't Vliegend Blaadje KLEINE COURANT VOOR HELDER NIEUWEDIEP EN TEXEL. De aanvaring van de „le." No. 2283. Woensdag 6 Februari 1895. 23ste Jaargang. Bureau: Zuidstraal Telefoonn". 68. Bureau: Spoorstraat. Telefoonn. 51. A-Doimement p. 3 maanden binnen de gemeente 50 Ct., met Zondagabl. 80 Ct, id. franco per post 75 idem f 1.12 id. voor het Buitenland f 1.25, idemf 2.00. VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG. Uitgevers: BERKHOUT ft Co., te Helder. BuNnn SPOORSTRAAT M ZUIDSTRAAT. JXdvortontlön van 1 tot 5 regels25 Cénl* Elke regel meer5 Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureau* bezorgd zijn. NIEUWSTIJDINGEN. HELDER, 5 Pebr. 1895. Zaterdagavond gaf de scherm- en gvmnastiekvereeniging «Oefening kweekt kunst", in Tivoli een soiree amusante, waarbjj vele bezoekers waren opgekomen. De leiding der werkzaamheden had plaats onder de hh R. Oosteveld Jen H. J. Seeboldt. Daar 't geen gewone uitvoering was, ver melden we alleen, dat zoowel de brug- oefeningen der hoofdafdeeling als de vrjje en ordeoefeningen der meisjesklassen met veel genoegen werden gezien. We geven overigens de directie den lof, dat ze er slag van heeft gehad 't amu sante ditmaal tot 't volle recht te doen komen, zooals bleek bjj de parodie op de vrjje oefeningen door de hoofdafdeeling en later door de «groepen". De uitvoerders waren in coBtuum, zoo grotesk mogeljjk, en hadden de maskers voor 't achterhoofd geplaatst, zoodat de indruk teweeg werd gebracht, dat men rersonen met omgedraaiden hals zag werken, etgeen zulk een verrassend effect ver oorzaakte, dat aan 't lachen geen einde scheen te komen, 't Was een onbetaalbare klucht. Verder was de avond gewjjd aan het houden van komieke voordrachten, zoowel litteraire als muzikale, waarbjj de execu tanten zich uitstekend van hunne taak kweten. Een aardige groep vormden twee meisjes, waarvan de eene als Markervisscher en de andere als visschersmeisje verkleed, die een inzameling hielden len behoeve van hit visschirafonds alhier. Ten slotte werd een kluchtige panto mime gegeven, getiteld: «Het acrobaten- gezelschap van Pinowa", die de vrooljjk- heid onafgebroken gaande hield en een goeden overgang vormde voor 't daaropvol gend bal. Op morgen (Woensdag) avond zal in het lokaal Tivoli alhier een buitengewone vergadering worden gehouden door het departement Helder der Maatschappij «Tot Nut van 't Algemeen". Het programma kondigt aan een viertal letterkundige voor drachten, eenige zangnummers (Sopraan en Mezzo-Sopraan) en een drietal nummers voor viool en piano. Ditmaal zjjn de namen der executanten op het programma vermeld, een middel, o. i. om het bezoek, aan deze vergadering te brengen, des te talrjjker te maken. Nu eerlang de voorgenomen uitbreiding en égaliseering der algemeene begraafplaats alhier zal worden uitgevoerd, is het zeker niet ongepast, aan den toestand van voor heen onze aandacht te wijden. In vroeger tjjd liep de weg naar 't kerkhof langs den ouden-Alkmaarschen weg, d. i. de weg langs het z. g. schut- bok. En toen later de Gemeenschaps-h'nie, die oudtijds in de onmiddellijke nabijheid van den ouden Helder lag, op den tegen- woordigen afstand werd gelegd en daardoor de genoemde weg in tweeën werd geschei den, moest men met begrafenissen van af de Linie eerst langs de vestingracht en daarna langs een deel van den meergenoem- den weg naar de