vollenhoven s Bier.
DE GEKROONDE VALK.
„DE CONCURRENT."
G. B. SCHÜLHAIJER C°., SPOORSTRAAT 017.
prANEKDOTiN-IARAZIJI,
J. N.
TIMEN KRUIS EN TEMPEL,
MARINE.
KRUIDENIERSWINKEL
G. H. SMIT,
voor uiterst billijken prijs:
O. ADRIAANSE,
Kerkgracht 344,
HANGLAMPEN,
BRANDERS,
au tic (Culüpe
en alle |)ar$mteriën,
J. VAN WILLIGEN,
De Wereldberoemde
PFAFF-IAAIIACHINE.
Uitsluitend Mout en Hop.
II II I BEIERSCH IV
Gefabriceerd uit de beste grondstoffenzonder
eenige bijmenging.
Uitstekende Kwaliteit. Zeer lage Prijzen.
Amsterdam—Dordrecht.
gpffufl m de
Prijs per flesch 50 cent.
DepotJ. li QUERELLE, Kanaalweg.
Zilveren Medaille.
Borst-Pastillen.
Süjm-Maagpillen.
Teer-Capsules.
ANEKDOTEN-MAGAZIJN.
FEUILLETON.
Openbare Aanbesteding bij de Directie
der Marine te Willemsoord, op WOENS
DAG den 21en JULI 1886, des voor-
middags ten 11 ure, van
Het verrichten van werkzaam
heden in- en nabij 't fort Oostoever.
De bestekken liggen ter lezing bij het
Departement van Marine te 's Gravenkage
en bij de Directiën der Marine te Wil
lemsoord, Amsterdam en Hellevoetsluis,
alsmede bij de Provinciale Besturen van
Friesland, Overijsel, Gelderland, Zeeland,
Noord-Brabant en Limburg, en ter seere-
tariën van de gemeenten Rotterdam en
Dordrecht.
Voor zoover de voorraad strekt zijn de
bestekkeu gratis te verkrijgen ter griffie
der marine te Willemsoord.
De noodige aanwijzing in loco zal
geschieden op de twee de aanbesteding
voorafgaande werkdagen, 's morgens ten
10 ure.
Verdere inlichtingen kunnen verkregen
worden ten bureele van den hoofdinge
nieur der marine te Willemsoord.
De inschrijvingen op gezegelde bil
jetten, vermeldende de aannemingssom
in cijfers en letters, met de namen van
aannemer en borgen, zonder doorhalingen
en bijconditiën en door den inschrijver
onderteekend, moeten vóór het uur der
aanbesteding franco bezorgd zijn bij den
ondergeteekende.
Willemsoord, Juli 1886.
De Schout-bij-Nacht,
Directeur en Commandant der Marine,
J. B. A. DE J. DE JONG.
De ondergeteekende maakt
zijn geachten plaatsgenooten
bekend, dat hij den
van den Heer KLEIN heeft overgenomen.
Belovende tevens een nette en prompte
bediening, alsmede concurreerende prijzen.
Binnenhaven 72.
'I1© üoop
geschaafde en geploegde DELEN en
SCHROTEN, in alle afmetingenalsmede
ongeschaafde 1, l1/s en 2-duims DE
LEN, Lichte en zware KOLDERS.
Nerva SPARREN, enz per stuk en
bij groote partijen.
Bestellingen boven tien stuks worden
v r ij aan huis bezorgd.
Door aanschaffing van een grootere,
uit de hand te koop, een znn goed als nieuw
(nieuwste Zwartdruk-Autograaf op
Metaal) met toebehooren,
reeds bij velen hier ter plaatse in gebruik,
zeer geschikt veor Kantoren.
Adres: KONINGSTRAAT I bil.
beveelt zich aan voor het maken en
repareeren van SCHOENWERK en
MACHINAAL WERK voor Schoen
makers.
Door het misbruik maken
van commissie op naam van
begunstigers, achten de ondergeteekenden,
leden der Rijtuigvereeniging Gemeen
schappelijk Belang," zich verplicht, een
ieder attent te maken, dat geen ander
dan ondergeteekenden gecombineerd zijn.
J. VISSER, L. A. HARTSINCK, J.
STROOMER, D. DEKKER, C ROOD,
Th. TERRA, J. KLEES, S. KONING
en G. JANNES.
Ontvangen
een nienwe collectie
alsmede de uienwste
die op alle Lampen kunnen
geplaatst worden.
