't Vliegend Blaadje.
KLEINE COURANT
VOOR HELDER, NIEUWEDIEP EN TEXEL. "MT
Ho. 2423.
Woensdag 6 Mei 1896.
24ste Jaargang.
Bureau: Zuidstraat.
Telefoonn». 63.
Abonnement
p. 3 maanden binnen de gemeente 50 Ct., met Zondagabl. 80 Ct.
id. franco per post 75 idem f 1.12
id. voor het Bnitenland f 1.25, idem f 2.00.
VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG.
Uitgevers: BERKHOUT ft Co., te Helder.
Ruraal» SPOORSTRAAT m ZUIDSTRAAT
Advertentlön
van 1 tot 5 regels25 Cent
Elke regel meer5
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureaur bezorgd zijn.
NIEUWSTIJDINGEN.
HELDER, 5 Mei 1896.
Stuurlieden.
De commissie tot examineeren van stuur
lieden ter koopvaardjj hield van 1429
April zitting te Amsterdam. Aangemeld
hadden zich 39 candidaten voor 59 diplo
ma's. De volgende diploma's werden uit
gereikt.
Groote zeilvaart A tweede stuurman aan
de heeren J. Matroos, R. Doeksen, C.
Spanjer, N. Rengersderde stuurman aan
de heeren A. Visser, F. Schlette, G. V. v.
d. Meer v. Kuffeler, S. H. Schol, J. G.
Pabst, A. E. Comm, W. Th. Kockx, J.
C. Tadema Wielandt, E. Kluyver, W.
Slierendregt, G. Dik, A. Bakker, J. Bück-
mann, B. Schmitz, A. Oldenhurger, J. Post,
J.-J. A, S. v. Alphen, J. D. A. Noordendorp.
Groote stoomvaart A eerste stuurman
aan de heeren A. Rtiyg, W. A. de Wjjn,
J. Tybes; tweede stuurman aan den heer
T. J. Noordravenderde stuurman aan de
heeren J. v. d. Werff, F. Schlette, S. H.
Schol, J. G. Pabst, W. Th. Kockx, W.
Slierendregt, G. Dik, A. Bakker, J. Bück-
mann, B. Schmitz, A. Oldenhurger, J. Post,
J. J. A. S. v. Alphen, J. D. A, Noordendorp.
Met het oog op de zeer vele werk
zaamheden bjj het Koloniaal Werfdepót,
een gevolg van de steeds toenemende wer
ving voor Indië, is door den luitenant-
generaal, inspecteur der infanterie, bepaald,
dat zoo spoedig mogelijk vier administratief
geschikte onderofficieren van de regimenten
tjjdeljjk bjj genoemd depöt zullen worden
gedetacheerd, teneinde by die werkzaam
heden behulpzaam te zijn.
Naar wij vernemen is de Nederland-
sche Cacaofabriek te Helmond, door Z. M.
den Koning der Belgen gebrevêteerd voor
hare artikelen Helm-Cacao en Chocolade,
met het recht tot het voeren van het
Koninklijk Wapen en den titel van Hof
leverancier.
By een .bejaard echtpaar, dat te
Oudewater sedert jaren van de publieke
weldadigheid had geleefd, werd ongeveer
f 1500, meest aan klein geld, gevonden.
Een bezoek door een der predikanten
aan de zieke vrouw gebracht, was oorzaak
dat dit jaren lang opgespaarde geld voor
den dag kwam.
Een droeve dood.
Een droevig ongeluk heeft Donderdag,
naar het »U. D." meldt, in het atedelyk
ziekenhuis te Utrecht plaats gehad en een
jong meisje tot het slachtoffer van haar
edel beroep als pleegzuster gemaakt. Mej.
Schotman, uit Zwolle, was Donderdagmor
gen te omstreeks 10 uur in de dipbtherie-
barak bezig een inhalatie-toestel in orde
te maken, toen plotseling door nog onver
klaarde oorzaak hare kleederen vlam vatten.
De arme pleegzuster stond in een oogen-
blik in lichtelaaie. Op haar hulpgeroep
snelde men toe en vond haar in den
meest beklagenswaardigen toestand. Men
bluschte de vlammen, en nu bleek het,
dat het ongelukkige meisje vreeselyke
brandwonden had aan armen en beenen.
