't Vliegend Blaadje. KLEINE COURANT VOOR HELDER, NIEUWEDEEP EN TEXEL. Verleden—Toekomst ELVIRA. £>0. 2492 Vrijdag 1 Januari 1897, 26its Jaargang. Bureau: Zuidstraat. Telefoons". 63. Spoorstraat. Telefoonn. 51. Atoomiomont p. 8 maanden binnen de gemeente 50 Ct., met Zondagsbl. 80 Ct. id. franco per ptwt 75 idem f 1.12'/»- i per pont ▼oor het Buitenland f 1.25, VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG. Uitgevers: BERKHOUT ft Co., ta Heldor. Bufmux SPOORSTRAAT n ZUIDSTRAAT AdvertentiLSn tui 1 tot 5 reyel.25 Cent. Elke regel meer5 Oroote lettere worien neer pleeUrmmte berekend. Advertentie!! moeten uiterliik des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureaux bezorgd jjn-_ WaDnecr we 't Kerstfeest eehter den mg hebben, scheidt ons nog maar een korte spanne tjjds van den nieuwen jaarkring, en eer we •r aan denken hebben we den datone van heden boreikt. «Do tjjd vervliegt" hoort men bjj die ge legenheid meer dan anders onder de monschon, en inderdaad, we moeten de waarheid dier wcordea orkennen, ofschoon dat vliegen of vervliegen ons e^rst onder de aandacht komt, wanneer wo een terugblik worpen op 't ver leden tion jaren, die zjjn hcengcsneld schynen ons vaak korter dan óón jaar, dat we voor de borat hebben. Maar de tjjd stoort zich niet aan onze op merkingen met wiskunstige zekerheid gaat by voort, stsp voor stap, zonder vertraging maar ook zonder haast. Dio voortgang is door niets te stuiten en onder 't voortgaan kneedt bjj al wat hem omringt in den vorm, dien by ge schikt oordeelt. Hy breekt rondom af en bonwt even snel weer op, zet op 't nionwe zijn csohel en laat dat er op zoolang hy 't noodig oordeelt. De kinderen van den tjjd zyn de jaren hy brengt ze voort en verslindt ze weder. Mogen die jaren in voorkomen en gehake verschillen, de tyd blyft dezelfde; en brengt hy ook veel nieaws voort, zyn grootste werk is aan 't be staande een nieuwe gedaante to geven. Maar we zullen niet voortgaan een be schouwing over den tyd te geven we mochten daardoor eens lijd te kort komen om ta zeggen, wat ons op het hart ligt. Bepalen we ons by 't hedcD. Uw onde vriend, waarde lozers en lezeressen, »'t Vlie gend Blaadje" brengt n zijn laatste bezoek in 1896, en verhengt zich, we hopen dat u 't met hom doet, dat hy op heden zyn 25e jaar is ingetreden. Velen, die nog Bteeds met welwillendheid hom in hunne woning ontvangen, hebben hem gekend toen hij voor 't eerst het levenslicht aanschouwdezy zullen zonder twijfel vol mondig erkennen, dat hy heel wat in kracht en forschheid heeft gewonnen, dat hy van een zwak kind tot een flink jonkman is opge- Onder ons, by hoopt nog steeds in wasdom vooruit te gaan en 't is zijn wenscb, dat go van zyn groei nog lang getuigen moogt zyn. Volgens gewoonte komt hij cenige oogo.i- blikken met u praten op den laatsten avond des jaars, om met u een blik achterwaarts te werpen, een kleine rerne te houden over 't jaar, dat weldra tot 't verleden zal behooren. Zjjt ge tevreden over 1896 »Jazegt deze «neen I" ret pt een and.-r *'t is maar zóó" roept een derde. «Over 't algemeen" zegt de boor, hebben we geen slecht jaar gehad maar, van sommige artikelen zyn de prijzen gedrukt, by andere worden we door 't buitenland overvleugeld en met den veestapel gaat 'tniet naar wensch. s't Leven stelt telkens hooger eischen", zegt de werkman, »en we wenschen meer loon". Dat loon werd inderdaad ook hier en daar verhoogd maar als er geen werk is, helpt 't verhoogde loon al bitter weinig. Toch heeft de tyd in den toestand reeds veel verbetering aangebracht, al blyft er ook nog heel wat te wenschen ovor. «Die vreoselyko concurrentie" zucht de koopman, hetzy groothandelaar of winkelier, »'tis op den duur niet vol te honden!" De reclame wordt tot 