KLEINE COURANT 't Vliegend Blaadje voor Helder, Texel, WieHngen en Anne Peulewnmo :l7, No. 4206 Woensdag 28 Hei 1918. 4lste Jaargang. t Vliegend Blaadje p. 8 mi 60 cl., Ir. p. post 76 et, 11.35 Pre- 1 Zondagsbladt 27| s o 45 (0.76 «i*a Modeblad tó j 76 tl.— (Voor hel hanenland hg voornUhelalisgj) ddvtrtentUn van s lei 6 rebels (hg Toornlthstaling) M eni. Klki regel me-ir. s Sewfs-sxempUavaj Yifnetten en jroole lellen worden naar plutsreisate htnkend tr»reohij«t 1- Vrijdagmiddag. UHgmri O. DE BOER Jp„ Helder. Bureau i Koningstraat SB. Inturc. Tulef. 60. Eerate Blad. BIEUWBBERIOHTEB. HELDER, 27 Mei. Do „Pollux". Vrijdagmiddag is in tegenwoordigheid van bestuursleden van het „Matrozen-instituut" en van de Kon. Ned. Zeil- en Roeivereni gingen, terwijl de jongens van de opleiding in paraie op het dek van //de Pollux" op gesteld stonden, de vlag van het buiten dienst gestelde opleidingsschip „de Zeehond" neer gehaald, en de nieuwe vlag in de gaffel van .de Pollux" gehesohen. De plechtigheid werd o. a. bijgewoond door den directeur en com mandant der marine te Amsterdam, vice- admiraal Tydeman, den inspecteur voor de scheepvaart, den heer Sluiter en den haven meester, don heer Kotting. Steeds heeft het departement, 200 aeide de heer Roosenburg, het Institnut gesteund, wanneer het een nieuw schip noodig had. In 1861 stelde het de brik Venus ter be schikking ter vervanging van de al te aftandsch geworden Dordrecht; in 1871 kon het In stituut de korvet Ajax in gebruik nemen, die in 1888 werd opgevolgd door de brik Zeehond. Deze heeft het langer dan al haar voorgan gers volgehouden, maar de laatste jareh was het toch een voortdurend gesukkel geworden. Het werd intusschen moeilijk, om weder bij do marine aau te kloppen, aangezien deze bijna alle zeilschepen reeds had opgeruimd. Toen viel de blik op de zusterschepen de Castor en de Pollux, en ten slotte werd de Pollux, dauk ijj do welwillendheid van minister Colijn, aan het instituut afgestaan. De groote roederjjen hielpen op onbekommerde wijze, oin het bedrag, benoodigd voor het in orde brengen voor de nieuwe bestemming in het schip, bijeen te brengende Amsterdamsche Droogdokmij. repareerde het schip tegeneen bijna belachelijk geringe vergoeding, terwijl de marine de zeilen van het zusterschip, de dastor, afstond. Stifurlifideniximens. 's-Qravenhage. Geslaagd groote stoomvaart eerste stuarman de heer R. Rientsma, tweede stuurman de heer C.. Th. van Buuren, S. Dekema en K. C. Dekker, derde stuurman do heer D. Klontje. 's-Gravenhage, 24 Mei. Geslaagd groote stoomvaart tweede stuurman de heeren L. N. van Denderen en A. Ph. Deys, derde stuur man de heer J. J. Hofland. De ontvluchte cadetten. De uit Alkmaar ontvluchte cadetten waren lingen. leerlingen van het 2de studiejaar. De eerste had met de Pinksterdagen wegens het maken van schuld, provooststraf gehad behoorden niet tot de beste leer- (Haarl. Ct.) Een oplichter. Eenige winkeliers te Alkmaar zjjn de dupe geworden van iemand, die voorgaf van regeeringswoge te komen om de weegschalen na te zien en die daarvoor geld in ontvangst nam. Zoo werd hem door een winkelier aan. de Laat 38 ets., door één in de Ridderstraat 26 ets. ter hand gesteld. Bij sommige winke liers, waar hij de weegschalen wilde repareereD, Loeft hij de aandacht getrokken door zijd zeef brutaal optreden. Deze man, groot van postuur, gekleed in blauwe kiel en pilo broek, droeg een tnsch met een zwarten riem over den sohouder. Hij heeft een breed voorhoofd en een schraal gesicht en heeft eenige moeite met het