KLEINE COURANT
't Vliegend Blaadje
De Mn m Doly-eiM
voor Helder, Texel, Wieringen en Anna Paulowna i
WAARSCHUWING.
No. 3074
Zaterdag 2 Augustus 1902.
30ste Jaargang.
BureauSpoorstraat.
Telefoonn0. 59,
BureauSpoorstraat
Telefoonn0. 59.
Abonnement
p. S maanden binnen de gemeente 50 Ct., m. Zondagsbl. 87Ct-
id. franco per poet 75 id. f 1.20.
id. buitenland bjj vooruitbetaling f 1.25, id. f 2.00.
Afzonderlijke nommers 2 Cent.
VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG.
Uitgevers: BERKHOUT Co., te Helder.
Bureau i Spoorstraat.
Aavertentlön
van 1 tot 5 regela25 Cent.
Elke regel meer5»
4 maal geplaatst, 1 maal gratie.
Groote letters en Vignetten worden naar plaateruimte berekend.
Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Projectielen, bestanddee-
len en stukken daarvan,
afkomstig van de Schietoefe
ningen der Artillerie, welke
gevonden worden op de Zand
plaat Onrust of op de Texel-
sche kust of die uit zee worden
opgevischt, zijn 'sRijks eigen
dom; hij die zich deze voorwer
pen toeeigent is derhalve straf
baar volgens da wet.
Het oprapen en vervoeren
van geladen, niet gesprongen
projectielen is levensgevaarlijk,
ook voor de omgeving van
hem die zulks verricht.
De Commandeerende officier van
het ie Regiment Vesting-Artillerie.
VINKHUIZEN.
Kalender der Week.
OpkomBt der Zon 4 u. 23 m.
Onderg. 7 u. 48 m.
AUGUSTUS, Oogstmaand, 31 dagen,
Zendag 3 N. Maan.
Maandag 4
Dinsdag 5
Woensdag 6
Donderdag 7
Vrgdag 8
Zaterdag 9
Uit het Hulteniand.
Wanneer in 't Eng. Parlement, ook na bet be
ëindigen van den oorlog, de belangen van en de
verhouding tot de voormalige Zuid-Afrik, re
publieken besproken worden, is het niet vreemd,
dat zulks de bijzondere aandacht trekt van
éllen, die sympathie koesteren voor do Boeren,
inzonderheid van hunne stamverwanten. Dezer
dagen werd in het Engelsche Lagerhuis de
begrooling voor het departement van Koloniën
behandeld, en de minister voor dien tak van
fMtelsdienst Chamberlain verscheen,
Onder toejuiching van de leden van het Huis,
voor de eerste maaj na zijn herstel, weer ter
vergadering, om zjjn budget te verdedigen.
Bij de beraadslaging verzekerde hjj, dat zeker
nooit een ontzagljjker taak aan eene regeering
was opgelegd, dan de taak, om een land als
Zuidr Afrika in staat van bloei terug te bren
gen, Met het oog op de verbanniugsprocla-
matio had dus merkte de minister op
de beëindiging van dpn oorlog den toestand
in groote mate gewijzigd, doch de regeering
behoudt sich de macht voor, om den terug
keer te weigeren van lieden, die door hnn
gedrag sich ongewenschte burgers toonen,
De algeheele on onmiddellijke terugkeer der
Boerengevangenen is verzekerde de mi
nister onmogelijk, en zou tot de nadeeligste
gevolgen leiden. Wat het karakter van de
tegenwoordige administratie aangaat, zjjn de
Boeren selven er tegen, dat lieden van hun
stam betrekkingen aanvaardenzjj verkiezen
Engelschen, indien deze sympathiek zyn.
Chamberlain zeide verder, dat de regeering
Diets zou doen om tusschenbeide te komen bjj
de ontwikkeling der zaken van de bestaande
mjjnen. Met betrekking tot de nieuwe mjjnen
rekent de regeering echter, in 't belang van
het welzjjn van den Staat en voor de toe
komstige ontwikkeling van het land op goede
inkomsten. De te wachten opbrengst der
nieuwe mjjnen, gevoegd bjj een aandeel in
de verdere inkomsten van Transvaal, zal
kunnen strekken, om de oorlogsnitgaven te
helpen dekken. Vestiging van Engelsche kolo
nisten in Zuid-Airika wil de regeering be
vorderen ze zonden kunnen dienen tot voor»
beelden en modellen voor de Boeren, die,
naar de minister verwachtte en hoopte, zouden
medewerken om den bloei en de welvaart te
verzekeren van Zuid-Afrika onder de Eng.
vlag. Da regeering was verplicht, in haar be
lang en tot handhaving harer eer, sich stipt
te houden aan de vredesvoorwaarden, zoowel
naar den geest als naar de lettor er van.
