lijvoegsel, behoorende bij 't Vliegend Blaadje, van Woensdag I Den. 1897.
let Geheim van Segefeld.
Uit het Buitenland.
't Zon waarlijk, wanneer het overal zóó toe-
Dg al» in het Oostenrijksohe Hnie van Af
vaardigden, gevaarlijk wordeD, ale volks-
rtegenwoordiger op to treden. In de vorige
iek hadden in genoemd Hni» ornatigo too
sten plaats. Een der leden had een voor-
il gedaan, 't welk betrekking had op de
tlverordeningen een qnaeetie, die bij 't
staan van veel verscheidenheid op taalgebied
de Oostenrijksche monarchie, de oorzaak is
a ernstige geschillen. Een andere afge-
ardigde begroette dit voorstel met den nit-
tp #Eon staatsgreepHeftige discussies en
D geweldtg ramoer volgden. Beleedigingen
er en wtêr werden geait. De leden van
t Huis verdrongen zich om den zetel van
n president, en een hunner maakte zich
tester van de schel, waarvan de voorzitter,
plaats van oen hamer, zich bedient om de
lo te handhaven. De zitting werd weliswaar
schorst, doch de opgewondenheid duurde
ort, en nanwelijks was de zitting hervat, of
moest opnienw geschorst worden. Tijdens
schorsing trachtten eenige afgevaardigden
d heer Wolff nit den presidents-zetel te
mren. Eenige minuten lang bleven de afge-
ardigden van de verschillende partijen duchtig
n het kloppen. Van de pnblieke tribnne
inken kreten van afkeuring. Een der ledeD
eep den zetel van een der ministors en
aaide daarmede door de lncht. Een ander
ichtte zich van een mes te bedienen, doch
erd door zijne medeleden ontwapend. Kortom,
was een beroering, waardoor het prestige
r wetgevende vergadering geheel verloren
sg. Eenige dagen geleden was er sprake
n verzoening tnsachen de Staatspartijen
toestand nn geeft waarlijk geen blijk van
DÏge toenadering. Een volgende zitting
n het Huis was niet kalmer. Opnienw was
een onbeschrijfelijk tnmnlt. De tribune
n den president werd bestormd, de ministers
de president werden grievend beleedigd.
on der afgevaardigden floot den prosideDt-
inister Badeni in do ooren. Men werd hand-
meen. Een voorstel, strekkende, om don
usident van het Huis de noodige macht tot
ndhaving der orde te geven, word ten slotte
ogenomen. Mogo dal helpen 1
Niet minder heftig ging het evenwel reeds
eeD volgende bijeenkomst van het Huis toe.
jj zijn binnentreden werd de president met
in kreet: »Ga heen 1" begroet. Een deel der
den stond schreeuwend op, en een der socia-
tische leden wilde zich op den president
erpen. De boden kwamen tnsscbenbeiden
FEUILLETON.
(32)
Deze stemming werd nog versterkt, toen
l waardige honding zijn moeder in zwaren
inw gekleed binnentrad. Haar bleek ge-
At, heur grijze haren onder den zwarten
oed schenen getuigenis te geven van tallooze
snenen toch vertoonde dit gelaat de on-
liskenhare uitdrukking van stille onderwerping
s vast vertrouwen.
Het was doodstil in do zaal. Men scheen
sn adem in te honden om geen woord te
erliezen van hetgeen zij sprak. Algemeen
awonderde men de overeenstemming van haar
etnigenis met de woorden van haar zoon.
[oe de president en ook de officier van
istitie hnn best deden om haar met zichzelf
i tegenspraak te brengen, zij werd geen
ogenblik van de wijs gebracht.
Men kon hier slechts te doen hebben mot
wee geslepen menschen, die tot in de kleinste
jjzondorhedon alleB verzonnen en goed inge-
tudeerd hadden.
Of.men moest aannemen, dat ze de waar-
eid zeiden.
En deze laatste meening bekwam langzamer-
and meer aanhangers, eerst onder het pnbliek,
ervolgens bij de gezworenen en eindelijk
elfs bij de rechters.
Krachtens zijn ambt bood de offieier van
l8titio hot langst weerstand, en daarom
telde by dan ook weer de vrageD, die als
rare struikelblokken den beklaagde voor de
octen waren geworpen«Hoe zyt ge er toe
ekomen, jonkvrouw von Kauffel niet te vragen
oe zij in het meer was geraakt? Hoe hebt
;e, als verstandige vronw, kannen toestemmen
a het plan tot vlnchten Hoe hebt ge nw
bestemming kannen geven tot iets, waarbü
uw zoon zijn toekomst op het spel zette, terwijl
e n zulke groote offers hebt getroost om hem
ïie toekomst te verzekeren?"