't hoogste pont opgeveerd en ondanks dat alles moet er menigeen zjjne betalingen staken. •Beschermende rechten klinkt 't hier on daar«daardoor alleen knonen landbouw ny verheid gebaat worden I" •Neen 1" roept de werkman ea de kleinere burger, »dat nooit 1" Wo hebben nu al moeite genoeg om rond te komen, en dan zou de verbetering, die men wenscht, hoofdzakelijk nit onzen zak betaald worden on de wioBten zonden ten slotte in de kus vloeien van hen, die znlks 't minst noodig hebben." •Moet de Atjeh-oorlog ook de proportiën aannemen van den 80-jarigen krjjg en moeten er rog een aattvl miUioenen door verslonden worden V kliekt bier en daar een stem. Vrede op aarde" wordt er jaar aan jaar gepredikt on ondanks die woorden staat iedere naiie tot de tanden gowapend en ziet menigeen zuchtend de begrootiDg van oorlog en marine ieder jaar stjjgen. Verdraagzaamheid en liefde worden achttien eenwen lang gewenschl, en men zoekt die tot nog toe tevergeefs tnsschen de verschillende kerkgenootschappen en eveneenB tevergeefs in eigen kring. En dat alles zou 1896 in orde moeten ge bracht hebben, zooals misschien deze of gene in stilte hoopte, toen dat jaar zjjne intrede deed. Maar dat was toch onmogelyk 1 Laat ons niet verzuimen, ook al blyft er Dog veel te wenschen over, eens in zeer korte trekken 'e schetsen, wat er werkelijk is gedaan om een beteren toestand in 't leven te roepen. Tot stand kwam, de Dienwe wet op de faillieten, waardoor 't vertrouwen van den handelsstand wordt bevorderd een wet ep de p» rsonaele belasting, waardoor, zoo men meent, lasten moer evenredig zullen worden ver- deen nieuwe kieswet, waardoor 't aan tal kiezers sterk wordt nitgebreid. O )k de belangen van landbouw en die der werklieden worden door de Hooge Rogeering belmrtigd en men verwacht daaromtrent doel treffende verbeteringen. Of die nieuwe wetten g.h,el of wel ten deele aan de verwachtingon zullen voldoen, dat moet de toekomst loeren en daarvan zal 't volgend jaar alreeds 't oen en andor aan 't licht kannen En nn eens rondgezien in onze naaste om geving. Voor g'oote rampen ia de plaats onzer in woning gespaard gebleven en wo hebben 't geluk gehad, dat de zaken hier steeds hun kalm verloop hadden. Aan 't hoofd der ge meente kregen we een nieuwen Burgemeester, den Ed. Achtb. heer A. J. J. van Stoyo, ter vervangiog van den hoer C. A. Beukenkamp, die deze waardigheid tot aan zyn dood heeft bekleed. Do WelEerw. heer G. E. Bron, Hervormd predikant, verkreeg zyn emeritaat en ging zich elders vestigen. Ook vorloren we door den dood een man, op 't gebied van handel en visschery volkomen thuis, daarbij president van do Kamer van Koophandel on directeur dor visschorijmaat- schappij Helder, den hoer S. W. Stooker. Al hebben er geen omvangrijke scheeps rampen op onze kast plaats gehad, wanneer de nood 't vereischto, toonden odsb wakkere kustbewoners, dat zy bnn ouden roem als redders van schipbreukelingen kranig wisten te handhaven. In den voorzomer kregen we bezoek van een Duitsch eskader, dat bier veel levendig heid aanbracht en 't bewjja levert, dat odzs haven nog steeds als voortreffelijk wordt be schouwd, ook al maakt de handel er weinig gebruik van. Aan den hr. G. Buhse, bostuursHd van Helders Belang, hebben wo in deze zaak groote verplichting, daar zyne bemoeiingen er veel toe hebben bygebracht. De verjaardag van H. M. de Koningin werd hier luisterrijker dan gewoonlyk gevierd, o. a. door 't houden van een optocht der schoolkindoreo. Volgens raadsbesluit znl eerlang aan don Paralelweg een Dien wc school wordon go- bouwd, daar or plaatsruimte tekort komt. De afdeeling Helder der Mjj. van landbouw gaf teekonen van opgewekt leven, zoowel door 't organiseeren van een Harddravery-vereeni- ging, die