't Vliegend Blaadje
KLEINE COURANT
VOOR HELDER, NIEUWEDIEP EN TEXEL
No 2327.
Woensdag 5 Juni 1895
23ste Jaargang.
Bureau: Zuidstraat.
Telefoonn0. 68.
Bureau: Spoorstraat
51.
Abomxement
p 3 maanden binnen de gemeente 50 Ct., met ZondagsbL 80 Ct,
id. franco per post 75 idem f 1.12
id. voor het Buitenland f 1.25, idem f 2 00.
VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG.
UitgeversBERKHOUT Co., te Helder.
Bumux SPOORSTRAAT «i ZUIP8TRAAT,
Advertentlên
van 1 tot 5 regels 25 Cent#
Elke regel meer8
Groote lettere worden naar plaataroimte berekend.
Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan^de^Bureaux^bezorgd^z^n^
KXEUW8TIJDINGEN.
HELDER, 4 Juni 1895.
Een wandeling met berinnering aan
ouden tijd.
Toert steller dezea voor eenige dagen van
don HelderBchen Zeedijk de Artillerie-straat
binnenstapte, viel zijn oog achtereenvolgens
op plekken en gebouwen, die aan vroegere
t\jden en gebeurtenissen herinneren. Eerst het
z. g. Landsbok met de woning van den op
zichter van 's R\jks Waterstaat en talrijke
inrichtingen en kostbare instrumenten voorde
belangrijke waarnemingen omtrent wind en
w«êr, die daar plaats hebben. De wandelaar
dacbt nog eens terug aan vroegere jaren, toen
de heeien van der Sterr en de Kruijft' aldaar
werkzaam waren. Hij passeerde verder het
Militair Hospitaal met de Garnizoens-apotheek,
herinnerde er aaD, dat eerstgenoemd ge
bouw, voormaals een polderhuis, eenmaal tij
delijk huisvesting heeft verleend aan Keizer
Napoleon I en diens Gemalin, ten jare 1811.
Schuins daar tegenover viel zjjn blik op een
nederige burgerwoning, die in ouden lijd boven
de deur het opschrift vertoonde«Gerefor
meerd Diaconie-huis". De Hervormde ge
meente is er sedert op vooruitgegaan, nu zij
haar goedgebouwd Diaconie-huis in de Oost-
slootstraat heeft. Een vroeger algemeen
bekend koffiehuis, waarin een kasteleines ze
telde, die den naam van moeder" voerde, zag
hjj nu in den vorm van een burger-woonhuis,
en een volgend huis in dezelfde straat herin
nerde hem aan een voormaligen beurtschipper
op Alkmaar, die het toen niet noodig vond
aan de vaart te wonen. De aanwezige
artillerie-magazijnen strekten in vroeger dagen
tot kazernes der artillerie, en Bchnins daar
over trof men het Cafo «De Hollandsche
vloot" aan. De aVlootstraat" houdt nog altijd
de heiinnering aan dat voormalige koffiehuis
in leven. Menigeen zal, bij de herinnering
aan de «Vloot" zich te binnen brengen, hoe
in la'.er jaren, toen het Café opgeheven en
tot andere doeleinden ingericht was, een be
woner bij het drogen van buskruit in de na
bijheid van een brandende kachel deerlijk
verwond en 't gebouw zeer beschadigd werd.