Natuurlyk werd aanstonds het noodige
gedaan om hare pynen te verzachten en
haar in het leven te behouden. Deze
pogingen mochten echter niet baten. Des
middags te half drie overleed mejuffrouw
Schotman.
Men seint uit Queenborough
Vrijdagmorgen ten zes uur hebben aan
boord van het stoomschip Prins Hendrik"
van Vlissingen naar Queenborough tenge
volge van het defect geraken der vlam-
kast drie stokers zoo hevige brandwonden
bekomen, dat zjj spoedig daarna gestorven
zyn.
De boot arriveerde alhier te 8 uur.
Omtrent dit onheil meldt men nader uit
Vlissingen
»De mailboot Prins Hendrik" bracht
Zaterdagmorgen hier aan de ljjken der sto
kers J. A. de Bakker, 27 jaren, ongehuwd
A. Bliek, 37 jaren, en K. Kellner, 49 jaren,
beiden gehuwd, die omgekomen zyn aan
boord op de Theems tengevolge van ver
stikking, ontstaan door ontlasting van stoom
en rook uit het vuur in den achterketel,
waarvan de vlamkast instortte één stoker
bekwam brandwonden aan hoofd en handen
en is reeds Vrydaga vond met de dagboot
hier aangekomen. Kellner woont hier, de
anderen behooren thuis te Middelburg.
Zaterdagavond werden de ljjken vervoerd."
Aan de »St. James's Gazette" ontleent
men nog de volgende mededeeling, dat de
ontploffing te half vjjf plaats had en twee
uren vertraging veroorzaakte. By aankomst
te Queenborough werd geneeskundige hulp
ingeroepen de andere gewonden zyn naar
omstandigheden wel.
Tegen half twaalf Vry dagavond was
over geheel Amsterdam een vurige gloed
zichtbaar, met een hoogopstygende kolom
van vonken. Honderden menschen stroom-
in de richting, waar men brand ver-
de brandweer werd gealarmeerd
en rukte van verschillende kazernes met
stoomspuiten en slangenwagens aan. Het
vuur bleek te zyn achter de Hoogte Kadyk,
in een 3-tal pakhuizen, welke met de
gevelzijde naar de Nieuwe Vaart stonden.
Brandende waren een gebouwtje op de werf,
een bergplaats van cement en kalk van
de firma Stevens, een meelpakhuis daaraan
grenzend van de broodfabriek aan de Vij
zelgracht, en een kapitaal pakhuis daar
naast, waar lompen opgeslagen waren, van
de firma Gebr. Gompsrts. Beide laatstge
noemde pakhuizen vormden één gebouw,
vroeger een ijzerfabriek van twee flinke
verdiepingen met een zeer hoog schnin dak.
Dapper streden de spuitgasten en sterke
stralen, zes, acht, tien, van alle kanten
te geljjk, dempten den gloed waar zy neer
kwamen. Geweldige zuilen rook verspreid
den zich in de luchtstof en roeten ver
brande houtdeelen stoven naar alle kanten.
De »Jan van der Heyde" lag tegen den
wal en deed haar plicht.
De brandweer heeft een zwaren nacht
gehad, maar weer ferm getoond wat zy
kan. Hoewel het terrein moeilijk te be
reiken was, wist zy in betrekkelyk korten
tyd te blusschen wat brandde en te redden
wat te redden viel.
Een 5-tal lichtmatrozen, die per
stoomschip »Merapi" naar Batavia ver
trokken, gingen, te Marseille gekomen,
die stad eens in oogenschouw nemen. Zjj
landden daar in een café aan, waar zij
een en ander gebruikten, dat door een
hunner betaald werd. De caféhouder was
daarmede niet tevreden. De Jantjes ver
lieten echter met een gerust geweten het
café. De caféhouder zette hen na, gevolgd,
door een aantal Marseillianen. Voor de
overmacht zwichtende, gaven de matroosjes
zich gevangen en werden zy ter beschik
king van de politie gesteld. De »Merapi'"
vertrok intusschen, de 5 matrozen in handen
der politie achterlatende. Eerst 14 dagen
later, nadat de rechter hen had vrijge
sproken, konden de Jantjes de reis naar
Batavia per >Lawoe" voortzetten.
Moord van den Schach van Perzlë.
Teheran, 1 Mei. Op den Schach is een
moordaanslag gepleegd. De Schach bekwam
een schotwond waaraan hij spoedig bezweek.
