Hedenavond heropening
VAN HET MANUFACTUREN-MAGAZIJN
„De Tijdgeest", Molenplein.
ENVELOPPEN,
MARINE.
Zondagsrust.
L. P. GIJSBERTIHODENPIJL,
Openbare Aanbesteding
AL i. I1SI1K,
FiotoppÉ iDstaotanéB.
Lees dit!
HEERENKLEEDING
Alles spot, spotprijzen!!
P. MOOLHUIJZEN,
Sanffllfli öer belisten Slicft
HARMONICA (Akkordeon),
BERKHOUT Co.,
Assurantie.
A. S. MANHEIM, Makelaar,
G. A. SONSTRAL,
KO F FIE
IS GESLOTEN.
L. A. MOS, Winkelier,
NÜTSKOLEH,
a 65 Ct. per hektoliter,
uit den lichter van
jto. eijzbn,
Siroop van Pimsch a f 1 en f 1.20 p. flesch
Onde fijne Jamaica Rni f 1.30
Copac van af f 1,80
VerscMMe Item ei Gedistilleerd.
BESSENJENEVER.
R. MAALSTEED.
Handelsdrukkerij van C. de Boer Jr.
Levering van
NOTA'S, REKENINGEN,
QUITANTIËN.
N. L. TEN HACKEN, Weslstraat L 41.
ENGELSCH JACHTWATER,
Zuivere GrasboterI
A. BRUNSTING Ha, Beüen.
Kraepelien Holm's
QUINA LAMGHÜ,
ASTBIAlAlTTi
Salmiak-Pastilles,
Be erfieiame van WallersBrnnn.
De Officier van Gezondheid der Marine
Arts,
KANAALWEG I 78,
is voor burgerpatienten te consulteeren
Spreekuur dageljjks van 121/fl tot V/9 uur.
Voor ooglijders vau l*/s tot 2 uur.
Wie met rooken de
9 kans wil hebben geld te
verdienenkoope steeds
TABAK en SIGAREN
van „De rookende Amerikaan", Spoor
straat No. 393, Helder.
bij de Directie der Marine te WILLEHS-
OOKD. op Woensdag den 4en
Januari 1888, des voormid
dags ten II uren, van
li Het weghalen van mot en krollen van het
êtablissementWillemsDord.gedurendehet
jaar 1888
En. het ledigen en ruimen van 1 lannari tet
ultimo December 1B8B van de vuilnisbak
ken op 's Rijks-werf te Willemsoord, van
de in dienst zijnde Qorlogsschepen; van
die hij bet Marine-Hospitaalbij de Ma
riniers-Kazerne en bij de Marine-Bak
kerij.
De bestekken liggen ter lezing ten bu-
reele van den Hoofdingenieur der Marine
te Willemsoord, alwaar ook verdere in
lichtingen kunnen verkregen worden.
De inschrijvingen op gezegelde biljet
ten, voor ieder perceel afzonderlijk, be
vattende de prjjzen die geboden worden
in cijfers en letterschrift en de namen
van aannemer en borgen, zonder doorha
lingen en bij conditiën en door den in-
chrijver onderteekend, moeten vóór of op
don dag der aanbesteding, des voormid
dags te elf uren, vrachtvrij bezorgd wor
den bij de Directie der Marine te WIL
LEMSOORD.
Willemsoord, 29 December 1887.
De Schout-bij -nacht,
Directeur en Commandant
der Marine,
J. B. A. DE JOSSELIN DE JONG.
naast de Marine-Club.
Ontvangen een prachtige collectie:
als: Heeren OVERJASSEN, in verschil
lende kleuren Brons-, Bruin-, Olijf-
en Loodkleuren.
RATINÉ- en FLOCCONÉ-PALETOTS,
van af f9.
RATINÉ-COLBERTS f5.50
Heeren BUKSKING - COST0MES
van af f 9.50.