't Is bekend, dat deze gebeurtenis het in
de lucht vliegen van *de Hollandsche vloot"
door menigen spotter, bij 't heldenfeit van
Van Speyk vergeleken, als een groot feit
wordt genoemd. Verderop brengt de naam
.Leeuwsteeg" de dagen te binnen, toeu de
daarnaast staande woningen te zamen vormden
het Hotel «de Roode Leeuw", waar in ouden
>üd postwagens 't eenige vervoermiddel
naar 't Zuiden afreden en aankwamen. Een
bel boven het gebouw geplaatst, verkondigde
don tijd van afrit. Nadat men dit gebouw
heeft verlaten, even den blik rechts gewend
naar het fort «La Salie", thans «Erfprins",
waar in 1813 en 14 de Admiraal Ver Hnell
resideerde, om in de gemeente Helder de
Fransche macht te doen heerechen, niettegen
staande nagenoeg in heel het land bet blijde
«Oranje boven 1" weerklonk. Uit dit fort trok
ken op 4 Mei 1814 de Fransche troepeD,
volgens de getroffen voorwaarden, met slaande
trommen en vliegende vaandels naar bun
Vaderland terug. Links wacht den wandelaar
nög een oud gebouw, thans ingericht tot Gar-
nizoens-Kleeding-magazyD, vroeger van 1814
1850, Algemeen Weeshuis. Nog even verder
gewandeld langs het zandige pad, dat c
den Huisduiner weg voert, vindt men de plek
•Konijnenburg" genaamd, waar van 1679 tot
1845 de Oude Kerk van de Hervormde ge
meente te vinden was, die toen door de Wes-
terkerk werd vervangen.
De korte wandeling langs den Singel van
den ouden Helder levert herhaaldelijk voor
beelden op van de wisselvalligheid en de on
bestendigheid van hl het ondermaansche.
Door mevr. douairière jhr. De Ca-
sembroot is aan het Koninklijk instituut
van de marine te Willemsoord geschonken
eene collectie wapenen, welke door wjjlen
den vice-admiraal werden medegebracht
oit den slag bjj Sedan, waar hij als afge
vaardigde van het »Roode Kruis" tegen
woordig was.
Concurrentie in de beter.
Te Rotterdam annonceeren eenige winke
liers dat zy de fijne kwaliteiten margarine
boter hebben geatelj op 18 en 20 cent
per 5 ons.
De „Salak" op bet droge.
Aan een particulieren brief van een pas
sagier aan boord van de „Salak",de boot
van de Rotterdamsche Lloyd, welke nog
altgd bjj VVight vastzit ontleent men
het volgende:
Ik weet niet welken indruk odb ongeval
in het vaderland heeft gemaakt, doch wan
neer de kranten verhaald hebben wat de
Engelscben er van hebben gemaakt, dan
hebt ge zeker een zeer overdreven voor
stelling gekregen. Ik heb sensatiestukken
gelezen over „The wrecked Dutch schip,"
blgkbaar meteenig leedvermaak geschreven,
waarvan men kippevel zon krijgen. Zoo
erg is het nu niet, hoor.
.Sedert we den Rotterdamschen water
weg verlieten, dat was, zooals ge weet,
Zaterdag 25 Mei, hadden we voortdurend een
minder of meer dikken mist. Zondag in de
nabijheid van Southampton gekomen, had
de kapitein plan tegen 2 uur ten anker
te gaan en het optrekken van den mist
af te wachten om de haven binnen te
loopen, toen we omstreeks half twee (de
machine werkte op dit oogenblik niet) heel
zachtjes aan den grond vastliepen, ook
merkbaar door een kleine overhelling naar
bakboordzjj.
Een half uur later trok de mist een
weinig opwjj zagen 3 a 400 M. voor
ons het land. Het bleek toen, dat we op
het strand van Wight zaten, op het N.O.,
ongeveer 200 M. links van het gat dat
we hadden moeten ingaan. Toen het water
viel (we zijn er bg vloed opgeloopen),
zagen we dat we juist op een zeer rots
achtig gedeelte zaten. Na telegraphische
gemeenschap verkregen te hebben met
Southampton, kwamen er 3 sleepbooten,
die gedurende de eerste 24 uren hun krach
ten (aan elke zijde één en één van achteren)
te vergeefs hebben ingespannen om het
schip er af te balen.