Concurreerende prijzen.
Magazijn
van J. C. BOLDOOT.
Voor Winkeliers en Slijters
zijn de prijzen als aan de Fabriek
te Amsterdam.
L 87. WESTSTRAAT. L 88.
De nieuw geconstrueerde
PFAFF-NAAIMACHINE
voor trap- en handbeweging
ingericht, heeft de grootste
rmmte onder den arm, wat
zeer doelmatig is bij het ver
vaardigen vau groote klee-
dingstukken. Zoo ook haar
fraai geornamenteerd tr^p-
toestel, welk door haar nieuwe
constructie alle bezwaren en
moeielijkheden wegneemt,
doordien de wrijfpunten van
stalen veeren voorzien zijn.
Tevens nemen wij de vrij
heid U op de nieuwe PfafFs
wettig gedeponeerde iVaaldin-
zetting te wijzendeze inrich
ting is zoo eenvoudig, dat men
in dpnker de naald op haar
juiste standpunt plaatst zon
der de geringste inspanning.
Met 't oog op het groote ver
nuft, alsmede de onovertroffen
soliditeit der Pfaff-Naaima-
chine, hetgeen trouwens in 't
belang van eikenkooper is, zoo
wordt men beleefd verzochtde
Pfaff-Naaimachines met alle
andere Machines te vergele
ken waaru a men tot de overtui-
ging zal komen, dat 'tin ieders
belang is zich een echte Pfaff-
IVaai machine aan te schaffen.
De gemakkelijkste wijze van betalen. Volkomen gratis anderricht. - Drie jaar gnarantie.
Deze Machines zijn uitsluitend verkrijgbaar voor Helder en Omstreken bij
Gaarne belasten wij ons met het repareeren van alle soorten van NAAI
MACHINES, alsook tot het veranderen naar de laatste constructie.
ï»8
Heden ontvangen uit Vlaardingen
nieuwe Maatjes en volle HARING,
bij ABRAHAM COHEN,
Kooisteeg, Helder.
vernietigt onmiddellijk alle levend
Hoofd-onrein, zonder
schadelijke gevolgen.
Amsterdam 1883. Antwerpen 1885.
Chem. Fabriek van H. von Gimborn,
te Emmerik a/d. Rijn en 's Heerenberg
(Gelderland).
In zakjes a 15 Cts., en in doosjes
a 30 en 50 Cts.
In doosjes met 50 pillen, 25 Cents.
In flacons met 60 capsules, 60 Cts.
Bij de Uitgevers KüPPERS LAUREY te Haarlem is verschenen en alom
verkrijgbaar gesteld de Eerste Aflevering van
Zevende Jaargang.
Tijdschrift voor beminnaars van Humor en Satire en voor Verzamelaars
van Anekdoten, Snedige Gezegden, Extemporés, enz.
Dit tijdschrift verschijnt in maandelijksclie afleveringen van 16 pagina's royal
8°. duidelijken druk.
Twaalf Afleveringen vormen een deel. De inteekenaren ontvangen gratis
titel en omslag van eiken jaargang.
De prijs van elk deel of jaargang is slechts EEN GULDEN, franco per post
EEN GULDEN EN TIEN CÉNTS.
Over dit bedrag wordt bij het einde van eiken jaargang gedisponeerd.
Aangemoedigd door het kolossale succès, dat de vorige Jaargangen van dit
Tijdschrift hebben ondervonden, aarzelen de uitgevers geen oogenblik ook den
Zevenden Jaargang het licht te doen zien.
Hét debiet van de vorige Jaargangen heeft de stoutste verwachtingen verre
overtroffen. Duizenden exemplaren werden verkocht; rijk huizend zagen de abonnés
steeds nit naar de verschoning der nienwe afleveringen.
Inderdaad het Anekdoten-Magazijn is een welkome gast in elk huisgezin. Het
geeft vroolijkheid aan den droefgeestigen en hernieuwden levenslust aan den
zwaarmoedigen rnensch.
Hij, die van tijd tot tijd eens hartelijk lachen wil, (wie onzer zou daarop niet
gesteld zijn) abonneere zich op het waarlijk geestige
Een roman uit den tegenwoordigen tijd
van
64. H. WIGHART.
Rachels gelaat lag aan zijne borst, ieder
klop van zijn hart voelde zij op hare wang, hare
oogen waren naar hem toegekeerd.
Rachel, lioort gij mij? riep Manuel, zijne
lippen op haar voorhoofd drukkend.