in Angnslus reeds een wcdstrydliet honden, als door do poging, die docr haar wordt aangewend om de weekmarkt, waar mede hier roeds eenmaal een proef is genomen, te doen herloven. Oaderscheidene nieuwe gebouwen werden voltooid, die, met meer smaak opgotrokken dan vroeger de gewoonte was, onze woonplaats een beveiliger voorkomen geven. Haast zouden we vergeten te melden dat do stoomtram van hier naar Huieduinen aantal weken heeft dienst gedaan. Zietdaar 't een en ander aangestipt dat ons meer van nabij betreft, waaruit we kannen zien, dat 'c scheidende jaar ook zyne sporen alhier h<*fft nagelaten en iets nattigs er goeds heeft tot stand gebracht. Er is stof genoeg tot bespreking in den ge- zelligen kring van 't gezio, zoodat men waarlijk niet voor verveling behoeft te VTetzen en we grond hebben om te vermoeden, dat de avond snel genoeg zal omgaan. Een vroolyk uiteinde des jaars wenschen we n dan ook van harte toe, denkende aan 'l oude spreekwoord«Eind goed, al goed". De zorgen des levens drukken op gewone dagen by velen al genoeg, dos zet die, als 't kan, eens voor een enkele maal op zjjde en verbeidt met elkander 't oogenblik, dat de stadsklokken 't middernachtelijk nar verkonden. Wanneer de laatste slag in 't luchtruim beeft weerklonken, is 'tjaar daarheen gesneld met al zyn Hef en leed, met zyn vreugde en droefheid. Haitelyk moge dan 't aVeel heil en zegen" in iedere woning klioken, terwjjl de handen gedrukt worden en de oogen van levenslust tintelen. Heil en zegen wenscht n dan ook »'t Vlie gend Blaadje" (oo en hoopt 't nog menigmaal te doen. 1896 is ter rnst leve 1897! De Nieuwjaarsdag is geen dag als andere dagen, dat ziet men, maar moer nog, men gevoelt 'traen gevoelt dat 't een feestdag is. Men bezoekt bloedverwanten, vrienden en kennissen en ontvangt tegenbezoek, waarbij van weerszoden wenschen voor elkanders heil worden geuit. Velen rekenen er zelf» op dat do feeststemming tot mildheid geneigd maakt en profiteeren vau die gelegenheidgewoonlyk wordt dan ook 't verlangen, dat achter ban gelnkwensch verscholen Hgt, in meerdere of mindere mate bevredigd. Op Nienwjaaradag schjjat men algemeen de waarheid te begrij pen ,'t is zaliger te geven dan te ontvangen". Ware 't maar met wenschen te verkrijgen, 'tjaar 1897 zon eenmaal als een der geluk kigste wordon opgeteekend dan zonden land- bon w en veeteelt bloeien, handel en nijverheid ruime winsten afwerpen en scheepvaart en visschery alom welvaart verspreiden. Hiog 'tvan wenschen af, de verschillen op staatkuudig en kerkelijk gebied zonden worden bijgelegd, zonden verdwynendo twisten zouden zich oplossen in een liefelijke harmonie. Ware 't met wenschen to verkrijgen, i e vreeselyke maaier, de onverbiddelijke dood zon zyne zeis moeten ter zyde zetten en niet langer zyne olfors mogen wegmaaion. Maar we weten allen, dat zoo iets onbe reikbaar ii, on toch doet 't wenschen ods op Nieuwjaarsdag goed en is 't hart der menschen zoo vol hoop en welwillendheid, dat zelfs oude veeten vergeten worden en zy, die in 't onde jaar elkander minder vriendelijk bejegenden, in gulheid de haod der verzoening uitstrekken om weder vrienden te worden. Wat men van de toekomst verwacht en hoopt, wat de vraagpunten van den dag be treft, men laat ze rustendio 364 overige dagen acht men voldoende voor de behande ling ervan en wil or zich niet in verdiepen, want de Nieuwjaarsdag is een feestdag. Beleeft dien feestdag nog menigmaal, waarde lezers en lezerossen geniet dien dag nog vaak in den kring der uwen en ontvangt tot in lengte van jaren op dien dag in uwe woningen ,,'t Vliegend Blaadje". KALENDER DER WEEK. JANUARI, (Louwmaand, 31 dagen). Opkomst der Zon 8 u. 18 m. Ondorg. 3 o. 57 m. óondag 3 Nienwe Maan. Maandag 4 3EX Vrijdag £a tordag 6 Driekoningen. 