„Maandag den 27sten zjjn toen om 2
uur de passagiers naar Southampton ge
bracht. Het detachement bleef voorloopig
aan boord, ook om te helpen. Toen ia eerst
300 ton lading uitgezet en opnieuw ge
trokken. Den volgenden dag de geheele
lading en opnieuw getrokken, doch tot op
het oogenblik (Donderdagmiddag) alles te
vergeefshet schip zit onwrikbaar vast,
wat bjjna onbegrijpelijk is bg zolk een
zachten schok.
„Er is nu omtrent ons aldus besloten,
dat het detachement zal doorgaan met de
„Prins Hendrik" van de „Nederland" en
dat de overige passagiers hier zuilen
wachten op de „Lawoe" van de Rotterdam
sche Lloyd, dat is dus een oponthoud van
14 dagen. Gjj ziet het is een zeer droge
schipbreuk, volstrekt geen ongeluk, doch
met veel onaangenaams. Het opnieuw pak
ken en weder ontpakken van koffers, het
overgaan op een ander schip, het gedwon
gen verbljjf alhier, in een stad met éen
theater en éen music-hal, beiden van min
gehalte, wel is waar in een zeer goed
hötel le klasse, doch alles zeer duur, dat
alles is bg elkaar niet aangenaamtoch
heeft het aan komische momenten niet
ontbroken.
„Wjj bigven nu tot 11 Juni hier/'
»N. v. d. D."
Belasting op rijwielen.
Ged. Staten van N.-Brabant hebben bg
de Staten ingediend een voorstel tot hef
fing eener belasting op het gebruik van
rjjwielen op de openbare wegen en voet
paden binnen de provincie.
Blgkens het ontwerp zal de belasting
bedragen f 5 per jaar. Niet belastingplich
tig is het gebruik o. a. door militairen,
als zoodanig naar de militaire voorschriften
tot gebruik van een rij wiel aangewezen
door ambtenaren krachtens hun instructie
door kinderen beneden den leeftgd van 12
jaren, en door nietingezetenen der provincie,
mits zg niet langer dan 14 achtereenvol
gende dagen in de provincie verbljjven.
Verdronken.
Vrgdag is te Scheveningen uit zee aan
gekomen de bomschuit SCH 292, genaamd
de „Volharding," met het bericht, dat een
der opvarenden, de matroos G., bg het
voorhangen van een zwaard touw was mis-
gest.pt en verdronken.
Moord.
Bg sententie van bet Hoog Militair
Gerechtshof, gisteren door den krijgsraad
te 's-Hertogenbosch uitgesproken, is Sjoerd
Jorna, wachtmeester bg het 5e escadron,
2e regiment huzaren, schuldig verklaard
aan moord en veroordeeld tot twintig jaren
gevangenisstraf met vervallen verklaring
van den militairen stand.
Lombok-belooningeu.
Uit een particulieren brief van een Indisch
officier:
Op den 25en Augustus 1894 werden de
officieren in 't bivak by Mataram, 's nachts
12 uur nog ia de sociëteit zittende, op
geschrikt door het plotseling knallen van
schoten naar de zjjde van Tjakra Negara.
Alles liep te wapen en in afwachting dat men
zonde worden aangevallen, werd de nacht in
de grootste spanning doorgebracht, en toen er
een compagnie, ongeveer 100 man sterk, naar
het vermoedelijke terrein van 't gevecht afge
zonden, met eenig verlies en zonder kans van
slagen, daar de vjjand de wegen bezet had,
moest temgkeeren, bleef men tot het aanbre
ken van deD dag in do vlakte stand houden.
Toen de dag was aangebroken, opende de
jjand, liefst van 3 kanten, tcgelyk het vunr.
Gedekt achter muren, waarin schietgaten wa
ren gemaakt, bracht hjj door goed gerichte
schoten veel verlies en verwarring in den
troep en maakte do positie onhondbaar. Na
gehouden krijgsraad besloot men, zoo spoedig
mogelijk een veiliger schuilplaats in den op
800 M. afgelegen Dewa-tempel te bereiken,
want, «oo redeneerde men, worden wjj hier
in deze open vlakte door overmacht aange
vallen, dan zjjn wjj verloreD.