Jongeheeren COSTÜMES f7.50
BUKSKING-BROEKEN,
f 2.00, f 2.50, f 2.75 en f 3.25.
ENGELSCH LEEREN BROEKEN f2.40
Kuiperstraat,
ffir die einreclilffe 8 and 10 klappige,
nach der neuesten Noten und
Zifter m-Meth ode.
Prijs 60 Cent.
Melodieuz Buch fiir Harmonika,
oder ACORDION.
Heft 1, prijs 60 Cent.
Hun, die in den laatsten tijd dit aange
naam speeltuig kochten, is aan te raden
dat ze ter oefening beide werkjes zich
aanschaffen. Allereerst het laatstgenoemde.
Boek- en Muziekhandel.
assureert,
tegen billjjke voorwaarden, perceelen en
inboedels tegen brand. Bezorgt gelden
op hypotheek en belast zich met den in-
en verkoop (publiek of onderhands) van
huizen en meubelen.
Adres: LOODSGKACHT X©. 403.
o*«>
SPOORSTRAAT.
prima kwaliteit,
70 Cent per vijf ons.
De ondergeteekende bericht zjjuen ge-
achten begunstigers, dat van af 1 Januari
a. s. des Zondags zijne affaire
Weststraat No. 84.
liggende aan het Nieuwe Kerkplein.
SW Laagste prijzen. Men vrage s. v. p. modellen.
prachtige kwaliteit, bedrukt met naam en
adres, gewoon formaat fl.60, vierkant for
maat f2.00 per duizend.
gebotteld op heele en b&lve flesscben,
verkrijgbaar by
uitstekend In het gebruik .Is Hoofd-Ean
de Cologne, pr(js 40 Cent.
Uitsluitend verkrijgbaar bij
JACQUES VAN ROSENDAEL.
in postvaatjes, inhoud 4 K.Gr., a
f 4.25, levert franco rembours,
NB. Alle orders worden spoedig uitgevoerd.
met en zonder staal,
opwekkend, versterkend,
koortsverdrijvend
in flesschen a ƒ1.90 en ƒ1.00.
De inademing van den rook dezer
Sigaretten geeft den lijder aan
Asthma terstond verlichting.
In étuis a 80 en 50 Cent.
een algemeen als goed erkend middel
bij Hoest en Verkoudheid.
Oplossend en verzachtend,
in fieschjes a 20 Cent.
KRAEPELIEN HOLM,
Apoth. te Zeist,
te Helder bij den Heer
L. JELGERSMA Gz., Apoth.
Alkmaar: A. CONIJN Az., Apoth.
Schagen W. A. HAZEU, Apoth.
en verder bekende Depóts.
FEUILLETON.
5 Vertaalde Roman door Gerrit J.
Giacomo keek hem aan. 't Was zijn plan,
toen hy in de kamer trad, zonder aarzelen
zijn ontslag te vragenmaar de manier, waar
op zijn heer 't hem wilde geven, beviel hem
niet, en daarom zeide hij langzaam:
>/t Was mijne bedoeling niet op staanden
voet te vertrekken; ik ben tevreden als ik
mijn ontslag over een half jaar krijg."
Dr. Rimoli lachte en zeide honend:
«Zulk tuig ben jelui! Eerst brutaal en dan
handig omdraaien, wanneer men je onder de
oogen kykt."
Zondor te letten op de toornige uitdruk
king van Giacomo's gezicht stond hij op,
trad naar 't venster en vraagde kortaf:
«Hoe laat is 't!"
«Zeven uur."
wDan moeten de patiënten opgesloten wor
den."
Dr. Rimoli liep naar zijne schrijftafel en
rangschikte de papieren, die er op lagen, ter
wijl Giacomo, gewoon zyne plichten met nauw
keurigheid te vervullen, zich met een onder-
Innige buiging verwijderde.
De directeur keek nog donkerder dan te
voren.
wDie zaak met Ludwig zal me ten slotte
nog last veroorzaken," pruttelde hij/,von
Waldheim gestorven en geen bericht!" Een
vloek ontsnapte hem.
