Uit de rijen der toeschouwers barstte
een spontaan hoezeelos, en dat herhaalde
zich telkens als om de 10 seconden
eene nieuwe losbranding volgde. Om 2 mi
nuten voor elven werd het 51e schot af
gevuurd en trokken de kijkers bij drommen
de stad in.
Daar had men van de eere-kanonnade
weinig of niets gehoord, omdat de wind
noordelijk was, maar niet minder plechtig
klonk er het gelui der kerkklokken, die
over het drukke stadsleven birabamden
alsof het Zondag was, terwijl even daarna
de carrillons van het Paleis op den Dam,
het Rijksmuseum, de Westerkerk, de Zui-
derkerk, de Oude Kerk en de Munt de
lucht vol muziek zetten, en door het spelen
van vaderlandsche hymnen, uiting gaven
aan het gevoel van vreugde en dank.
Uit Berlijn.
De Berlijnsche correspondent vhn den
„N. R. Ct." seinde
Vanmorgen om negen uur werd de
geboorte van de Prinses hier bekend door
bulletins van de „Lokal Anzeiger" en een
extra-uitgave van het „Berliner Tageblatt".
Tengevolge van den stortregen waren de
straten leeg, maar de weinige voorbijgan
gers grepen gretig naar de bulletins. Onge
duldig zag ik de koetsiers van hun bok
aan de krantenjongens zwaaien. De belang
stelling was hier in de laatste dagen hoog
gestegen. Overal waar nen kwam, ging
het gesprek over de Koniigin. Men plaagde
zijn spraakorganen om d« „blijde verwach
ting" uit te spreken. OnsHollanders achtte
men verplicht alles over den stand van
zaken te weten. Men maakte ons persoon
lijk verantwoordelijk vo<r de langdurige
spanning.
Thans ziet men hier ei daar reeds een
Nederlandsche vlag waaiei. Op de redactie-
bureau's, die ik bezocht, beheerschte de
gebeurtenis alles. De middaguitgave van
de „Lokal Anzeiger" heeft lange telegram
men met een vriendelijk hoofdartikel onder
den titel „Oranje Boven!"
De .Berliner Zeitung" heeft zelfs reeds
gedichren.
Wekvillend stelden de redacties van enkele
bladei hun avondartikelen ter mijner be-
8chik:ing. Theodoor Wolff schrijft in het
„Tagblatt" een in zeer varmen toon ge-
Bteld artikel, waarin hij van de zeldzame
sympthie spreekt, die di Koningin steeds
en reer dan ooit in dsze dagen gewekt
heeft In den tuil van gelükwenschen windt
men vandaag den wensch, dat het zoo
blijd' begroete kind iets van die lichte
toovrniacht moge meebrengen, die kom
meren ziekte van den drempel verjaagt.
De Juitsche natie neemt aan de stille
mocervreugde van de jonge Koningin en
aan de luidere feestvreugde van de Hol-
lantche natie hartelijk en met oprecht
ge«l van verwantschap deel. Wolff pro-
tesert ertegen dat de Duitschers hebzueh-
tigop verdeeling van de erfenis hoopten.
Zet, Alduitsche kletsers in een bierroes,
grtgebekte en puntbuikige hansworsten
heen af en toe met uittartende woorden
gtfiald, maar deze lieden, die in bet bui-
teind helaas nog maar al te ernstig
bdiouwd worden, beschouwen zichzelven
vooedelijk niet als ernstig.
in heet hetHet is ons genoeg en zal
0) altijd genoeg zijn met het vaderland
v.Rembrandt, met het land welks druk-
pen eens de ideeén der verlichting in
dvereld gezonden hebben, geestelyk ver
egd te zyn.