Op 't oogenblik dat de troepen, ongeveer
350 mae, wilden terugtrekken, kwam echter
een 800 man Bterke bende van de zjjde van
Mataram, gewapend met repeteergeweren, on
der lnid geschreeuw, al vurende, over de
Sawah tot den gevreesden aanval opdagen.
In dezen hachelyken toestand, onder aanhou
dend vuren van den achter muren gedekten
vjjand met een zoo veel grootere macht te
worden aangevallen, bestond er, behalve het
gevaar van veel verlies, ook de kans, dat er
paniek zich van den troep zondo meester
on dan waren de gevolgen onbereken
baar. Toen was het, dat de 2e lnitenant der
artillerie J. E. Timmer, zjjn stuk een 60 pas
sen deed oprjjden en op het punt alwaar de
vjjand, alvorens tot den aanval over te gaan,
zich moest aaneensluiten, met kalme berede
neerde zekerheid deed richten, om met ware
doodsverachting dit oogenblik af te wachten.
Deze kalme, moedige bonding electriseerde
den geheelen troep en de moed herleefde. Toen
de vjjand tot op 15 passen was genaderd,
kreeg hij vuur; het goed gerichte schot bracht
den vjjand tot staan, en een spoedige vlocht
deed de overblijvende! onder gehnil achter
de muren van Mataram terngkeeren. De lnst
en de moed tot een nieuwen aanval waren
den Baliërs voor goed benomen.
De officieren drukten hun joagen kameraad
dankbaar de hand, toen 5 minuten later een
schot in den voet den laitenant Timmer deed
vallen.
De couranten in Indië en ook in Nederland
hebben dit foit mcdegedeold, en 10 dagen
later kwam de gewonde officier in «jjn gar
nizoen te Baojoe Biroe terug. Bjj aankomst
te Ambarawa stonden al de officieren van
Willem I en Banjoe Biroe op het perron, dames
boden hem bonquetten san, en in het rjjtuig,
waarmede de commandant der artillerie hem
persoonl jjk af haalde, werden bloemen geworpen,
dus eeDo officieele ontvangst.
Nu wjj hem niet onder de gedecoreerden
aantrofi'en, laten wjj het reglement op de
Militaire Willemsorde spreken. Artikel 2 zegt
de orde wordt verleend voor:
het beschermen en beveiligen van verre in
rang boven zich zjjndo chefs",
«het ter hulp snellen van bedreigde punten
n."
Hoe denkt U er over om de attentie op
dit verzuim te vestigen? Hulde wien hulde
toekomt.
(»N. d. D."
Een gouden znil als hoofdprijs.
In de voorwerpenloterjj der wereld
tentoonstelling te Amsterdam is dehoofd-
prjjs een gouden znil ter waarde van
f 100.000.
Deze zuil is vervaardigd in zuiver Griek-
schen stjjl en getuigt van kunstkennis en
goeden smaak.
Op den voorbant van het voetstuk is
aangebracht het portret van H. M. Koningin
Wilhelmina, op den achterkant het wapen
der stad Amsterdam, door de keizerskroon
overdekt.
De znil is heden geplaatst in een fraaie
vitrine in het hoofdgebouw der tentoon
stelling, Hollandsche afdeeling.
Wg teekenen hier even aan, dat de geluk
kige winner van den hoofdprga dezen gouden
zuil kan ontvangen, ter waarde van
f 100.000, of die som ook kan ontvangen
in contanten.
Wie de gelukkige winner zjjn zal?
Slechte tijden.
De ansjovisvangst waarnaar door de
Zuiderzeevisschers zoo reikhalzend werd
uitgezien bljjft tot heden zeee gering.