uit spreken van d_e r. Daar het heerschap in de richting Schagen vertrokken is, kan het zijn nut hebben, dat we een en ander van het signalement mededeelon. Een de voorstellingen in een eenvoudige kermis tent in den Dierentuin. Een zeer bescheiden Hollander, die weinig heeft van een geleerde, maar even weinig van een kermisklant, ver toont daar de proovcn van het verstand zijner Russische pory „Norma". Wat wij or van zagen, gaf ons de overtuiging, dat het dier op eenvoudige vragen van zjjn eigenaar „meester" kan men haast niot meer zeggen, waar de leerling zóó schrander is snel en goed weet te antwoorden (ze dus ook verstaat!), eenvoudige optel-, aftrek- en vermenigvuldigingsopgaven goed en verbij sterend vlug uitrekent eu op de klok kan zien, hoe laat het is. Enkele malen kwamen vergissingen voor, maar dan werden ze, op oen korte opmerking van den eigenaar, door bet paard hersteld. Is dit dressuur of verstand Het komt ons voor, dat men stellig tot het laatste moet besluiten. Met de hypothese „dressuur" kan men zich nog redden wat de vragen belangt of het morgen of middag is de hoeveelste maand van 't jaar wij hebben en den hoevoel- sten dag van de maand. Dat kan het dier ingestampt zjjn, evenals andere paarden op physieke kunsten worden gedrild. Maar met een vermenigvuldiging, die iemand „uit het publiek" opgeeft (de persoon die het deed kon niet van eenige verstandhouding met den eigenaar worden verdacht) ataat het anders. Daarop kan het paard niet zijn voorbereid. Reat daarbjj de vraag, of het paard „zelf standig" denkt, dan wel onder suggestie van den eigenaar. Dr. Reddingius heeft het ant woord op die vraag gevonden, door het dier eene opgave te toonen zonder dat de eigenaar die kon lezen en zonder dat de steller van de vraag baar zelf had uitgerekend. Hot paard, dat dus noöh onder de suggestie van den eigenaar, noch zelfs onder die van den vragensteller kon denkeD, gaf nochtans het antwoord volkomen juist, zooals bleek toen dr. Reddingius het sommetje even narekende. Naast hot hoogst merkwaardige feit van het zelfstandige denken van dit paard wij weten althans geen meer plausibele hypothese te geven tor verklaring van het verschijnsel is vooral de buitengewone snelheid Tan het denkproces verrassend. Drie personen uit het publiek toonden het dier achter elkander hunne, zéér verschillend loopende, hor'oges (er waren twee dames horloges bjj met heel kleine wijxerplaatjes en cijfertjes) en onmiddellijk, zonder eenige aarzeHng, werd eerst het uur opgegeven en vervolgens het aantal minuten dat elk horloge er vdér of er na wees. Maar ook met de rekensommetjes kwam het antwoord bliksem snel, alsof het door een rekenmachine werd gegeven. De wijze van antwoorden is, wanneer het getallen betreft, het eenige malen krabben met den rochtervoorhoef op den grond wanneer het gaat om de vragen waarop met ja of neen kan worden geantwoord, het knikkon of schudden met den kop. Alles iRt levendig en soms haast driftig, zooals n woelig kind sou doen. Wij waren voornemens, de zooeven ge hemde proef van dr. Reddingius te her tien, doch het leek ons overbodig. Immers, op een van de vragen des eigenaars („Hoe veel dagen zijn we van 15 Mei af?') ant- Vrijdag heeft de Leidsche politie vermoe delijk de hand gelegd op een valschen munter. Sedert geruimen tijd kwamen bjj haar klachten in van winkeliers die valsohe rijksdaalders in ontvangst hadden genomen. De verdenking viel op den drukkersgezel Lepelaar der uitgeversfirma A. W. Sjjthoff, die door een rechercheur uit de werkplaats