ïoveel uit het prachtige artikel van
P „Vossische Zeitug" begroet de geboorte
c daarom met vreugde, omdat deze de
ozen en politieke inti igranten binnen en
]en Holland, die in alles duivelscheaan-
jen van het groole Duitsche rijk op het
}ie naburige land ontdekten of veinsden
intdekken, hun vrees of de mogelijkheid
verder in troebel water te visschen,
fleemt.
let blad herinnert er aan dat de Koning-
feens zelf een koele houding tegenover
j»chland aannam. Wie herinnert zich
l ook niet, met welk een vastberaden-
I Koningin Wilhelmina tijdens Oom
iger's reis Europa met Duitschland erbij
harde les gaf over de wijze, waarop
een ouden man begroet. Maar nu is
voorbij en erkent Zij Duitschlands eer-
bedoelingen. Nu heerscht er een klare,
fccte, vriendschappelijke verhouding.
leuter seinde uit Keulen aan de „N.
t Ct.":
<e „Kölnische Zeitung" schrijftMet
Izame eensgezindheid vereenigen zich
daag alle volken, om de Koningin der
Herlanden en haren Gemaal de hartelijk-
Sigelukwenschen te betuigen.
Iait9ch bijzonder levendig zijn deze ge-
wens in Duitschland, waar men er het
«•trouwen aan verbindt, dat ook de jongste
Itl? uit het huis van Oranje evenals hare
«erouders ten allen tijde in goede, vriend-
rteppeljjke buurschap met het Duitsche
moge leven.
Men seint uit Berlijn:
In hofkringen alhier wordt verteld, dat
reeds maanden te voren Koningin Wilhel
mina den Keizer heeft verzocht peet over
haar kind te zyn en dat de Keizer dit met
groote vreugde aangenomen heeft.
Waarschijnlijk zullen Keizer en Keizerin
naar Holland komen, om de doop van het
Prinsesje by te wonen.
Uit den Haag.
Na den roezigen middag bleef de Residentie
ook den heelen avond overvol met feestende
kijkers, die evenveel te kijken als te feesten
hadden.
Vsor restaurant Central was het een
feestroes van belang. Waar de kermis
gasten zoo gauw vandaan kwamen, bleef
ons een raadsel, maar er waren straat
acrobaten, jongens, die gedresseerde apen
grappige grimassen lieten maken. Er waren
weder muzikanten en liedjeszangers, die
reeds toepasselijke versjes zongen. Af en
toe was het verkeer hier en daar gestremd,
en vooral op het kruispunt Veenestraat en
Wagenstraat ontstond herhaaldelijk gedrang,
wat evenwel niet van ernstigen aard was,
omdat de menschen onderling te gemoede
lijk waren.
Natuurlijk was het het volst in de buurt
van het Paleis en ei waren menschen, die
er naar stonden te gapen en die wij er
gisterenmorgen ook al zagen staan.
Enkele hotels en groote gebouwen zyn
mooi geillumineerd, hoewel het gisteren
avond nog niet de offlcieele illuminatie
avond was.
De departementen van algemeen bestuur
en andere openbare gebouwen, sociëteiten
en voorname hotels wedijveren met fraaie
veilichtingen. Het electrisch licht voert den
boventoon, schitterend in kleurenpracht.
Het departement van marine heeft ditmaal
de gewone gasverlichting verwisseld tegen
een interne-verlichting met waskaarsen voor
alle ramen, hetgeen een aardig effect maakt.
Zoo ziet men dat het publiek zich als
er maar waarlijk reden tot feestfleren is
niet laat dwingen hoe en wanneer het
feestviert.
Er wordt zoov.eel dat mogelijk is gere
den in open rijtuigen. Nu en dan gebeurt
het wel, dat een rijtuig min of meer in de
verdrukking bomt en dan hebben de inzit-
tenden het niet altijd even amusant, want
dan zijn ze al spoedig het mikpunt van de
geestigheden van het publiek ze worden
omstrooid met serpentines en confetti, ter
wijl wel 20 papieren toeters op hun ooren
en een formeelen aanslag doen op hun
trommelvliezen.
Heel wat militairen zijn bij den wegen
vooral zij worden vaak gehuldigd. Zoo
zagen wij een heel langen, ietwat sloom en
huzaar, die juist zijn laatste glaasje niet
had moeten hebben, iu een kringetje men
schen staan, terwijl de dappere landsver
dediger hopejooze pogingen aanwendde om
aan een harmonica eenige klanken te ont
lokken.