Gaf deze teelt in vorige jaren vooral
in 1885 en 1890, toen er met den kuil en
de bekende netjes honderdduizenden gevan
gen werden aan honderden, ja duizenden
gezinnen een goed bestaan, nu worden
door verreweg de meeste visschers slechts
eenige honderden per week gevangen, die
in de verloopen week tegen marktprjjs
(f 6 per duizend) verkocht werden. Dat in
vele gezinneD op Urb, op Marken, te Bun
schoten enz. dus armoede heerscht, is licht
na te gaan. Geen wonder ook, dat daar
vele jongere visschers zich laten aanmon
steren op de loggers te Maassluis of Vlaar-
dingen.
Dat schrikt af om iemand te helpen.
Een kleermakersknecht te Utrecht, die
reeds geruiraen tjjd zonder werk was, mocht
er eindeljjk in slagen in het confectiema
gazijn van den heer P., aldaar, vast werk
te bekomenniet omdat men hem bepaald
noodig had, doch meer omdat hg reeds
meermalen bg de firma had aangeklopt
en deze medeljjden met hem kreeg en
daarom besloot hem te helpen. Als be
looning daarvoor heeft hjj, sooals thans
is gebleken, zjjn meester schandelijk be
stolen door op onderscheidene tjjdstippen
nieuwe kleeding nit het magazjjn te ont
vreemden en deze daarna te verkoopenen
te beleenen. Een groot aantal kleeding-
stukken werd reeds door de recherche op
gespoord. Na door de politie te zjjn
arresteerd, werd de ontrouwe knecht Ier
beschikking der justitie gesteld.
Poging tot doodslag.
De arrond.-rechtbank te Utrecht ver
oordeelde den inwoner van Zeist, beklaagd
van poging tot doodslag, door met een
revolver op een ander te schieten, tot ge
vangenisstraf van 4 jaren.
Een onaangename tehoiskomst was
dezer dagen den BruBselschen rentenier
Pennick bereid. Toen hg met zjjn familie
van een bezoek aan Nizza terugkeerde,
bleek hem, dat in zjjn afwezigheid zjjn
woning geplunderd was. Er is voor een
waarde van 80,000 fr. ontvreemd.
Een onweer in Uannover.
Hamburg, 31 Mei. Tjjdens een hevig
onweder, dat hier heden-namiddag woedde,
sloeg omstreeks 6 uur de bliksem in een
der peiroleumtanks der Bremer „Trading
Company" (Limited). De petroleum in vjjf
der tanks geraakte in brand. Aan blnsschen
viel niet te denken. De politie nam echter
alle maatregelen, die noodig waren, om
uitbreiding van den brand te voorkomen.
Volgens opgave van Bureau Veritaa"
zijn in de maand April verongelukt 62
zeilschepen,als 9 Duitache, 8 Amerikaan-
sche, 14 Engelsche, 3 Deensche, 4 Fransche,
3 Nederlandsche, 1 Italiaansch, 15 Noor-
sche, 2 Russische, 2 Zweedsche en 1 Turksch.
Hierbjj zjjn inbegrepen 11 schepen, die als
verloren worden beschouwd wegens gemis
van tijding.
Door stranding verongelukten 19, aan
varingen 4, verbrand 3, gezonken 1, ver
laten 16, afgekeurd 8, vermisten 11,totaal
62.
In dezelfde maand verongelukten 12
stoomschepen, als1 Duitsch, 1 Amerik.,
4 Engelsche, 1 Deensch, 1 Fransch, 2
Noorsche, 1 Zweedsch en 1 van Hawaï.
Door stranding verongelukten 5, aan
varingen 4, verbrand 1, gezonken 1, afge
keurd 1totaal 12.
Ingezonden.
Leert stenografie.
We leven in de negentiende eeuw, de eeuw
van stoom en olectriciteit, een tjjdperk van
ds sneller en hooger ontwikkeling op veler
lei, zoo niet op alle gebied. Die ontwikkeling
brengt mee niet alleen, dat van 's menschen
krachten en vermogens steeds meer wordt ge-
;d, voortdurend meer wordt geëischt, wil
men met eenige kans op snecos den strjjd om
't bestaan kannen voeren, maar ook brengt se
mee, dat al wat naar menscheljjken arbeid
zweemt, al vlugger en vlugger, en toch
accuraat moet worden afgeleverd, wil men
er van kannen getuigen, dat het werk naar
den eisch des tjjds is verricht.