7 Aan onze abonné's buiten de gemeente wordt beleefd ver zocht 't verschuldigde abonne mentsgeld Vliegend Blaadje en Zondags blad, 4e kwartaal 1896, te willen over maken per Poetwissel of in postzegels, wéér 8 Januari, zullende andera daar over met 5 cents verhooging per post worden beschikt. Postwissels voor dat doel behoeven slechts met een zegel van 2'/j Ct. beplakt te worden. NIEUWSTIJDINGEN. HELDER, 31 December 1896. Harlne-Reserve De Minister van Marine heeft aan de Eerste Kamer medegedeeld, dat vanaf 1 October 1894 tot op 19 December jl. by de marine-reserve in dienst zjjn getreden: 58 officieren, 6 machinisten, 5 torpediaten en 16 matrozen. Yan hen die bjj de reserve zyn in dienst gekomen, zjjn tot nu toe slechts een 5-tal op bun verzoek weder ontslagen. Het komt den minister vooralsnog niet noodig voor de eerst onlangs herziene voorwaarden van dienstneming bjj de marine-reserve thans weder opnieuw ie wjjzigen. Geheimzinnige verdwijning. Nog is men te Amsterdam onder den indruk van den onlangs plaats gehad heb benden moord en reeds vernemen we weder een zeer onrustbarend bericht. Sedert den eersten Kerstdag namelyk vermist een der employé's aan de Hol- landsche Spoor zjjn 20-jarige dochter. Het meisje was gaan wandelen doch keerde sedert niet meer terug, terwjjl er geen enkele reden bestaat om aan te nemen, dat zjj opzetteljjk bet onderljjke huis heeft willen verlaten. Hoewel onmiddelljjk aan de politie van het geval werd kennis gegeven en een portret van de vermiste werd gedeponeerd, is het haar nog niet mogen gelukken het meisje terug te vinden. Te Tilburg wond zich Zondagavond iemand bjj een twist met andere bezoekers in een herberg zoodanig op, dat hjj in elkaar zeeg en op de plaats dood bleef. Boord te Oostburg. Zondagavond 11 uur werden wegens het sluitingsuur door de politie uit een herberg te Oostbnrg, eenige personen verwjjderd. Zes personen kregen daarop bjj het huis waarts gaan een woordenwisseling met elkaar. Aan het einde van de Breestraat haalde zekere Watermolen een knuppel van het nabjjzjjnd erf van Yerplanke, waarmede hjj den verslagene, Van Male, een slag op de linkerhand en op het hoofd gaf, waar door deze bewusteloos ineenzakte. Zjjn makkers Van de Sande en Willems kregen mede slagen van de beide anderen en gin gen op de vlocht. Van Male bleef alleen achter en werd om halfocht dood gevondeD, nadat hjj nog een eind had voortgestrompeld. De verala- gene is evenals zjjn makkers gnnstig be kend. De drie aanvallers Watermolen, Canne en Masseleyn ongunstig. Canne heeft de toedracht der zaak medegedeeld, beide anderen ontkennen. Alle drie zyn intus- Beken voorloopig in hechtenis genomen en werden Dinsdag naar Middelburg overge bracht. Nader meldt men: Watermolen en Masseleya hebben be kend de doodelyke slagen te hebben toe gebracht. Zjj verklaren, dat Canne onschul dig is. Door wjjlen mej. A. M. D. De Greuve, onlangs te Renkum overleden, zyn behalve de reeds gemelde, nog de navolgende le gaten vermaaktMartha-stichting te Alfen aan den Rjjn f 1000weesinrichting te Neerbosch 11000vereeniging Barnabas te Amsterdam f 1000opleidingsfonds van on derwijzers te Doetinchem f 1000opleidings- huizen voor meisjes te Zetten f 1000ver- eeniging Johannes te Utrecht f 1000; Ge reformeerde zendingsvereeniging te Amster dam f 1000; vrjje universiteit aldaar f 1000 het kinderziekenhuis Mirjam aldaar f500, alle legaten onder den last tan vruchtge bruik. Schuiven gaan ze. Vier elegant gekleede jongelingen, dieblyk- biar >uit'' waren en de beste voornemens schenen te hebben om veel geld te verteren soupeerden dezer dagen in een nachtcafé te Parijs. Het was zeer laat, toen het vroolyk gezelschap aanstalten maakte om op te breken. Een