werd gehaald. De man wist den rechercheur te ontkomen en sppedde zich naar huis, de deur achter sich sluitende. De politie moest zich met geweld toegang verschaffen eu in dien tgd heeft de man wellicht werktuigen en grondstoffen weten te verdonkeremanen. Alloen enkele aanwjjtigingen worden gevon den. Verschillende personen verklaarden echter den man to herkennen als den persoon die valsch geld aanbood. De rijksdaalders zijn goed nagemaakt en bevatten ook het randschrift. „Nederlandaohe Motorboot-Club". Het jaarboekje 1918 van de „Nederland- echo Motorboot-Club" heeft het licht gezien. Al die gekleHrde vlaggetjes geven aan het boekje een vrooljjken indruk. Op een der eerste bladenden prijkt het volgende gedicht, dat zeker olke zeeman ait zjjn hoofd zal Wanneer je recht vooruit des avonds, Een rood en groen vuur krjjgt in 't zicht, je helmstok dan een beetje bakboord; Laat zien je roode bakboordB licht. Bood aan rood of groen aan groen, Alle. veilig, niets meer doen. Wanneer aan stuurboord rood ko>nt sohjjnen, Dan is het waohtwoord steeds„Wjjkuitr Bak-, stuurboord, achteruit of stoppen, Geef ruimte aau .die and're aohuit. Rood aan rood enz. Maar als aan bakboordzijkomt kjjken Eens stoomers stuurboordslioht van groen, Dan inoet die and're voor jou wijken En jij hoeft verder niets te dóen, Rood aan rood enz. Het paard Norma. 's Gravenhage, 28 Mei. Het probleem der „denkende dieren", door Krall's proeven met paarden aan de orde gesneld, heeft hier in Den Haag opeens een groote plaatselijke actualiteit gekregen door woordde het paard goed8. De eigenaar ito zich en wilde het paard „verbeteren", iemand uit het publiek maakte hem op d „verbeteren" zjjn vergissing opmerkzaam. De eigenaar had dus een verkeerd ojjfer voor den geeBt gehad en jton bijgevolg het paard het juiste, dat het aangaf, niet hebben gesuggereerd. (H.blad.) Door den electrlschen stroom De «chtgenoote van den bekenden biljart speler Cassignol te Parijs, is Dinsdagavond, terwijl zjj zich in het bad bevond, door den electrischen stroom gedood. Toen zij op de electrische schel wilde drukken, kreeg zjj een hevigen schok en viel dood achterover. Uit het onderzoek door den commissaris van politie van öaint-Cloud ingesteld, bleek, dat er ten gevolge van een dofeot aan den elec trischen kabel kortsluiting ontstond, toen mevrouw Cassignol op de schelknop drukte. Volgens deskundigen was de stroom te zwak, m den dood te veroorzaken. De lijkschouwing zal intusschen wel de ware oorzaak aan het licht brengen. In den huize Hohenzollern Is het feest. Prinses Viktoria Luise, de eenige doohter van Keizer Wilhelm, is Zaterdag in het huweljjk getreden met prins Ernst August, den zoon van den hertog van Cumberland. Oude veeten zjjn vergeten, althans vergeven. £)o Hohenzollern en Welfen zjjn verzoend. JCen schitterende stoet van vorsteljjk6 gasten woonde de bruiloft in het koninklijk kuis bjj en zelfs de koning en de koningin van Enge land en da Tsaar van Rusland, door familie betrekking, zoowel mot de familie van den bruidegom als met die van de bruid ver bonden, kwamen naar de Duitsche hoofdstad. Ter viering van een familiefeest. Natuurljjk Het is ons in de bladen zoo herhaaldelijk verzekerd en trouwens de geheele feestelijk heid droeg het karakter van een huiseljjk feest men bedenke, dat huiseljjke feesten in het gezin van een keizer toch altjjd wat moer beteekonen dan in het gezin van den gewonen burgor. En dan zeker vooral aan het militaire en prachtlievende hof der Hohenzollern. Niet de vrienden van buiten kwamen