In al die veranderingen, die zoo vele ver
beteringen konden zjjn, als de mensch ze
maar met verstand en beleid wist te e x p 1 o i-
t e e r e n, heeft ook ons s o h r i f t, de manier,
waarop het middel, waarmee wjj onze ge
dachten op het papier breDgen, gedeeld. En
dat kon niet wel anders! Ieder, die in zjjn
leven veel de pen heeft gehanteerd, wie veel heelt
gecorrespondeerd, gedicteerd of
geciteerd, heeft ondervonden, hoe akolig
langzaam, hoe tjjdroovend onze ouderweteche
manier van schrjjven ia, en dat tegenwoordig,
na met elk air moet worden gewoekerd, nu
elke minuut waarde hoeft, nu we leven in eon
periode, waarin met recht gezegd kan worden
dat tjjd geld is.
Maar dat trage, dat langzame, hetwelk ons
gewone schrift kenmerkt, was het nog niet
alleen, dat groote mannen hun verstand doed
spitsen, om voor de menschhoid eene nieuwe
sckrjjfmanier nit te vinden. Zy hadden onder
vonden, hoe lastig het was, dat de hand steeds
trager was dan het verstand, dat de vingers
niet zoo vlag konden werken als de hersenen
en dat zoodoende de gedachtegang telkens en
telkens weer werd verstoord en belemmerd en
gestuit, zoodat men het geschrevene voort
durend weer had over te lezen, om den draad
niet te verliezen, en dat een gejaagde, zenuw
achtige toestand het rustig werken dikwjjls
belette. Ieder, die er werk van maakte, ge
dachten aan het papier toe te vertrouwen,
hetzjj zjjn arbeid zich bepaalde tot het bjj hon
den van een dagboek, voor niemand toegan-
keljjk, hetzjj hjj schreef voor de pers of andere
gelegenheden, hoeft de last, hot verdriet van
onze omslachtige schrjjfmaoier ondervonden.
Maar geljjk al het menscheljjke veranderlijk
is en onderworpen aan de eeuwige wet der
evolutie, zoo ia ook on» huidige schrift
EEN
ONVERSTANDIGE
BELOFTE.
.Z«S dat niet," antwoordde mevrouw Blote,
en den scherpen blik van haar beschermer
kon het niet ontgaan, dat het haar onnit-
sprekeljjke moeite kostte, hare niterljjke kalmte
te bewaren .men zon van deze brieven ge-
brnik kunnen maken, om misschien later eens
geld van mij af te persen, Elke familie heeft
in eigen kring hare kleine geheimen, waarin
«e niet gaarne ieders oog wil laten zien. Ik
denk daar eerst nu aantot dusver bad ik
mjjn oog slechts op de juweeleu en het geld
gericht. Wat moet ik doen Geef mjj uwen
raad, mjjnheer von Born 1"
«Gjj moet geduld oefenen, mevrouw het is
immers niet onmogeljjk, dat de schilder eene
bekentenis aöegt en de
i aanduidt, waar
plaats
hjj het kistje verborgen heeft.'
•Willen wjj daarop wachten, dan zollen wjj
onze hoop waarschjjnljjk nimmer verweeenljjkt
zien," zeide Bella met eene vastberadenheid,
die haar tot dusver vreemd was geweest. «Ik
zou geen mensch meer vertrouwen schenken,
wanneer het zich bewees, dat die heer het
onteereDd misdrjjf volbracht had."
«En in den tegenwoordigen tjjd is het raad
zaam, niemand to vertrouwen," antwoordde
r met nadruk, »wjj sullen zien, wiens
'a juiste is."
Born knikte toestemmend en stond op.
