't Vliegend Blaadje.
KLEINE COURANT
VOOR HELDER. NIEUWEDIEP EN TEXEL.
Ho. 1591.
Woensdag 16 Mei 1888.
Zestiende Jaargang.
NIEUWSTIJDINGEN.
FEUILLETON.
De Dochter van den Handelsraad.
Abonnement
per 3 maanden binnen de gemeente50 Cent.
>3 franco per post75
Afzonderlijke nnmmers2
VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG.
Uitgevers: BEBEHOUT Co., te Helder.
Bureaux: SPOORSTRAAT en ZUIDSTRAAT.
Advertentiën
van 1 tot 5 regels25 Cent
Elke regel meer5
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureaux bezorgd zijn.
HELDER, 15 Mei 1888.
Tot sluiting der winteroefeningen
had j.1. Zondag-namiddag in »Musis Sa-
cru m" alhier een schietwedstrijd plaats van
de plaatselijke afdeeling van den Nederl.
Weerbaarheidsbond. Door een vrij groot
aantal leden en geïnviteerden werd aan
dit Concours deelgenomen, Bij den aan
vang van den wedstrijd werd van wege
het Bestuur aan de leden medegedeeld,
dat een kennisgeving was ingekomen
van het overlijden van den President van
den Weerbaarheidsbond, den heer Kolo
nel J. L. Moerman. Aan de verdiensten
van den ontslapene werd hulde gebracht
en de verzekering werd gegeven dat, ware
die kennisgeving vroeger ingekomen, tot
uitstel van dit Concours zou zijn besloten.
Vervolgens werd medegedeeld, dat nu
de winteroefeningen definitief zijn geëin
digd, de schietoefeningen voortaan op de
schietbanen van het fort Dirks-Admiraal
zullen plaats hebben en, te beginnen op
Zondag 27 dezer, des morgens te 7 uur
zullen aanvangen.
De prijzen werden, na een hardnekkig
kampen, behaald als volgt:
Vaste ba an: 1ste prijs de heer J. R.
Brugs, 2de pr. de heer j. Ph. Beekman,
3de pr, de heer C. I. Kwant.
Vrije baan: le en 2e prijs de heer J.
Kikkert Lz., 3e pr. de heer F. Sant.
Vrijdagavond vergaderden eenige
heeren in 't lokaal Tivoli, daartoe door
middel eener circulaire uitgenoodigd. De
uitnoodig.ng had ^plaats gehad namens
een commiftie, bestaande uit de hh. W. J.
Harms, C. A. Beukenkamp \a,n T. Mooy.
't Doel bleek de stichting eener .Jïationale
kiesvereeniging. De vergadering vercf abw
den heer Harms met een goedgestelde
redevoering ingeleid. Spreker wees er
vooral op, dat de naam liber ial bij
hen, die tot de kerkelijke partgen behoo-
ren een min gunstige klank had en ver
wachtte dat zij, die van een liberale kies
vereeniging niets wilden weten, wellicht
geneigd zouden zgn zich bij een nationale
aan te sluiten, daar ook velen van hen,
die de piëtitische richting zgn toegedaan,
een afkeer hebben van overheersehing op
kerkelijk gebied. Vervolgens werden de
artikelen van een concept-reglement voor
gelezen, die na eenige gedachtenwisseling
door de aanwezenden werden aangenomen
en vastgesteld. Aan hen die op de pre
sentielijst hadden geteekend, werd nu af
gevraagd, of ze geneigd waren als leden
toe te treden, waarop door 52 personen toe
stemmend en door twee weigerend werd
geantwoord. De nationale kiesvereeniging
was alzoo geconstitueerd en ontving den
naam van Nationale KiesvereenigiDg Bur
gerplicht". De contributie werd bepaald
op 50 cents per jaar.
Bij den uitslag der stemming bleek, dat
de heer W. J. Harms met groote meer
derheid tot president en de hh. C. A.
Beukenkamp, T. Mooy, G. E. Kloosterhuis
en H. J. Romeny tot bestuursleden gekozen
waren. Deze heeren vormen 't voorloo-
pig bestuur.