De arme moeder wierp een angstig smee
tenden blik naar haar zoon, sloeg de oogen
teer en antwoordde zacht: 'Dat kan ik niet
ophelderen.*
«Omdat niots waar is van al wat ge gezegd
hebt," zeide de officier van justitie.
en raakten handgemeen met dien afgevaar
digde. Een ander lid der vertegenwoordiging
beklom de ministerbank, en verschenrde de
papieren op den lessenaar van den president,
die zich genoodzaakt zag de vlocht to nemen.
De socialisten vochten inmiddels mot de andere
vertegenwoordigers des volks. Een afgevaar
digde werd buiten de zaal gozet. Nn traden
onder leiding van een commissaris van politie
70 agenten de vorgaderzaal binnen. De leden
van het Hnis, die de preaidentale tribune bezet
hadden, werden mot gewold verwijderd. Dit
alleB had plaats nog vóór de zitting geopend
was. 't Pnbliek op de tribune toonde zyoe
instemming met dit schandelijk tooneolenkele
aanwezigen spraken de afgevaardigden toe en
woifden met de zakdoeken. Dit had tenge
volge, dat de publieke tribunes ontruimd werden.
Niet minder dan 13 afgevaardigden moesten,
(eogevolge van het rumoer, dat zy maakten,
toen de zitting geopend was, door de wacht
worden weggevoerd. Do socialisten vormden
«óór het gebouw van den Rijksraad een op
loop, doch alles bleef kalm. Men verzekert,
dat de Duitschers de socialisten aanspoorden,
op de Kamer te schieten, in de hoop, dat de
vorwydering dezer afgevaardigden nit de Kamer
een volksbeweging zon nitlokken. Tal van
Duitsche studenten zyn gearresteerd.
Volgens nadere berichten wordt de toestand
te Weenen er niet beter op. Wanneer we
vernemen, dat do president by zyn komst in
de vergaderzaal begroet werd met gefluit, mot
kreten van trompetgetoeter en proppen papier,
zal men begrijpen, dat do toestand zeor treurig
is. De burgemeester der hoofdstad heeft
das wordt verzekerd aan den president
minister beslist verzekerd, dat by op deze
wyze, terwyl een deel der bevolking met de
oproerige afgevaardigden instemt, voor de hand
having der orde Diet kan instaan.
Waarlijk, de Ooatenryksche vertegenwoor
digers des volks brengen op deze wyze het
parlementair stelsel in volslagen discredietl
Ten aanzien van de zaak-Dreyfns, die te
Parys ëón en al de belangstelling der bewo
ners in beslag neemt, valt op dit oogenblik
geen afdoend nieuws te melden. De zaak
is in ernstig onderzoek. Omtrent dat onder
zoek deelen de bladen allerlei bijzonderheden
meé, die echter in den regel weinig vertrouw
baar zyn. En terwyl men zich in do Fransche
hoofdstad, in heel bet land, ja, in heel de be
schaafde wereld bszig houdt met de vraag, of
de veroordeelde dan wel een ander schuldig is,
vertoeft de gavangene eenzaam en verlaten op
het Daivelseiland, zonder ook in 't geringste
«Het is alles waar, zoo waar als ik hier
voor n sta.«
,Wy hebben n den oed niet laten afleggen,
maar lieg ook niet," vermaande de president.
«Wat ge ook moogt vorzonnen hebben tot
ontlasiing van uw zoon, dat helpt niets, wan
neer deze punten onopgehelderd blyven."
Juffrouw Eltester zag in het rond; zy las
op het gelaat der rechters en der gezworenen,
en zelfs op dat van den verdediger de beves
tiging van deze nitspraak. Nu werd de arme
moeder door angst en vertwijfeling aangegrepen
zy trad naar voren en riep met heesche stem
tDan zal ik spreken!"
«Van de bank der beschuldigden klonk een
zwakke kreet, als ware het een waarschuwing
zy hoorde dien niet of scheen er geen acht
op te slaan, want zy vervolgde Wij vroegen
Gertrude daar niet naar, omdat wij begrepen,
dat zy den persoon niet wilde noemen, die
haar met moorddadige bedoeling in de golven
had gestooten. Wy stemden in met hare plan
nen, omdat wy begrepen, dat zy zich niet
veilig gevoeldedat zy wilde vlochten en zich
verbergen om haar leven tegen nienwe aan
slagen te vrijwaren.*
Heeft zij n dat gezegd vroeg de president,
terwyl alle aanwezigen in ademlooze spanning
waren.