Wjj hebben aleens in de rubriek Nieuws
tijdingen* in een vorig nummer melding ge
maakt van de ongeregeldheden, die in de
laatstverloopen dagen te Parjjs en in eenigo
provinciën van Frankrjjk zyn voorgevallen,
tengevolge van de gedwongon sluiting van
een aantal door geeateljjkon ingerichte en be
stuurde lagere scholeD, De drukke straatbe-
toogingen, gevolgen van het toepassen door
de landsregeering van eene desbetreffende wet,
ten vorigen jare door de wetgevende macht
in Frankryk aangenomen on door het toen
malig ministerie afgekondigd, zjjn nog niet
geheel tot bedaren gekomen, doch nemen
tengevolge van het ernsttg optreden van de
politie en de militaire macht geen verontrustend
karakter aan. In niet minder dan 50 departe
menten des lands is, naar van officiëele zjjde
wordt verzekerd, aan de door de regeering
geopenbaarde wenschen voldaan. Vrywillig
werden daar de verboden instellingen van
onderwys gesloten, zoodat daar hoegenaamd
geene ongeregeldheden to wachten zjjn. En
als bljjk, dat er niet zulk een heftig en ernstig
verzet plaats heeft, en dat er inderdaad ooit
geen gevaar dreigt voor eene algomoene ver
storing der openbare orde, wordt medegedeeld,
dat een hooggeplaatst kerkelyk persoon, de
aartsbisschop van Albi, zyn stom heeft ver
heven tegen het verzet, dat de toepassing der
wet op de geestelyko orden ondervindt. In
een schrijven aan de abdis, dio tot eene geeste
lyko orde behoort, wordt door den prelaat er
o. a, op gowezeD, dat de geestelyko broeders
en zusters wel degelijk verplicht zyn de wet
ten des lands te eerbiedigen, hoe hard zy die
wetten soms ook mogen vinden, en dat zy
zich, anders handelende, precies op eene lijn
stellen met oproermakers en anarchisten. Do
uiting van deze opinie door eene zoo hooge
autoriteit moet wel indrnk maken, en doet
denken, aan de verzekering, die door oen be
richtgever wordt gedaan, de betoogingon, welke
hier en daar tot min of meer ernstige orde.
verstoringen aanleiding geven, gaan hoofd-
zakolyk uit van politieke personen, met don
bekenden Franijois Coppëo aan bet hoofd, die
in de stipste wetstoepassing; der regiering oen
heel geschikt middel zien, om het ministerie
en den President der Republiek een klad aan
te wryven, en hen by 't volk in een ongunstig
lioht te plaatsen. Er wordt daarbij gebruik ge
maakt van de bekende sympathie by het groote
publiek van de .zusters', die sich door hare
werkzaamheid veler achting en waardeering
hebben verworven, 't Heeft er wel wat van,
dat, zooals oen correspondent uit Parijs zich
uitdrujet, de heele beweging een snel opflikke
rend vpurwork is; dat i^rel spoedig zal uit-
dooven.
I KI UN1IJIH AG K 1
HELDER, 1 Augustus 1902.
Terugkeer van krijgsgevangenen.
Het stoomschip >Salak" is Dinsdag uit
Colombo vertrokken met 76 gewezen krijgs
gevangenen aan boord, die te Padang zul
len worden overgenomen door de >Gedó",
waarmede zjj naar Europa komen.
Terug van Ceylon.
Men meldt uit den Haag
Een ongewone drukte heersebte Dinsdaga
vond laat aan bet station der Staatsspoor,
Niet alleen was de wachtkamer eerste klasse
geheel gevuld met dames en heeren, ook op
hot plankier bevond zich een vry talrijk pu
bliek. Do belangstelling gold de terugkeeren-
de geneesheeren van het Nederlandache Roodo
Kruis, die, na bjjna twee jaren op Ceylon in
Engelsche krijgsgevangenschap te hebben door
gebracht, thans hun vryheidhebben herkregen.
Precies om elf nur stoomde de trein uit
Duitschland binnen, waarmede de beeren dr.
Koster, dr. Pinlo en dr. van Houtum en de
verpleger Meuleman kwamen. Bij 't plankier
wachtten de familieleden de terugkeerenden
op, en 't behoeft nauwelijks gezegd, dat de
verwelkoming zeer treffend was.
Het moet de Roode-Krnis-maDnen wel zeer
aangenaam in de onren geklonken hebben dat
hartelyk hoera, waarmede do menigte op het
perron hen begroette, en niet minder luid was
het gejubel by hun komst in de wachtkamer.