Hoewel natuurlijk de meeste drukte is
in het centrum van de stad, is het ook in
de buitenwijken feest. Op Duinoord hield
men ook optochten met lampions en het
1 Prins Hendrikplein werd plotseling in een
Tanzplatz herschapen.
In de Bezuidenhoutbuurt heerscht ook
een vroolijke en opgewekte stemming. Ook
hier wordt druk gevlagd en straatmuziek
gemaakt.
Eigenlijk is heel Den Haag in jubelenden
feestroes. De volksliederen worden soms op
een pleintje plechtig gezongen en dan weer
doen de bekende mopjes uit Walzertraum
en De Dollarprinses enormen opgang.
Uit de Ochtendbladen.
Uit Amsterdam.
Nu is het avond, en een bruisende men-
schenvloed stroomt in alle richtingen door
de stad, die laait van gloed en kleuren.
Somwylen is de volte haast beangstigend.
De electrischo trams kunnen in de winkel
straten niet anders dan stapvoets en aan
houdend bellend voortgaan. Een aantal
groote particuliere gebouwen zijn geillurai
neerd en van de Groote Club gaan de vuur
pijlen ploffend de lucht in, terwyl bij wijlen
het Bengaalsche vuur den omtrek in oog
verblindend licht zet, en den koepel van
het Koninklyk Paleis liefelijk rose verft.
Om 8 uur trok het muziekkorps van het
Leger des Heils over den Dam en voerde
een serenade uit.
Iemand, die tegen half drie een bezoek
aan de galerij bracht meldt:
Een zonderlinge aanblik bood de ruimte,
waarin de figuren door den dichten kruit
damp vervaagden.
De muzikanten zetelden nog steeds in de
noteeringsbank. En de beursbezoekers, ver
tegenwoordigd door hun jonge garden,
dansten solo's duo's, rondedansen. Men zong
van „Wilhelmus" zoowel als „Lustige
Wittwe", en de zevenklappers en vuurpijlen
dreunden door de gewelven alsof er nooit
scheuren in het beursgebouw ontstaan kun
nen. In vroolijke pretmaakstemming tilde
men elkander op de schouders en droeg
elkander trionfanteiijk rond.
Het was een vrooiijkheid, die geen oogen-
blik ontaardde.
De vloer van het gebouw was weldra als
bezaaid met confetti en serpentines.
Van de propvolle tribune werd het vroo-
lijk gewoel met aandacht gevolgd.
„Hoe lang zou die pret nog duren?"
„Zoolang ze er pleizier in hebben" werd
ons geantwoord.
Tot kwart over drie duurde de ongedwon
gen pret voort.
De „oudste beursbezoeker" met meer
dan 50 jaar dienst herinnerde zich niet
zulk een middag.
Bij Kras
was het bizonder vroolijk. Heel de groote
zaal zat vol. Drie, vier liefhebbers speech
ten er tegelijk, te voren onbekenden ver
broederden zich, juichten elkanders sprekers
en elkanders voorgangers om het hardst toe.
Wie nog binnenkwamen werden met lui
den jubel begroet, wie weggingen 't waren
er niet velen moesten nog eerst een
woordje meezingen. „Piet Hein" werd aan
geheven en wilde maar niet eindigen, zoo
lang er nog adem was voor de zilvervlo-o o t.
En waren de kelen te droog ja dan
kwam er even een eind, maar dra stond
weer iemand op, die zich misschien daarbij
wat rust had gegund, en hief het Wilhel
mus aan. Dan rezen allen op en zongen
weer mede, dan werd er met vlaggen, hoe
den en zakdoeken gewuifd, dan werd er
geroffeld, totdat elders het „Wien Neer-
landsch Bloed", of een „Io Vivat", of een
„Al is ons prinsesje werd aangeheven,
en wederom begon de vreugde opnieuw.
Soms werd door een eindelooze reeks een
rondedans gemaakt om de kapten der groote
zaal, tot de behoefte aan stoelvastheid zich
weer deed gevoelen.