De ontboden geneesheer van de Dnitsche
ambassade kon slechts den dood constateeren.
Tweede depêche. Hedennamiddag om 2
uur, op het oogenblik dat de Schach den
tempel van den schach Abdoel Azim, zes
mijlen ten zuiden van Teheran, binnentrad,
loste een dweeper een pistoolschot op hem,
hetwelk den Schach in de hartstreek trof.
Zjjne Majesteit werd in een rjjtuig naar
het paleis gebracht, waar hjj om vier uur
den laatsten adem uitblies.
Er heerscht hier volkomen orde. De
kroonprins zal terstond uit Tabris over
komen.
[Nasr-Eddin, «Schach in Schach (koning
der koningen), wiens banier de zon is, de
heilige, verheven en groote monarch, de onbe
perkte heerscher en keizer van alle staten
van Perzië," regeerde sinds 1848 en was de
vierde koning nit de dynastie dor Kadsjaren.
Hfi was de oudste zoon van Mebemed Schach
en werd in 1880 geboren. In zjjn jeugd werd
hy achtergesteld by zyn jongeren broeder;als
een arme verschoppeling leefde hy te Tabris,
en toen in October 1848 door den dood zyns
vaders de troon vacant werd, moest by zich
dien met de wapenen veroveren. De omstandig
heden hadden hem menschenschnw gemaakt
toen hy koning werd, was hij zelfs de lands
taal niet machtig, maar hy ontwikkelde zich
spoedig en leerde ook Frarsch spreken.
In tegenstelling met zijn voorgangers, had
hy veel op met de Europeescbe beschaving
en hjj was de eerste Perzische koning, die
een reis door Europa maakto. Zyn eerste reis
had in 1873 plaatsmen verwachtte daarvan
de beste vruchten voor het bestnur van het
Perzische ryk, maar alles bleef tamelijk wel
op den ouden, d. w. z. slechten voet. Io 1877
maakte de Schach zyn tweede reis door Europa
hy bezocht de voornaamste hoven en onderhield
sedert dien tyd diplomatieke betrekkingen met
de Europeescbe mogendheden, en in den om
gang met de gezanten, die aan zyn hof ge
accrediteerd waren, nam hij Europeeacho
vormen aan. Voor eenige jaren deed hy zyn
derde reis door Europa en bezocht by die ge
legenheid ook Amsterdam.
Ofschoon zyn regcering een zuiver despo
tische was, voerde hjj in zoover een nieuwig
heid in het binnenlandsch bestuur in, dat hjj
een staatsministerie instelde. Dit ministerie
bestaat nit acht leden: een grootvizier(sadra-
zam), een minister voor binnenlandsche zaken,
bnitenlandsche zaken, posterjjen, oorlog, justitie,
onderwjjs en pers.
Nasr-Eddin laat 6 zoods en 13 dochters
de jongste daarvan is acht jaar. De kroonprins,
Mouzaffer-Eddin, die hem thans opvolgt, is 43
jaar oud en heeft reeds 5 zoons en 15 dochters.
Nasr-Eddin deelt het lot van verscheiden
zjjner voorgangers op den Perzischen troon.
Mahmoed werd in 1725 gewurgddiens op
volger Nadir werd in 1747 vermoord;
Mohammed, de eerste uit de dynastie der B
ejaren, viel in 1797 eveneens door de hand
eens moordenaars.
Een hongerljjder, dien niemand
klaagt, de hongerkunstenaar" Giovanni
Succi, is nu weer eens te Weenen aan
vasten geweest: dertig dagen lang.
Hy heeft van 28 Maart tot 28 April
niets gebruikt dan 16.15 liter Krondorfer
water, 28 lepels Roncegno, 6 Bradysche
pillen en op de beide laatste dagen een
paar koppen bouillon, op last van de
dokters, oin zyn maag weer geschikt te
maken tot het opnemen van voedsel.
Succi is gedurende zyn vasten 13,9
kilogram in gewicht verminderd, en ook
de lengte van zyn lichaam is 3 centimeter
afgenomen.
Hy werd druk bezocht, vooral ook door
dames van de aristocratie.
i-gas wordt sinds een paar
maanden gebruikt tot verlichting van de
tramwagens te Parjjs. Het voldoet voor-
loopig zeer goed.
