't Vliegend Blaadje.
KLEINE COURANT
VOOR HELDER, NIEUWEDIEP EN TEXEL.
No. 1544.
Zaterdag 3 December 1887.
Vijftiende Jaargang.
NIEUWSTIJDINGEN.
Aan Sint-Nicolaas.
FEUILLETON.
De Huichelaar.
HELDER, 2 December 1887.
Het publiek wordt aangeraden met
de a. s. St.-Nicolaasdagen binnen in de
postpakketten een los adres te leggen,
gelijkduidend met het adres dat aan de
buitenzijde is vastgehecht, om dienst te
kunnen doen voor het geval dit laatste
onderweg verloren gaat.
Op 7 Dec. a. s. zal het 50 jaar ge-
leden'zijn, dat de minister van oorlog, ge
neraal Weitzel, tot officier werd bevorderd.
De uitspraak der jury te Deal over de
schipbreuk van de Scholten" is gelijklui
dend met die van Dover. Eerstgenoemde
voegde bij hare uitspraak een aanbeveling
aan den minister van koophandel, om de
invoering van beter verstaanbare noodsig
nalen te helpen bevorderen.
Vrijdag is weer een huisgezin van
Yerseke naar Amerika vertrokken. Gaarne
had men met de Scholten" de reis ge
daan, doch door vertraging in het rege
len der zaken, werd men hierin verhin
derd. Men heeft dns wel reden om zich
over die vertraging te verheugen.
Volgens opgave van Bureau Veritas
zijn in de maand October 1887 veronge
lukt 165 zeilschepen, als: van
Amerika14 Duitsehland15
Oostenrijk4 Griekenland3
België1 j Italië16
Engeland49 Noorwegen29
Chili3 Portugal2
Denemarken7 Rusland5
Nederland5 Zweden7
Frankrijk5 j
hieronder zijn inbegrepen drie als ver
mist opgegeven.
Door stranding verongelukten er 83,
door aanvaring 10, door brand 12, ge
zonken 18, verlaten 17, afgekeurd 22 en
vermist 3.
In dezelfde maand verongelukten 16
stoomschepen, als: van
Amerika2 Frankrijk1
Engeland13
waarondea twee als vermist worden op
gegeven.
Door stranding verongelukten er 8, door
aanvaring 2, door brand 1, verlaten 1 en
vermist 2,
De schelvischvangst op de Friesche
kusten is tegenwoordig vrij belangrijk.
In de afgeloopen week kwamen te Wie
rum en Peasens schuiten aan, die 1700
en 1800 visschen aan boord haddendeze
visch wordt per as vervoerd naar Dck-
kum; en vandaar voor het meerendeel naar
het buitenland verzonden.
Nabij Nichtevecht is een 72 jarig
werkman, W. S. genaamd, bij het smeren
van een locomobiel, die in werking was,
daartusschen geraakt, met het noodlottig
gevolg, dat hij op de plaats dood bleef.
De gemeenteraad van Apeldoorn
heeft Dinsdag in de gemeenteraadszitting
dr. J. M. Smit als leeraar aan de H. B.
S. geschorst naar aanleiding van zijne
jongste brieven in het Dagblad De Am
sterdammer". Dr. Smit behoudt echter
zijn traktement tot 1 Januari, den datum
waarop zijn ontslag ingaat.
Te Haarlem is Maandag door de
politie aangehoudan en gevankelijk naar
Amsterdam overgebracht J. K. oud 25
jaren, geboren te Monnikendam, die zich
te Amsterdam aan oplichting en valsch-
heid in geschriften had schuldig gemaakt.
De zoon van den landbouwer Haa-
boer, te Weerseloo, verleden week van
een bruiloft terugkeerende, had de on
voorzichtigheid op zijn kamer met kruit,
(dat gebruikt wordt bij het vreugdeschieten j
te dicht bij de lamp te komen, waardoor
een ontploffing volgde en hij ernstig aan
gelaat, borst en handen gewond werd, zoo
dat men zeer voor zijn behoud vreest.
Een begin van brand werd spoedig
gebluscht.
Een oneerlijke Dienstbode.