Totdat het tegen éénen liep. Toen weer
klonk uit alle kelen een „Adieu wy moe
ten, elkander groeten", weer gevolgd door
Volksliederen. En toen liep het zoo langza
merhand af. Ook op straat. Minder aaneen
gesloten werd de menigte, meer verspreid
trokken de troepjes. Maar uit was het nog
niet. Op vele plaatsen duurde de pret nog
heel wat langer dan wy wel konden uithou
den. En daarmede basta.
Het Rembrandtplein
haa al van den vroegen morgen af Ko
ninginnedag gevierd maar gisteravond
was het daar een dubbel gebeide feestvie
ring. Op straat allervroolijkste troepjes.
Juichende en zingende 't viel t>p, hoe
dikwyls en goed onze nationale liederen
werden gehoord plotseling nu een ron
dedans makende, dan om vlug vereenigd,
of saamgeloopen om straatmuzikanten, die
onvermoed hun koper bewerkten.
En al die koffiehuizen dicht opgepakt van
een vroolijke menigte, die in de allerpret
tigste stemming saam waren. Gezongen, dat
er ook daar werd! En met enthousiasme.
Niet hier en daar een clubje, dat wat al te
rauw, zooals wel eens gebeurt, allerlei ten
gehoore brengt, maar, zooals wij bijvoor
beeld, in „De Kroon" hooiden, dat een
volle zaal als uit één keel het Wilhelmus, en
't Wien Neerlandsch Bloed aanhief, - dat
geeft een indruk van de stemming, die er
gisterenavond heerschte. En overal was de
toeloop zoo groot, dat de menschen met
mondjesmaat maar werden toegelaten. Her
haaldelijk moesten van verschillende koffie
huizen de deuren langdurig gesloten blijven.
Dat was een volte den geheelen avond
in de stadHet begon reeds vroeg. In
drommen trokken de menschen uit, allen
naar het centrum van de stad. Het was
alsof geheel Amsterdam was uitgetogen
om zyn vreugde te uiten.
De hoofdstraten propvol. Voetje voor
voetje schoof de menigte voort, haar vreug
de uitend in juichen en gezang, veel van
vaderlandsche liederen. De koffiehuizen, al
vroeg vol, zagen er recht levendig en pret
tig uit. Nu en dan een hospartijtje om
even wat lucht te maken, dan weer een
vaderlandsch of toepasselyk lied inzettend.
En steeds hooger steeg de geestdrift. Een
Nederlander spreekt graag een woordje op
zyn pas - en nu. welk een ongezochte
gelegenheid. Ongevraagde en onvoorberei
de redenaars stonden menigmaal op en
spraken een gloedvol woord of een wensch
voor het pas geboron koningskind, voor de
jonge moeder. En altijd maar weer vonden
ze een dankbaar gehoor, werden ze met
geestdrift toegejuicht, werden met wijding
de volksliederen gezongen.
Dan werd er met hoeden en zakdoeken
gewuifd, dan daverden de tafels van den
roffel der toejuichingen.
En vervolgens weer naar buiten, in de
opeengepakte menigte. Een zingende club
vormde fluks een rondedansje, om een ver
sierd orgel werd spoedig een openlucht-bal
geïmproviseerd en dan trok men weer ver
der.
Aardige oogenblikken waren er te over.
Uit alle plaatsen
van ons land komen berichten over wel
geslaagde feestvieringen.
Het is niet doenlijk van alles melding
te maken.
Het blijkt uit al die berichten wel, dat
de offlcieele tijding overal veel te laat
inkwam, en heel wat teleurstelling aan
velen berokkend heeft.
Kwijtschelding van straffen.
Hare Majesteit de Koningin heeft aan de
chefs der korpsen van het leger als haar
wensch te kennen gegeven, dat ter gelegen
heid van de geboorte van de Prinses van
Oranje Hertogin van Mecklenburg, alle aan
militairen opgelegde straffen van cachot,
provoost, politiekamer of arrest met alle
gevolgen er van zullen worden kwijtge
scholden, terwyl deze kwijtschelding zich
ook zal uitstrekken tot het verbod om
buiten dienst de sabel of de bajonet te dragen.
Uit Berlijn.