begraafplaats heen trek ken, een tocht die lang duurde, over een weg, die, vooral in t barre jaargetijde, moeilijk en hoogst onaangenaam was. Eigenaardig was heb, dat de eigenaars van landeryen langs dien weg opschriften op de hekken hadden aangebracht, toe passelijk op de sombere tochten, die schier dagelijks in dit eenzame oord moesten volbracht worden «Deze is de eerste niet;" Deze is de laatste nietenz. De ijzeren kerkhofpoort, die heden nog tot afsluiting van 't kerkhof dient, stond toen aan de andere zijde der begraafplaats, nabjj het duin. Ongeveer 35 jaar geleden is de tegenwoordige weg naar het kerk hof van af den Huisduiner weg aangelegd, en is ook de ingang verplaatst. Het kerk hof is aanmerkelijk uitgebreid, Bedert het oude, in 4 afdeelingen verdeeld, geheel onvoldoende ruimte aanbood. Op een oude kaart van de begraafplaats vonden we dezer dagen de eigenaardigheid, dat de afdeelin gen, door een kruisweg gescheiden, G. R. A. F. genoemd werden. Sedert is eene uitbreiding der begraafplaats opnieuw drin gend noodzakelijk geworden, en weldra zal aoor het Gemeentebestuur dit werk wor den aanbesteed. De uitvoering er van is reeds behoorlijk voorbereid. Toen wjj in de vorige maand, Januari 1895 schreven, werden, vooral beoefenaars der vaderlandsche geschiedenis, vaak in hunne gedachten teruggevoerd naar de be langrijke gebeurtenissen, eene eeuw geleden, in Januari 1795. De voornaamste bijzon derheden van dien tjjd zjjn bekendde Republiek der Vereenigde Nederlanden daalde, na een roemruchtig bestaan van meer dan twee eeuwen, ten grave, de Prins- Stüdhouder Willem V verliet het Vader land, Fransche legerscharen overstroomden het land, dat zoo vaak aan machtige Fran sche legers het hoofd had geboden, en de Bataafsche Republiek werd gegrondvest. Onder de bijzondere gebeurtenissen van die dagen behoort, dat hier, in de nabijheid van de haven «Het Nieuwediep" een Hollandsche vloot, die in het jjs lag, ge- Bomen werd ja, door wie? door Fransche huzaren, die op hunne paarden over 'tijs de schepen naderden, 't Was dus eene berenning eener oorlogsvloot 't Spreekt van zelve, dat menigeen zich met dat hoogst zonderlinge feit heeft vroo- ljjk gemaakt. En 'tis wel geen wonder, dat deze gebeurtenis door een schilder tot onderwerp voor een schilderstuk werd ge kozen. Toch schijnt het, dat onze Hollandsche zeeleeuwen den smaad niet verdienen, die door de vermelding van dat feit hun toe geworpen wordt. De vlotelingen, die nauwe lijks 100 jaren na de De Rujjters en de Trompen leefden de vlotelingen, die pas 14 jaar geleden bjj Doggersbank zich zoo moedig onderscheiden hadden, kunnen wel niet zóó laf en zóó kinderachtig zijn ge weest, dat zij niet op een hand vol Fransche huzaren dnrfden mikken. Het geval moet zich echter aldus hebben voorgedaan. Toen op 24 Januari 1795 de vloot door de Fransche Cavaleristen werd in bezit genomen, was hier den dag daarvoor het bevel aange bracht, dat niemand wie ook iets mocht ondernemen, eenige vijandelijkheid mocht plegen tegen de Fransche broeders en landgenooten. Dit was de reden van 't uiterst zonderlinge voorval. Het op verzoek, wegeDS voortdarende ongesteldheid, eervol verleend ontslag aan het Hoofd der Gemoonto-Bchool no. 6 (op de Visch- markt) alhier, en do inzending van adressen door twee Hoofden van scholen, 't verzoek om overplaatsing inhoudende, een en ander geeft