dus over, maar de neven van over zee en uit het reusaohtige. rjjk in het oosten, koning George en Tsaar Nicolaas, de hserschers over de wereldrijken, die inot hem, dien soovelen in Duitschland nog den erf vjjand noemen, zich vereenigden tot een tegenwicht tegen de machtsgroep door Duitschland en zjjn beide bondgenooten 1 Üostenrjjk-Hongarije en Italië, gevormd. Koning George en Tsaar Nicolaas, zjj kwamen om een familiefeest te vieren. Maar toont dit feit alleen reeds niet, dat er in den laatsten tijd in de wereld toch wel iets is veranderd Nog slechts kort geleden verkeerde geheel Europa in spanning of nu eindeljjk dan toch het gruwelijk tijdstip was aangebroken, waarop Drievoudig Verbond en Triple Entente hunne krachten op het slagveld zouden meten; lar weinige weken zjjn voorbijgegaan, een oplossing werd verkregen van een crisis, die de ernstigste gevaren voor den wereldvrede had doen ontstaan, die Duitsch land had kunnen nopen ter ondersteuning vau zjjn Oostenrijksoher. bondgenoot zijn regimenten te doen oprukken naar hot rijk «jTdó' heerschers van deze beide landen op bezoek in de Duitsche hoofdstad, vriendelijk genoodo en ontvangen gasten van „höchster Kriegsherr" van het Duitsche bezoek draagt geenerlei politiek ka rakter Is echter het feit van dit bezoek niet al reeds politiek genoeg Zou het vóór nog slechts luttele weken mogelijk zijn geweest En mag men het dus niet begroeten aio een welkom bewijs te meer van do verbetorde verhoudingen in EnropaMen behoeft urd vorstelijke familiebezoeken, aan ontmoetingen van monarchen niet overdreven waarde te hechten, maar ook zelfs bij hnn uitspanningen kunnen de vorsten, dragers van de politiek van hun land, hun ambt en waardigheid niet geheel terzijde stellen. En ook het on schuldig bjjwonen van een familiefeest krjjgt aldus eeu politiek karakter, nu het gebracht wordt uan een vriend, die Zaterdag nog de vjjand had kannen zjjn. (H.blad.) De arrestatie van tien auto-bandiet. De auto, te Parijs gestolen door Duviguon ten nadeele van M. Dardenne, is Woensdag teruggevonden in een hötel van Essigny-le- Grand. Zjj werd aangehouden door de gen darmen, die van bare aankomst in den nacht kennis haddon gekregen. De vrouw waarmee Duvignon reisde is onmiddellijk aangehouden, maar hijzelf kon nog ont snappen door een achterpoortje en het veld invluchten, waar hj) verdween in de richting van Clastres. 't Was 10 uur in den morgen toen M. Bichon, hoofd van de recherche, een inspec teur, verwittigde*, dat zjjn ondersoek hem deed veronderstellen dat Duvignon en zjjn lief zich bevonden in eene herberg van Enig», -le-Grand, eene kleine gemeente bij St. Qaentin. De inspecteur telephoneerde aanstonds naar St. Qaentin om den com missaris dier plaats bevel te geven tot de aanhouding over te gaan. Deze begaf zich aanstonds per auto met eenige agenten naar de aangeduide herberg te Essigny, De com missaris herkende asnstondB de auto, die op do binnenplaats der herberg Btond. Hjj ze door zijne mannen bewaken, terwjjl hjj zelf op zoek ging naar de vluchtelingen. De commissaris sprong weer in tjjn auto on Duvignon achterna. Hjj vond hem in de moerasren van Closters, bij Artemps. Toen men zijne overgave eischte, loste Du- 3 schoten met zijne browning op de agenten, die gelukkig niet getroffen werden. Een der bewoners van de plaats, die zich vrijwillig bij de agenten had aangesloten, >en geweerschot op den bandiet. Deze in het been getroffen en kon toen worden aangehouden en naar de gendarmerie gebracht. 