'T VLIEGEND BLAADJE.
KLEINE COURANT
VOOR HELDER. NIEUWEDIEP EN TEXEL
IK
Mm Ernls tl Tnul
v DE TRIOMF DER
No. 1327
Woensdag 4 November 1885.
Dertiende Jaargang.
lil
Verschijnt Dinsdag- en Vrijdagmiddag.
i.
Si
NG
inicó
AlDonnement
per 3 maanden binnen de gemeente 50 Cent.
>3 franco per post75
Afzonderlijke nummers2
Uitgevers: BERKHOUT Co., te Helder.
BnreaniSPOORSTRAAT en ZCIDSTRAAT.
Advertentiën
van 1 tot 5 regels25 Cent.
Elke regel meer5
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
teerB
Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureaux bezorgd zijn.
Ons Feuilleton is met
dit nomraer geëindigd.
We hebben nu een prachtig ro-
ïantisch verhaal, uit den tegen-
•oordigen tijd, aangekocht, getiteld
[waarmede we in een der volgende
hommers een aanvang zullen maken,
en dat door onze lezers zeker met
hn](veel genoegen zal worden gelezen.
DE UITGEVERS.
NIEUWSTIJDINGEN.
HELDER, 3 Nov. 1885.
Volgens het Dagblad zou het
,S, waar zijn dat de ontvluchte veroor-
deelde-Van Rijsselbergh te Londen
I gevat is en dat de Engelsche Regee
ring verlof tot gevangenneming heeft
verleend, zoodat het te verwachten
Ojis dat v. R. spoedig in den Haag
jweder achter slot en grendel zal zit-
00] Verbetering van het licht te
Vlieland. 2de district. De minis-
3 ter van marine brengt ter kennis
van belanghebbenden, dat in verband
met het Oost overwerken van de
.1" INoorderbuitengronden van Terschel-
G ling en het gevolgelijk zich verplaat
sen van het Noordoostgat, het licht
van Vlieland, wat betreft de ver-
S7U duistering op de Wester- en Noor-
"derbuitengronden, een verandering
heeft ondergaan, in dier voege, dat
hetzelve thans zichtbaar isrood in
't Z t.O. door O. tot O. V» N.en
wit in O. Vs N. door N. en W. tot
ZW. */4 W. Hierdoor is dit licht
IIqjweder dienstbaar gemaakt tot het
aandoen van het Noordoostgat. De
peilingen op miswijzend kompas.
Uit een van regeeringswege
ingesteld onderzoek is gebleken, dat,
.ofschoon meerdere omzichtigheid in
het bepalen van den koers wensche-
lijk ware geweest, de stranding van
de Leeuwarden voornamelijk is te
köflwjjten aan de onjuiste ligging van
het rif op de kaart,
j. Zaterdagavond overleed te Enk
huizen, in den ouderdom van 78
en2 jaren, mej. Snouck van Loosen. Haar
FEUILLETON.
Roman van
Le. 49. B. M. KAPRI.
ge
Zij lachte hem toe ia haar smart.
„De dosis was voldoende...." bracht sij er
met moeite nit. „Ik had.... wel makkelijker
kannen sterven, maar.... dan had ik u....
niet weergezien, Carlo
De dokter naderde het bed en maakte de
lippen der stervende vochtig met den inhoud
van een fieschje, dat op de tafel stond. Ceci-
lia scheen kalmer te worden.
„Dokterfluisterde zij, „maak dat ik mijn
bewustzijn houd,.... dat ik hem zien kan, tot
mijn oog breekt."
„Ik kom onmiddellijk terng,"zeideAlferro,
diep bewogen den dokter naar de andere ka
mer volgende. „Dokter!" riep hij, „het is
niet aan te zien, dat vrceselijke lijden, dat
lange sterven 1"
„Egoïst!" gaf Dubois tenantwoord. „Zij
sterft voor u.... het is wel het minste dat gij
doen kuBt, haar uw bijzijn te gunnen.... tot
het einde vol te houden."