der heeren vroeg om de rekening, die weldra door den kellner gebracht werd. Zjj bedroeg niet minder dan 152 francs. Terwyl de kellner in welspre kend stilzwijgen een afwachtende houding aannam, haalde een der jongelui een aantal bankbiljetten uit zyn portefeuille te voor- schjjn. De tweede wilde niet, dat de eerste de rekening zou betalen, en haalde op zyn beurt zyn welgevulde portefeuille voor den dag. Op hetzelfde oogenblik legde no. 8 een aantal bankbiljetten op tafel, waar tegen no. 4 zich verzette, zoodat op een gegeven oogenblik een wedstrjjd ontstond wie voor het zou mogen inspringen. Er ontstond nu een komisch intermezzo, waaraan echter een eind diende te worden gemaakt. Een der heeren, die het meest opgewonden scheen, stelde daarom dit plan voorde kellner zon zich laten blinddoeken, men zou een oogenblik •blin demannetje" spelen, en de eerste de beate, dien de bediende te pakken kreeg, had de rekening te betalen. De kellner die uit dit zaakje een goede fooi meende te kunnen slaan, liet zich glimlachend een servet voor de oogen binden en nadat men hem een oogenblikje als een tol in het rond had gedraaid, begon hjj te grypen. Hjj greep echter te laat, want de vier heeren' wa ren op de teenen de trap afgeslopen en hadden zich reeds door straten een stegen gierend van pret uit de voeten gemaakt, toen de onnoozele kellner eindeljjk een klein tipje Tan zyn blinddoek oplichtte, om een eind aan dit spel te maken. Den bedrogen restauratiehouder bleef niet anders over, dan een klacht in te dienen by den com missaris van politie. De hongersnood In Britsch-Indië. In de centrale provincies van Britsch- Indië moet het er erg treurig uitzien. Al thans de heer Goodridge, oud-rechter van Jabalpur, schrjjft aan de >Englishman«, die te Calcntta verschynt, dat daar dage- ljjks duizenden den hongerdood sterven. Hjj schrjjft dat reeds in September in het district Jabalpur 97 menschen van honger waren tomgekomen, in Sangor 98, in Damoh 138 en in Sihora 225. De heer Goodridge verklaart dat de maatregelen der regeering niet voldoende zjjn om een eind te maken aan den nood. Hjj stelt voor openbare inschrijvingen te openen. Wat deze heer zegt over den hongersnood luidt geheel anders dan de officieel* berichten van J~ onderkoning. De tyd zal moeten lee wie gelyk heeft van deze beiden. De uitvinder van het dynamiet, Al- fred Nobel, heeft zjjn vermogen van onge veer vijftig millioen francs, op enkele legaten na, vermaakt aan de hoogeschool van Stockholm. Een millionairszoon is dezer dagen te New-York als vagebond en dronkaard opgepakt. Het is Eduard Field, zoon van den vermaarden millionair Sir Cyrus Field. Hjj was vroeger «chatrjjk, maar verloor zyn geld en maakte zich schuldig aan valsch- heid in geschrifte. Het gerecht liet hem, als ontoerekenbaar, weer vrjj, en sedert heeft hjj een landlooperaleven geleid. Daar aan komt nn echter een eind. .Benig. zjjner vroegere vrienden hebben zich bereid ver klaard voor hem te zorgen en aan hen heeft de rechtbank hem toevertrouwd. Bjj de jaarswisselliif. Nimmer stilstandaltjjd voorwaarts Spoedt de tjjd, mot vaste schrtên; En se lts als de jaren scheiden, Snelt hjj zonder rusten been. Voor hem is het «rust een weinig", Een gsnsck onverstaanbaar i Want hjj toeft niet op sjjn i En jjlt door alle eeuwen Maar de mensch rust wel e< Op den laatsten dag van 'tjaar, En dan toeft bjj in gedachten hier en dan eens daar. t hjj smaken, Nn eens hier Vreugde en rouwe i Als zoo menig i En sjjn wel en wee treedt voor hem Krachtig in herinnering. Doch niet rugwaarts slechts de blikken, Ook vooruit schouwt hjj meteen. Niomand toeli weet aan den aanvang Wat hom beidt op xjjne schrei:o. Daarom wenscht on hoopt en bidt men Om het beste deol op aard Om