1 vertelt nog het volgende tiental dagen geleden ontmoette do Durbeau, maire van Essigny, een motorcyclist, die niemand andere was dan Duvignon, terwijl hjj bezig was zijn rijwiel herstellen aan den kant van den weg. De heer Durbeau bood hom aan hem naar St. Qaentin te brengen, wat de wielrijder aannam. Daar liet hij zijne motorcycle repa- reoren. Hjj vertrok denzelfden dag naar Rijssel. Verleden week, toen hij naar Parijs terng- keerde, ging hjj den burgemeester bezoeken en hem danken voor sijne hulp. Hjj deelde hem mee, dat hjj eerlang naar Essigny zou terugkeeren en hij hem dan zjjne vrouw zou voorstellen. Dnvignon was inderdaad Dinsdagavond terug, vergezeld van mej. Pane, (de vrouw in wier gezelschap hjj reisde), Woensdag morgen nam bjj den heer Durbeau en zjjne familie mee in de auto en deed met hen eene wandeling naar St. Qaentin, waarop zjj naar het kasteel van Pierrefonds reden. Toen kwam de politie opdagen. De commis saris en de agenten vroegen den burgemeester te spreken. Op dat oogenblik waren Duvignon en zjjne gezellin in het park. De bezoekers bemerkend, begreep Duvignon dat men hem zocht en hjj vluchtte. Duvignon is naar het gasthuis van St. Qaentin gebracht. Men denkt, dat het Ijjk dat is van Juan Perez, uit het naburige dorp Mino, die inder tijd verdwenon is. De politie denkt, dat Sanchez hem uit den weg geruimd heeft. Sanchez is dezelfde kapitoin der reserve die met zjjn dochter verdacht wordt to Madrid Carcia Jalon te hebben vermoord en het in stukken gesneden lijk onder den vloer zjjnor vertrekkon in de krijgsschool te hebben ver stopt. DE WEEK. 24 Mei. Tusschen de S.D.A.P. en de S.D.P. is 't in de jongste dagen nu en dan tot' lichteljjk-rumoerige, onstuimige tooueeltjea gekomen. De hartstochtelijke heer Wjjnkoop en de niet minder scherpgetande dr. Gorter hebben den leider der S.D.A.P. vrjj harde noten te kraken gegeven. Maar overigens merkt men eigenlijk bittor weinig van „emo tie" onder het kiezersvolk. De „kleurlooze middenstof" is nu eenmaal niet gauw in be woging te brengen. Eu deze materie is geloof ik van moe£ uitgestrektheid dan ~>n der gev r gevaren, die de concentratie bedreigt iszekere berustingZeker geloof dat er tegen liet „bloc", dat in de Kamer sommigen vermoeden. Een do concentratie lanw-apathische van 1909 zestig zetels wist te veroveren, „toch niet te veohten valt" Dat men, nu ja, met veel worstelen, groote kosten, heesch-geprate stembanden, wilde verkiezings agitatie, het meergenoemde „bloc" van enkele zetels berooven kanzonder do macht en kracht der meerderheid daarmee te breken Integendeel, dan slechts te bereiken dat het een stuk-of-wat fraaie pluimen armer ge worden Rechts dan met meer jjver zal wer ken; zich niet de luxe zal veroorloven om gedurende vele maanden op de pas-verworven "auweren" te gaan rusten. Die dof-moedelooze stemming is gevaar lijker dan men, over 't algemeen, gelooft. Eo er komt bjj, dat 't ons, in Patrio, ont brak aan bezielende redenaars, die de groote kunst verstaan om de „volksziel" te trefieD. Om door sterk-sprekendo voorbeelden; door gemakkelijk te begrjjpen allegorieën de aan dacht, de belangstelling van hun auditorium tot zich te dwingen. Wat zoo jammor is, Geruchtmakende Madrid, 28 Mei. Enkele dagen geleden vond de politie in het riool, dut onder de krijgsschool doorloopt, lappen vleeGCh, dienaar men vermoedde afkomstig waren van het ljjk van een zekeren Jalon, inwoner van Madrid en sedert April verdwenen. Vanochtend vond men tusschen twee muren van de krijgsschool een in stukken gehakt lijk, of liever een rottende massa