Een lachje antwoordde hem.
Rachel!
Haar laatste adem ontsnapte.
twaalfde hoofdstuk.
Olga keerde een uur later terug. Verkwikt
door den slaap en verfrischt door de lentelucht,
trad zij het huis binnen.
Juffrouw Winter hield haar beneden staande
en bracht haar in haar kamertje, waar zij Olga
den plotselingen, onverwachten dood van Ra
chel meedeelde.
De jonge vrouw dacht nog steeds dat zij
droomde, zoo ongeloovig en verslagen luisterde
zij naar het door snikken afgebroken bericht.
Rachel dood, wellicht door haar, wellicht omdat
zij weggegaan wasZij voelde zich zoo moede
loos en zoo verlaten, het was haar of Rachels
dood den ketting verbroken had en haar bootje
nu zonder roer aan wind en stormen was over
gelaten.
Ik wil haar zien, zeide zij, den woorden
vloed storend. Wat voor allen onverklaarbaar
zal blijven, kan ik op hare lippen lezen. O, de
gedachte dat een tijdige hulp haar leven mis
schien nog had kunnen verlengen, martelt mij
Er was hulp hij de hand, haastte dojuf-
frouw te vertellen en wel de beste der wereld
de dokter was toevallig in huis, ik riep hem, het
was een zonderling toeval.
En toch was liet te laat. Ik zal het mij
eeuwig verwijtenkladde Olga.
Toen professor Goldstein de kamer bin
nentrad
Krampachtig greep de verschrikte Olga de
juffrouw bij den arm en trok haar naar zich toe.
Wie zei u? Wie? En vol verbazing, met wijd
geopende oogen, hing zij aan de lippen die Ma-
nuels naam zoo onverschillig hadden uitgespro
ken.
Ik weet niet, zeide de huisjuffrouw ver
wonderd.
Het duurde eenige oogenblikken, vóór Olga,
die doodsbleek was geworden, hare spraak te
rugkreeg; toen zy echter begon te spreken,
werd haar lief gelaat plotseling purperrood.
- Neen, u weet niet cn kunt ook niet weten
wat mij hij dezen naam zoo geweldig aangrijpt,
u ziet Gods hand niet, die juist dezen man, op
dit oogenblik, hier in huis bracht.'Zonder het
te weten, hebt gij een goed werk verricht; de
doode was een familielid van professor Gold
stein en zy tobde er over dat zij zou moeten
sterven, zonder van hem afscheid genomen te
hebben.
Ja, ja, hij zeide mij, toen hij afscheid nam,
dat hij in die dame eene dierbare bloedverwante
gevonden had. Misschien dacht hij mij door
zijne schijnbare kalmte in den waan te brengen
dat hij niet aangedaan was, maar men kon dui
delijk op zijn ernstig gelaat lezen, dat het hem
even na aan het harte ging als ti.
Wat zou hij verder doen? vroeg Olga
aarzelend.
Hij heeft beloofd voor de begrafenis te
zullen zorgen.
Anders niet? Heeft hij niet gezegd, dat
hij terug zou komen
Ja, als hij aangifte van haar overlijden
gedaan had ik zag dat de pen in zijne hand
beefde hij zou morgen in den loop van den
dag nog eens terugkomen.
Denkt gy, dat hij reeds vroeg zal komen
vroeg Olga, die ondanks hars zelf beheersching
verward hare handen wrong.
Neen, zeker niet, groote dokters hebben
's morgens veel te veel te doenmisschien tegen
den avond. Waarom? is u bevreesd voor hem
vroeg zij goedig. Hij heeft anders niets afstoo-
tends over zich.
Deze stille lof deed het bloed opnieuw naar
Olga's wangen stijgen. Dan zal hij haar mor
gen waardig versierd terugvinden! Zij ging
naar de deur, maar bleef, toen zij een paar schre
den gedaan had, bewusteloos staan. Eene vraag
brandde op hare lippen, zij vreesde zoowel liet
ja als het neen dat zij er op ten antwoord kon
krijgen, een vraag, die haar alles en niets bren
gen kon; in het antwoord dat er op volgen kon,
hoopte zij de beslissing der Voorzienigheid te
zien. Schuchter en met neergeslagen oogen
kwatn zij terug. Weet professor Goldstein,
dat ik hier ben
Ik heb er hem niets van gezegd.
Zeide hij niet, dat de doode den naam
Olga genoemd had? fluisterde zij ontmoedigd.
