht heb, als zusters?"
„Als zuster, moeder; als de tecderste zus
ters."
En de uitdrukking, die Alferro bij deze
verzekering op Cecilia's gelaat zag, was die
van een onbeschrijfelijken hoon.
„Ja, dat kan ik wel denken," vervolgde
juffrouw Durand, „en ik vestigde er dan ook
mijn hoop op, dat uiemand mijn zachtzinnige,
engelachtige Marion zou kunnen weerstaan.
Wie kan haar zien, zonder haar lief te heb
ben
Deze woorden waren een steek in het hart
van mevrouw de Boissy. Krampachtig balde
zij de vuist en drukte haar tegen het hart.
„Wat zult gij met al die oude meubelen
beginnen?" vroeg de zieke verder. „Als men
zoo oud is als ik, knoopen zich aan alles wat
ons omringt, herinneringen uit het verlcdene.
De kleine divan hier is nog afkomstig van
mijne moeder; hij is gebrekkig, maar voor mij
is hij bijna een heiligdom.... en in dezen
leuningstoel is uw vader...."
„Bekommer u daarover niet, moeder", viel
Cecilia haar in de rede; „alles wordt overge
bracht: uw divau, uw leuningstoel, Marion's
ezel.... hare schilderijen.... wees maar gerust!
Dat spreekt immers van zelf!"
„En dus zal Marion niet meer gehinderd
worden in haar werk, dat haar tot eene levens
behoefte is geworden P.... Want, ziet ge, zij
heeft een echte kunstenaarsaard. En gij komt
dan ook bij ons, mijne Cecilia?"
„Zeker, moeder."
„Ziet ge, Cecilia, ik krijg de koorts bijna
van blijdschap. Ik kan mijn gelok niet be
grijpen, na zooveel jaren van knagenden kom
mer Wat zal Alferro wel van dat alles zeg
gen P"
„Alferro P"
Cecilia's oogen fonkelden en hare donkere
wenkbranwen trokken zich onheilspellend
samen.
„Ach," vervolgde de zieke, misschien reeds
in een nieuwen aanval van koorts, „ik ver
geet, dat gij niet weet, wie Alferro is. Alferro,
ziet ge, dat is Marions vriend, haar ware
vriend en ook de mijne. Wij zien hem dage
lijks ik en geloof, dat Marion niet zou kunnen
schilderen, als hij niet eiken dag raadgevende
en deelnemend voor haar ezel zat. Het goede
kind! Ik verbeeld mij a'tijd, dat zij hare
beste ingevingen aan hem te danken heeft.
Wij zullen hem morgen dadelijk de verande
ring in onzen toestand meedeelen, niet waar?"
„Ik heb er niets tegen," antwoordde Cecilia
met ruwe stem.
„Wat zal hij zich met ons verhengen. Op
dit oogenblik weet hij niet, dat God mij nog
een tweede kind geschonken heeft. Gij weet,
onze scheiding deed mij zooveel leed, dat ik
de bloedende wonde niet wilde aanroeren, en
haar zelfs den besten vriend niet kon aanwij
zen. Nu echter is alles goed; gij kent elkan
der, Cecilia, zooals hij mij zelf zeide, en als
uw buitenplaats zoo dicht bij Parijs ligt, dan
kan hij ons daar dikwijls bezoeken, dan vindt
hij er al zijne bekenden bijeen. Ook mij is
Alferro dierbaar geworden, want, sedert wij
hem hebben leeren kennen, is mijn Marion
vroolijker en gelukkiger en zelfs als hij er
niet is, prateu wij meest over hem...."
Hoe klopte het hart van den verborgen toe
hoorder bij die woorden. Zij waren hem im
mers een bewijs van Marions genegenheid
voor hem, dat door de onde, blinde moeder
niet goed begrepen was.
Mevronw de Boissy's trekken werden voort
durend somberder. Zij zag op haar horloge.
„Marion wacht ons," zeide zij eindelijk, „zij
zal angstig worden als zij ons niet ziet komen.
Wij moeten weg
„Ja, weg, weg!" herhaalde de oude vrouw
opgewonden, hare handen naar Cecilia uit
strekkende, „help mij dan ach, Marion was
mijn steun en mijn staf; zonder haar ben ik
hulpeloos als een kind."
„Wees onbezorgd moeder. Ben ik dan ook
niet uwe dochter? Waar zijn uwe kleeren?"
„Daar iu de kast kuut gij hen vinden."
„Mijn rijtnig wacht beneden, wij moeten
ons haasten...."
In koortsachtige haast rukte mevrouw de
Boissy de kast open, nam er uit wat haar
het eerst in handen viel en begon de hulpe-
looze blinde aan te kleeden.
Wel wist zij op dat oogenblik zelve niet
recht, wat zij beginnen zon met dien steen des
aanstoots, zooals zij hare moeder noemde,
maar in elk geval moest zij uit Parijs, opdat
Alferro haar niet meer zou ontmoeten, dat
stond vaat.
Natuurlijk was de markies besloten, dat te
verhinderen, maar bet scheen hem alsof de
natuur zelve ceu einde zou maken aan de han
delingen dezer onnatuurlijke dochter. De
zieke, die na een crisis, welke zij nauwelijks
doorstaan had, zoo veel gemoedsbewegingen
had gehad, scheen van minuut tot minuut
zwakker te worden. Werktuigelijk liet zij
zich aankleeden, terwijl hare wangen gloei
den hare lippen onverstaanbare woorden mom
pelden en haar moede hoofd nu rechts dan
links in het kussen zonk.
„Moeder! moeder!" riep Cecilia,de hul-
polooze gestalte dooreenschaddende. „Wat
doet gij Span u toch wat inMarion wacht
ons. Verstaat ge me moeder P Marion...."
„Marion
Deze naam scheen de zieke uit hare be
wusteloosheid op te wekken; zij richtte zich
recht op in haar bed.
„Marion.... waar is Marion?"
„Zij wacht ons.... gij moet voort, moeder!.,,
en" mompelde Cecilia met een sombere uit
drukking in het gelaat, „en dat wel dood of
levend."
Eindelijk stond de zieke op den grond.
Alferro schoof het gordijn reeds terzijde. Hij
was besloten juffrouw Durand niet weg te
laten voeren en beslist tuaschenbeiden te
treden.
Maar jaist zonk de zieke weer ineen en op
het bed neer. De trotsche dame bralde van
woede en deed een vloek hooren, dien men
nit zulk een fijnen mond niet zou verwacht
hebben.
Daar klonk de bel van de voordeur.
„Als het Marion eens wasriep mevrouw
de Boissy bleek van schrik.
Zij of vronw Bertrand, zeide Alferro bij
zichzelven.
„Of missohien de markies!" Cecilia wierp
eeu onderzoekenden blik op haar moeder; vol-
komeu bewusteloos; zooveel te beter! Dan
doet zij althans voor het oogenblik geen
kwaad."
Mevrouw de Boiasy ging beslist naar de
voordeur en opende.
Wordt vervolgd.