vloesch, beenderen en geronnen bloed. De eene mnnr grenst aan de vertrekken, die kapitein Sanchez Lopez met| zjjn dochter bewoonde. Het gedrag van beiden was zeer verdacht en men beschuldigt thans beide Jalon vermoord en het ljjk in stukkon ge sneden te hebben. Volgens nadere inlichtingen lag het stuk gesneden ljjk niot tusschen twee maren, maar was het begraven onder den parketvloer der vertrekken van kapitein Sanchez. De directeur van den veiligheidsdienst, die in verband met de vroeger gevonden lappen vleosch een onder zoek instelde, merkte op, dat de tegels van den parketvloer niot goed aaneensloten en liet ze lichten. H\j vond enkele centimeters onder don grond een schedel met vlokken haar, daarna beenderen en voeten (waarvan de teenen waren stukgesneden) en wat later de rest van het geraamte. De politie ondervroeg daarop soldaten, die destjjds op verzoek van den kapitoin den parketvloer hebben hersteld. Zjj verklaarden, dat zjj dat den 25 April hebben gedaan. Men vermoedt dat Jalon dienselfden dag is vermoord. Vier soldaten zjjn aangehouden. Madrid, 24 Mei. De directie van den veiligheidsdtenst heeft ait Corunnu een tele gram ontvangen, waarin wordt meegedeeld, dat bjj graafwerk in het linie, dit jaar be woond door kapitein Sanchez, men overblijf selen van een menscheljjk ljjk heeft gevonden. wjjl bet Nederlandsohe volk wel degelijk go voel heeft voor het grappige, 't humoris tische, en vooral daardoor kan worden opgewekt tot 't zich interosBeeren voor din gen, die 't nn koud eu onbewogen laten. Men denko zich eeu Engelsch, eeu Ameri- kaansch publiek. En een der in trek zjjnde redenaarsDe man op het podium weet zV'u te hoeden togen al wat maar hot dof- deftige, aanstellerige, prookerige, stadhuis taal e. d. ljjkt. Een William Booth op dan politiek gebied veroveringen trach- te maken begreep dat zoo wonder wel. Evenals volksleiders lang vóór hem, in de klassieko oudheid, die, de menigte met fabelen en verhaaltjes tot zich trokken Zoo'n echt-Engelsche of echt-Amerikaansche spreker is leuk, levendig, zonder zweem van „pose" of „aanstellerij". De glimlaoh is haast niet van z'n gelaat. Zjjn oogen glinsteren van levenslustige joligheid. Hjj scheldt en gromt en insinueert niet h laHet invul len van de stippels laat ik over aan den lezer, die de verkiesings-lectuur der jongste weken ipet aandacht heeft gevolgd. Hjj ver koopt geen duffe, flauwe, grauwe moppen k laals hierboven. Hjj houdt geen schrik- koljjk-langdradige, houterige, gaapwekkende, dorre toespraken u la Weineen. Hjj schijnt een „buurpraatje" met z'n geacht-publiek te houden. Telkens stijgt een gulle Bchaterlaoh op uit de massa Die ui heeft ingeslagen. De mensohen kjjken elkaar aau van„nou, wat zeg-je me van dut opatoppertje?..." Zo vinden 't eeuwig leuk. Zjj amusaeren zich Toch grijnst er grimmige haat in de vrooliJkheid. Wel- het goed-humeur is niet verstoord. De spreker kent de kracht van het „eest le ridicule qui tue"Door den tegenstander belachelijk to maken, brengt gjj hem 't snelst ten graveMot rappe hand als een virtuoos-snfilteekenaar heeft hjj, kribbel- krabbel, een caricatuur van den politieken vjjand gemaaktBravo! Prachtig'! Subliem Onovortreffeljjkl Toch is de spotprent niet hateljjk-kren- kend. Maar geestig, maar raak In den kieskamp veoht men niet met flaweelen pootjesOok daar geldt nu eenmaal het „A la guerre comme h la guerro"Voor schnohter-sohroomvallige en maagdelijk-schu- we teere zielen is geen strijd ter wereld nu eenmaal geschikt. Maar voorop moet staan, dat men met kloeken