gezondheid, vraagde, voorspoed En geluk aan zjjnen haard. Eón slechts heeracht or over alles*. Over tjjd en oenwigheid. Wel hen, dio op Hem steeds bouwen; Door Zjjn Uefde staag geleid, Zich een wog door 't leven banen. Zoo bjj voorspoed als bjj wee Znllen zjj zich 'tbest bevinden, En 'l gemoed smaakt kalm en vrrè. In dien geest het jaar begonnen In dien geest dan staag gestreefd Niet slechts 'teigon ik voor oogen; Maar voor andoren geloeid. Niet om zegen slechts gebeden, Maar ook zegon aan elkaar Steeds bereiden, zjj ons doelwit, Vrienden ook in 't nienwe jaar I W. M. Te. Ingezonden. Mijnhetr dé RédtuUurf Het onderling Ziekenfonds van de werk lieden van 'sRjjks Marinewerf, alkier, ton doel hebbende bjj ziekte, tegen wekeljjksoh# contributie'» elkaar te steunen, dat kan niet anders, of soo iets ondervindt algemeens deel neming. In artikel 9 van dit fonds komt voor, dat: Aan hen die geen drie maanden lid zyn, vrij willig bedanken of door wangedrag bsdaakt worden, geen restitutie sal worden uitgekeerd. Dit is alzoo geldig voor ieder lid. Waarem nn den een, die een half jaar gecontribueerd heeft en dit jaar overgeplaatst is (op versoek) naar de Rjjkswerl te Amsterdam, toch die reetitntie nit te koeren terwjjl een ander werkman, die eveneens een half jaar gecontri bueerd heeft, en ook op zjjn verziek zjjn ontslag krjjgt, om een parttcnliere betrekking waar te nemen, dezen dit voordeel niet toe te r Volgons voordeel toe, mjjn inzien, komt beiden dit daar ze toch vrjjwilHg het fonds bedanken. Mjj dankt, het is toch hetzelfde, of men bjj ontslag naar de Marine werf te Amsterdam gaat, of, een andera be trekking krjjgt. In 't heels reglement komt geen artikel voor, dat dit versohil bekrachtigt. Ook vindt ondorgetcekendo het in 't belang en niet meer dan billjjk, voor alle leden artikel 9 van bet reglement eenigssins te wijzigen. B.v. ieder lid die drie en meer maanden betaald heeft en op sjjn verzoek ontslag krjjgt, om een andere betrekking waar te nemen, bjj 't jeinde van het jaar de restitutie uit te koeren. Gaarne bad ik dit voorstel in de jl. vergadering in 't midden gebracht, tsaar was door dienstzaken verhinderd te komen. U, Mjjnheer de Redacteur, dankende voor de plaatsing dezer regelen. Uw dw. dn., M. WULFFELE, Portier 's Rijkswerf alhier. ZFJaTTH-iX-iIETOISl (17 En toen de baron eindelijk de denr achter zich sloot, keek hjj eens over de velen wach tenden, on dit schonk hsm een gevoel van voldoening natuurlijk alleen in het belang van zjjn goeden bekende, wion hjj gaarne het welslagen van zjjn degelijke plannen gunde En eindeljjk sloeg het vier nurde drie uren, dat de chef te spreken was, waren ver streken. De dearwachter had du tot taak de cliënten te doen vertrekkenalleen bjj uit zondering mocht nog iemand worden toege laten, wanneer zjjn zaak geen uitstel kon lyden en als dit soms het goval was met een goeden bekende, noodigde mr. Snoward hem gewoonlijk san tafel om onder het oton zjjn belangen voor te dragen, want de Ameri kaan was een man van de klok, die vooroit elk* minuut voor eenig doel bestemde. Natnarljjk was bet geen licht stukje werk. wat do deurwachter met do opruiming der wachtkamer als laatste gedeelte van zjjn uag- werk had te verrichten. Muar hjj vervulde zijn taak met onwrikbare vastheid met kalm» waardigheid dreof hjj de tegoustribbe1et.de schare naar buiten dat maakte indruk. Daar was er niet één, die zich niet had voorgenomeu den volgenden dag de eerste te zjjn en zich tot den dearwachter te wenden met de woorden «Ik moet dringend mjjnheer Snoward spreken. Op de straat keerden zjj het hoofd nog eens om naar de spiegelruiten van de eerste ver dieping, waarop nog met vergulde letters to lezen stond«Grand Restaurant Excelsior", terwjjl onder