Neen, hij bedankte mij voor myne zorgen
zal ik het hem vertellen?
Neen, neen, zeker niet! wat geeft hij om
dien naam, als hij de persoon zelve niet kent
Zij verliet de kamer en ging de trappen op. Met
heiligen ernst stond zij voor Rachels legerstede.
Zonder smart of berouw, maar zalig de eeuwig
heid tegemoet ziende, lag zy daar. Met vaste
baud verwijderde Olga den doek, die haar gelaat
bedekte cn zag haar in al hare schoonheid, een
marmeren beeld gelijk, door een meesterhand
geschapen. Deze koude oogleden zouden geene
tranen meer doen vlieden, kommer noch geluk
zouden die bleeke slapen doen kloppen en, wat
Olga's hart bijna deed barsten, de gedachte aan
Manuel zou deze stijve horst niet meer doen
kloppen. Een heerlijk zegel had de dood echter
op zijn nieuwen buit gedrukt, de uitdrukking
van volkomen tevredenheid, als bij iemand wien
het leven niets te wensehen overliet. Ja, Rachel
was gestorven, nadat haar liefste wensch ver
vuld werd. Niemand wist dit beter dan de
bleeke vrouw, wier droefheid door geen enkele
wangunstige gedachte werd afgeleid en in wier
gebed verwijten noch klachten vernomen wer
den. Zij dankte den Hemel, dat door Manuels
tegenwoordigheid der stervende als door een
wonder vergiffenis geschonken was. Onwillekeu
rig legde Olga hare rechterhand zegenend op
Rachels koud voorhoofd, zij vouwde hare
bleeke vingers zamen en weerhield hare tra
nen niet, die op het strakke gelaat vloeiden.
Afgemat van het weenen, hief zij haar hoofd
op; haar oog viel op een zakdoek die naast
Rachels bed op den grond gevallen was. Olga
nam hem op, terwijl zij sterk begon te beven
zij kende dien doek zoo goed! Nog geen
uur geleden had Manuel hem aan zijne oogen
gedrukt en nu hield zij hem in hare handen.
O, Manuel vergeef mij! Zy had het vroeger
ontelbare malen, eerst vertwijfelend toen dee
moedig geroepen, nu kwamen die zelfde woor
den half onbewust over hare lippen.
De huisvrouw kwam binnen haar stap
deed Olga met geweld uit hare stille droomen
ontwaken. Had zij nog eenige oogenblikken
tevoren een stille hoop gekoesterd haren echt
genoot hier te zullen weerzien, nu voelde
Olga reeds bij de mogelijkheid aan een ont
moeting al haren moed verdwijnen. Yan het
trotsche gebouw liarer hoop, van hare eens
overtuigende woorden was niets overgebleven
als vrees en twijfel. Zoo bouwt ons zelfver
trouwen vaak piramiden, die in een oogenblik
in duigen vallen.
Manuel was den volgenden dag niet terug
gekomen. Even vóór de begrafenis kwam hij
juist nog vroeg genoeg, om een laatsten blik
op Rachels onveranderd schoon gelaat te kun
nen slaanzij lag in het wit gekleed, tus-
schen groen en bloemen uitgestrekt», Een gan-
sche tuin was over de ontslapene uitgespreid,
cypressen en myrthen, met witte rozen en
narcissen doorvloei j ten, terwijl sparregroen
haar als het symbool der hoop omringde.
Door hare loshangende haren was een krans
van geurige viooltjes geweven.
Zoo vond Manuel Goldstein haar, zijn hart
kromp van bittere smart ineen.
Manuel walgde van de troostelooze dorheid
van zijn levenspad. Wie kon de gedachte lezen
die zijn voorhoofd als met een ijzeren griffel
doorploegden en hem zijne vrije heldere oogen
dof naar den grond deden slaan Hij had
geen begrip van den poëtischen echt vrouwe-
lyken tooi van het lijk; hij zou het zelfs niet
bespeurd hebben, indien Olga het teeken des
kruizes in hare hand gelegd had; onverschil
lig zag hij langs de bloemen heen, slechts een
maal boog hij dieper naar de doode, toen hij
op hare borst eene wonderbare, schitterende,
violetkleurige bloem bespeurde op een slan
ken, wiegelenden stengel. Passiflora
mompelde hij en het scheen alsof bij over dit
treffende beeld nadacht.