(Gjj zult u wellicht in verlegenheid bevin
den, mevrouw," zeide bjj»soo ik de vrjjheid
mocht nemen, mijn kas te uwer beschikking
te stellen
•Ik echrjjf nog heden naar mjjn bankier,
viel ejj hem in de rede»voor het vriendeljjk
aanbod betnig ik n mjjn oprechten dankmocht
ik in de noodzakeljjkheid komen, er gebruik
van te moeten maken, dan zal ik er aan denken."
Het zou mjj een waar genoegen zjjn."
«Ik dank u nogmaals. Gjj hebt misschien
wel de goedheid, ook de andere aangelegen
heid in het oog te houden V'
«Verlaat n daaropik aal niet rusten al
vorens uw eigendom wêer in uw bezit is en
zoodra ik iets gewichtigs verneem, zal ik niet
dralen, u er mede in kennis to stellen.
Met eene diepe buiging trok Born zich tc
en de zegevierende glimlach, die om t_
lippen zweefde, gaf te kennen dat hjj met
den nitalag van dit eerste bezoek zeer tevreden
was.
Een half uur later verliet hjj het hötelhjj
den weg naar het meer in en wandelde
over de brug naar de overzjjde.
Mislukte pogingen.
Het was reeds laat, toen Heinrichvon Bremen
in sombere stemming van Bronnen terugkeerde.
Bjj zjjn komst in hot hotel overhandigde de
portier hem een telegram in 'twelk graaf Wilhelm
von Fallerslebsn hem mededeelde, dat hjj ter
stond op reis gaan en den volgenden voor
middag in Lnzern aankomen zon. In de eetzaal
wilde von Bremen niet gaan hjj vreesde de
nieuwsgierigheid van den oberkellner. Hjj trok
zich daarom in tjjne kamer terug en ontving
hier, roeds na een klein kwartier, het bezoek
van den baron.
Daar de baron uit naam van vrjjheer von
Steinpeli kwam, kon hjj hem niet afwjjzen;
maar hjj maakte het met hem zoo kort moge-
ljjk, daar hjj hem den brief van zjjn •□geluk
kigen vriend te lezen gaf en daarbij verklaar
de, dat terstond na aankomst van graat Wil
helm von Fallersleben het verzegelde pakje
aan de barones zou ter hand gesteld worden.
Ds baron haasttozich, den vrjjheer de tjjdiog
over te brengen, en laatstgenoemds verklaarde
zich daarmede tevreden.
Niet aldus Idahaar waren beknopte mede-
deelingen aangaande het treurige uiteinde des
geliefden niet voldoendezjj wenschto meer
te vernemen, en von Bremen was de eenige,
die haar moer nauwkeurige iulichtingsn kon
verschalfen.
Den volgenden morgen zond sjj hem een
briefje, met het verzoek haar te zeggen, wan
neer en waar zij hem kon spreken zjjn ant
woord luidde, dat zjj tot de aankomst van
graaf Wilhelm geduld moest oefenen, daar hjj
zelf oogenblikkeljjk niet meer wist dan zjj.en
vermoedens waagde hjj thans nog niet te
uiten.
Tegen den middag arriveerde graaf Wilhelm.
Von Bremen wachtte hem aan het station op,
en deelde, terwjjl zjj langzaam de richting
van het hotel insloegen, hem zeer behoedzaam
het voorgevallene mede.
De hooge, rijzige gestalte van den graaf
wankelde. Von Bremen, wien zulks niet ont
ging, bood hom den arm.
•Ik begrijp, boe verpletterend udezetjjding
moet cjjn," zeide hjj, en zjjne eigen stom
beefde van innerljjke aandoening. »Waart gjj
ook door mjjn telegram op iets ontzettends
voorbereid, dat het nieuws vau zoo verplet-
terendon aard zou wezeD, hadt gjj onmogeljjk
kunnen denken. Aan den overledene verliezen
wjj beiden eon trouwen, beproefden en eorljjken
vriend maar wat baten nu alle klachtenin
het onvermjjdeljjke moeten en zullen wjj ons
schikken."