de vensters een reusachtig bord hiog met de aankondiging: Bankfiliale van T. J. Snoward. New-York en Bnenos- Ayrae." Met een blik vol bevrediging na leid nit dit namen de lieden voorloopig afscheiduit dit huis ieder voor zich schatten te zallen weg dragen. Toen de dearwachter naar het venster trad om dit te openeD en de wachtkamer te luchten gedurende het uur, dat de kantoorbedienden nog moesten bljjven, zag hjj in do veDSternis een man staan, die daar was achtergebleven. Hjj was klein van gestalte, had een donker kleurig gelaat en zjjn onderdom Het zich niet op het oog bepalen. De man stak in een schamele plunje, die niet voldoende was voor dezen tjjd van bet jaar; de jas was dichtge knoopt tot den bals, zoodat geen spoor van een halsboord te zien was. Misschien had hjj geen boord om. «Wat wilt gij nog hier?" •Ik wensch mr. Snoward te spreken." Uit den mond van don schamel gekleeden vreemde klonk dit antwoord komiek. Aan zyn tongval herkende men hem dadcljjk als een buitenlander en daarmee stemde zjjn ge laat in kleur en vorm ook overeen. Met vernietigende minachting keek de deur wachter den man eons aan bjj meende te doen te hebben met éóa der velo die dagelijks pogingen deden om den millionair to naderon. Doch de kleine Het streek brengen, hij glimlachte even en zeide «Ik beb hier do drie volle uren gew zonder voor den dag te komeo. Gelukkig heb ik tjjd gouoeg, en ik won liever do zjjn, daar ik misschien een lange poos met nw meester moet spreken." «Dat kan nietge ziet wel, dat het tjjd is om te fluiten. Eu danwat verlangt ge van mr. Snoward en wie zjjt ge eigenlijk ,Ik benmaar wat komt er dat op aan Gaarne zon de dearwachter grof geworden zj)D. Deze bezoeker was zeker maar een on beschaamde, die iets kwam verzoekenzjjn gebeele niterlyk, vooral dat zwarte kroeshaar, herinnerde den dearwachter aan den neger, dien hjj vroeger wol op de kermissen had ge zien. Maar zjjn vuate bonding hield don deur wachter in bedwang. Op dit oogenblik trad de laatste bezoeker nit het kabinet van mr. Snoward naar buiten. Het was een journalist, die stof was komon balen voor een populair artikel in let eerst volgend nommer van zjjn krant. Eindeljjk 1" f prak de zonderlinge vreemde en stond op om bet kabinet binnen te gaai. De dearwachter trad hem in den weg. •In ieder goval moot ik n eerst aanmelden. Enenonder weikon naam Da kleine dacht een oogenblik na en grijnsde toen. •Zeg maarkapitein Mari*En zeg ook, det het zeer dringend is, ik wil mjj niet laten afwjjsen." Schouderophalend en nog steeds weifelend ging de dearwachter het kabinet binnen, waar mr. Snoward zich juist de handen waschte alvorens het kantoor te verlaten. De Eigulsch klinkonde naam van den aangemelde bewoog don Amerikaan om den onbekende toe te laten. «Laat hem maar binnen, wjj zullon dadeljjk wel zien De bediende opende de deur on daar stond «de kapitein" rocdi op don drempel en grijn zende boog hjj herhaaldelijk voor den bankier. Deze bewoog zich niethjj bleef met den hand doek in de handen staan en geen spier in sjjn gelaat werd vertrekken. Toen de deur achter hem gesloten was en hjj een poosje gewacht had of mr. Scoward hem zon aanspreken, bogon .de kapitein" eindeljjk. «Nu mr. Ralph Snoward, kent ge mjj niet meer De Amerikaan legde bedaard den handdoek neer. »0 ja, zeker wel ofschoon ik u sedert jaren oiet gezien heb. Ge heet John Archer, niet waar «Goed zoo 1" riep de ander uitgelaten. «Ik wist wel, dat ge den kleinen John niet soodl vergeten hebben I Ja, ik bon het in levenden Ijjve!" Vervolgens werd het gesprek ia bet Aaeri- ksansch Engelaoh gevoerd, waar mr. Archer nog wel eens een brok gebroken Duitsch tus- achon door Het loopen, zooals dit veel voor komt in het Noordwesten van Amerika bjj Heden