Alferro keerde naar Malvine terug. Kalm
glimlachende lag zij daar, sijne hand in de
hare houdende.
dood wordt hier door velen betreurd,
aangezien zij veel goed deed.
Het aanzienlijk vermogen, dat zij
nalaat, wordt op eenige millioenen
begroot. Terwijl zg reeds bg haar
leven een nieuw diaconiehuis liet
bouwen, een gzeren hek om de Wes-
terkerk ten geschenke gaf, een aan
zienlijk gebouw stichtte voor het
godsdienstonderwijs en de prediking
van den catechiseermeester, dat de
zen tevens tot woonhuis dient, is
men zeer verlangend te weten, wel
ke testamentaire beschikkingen de
overledene gemaakt beeft.
Men schrijft uit Scbeveningen
Wederom moet een ernstig geval
van zeeroof worden gemeld. De
Vlaardingsche logger vL. 98 van
den heer A. P. Kuil te Schevenin-
gen, is door een Engelschen kotter
van 50 haringnetten met toebehoo-
ren beroofd.
Men schrijft ons uit Scbevenin
gen.
De logger van de wed. P. Krul,
genaamd Avontuur, bevond zich op
de hoogte van Tessel, liggende aan
de vleet van 70 netten, toen 's nachts
een Engelsch schip hem de touwen
afhakte, waardoor de vleet wegdreef.
Schipper A. Djjkhuizen, dit gewaar
wordende zette zeilen bg en koers
naar het Engelsch schip zoodra diens
bemanning dit bemerkte, deed zg
de lichten uit. De Avontuur ver
zeilde daarop een weinig. Zoodra
Engelschman dit bemerkte zette hij
de lichten weder opschipper Dijk
huizen liep er weder henen, en be
merkte dat de Engelschen zgne net
ten binnen boord baalden, maar hij
kon niet bij den Engelschman komen,
daar deze weder de lichten wegnam.
De naam of nommer van het schip
was door de duisternis niet te ont
dekken. Onverrichterzake was hg
geuoodzaakt met verlies zijner netten
huiswaarts te keeren.
Eene merkwaardig droevige o
knoopt zich vast i
om
standigheid knoopt zich vast aan
het jongste ongeluk te IJ muidenwaar
bij een jongeling van een der ha
venhoofden geslagen werd en ver
dronk. Hij was een zoon van een
loods, die drie zonen had, van welke
Breng aam mijne moeder, mijne arme moe
der, voor wie ik zulk een ondankbare dochter
was.... breng ook Marion mijne groeten...."
lispelde zij nauwelijks hoorbaar„Zij moeten
mij.... als ik dood ben.... al het leed verge
ven, dat ik hun veroorzaakt heb."
„Wees gerust, „Malvine," antwoordde Al
ferro, terwijl tranen zijne stem smoorden, „in
Marions, in uw moeders naam spreek ik....'
„O, gelukkige zusterriep zij uit, hem iu
de rede vallende. „Maar.... zeg aan Marion...
dat Cecilia zonder wrok in het hart, met eene
zegenbede voor haar op de lippen gestorven
is. Mijn einde nadert..,. Carlo.... mijn Carlo
Mijn vorig geliefde Carlo
De doodstrijd begon. Maar zoolang zij
haar oog nog open honden kon, wendde zij den
blik naar Alferro. Het was ontzettend en toch
treffend om te zien, hoe zij bijna worstelde
met den dood, en zich toch nog weer oprichtte,
om hem nog langer.... nog eenmaal te zien.
Verzoend en diep bewogen hield Alferro 1
verstijvende band in de zijne. En zoo stierf
zij. Nog een laatste snik.... een krampachtige
beweging en de vronw, die hem zoo zeer had
lief gehad, die zoo zwaar misdreven h.d,
niet meer. Alferro drnkte haar de oogen
en drnkte zijne lippen op haar ijskoude hand.