aanleiding, om de Wet tot regeling van het Lager Onderwijs, sooals die laatstelijk in 1889 ia gewijzigd, op te slaan, ten eiade te ontdekken hoe in deze behoort te worden ge handeld. Uit art. 28 der genoemde wet bljjkt, dat in de vervnlliDg eener vacature als de boven genoemde door don Gemeenteraad op drieerlei wjjze kan worden voorzien: 1. door het doen eener keuze uit eono voordracht van minstens drie bevoegden, opgemaakt door Burgemeester en Wethouders en den District9-Schoolopziener; 2. door, in geval B. en W. en de Districts schoolopziener niet tot overeenstemming kun nen geraken, de benoeming te doen voorafgaan door een vergelijkend onderzoek naar do ge schiktheid der candidaten; en 3. door, in gemeenten, waar moer dan ééno schoei be staat, don onderwjjzor, aan liet hoofd der eene geplaatst, aan hot hoofd der andere testellen, zonder voordracht, indien tenminste de Ge meenteraad, na overleg met den Districts schoolopziener, hiertoe besluit. Een belangrjjk artikel treffen we in no. 20706 van het «Handelsblad" aan, onder bet opschrift «Noordholland's zeeweringen". De schrijver van dit stuk herinnert, dat bjj den storm van 22 December 1.1. de buitenregel der zeeduinen bjj Callantsoog doorgebroken en de zee zoover in een daar aanwezige duinvallei doorgedrongen is, dat het water in de onmid dellijke nabijheid is gevloeid van een klein dijkje, dat in vroegere eeuwen is aangelegd om het water te keeren. Deze gebeurtenis geeft aanleiding, dat de vraag, waarover reeds lang verschil van gevoelen bestond, thans op nieuw op den voorgrond treedt: op wien rust de last tot onderhoud en horstel der zeewe- weringen in Noordholland? Gedep. Staten der provincie en de regeering staan hier tegen over elkander. Terwjjl in de zuidelijke ge deelten des lands onderhoud en herstel der duinen aan de waterschappen (Rijnland en Delfland zijn opgedragen en de duinregel in 't zaiderdeel van Noordholland, door zyne breedte geen onderhoud noodig heeft, is de zorg voor de zeeweringen benoorden Petten steeds door 't Rijk op zich genomen. In vroeger eeuwen bestond de grens van Holland uit den zeedijk van West-Friesland. Daarvoor lagen uitge breide waard- en slykgronden, terwijl op groo- ten afstand in de zee twee eilanden lagen: Callantsoog en Huisduinen met Helder. Dio slykgronden zjjn later ingedjjkt en vormden den polder Zjj po, terwjjl de Staten van Hol land het eiland Huisduinen met den vasten wal verbonden door een in 1610 aangelegden dyk, naar den ontwerper «Oldebbamevelds- djjk" genaamd. Rodenen, om in dezen om trek heemraadschappen te stichten, hebben hier evenmin bestaan, als voor de eilanden Texel, Vlieland en Terschelling. De toene mende achteruitgang der zeeweringen zal ech ter wel.icht spoedig werken noodig maken, die millioenen zullen moeten kosten en 't gaat zeker niet aao, daarmede de polders «Callants oog" en ,Het Koegras" te belaeteo. De be langen, die het bier voornamelijk geldt, zjjo niet die der polders, maar het behoud der linie ▼au defensie, opdat Helder en Nieuwediep niet weder oen eiland worden als vroeger; 't be houd van het Noordhollandsch kanaal en van den Noordhollandschen spoorweg. Deze be langen zjjn wol zóó groot, dat met het oog daarop weldra zeker eene overeenstemming tusschen Rjjk en Provincie zal worden ver kregen. Terwjjl de onderhandelingen dezer dagen ijverig werden voortgezet, heeft