Voor de Rechtbank te Amsterdam ver
scheen Dinsdag de drie-en-twintig-jarige
Elsje Lode, wonende te Amsterdam, be
klaagd van diefstal. In het einde van
November 1886 was zij in dienst geko
men bij een slager te Amsterdam. 'tWas
blijkbaar een heel goede dienst,want reeds
twee harer zusters hadden bij denzelfden
slager gediend; de eene zeven jaren, de
andere anderhalf jaar, en beiden waren
uit den dienst getrouwd. De beklaagde
was dus de derde zuster die er diende.
Geen wonder nu, dat men haar veel ver
trouwen schonk. Op September jongstle
den miste de baas uit een ongesloten kast
een bankbiljet van vijt-en-twintig gulden
Hij sprak er zijn vrouw over en meende
dat de meid het wel kon ontvreemd heb
ben. Onmogelijk, zeide de vrouw, daar
toe is Elsje veel te eerlijk. Maar in Oc
tober, op een Maandag was het, miste de
baas uit een kast een bankbiljet van
duizend gulden, dat hij er vijf minuten
geleden in gelegd had. Algemeene ont
steltenis in huis. De meid wist weer van
niets, en kwam na eenige oogenblikken
uit de keuken aanzetten met een bank
biljet van duizend gulden, „dat had zij
in den „aschbak" gevonden". Dat was
wel wat kras, en Elsje werd terstond ont
slagen. De politie werd ook met de zaak
in kennis gesteld. Het onderzoek bracht
aan het licht en de beklaagde be
kende het voor den rechter volmondig
dat zij behalve de duizend gulden ook
nog vijf-honderd gulden aan contant geld
uit de toonbanklade en 't bankbiljet van
vijf-en-twintig gulden ontvreemd bad. Zij
had 't geld gedeeltelijk op de spaarbank
geplaatst en gedeeltelijk besteed om lin
nengoed te koopen. Zij wilde trouwen
gaan en dus 't noodige voor 't aanstaande
huishouden bijeen garen. In de eerste toe
komst zal dat trouwplan wel niet door
gaan, want het Openbaar Ministerie re-
quireerde twee jaren en zes maanden ge
vangenisstraf tegen haar. De verdediger,
mr. L. W. Van Gigch, verzocht opleg
ging eener lichtere straf.
Ook te Deventer is het dwaze geloof
nog niet verdwenen, dat aan iemand, die
zelfmoord heeft gepleegd, geen hulp mag
verleend worden, voordat de politie ter
plaatse verschenen is. De echtelieden E.
aldaar kwamen dezer dagen tehuis en von
den hunnen vader, die bij zijn zoon in
woonde, hangende aan de deur van het
achtervertrek. In plaats dat zij den gehan
gene lossnedengingen zij eerst de po
litie halen. Hoewel het terstond afsnij
den van den strop volgens verklaring van
een geneeskundige niet meer geholpen
zou hebben, daar de man reeds meer dan
een uur gehangen had, is toch tegen E.
en diens vrouw een vervolging ingesteld
wegens het niet verleenen van onmiddel
lijke hulp.
B., te Lichtenvoorde, die belast was
met het nummeren van perceelen voor
verkoop bestemd, plaatste het daarvoor
gebruikte potje, waarin de kleurstof was,
buiten op den grond. Deze kleurstof
schijnt vergif te hebben bevatalthans
een zevental varkens, die zich hieraan,
zonder dat men het wist, vergastten, zijn
allen gestorven.
De heer B., was niet genegen om de
daarvoor gevraagde schadevergoeding van
f 200 te geven, zoodat de rechtbank in
deze uitspraak zal moeten doen.
Verschil van opvatting en uitwer
king. Een jonge, doch reeds beruchte
deugniet zoo deelt als historisch de
Middelb. Ct. mede kreeg onlangs bij
het nachtbraken met een ouderen, hem
waardigen kameraad twist, die op een
ernstige vechtpartij uitliep, waarbij zij
o. m. elkander een arm uit het lid wron
gen. In het gasthuis opgenomen, zouden
zij door den heelkundige behandeld wor
den, waarvoor de jongste zoo kinderach
tig bang was en tegenwerkte, dat de
chirurg, ongeduldig wordende, uitriep
Kerelje bent niet waard om opgehan
gen te worden," Dit verwijt maakte
onzen bekenden ruziemaker zoo woedend,
dat hg den arts met zijn gezonden arm
een geduchte klap wilde toedienen. Deze
nam heel beleefd afscheid en liet den
patiënt aan zijn lot over Een ander
geneesheer zag zich verplicht om het
werk van zijn confrater uit te voeren en,
den woesteling kennende, wees hij hem
heel vriendelijk op zijne ongemanierdheid
tegenover zijn collega. Op hoogeni toon
beweerde nu de patiënt dat hij door die
uitdrukking van den eersten man erg
beleedigd was geworden en vroeg met een
dreigende houding; »En wat zeg jij van
me?" »Wel kerel, dat je wel waard
zijt om opgehangen te worden."