dnrf, met forsche taal kracht, met deugdelijke argumenten, opkomt voor wat men in het algemeen belang acht. Eï bokampt hetgeen'men daarmee in strijd oordeelt. Bjj zulk eene worsteling moeten nu eenmaal ook wel eens harde, ook wel ruwe woorden vallen, die den tegenstander het bloed naar cj® wangen jagen, hem mis schien de vqiqten doen ballen Dit alles kan, moet gepaard gaan met zin voor nobel- ridderljjke strjjdmethodo. Zoodat wanneer straks de groote worsteling is voletreden, de mcó-gevoohten kampioenen elkaar vrijelijk in do oogen kunnen zien en de hand kunnen reiken. Dat alles zou kunnen, En moeten. Maar, hoever zjjn we van dat heerljjk ideaal verwijderdOok zonder dat we ons verlagen tot krenkend-lego insinuatiën Ji la En nogmaals laat ik het invullen der stip pels over aan den schrander-jjvorigen lozor der verkiesings-rubriek van den jongsten tijd. En weer denk ik nu aan mjjn geestigeu, jolig-vroolijken spreker voor Engelsch of Amerikaansch publiek. Zulke figuren ontbreken ons, in Nederland Kokadorus, de vermaarde „humorist" var het Amstelveld in de hoofdstad, d i e snapt waarmee men een Hollandsch publiek trekt. Althans, sekere soorten, sferen van dion kring. En ik zou niet durven betoogen dat men den heer Kokadorus „den boer op" moest eenden om rIb verkiezings-redenaar te fun- geeren Ofschoon Wanneer men een niet nader te omschrij ven af te perken deel neemt van het publiek dat zich nu „onder het gehoor schaart" van de thans eiken avond eener week speechend* heeren 't deel, dat mée jnicht, mée-trap- pelf, mée-fluit of mée-joelt, door de „sugges tie der massa" bevangen, zonder dat h'et be grijpt waarom oigenljjk dat jubelen, joelen of fluiten plaats heeft Wanneer men aan dat deel denktja, dan rjjst in U de vraag, of iemand van Kokadorus' „kjjk" op „de menigte", niet in tjjden als deze kostelijke diensten zou kun ken bewijzen. Na zekere „voorbereiding" dan, en met een sausje van ietwat-gekuischto termen begoten Een zeer groot deel van het publiek in Patria staat feitelijk buiten de gebeurtenis sen, de stroomiugen van den dag. Verder, koeler, onverschilliger, dan misschien ergens ter wereld, in de z.g. beschaafde streken onzer aardo 't Neemt kennis van wat erv binnen en buiton de grenzen voorvalt. Zeer zekér, 't Vernoemt dat straks het Hoogerhuis, na oen dag of wat debats-vertoon, desooiale wetten-Talma, de kustverdediging, al de rest van Parlements-oogst zal binnenhalen. 't Hoort van dreigende, zeer-dreigende, gevaarljjk-dreigende, weer tot „ontspanning" komendo, verdwijnende „internationale con ti ioten", 't Leest van de Berljjnsohe bruiloftsfeesten, waar Hohenzollern en Cumborland, waar Wilhelm en Georges van Engeland als vrien den, verwanten, elkaar zullen betoosten Groote stap naar den wereldvrede? Terwjjl in Frankrjjk de kamp om den driejarigen dienstplicht gaat ontvlammen De reeksen zullen, vertegenwoordigend zoovele honder don millioenen, voor don bewapenden vrede", alom vermeorderen De koele „middenstof" bogrjjpt niets van de contrasten. Berust schokschouderend en wenkbrauw-ophalend „wat zal men er an doen?" geljjk Jochem Nüssler, uit Rsuter's „Olie Kamellen", plaoht te zoggen Het kwooken, propageeren van goede, ge- sonde, frissohe denkbeelden, van eene vast staande overtuiging omtrent de ernstige on groote, ons aller innigste belangen rakende vraagstukken van dezen erustigen tjjd, onder de log-onverschillige „middenstof", die ik hier bedoel, is een ware heksentoer! Eu de eenigen, dio van-ouds, door alle tjjden heen, speciaal te onsent, deze kunst