het Provin ciaal Bestuur inmiddels, in afwachting van eene beslissing, do noodige voorzieningen aan gebracht. Het djjkje waarover hierboven wordt gesproken, wordt opgetrokken tot een hoogte van 5% M. boven A.P., met eene kruinbroedto van 20 M., terwijl op een ander zwak punt de duinen worden aangevuld tot eene breedte van 35 M. Tegen een eersten, zelfs hevigen, aanval is men das op die wjjze voldoende be veiligd. Het proces-Jouiaut. Het proces-Joniaux is geëindigd met de ter dood .eroordeeling van do beschuldigde. De jury had deze vragen to beantwoorden a. Is Maria Thoresia Jozepha Ablay, echt- genooto van den hoer Joniaux, schuldig aan moord met voorbedachten rade gepleegd op Loonie Ablay? b. Is deze moord gepleegd door middel van het toedienen van zelfstandigheden, waardoor do dood snel of langzaam wordt veroorzaakt, naarmate van de wjjze, waarop ze wordon toegediend c. 19 mevrouw Joniaux schuldig aan moord, met voorbedachten rude gepleegd op Jacques van de Kerckboven d. Is deze moord op dezelfde wjjze gepleegd als de eerste? e. Is mevrouw Joniaux schuldig aan moord, met voarbedachten rade gepleegd op Alfred Ablay f. Is deze moord gepleegd op dezelfde wjjze als do beide eerste moorden De jury-leden antwoordden op al deze vra gen ja. De griffier las de antwoorden voor. De beschuldigde verkeerde' in de hoogste span ning, zjj beefde over al haar leden en drukte krampachtig den zakdoek tegen haar mond. Gelukkig duurde dit tooneel niet lang. Nadat de griffier de antwoordden had voorgelezen, stond de advocaat-generaal Servais op en zeido Ik eiscb, dat de beschuldigde tsr dood worde veroordeeld'. •Het Hof," zeide de president, «zal daar over beraadslagen." Te kwart voor twee, na eene discussie van een uur, werd de zitting hervat. De president deelde mode, dat do doodstraf was uitgesproken. «De beschuldigde aldus luidde het vonnis moet op een der pleinen van Antwerpen in het openbaar ont hoofd worden." Voorts voegde do president er bij, dat mev. Joniaux nog drie dagen tjjdheeft om tegen het vonnis in hooger beroep te komen. De beschuldigde rees plotseling op van haar bank en verliet, in de grootste ontroering, tn8schen twee gendarmes, de zaal. De voor zitter verklaarde do zitting voor gesloten. Het wa9 precies twee uur in den nacht, toen de rechters huiswaarts keerden. Meer dan 2000 personen verdrongen zich voor het paleis van justitie. In den ochtend werd mad. Joniaux naar de gevangenis in de Rae des Bèquines terug gebracht. Het doodvonnis wordt, ook indien het hooger beroep dor beschuldigde wordt ver worpen, natuurlijk niet ten uitvoer gebracht. De doodstraf bestaat in België slechts in naam. De koning verandert in dergelijke ge vallen het vonnis in etne veroordeeling tot levenslange gevangenisstraf. Omtrent het vreesoljjke ongeluk op de Noord zee deelen de Engelsche bladen thans nadere bijzonderheden mode. Do mailstoomboot ver liet Brcmon Dinsdagmiddag mot 240 passagiers en ongeveer 160 schep dingen aan boord, be nevens een aanzienlijke lading. De reis liep zonder ongevallen tot ongeveer vjjftig mijl van Lowcstoft. De wind was zeer sterk en de zee stond hoog. Het wus zeer donker en daar de lichten van verschillende vaartuigen in de nabijheid waren gezien, stak de «Elbe" van tjjd tot tjjd vuurpijlen af ter waarschuwing. Ongeveer halfzes in den ochtend zag de uit- kjjk een vaartuig recht