Zijn vertrek naar Rome was bepaald tegen
dienselfden morgen. Hg atelde het niet nit;
Marion mocht het voorgevallene van i'
nacht niet vernemen. Hg vreesde voor den
twee op zee gingen, doch beiden bij
zeerampen omkwamen. Om den der
de voor zulk een droevig lot te be
waren, werd hij tot telegrafist opge
leid. Het wreede lot wilde dat ook
hij in de zee zijn graf vond.
De kapitein Jöngst van het
stoomschip »Rhein" van den Noord-
Duitschen Lloyd is te New-York, om
dat hg meer dan het toegestane aan
tal passagiers aan boord had, ver
oordeeld tot betaling eener boete van
3000 dollars.
Te Berlijn is, volgens de» Volks-
zeitung" een Hollander aan het sta
tion gevangen genomen, die een meis
je trachtte over te halen, zich met
hem hierheen te begeven en zich
aan een etablissement" te Amster
dam te verbinden. Hij zal wegens
koppelarij vervolgd worden.
Te Nieuwe Niedorp is op
een avond in de vorige week eene
knappe arbeidersvrouw, moeder van
twee jeugdige kinderen, levenloos uit
het water opgehaald. Toen haarman
van zgn werk terrugkeerde en zg-
ne woning was binnengetreden, vond
g zijne kinderen te huis, doch bij
miste zgne vrouw. De lamp brand
de, en hare warme stoof stond ge
reed, maar zg was en bleef afwezig.
Vruchteloos riep en zocht de man.
Bij de buren werd navraag gedaan,
niemand wist te zeggen waar zg was.
De vrees, dat een ongeluk gebeurd
zou zgn, bleek weldra gegrond te
wezen, want na eenigen tgd in het
water te hebben gevischt, werd in
de onmiddellijke nabijheid der woning
haar lgk opgehaald.
Een trein van Lissabon naar
Madrid is Donderdag op de brug
over de Se ver-rivier gederailleerd.
De trein is in den stroom geval
len. Verscheidene reizigers zgn ge
dood en gewond. Bijzonderheden ont
breken.
De reuzenstoomboot»Great Eas-
tern" is voor 26,200 pst. aan den
meestbiedende toegeslagen. Men is
van plan, er een drijvende wereld
tentoonstelling van te maken en daar
mee een reis om de wereld te doen.
De kapitein De Jonge, van de
Albertha, is Vrgdag door de recht
bank te Winschoten, overeenkom
stig den eiscb van het O. M., ver
oordeeld tot 1 jaar celstraf.
Te Vevey, aan het meer van Qenève,
houden de talrijke badgasten zich bezig met
een zeer dramatiich geval.
Een jong Amerikaan zal op den dag,
dat hij den achttienjarigen leeftijd bereikt,
in het bezit van een millioen dollars komen.
Sterft hij echter voor dien tijd, dan wordt
het groote vermogen eigendom van verre
bloedverwanten van zijn erflater.
Nu is de jonge man teringlijder en de
doctoren hebben zijne ziekte zelfs vliegende
tering genoemd. Hij werd naar Vevey ge
zonden om in de zachte en zuivere lucht,
die er heerscht, geen genezing, maar slechts,
als het eenigszins mogelijk is, verlenging
vau ziju ziekteproces te vinden, opdat het
millioen, waarvan hij nooit genot zal
hebben, zijn eigendom worde enna
zijn overlijden op zijne moeder en zijne zus
ter kan overgaan.
Twee beroemde doctoren hebben hem nit
Amerika naar Zwitserland begeleid, om al
zijne handelingen na te gaan, hem er voor
te behoeden dat hij op lichtvaardige wijze
zijn „kostbare oogenblikken" in gevaar
brengt en door hun kunst zijn leven ten
minste tot op het zoo fatale tijdstip te
rekken.
De tegenpartij, die evenzeer bezorgd is,
heeft den zieke een geheel medisch college
nagezonden, uit vier doctoren bestaande,
die om het sterfbed spionneeren. lederen
dag vliegen dépêches over en weder, die
door beide partijen aan gene zijde van den
Oceaan in angstige spanning worden tege
moet gezien.