Een barbier te Gjövik, by Christiania,
beveelt zich dagelijks in de couranten aan
als »de eenige barbier te Gjövik, die vol
leerd is". Zjjn felle concurrent laat zich
echter niet door hem overbluffen, en hy
adverteert met vette letters onder die
advertentie: »Ik ben de eenige barbier te
Gjövik, die leert zoolang hy leeft."
Het Gerechtshof te Saint Brieue
heeft een boerin, vronw Gueno, ter dood
veroordeeld, die hare bejaarde moeder had
vermoord, om 25 francs machtig te worden,
welke de oude vrouw van nare andere
dochter had gekregen en niet aan haar
wilde geven.
Haar man, die medeplichtig was aan de
afschuwelyke misdaad, is tot levenslangen
dwangarbeid veroordeeld.
De moedermoordenares, voor wie men
geen gratie verwacht, zal te St. Brieue
worden ter dood gebracht. Sinds acht
jaren werd in Frankrijk geen doodvonnis
voltrokken aan eene vrouw.
Een verschrikkelijke gasontploffing
heeft in een kolenmjjn van Mickle-field
nabjj Leeds plaats gehad. Honderd werk
lieden waren in de mjjn. De lift is bij
de ontploffing stukgeslagen, het afdalen
kostte dus groote moeite. Des avonds had
men vijf-en-dertig gewonden en zes ljjken
bovengebracht. De zestig anderen zyn nog
beneden en men wanhoopt er aan hen
levend nit de mjjn te brengen.
Merkwaardige inbrekers.
Een inbraak, die weinige dagen geleden
in een public house" aan den Clapham-
road werd gepleegd, zou kunnen doen
vermoeden, dat sommige Londensche in
brekers leden van geheel-onthoudersge
nootschappen zyn. De gauwdieven maakten
eerst zorgvuldig de toonbanklade ledig,
daarna soupeerden zij op hnn gemak, ten
koste van den koffiehuishouder, waarbjj
zy, ongetwjjfeld met het oogmerk om hun
matigheid schitterend aan het licht te
doen komen, slechts limonade dronken,
terwyl zjj ten slotte, om den patroon te
verhinderen, den volgenden dag alcoholi
sche of gegiste dranken aan zyn klanten
te schenken, de kranen van alle jenever-
en cognacfle8schen openden en den inhoud
van alle sterken-drankflesschen over den
grond sprenkelden 1
Een moordenaarsbende.
Te Agram zyn twee-en-twintig personen
achter slot en grendel gebracht. Zjj zyn
allen bewoners van een dorp in Kroatië
en bedrjjvers van een aantal misdaden, die
sedert twintig jaren het dorp en zjjn
r' ig tot een waar moordhol maakten,
hadden het voornamelyk gemunt op
welgestelde reizigers, die door de schoone
streek aangelokt, in het dorp kwamen eD
daar allervoorkomendst in het dorpshotel
ontvangen, al spoedig besloten een paar da
gen te bljjven. Dan werden zy in het hotel
of buiten in de boschjes overvallen en ver
moord. Onder hun offers bevond zich ook
de in 1879 verdwenen rjjke Italiaan Jose-
fini. Over dat verdwynen schijnt thans het
volle licht.
De justitie vond in een.keukenkast
van het hotel een met doeken omwikkelde
ljjkkist, bevattende een geraamte. Uit de
verklaringen bleek het volgende: Op den
9den November 1879 lokten de vleesch-
houwer Schmidt en de logementhouder
Kersnik den Italiaanscheu reiziger Josefini
in het dorpshotel. Toen hjj argloos binnen
trad, werd hy door de twee moordenaars,
leden van de bende, met bjjlen neerg
en beroofd. Nog levend werd Josefini in
den stal van het logement begraven en in
een ljjkkist gelegd. D eze ljjkkist werd eerst
in den tuin verborgen, maar later weer in
het hotel teruggebracht.
Dit verklaarden de moordenaars en in
de kist werden inderdaad de overblijfselen
van den vermoorde gevonden. De schedel
was op verschillende plaatsen gebroken.
Een ander reiziger werd in het woud
overvallen, uitgekleed en in de rivier ge
worpen, waarin de ellendelingen hem met
haken neerduwden. De kleederen op den
wal moesten bewyzen dat de ongelukkige
by het zwemmen verdronken was. De
wonden, door de haken veroorzaakt, werden
toegeschreven aan de schroefslagen van
voorbijvarende stoombooten.
