vollenhoven s Bier. DE GEKROONDE VALK. „DE CONCURRENT." G. B. SCHÜLHAIJER C°., SPOORSTRAAT 017. prANEKDOTiN-IARAZIJI, J. N. TIMEN KRUIS EN TEMPEL, MARINE. KRUIDENIERSWINKEL G. H. SMIT, voor uiterst billijken prijs: O. ADRIAANSE, Kerkgracht 344, HANGLAMPEN, BRANDERS, au tic (Culüpe en alle |)ar$mteriën, J. VAN WILLIGEN, De Wereldberoemde PFAFF-IAAIIACHINE. Uitsluitend Mout en Hop. II II I BEIERSCH IV Gefabriceerd uit de beste grondstoffenzonder eenige bijmenging. Uitstekende Kwaliteit. Zeer lage Prijzen. Amsterdam—Dordrecht. gpffufl m de Prijs per flesch 50 cent. DepotJ. li QUERELLE, Kanaalweg. Zilveren Medaille. Borst-Pastillen. Süjm-Maagpillen. Teer-Capsules. ANEKDOTEN-MAGAZIJN. FEUILLETON. Openbare Aanbesteding bij de Directie der Marine te Willemsoord, op WOENS DAG den 21en JULI 1886, des voor- middags ten 11 ure, van Het verrichten van werkzaam heden in- en nabij 't fort Oostoever. De bestekken liggen ter lezing bij het Departement van Marine te 's Gravenkage en bij de Directiën der Marine te Wil lemsoord, Amsterdam en Hellevoetsluis, alsmede bij de Provinciale Besturen van Friesland, Overijsel, Gelderland, Zeeland, Noord-Brabant en Limburg, en ter seere- tariën van de gemeenten Rotterdam en Dordrecht. Voor zoover de voorraad strekt zijn de bestekkeu gratis te verkrijgen ter griffie der marine te Willemsoord. De noodige aanwijzing in loco zal geschieden op de twee de aanbesteding voorafgaande werkdagen, 's morgens ten 10 ure. Verdere inlichtingen kunnen verkregen worden ten bureele van den hoofdinge nieur der marine te Willemsoord. De inschrijvingen op gezegelde bil jetten, vermeldende de aannemingssom in cijfers en letters, met de namen van aannemer en borgen, zonder doorhalingen en bijconditiën en door den inschrijver onderteekend, moeten vóór het uur der aanbesteding franco bezorgd zijn bij den ondergeteekende. Willemsoord, Juli 1886. De Schout-bij-Nacht, Directeur en Commandant der Marine, J. B. A. DE J. DE JONG. De ondergeteekende maakt zijn geachten plaatsgenooten bekend, dat hij den van den Heer KLEIN heeft overgenomen. Belovende tevens een nette en prompte bediening, alsmede concurreerende prijzen. Binnenhaven 72. 'I1© üoop geschaafde en geploegde DELEN en SCHROTEN, in alle afmetingenalsmede ongeschaafde 1, l1/s en 2-duims DE LEN, Lichte en zware KOLDERS. Nerva SPARREN, enz per stuk en bij groote partijen. Bestellingen boven tien stuks worden v r ij aan huis bezorgd. Door aanschaffing van een grootere, uit de hand te koop, een znn goed als nieuw (nieuwste Zwartdruk-Autograaf op Metaal) met toebehooren, reeds bij velen hier ter plaatse in gebruik, zeer geschikt veor Kantoren. Adres: KONINGSTRAAT I bil. beveelt zich aan voor het maken en repareeren van SCHOENWERK en MACHINAAL WERK voor Schoen makers. Door het misbruik maken van commissie op naam van begunstigers, achten de ondergeteekenden, leden der Rijtuigvereeniging Gemeen schappelijk Belang," zich verplicht, een ieder attent te maken, dat geen ander dan ondergeteekenden gecombineerd zijn. J. VISSER, L. A. HARTSINCK, J. STROOMER, D. DEKKER, C ROOD, Th. TERRA, J. KLEES, S. KONING en G. JANNES. Ontvangen een nienwe collectie alsmede de uienwste die op alle Lampen kunnen geplaatst worden. Concurreerende prijzen. Magazijn van J. C. BOLDOOT. Voor Winkeliers en Slijters zijn de prijzen als aan de Fabriek te Amsterdam. L 87. WESTSTRAAT. L 88. De nieuw geconstrueerde PFAFF-NAAIMACHINE voor trap- en handbeweging ingericht, heeft de grootste rmmte onder den arm, wat zeer doelmatig is bij het ver vaardigen vau groote klee- dingstukken. Zoo