Daar waren tegenwoordig de heer Vervloot,
secretaris, en verscheiden leden van het hoofd-
comité van het Roode Kruis, dr. Ruyscb,
voorzitter, en tal van leden van het Haagsche
Mannon-comité, een deputatie van de Zuid-
Afrikaausche Vereeniging met den afdeclings-
voorzitter dr. Blinkzuster B ynen en dr.
Viokhuyzen, die ook in Zuid-Afrika zyn ge-
weest; de chef van het militair hospitaal en
dr Carpentier, vertegenwoordigende de officie
ren van gezondheid in de residentie, benevens
tal van vrienden en vriendinnen van de terug
keerenden.
Do begroeting was zeer harteljjk.
Het was allereerst dr. Ruysch die zioh, als
voorzitter van hel Mannenoomité, geroepen
gevoelde den terugkeerenden het welkom toe
te roepen. Spr. bracht daarbjj in herinnering,
hoe allen de Roode Kruis-mannen op hun Weg
•ïaar Zuid-Afrika, iu dat land en later op
Ceylon hadden gevolgd met een gevoel van
dankbaarheid voor de opofferingen, die zjj
zich getroost hadden, voor 't ljjdon dat zy
doorstaan hadden voor hun ongelukkigs 8tarn-
gonooten. Dankbaarheid was moo hun ver
schuldigd, omdat zy hoog gehouden hadden
de vlag der humaniteit. En dan stemde 't
weemoedig to denken, dat deze mannen, in
plaats van dank dik wjjls smaad hadden geoogst.
Wanneer men lydt aldas zeide spr.
voor eon goede zaak, en dat hebben zy gedaan,
dan valt dat ljjden minder zwaar. Wy in
Nederland wisten echter, dat gjj de slachtoffers
waart van willekeur, en 't was vojr ons een
bange tjjd, toen wy hoorden dat, ia Btrjjd met
't recht, do hand op u werd gelegd. Spr.
oindigde onder daverend gejuich met een
drieworf Heil
Don hoor Vervloet viel 't door aandoening
moeilyk te spreken wat zyn hart hem ingaf.
Hjj had echter tot plicht de mannen van het
Roode Kruis namens den voorzitter, dio ver-
hiuderd was tegenwoordig to zyn, en de leden
van 't hoofcomiié te begroeten. Hy bracht allen
hulde voor hotgeen zy voor de slachtoffers
van den krjjg hadden gedaan. Spr. las hartc-
ljjke teli-grammen voor van de doctoren Vjan
Lroraura on Romeyn, van het Rotterdamsche
Mannen comité en den voorzitter van dat co
mité, en eindigde met oen Leven de terug-
kenrondo kameraden 1
Dr. Blink bracht hulde aan do mannen van
het Roodo Kruis, die niet alleen de weten
schap en do humaniteit, maar ook hun natio
naliteit wieten hoog te houden.
Diep bewogen nam daarna dr. Koster het
woord, ook namens zyn kameraden, om te
getuigen hoe diep zy getroffen waren door
deze hartelyke ontvangst. Niet alleen dit
welkom, vooral de sympathie en do weldaden
qndervoncjen in tyd van beproeving, zullen
zy nooit vergeten. Dank bracht hy aan allen,
vooral het hoqfdcomjté, dat niets onbeproefd
liet oiq hun vryheid te veriq-jjgen, dat steun
schonk aan allerlei, vooral ook van materi-
eejen aard. Toen richtte spr, zich tot zjjne
kameraden,
Het was een treffend oogenblik. Het oogen-
blik van scheiden was nu daar. Hy wist dat
hun werkkring in bet vaderland veel van het
lyden zou doen vergeten. Zy zouden dit moei
lyk kunnen doon wat betreft de mannen die
hun de vryheid ontnamen. Maar wel wilde hij
hopen, dat zy hom zouden vergeven die tot
op zekero hoogte de oorzaak van hun gevan
genschap is geweest. En mocht ge al eens
bitterheid jegens mjj hebben gevoeld, gjj hebt
l nimmer geuit. Daarvoor innig, innig dank.
Nog een oogenblik bleef men bijeen, zeer
oader den indruk van do plechtige ontvangst.
(N. Rott. Ct.)
De komst van Steyn.
Het schip, waarmede president Steyn en
zjjn gezin de reis naar Europa maakt en
dat gisteren Madeira heeft verlaten, wordt
Zaterdag in of naby de haren van Sont-
hampton verwacht.
In die haven of wellicht in volle zee
zon de heer Steyn met de zjjoen overga »n
op een Hollandsch schip, een boot eener
bekende Nederlandache firma, die hem naar
den Hoek van Holland zou brengen.