Te Goes is weder een hevig geval van
trichine-ziekte voorgekomen, de oorzaak
moet gezocht worden in het gebruik van
rauw varkensvleesch. De slachter van het
varken, zoowel als man en vrouw, benevens
de knecht, die bij het vleeschkappen gehol
pen heeft, hebben geproefd of het gehakt
voor de worst wel genoeg gezout en gepe
perd was, en allen zijn door de vreeselijke
ziekte aengetast. De oogen zijn gezwollen,
de gang wordt loom door het zwellen der
beenen, en het vermogen om te gaan houdt
zelfs een poos op, wanneer de lijder de
ziekte doorstaat. De trichine woelt in het
lichaam rond, totdat zij zich zoogenaamd
innestelt, dat isverkalkt, doch hare aan
wezigheid doet haar invloed op het geheele
gestel ten allen tijde gevoelen. Gelukkig
zullen er zich waarschijnlijk geene meer
dere gevallen van voordoen, want van het
geslachte varken is niets in den handel ge
bracht, zoodat het kan worden vernietigd
of onschadelijk gemaakt. De waarnemende
inspecteur van het geneeskundig staatstoe
zicht voor Zeeland, de heer dr. Carsten, is
dadelijk op het bericht van den burge
meester naar Goes gekomen en blijft er
voorloopig tot het instellen van een onder
zoek.
Op het vlaggeschip van het Duit-
sche eskader, dat thans in de golf van
Napels ligt, is Zaterdag brand ontstaan,
door het omvallen van een lamp in een
der officierskajuiten. Men was de vlam
men in een paar uur meester, nog juist
in tijds om een ontploffing van de kruit
kamer te voorkomen. De aangerichte
schade is zeer aanzienlijk.
Uit Tilburg wordt gemeld: Dezer
dagen was een z. g. ploegbaas met zijne
arbeiders werkzaam op de rails der Staats-
spoorw. te Bosch. In een zoogenaamde
lorrie" ging hg 's avonds met zijne onder-
hoorigen (tegen het reglement) huiswaarts
naar Vueht. De lorrie kwam in aanraking
met een trein, die in volle vaart was, en
slechts door haastig van de lorrie af te sprin
gen, konden ze hun leven redden. De loco
motief echter werd beschadigd. De zaak
werd onderzocht en hoewel de arbeiders
zich verdedigden met té zeggen dat zij op
bevel van hun aanvoerder handelden, wer
den ze door de Maatschappij ontslagen, ter
wijl de ploegbaas ongestraft bleef. Eenige
personen trokken zich echter de belangen
der arbeiders aan. De zaak werd opnieuw
onderzocht met het gevolg, dat de ploeg
baas werd verlaagd tot gewoon arbeider.
Ook de politie heeft zich de zaak aange
trokken.
Voor de Rechtbank der Seine te Pa
rijs stonden dezer dagen vijf anarchisten
terecht, die in een restauratie een fijn
middagmaal gebruikten, maar weigerden
te betalen.
Zg beriepen zich op hunne overtuiging
omtrent het onrechtmatige van den ei
gendom, welke overtuiging, naar zij ver
klaarden, door nog 40,000 menschen werd
gedeeld. Maar de rechter beschouwde hun
daad als diefstal en veroordeelde hen tot
drie maanden gevangenisstraf.
Anthonia N., vrouw van M., houd
ster van een beruchte herberg in deTol-
brugstraat te 's-Hertogenbosch, is gevan
gen genomen, omdat zij een bezoeker ha
rer herberg f300 zou hebben ontstolen.