ook haar fraai geornamenteerd tr^p- toestel, welk door haar nieuwe constructie alle bezwaren en moeielijkheden wegneemt, doordien de wrijfpunten van stalen veeren voorzien zijn. Tevens nemen wij de vrij heid U op de nieuwe PfafFs wettig gedeponeerde iVaaldin- zetting te wijzendeze inrich ting is zoo eenvoudig, dat men in dpnker de naald op haar juiste standpunt plaatst zon der de geringste inspanning. Met 't oog op het groote ver nuft, alsmede de onovertroffen soliditeit der Pfaff-Naaima- chine, hetgeen trouwens in 't belang van eikenkooper is, zoo wordt men beleefd verzochtde Pfaff-Naaimachines met alle andere Machines te vergele ken waaru a men tot de overtui- ging zal komen, dat 'tin ieders belang is zich een echte Pfaff- IVaai machine aan te schaffen. De gemakkelijkste wijze van betalen. Volkomen gratis anderricht. - Drie jaar gnarantie. Deze Machines zijn uitsluitend verkrijgbaar voor Helder en Omstreken bij Gaarne belasten wij ons met het repareeren van alle soorten van NAAI MACHINES, alsook tot het veranderen naar de laatste constructie. ï»8 Heden ontvangen uit Vlaardingen nieuwe Maatjes en volle HARING, bij ABRAHAM COHEN, Kooisteeg, Helder. vernietigt onmiddellijk alle levend Hoofd-onrein, zonder schadelijke gevolgen. Amsterdam 1883. Antwerpen 1885. Chem. Fabriek van H. von Gimborn, te Emmerik a/d. Rijn en 's Heerenberg (Gelderland). In zakjes a 15 Cts., en in doosjes a 30 en 50 Cts. In doosjes met 50 pillen, 25 Cents. In flacons met 60 capsules, 60 Cts. Bij de Uitgevers KüPPERS LAUREY te Haarlem is verschenen en alom verkrijgbaar gesteld de Eerste Aflevering van Zevende Jaargang. Tijdschrift voor beminnaars van Humor en Satire en voor Verzamelaars van Anekdoten, Snedige Gezegden, Extemporés, enz. Dit tijdschrift verschijnt in maandelijksclie afleveringen van 16 pagina's royal 8°. duidelijken druk. Twaalf Afleveringen vormen een deel. De inteekenaren ontvangen gratis titel en omslag van eiken jaargang. De prijs van elk deel of jaargang is slechts EEN GULDEN, franco per post EEN GULDEN EN TIEN CÉNTS. Over dit bedrag wordt bij het einde van eiken jaargang gedisponeerd. Aangemoedigd door het kolossale succès, dat de vorige Jaargangen van dit Tijdschrift hebben ondervonden, aarzelen de uitgevers geen oogenblik ook den Zevenden Jaargang het licht te doen zien. Hét debiet van de vorige Jaargangen heeft de stoutste verwachtingen verre overtroffen. Duizenden exemplaren werden verkocht; rijk huizend zagen de abonnés steeds nit naar de verschoning der nienwe afleveringen. Inderdaad het Anekdoten-Magazijn is een welkome gast in elk huisgezin. Het geeft vroolijkheid aan den droefgeestigen en hernieuwden levenslust aan den zwaarmoedigen rnensch. Hij, die van tijd tot tijd eens hartelijk lachen wil, (wie onzer zou daarop niet gesteld zijn) abonneere zich op het waarlijk geestige Een roman uit den tegenwoordigen tijd van 64. H. WIGHART. Rachels gelaat lag aan zijne borst, ieder klop van zijn hart voelde zij op hare wang, hare oogen waren naar hem toegekeerd. Rachel, lioort gij mij? riep Manuel, zijne lippen op haar voorhoofd drukkend. Een lachje antwoordde hem. Rachel! Haar laatste adem ontsnapte. twaalfde hoofdstuk. Olga keerde een uur later terug. Verkwikt door den slaap en verfrischt door de lentelucht, trad zij het huis binnen. Juffrouw Winter hield haar beneden staande en bracht haar in haar kamertje, waar zij Olga den plotselingen, onverwachten dood van Ra chel meedeelde. De jonge vrouw dacht nog steeds dat zij droomde, zoo ongeloovig en verslagen luisterde zij naar het door snikken afgebroken