De betrekking van Secretaris is opge
dragen aan den heer Mooy, en die van
Penningmeester aan den heer Kloosterhuis.
De nieuwe bepalingen op het aan
nemen van werklieden op 's rijks werven
ontnemen aan de directeuren en comman
danten der marine de macht tot plaatsing
van werklieden, waartoe zij steeds bevoegd
waren.
De minister van marine heeft alleen de
macht tot plaatsingde directeuren en
commandanten der marine mogen echter
wel de werklieden ontslaan.
Bedankt voor het beroep naar de
Herv. Gem. te Hoorn op Texel door den
heer W. H. H. Dijkman, candidaat te
Rotterdam.
In een geepzegen ving Woensdag
een Wieringer visscher 1700 stuks ansjo
vis. In gevolge de mededeelingen van dien
visscher, kwamen groote troepen ansjovis
door de zeegaten naar binnen.
Donderdag 17 Mei a.s. vertrekt uit
Southampton een brigade van 11 inge
nieurs en opzichters, zoomede een genees
kundige, in dienst van de Ned. Zuid-
Afrikaansche Spoorwegmaatschappij, per
stoomschip ->Moor" van de Union line"
naar Zuid-Afrika.
Het zgn de heeren M. E. de Wildt,
ingenieur, C. van der Made, adj.-ingenieur,
A. A. Th. Wamsteeker, hoofdopzichter en
P. H. Bouten, opzichter, die zich te Durban
zullen ontschepen J. de Bruijn, W. C.
Moojen,adj.-ingenieurs, J. WindGz., hoofd
opzichter, Th. G. F. Anken, J. W. Bru-
'guiêïte, N. J. Leger Jr., opzichters, J. D.
Matthfeu Jr.> oud-officier van gezondheid
by het leger in Neifl rlndië, geneesheer,
allen met bestemming naar deDbilagoabaai.
Wij roepen den vertrekkenden een ih&r-
telijk vaarwel en een behouden terugkomst
toe. De warme belangstelling van velen zal
hen steeds volgen bg hun moeite vollen ar
beid.
Aan boord van den gouvernements-
stoomer Sperweris ter reede van Ma-
casser het volgende voorgevallenDe
bemanning had geëxerceerd, en de wapens
werden door een matroos, die daarmede
belast was, schoongemaakt en opgebor
gen. Toen hij daarmee bezig was, ging
hij, met een geweer bg zich, schijnbaar
zonder erg en zonder in het minst arg
waan op te wekken, naar een stoker,
die aan de werkbank stond en bracht
al spelende den loop van het wapen tegen
diens hoofd onder het uiten van de woorden
Kameraad, ik zal je dood schieten,"
waarna hg aftrok. Er volgde echter geen
schot, zoodat zelfs de stoker dacht met
een grap te doen te hebben. Eenige
oogenblikken later kwam de matroos
echter opnieuw terug en herhaalde het
zelfde spel als de eerste maal, doch nu
ging het geweer wèl af, en kreeg de arme
stoker het volle schot dwars door het
hoofd heen, zoodat hij onmiddellyk dood
was. Toen men den moordenaar over
meesterde, kon niet belet worden dat hij
op het dek viel en zijne handen in het
bloed van den gevallene doopte en ver
volgens die handen aflekte, onder de op
merking dat de smaak eenigszins »asem"
was. Yreemd is het dat de stoker zóó
weinig wist hoe innig hij door zgn col
lega werd gehaat, dat hij zich voor de
tweede maal waagde aan een spel, dat voor
hem op zoo dramatische wijze afliep
De statuten der Noord-Hollandsche
Tramweg-Maatschappij zgn thans vastge
steld. De eerste baan zal zijn van Edam
naar Amsterdam.
Als commissarissen zijn benoemdde
heeren H. J. Calkoen, burgemeester van
Edam, Jhr. J. Hartsen, Jhr. H. M. Huijde-
coper, J. Reijnvaan en N. Sanders, te
Amsterdam.