De dragers waarschuwden hem, Manuel
keerde zich om met een ruwe klankelooze
stem gaf hij last om de kist te sluitenAlleen
zijn rijtuig volgde en in dit zat de benijde en
veel geprezene, stil en onbewegelijk, als iemand
die een boek gesloten heeft dat hem niet
meer boeit. Toen men de wonderbloem lang
zaam in het geopende graf liet nederdalen,
ondervond hij een nijdig gevoel - - hij zou
gaarne zelf in de groene aarde gezonken zijn,
om uit te rusten van zijn kort geluk en lange
smart
Drie dagen waren voorbijgegaan, sedert Ra
chel op hare nieuwe rustplaats gebracht was,
en wederom begon de avond te vallen. Het
kerkhof baadde in al den glans van het avond
rood, dat als een rooskleurige sluier over de
duizenden en duizenden bloemen lag uitge
spreid, en de kleinste grashalm zelfs in een
vurige zee heen en weer wiegelde. Het was
zoo stil op dit stukje aarde, waar gras en
veld getuigden van de ontwakende natuur; en
op de graven, wier marmeren steenen als
wachters uit de verte naar voren traden om
deze heilige rust te'uewaken, geurden nog de
laatste en eeuwig frissche gaven der liefde.
De witte rozen alleen verstonden deze taal
hingen er geen tranen aan haar blaadjes?
De avondzon weerkaatste in deze droppels en
deed ze schitteren als kostbare robijnen op
een blank voorhoofd.
Het ijzeren hek werd dichtgeslagen en de
stap van een man weerklonk over het gele
kiezel; zij klonken dubbel hard in deze hei
lige stilte. De aangekomene zag rechts noch
linksmet strakken blik, den hoed diep in
de oogen gedrukt, ging hij voort, rechtuit naar
het laatste, pas gesloten graf; daarbleef
hij getroffen staan. Niet de talrijke bloemen
of het lieve groen bekoorden den vreemdeling;
de zwartgekleede, treurende gestalte was het,
die, in diepe gedachten verzonken, op de een
voudige bank zat en droomerig de onder
gaande zon nastaarde. Nu stond hij voor haar,
zij lichtte het hoofd op en een fijne, nauwe
lijks merkbare blos verfde hare wangen.
Olga?
Ja, Willem, ik ben het!
Hij sloeg de handen voor het gelaat, alB
zocht hij de verklaring voor deze zonderlinge
ontmoeting. Mijne gedachten zijn op een
dwaalspoor.
Zij stak hem hare hand toe. Alleen
vrienden beweenen de dooden!
Zeker! maar gij? Wat heeft de Christin
te doen op het graf eeher Israëlitische vroeg
hij haastig.
Gij noemt uw kerkhof de goede
plaats wat goed is, sluit niets uit -en
als twee menschen zich op deze plaats ont
moeten, dan komen zij alleen Biet het goede
doel de doode te eeren zij was opgestaan
en zag den verbaasden twijfelenden man fier
in de oogen. Eenige oogenblikken geleden
heb ik aan haar gedacht hoe kon men
Rachels beeld anders voorstellen dan in de
lijst liarer liefde, die u, in plaats van vreugde
en genot, slechts doornen heeft gebracht.
Hij lachte bitter. Moet ik dit uit uwen
mond hooren?
Nog meer zult gij van mij vernemen,
zeide zij met hare lieve, vleiende stem, maar
ik moet eerst uw hart voor mij innemen en
het ontvankelijk maken voor een trdostrijke
nalatenschap. Willem, ging zij warmer voort,
tracht eens een enkele maal aan wonderen
te gelooven, zij bestaan, zij overkomen dui
zenden nog dagelijks, maar slechts in stilte en
wij verbazen er ons-over en Avillen niet toe
geven, dat wij tegenover een onbegrijpelijk
iets staan. Bestaat er grooter wonder dan
een vrouwenhart dat behagen schept in haar
verdriet? Herinner u hoe hatelijk ik u vroe
ger toescheen, als de vijandin van uw geloof
en uwen naam dan ligt er nu niets meer
tusscheu ons dan dit graf'. Als de dooden kon
den opstaan, Willem, dan zou Rachel naast
mij staan en hare laatste woorden, die u on
gelooflijk zouden voorkomen, herhalen zij
waren een zegenwensch voor mij, Willem, zij
dankte mij vurig
U, Olga? En waarvoor? riep hij ver
baasd.
Wordt vervolgd.
Boek-, Courant- en Handels-Drukkerjj
van
C. DE BOER Jr.