op de mailstoomboot afkomen. Men deed vuurpijlen met kortere tnsschenpoozen afgaan, doch [de andere boot bleef steeds in dezelfde richting, tot plotseling de oElbe" een hevigen schok kreeg en ter zijde werd ingeloopen tusschen de machinekamer en de kajuiten der eerste klasse. Onmiddellijk stroomde het water met groote kracht binnen en doofde de vuren. De passagiers waren bjjna allen in slaap toen de aanvaring plaats had. Doch door don schok werden allen gewekt on er ontstond een groote toeloop naar het dek. Half gekleed kwamen de verschrikte passagiers naar boven om te zien wat er a«n de hand was. De offi cieren deden al het mogeljjke om een paniek te voorkomen, doch toen men zag, dat het vaartuig begon te zinken, was er geen orde meer te houden. Onmiddellijk werd last gegeven, de booten nit te zetten en ofschoon de touwen zeer hard waren van de vorst, gelukte hot spoedig een aantal booten buiten boord te brengen. Hoeveel booten er werden uitgezet, is niet juist bekendeenigen der geredden Bpre- ken van drie, anderen van slechts twee, waar van er een omsloeg, en weder andere meenen, dat er wel acht booton werden nedergelaten. Zooveel is zeker, dat do eerste boot onmid dellijk omsloeg voordat er iemand in had plaats genomen, terwjjl van de twee andere booten welke geheel vol het schip verlieten, slechts één tot dusver is lorocht gekomen. Do boot, welke door de smak Wilddower" werd op gemerkt, was bemand met 22 personen, waar van slechts vjjf passagiers en de overigen schepelingen. Door do bomaoning van de En gelsche smak werden de halfverstjjfde en door natte schipbreukelingen opgenomen en ver- zo-gd. Zjj kwamen veilig to Lowestoft aan in den middag van Woensdag. De geredden wer den door bemiddeling van den DuiUchen consul het Zeemans-tehuis te Lowestoft onderdak gebracht. Een der geredde passagiers, de hoer Karl A. Hofi'inan, geeft een verhaal van de ramp als volgt «Mot mjjn vrouw en kind was ik Dinsdag middag uit Bremerhaven vertrokken. Wjj reis den tweede kajuit en ons logies was gelegen op slechts zes voet afstand van do plaats der sauvaring. Omstreoks halfzes werd ik gewekt door een geluid als een gong. Onmiddellyk stond ik op, doch daar alles donker was en ik niets meer vernam, ging ik weder ter kooi. Dadeljjk daarna echter hoorde ik een gedruiBch als van binnendringend water en druk geloop en leven op het dek. Met mjjn vrouw en myn jongen, die intusechen wat klc-ederen haddon aangetrokken, vloog ik naar boven en zag daar wat er gaande was. Het was zeer donker, doch niet mistig. Do zee stond hoog. Er waren reeds twee booten neergelaten. In een dezer booten wist ik mijn jongen le krjjgen en ik maakto mjj gereed, met mjjn vrouw ook plaats te nemen, toen er werd goschreeuwd: «Vrou wen en kinderen aan stuurboord 1" Mjjn vrouw ging aan dio zjjde en het kind word uit de boot genomen. Op hetzelfde oogenblik zag ik oen boot omslaan. Wjj trachtten do opvarenden te redden, doch alleen oen vrouw, die zich aan do kiel had vastgeklampt, werd met voel moeite in onze boot gebracht. Toen verlieten wjj onmiddelljjk het zinkende schip. Gedurende vjjf uur werden wjj door den storm heen en weder geslingerd en haddon wjj veel last van de koude, tot wjj door de «Wildflowor" werden opgenomen en twaalf nur na de aanvaring te Lowestoft aankwamen." De eerste-machinist, de heer A. Neussell, bevestigt, dat ongeveer