De Vrgstaatsche leden van het Boeren-
driemanschap, de heeren Fischer en Weesels,
zullen, naar men verneemt, op die Holland-
sche boot den president tegemoet reizen,
wiens aankomst te Scheveningen dan Maan
dag zou kunnen verwacht worden.
Lieve dochter.
Te De Steeg kwam een arbeider die een
trommeltje met ongeveer f 600 onder het
hooi in een schaartje achter zjjne woning
had verborgen, dezer dagen tot de ont
dekking dat er ongeveer de helft uit ver
dwenen was. Het mocht der politie ge
lukken om de dievegge spoedig op te sporen.
Het was eene dochter van den bestolene,
die het geld met haar vrjjer te Nijmegen
had verteerd. (>N. R. C.")
Een fiets ongeluk.
Omtrent het ongeluk, te Ubbergen
een heer en twee dames op hunne rijwielen
overkomen, meldt de »Njjm. Ct."
Hunne machines waarschgnljjk niet meer
meester zgn zjj in woeBte vaart tegen
den achtermuur van het nabgliggend bier
huis van Schamp gereden, met het treurig
gevolg, dat zjj alle drie ernstig gewond
en in bewusteloozen toestand werden opge
nomen. Zij werden aanstonds opgemerkt
door den jachtopziener v. d. brink, die
hulp van de buren inriep. De eerste heel
kundige hulp werd hun verleend door een
toevallig in een voorbgrjjdende tram aan
wezig geneesheer uit Amsterdam, dr. Gies-
bers, terwijl mevr. Mulié uit het Hotel
de la Promenade al haar beat deed om de
ellende der slachtoffers te verzachten.
Weldra verscheen ook dr. Kocli uit beek
en de inmiddels gewaarschuwde politie uit
Ngmegen. Na de eerste hulp werdeu de
ongelukkigen met politie brancards over
gebracht naar het Wilhelmina-ziekenhuia
alhier, alwaar hun toestand zorgwekkend
werd bevonden. Zjj zgn hier gesteld onder
behandeling van dr. Lycklama a Njjeholt,
en, volgens aan het ziekenhuis om half
vjjf ingewonnen inlichtiugen, waren toen
de patiënten nog steeds buiten kennis, al
hadden zich ook geen nieuwe verschjjuse-
len voorgedaan.
De toestand der slachtoffers van dit
ongeluk bemoeiljjkte de herkenning zeer.
De inaa had evenwel nog het woord Utrecht
kannen zeggen, en dit hraoht de aanwe
zigen op het denkbeeld eene Utrechtsche
dame, die in het Hotel de la Promenade
vertoefde, bjj hen te roepen. Deze dame
verklaarde hen te herkennen als den heer
M., slager te Utrecht, met echtgenoote en
sohoonzuster.
Onbekendheid met het terrein heeft hen
zeker dezen nieuwen weg doen inslaan,
die voor wielrjjders nog allerminst ge
schikt is.
Het echtpaar bereed een tandem, de
andere dame een gewoon rjjwiel.
Uit Ubbergen meldt men nog, dat de
drie personen, waarachjjnljjk met de
streek onbekend, in volle vaart een steilen
weg affietsten, genaamd de Vallei, en
loopende langs den tuin van het Hotel de
la promenade. Deze weg verdeelt zich on
deraan in tweeën voor hg op den straat
weg uitkomt, en boven in den hoek tus-
schen die twee wegen staat een huis met
blinden muur naar boven gekeerd. Daar
tegen kwamen tandem en rjjwiel met hun
berjjdere, die elk beheer over hun instru
ment verloren hadden, in teuggel looze
vaart aansmakken, met het treurig gevolg,
dat de 3 bergders bewusteloos, 2 met in
wendige ernstige schedelverwonditigen ge
vonden werden.
De toestand is op dit oogenblik niet
ongunstig, do omstandigheden in aanmer-
king genomen.
Het ware to wenschen dat de A. N. W. B.
ook op dezen en eigenlgk op alle hellende
wegen waarschuwingen plaatste als op den
Hollen Weg naar Bergendal, en nog meer,
dat het rjjden op deze hellingen naar be
neden ten eenenmale verboden, en dit ver
bod aan het boveneinde der wegen in het
oog vallend gepubliceerd werd.
De aanhouding te Haarlem.