Een viertal werden 's nachts in hun kamer
overrompeld en met messteken afgemaakt.
In het woud waren plekken genoeg om de
slachtoffers te begraven.
Een mooie Weener zangeres werd in een
der bosschen geworgd. Een twist tusschen
leden van de afschuwelyke bende bracht
deze dingen aan het licht. Met groote span
ning ziet men den oitslag van het onderzoek
tegemoet.
Ingezonden.
Overeenkomst cn werkelijkheid.
Mijnheer de Redacteur!
Voor het ondervolgende verzoek ik beleefd
een plaatsje in uw veelgelezen Nieuws- en
Advertentieblad, zoo UEd. dit welwillend zult
goedvinden.
In het >N. v. d. D.", dd. 20 April 1896,
leest men onder het opschrift «Tristan d'
A c u n h a," dat zekere P. W. Groen, geboren
Nederlander, in 1836 op of by het eiland van
dien naam, gelegen in de znider Atlantische
Ocoaan, tusschen St. Helena en de Kaap do
Goedo Hoop, schipbreuk leedaldaar Btecds
gebleven en nominaal (in naam) belast is met
het oppertoezicht en de leiding der aanwezen-
den, beBtaando nit 18 mannen, 28 vrouwen en
20 kinderen. Hjj wordt geprezen om zjjn wjjs
beheer, gezond en groot verstand en wordt het
handhaven van de goede verstandhouding door
hom, geweten tevens aan zjjn hoogen ouderdom
(hjj is thans bjjna 88 jaar oud). Hjj wordt door
allen geëerbiedigd en geacht. Men betreurt het
alléén, dat de school, sedert 1892, door g
aan onderwjjzond personeel, is moeten gesloten
worden. Peter Willem Groen bewoont en be
stuurt alzoo bet eiland Tristan d' Acnnha on-
veer 60 jaren. (Men leze verder op gemelde
odedoeling in het «N. v. d. D.")
By toeval (hier begint eigenlyk, 't geen ik
opzettelijk wonschte onder do aandacht te bren
gen van de lezers van het .Vliegend Blaadje.")
By toeval alzoo, den heer J. F. Groen, oud
inwoner dezer plaatse (Helder) ontmoetende,
vroeg ik onwillekeurig, of hjj genoemden Peter
Willem onder zyne familie kon tellen. Deze
vraag werd evenwel gedaan, zooder nevenbe
doeling en hy antwoordde, dat hjj positief die
vraag niet bevestigen, maar toch wel kon
mededeelen, dat hy, van zjjn vadorhad hoo-
ren vertellen dat zeker familielid, PioterWillena
indertyd op een bnitenlandsche zeereis, vermist
of overleden moest zjjn. Iets zekers evenwel
kon hjj daaromtrent niet mededeelen of be
wyzen. Ook nu nog zyn vader is in 1888
bereids overleden kan hy verder niets be
richten, omtrent den meer genoemden Pieter
Willem Groen hyzelf was de zaak glad ver
geten en deze werd door het couranten-berioht
alleen weder in vage herinnering gebracht.
En nu, M. de R.volgt eigenlyk de oorzaak
van het schrjjven van dit artikel, 't Is rajj nl.
opnienw gebleken, dat do hr. J. F. Groen,
die bjjna 79 jaren oud is, den 29 dezer den
dag herdenkt, dat hjj 60 jaar geleden in
lands dienst is getrcdeD, na bevorens jaren
by het openbaar onderwjja op de Btads-scbolen
te Amsterdam werkzaam tc zjjn geweest. Hy
heeft den lande, zoo by de land- als zeemacht,
circa 52 jaar gediend is nog de eenigste, die
van af do stichting van het hospitaal der
marine (1 Januari 1842) over, en in 't leven
ishjj is begiftigd met de groote gonden me
daille voor 50 jaren effectieven, onafgebroken
dienst. Hiervoor kan hy als bljjrende bewyzen
vertoonon een groote «Oirkonde" in vergulden
Ijjst van den geneeskundigen dienst der zee
macht, waarop van allen op dat tjjdstip in
ons land presente officieren van gezondheid
on apothekers, circa 60, de namen vermeld
zjjn. Deze oirkonde ging vergezeld van een
gouden remontoir met dito ketting, waarin de
opdracht is gegraveerd met vermelding van
hot «Bene meruit" (by diende goed) on de
ÏBUILIjETOlir.
luwde ^nmui.