bericht. Rachel dood, wellicht door haar, wellicht omdat zij weggegaan wasZij voelde zich zoo moede loos en zoo verlaten, het was haar of Rachels dood den ketting verbroken had en haar bootje nu zonder roer aan wind en stormen was over gelaten. Ik wil haar zien, zeide zij, den woorden vloed storend. Wat voor allen onverklaarbaar zal blijven, kan ik op hare lippen lezen. O, de gedachte dat een tijdige hulp haar leven mis schien nog had kunnen verlengen, martelt mij Er was hulp hij de hand, haastte dojuf- frouw te vertellen en wel de beste der wereld de dokter was toevallig in huis, ik riep hem, het was een zonderling toeval. En toch was liet te laat. Ik zal het mij eeuwig verwijtenkladde Olga. Toen professor Goldstein de kamer bin nentrad Krampachtig greep de verschrikte Olga de juffrouw bij den arm en trok haar naar zich toe. Wie zei u? Wie? En vol verbazing, met wijd geopende oogen, hing zij aan de lippen die Ma- nuels naam zoo onverschillig hadden uitgespro ken. Ik weet niet, zeide de huisjuffrouw ver wonderd. Het duurde eenige oogenblikken, vóór Olga, die doodsbleek was geworden, hare spraak te rugkreeg; toen zy echter begon te spreken, werd haar lief gelaat plotseling purperrood. - Neen, u weet niet cn kunt ook niet weten wat mij hij dezen naam zoo geweldig aangrijpt, u ziet Gods hand niet, die juist dezen man, op dit oogenblik, hier in huis bracht.'Zonder het te weten, hebt gij een goed werk verricht; de doode was een familielid van professor Gold stein en zy tobde er over dat zij zou moeten sterven, zonder van hem afscheid genomen te hebben. Ja, ja, hij zeide mij, toen hij afscheid nam, dat hij in die dame eene dierbare bloedverwante gevonden had. Misschien dacht hij mij door zijne schijnbare kalmte in den waan te brengen dat hij niet aangedaan was, maar men kon dui delijk op zijn ernstig gelaat lezen, dat het hem even na aan het harte ging als ti. Wat zou hij verder doen? vroeg Olga aarzelend. Hij heeft beloofd voor de begrafenis te zullen zorgen. Anders niet? Heeft hij niet gezegd, dat hij terug zou komen Ja, als hij aangifte van haar overlijden gedaan had ik zag dat de pen in zijne hand beefde hij zou morgen in den loop van den dag nog eens terugkomen. Denkt gy, dat hij reeds vroeg zal komen vroeg Olga, die ondanks hars zelf beheersching verward hare handen wrong. Neen, zeker niet, groote dokters hebben 's morgens veel te veel te doenmisschien tegen den avond. Waarom? is u bevreesd voor hem vroeg zij goedig. Hij heeft anders niets afstoo- tends over zich. Deze stille lof deed het bloed opnieuw naar Olga's wangen stijgen. Dan zal hij haar mor gen waardig versierd terugvinden! Zij ging naar de deur, maar bleef, toen zij een paar schre den gedaan had, bewusteloos staan. Eene vraag brandde op hare lippen, zij vreesde zoowel liet ja als het neen dat zij er op ten antwoord kon krijgen, een vraag, die haar alles en niets bren gen kon; in het antwoord dat er op volgen kon, hoopte zij de beslissing der Voorzienigheid te zien. Schuchter en met neergeslagen oogen kwatn zij terug. Weet professor Goldstein, dat ik hier ben Ik heb er hem niets van gezegd. Zeide hij niet, dat de doode den naam Olga genoemd had? fluisterde zij ontmoedigd. Neen, hij bedankte mij voor myne zorgen zal ik het hem vertellen? Neen, neen, zeker niet! wat geeft hij om dien naam, als hij de persoon zelve niet kent Zij verliet de kamer en ging de trappen op. Met heiligen ernst stond zij voor Rachels legerstede. Zonder smart of berouw, maar zalig de eeuwig heid tegemoet ziende, lag zy daar. Met vaste baud verwijderde Olga den