In aansluiting aan de medegedeelde be
richten omtrent Frans Rosier, wordt ge
meld, dat tegen hein rechtsingang verleend
is, en wel Zaterdag na de coufrontatie
met mej. Van Dregt. Zjj heeft toen
zoo bleek ons bg een persoonljjk onder
zoek verklaard, dat Rosier de man is,
die bg haar afdreiging heeft gepleegd,
doch meende alleen eeuig verschil in de
oogen te zien. Haar buurvrouw, juffrouw
Bonfrère, heeft verklaard dat de gestalte
van den indringer bjj juffrouw Van Dregt
en die van Rosier overeenkomen. De in
structie te dezer zake ia Dinsdag begonnen,
omdat de wed. Van Dr«gt Maandag ziek
was, en de beide vrouwen hebben Dinsdag
haar verklaringen voor den rechter van
iuatructie bekrachtigd Het is dus zeer
waarschguljjk dat Rosier binnenkort in de
openbare terechtzitting zal komen.
Woensdag ia de instructie tegen Haar-
lemsche Frans voortgezet en werden ge
hoord juffrouw van Dregt en de dames
Bonfrère, die allen ook b jjwoonden de zitting
van het kantongerecht, waarbg juffrouw
Van Dregt Rosier's stem herkende als die
van den man die bjj haar de afdreiging
had gepleegd. De brutaliteit van beklaagde
moet grenzeloos zjjn. Zoo heeft hjj den
rechter van instructie toegevoegd: U kent
de wet heel goed hè V Welnu dan weetje
ook wel dat het aan jou staat mg te bewgzeu
dat ik schuldig ben, doch dat ik mjju on
schuld niet heb aan te tooneu".
Frans weigert pertinent op te geven
waar hjj is geweest ua zjjn ontslag uit de
gevangeuis.
Pokken aan boord.
Men meldt uit Rotterdam
Dinsdag kwam met schooue gezond
heidspas van fleulva hier binnen het Eng.
stoomschip zSnilesworth" geladen met
kopererts, hetwelk in de binnenhaven on-
raiddelljjk begon met de lossing der lading.
Geen aangifte werd gedaan dat een man
der equipage ziek was, zoodat eerst gister
avond, toen geneeskundige hulp werd in
geroepen bleek dat de man uan pokken
leed. Hjj werd onmiddellijk van boord
gehaald, het werk dadeljjk gestopt en alle
communicatie met den wal verboden. Tege-
ljjkertjjd werd ook opgave gevraagd van
de werklieden die met de lossing waren
bezig geweest en maatregeleu zgn genomen
om deze in observatie te houden. Het
schip wordt heden volledig ontsmet terwjjl
ook de opvarenden zullen gevaccineerd
worden.
Uit Zuid-Afrika.
Eon medewerker van do Manchostor Guar
dian heeft een gesprek gehad met Lucas Mojjur
cd deelt daaruit eenige bulangrjjko dingen
mede.
Dit was b.v. wat Lucas Meijer van het
aaoknoopen van de vredesonderhandelingen
mededeelde •Ongeveer den 6en Maart kregen
wy een brief van Lord Kitchoner, waarin do
Noderlandsche briefwisseling (de nota's ge
wisseld lusschen do Noderlandsche en de
Eogolache regeering). Er was niets anders in,
geen woord van Kilcbener zelf. In antwoord
vroegen wy (L. M. behoorde tot do Trans-
vaalscbe regeoring) om een vrjjgeleide, ten
einde Stejjn to raadplegen over vooratellen
die wy zouden doen. Den 16en Maart kregen
wy Kitchenor's brief, waarin hjj meldde dat
er eon extratrein te onzer beschikking was
gesteld, en dat gedurende onze afwezigheid
het rogooringskamp niet aangevallen zoo
worden. Die brieven werden door rapport-
rjjdors naar onze voorposten gebracht. Toon
dertijd dachten wjj er niet aan, dat het
waarachjjnljjk vrede zon worden."
De medewerker van de M. G. stelde toen
een vraag, die eigenljjk alleen voor Engelsche
lezers belang heeft, nl..li het waar, dat
gjj allen zoo bljj waart Uritech onderdaan te
worden?" En wjj lezen verder: »Er waa
een spoor van bitterheid in sjjo stem toen hjj
(L. M opstaande en naar het raam loopende,
kortaf zeide: >Neen.". Hjj bleef staan kjjken
naar straat, on zich weer omdraaiend, vroeg
hjj: .Denk je, dat dat mogeljjk was? Denk
je, als iemand al wat hjj lief gehad heelt
dood en ver weg ziet, dal hjj dan bljj is?
Hot was hard, zeg ik je, bitter hard. Ik zal
niot vergeten, hoe zjj keken toen het besluit
genomen was on wjj onze onafhankelijkheid
weg gingen teekenen."