5)
Daar opende do conducteur de deur van de
conpé. Haastig stapte de baron nit, beleefd
nam by van zjjn vronw de reisdeken en haar
parasol aan en bood haar toen de hand bij
het uitstappen. Er was weinig drukte op het
kleine perron. De oogen van den baron zagen
in het rond met de koele uitdrukking van
iemand, die op iets onaangenaams is voor
bereid. Maria keek hem oplettend aan en vond
zjjn trekken hard. Eindelijk, toen het perron
bjjna geheel door menschen verlaten was,
wenkte by den koetier, die twee lichtgele
paarden voor een jachtwagen in toom hield.
Toen het rjjtuig naderde, bood Tiefort
met een verlicht hart den arm en geleidde
haar naar den wagen.
»Goeden avond, heer baron 1" kloDk de
luide groet vftn den koetsier.
»Is thuis alles wel, Leberecbt?" vroeg de
baron, terwyl hjj zjjne vrouw by' het instap
pen behulpzaam was.
Verlegen knehte de man, hoestte toen nog
eens en antwoordde: .Uwe schoonmama
de kleine jonkvrouw Armgard hebben den ge-
beelen dag geschreid. De kleine jonkvronw
had weer voel last van kramp. Mevronw, uwe
schoonmama, is van morgen ook naar den
dominé
De hatv*?,, 'woordde niet; hy had naast
Uhfornies^- en met een bevelend
•*ee F- A. E. THIJSSEN, Nieuoetsier naar huis te
rjjden.
Beschroomd vatte de man de leidsels en
weldra draafden de paarden lustig over den
straatweg, die aan beide zjjden met hoornen
was bezet.
.Bereid je voor op allerlei onaangenaam
heden, Mariedominé Petzhold is mjj vijan
dig," zei hjj met een vreemde buiging van
«Wie zjjn je dan alzoo vjjandig in Corswald
vroeg zjj vroolyk, om hem over het onaan
gename van haar binnenvoeren in Corswald
heen te helpen.
Je moot als vjjanden beschouwen allen,
die van slaafsche dienstvaardigheid honden,
en ook allen, die de waarheid vreezen," zei
hy hoog ernstig. «Marie, in mjjn eigen huis
heb ik geen vriendin u hoop ik een goede
vriendin gevonden te hebben. Wy willen samen
front maken tegen den leugen en mijn kind
beschermend in ons midden nemen."
Vorschend zag hjj haar aaD, of hjj ook te
veel van haar hoopte, doch nit Marie's blik
sprak vrymoedige rust.
«Zal je ook je moed, je gelatenheid by alle
ergernissen bewaren, als ik laDgen tjjd van je
verwjjderd zal wezen
Een oogenblik hield zjj de hand aan haar
voorhoofd.
»Ik zal er voortdurend de grootste moeite
voor doen," antwoordde zjj ernstig.
.Mjjn dank daarvoor," klonk hetvanTiefort's
lippen.
Nu werd voor de jonge vronw een eenvoudig
landhuis zichtbaar aan het eind van een
eikenlaan. De vensters der beide verdiepingen
waren alle helder verlicht rondom het huis
moest zich een groot park uitstrekken, want
aan alle kanten werd het door donkere scha
duwen omringd. Marie was verrast, zjj
bemerkte ook, hoe de baron bjjna verbluft
naar zjjn huis keek.
Het rijtuig hield stil. Een paar netgekleede
dienstmeisjes kwamen haastig nit devestibale
tooschieten, wat den baron deed glimlachen.
Luchtig sprong hjj nit het rjjtuig, waarvan
één der meisjes met veel diepe buigingen de
trede neersloeg. Vervolgens bood by zjjne
vronw met de meeste galanterie den arm.
Marie deed haar best om het beven te
onderdrukken en leunde d&arbjj meer op Tio-
fort's arm, dan bet gebrnik meebracht. Hij
bemerkte dat echter niet. Verbaasd zag hjj
het andere dienstmeisje aan, dat met een
houterige buiging zei
«Wy roepen mevronw de barones hot wel
kom toe
«Ik dank u 1" antwoordde Marie vriendel jjk.