De „Lokal Anzeiger" schryft onder het
opschrift: Oranje BovenMet onvermoeide
geestkracht, bewonderenswaardig geduld en
moedertrouw, zooals men hot zich niet
roerender denken kan, heeft de Koningin
sedert de zomerdagen toen hare hope, tegelijk
de hoop van het geheele land opbloeide,
slechts voor haar toekomstig kind geleefd.
Haar eigen leven telde zy in die maanden
niet, het voortbestaan der dynastie en van
haar geslacht was Haar alles.
De „Berliner Zeitungam Mittag" schrijft:
Met deze heerlijke tijding nemen alle moei
lijkheden nopens de troonsopvolging van
het naburige land een einde. Met één slag
zullen alle geruchten van politieken en
geneeskundigen aard verstommen, die door
nieuwsgierigheid werden verspreid. Zich
zonder afgunst verheugen in de blijdschap
van vreemden, is de grootste vreugde. Met
het Nederlandsche volk zyn wij door een
reeks gunstige en zeer uitgebreide handels
betrekkingen verbonden. Wij deelen den
trots en het bewustzijn dat zyn zelfstandig
heid als staat weder verzekerd sehijnt.
De (officieuse) „Norddeutsche Allgemeine
Zeitung" schrijft: Uit den Haag is een
blijde tijding gekomen: Koningin Wilhelmina
is 30 dezer des morgens tien minuten voor
zeven bevallen van een dochter. Met deze
heuglijke gebeurtenis gaat eeu lang gekoes
terde hoop van het Koninklijk echtpaar en
van het Nederlandsche volk in vervulling.
Zy verwekt ook juist iu Duitschland, waar
men oprecht en sympathiek tegenover de
verwachtingen van het bevriende naburige
land stond, levendige en blijmoedige deel
neming. Ons Keizerlyk en Koninklijk Huis,
met de Oranjes sedert eeuwen door banden
van bloedverwantschap verbonden, en de
Duitsche natie begroeten in de geboorte der
erfgename van den troon, het veelbelovend
vooruitzicht op een voortdurend voortbloeien
van een der roemruchtigste geslachten uit
de geschiedenis van Europa. Der Koninklijke
jonge moeder en den Prins der Nederlanden
worden uit de breede kringen van het
Duitsche volk de innigste geluk- enzegen-
wenschen aangeboden en het jonge rijs
van den stam der groote stadhouders die
Holland's wimpel overal tot groote eere
brachten en aan den staat der Vereenigde
provincies een hechte positie en zegenrijke
lotsbestemming hielpen scheppen en achter
lieten, gelden niet minder de hartelijke
wenschen voor een krachtig gedijen tot
vreugde der vorstelijke ouders, zoomede
van Koningin Emma, tot heil van het ons
naburig en het ons nabestaand Nederland
sche volk.
De avondbladen bespreken meest als
hoofdartikel de groote vreugde, die de dag
van heden het Nederlandsche Koninklijke
Huis en het volk gebracht heeft. Zij bren
gen eensgezind hartelijke gelükwenschen
en betuigen dat het Duitsche volk aan dit
feest op de oprechtste wijze deelneemt.
De „Nationalzeitung" schryft: Wanneer
heden in den Haag en in geheel Holland
de oude wys van het Wilhelmus van Nas-
souwen weerklinkt, trillen in Duitschland
verwante snaren mee. Ook het Duitsche
volk gedenkt het zoo sympathieke en ver
trouwde figuur der jonge Koningin, de
gelukkige moeder. Het stemt in den geest
in met den historischen kreet: Oranje
Boven 1
De „Vossische Zeitung" merkt bovendien
op: Het is zonder twijfel, dat de geboorte
der Prinses do Nederlandsche binnenland-
sche troonopvolging verzekert, de rustige,
vertrouwende stemming in den Haagslechts
versterken en de verhouding tussclien
Nederland en Duitschland slechts vriend-
schappelijker maken kan.
Uit Brussel.
De „Etoile Beige" zegt: Zy, die weten,
hoe innig de Nederlanders aan hun regee-
rend Vorstenhuis, dat zoo nauw verbonden
is aan de roemrijke geschiedenis van het
land, gehecht zijn, zullen den jubel van het
Nederlandsche volk begrijpen en zullen er