Haar man is onlangs voor dergelijk feit
reeds veroordeeld tot vijf jaren gevange
nisstraf.
Sint-Niclaas, zoo hoog geprezen,
Gij blijfe onze beste vriend,
Wilt gij nu weer, als voor dezen,
Geven elk, wat hij verdient.
't Woord verdient is mij ontvallen;
'k Meen hiermeê, wat hij begeert,
't Is dan zeker, dat door allen
Uwen naamdag wordt geëerd.
Geef' een vrijster of een vrijer
Aan de jeugd, van lekk'ren koek;
Niets maakt hun liet harte blijer,
Bij uw jaarlijksch huisbezoek.
Maar een maagd van twintig lenten,
Past geen vrijer van taai-taai.
01' een pop van koek en krenten;
Zij vindt dien gewis te saai.
Geef haar liever een flink jonkman,
Sterk, gezond en vlug ter been;
Want dien heeft zij liever en dan
Loopt zy ook niet meer alleen.
Geef den jongeling een meisje,
Met een kleur als melk en bloed;
'k Wed, hij zingt dan 't oude wijsje:
«Sint-Niclaas, wat zijt gij goed!"
Stop elk vader, die 't niet breed heeft,
Een goud tientje in den zak,
Als gij zoo zijn zorgen wegdreeft,
Kwam hij meer op zijn gemak.
Bij de nieuwjaarsrekeoingen,
Die soms zoo verschrik'lijk zijn,
Zit er menigeen te zingen:
«Ach, du lieber Augustijn!"
Zorg dan Sint, ik vraag 't ootmoedig,
Dat de beurs het lijden kan.
't Lied klinkt zeker dus heel spoedig:
«Sint-Niclaas, goed, heilig man!"
Schenk aan ied'ren armen dichter,
Zoo'n man heeft niet veel van doen,
Wordt zijn beurs soms jaarlijks lichter,
Slechts een enkel half miljoen.
Breng dit jaar alleen het goede,
Doe het eens een enk'len keer,
Geef ditmaal geen enk'le roede
Als geschenk en 'k vraag niets meer.
Geruit J.
41 Vertaling van Gerrit J.
«Waait de wind uit dien hoekriep Würfel,
terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok, «en wie
zal de belooning uitbetalen."
//Ik
«Met je verlof, maar ik zou gaarne een
beteren waarborg willen. Je kunt me dat
waarachtig niet kwalijk nemen. Je meent
misschien, dat je zwager de vader is en zoudt
daarop een eisch tot echtscheiding willen in
dienen
«Daar denk ik niet aan," viel de dokter in.
Dat kind is mijn zwager toevertrouwd geworden.
«Door een broeder, die in Amerika woont?"
«Hoe weet jij dat?"
«Ik weet nog veel meer dan jy denken
kunt. Speel nu open kaart, zoodat ik kan zien
of ik op die belooning met zekerheid kan
rekenen."
Toornig stiet de dokter met zijn stok op
den grond en bleef een poos zwijgen. Hij
wilde Wiiafel liefst niet alles zeggen, en wei
gerde hij, dan kreeg hij niets uit den man,
die niet op losse gronden zich wilde uitlaten.
Een bijzonder gevaar was er intusschen niet
bij; want, pleegde Würfel verraad, dan stond
immers de politie op den achtergrond om de
geheele bende achter slot en grendel tebren-
gen.
«Ik wil aan je begeerte voldoen," zeide hij
eindelijk, met een dreigenden blik op Würfel,
«maar dat zeg ik je, als ik gesproken heb,
pleeg dan geen verraad of je zoudt in je eigen
kuil vallen en op geen verschooning behoeven
te rekenen."
«Kom asjeblieft tot de zaak!" zeide Würfel
ongeduldig.
«Die zaak is zeer eenvoudig. De broeder
van Katernberg is uit Amerika teruggekeerd
en zoekt zijn kind. Mijn edele zwarer heeft
hem wijsgemaakt, dat zijn kind sinds lang is
overleden, hem een valsche doodacte laten
zien en hem een graf aangewezen, waar een
vreemde in rust. Door een gelukkig toeval
leerde ik den Amerikaan kennen en was na
tuurlijk aanstonds bereid hem te helpen. Ik
bracht 't bedrog aan 't licht en nu rest ons
de vraag: waar zullen we 't kind vinden?"