Z. M. heeft den ontvanger der loods
gelden te Brouwershaven G. J. Sevenhuy-
sen, wegens meer dan 65-jarigen leeftijd,
met ingang van den ln Juli a. s. eervol
uit zgn betrekking ontslagen, behoudens
aanspraak op pensioen, en den commis
saris der loodsen te Brouwershaven J.
Van Hoboken, met ingang van dienzelfdej
datum, tevens benoemd tot ontvanger der
loodsgelden daar ter plaatse.
Blijkens bericht van den consul te
St. Petersburg, is de scheepvaart op die
haven weder geopend.
Telde De Rijp in 1654 tachtig ha
ringschepen en in 1783 achttien stuks, in
het begin dezer eeuw was dat cijfer tot
acht gedaald en in de laatste jaren werd
de haringvisscherij slechts beoefend door
een schipde treurige flnanciëele uitkom
sten der laatste jaren hebben helaasde
beheerders genoopt ook dit schip van de
Ji$nd te doen. Donderdag vertrok het
naar"' T^Iaardingen.
Te Gorincïfeyn werd de offerbus voor
de armen in de RoomsiH&J&tfiolieke kerk
herhaalde malen ledig bevonden. Vrij
dagnacht is de zoon van den koster door
de politie, die de wacht hield, op heeter-
daad betrapt. De dief is Zaterdag gevan
kelijk weggevoerd.
Omtrent den moord, op G. Bos te
Buurse gepleegd, wordt nader aan de Zw.
Ct. gemeld, dat als dader is gearresteerd
de knecht van den zoon des vermoorden.
Zondag in den vooravond zou er tusschen
den vermoorde en dezen knecht twist ont
staan zgn. De gearresteerde ontkent
echter alle schuld.
Uit Goedereede wordt gemeld
Het is nu ongeveer 50 jaren geleden,
dat het uit Oost-Indië terugkeerende Ne-
derlandsche driemastschip Maria Theresia
in het Goereesche zeegat schipbreuk leed.
16)
Naar het Duitsck
door AMO.
Een lange poos hoorde men niets dan het
doffe gekerm van Eugenie, maar eindelijk nam
zij de handen voor het gezicht weg en zei
«Het is goed, ik zal mij naar uw wil schikken".
Met een verlicht hart sprong Waldmann op
om haar te omhelzen, maar zij weerde hem
af. Neen, neen, geen tooneelvertooning
De rechte liefde tusschen vader en kind heeft
tusschen ons nooit bestaan. De eerste maal,
dat ik een man bemin, dwingt gij mij van
hem af te zienwelnumijn droom van
liefde en geluk zal dood zijn, myn geheele
hart zal dood zijnmaar noem mij nooit
meer uw dochter, verlang nooit weer iets van
mg. Ik zal uw vijandin zijn, ik zal u haten
en verachten en eenmaal zult ge voor Gods
rechterstoel verantwoorden moeten, hetgeen ge
aan mij misZij kon niet verder spreken,
maar wankelde schreiende de kamer uit.
Waldmann keek zijn dochter met een ver
legen lachje na. //Grillen", zei hij tot zich
zeiven. «Zoo'n verwend kind heeft grillen.
Als het wezenlijk tot hongerlijden kwam, zou
zij de eerste wezen, om het mij te verwijten".
Met deze woorden bracht hij zijn geweten tot
zwijgen en zette zich aan de schrijftafel, om
den graaf Von Löwenberg te berichten, dat
de liefdesbetrekking tusschen Eugenie en hem
werd afgebroken.
Den volgenden dag werd Eugenie verloofd
met Arthur White.
vin.
Tegen zijn gewoonte was Richard Von Lö
wenberg in de laatste weken verstrooid en
weinig spraakzaam tegen zijn mama. Hij was
wel niet onvriendelijk, maar de oude dame
begreep zeer goed, waar hem de schoen wrong
en wist geen raad, om een einde te maken
aan zgn geheimen kommer.
Eens was Richard vermoeid van den dienst
te huis gekomen. Liefkozend streek de oude
dame hem langs zijn blonde lokken en drong
bij hem aan, dat hij zijn leed zou openbaren.