//Wrevelig ruimde hij alles op en begaf
zich toen naar de vertrekken zijner patiënten,
om te zien of alles in orde was. Ordelijk
stonden de bedden, zoowel in de zalen als op
hunne kamers. Elk nummer werd nagegaan.
Hij keek hoe man voor man uit 't park en
den tuin, waar zijne patiënten den achter
middag mochten doorbrengen, naar hunne
cellen gebracht werden en allen hunne slaap
steden innamen.
IV.
De dag was voorbij. De nevelsluier, die in
Italië meermalen des avonds op de aarde ne
derdaalt, was licht, alsof een schaar vroolijke
h u een dans uitvoerde. Diepe duisternis
■Igde. Daarna steeg de volle maan glanzend
.«hoog en verspreidde haar betooverend licht,
taliaansche nacht! Welk hart komt niet in
verrukking, wanneer uw toovermacht zich
doet gelden! Welk oog wordt niet verrukt bij
den aanblik van uw hemel, waaraan de ster
ren schitterend fonkelen!
Ook. St. Salvatore werd door al die heer
lijkheid beschenen. Niemand zon op de ge
dachte gekomen zyn achter die groepen reus
achtige notenbomen, wier forsche kruinen 't
lagere groen tegen storm en onweder sche
nen te beschermen, achter majestueuse olijf-
boomen, welke in volle bloemenpracht prijk
ten, een verblyf van diepe rampzaligheid te
zoeken! Scheen 't niet een wreede spotternij,
dat die Italiaansche hemel, zoo helder en
glanzend, ook zijn licht uitstortte in de cellen
der ongelukkigen, wier denkvermogen door
dikke duisternis was omringd? Die hemel zag
neer op een beeld van jammer. Zaal bij zaal
was gevuld met onbemiddelde krankzinnigen.
Dan volgden de kamers, die rijker gestof
feerd waren, somtijds zelfs met uitgezochte
weelde. Verder had men de cellen van de
ongelukkigsten onder al die beklagenswaar-
digen, van hen die tot razernij oversloegen.
Een der fraaiste kamers was voorzeker wel
no. 40, sedert twintig jaren door den heer
von Ludwig, zooals men hem noemde, be
woond. De kamer lag tegenover de olijf hoo
rnen, zoodat de maan ongehinderd door de
vensters scheen; ze bescheen een man, die
dieper te beklagen was dan de overige be
woners van St. Salvatore.
No. 40 stond, ofschoon 't rustuur reeds
voorlang had geslagen, voor 't venster en
staarde in de betooverende pracht der schep
ping, wier vrij genot naar alle menschelyke
berekening eeuwig voor hem gesloten was.
Hij stond onbewegelijk. Geen trek van zijn.
gelaat deed vermoeden, dat de schoonheid
van 't voor hem liggende tafereel, waarin hy
verdiept scheen, indruk op hem maakte.
Minuten lang bleef hij zwijgend staan, zon
der zich te veroereneindelijk ontsnapte een
zucht zijne borst; was 't waarheid of ver
beelding, dat een traan zijnen oogen ontrolde
en langs zijne wangen vloeide?
Hy bleef onbewegelijk. Strak, als boeide
hem die sterrenpracht, liield hij zijne oogen
naar den hemel gericht. Hield hij den blik
naar beven gewend, omdat hij alles vergat,
wat hem op aarde omringde?
//Homelsche Barmhartigheid! steunde hij
zacht; De last, dien gij mij hebt opgelegd,
drukt zwaar. Hemdscbe Barmhartigheid,
laat er een einde aan komen? Erbanniag, o
Heer!"
Zijne borst hijgde geweldig. Alsof hij hulp
zocht, drukte hij zyn gezicht tegen de glas
ruiten en staarde naar 't met sterren bezaaide
firmament. De hemelbollen zetten rnstig hun
weg voort langs de welgeregelde banen, ge
dreven door 't onfeilbaar loopende uurwerk
der schepping.