Daarop vertcldo Lucas Mejjer van de po
gingen die zjj gedaan hadden om bjj de
onderhandelingen nog wat to boreikeo. Het
laatste voorstel van de Transvalers was
«Neem onze onafhankelijkheid, als 't moet,
maar laat den Vrjjstaat bljjven zoo als hjj is."—
«Zjj lachten ons uil", zeide Lucas Mejjer,
«ie noemden dat kinderachtig. Wjj hebben
aldoor met Kitcheüer gewerkt", vervolgde
hjj. .Ik mag hem zeer gaarne, en wjj allen.
Toen hoorden wjj plotseling, dat de Engel
sche regecring Milner had afgevaardigd om
aan do bjjeonkomsten deel te nemen. Toen..."
Lucas Mejjer ging niet verder, maar 't was
niet verborgen, hoe hij over Milner dacht.
In don aanvang van het gesprek vertelde
Lucas Mejjer een on ander uit zjjn comman
doleven, toon hjj als generaal meevocht. Het
is niot noodig daaruit veel over te nemen.
In don loop van zjjn verhaal, gewaagde hjj
van de overgave van Croqjé, waarna de
Engelschen geen groote vangst meer gedaan
hebben. .En 1'rinsloo?" zoide do man van de
Manchester Guardian. .Prinsloo I" antwoordde
Lucas Mejjer, on hjj wachtte even voor bjj
verder ging, en zjjn oogen begonnen te schit
teren neen hjj was een handsupper. Ze
hebben hem niot gepakt.
Lucas Mejjer vertelde hoe achaarscb de
lovonsmiddelen waren, maar hoe gezond het
loven te velde desondanks of misschien dien
tengevolge was. Het was mielies on vleesch,
ol alleen vleesch, of mielies zonder vleesch
bjjna ioderon dag. Wjj maalden do mielies en
maakten er pap van, waar eon mensch zwaar
van worden kan, zooals jo ziet. (Lucas Mejjer
ziet er sterk en gezond uit, vertolt do verslag
gever.) O, jc moest sommigen van onze jon
gens zien. Zjj zagon er eerst zwakjes uit, nu
zjjn 't mannoii. Ik at maar twoemaal daags,
en dut bekwam mo best. Koffie en thee had
den wo zelden maar ik miste ze niet erg,
want ik dronk zo tooh nooit. Water was er
altjjd, en ik stelde in, viermaals daags te
drinken's morgens vroeg, 's avonds laat
en over dag. Op de boerenplaatsen konden
we volop fruit krjjgen, perziken, abrikozen
on vooral Indische vjjgon (vruchten van de
opuntia.) Er was weinig ziekte onder ons;
nooit typhus (enteric), zoover ik mo herinner.
In geval van ziekte gebruikten wjj altjjd ge
neesmiddelen van het veld, want we hadden
ambulance noch geneesmiddelen. Buchu
oen soort struik die ze buchu noemen wordt
als een voorbehoedmiddel tegen typhns be
schouwd, en ik moet zeggen, dat hielp uit
muntend.*
De generaal toonde zyn bezoeker een paar
gouden pondon, die to 1'elgrimsrust geslagen
waren. Het waren gladde schjjven zuiver
goud aan den eenen kant stonden de letters
Z. A. R., kunstig in een gevlochten, aanjden
anderen kant eenvoudig de woorden: «Een
pond, 1902.*
Het goud was zacht. Te Pretoria krjjgt men
tegenwoordig wel tienmaal de waarde voor
zoo'n stuk.
Lucas Mejjer bevestigde ook, dat de Boeren
er op gesteld waren, president Kruger vol
komen op de hoogte te houden. Er gingen
telkens rapporten naar Europa, overgebracht
door vertrouwde boden, die bun weg door
Duitsch gebied namen, en altjjd hun bestem
ming bereikten. .N. RoU. Cl"
FE U1LLETON.
door Kapitein William.
20)
Wild en woest kookte de zee rondom het
seheepje, dat in razende vaart werd voortge
jaagd Daar een rotsige kust, die slechts wei
nige vademen verwjjderd was.
Daar hief een snel rollende golf het ge
teisterd vaartuig op, smeet het neer, een
ontzettende schok volgde, terwjjl zich een
luid gekraak deed hooren.
Nog eenmaal rolde de branding aan, hief
andermaal de schoener op en smakte het
scheepje zoo geweldig neer, dat het met weg-
geslagen roer en versplinterde kiel, beweging
loos bleef sitteD.
Met ontzettend geraas stroomde het water
in het ruim binnen, nu het onderschip geheel
uit elkaar was geslagen.
.Kom help een handje en gauw de juffer
gered,* sprak de kapitein den stuurman aan
't oor, omdat het geraas van branding en
stormwind het verstaan nagenoeg onmogeljjk
Aanstonds daalden de zeelieden bjj de ka
juitstrap neer, snelden naar het verbljjt der
beklagenswaardige dame en beurden haar,
zonder iets te spreken of zonder verdere
plichtpleging, van baar bed en torschten haar
in de sterke armen naar het scheepsdek.