«Niet met woorden, maar wy bemerkten
het aan haar gelaat, aan elke beweging, aan
den angst en de haast, waarmee zy de toe
bereidselen maakte voor haar heimelijk ver
trek, en ook aan den treffenden ootmoed,
waarmee zy myn zoon vergiffenis vroeg voor
het onrecht, dat zy hem had aangedaan, doch
waartoe zy door anderen verleid was."
■En op wien wilt ge op deze manier de
schnld werpen vroeg de president. «Ik Doem
geen naam, maar antwoord met een tegenvraag
wie had voordeel van Gertrnde's dood? Wie
had belang by een ontydig einde van haar
leven
De gestalte van de zwakke vrouw scheen
grooter te worden zy hield het gelaat naar
de getuigenbank gekeerd en keek Melnik recht
in de oogeo.
Deze sprong op zyn borst hjjgde, zyn oogen
rolden in hnn kassen, met gebalde vnist sprong
hij naar voren en riep: Myn heer de presi
dent, bescherm my tegen dezen duivelachtigen
aanval 1 Ik eisch de onmiddellijke arrestatie
van deze ellendige lasteraarster 1*
Die laatste woorden stierven weg in het
ontstaande rumoer. Do president gebood stilte
en maakte tevens bekend, dat het getoigen-
konnis te nemen van 'tgeen hem zeiven be
treft. Hy is gevangene niet alleen, maar hy
is binnen eeD zwaren muur van elke omgeving
afgesloten. Geen geluid kan hem bereiken.
Een conrant lozen is aan den gevangene niet
vergund. Brieven, dio ook maar een eenvou
dige toespeling op de gebeurtenissen zonden
bevatten, worden onverbiddelijk achtergehonden.
NIEUWSTIJDINGEN.
HELDER, 30 November 1897.
Met 't grootste genoegen woonden we Donderdag
avond in Musit Sncram 't nungeboodigde concert bij,
dat werkelijk bnitengewoon inocht genoemd «vordeu.
in den zin van voortreffelijk.
Ieder der executanten «vas een specialiteit.
Mej. Bcrtba van Morkesteyn is een zangeres, in 't
bezit van een helder soprsaugelaid, beschikt oror een
vrij omvangrijk register en weet hare stukken met ge
voel voor te dragen.
Reeds in 't eerste nommer. Trio D Mol van Men-
dcl-solia kregen we de overtuiging kunstenaars voor ons
fe hebben, die de grootste mocieljjkbeden weten te over
winnen.
Bij de voordracht van „Kol N'idrev". van Mm Bruch.
leerdeu wc den heer Sasbach kunnen als een cellist,
die zgn instrument ten volle meester is eu daaraau
wonderlijk liefelijke toonen weet te ontlokken, dat later
niet minder duidelijk bleek in Fantasie „Souvenir de
Spa" van Servais.
De lof, die aan den heer Pierre en mej. Angeliqae
de Beer ia ondorschcidcn blnduu is toegekend, vondon
we volstrekt niet overdreven, toen laatstgenoemde ous
de Barcurolo vnn Chopin liet hooren Zooveel vlug
heid en zulk een techniek treft men zelden aan, terwijl
de correctheid niets te wenschea overliet. Een gelijken
indruk mankte op ons het meesterlijk spel Tan den
heer de Heer, die zich daarbij ook als verdienstelijk
accompagnatenr deed opmerken.
Toen do heer Paans optrad met het Concort van
Kies, was het in de eerste mnten al merkbaar dat hij
een violist was, die den strijkstok meesterlijk weet te
hanteeren en tot de hoogste tonen glashelder aan zijn
instrument weet te ontlokken-, later bleek zijn kunst
vaardigheid ten volle in „Zegennerweise" vnn Naehez,
«vnnr we oen wonderlijken en wegsleependen stroom van
de liefelijkste flageolettoncn vernamen, zooals slechts een
meester uit zijn instrument weet te voorschijn te roepen
De ingenomenheid der bezoeken was zoo groot dat
de exeentanten, na elk nommer, onstnimig werden terug
geroepen.
Het concert hnd een stampvolle zaal verdiend en vun
do muziekliefhebbers, dio schitterden door afwezigheid,
kunnen we ten volle zeggen dat ze iets verznimd hebben.
Een woord van waardeering aan de hh Polak, door
wier bemoeiingen we hier meermalen buitengewone con
certen knnnen hooren, achten we alleszins gepast.
Donderdagavond hield de Klesrereeniging .Nederland
uu Oranje" in Tlvoli een openbare vergadering. Nadat
dc vergadering, die goed bezocht was, door den voor
zitter den heer D. Meijer, met gebed was geopend, hield
de heer Dekker nit Naarden een politieke lezing over
verhoor was afgeloopen en de zitting oen nur
werd geschorst.