doek, die haar gelaat bedekte cn zag haar in al hare schoonheid, een marmeren beeld gelijk, door een meesterhand geschapen. Deze koude oogleden zouden geene tranen meer doen vlieden, kommer noch geluk zouden die bleeke slapen doen kloppen en, wat Olga's hart bijna deed barsten, de gedachte aan Manuel zou deze stijve horst niet meer doen kloppen. Een heerlijk zegel had de dood echter op zijn nieuwen buit gedrukt, de uitdrukking van volkomen tevredenheid, als bij iemand wien het leven niets te wensehen overliet. Ja, Rachel was gestorven, nadat haar liefste wensch ver vuld werd. Niemand wist dit beter dan de bleeke vrouw, wier droefheid door geen enkele wangunstige gedachte werd afgeleid en in wier gebed verwijten noch klachten vernomen wer den. Zij dankte den Hemel, dat door Manuels tegenwoordigheid der stervende als door een wonder vergiffenis geschonken was. Onwillekeu rig legde Olga hare rechterhand zegenend op Rachels koud voorhoofd, zij vouwde hare bleeke vingers zamen en weerhield hare tra nen niet, die op het strakke gelaat vloeiden. Afgemat van het weenen, hief zij haar hoofd op; haar oog viel op een zakdoek die naast Rachels bed op den grond gevallen was. Olga nam hem op, terwijl zij sterk begon te beven zij kende dien doek zoo goed! Nog geen uur geleden had Manuel hem aan zijne oogen gedrukt en nu hield zij hem in hare handen. O, Manuel vergeef mij! Zy had het vroeger ontelbare malen, eerst vertwijfelend toen dee moedig geroepen, nu kwamen die zelfde woor den half onbewust over hare lippen. De huisvrouw kwam binnen haar stap deed Olga met geweld uit hare stille droomen ontwaken. Had zij nog eenige oogenblikken tevoren een stille hoop gekoesterd haren echt genoot hier te zullen weerzien, nu voelde Olga reeds bij de mogelijkheid aan een ont moeting al haren moed verdwijnen. Yan het trotsche gebouw liarer hoop, van hare eens overtuigende woorden was niets overgebleven als vrees en twijfel. Zoo bouwt ons zelfver trouwen vaak piramiden, die in een oogenblik in duigen vallen. Manuel was den volgenden dag niet terug gekomen. Even vóór de begrafenis kwam hij juist nog vroeg genoeg, om een laatsten blik op Rachels onveranderd schoon gelaat te kun nen slaanzij lag in het wit gekleed, tus- schen groen en bloemen uitgestrekt», Een gan- sche tuin was over de ontslapene uitgespreid, cypressen en myrthen, met witte rozen en narcissen doorvloei j ten, terwijl sparregroen haar als het symbool der hoop omringde. Door hare loshangende haren was een krans van geurige viooltjes geweven. Zoo vond Manuel Goldstein haar, zijn hart kromp van bittere smart ineen. Manuel walgde van de troostelooze dorheid van zijn levenspad. Wie kon de gedachte lezen die zijn voorhoofd als met een ijzeren griffel doorploegden en hem zijne vrije heldere oogen dof naar den grond deden slaan Hij had geen begrip van den poëtischen echt vrouwe- lyken tooi van het lijk; hij zou het zelfs niet bespeurd hebben, indien Olga het teeken des kruizes in hare hand gelegd had; onverschil lig zag hij langs de bloemen heen, slechts een maal boog hij dieper naar de doode, toen hij op hare borst eene wonderbare, schitterende, violetkleurige bloem bespeurde op een slan ken, wiegelenden stengel. Passiflora mompelde hij en het scheen alsof bij over dit treffende beeld nadacht. De dragers waarschuwden hem, Manuel keerde zich om met een ruwe klankelooze stem gaf hij last om de kist te sluitenAlleen zijn rijtuig volgde en in dit zat de benijde en veel geprezene, stil en onbewegelijk, als iemand die een boek gesloten heeft dat hem niet meer boeit. Toen men de