Wat er van de verschansing nog over-
«bleven was, sloeg nu bjj geheele brokstuk-
MO weg.
Ook van het achterschip rukte de branding
reeds gedeelten weg en 't was hoogst ge-
vaarljjk er lang te vertoeven.
Do stoere zeelieden droegen daarom hun
levende last naar hun voorschip, waar het
overige scheepsvolk in de mars reeds een
goed heenkomen had gezocht.
De bootsman, die zjjn kapitein en stuur
man gaarne een handje wilde helpen, liet
een eind touw bjj 't want afdalen, dit stak
men de juffrouw om het midden, waarna zjj,
door kapitein en stuurman ondersteand, om
hoog werd geheschen.
Meer dood dan levend kwam zjj daar aan
en werd aan den mast, boven de mars vast
gebonden.
De naaste rots was'nauweljjks tien vademen
van het schip verwjjderd.
.Waar zouden wjj gestrand zyn?* vroeg
de stuurman.
.Misschien aan de Schotache kust; 't kan
ook zjjn dat wjj op Holy eiland iitu>n,*
schreeuwde de gezagvoerder terug.
't Is te hopen dat er ganw redding
komt hernam de stuurman weer.want
de (Hilda' houdt het geen half uar meer
uit. 't Geheele schip breekt onder ons op,
kjjk eens, daar wordt de apiegol ook al weg
gerukt
.Ik zie daar volk op dien anderen rots
staan
't Is of men een vuurpjjltoestel op ons richt,
opgepast, stuurman
Naoweljjks had de kapitein dit gezegd, of
daar snorde een pjjl door de tucht, vlak over
het ezelahoofds van de fokkestreng en plofte
toen in de branding.
't Was een meesterlijk schot geweest van
Ide Engelsche bemanning der üfeboat, die
aanstonds haar vuurpeiltoestel had gehaald,
toen zjj begreep, dat hier met de redding
boot weinig sou sjjo uit t« voeren.
Niet lang bengelde de ljjn, die door den
vuurpjjl op het ezelshoofd was achtergelaten
en er mol oen bocht in zee afhing.
Een vlugge matroos was er naar toe ge
klommen en palmde, spoedig door eenige
makkers geholpen bjj dat werk een tros in,
dio aan de ljjn zat verbonden.
Ook het stoeltje of de reddinggordel werd
naar boord gepalmd.
Nadat do tros stevig boven de Mars vast
gezet was, trokken de Engelschen het touw
atjjf.
Toen werd de bewustelooze juffrouw Wom-
mels in de reddinggordol geplaatst, goed
vastgebonden en door de redders langs de
tros naar de klippen getrokken.
Daarna liet do gezagvoerder zjjn scheeps
volk een voor een den schoener verlaten on
sich 't leven redden. De zeelieden maakten
van den reddinggordel geen gebruik maar
palmden zich kort achter elkaar langs de tros
naar de kust.
De kapitein was de laatste, die de .Hilda-
verliet.
't Werd toen ook moer dan tjjd, want toen
hjj aan de verbindingstros hing, viel de be
zaansmast over boord en plofte in de schui
mende branding.
De fokkemast hield bet nog een kwartiertje
langer uit, doch geen half uur later lag de
geheele schoener in brokken langs de kust
versplinterd.
Do bemanning had het leven dus wel
bet kostbaarste gered, maar verloor toch al
hare bezitting.
Uok juffrouw Wommels, die nog bewuste
loos achter een paar rotsen in do struiken
lag, had hare heele uitrusting verloren.
De redders omringden alras de dame en
beraadslaagde o, hoe sjj op de geschiktste wijze
waa te vervoeren.
Ook drongen er tal van eilanders naar do
plek waar de dame nog steeds inbezwjjmden
toestand, met gesloten oogen doodsbleek neer-
l»g.
Va*, riep eensklaps een beeldschoon
meisje, met een vriendelijk gelaat een lief-
stallig stemmetje en goodblond haar, tot een
der mannen, die lichtwachtcr van Holy's
vuurturen was«va, wil u die dame niet bjj
ons aan huis brengen. Wjj wonen toch hot
dichtst bjj.*
Zeker Jane, luidde het antwoord
van Tom Depwood, die bjjna twintig jaren
in zjjno betrekking werkzaam was en reeds
tal van menschenlevens gered had, wy
willen de juffrouw bjj ons aan huis verplegen,
en ze zal 't zoo goed hebben als wjj 't haar
maar kunnen geven.