«En hoe kom je op de gedachte, dat kind
bij vrouw Schunk te zoeken?" vraagde Wür
fel, die bereids zijne plannen gevormd had.
«Mijn zwager bezocht dat wijf elke maand;
ouderdom en naam van 't kind komen over
een, en dus heb ik grond voor mijn vermoe
den."
«Dat schijnt wel," zeide Würfel. Is die
Amerikaan een rijk man?"
«Ja."
«En hoe hoog reken je die belooning?"
«Hoog genoeg om naar Amerika te gaan
en daar weer een eerlijk man te kunnen wor
den," zeide de dokter scherp. «Ik verzeker je,
dat je tevreden zult zijn."
«En verder verlang je niets van me?"
«Niets dan de zekerheid, dat mijn zwager
dat meisje bij vrouw Schunk heeft besteed en
kostgeld voor haar betaalt. Daar je met die
menschen bevriend bent, zal 't je niet moeie-
lijk vallen er achter te komen."
u't Is niet zoo gemakkelijk als je wel denkt,
want je weet niet hoe ruw en wantrouwend
dat volk is."
«Nu, ik houd je voor een sluwen knaap,
die wel weet hoe hij met zulk een wijf moet
omgaan. Maar ik zeg je nogeens, speel geen
valsch spel. Maak geen gemeene zaak met
die schurken, of 't zou slecht voor je kunnen
afloopen. Denk ook niet dat er meer voor je
afvalt, wanneer je buiten mij om, alleen of
met dat volk naar den Amerikaan gaat om
te onderhandelen. Buiten mij om geef 't je
niets!"
Na een poos van stilte zeide Würfel:
«Ik zal doen wat ik kanvan avond gaat
't niet, want ik moet 't wyf alleen zien te
spreken."
«Morgenochtend dan?" vraagde de dokter.
«Ja, morgenmiddag namelijk, dan hoop ik
je met zekerheid iets te kunnen berichten.
«Maar ik kan je niet aan huis komen op
zoeken, omdat 't wijf niet weten moet dat we
omgang hebben. Waar kan ik je vinden?"
«Wil ik je hier afwachten?"
«Goed; tegen twaalf uren zal ik komen."
De dokter knikte tevreden, stond op en zeide
ernstig.
«Tot morgenmiddag dan. Zorg dat je me
volle zekerheid weet te geven en kom me niet
met praatjes aan, want dan vervoeg ik me
zonder verwijl bij de politie, zoo heb ik met
den Amerikaan afgesproken."
«Ik kan alleen beioven, dat ik doen zal,
wat in mijn vermogen is," zeide Würfel;
dwingen kan ik 't wijf niet, maar ik hoop
wel, dat ik mijn doel zal bereiken."
De dokter ging heen en Konrad Würfel
bleef aan de deur staan luisteren, naar zijne
meer en meer verflauwende voetstappen.
«Uitmuntend!" zeide hij, en wreef zijne
handen«morgen zal ik den gierigaard 't mes
op de keel zetten. Wie 't meest betaalt, heeft
me. Wijst de schoft me op nieuw de deur,
dan ga ik naar den dokter en vertel hem nog
andere dingen, die me recht op zijne dank
baarheid zullen geven."
Nog lang bleef hij heen en weer wandelen
en over zijne plannen nadenken, eer hij zijne
legerstede opzocht. Den volgenden morgen,
even na 't ontbijt, begaf hij zich naar de
markt. Reeds was hij in de nabijheid van
Katernbergs hvis gekomen, toen hij, kort voor
zich, vrouw Schunk zag loopen. Verrast bleef
hij staan, en 't viel hem niet moeielijk, zich
onder de menigte te mengen, ten einde niet
opgemerkt te worden, 't Wyf keek meermalen
om, daarom nam Würfel zijn rooden, glim-
menden hoed af, die hom licht had kunnen
verraden, en bleef steeds onder 't volk, zon
der haar echter uit 't oog te verliezen. Hij
zag haar bij don armvoogd ingaan en moest
dus blijven wachten, tot ze weer vertrokken
was. 't Was duidelijk, dat ze hem bedrogen
en de papieren achter zijn rug om wilden
verkoopen
Misschien bracht ze in dit oogenblik Ka
ternberg de papieren al en misschien had ze
ook reeds 't werk verricht, waarvoor die hon
derd thaler betaald zouden worden. Würfel
knarste van woede op de tanden, toen hij
aan deze mogelijkheid dacht. Eens schoot 't
denkbeeld hem voor den geest, in huis te
dringen en beiden met de wraak van den
Amerikaan te dreigen; maar hij had er den
moed niet toe en vreesde ook, dat hij er wel
licht alles door zou bederven. Vrouw Schunk
was toch te slim om den gierigaard de papie
ren te toonen, eer ze 't over den prijs eens
waren geworden, en dat zou, de geldgierig
heid van beide partijen in aanmerking geno
men, niet zoo vlot gaan.