«Je verbergt iets voor me, dat bemerk ik wel",
zei ze, maar het oog van een moeder ziet
scherp. Ik weet ook, wat je leed doet en ik
wenschte, dat ik je kon bewaren voor al het
verdriet, dat ik reeds vooruit gezien heb".
//O, het is nietseen dwaasheideen
gril", antwoordde hij weemoedig. „En toch
ik weet niet, wat ik er van zeggen moet".
ii Je hebt zorg over Eugenie", viel zijn mama
in. ii Je bent niet tevreden over haar, ik lees
het in je oogen".
Richard werd rood als bloed en keerde zijn
gelaat af. „Ja, dat is het, beste mama", zei
hij eindelijk. «Eugenie is sedert eenigen tijd
zoo veranderd. Zij is vriendelijker dan vroe
ger, maar zij is ernstig en nadenkend, heel
anders dan te voren. Uit haar oogen spreekt
In den loop der jaren is het geheel en al
onder het zand bedolven. In het wrak
moet zich nog een aanzienlijke hoeveel
heid tin bevinden. Door de eigenaren
van het wrak, de heer A. van den Tak
c. a., worden thans pogingen in het werk
gesteld om het terug te vinden, ten einde
te trachten de nog aanwezige lading te
bergen.
Donderdagochtend is te Schevenin-
gen geland schipper Arend Pronk, voe
rende de bomschuit de Vrouw Wilhelmina
van den reeder P. H. Haring, die rap
porteerde dat Woensdagavond 11. terwijl
het nog helder dag was, zgn vischtuig,
bestaande uit schrobnet met algeheel toe-
behooren, is afgezeild door het driemast
zeilschip Favorita van Geestemunde, bui
ten landzicht op de Noordzee voor Mon
ster. Bedoeld schip, W. N. W. voorlig
gend, kwam met volle zeilen op het schip
van Pronk aau, dat visschende was en
dus mast en zeilen ook op had. Slechts
door noodgeschrei aan te heffen is het
gelukt de opmerkzaamheid op het vreemde
schip te trekken en zoodoende 't in den
grond loopen van het bomschip te voor
komen.
Hoewel schipper Pronk, die zelf wacht
had, een man op den uitkijk op de Fa
vorita heeft gezien, was men blijkbaar
daar aan boord niet aandachtig, want op
het geschreeuw onzer visschers kwamen
wel 10 a 12 man op de Favorita op het
dek. Toch had nog een botsing plaats
waarbij stuurboordsboeg van de bom werd
vernield. De schade is aanmerkelijk en
Donderdag is door de equipage scheeps-
verklaring afgelegd.
De commissie uit het Britsche La
gerhuis, die de geheele questie van het
loodswezen thans onderzoekt, verhoorde
dezer dagen als deskundigen den heer
Graves, van de firma Phillips Graves,
agenten der Nederlandsche en der Hol-
landsche Stoomboot-maatschappijen, en
den heer J. Wilkens, inspecteur der sche
pen van de stoomvaart-maatschappij Zee
land". De heer Graves mVIde, dat zgn
firma jaarlijks 6000 a 7&* aan loods
gelden betaalt en ongeveer 5000 meer
zónde walen aj^i de loodscertifi-
caten voor vreemde^eza^rO^rders voortaan
zouden worden afgeschaft. Hg"cft^.ook
uitkomen, dat Britsche schepen in Duitsch-
land en Nederland op denzelfden voet be
handeld worden als Duitsche en Holland-
sche schepen, en hg verklaarde zich ten
slotte voor afschaffing van de verplichting
om een loods te gebruiken.
De heer Wilkens verklaarde, dat de
meeste gezagvoerders en stuurlieden van
de maatschappij Zeeland" loodscertifica-
ten hadden, doch wanneer men in Hol-
landsche wateren kwam, werden Holland-
sche, Britsche en alle andere schepen ge
dwongen een loods aan boord te nemen.