van gemeDgd ras, die noch de taal van den vader, noch dio van do moeder volkomen zuiver hebben loeren spreken. •Sedort warneer is uw naam kapitein Morie «Sedertjs, dat is al lang. - Sedert ik met den imprtsiario naar Europa kwam als kanat3naar" Sooward toonde geen verbazing, geen wan- troawon, zelfs geen glimlach. Zjjn gelaat als van steen. «Kunstenaar Hm 1 dat kan ik denken 1 In een tingeltangel Archer knikte en maakte gebaren alsof hjj op do tamboerin sloeg of op de mandoline spoelde. •Ik ben onovertrefbaar in het bespelen den scheUentrommel en de gnitaar en als goochelaar. Op de aanplakbiljetten u ik voraeld als de laatete leerling van B< hot schjjnt een beroemde meester geweest te zyn die Bosco. Bijna gebeel Europa heb ik bereisd, moet ge weten, en voor dien schof- terigen kerel, onzen impressario, mooie sommen geld verdiend." «Met één woord, ge hebt het belacbeljjke ambacht ter band geDomon, waarmee zooveel klenrUngen hier hon brood komen verdienen Ge werdt negerkomiek?" De «kunstenaar" was beleedigd en zette een hooge borst. «Oho, ik bon geen kleurling «Wat? De zoon van een negerindus een mulat. Maar dat beduidt niets. Waarom praten we soo lang Ge komt om mjj iets ai te bedelen?" Nn gevoelde kapitein Mnrle zich nog nkt doch de koele woorden van mr. ook al niet kwetzender kan- gekrenl Snoward «Ahl Waait de wind nit dien hoek? Wilt ge mjj eenvoudig ale een landlooper ter sjjde •Goed geraden, mjjn waarde John, juist zoo", laidde het bedaarde antwoord. >Je ver beeldt je toch niet, dat hot andera ie «Kjjk, nn kom je pas in den rechten toon". Als jjj nog eoomaal »je" tegen me dnrft zeggen, sla ik je met deren liniaal om de ooren", zeide Snoward soo kalm mogeljjk. •Ja hoe dan Ik dacht, dkt ge onze onde verhouding zoadt willen berinnoren, dien goeden tjjd, toen wjj in Californië samen in dezelfde tont sliepen. Toen hebt ge mjj alt|jd »uw goeden vriend" genoemd I En heb ik u niet veel diensten bewezen «Waarvoor ik je vroeger of later altjjd goed heb beloond Gelooft ge dat? No, in ieder geval denk ik, dat oase onde vriendschap a nog wel sooveel waard zal tjjn, dat ge mjj, nu ik in nood verkeer, wol weer op de been znlt willen helpen". Bjj het herinneren aan «de onde vriend schap" knipoogde do onde molat hem toe, doch op Snoward scheen die vertrouwelijke wenk volstrekt geen indruk te maken. «Zoo? En daareven heb je het laten voorkomen, alsof het je daar niet om te doen was. Ik begreep het wel je wilt geld hebben". «Ja, maar geen kleine aalmoes, sooals men aan den eersten bedelaar den besten toewerpt". «Zoo, zoo, kan ik n soms dionen met een ohèqne op Rothsohild, beer kapitein De kalmte van den bankier scheen den malat aan te moedigen. Hjj nam plaat* in een leunstoel en keek eens rond in de kamer, die prachtig gemeubileerd was. «Naar men mjj vertelde, zjjt ge een zeer rijk man geworden. Het siot er hier nit als bjj een prins. Ja, zooiets heb ik altjjd wel van u gedacht. Ge hadt altjjd verstandige in zichten en dol veel geluk 1 Het lot is mjj niet zoo gnnstig geweest. Na, ik zal a het verhaal vaa mijn wisselvallig loven boaparen 1" Ik dank je voor dio oplettendheidSao- rd maakte zjjn nagels schoen als hjj daar- s gereed was, zon hjj er een eind aan keidat was hem dnideljjk aan te sien. John Archer hiastto zich dos om nog te zeg gen, wat hem op bot hart lag. «Tien dagen gelodon is onze impressario met de noorderzen vertrokken ik heb nog een volle maand loon vin hem te vorderen. Ik heb geen crediet meer kortom, ik ben aan lager wal, want de kastelein heeft mjjn instrumenten en oottamei in pand, waarmee ik na niets meer verdienen kin. Gelakkig rond ik nw naam ia een courant, en hier ben ik na 1" (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1897 | | pagina 1