De beklaagde werd naar zyn cel geleid, de
rechters en gezworenen verlieten de zaal, en
het pnbliek stroomde langzaam en in hevige
opgewondenheid naar buiten. De meeningeo
waren verdeeldover het algemeen oordeelde
men dat de weduwe ElteBter haar zoon een
slechten dienst had bewezen.
De goede indrnk, die haar optreden had
gemaakt, was zeer benadeeld door de met
geen enkel bewys gestaafde zware beschuldi
ging, die zy tegen een hoog geachten, voor
namen man had uitgebracht. Zyzelf scheen dit
ook te gevoelen, toen haar zenuwen tot be
daren kwamen. Op den arm van Dorn leunende,
verliet zy in zeer gebogen houding langzaam
de zaal.
Melnik werd omringd door verscheidene
bekenden, die hem op levendige wyze hnnne
deelneming betuigden en aan hnn verontwaar
diging over de honding der weduwe Eltester
op Inide wyze lucht gaven. Het heftigst was
hierin mynheer von Rentero, maar ook de
heer Baner en de iDspectenr Dietel lieten het
Diet ontbreken aan nitingen van verontwaar
diging.
«Ge moot onmiddellijk een aanklacht in
dienen 1 Aan die vronw moet een voorbeeld
gesteld worden 1 Als dat maar ongestraft voorby
kon gaan, zon niemand veilig zyn voor kwaad
willige aanvallen riep von Rentern.
«Denkt ge dat vroeg Melnik, die nog
steeds nfet tot kalmte was gekomen.
«Ik wed honderd tegen één 1" zei Dietel
lachend.
■Gy moet u herstellen van de heftige aan
doening, waarde Melnik I Kom met my naar
het Victoria-hotel, wy gaan ontbijten. Gaat
ge mee mynheer von Rentern en mynheer
Dietel vroeg Baner vriendelijk, terwyl by
Melniks arm nam.
Von Rentern bedankte en ging naar hnis
Dietel ging echter mee naar het hotel, waar
Baner reeds van te voren een ontbijt had
besteld. Zy ledigden daar eenige fiesschen
champagne en onder den invloed van don wyo
on de opwekkende woorden der heeren kwam
Melnik weer in zyn gewone doen.
Arm in arm met Baner, in gezelschap van
Dietel, keerde hy na verloop van het unr
naar de gerechtszaal.
VIJFTIENDE HOOFDSTUK.
De zaal was nn zoo mogelyk nog voller
liet onderwerp ,Wie wij tjjn en wet wq willen." Spre
ker begon mot er op te wijten, dat de Helder, een libe
raal diitrict bq uitnemendheid, ten anti-revolotianair
naar dc Tweede Kamer der Sutcu-Generaal afvaardigt en
verklaarde dit zonderlinge Tenchjjnael nit dc omtlandig-
heid, dat, hoewel men het beginsel van den heer Staal
man niet waa toegedaan, men uit «ympathio voor zqn
persoon hem gekozen had. Hg vertrouwde danook.dat,
wanneer men een anderen eaodidaat geproclameerd had,
deze atellig verslagen zou zqn geworden. Hij achtte het
daarom nottig in dezen tqd van rust te irachteo het
beginiel der anti-revolutionaire partq alhier ingang U
doen vinden. Overgaande tot het eigenlqkc onderwerp gaf
spreker op de vraag .Wie zqn wy f als antwoord: Anti
revolutionairen zqn zq. die tegen de revolutie zqn, d
w. z. tegen het beginsel, dat belichaamd ia in de revo
lutie van 1789, «nor noch God, nooh meester erkend
werd. Anti-revolntionairen zijn, hoewel zq Gods souve-
rciniteit erkennen, volstrekt geen eierkolen, zij verlatten
zich juist tegen den olcrqi en die naam is voor hen
even putsend als zwaluw voor viech. Op de tweede vraag
«Wat willen wq?" luidde het antwoord, dat de A. R.