De gevangene zuchtte en zijn hart klopte
luid.
«Is dat nu de hemel", klonk 't sidderend
van zijne lippen, die ons den vrede verkon
digt? Troont er boven die sterren een Wezen,
dat we als onzen Schepper vereeren, tot wien
ons bidden, ons smeeken om verlossing op
waarts stijgt?
Hij werd opgewonden en volgde luider:
«Is er een Hemel? Is er een gerechtigheid
boven de wolken? Bestaat er werkelyk een
Wezen, vau wiens goedheid mijne gemartelde
ziel verlossing of onderwerping afsmeekt?
Vol vertwijfeling sloeg hij de oogen om
hoog.
«Is 't Godes hand, die al die heerlijkheid
bestiert?" klonk 't van zijne bevende lippen.
«Leidt hij die vlammende lichten langs hunne
banen? Houdt 't machtgebod des Scheppers,
die onmetelijkheid, die pracht en grootheid in
stand, zoodat geen enkele ster van hare baan
afwijkt? Bestaat er een Schepper, een God,
die op onze aarde nederblikt en ziet hy dan
niet, dat ik twintig lange jaren in dit huis
des jaramers levend begraven ben?
«Er is dan een God!" klonk 'tjammerend,
en kan Hy dat dulden ha! 't Is nu twin
tig jaren dat men me in deze cel opgesloten
houdt, dat men me behandelt als iemand,
wiens geestvermogens gekrenkt zijn, dat men
mij, die kan denken en gevoelen, die met
helder begrip en verstand de laaghoia van
mijn gevangenbewaarder doorzie en op zyn
helsch gelaat lees dat men mij gelijkstelt
met die ongelukkige kranken, die dit ver
vloekte huis bewonen!"
Machteloos zonk hij in een leunstoel neder,
die nevens hem stond, en bedekte zyn ge
zicht met beide handen, om door een oogen-
blik fust, zijne wilskracht terug te krijgen,
die gedurende zijn verblijf in St. Salvatorre
hem staande had gehouden.
«Genade!" prevelde hij zacht. //Al is me
't geluk op deze wereld ontzegd, verlos me
uit dit huis Heer! Geef me de vrijheid, o
Heer! Laat ik leven als een vry man!"
Als tot een go beu legde hij de gevouwen
handen op zijne knieën. Nog verduisterd door
de tranen, die zyne geprangde borst lucht
hadden gegeven, sloeg hij 't oog naar boven
en bleef den hemel aanzien, alsof hij stilzwij
gend zijne smeekingen voortzette.
Een trek van bitterheid plooide zijn mond.
z/Amalia, klonk 't sidderend," kon je dan
geen middel vinden om me te redden Zal ik
't geluk hebben je nog aan deze zijde des
grafs terug te zien?"
De Almachtige alleen weet, door wiens |ge-
weld ik binnen de muren van dezen kerker
gekomen ben, en Hij weet ook of mijne
vrouw nog leeft en waar ze zich bevindt.
Heer!" vervolgde hij handenwringend, als
myne Amalia nog leeft, bescherm haar dan,
daar ze, van myne ondersteuning beroofd,
hulpeloos alleen staat.
z/Of ze nog leeft?" jammerde hij na een
poos. //Denkt ze nog aan me? Zou ze ver
moeden dat ik leef en hier gevangen zit?
Ha ha! //brak hij nu vertwijfelend uit, mis
schien lijdt ze gebrek met mijn kind! O,
Heer, hebt Gij me een kind geschonken, be
scherm 't en wees 't tot vader!"
In wilde vertwijfeling drukte hy de han
den voor 't gezicht en viel achterover.