«Neen, daar was ik niet op voorbereid,'
antwoordde graaf Wilhelm«eer had ik het
onmogelijke voor mogeljjk gehouden, eer ik
aan een zelfmoord had kannen denken. Wat
kan hem daartoe aanleiding hebben gegeven
«Ik weet het niet."
«Ge vermoedt het ook niet i"
Lang staarde von Bremen zwjjgend voor
zich heen.
Vermoeden?" antwoordde hjj eindeljjk,als
uit een diep gepeins ontwakend. #Het kan
gevaarljjk worden, vermoedsnB te uiten, voor
grondslag men geene bowjjzen kan aan
brengen. Baron von Felsen logeert sedert
•enige dagen in hetzelfde hóteL Ge weet, hoe
gloeiend hjj uw broeder gebaat heeftge kent
ook het laaghartig en hartstochtelijk karakter
van dien manalleen daarop kunnen ver
moedens gebouwd worden. Vrijheer en barones
von Steiopels zjjn gisteravond eveneens aan
gekomen von Felsen was van han komst
verwittigd.
<Gjj meent dat er een tweegevecht heeft
plaats gehad vroeg graaf Wilhelm snel.
«Neen, von Felsen had dan immers ook in
Brunnen moeten zijnhjj heeft echter gister
morgen het hotel niet verlaten; ik heb zulks
nit zekere bron vernomen. Bovendien iB het
ook door geloofwaardige getnigen bewezen,
dat onze ongelukkige vriend zich het leven
benomen heeft."
•Redenen 1 Redenen sprak de graaf onge
duldig.
Zjj waren voor het hotel aangekomen von
Bremen bracht den vriend in zjjne kamer en
zond de barones sjjn kaartje met de boodschap,
dat hjj om de eer verzocht, haar zjjne op
wachting te mogen maken.
•Gjj zult waarschjjnljjk or niets tegen in
brengen, dat Ida von Steinpels ons gesprek
en onze beraadslaging bjj woont," wendde hjj
zich tot vriend; «zjj was de beminde van
uw broeder, en de mogeljjkhoid is niet uitge
sloten, dat zjj ons eene vingerwjjzing kan
geven, die ons bjj onze nasporingen van dienst
«Het is goed," zeide de graaf, terwjjl bjj
Bt groote schreden door de kamer heen en
aer liep, «ik zon niet weten wat ik er tegen
>n hebben I"
In dit oogenblik trad Ida binnen de beide
heeren gingen haar tegemoetzwygond reikte
ejj hun de hand.
Zjj was uiterljjk kalm, maar de geweldige
zielesmart, die in haar schoon e oogen zich
spiegelde, verried duideljjk met welk een jjzeren
wilskracht zjj zich bebeerschte, om deze rost
te bewaren.
rik verzoek u hoeren, zeg mjj niets, waar-
ie gjj voornemens «jjt mjj te troosten,"
begon Ida het gesprek, terwjjl zjj langzaam
een stoel naderbjj schoof. «Woorden, hoe trouw,
en oprecht hun bedoeling ook mogen zjjn
zouden iD dit oogenblik als spotternjj mjj in
de ooren klinken. Wat wjj allen verloren heb
ben, dat gevoelen wjj diep io ons eigen bait;
woorden kannen bet niet beschrjjven, ons niet
troostenons bljjft nu nog slechts de taak,
dien moord to wreken."
Ontroerd staarde graaf Wilhelm in de glins
terende oogen waaruit onwrikbare vastbe
radenheid straalde."
«Gjj gelooft aan een moord, barones vroeg
hjj.
•Nlot in den zin, zooals gjj het verstaat 1"
antwoorddé zjj. «Het is immers, wanneer ik
juist beu ingelicht, geconstateerd, dat Gustanf
de hand aan zich zeiven geslagen hoeftmaar
tot deze daad is hjj gedwongen geworden
deze overtuiging zal niemand mjj kannen
(Wordt vervolgd.)