Op het oogenblik is het, in deze treurige
Steeplechase om leven en dood, nog slechts
om aren te doen, maar toch kunnen de
geneeskundigen, die den lijder verplegen,
geen waarborg geven, dat het hunne po
gingen gelukken zal den dood tot op den
noodlottigen klokslag op een afstand te
houden.
Dezer dagen seinde de partij, die bij het
overlijden van den jongen man belang heeft,
dat zij positive zekerheid van het sterven
yan den zieke had en de noodige stappen
zoude doen om haar rechten te waarbor
gen, daar de bloedverwanten van den zieken
erfgenaam van het zoogenaamd steeds voort
durende teringproces eene comedie-vertooning
maakten, teneinde de erfenis op bedriege-
lijke wijze te verkrijgen.
Onder deze omstandigheden bleef voor de
doktoren van den teringlijder slechts één
bewijsmiddel over, dat zij eventueel later
voor den Amerikaanschen rechter kannen
doen dienenzij moesten namelijk hun
patiënt in tegenwoordigheid van ambtshalve
aangestelde getuigen doen photographeeren.
Dit geschiedde niet zonder dat nieuw ge
vaar den ongelukkige dreigde, wiens adem
halingen bij deze worsteling om een milioen
hetzelfde beteekenen, wat voor den wedder
bij wedrennen snelheid en volharding van
een harddraver zijn.
Daar geldt het voor den jockey, op wiens
kleuren vermogens gezet zijn, zichzelven en
zijn dier zoo spoedig mogelijk aan den eind
paal te brengenhier komt alles er voor
de doktoren op aan, om het vliedende
leven tegen te houden. De vraag is slechts,
wie in dit geval sneller vaart zal blijken
te hebben de tijd of de dood P
Ieder opvolgende minuut kan een oplos
sing brengen, die den nablijvenden van den
stervende alle hoop ontneemt, terwijl hun
triomf daarvan afhankelijk is, dat de weg
stervende levensvonk blijft voortglimmen,
totdat de wijzers nog enkele malen hun
rondloop op de wijzerplaat zullen hebben
volbracht,
Te East Saginaw, in Michi-
gan, is een brug ingestort, waarop
een groot aantal lieden stond te kijken
naar een boot, die op de rivier in
brand was geraakt.
Zestig lieden vielen in het water;
velen werden ernstig gewonddertien
worden nog vermist en zijn vermoe
delijk verdronken.
De regeering der vrije en Han
zestad Bremen heeft de uitlevering
aangevraagd van Elsa Gries, genaamd
Grieger,uit Barmen, tooneelspeelster,
oud 22 jaar, die te Bremen den 28
Oct. oplichting gepleegd heeft voor
2500 mark aan goud en brillanten.
Zg is voortvluchtg, waarschijnlijk naar
Nederland.
De actrice heeft een schoon uiter
lijk en is gekleed in een bruine
pluche japon met bont, heeft een
grijzen sluier, en draagt zwarte glacé
handschoenen en een grijzen hoed
met dito lange veder.
Bij haar huwelijk te Eu ver
scheen de Prinses van Orleans, de
bruid, thans Prinses van Denemarken,
zonder tournure" en men hoopt, dat
dit voorbeeld het sein zal wezen
voor een algemeenen banvloek der
vrouwen over de zadelkussens" waar
mee zich zooreele dames, ter ver
hooging" van haar uiterlijk schoon
opsieren," maar die elke denkende
vrouw met eenigen goeden smaak
wanstaltige misvormingen moet noe-
nadeeligen invloed, die 't op haar zenuwgestel
kon hebben. Evenmin had hij den moed, aan
haar moeder den dood harer oudste dochter te
berichten.
De straten waren nog weinig bevolkt, toen
het gezelschap naar het station reed. Toen
het rijtuig langs de boulevards ging en in de
nabijheid van het hotel Boissy kwam, zag
juffrouw Durand omhoog en weende.