twintig minuten na de aanvaring de «Elbe" zonk en dat de aan varing plaats had tnsBchen de machinekamer en het salon tweede klasse. Willem Wright de schipper van de smak Wild Flower," die de overlevenden van de ramp te Lowestoft overbracht, geeft een in teressant verhaal Wjj waren ongeveer ten Oost Zuid-Oost van Lowestoft," verhaalde de schipper van dit visschere-vaartuigom elf uur des Woensdag morgens zag ik op een mjjl afstands de reddings boot van een schip, met een mast zonder zeil, terwjjl iets aan den achtersteven wapperde. De personen die er in zaten, hielden den kop van de boot naar volle zee gericht, doch er woei een hevige wind, er ging een ruwe zee en ik kon zien dat het water in de boot sloeg. Ik zag dat zjj ons niet konden bereiken, daarom stuurde ik mjjn schip er heen. Ik naderdo de boot zoo dicht mogeljjk en bemerkte dat men op de boot meende, dat ik hen zou verlaten. Daarom wuifde ik met mjjn bood, ten teeken, dat ik hen bad opgemerkt. Ik nam een half uur, om onze netton in te halen en in dien tjjd droef de boot van ons af Toen wjj hen oindeljjk weer dicht genoeg genaderd waren, wierp ik hun een touw toe, doch zij waren door de koude en hot water zoo verstijfd, dat bet lang duurde voor zjj het vast gemaakt hadden. Wjj trokken de boot toen langs de zjjde der trawler en de helft harer bemanning sprong op ons schip over. Doch toen brak het touw cn de boot dreef weer weg met de andere helft der schipbreukelingen. Weer zochten wij baar op en wierpen hun nogmaals een lyn toe. Vier personen werden toen wier bjj ons aan boord getrokken, terwjjl er nn nog 3 mannon en een dame achterbleven De dame lag op den bodem der boot in het waterzjj had een laoge rok aan, doch andere geen kleeran, ook geen schoenen. De loods Greeaham heeft haar uit de boot op de trawler geholpen. Zoodra allen aan boord waren, lieten wjj de ton wen los en de reddingsboot verdween. Ik nam de dame mee naar beneden en verzocht do anderen, naar de machinekamer te gaan, terwjjl zjj zich uitkleedde en zich wikkelde in lakens en dekens, die ik voor, haar in de hut opzocht. Ik ben er zeker van dat, waren we een uur later gekomen, eenigen van hen doodgevroren zonden zjjn, want op mjjn dek lag het jjs 6 inch dik. Het water bevroor onmiddellijk nadat het op het dek droppelde. Wjj maakten ving wat vleesch klaar en cacao en deden ons best ben zooveel mogeljjk te ver warmen, tot wjj te Lowestoft zouden zjjn aan gekomen. De geredde schipbreukelingen van de «Elbe" zjjn thans weer zoovtr op hun verhaal ge komen, dat zjj zeiven ocnige mededeelingen knnnen doen over do vreeaeljjke ramp, waar aan zjj ternauwernood ontsnapten. Te Lowe stoft zijn zjj in het Zeemanshuis onder dak gebracht en na eenige uren rust on wat ver sterkend voedsel koerden de levensgeesten spoediger terug dan mon had durvon bopen, in aanmerking nomends wat de ongolukkigen zoowel moreel als phyeisch geleden hebben. Geljjk ook door de passugiors wordt verklaard, bleef op de Elbe" na do aanvaring de beste orde heerschen en bewaarde de gezagvoerder volkomen zjjn kalmte. Daideljjk weerklonken zjjn commando's door de duisternis«booten uitzetten, maar nog niet te water laten 1". Alle hens aan dek; ieder op zjja post!" Vrouwen en kinderen naar stuurboordzjj moeten het eerst gered worden 1" «Booten strjjkenWat toen volgde is bekend. De touwen waren bevroren on moesten