In geval van schade, rustte de verant
woordelijkheid op den kapitein, onafhan
kelijk vau het feit dat er een loods aan
boord was. De loods werd alleen be
schouwd als een raadgever van den ge
zagvoerder. Indien de gezagvoerder zag
dat de loods onbekwaam was, dan kon
hij hem het bevel over het schip uit de
handen nemen. De kosten in Holland
om een schip met 12 voeten diepgang in
en uit te loodsen bedragen 4. Het
loodsgeld werd altijd naar den diepgang
en niet naar den inhoud van het schip
berekend. In Engeland zoude men 12
tot 13 te betalen hebben. De heer Wil
kens verklaarde zich ten gunste van af
schaffing der verplichting om een loods
te gebruiken, zoowel in Engeland als in
Nederland. Als regel zoude hg het aan
de keuze van den gezagvoerder willen
overlaten of hij een loods zoude nemen
of niet. Het gedwongen gebruik van
loodsen in Engeland zou aan de Maat
schappij Zeeland" op £10,000 per jaar
te staan komen.
In Burnley in Engeland is men be
gonnen het stelsel van coöperatie toe te
passen op een nieuwe wijze, die daar
grooten opgang maakt, namelgk op het
fabriekswezen. Er hebben zich daar eenige
vereenigingen gevormd, die zich zelfhel-
pende tabrieksmaatschappijen noemen.Vol
gens de statuten dezer vereenigingen,
moet ieder werkman of werkster, die daar
arbeidt, in de zaak een aandeel nemen
van ten minste 5 p. st. Dit geschiedt
door wekelijksche storting van een halven
kroon of hooger zoo lang het vereischte
bedrag op deze wijze nog niet geheel af
betaald is, blijft de arbeider op de inrich
ting slechts als los werkman in functie
en geniet niets van de winst, die uit de
operatieën der fabriek kan voortvloeien.
Bij sommige dezer Maatschappijen wordt
naar nog hooger doel gestreefd, want
daar vordert men, dat ieder werkman
door zgne wekelijksche spaarpenningen
eigenaar wordt van het getouw of de ge
touwen, die onder zgn toezicht staan. Is
hij zoover gekomen, dan is hg feitelijk
zijn eigen patroon, hoewel gebonden aan
de voor allen geldige voorschriften en
verplicht om per week een zekere hoe
veelheid werk van bepaalde iperstraat,
getouw in te leveren. Na a,
bricage-kosten en eenige afs,
zooals op de werktn'**-
reserve-xSri? w" p| 1
onder de eigenaar# »>lAl*|| 1 111 II
in verhouding van het door nen !ü.l(^
brachte kapitaal, dus van het aantal ge
touwen, dat zij in bewerking hebben.
Een weverij, die op deze wijze is inge
richt, zal zeer zeker veel minder aan
werkstakingen onderhevig zijn dan een
fabriek, waarvan een of enkele privaat
personen de eigenaars zgn.
Marine en Leger.
Blijkens een bij het Dep. van Marine ontvan
gen telegram is Zr. Ms. schroefstoomschip lekl.
Johan Willem Friso, onder bevel van den kapt.
iets treurigs, waar ik geen reden voor weet.
Ik heb een voorgevoel of ons een gevaar be
dreigt, en of wij gescheiden zullen worden.
Kijk, mama, Eugenie behandelt me precies
als een dierbare zieke, voor wie geen hoop op
genezing isen dat hindert mij zoo. Ik
hield zoo van haar zoete lachen en al spotte
zij ook wel eens met mij, dat had ik liever,
dan die treurigheid, die mij zoo beangst maakt,
al doet zij haar best, om het mij uit het hoofd
te praten.
«Beste jongen, ik geloof wel, dat zoo iets
je ongerust maakt, maar dat zgn niets dan
voorbijgaande meisjesgrillen. Eugenie Wald
mann is te verwend, zij heeft de eene gril na
de andere. Uit dat soort meisjes komen de
vrouwen, die wel beminnelijk zijn, maar toch
hare mannen ongelukkig maken".