„Daar woont mijne dochter.... en.... het is
mij te moede, alsof ik niets in Parijs achter
laat, dan mijne goede oude Jeanne, die de
stad niet verlaten wil, waar haar geliefden be
graven liggen. Ik kan het mij bijna niet ver
klaren hoe ik niet meer gehecht ben aan haar,
aan mijne sehoone Cecilia.... kan moederliefde
dan verkoelen P Nu sou sij mij niet meer ver
loochenen, dat arme, slechte kind.... voor het
eerst sedert vele jaren heeft zij mij gisteren
avond weer moeder genoemd, en toch zou het
mij liever zijn, als zij mij nooit meer dien
zoeten naam gaf, dan hem nogmaals soo
gedwongen van haar te moeten hooren."
Alferro sloot de oogen. „Nooit meer!"
klonk het in zijne ziel.
Marion verborg het schoon gelaat aan de
borst van haar echtgenoot. „En nn, mijn ge
liefde Carlo, gaan wij het volle geluk tege
moet, het geluk, waarna ik steeds zoo ver
langd heb. Ik zal Rome aan uwe zijde zien,
mijn Carlo.... mijn vurig geliefde Carlo."
Maar steeds strengelden zich twee armen
om zijn hals en de warme lippen zijner sehoone
jonge vrouw zochten de zijnen. In ten inni-
gen kus verzonken de sombere herinneringen
in den afgrond van het verleden en voor zijn
oog verrees het morgenrood eener sehoone
toekomst.
Het was een heldere, koude winterdag.
Op de boulevards verdrong zich de menigte;
in alle kerken van Parijs werden de klokken
geluid en eene onafzienbare menschenschaar
bewoog zich voor het sterfhuis. De „Engel
der armen" werd grafwaarts gedragen. Znlk
eene begrafenis was sedert lang in Parijs niet
gezien.
Ontbraken er ook de schitterende eqnipa-
ges, met uitzondering van enkele ledige rij
tuigen, dat het verplichte bewijs van deelne
ming van de Courcy's en anderen waren, ont
braken ook de nabestaanden van de overle
dene, wanneer men althans prins Tscherni-
koff niet als zoodanig wil beschouwen, die,
trouw tot in den dood, bleek en met tranen
in de oogen, in een hoek van zijn rijtuig
leunde; de armen van Parijs waren daar, zij
alleen ontbraken niet. Uit alle dak- en kel
derwoningen, nit gasthuis en liefdadigheids
gestichten, nit instellingen voor verwaarloos
de kinderen, nit blinden-instituten en uit de
ellendige hutten der verst-gelegen dorpen wa
ren sij toegestroomd; gezonden, zieken en
kreupelen; krachtige mannen en vrouwen,
grijsaards en kinderen, in feestgewaad en in
lompen, allen hadden zich gehaast, om zich
aan te sluiten bij den lijkstoet van de „Engel
der armen."
Mevrouw de Boissy was aan eene broerte
overleden, zoo vertelde men.
Geen priester was aan haar sterfbed ge
weest, maar Dnbois zeide, dat dit bij den
achielijken dood ook niet mogelijk was ge
weest.
Dubois zeide het en zou het desnoods tegen
eiken geestelijke hebben volgehouden, omar
niemand maakte eenige bedenkingen. Het
volk zou ook zeker in de bres gesprongen zijn.
En van al die mensehen, uit al die harten ging
een duizendvoudige jammerklacht op tot den
troon des Allerhoogsten, waar zij zeker de
weegschaal der gerechtigheid wel deed over
hellen naar de zijde der genade. Tranen en
snikken waren de tolken van het goede, dat
door de „Engel der armen" hier beneden was
verricht.
Terwijl de lijkstoet door de stad trok, leun
den de sehoone dames tegen het venster en
over de balkons en fluisterden en lachten, en
richtten hunne lorgnetten op den stoet; ook
in de Jockey club stond alles voor de ramen en
deuren. Dat was, met uitzondering van een
krans, dien Gaston de Courcy zond, al de deel
neming van de kringen, waarin Cecilia de
Boissy geleefd had.