gekapt worden. Een der booten Hop dadeljjk vol en slechts een der overige hield zich boven water. In deze bevond zich de heer John Yevera, die zag hoe Anna Bücker zich aan een der riemen vastklemde. «Duw haar weg", liep een stem, maar John Vovora en Boetben hielpen haar met uiterste inspanning van kracht in de boot on legden haar onderin. Daar lag zjj in het water dat voortdurend over de boot sloeg, terwjjl de bemanning met de kracht der wanhoop de riemen hanteerde om het ranke vaartuig in de goede richting te houden. De Elbe" was ondertusschen reeds gezonken en alles ,wat in den draaikolk, die daarbij ontstond, geraakts, werd in de diepte medegesleurd. Zes uren zwalkten zjj, die de ramp over leefd hadden, op de golvenvoordat het een half nur geduurd had, waren hunne doornatte kleeren atjjf bevroren. Twee visschersbooten stoomschip voeren voorbij zonder ben te zien, totdat eiudeljjk de smak Wildflower'" de sigDalon opmerkte en na een korten tjjd de boot bereikte. De schipbreukelingen waren niet in staat een toogoworpen touw aan de boot vast 10 maken, zoo verstjjfd waren zjj en zoo glad was alles door het jjs. Volgens de «Wesor Zoitung" heeft het ss. Elbe" geene schuld aan de aanvaring, dowjjl de «Elbo" Zuidwest koerste en haren koers moest bljjven houden. Hut Engelsche rs. iCrathie," dat eonon N. Westelijken koers stuurde en de «Elbe" aan stuurboord in het gezicht kreeg, was verplicht met bakboords roer nit te wijken. Het gerechtelijk onderzoek zal echter in deze zaak wel het noodige licht ontsteken. Nog werd uit Londen geseind Nu reeds 15 visschersvaartuigon, die over het tooneel der ramp zjjn gezeild, zonder de bootofeenig ander spoor to ontdokken, te LoweBtoft zjjn aangekomen, wordt alle hoop opgegeven. De «Kölo. Ztg." vestigt er do aandacht op, dat de ramp der «Elbe" in vele opzichten herinnert aan het vergaan van do «Cimbrim," van de Hamburgach-Amerikaanicfce Ijjo, waar bjj nog meer menschenleven# verloren gingen. I Ook toen was het een kloino Engelsche boot «Sultan," die de groote «Cimbria" van ter zjjde aanvoer en er zelf zonder nadoel af kwam, behalve eenige echade aan don b»g. Ook toen werd door het Engelsche schip geea enkele man van het Doitsche gered. Londen, 1 Februari. De sleepboot, uitgezon den om naar eene sloep van de «Elbe" te zoeken, is onverrichterzake te Lowestoft teruggekeerd. Treilere en kottere, die met hetzelfde doel nitgezeild waren, zagen evenmin iets van wrakstukken. Aan de kust zjjn geen Ijjken aangespoeld. Ervaren zeelui beweren trouwen*, dat de kleino scheepsboot het slechts korten tjjd zal hebben kannen honden in het noodweer, dat de aanvaring vergezelde en nog geruimea tijd gednurd heeft. Het vroor daarbjj zoo hard, dat het zeewater op de lichamen der geredden tot jjs werd. Hunne verkleumde banden kon den nauweljjks de riemen hanteeren. Do treiler «Wildflower-', die de schipbreukeHngen op- vischte, had op dek eene jjskoret van zes daim. Tegenover de verklaringon van kapitein en 8tuarman der «Crathie," diogeruimen tjjd na de aanvaring in den omtrok gebleven zjjD, be weert de geredde tuascbendekspaasagier Boetben, die op 't dek der «Elbe" stond toen 't schip aangevaren werd, dat de «Crathie" weldege lijk terstond wegstoomdo, en wel is waar in de buurt bleef, maar steeds veraf. Volgen* Boethen zou de «Crathie" veel leveos hebben kunnen redden, indien hjj