Aan den arm van den baron betrad zjj kalm
en zeker den drempel van haar toekomstig
tehnis. Met opgeheven hoofd stapte hjj voort,
terw|jl zjjn gelaat verried, dat hjj iets onaan
genaams verwachtte. Het dienstmeisje, dat de
trede had neergeslagen, was hem vooruitge
sneld en opende nu de vleugeldeuren van
grooten salon. Hier bood zich der jonge vrouw
een vreemd schouwspel aan. In het midden
van het groote, smakeloos gomeubileerde ver
trek stond onder do heldere lichtkroon de
schoonmama als een moderne Niobe. Zjj was
in zwaren rouw gekleed. Een zware voile
hing voor haar iyn spookachtig gelaat. Gereed
tot begroeten, zag zjj het paar aan. Haar
trekken schenen door diepe smart versteend
te zjjn. Zelfs deed zjj geen stap voorwaarts,
maar zjj schoof de kleine Armgard vooruit.
Het kind was geheel in het wit gekleed en
had een zwarte sjerp om.
In spanning zocht Marie in hot oog
het vermagerde ziekelyke kind te lezen, doch
dit hield het hoofdje gebogen. Door zjjne groote
verstoordheid kon de baron niet spreken. Het
kind maakte een buiging voor Marie, reikte
haar een bloemrniker over en begon toen mot
licht huilerig stemmetje als een machine
op te dreunen
«O schoone dame wil bedenken,
«Hoe ik reeds in mjjn teed're jeugd
«Heb moeten derven vele vreugd
«Hoe dat de dood mjj wreed kwam krenken,
«En mjj ontnam myn lieve moe
Het vers was nog niet ten einde, doch Tiefort
trad voornit, zei hard«Zwjjgen vatte het
kind daarbij krachtig by den arm.
Armgard trilde van schrikbaar hartje
klopte of bet zon barsten.
.Koert, wees toch niet zoo hard tegen je
eigen kind."
De zachte, bjjna fluitende stem van mevrouw
Kaulfuss liet zich aldus hooren. Zonder eenig
gedruisch als een zwevend spook was
den baron genaderd en had haar blanke
hand op zjjn arm gelegd.
Marie trachtto Armgard te troosten, maar
de kleine weerde haar heftig af on begon nog
luider te schreien.
Tiefort zag zjjn schoonmama woedend aan
en zei scherp:
«De verzen van den predikant zjjn even
slecht als smakeloos ik bewonder uwe
keuze. Ik verzoek u, Armgard naar bed te
brengjeD."
Met geheel het voorkomen van een onschul
dige martelares trok mevronw Kanlfuss het
schreiende kind uaar zich toe.
tZeg je ouders goeden nacht, Armgard!"
luidde haar zacht bevel. »Ik zal je dan naar
bed brengen."
«Zal ik u daarbjj helpen vroeg Marie
vriendeljjk.
»Ik dank ai, mevronw de barones. Het kind
is byzonder aan mjj gewendzjj wil niet
door vreemden geholpen worden. Ik verzoek
Koert, mevronw de barones in de eetzaal
geleiden. Een klein feestmaal staat daar
gereed."
Mevrouw, u zult mjj hoop ik wel
willen verontschuldigen. Het is mjj heden wer-
keljjk onmogeljjk aan uw geluk deelneming te
betoonon, wegons de lieve kleine, die zoo ont
steld is."
Terwyl mevrouw Kaulfuss zoo tot Marie
sprak, had Tiefort zjjn kind bjj de hand ge
vat, toen zjj hem goeden nacht wenschte. Hy
fluisterde haar goede woordjes toe en schoen
haar iets te verzoeken. Het kind liet echter
de lip hangen en als een stomme reikte zjj
haar nieuwe mama de hand. Medelijdend
streek de jonge vrouw echter langs haar don
kere lokken, waarop het raeisjo nog meer be
gon te beven. Het liep schnw naar hare groot
mama, die weder beschermend den arm om
haar heensloeg on baar meenam.
«Schenk mjj dat feestmaal, Tiefort 1" ver
zocht Marie haar man vriendeljjk.
»0 gaarne, maar kom toch even mee om
een kleine verfrissching te nemen, véér je naar
je kamer gaat."
(Wordt vervolgd.)