Afgemat zonken eindelyk zijne armen om
laag. In zijn hart was een straal van hoop
gevallen. Met een stil gebed zonk hij einde
lijk in diepen slaap. De nacht ging voorby,
en toen de ochtendschemering was aangebro
ken, bescheen ze 't afgemat gelaat van den
ongelukkige, die twintig van zijne beste levens
jaren in een kerker had doorgebracht en niet
wist of er ooit redding uit de ellende voor
hem zou opdagen.
Dat was Ludwig von ErlenburgI
V.
Alice von Waldheim had, zooals den lezer
bekend is, Wallersbrunn verlaten om er nim
mer terug te keeren.
Toen ze met den trein vertrok, had ze een
plaatskaartje naar de hoofdstad genomen
niemand mocht vermoeden, waarheen ze zich
zou begeven.
Toen ze Wallersbrunn verliet, had ze niet
alleen haTen rijkdom, maar ook hare begeer
ten, hare liefhebberijen en kinderlyke ver
maken, kortom alles wat voor hare bloeiende
jeugd aantrekkelijkheid had, vaarwel gezegd.
De dwang van 't noodlot, dat haar jeugdig
leven zulk een zwaren slag had toegebracht,
had van 't voor eenige weken nog zoo on
schuldige meisje nog een jonkvrouw gevormd,
met vasten wil en zelfvertrouwen toegerust.
Ze was niet op goed geluk af wegge
gaan, maar had haar plan rijpelijk over
wogen, eer ze Wallersbrunn verliet. Uit
Weenen had ze aan haar voogd, den geeste
lijke Barnau geschreven; daarna maakte ze
de noodige schikkingen en verliet toen de
hoofdstad met den eersten sneltrein. Een
paar weken geleden zou ze den moed tot zulk
een onderneming niet gehad hebben, want 't
betrof >hier niet minder dan een reis naar
Rome.
Twee dagen later bereikte ze de eeuwige
stad en stapte af in een burgerlijk logement,
in een der voorsteden; 't was haar plan al
wat de papieren in 't bewuste kistje geopen
baard hadden, grondig te onderzoeken, eer ze
tot handelen overging. Alice wist sedert acht
dagen, dat Ludwig von Erlenbueg nog leefde,
maar 't was haar nog niet duidelijk, onder
welke omstandigheden hij destijds in St. Sal
vatore was opgenomen. Ook was er nog iets,
dat hare belangstelling gaande maakte; en
ze vond dat gewichtig genoeg, om er eerst
onderzoek naar te doen, voor zooverre haar
dit mogelijk was. In 't kistje had ze onder
anderen ook twee brieven gevonden, onder-
teekecd: //Amalia", over wier inhoud ze niet
wel had kunnen oordeelen, daar ze gedeelte
lijk verscheurd waren. Zooveel was haar ech
ter duidelijk, dat er een zekere betrekking
had bestaan tusschen deze Amalia en Lud
wig von Erlenburg; en 't meisje, dat ondanks
haar vasten wil toch nog weinig ervaring
had, hoopte van die zyde steun te vinden tot
bereiking aan haar doel. Alice verloor uit 't
oog, dat er meer dan twintig jaren verloopen
waren, sedert 't voorval plaats had, dat ze
tot klaarheid wilde brengen. Ze nam de brie
ven uit 't kistje en noteerde 't woord nCro-
vigno", een onbeduidend stadje, een paar mij
len van Napels, en «Villa Monti," zoo was
't adres, waarheen 't antwoord op de brie
ver. gezonden moest worden. Op zekeren mor
gen begaf ze zich vroegtijdig pp reis naar
Crovigno, van plan nog denzelfden avond in
Rome terug te zijn. 't Hart van 't meisje
klopte hevig, hoe kloek haar besluit ook ge
nomen was toen ze 't stadje had bereikt.
Alice was nooit zonder geleide uitgegaan en
veel minder alleen buitenslands geweest.
Wordt vervolgd.
Boek-, Courant- en Handels-Drukkerjj
van C. DE BOER Jr.