De gravin-weduwe was in den aanvang niet
bijzonder ingenomen met de liefdesbetrekking
tusschen haar zoon en de dochter van den
handelsraad. Zij geloofde, dat Eugenie geen
passende vrouw voor Richard was. Wel had
Eugenie veel geld, maar zij was verwend.
Daarom had zij Richard zooveel mogelijk af
geraden, doch toen zij zag dat hare woorden
niets uitwerkten, had zij zich zuchtende in
haar lot geschikt. Haar vrees voor kwade
gevolgen zou echter spoedig blijken gegrond
te zgn.
Op zekeren morgen zaten moeder en zoon
aan de koffie-tafel, toen de oppasser twee
brieven binnenbracht, die zooeven met de post
waren gekomen. «Ha! van Eugenie!" riep
hg verheugd uit en stak een brief in zgn por
tefeuille, om dien later op zijn gemak te lezen.
Aan het adres van den anderen brief her
kende hij het schrift van den handelsraad.
Een brief van hem was niets ongewoons,
maar toch klopte zijn hart sneller, toen hij
het couvert openscheurde en den brief ont
vouwde.
Met gespannen aandacht keek zijn mama
hem aan, terwijl hij vluchtig den brief las. Hij
zette groote oogen op, werd rood en bleek,
begon te beven, liet eindelijk met een gilden
brief op den grond vallen, sprong van zijn
stoel en verliet als een wanhopige de kamer.
Verwonderd wilde de oude dame haar zoon
volgen, toen haar oog viel op den brief, die
haai* zoon ontsteld had. Zij raapte het papier
op en las het haastig.
De brief luidde:
Hooggeboren Heer!
Mijne dochter Eugenie verzoekt mij U mede
te deelen, dat zij, na rijpe overweging, voor
haar eigen welzijn en het uwe noodig acht,
geen overijlde stap te doen, die moeielijk on
gedaan zou kunnen gemaakt worden. Zij ver
zoekt u daarom haar te willen ontslaan van
haar in overijling gegeven ja-woord, waaruit
rechtstreeks volgt het ophouden van alle lief
desbetrekking tusschen u en haar.
Met oprechte hoogachting blijf ik
De geheime handelsraad
Waldman.
«Dat is schandelijk!" riep de gravin uit.
«O, die nietswaardige kokette! Och, myn arme
Richard, mijn arme zoon!"
Zg snelde nu naar de deur van het zg ver
trek en klopte aan. «Richard, ik bid je, doe
open ik ben het, je moeder", riep zij vlei
end, maar zij hoorde niets dan een zacht, ker
mend geween. Het duurde vrij lang voor de
deur openging en zij haar zoon weer zag.
Deze had nu ook den langen brief van Eu
genie gelezen. Wel was haar brief anders
opgesteld dan het koopmansbrielje van haar
vaderdoch de inhoud kwam op hetzelfde
neer. Eugenie schreef, dat zij onder den drang
van omstandigheden haar gegeven woord on
trouw moest worden. Zij wist, dat zij haar
ontrouw zou moeten betalen met haar eigen
levensgeluk, maar God alleen wist, dat zij
niet anders handelen kon.
Zij hoopte, dat Richard niet boos op haar
zou zijn, maar haar vergiffenis zou schenken,
voor het leed, dat zij hem aandeed. Zij ge
voelde zichzelve ongelukkig en hoopte, dat de
dood haar spoedig zou verlossen. Met duizend
innige weuschen voor het welvaren van den
teergeliefden minnaar, besloot zij haar brief.
Richard begreep er niets van, zoo iets was
hem een raadsel.
Hij reikte zijn moeder den brief over met
de woorden: «Daar, lees!" Onmiddellijk
daarop kleedde bij zich aan om uit te gaan en
vertrok met de woorden: «Ik moet zekerheid
hebben. Er moet iets gebeurd zijn, maar
Eugenie is mij rekenschap schuldig".
Met haastige schreden begaf hij zich naar
het paleis van den handelsraad.
Een uur later keerde hij echter nog veel
meer terneergeslagen bij zgn moeder terug.
Wordt vervolgd.