dichtbjj gebleven Men schjjnt nu alle hoop, dat meerdere opvarenden der «Elbe" in leven zouden zijn gebleven, te hebben opgegeven. De beer P. Spashett, Engelsch agent van de Duitsche reeder jj, telegrapheerde«Wjj hebben alle hoop opgegeven." Intuaschen doet men moeite althans eenige overblijfsels van de verschrikkelijke katastrope te vin den. In goed ingelichte kringen wordt be weerd dat het niet onwaarschjjnljjk is, dat de toppen der masten van de «Elbe* zichtbaar zjjn, aangezien zjj gezonken ia op een plaats, waar de diepte slechts 21 vadem bedraagt. In Lowestolt is bekend gemaakt, dat men 50 uitlooft voor het vinden van het ljjk van een bepaald aangewezen passagier van de «Elbe". Aangezien verder geen signalement ia opgegeven, schgnt deze bekendmaking een aansporing tot de vi*- schers te zjjn, om de Ijjken, die ze op zee vinden, zullen aan land te brengen. De «Times" geeft een droevig relaas van de aankomst van vier der vjjf geredde passagiers te Londen. Allen zagen er zeer slecht uit. Toen juffrouw Boecker de andere passagiers verliet, was men getuige van een aandoenljjk afscheid. Met het vergane stoomschip «Elbe" ie nagenoeg de geheele Amerikaansche-, Duit sche-, Zweedsche-, Deensche-, Noorsche-, en Russische post verloren gegaan. Een klein gedeelte werd te Southampton ont scheept, waaronder de Araerikaanach-Ne- derlandsche post. De «Elbe" werd op een waarde van 55.000 geschatzjj was niet verzekerd. Zjj is het zevende acbip dat de Norddeut- scbe Lloyd, verloren heeft sinds 29 Nov. 1870, toen de «Union" op de Schotsche kust verging, maar zonder verlies van menschenlevens. De «Köoig Wilhelm I" strandde iu Nov. 1873 bg Nieuwediep, zonder verlies van menschenleven*de Deutscbland" zonk in 1875 aan den mond der Theems, waarbjj 60 menschen omkwa men. De «Mosel" werd in Dec. van het zelfde jaar te Bremerhaven vernield door het ontploffen van een helsche machine. De «Condor'* werd in 1879 door een Noorsche bark aangevaren en de «Hansa" Btrandde in 1880, nabjj Terschelling. De «Norddeutsche Lloyd" maakt bekend, dat de «Elbe" daags voor de uitreis door een rijksambtenaar onderzocht is en in alle opzichten zeewaardig bevonden is. Over het gedrag van den gezagvoerder der «Crathie" verheft zich in de Duitsche per* eene levendige gedachtenwisseling. Eenige mannen van het vak trachten de openbare opwinding tot kalmte te brengen met de voorstelling, dat de «Crathie" in den eersten schrik zooveel met zich zelf te stellen had, dat zjj de snel verloopende ramp van de zinkende «Elbe" zelf* niet bemerkt heeft, te meer daar de beide schepen waarschjjn- Ijjk spoedig van elkaar zjjn gedreven. Anderen spreken echter heftig van de «be kende roekeloosheid" van Engelsche kapi teins enz. Nog andere waarschuwen der gelijke verwjjten niet zoo in het algemeen te doen. Onder de verongelukte passagiers der Elbe'( zjjn ook de gebroeders Guttmann, vroeger directeuren van een meelfabriek te Budapest, die met f300.000 de vlocht had den genomen naar Amerika. Onder den naam Frank hadden zjj als eerste-kajuitr» passagiers passage genomen op de «Elbe". Vier personen, een dame en drie heeren, die reeds op de passagieraljjst van de «Elbe" waren iugeschreven, hadden op het laatste oogenblik besloten een anderen weg te nemen. Zjj zjjn dus toevallig den dood ont komen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1895 | | pagina 1