voorstanders xqn vnn de openbare school, met dien ver-
•lande, wanneer bet particulier initiatief te kort schiet
en dc ouders hun plichten verwaarloozen, doch keuren
het af, dat de Staat zelf icholen opricht en concurreert
met de bqzoodere school. Zq huldigen de vrqhcid, wil
len gelqk recht voor allen en das gecu bevoorrechting
der openbare secteaehool. Do anti-revol. partq wil de
vrqbeid in geen enkel opzicht aan baoden leggen en
vreest den volksinvloed niet, hetwelk men op kan ma
ken uit het feit, dat in de meeste gereformeerde ker
ken, wier leden veelal tot genoemde partq behooren,
algcmceu -temrecht is ingevoerd en ook ia het gebleken
nit de honding der A. R Kamerleden bq da behandfr-
liog van Tak't kieswet. Vervolgens wees spr. nog op
de praktqk en trachtte aan te 'oonen, dat in het urgen
tie-plan der Liberale Dnie vele panton overeenkomen
met het programma dar anti-revolutionairen, doch op
het pont leerplicht verschilt het, ala zijnde in strijd
met dc vrijheid Mot nog eenige opwekkende woorden
tot verbreiding van het beginsel werd do rede besloten.
Na een pauze nu er gelegenheid tot dobat, waaraan
de hccren Janzen, Kroes en Heitsmn deelnamen, waarna
de vergndering mot dankgebed gesloten werd.
(Wegena plaatsgebrek in het vorig no. konden
de beide voorgaande berichten eerst heden worden
opgenomen.)
Zondagavond had 't aangekondigde
concert in de Nieuwe Kerk plaats. Ondanks
't onstuimig weer, was de opkomst van
belangstellenden zeer bevredigend, 't Con
cert werd gegeven door den heer J. H, C.,
met belanglooze medewerking van den heer
J. Koning, kapelmeester van 't Staf muziek
korps der K. N. Marine en eenige leden
van gemeld korps. Het werd geopend met
de feestmarsch >Nun danket alle Gottc,
van J. Resch. Heerlijk klonk de muziek
van orgel en strgk-orchest door 't kerk
gebouw. Door den heer C. werd een vjjf-
tal liederen voorgedragen, die met veel
aandacht werden gevolgd. Deze zanger
dan te voren. Do drie onafscheidelyken, Baner,
Melnik en Dietel, hadden ook plaats eenomen
by de overige getuigen; Melnik zat tnsschen
zyn beide vrienden. Alleen de hontveeter Dorn
had een ander plaatsje gezooht, in de rnimte
voor het pnbliek bestemd. Daar zat hy naast
juffrouw Eltester, die by met zorg en toeder-
heid behandelde, als ware hy haar eigen zoon.
Nadat de rechters en de gezworenen waren
gaan zitten, werd de beklaagde binnengeleid
toen heropende de president de zitting en ver
leende het woord aan den officier van justitie.
Deze was een jong man, die gaarne bevorde
ring wilde maken. Hy begon zeer kalm syn
rede, doch geraakte meer en meer in vnnr en
sprak wel anderhalf nar lang. Zyn reden
was niet alleen voortreftalyk om zyn manier
van spreken, maar nog veel moor door de
scherpzinnigheid, het juiste verband on de
grooto kennis van het menschelyk hart. De
officier van jnstitie scheen zich geheel ver
plaatst te hebben in den toestand van den
beklaagde. Gertrude von Kauffel, zyn werken
en stryden om haar te kunnen bezitten, zijn
misstap en val en by veroordeelde dio niet,
maar verontschuldigde ze veel meer. Hy wilde
zelfs aannemen, dat by George na zyn terug
keer op Segefeld de liefde tot Gertrude weer
de overhand had gekregen. Hy had het be
sluit genomen haar getrouw te blyven, doch
nu kwam het loon voor bedreven kwaad. Het
verlaten meisje wreekte zichzy schreef
brieven aan Gertrnde on aan haar zwager,
en gaf dezen laatste, die tegen zyn huwelijk
mot Gertrnde was, op die manier een welkom
wapen in de hand. De zwaarbeleedigde jonk
vrouw verbrak alle betrekking mot hem, wees
elke poging tot zyne rechtvaardiging rnw af
en bracht hem daardoor tot vertwijfeling, die
weldra tot razerny oversloeg. Daarbjj was
het beklagenswaardige meisje zoo onverstandig,
dat zy haar eenzame wandelingen bleef doen
zy wilde hem niet uit den weg gaan, doch
hem toonen, dat hy haar voortaan geheel
vreemd was. Wat zy daarby zelf heeft ge
leden, is door eenige der getuigen voldoende
te verstaan gegeven. Ook hy wilde daarover
liefst^ niet uitweiden, maar hy moest er toch
op wijzen, dat haar gedrag op den beklaagde
zeker een noodlottigen invloed had uitgeoefend.
Hy uitte do vreeeelyke bedreigingen, en toen
de gelegenheid zich aanbood, ging hy over
tot de afschnwelyke daad. Het was zyn hand,
dio de acboone, beminnelijke jonkvrouw in hot
meer deed storten.
(Wordt vervolgd).