«Mag ik dan wel even den docter roepen
vroeg hel meisje weer, terwjjl zjj met een
innig deelncmeude blik in hare scboone, groote
blauwe oogen, naar de vreemde dame staarde,
die daar roerloos lag uitgestrekt.
Zeker kind, go denkt ook maar aan
alles, mjjn bloemetje hernam de vader
weer.
Hjj was sinds jaren lang gewoon 't mooie,
lieftallige dochtertje zjjn bloemetje te noemen.
Ook Tom'a vrouw volgde al spoedig dit voor
beeld, en zoodoende duurde het niet lang of
Jane Depwood werd door alle eilanders (de
bloem van Holy eiland" genoemd.
Haar onder wjj ter hield al oven voel van
Jane als bjjna alle oiLnders.
De knapen zouden haar niet alleen nooit
plagen, maar zjj deden al hun best om bjj
het meisje in een goed blaadje te komen.
Langs het strand zochten zy voor haar de
fraaiste schelpjes of zochten op de vlakte on
I nabjj dc rotsen voor Jane de schoonste bloemen
I die sjj konden zoeken.
Tora's vrouw, moeder Jane, was bjjna gok
op haar lief naamgenootje.
Toen de docter, die met hot moisje mede-
kwam in de woning des lichtwachters, aan
den voet van den toren verscheen, was juffer
Wommcls daar op een soort draagbaar bin
nengebracht.
Aanstonds onderzocht do genooshoer de
patiënte die nog altjjd in bexwjjming lag.
Door haar cenige vluchtige zouten onder
den neus te houden, wist bjj haar tot be-
wusthoid terug te roepen
Toen de vrouw de oogen opende, kreeg
zjj t allereerst do jeugdige Jane in/t gezicht
cn dacht een engel voor zich te zien.
Hoe gaat 't lieve dam»?* vroeg het kiod
met haar zoete stem, maar de aangesprokene
verstond de vreemde taal niet.
De docter gaf den raad baar voorloopig
met rust te laten, na haar een kop kofïit te
hebbon toegediend.
8traks zou hjj wel terugkomen om nader
te onderzoeken. Gevaar was er niot bjj don
toestand der palië te, mits zjj maar veel rust
genoot.
Als zjj eonige dagen haar gemak had ge
houden, dacht do genees hoer, sou alles wol
weer schikken.
In het netste kamertje van Tom'a, niet al
te ruim huis werd do vreemdelinge, die ii
middels door de vrouw des lichtwachters van
droge kleederen was voorzien, een bed ge
spreid.
Weldra sliep juffrouw Wommcls zoo rustig,
als zjj sedert haar vertrek uit Holland nog
niet had gedaan.
Alleen do jeugdige Jane Depwood, die
zich met breiwerk onledig hield, was bjj
de geredde io het vertrek en lotte als een
volleerde ziekenverpleegster, zelfs op de minste
beweging die door de dame gemaakt werd.
Bjjna ze* uren had zjj geslapen, alvorens
zjj ontwaakte. Do docter, die er al oen paar
malen geweest was, gaf den raad om de
patiönte.niet te wekken; rust was voor haar
de beste modicjjn.
Io de kamer was iotusschen eene lamp
aangestoken, omdat het alleDgs donker was
geworden.
Zoodra juffrouw Wommels ontwaakte, zag
zjj weer dal allerliefst meisje voor zich, dat
haar glimlachend naderde,^riendeljjk de hand
toestak en op h&rtelyken ioon een ,How do
you do?* deed hooroo, dat do dame wel niet
verstond, maar toch wel begreep dat er ge
vraagd werd boe bet haar ging.
E.m dankbare glimlach verhelderde het
gelaat der scbipbrenkelinge, toen zjj de hand
van dat seboooe Engelsche kind in de hare
hield.
Juist op dat oogenblik kwam de docter
binnen vergezeld van den kapitein der
Uilda*.
Do geneesheer onderzocht de patiënte en
bevond haar redcljjk wel, doch gal in over-
weging baar in de eerste dagen maar rust
te gunnen. De kapitein vertolkte haar wat
door don docter bevolen was en vroeg of zjj
ook het een of ander wilde gebruiken.
Juffrouw Wommels verlangde oen kop
thee on een stukje brood. Zoodra de kapitein
haar verlangen kenbaar had gemaakt, haastte
het meisje een en ander van bare moeder te
vragen.
I)e kapitein deelde voorts aan juffrouw
Wommels mede, dat hjj den volgenden dag
met zjjn scheepsvolk met «ene visschersboot
naar Bjrwich of A berd een zou vertrekken,
en mogeljjk niet naar Holy-eiland zou terug-
keeren.
Wordt vervolgd.)