Meer dan een uur was verstreken, eer 't
wijf naar buiten kwam. Konrad Würfel zag
duidelyk aan haar gezicht, dat ze in opge
wonden stemming was. Ze had alzoo haar
doel bereikt! Ze deed op de markt eenige in-
koopen en sloeg daarna den weg huiswaarts
in. Würfel wachtte totdat ze uit 't gezicht
was en trad toen naar 't huis van den arm
voogd. Johanna, die achter de toonbank stond,
greep aanstonds de el en wees hem daarme
de de deur.
«Scheer, je weg!" riep ze.
«Hola, denk je zoo veilig te zijn?" spotte
Würfel.
«Als je niet oogenblikkelijk gaat, laat ik de
politie halen."
«En als men mij niet te woord wil staan,
ga ik zelf naar de politie."
«Wat is er?" vraagde Katernberg, die op
den drempel van zijn kantoor verscheen. «Hé,
ben jij daar weer? Ik heb je toch duidelijk
genoeg gezegd, dat ik [niets met je te doen
wil hebben. Laat toch eens eindelijk de pa
pieren zien, waarmede je me gedreigd hebt.
Je hebt ze niet. Zeker heeft de een of andere
schelm je voorgelogen dat ze bestaan, en daar
op wil je eischen gronden, die je in 't tucht
huis kunnen brengen."
«Nu, ik moet zeggen, de handel is met
vrouw Schunk vlug gesloten," spotte Würfel,
die zijne woede haast niet kon betoomen;"
maar geloof daarom niet, dat alle gevaar ge
weken is. Ik zal zorgen, dat jij naast dat wijf,
op de bank der beschuldigden komt. Ik weet
zeer goed wie de vader is van 't meisje, dat
bij vrouw Schunk is besteed, en die geschie
denis zal je den nek breken."
Katernberg kromp van schrik ineen, plukte
aan zijn witten das en keek zijne zuster zijde
lings aan.
«Laat den vagebond 't huis uitwerpen,"
zeide Johanna kalm. «Wat hij daar van een
meisje rammelt begrijp ik niet; zeker weer
een van zijne opgeraapte praatjes."
«Natuurlijk," zeide Katernberg. «Omdat ik
als armvoogd me 't lot van die wees heb
aangetrokken...."
«Dat kind is geen wees!" viel Würfel in,
«want de vader leeft nog, en dat is je eigen
broêr, dien je voor een aanzienlijke som hebt
opgelicht. Wou jij van opgeraapte praatjes
spreken?"
't Gezicht van Katernberg was nogbleeker
geworden en zijne oogen schoten vlammen.
«Leugenaar!" schreeuwde hij. «Vraag vrouw
Schunk, wie de ouders van 't meisje zijn, en
zwyg tegen me met je zotteklap. Scheer je
van hier en waag 't nimmer weer dezen drem
pel te betreden; mijn geduld is nu uitgeput,
en mijn medelijden ben je onwaardig!"
Konrad Würfel wierp 't hoofd trotsch in
den nek en vraagde kortaf:
«Is dat je laatste w*oord?"
«Myn laatste! Doe wat je wilt, van mij
krijg ge geen penning! Wees voorzichtig en
strooi geen praatjes uit, want je staat onder
toezicht van de politie, en 't behoeft me maar
een woord te kosten, dan zet meu je achter
slot en grendel!"
Wordt vervolgd.