wonderbloem lang zaam in het geopende graf liet nederdalen, ondervond hij een nijdig gevoel - - hij zou gaarne zelf in de groene aarde gezonken zijn, om uit te rusten van zijn kort geluk en lange smart Drie dagen waren voorbijgegaan, sedert Ra chel op hare nieuwe rustplaats gebracht was, en wederom begon de avond te vallen. Het kerkhof baadde in al den glans van het avond rood, dat als een rooskleurige sluier over de duizenden en duizenden bloemen lag uitge spreid, en de kleinste grashalm zelfs in een vurige zee heen en weer wiegelde. Het was zoo stil op dit stukje aarde, waar gras en veld getuigden van de ontwakende natuur; en op de graven, wier marmeren steenen als wachters uit de verte naar voren traden om deze heilige rust te'uewaken, geurden nog de laatste en eeuwig frissche gaven der liefde. De witte rozen alleen verstonden deze taal hingen er geen tranen aan haar blaadjes? De avondzon weerkaatste in deze droppels en deed ze schitteren als kostbare robijnen op een blank voorhoofd. Het ijzeren hek werd dichtgeslagen en de stap van een man weerklonk over het gele kiezel; zij klonken dubbel hard in deze hei lige stilte. De aangekomene zag rechts noch linksmet strakken blik, den hoed diep in de oogen gedrukt, ging hij voort, rechtuit naar het laatste, pas gesloten graf; daarbleef hij getroffen staan. Niet de talrijke bloemen of het lieve groen bekoorden den vreemdeling; de zwartgekleede, treurende gestalte was het, die, in diepe gedachten verzonken, op de een voudige bank zat en droomerig de onder gaande zon nastaarde. Nu stond hij voor haar, zij lichtte het hoofd op en een fijne, nauwe lijks merkbare blos verfde hare wangen. Olga? Ja, Willem, ik ben het! Hij sloeg de handen voor het gelaat, alB zocht hij de verklaring voor deze zonderlinge ontmoeting. Mijne gedachten zijn op een dwaalspoor. Zij stak hem hare hand toe. Alleen vrienden beweenen de dooden! Zeker! maar gij? Wat heeft de Christin te doen op het graf eeher Israëlitische vroeg hij haastig. Gij noemt uw kerkhof de goede plaats wat goed is, sluit niets uit -en als twee menschen zich op deze plaats ont moeten, dan komen zij alleen Biet het goede doel de doode te eeren zij was opgestaan en zag den verbaasden twijfelenden man fier in de oogen. Eenige oogenblikken geleden heb ik aan haar gedacht hoe kon men Rachels beeld anders voorstellen dan in de lijst liarer liefde, die u, in plaats van vreugde en genot, slechts doornen heeft gebracht. Hij lachte bitter. Moet ik dit uit uwen mond hooren? Nog meer zult gij van mij vernemen, zeide zij met hare lieve, vleiende stem, maar ik moet eerst uw hart voor mij innemen en het ontvankelijk maken voor een trdostrijke nalatenschap. Willem, ging zij warmer voort, tracht eens een enkele maal aan wonderen te gelooven, zij bestaan, zij overkomen dui zenden nog dagelijks, maar slechts in stilte en wij verbazen er ons-over en Avillen niet toe geven, dat wij tegenover een onbegrijpelijk iets staan. Bestaat er grooter wonder dan een vrouwenhart dat behagen schept in haar verdriet? Herinner u hoe hatelijk ik u vroe ger toescheen, als de vijandin van uw geloof en uwen naam dan ligt er nu niets meer tusscheu ons dan dit graf'. Als de dooden kon den opstaan, Willem, dan zou Rachel naast mij staan en hare laatste woorden, die u on gelooflijk zouden voorkomen, herhalen zij waren een zegenwensch voor mij, Willem, zij dankte mij vurig U, Olga? En waarvoor? riep hij ver baasd. Wordt vervolgd. Boek-, Courant- en Handels-Drukkerjj van C. DE BOER Jr.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1886 | | pagina 4