verstonden, dat waren de leuke, geestige guiten, die de volksziel begrepen en tot haar wisten to spreken, zoodat zjj nit haar dommel ontwaakte. We zjjn, in onze dagen, aohalrjjk aan revue's met drommen koepletten, enz. Die sohatton gelds kosten van „aankleedun, mon- toeriog". Maar de groote virtuosen, die ik nu even noemde, missen wjjl En dat wordt vooral in weken vlak voor kiesBtorm, toch wel duchtig gevoold Ma. Antonio. OIT BE BBLDBRSGHE S&RBNLEV1N6. Door P. N. v. R. Gemeubileerde Kamers Er was heel wat om te doen geweest vóór ze tot dat plan besloten. De twee dochters zeurden er al lang over en klaagden„hè, we zitten nu juist hier in 't Nieuwediep op zoo'n mooion stand geen mensch die er geschikter gelegenheid voor heeft dan wjj twee groote bovenkamers met 'n prachtig uitzicht op de Noordzee wat moeten we er anders mee beginnen altijd hok je beneden en niemand van ons die ooit een voet in zet 't is wat lekkers om voor niets te onderhouden is 't geen zonde dat ze leeg staan als we nou eens schoolmeester, een zeeofficier of een luite it van de landmacht konden plaatsen, dan had je er tenminste nog voordeel van, maar nou „Ja, kinders", placht de moeder dan iggen met haar teemend stemgeluid, waarin het plat Heldersch accent doorklonk en ze zei 't liefst zoo hard dat haar hooren moest ,ja, kinders, dat heb 'k •lf ook al gedacht 'k zou 't dolgraag willen maar pa is de baas, zie je, en die heit zoo'n gloeiende hekel an vreemde lui in z'n huis as pa 't niet wil ,Och, dat is maar 'n praatje van pa d'r eerst maar eens een meneer op was, die royaal betaalde, dan zou-ic wel in z'n vuisje lachen", beweerde mismoedig het doch tertje, een veel te dik kind van vjjftien. „Pa wil niks met kostgangers te doen hebben" maar weet je wat eigenlijk 't geval is? hjj kan niet velen dat we op zoo'n manier vooruit gaan hjj wil, hjj moot alles zelf verdienen maar de is ten slotte dat ie toch maar weinig voelt om z'n huishouden eens omhoog te werken was 't nou zoo erg dat we een paar hadden de menschon betalen er toch voor ze eten, drinken en slapen toch niet voor niemendal was dat wel 't geval, dkn had ie recht vuu spreken". „Pa" intusschen schoof, met gebogen rug en 't hoofd in de schouders getrokken, de keuken uit, of hjj zich schuldig uit de voeten maakte. Ze hoorden hem op 't achterplaatsje zenuwachtig en verlegen kuchen en ze keken elkaar met aaamgeknopen lippen aanhjj had 't wel gehoord, de lammeling, die nooit niks voor z'n gezin over had as 't z'n eigen maar was, ja maar om nou 'n ander eens genoegen te doen kan je begrjjpen, Terwjjl pa in 't tuintje omsobarrelde met een berooid hoofd on zonder veel te weten wat zjjn hevige handen deden, sloegen do kwelstommen nit de kamer klaterend om zjjn hoofd. Hjj niets voor z'n gezin over hebben Hjj niet willen dat ze vooruit gingen! God nog toeHij werkte van vroeg tot laat hjj deed z'n uiterste best voor hen hjj 9loofde zich uit om ze fatsoenlijk door de wereld te helpen ze konden over hem loopen nis 't noodig was zou ie z'n laatste hemd voor d'r lui weggebracht hebben, van gemeubileerde kamers won-ie niets Ze hadden vroeger in de ouwe Helder ook kostgangers in hnis gehad, daar moest geld wjjf wist dat net zoo goed. bjj en dat beroerd» v Waarom moest ze dan de meiden warm maken Hij voelde bjjna onbedwingbareu lust om naar binnen t« gaan »n ze te zeggen waar 't op stond, eens lekker uit te varen. Maar wat schoot je er feitelijk mee op Daarna zou ie misschien berouw hebben eu toegeven zooals altjjd. Het was niet onmogelijk dat ze het daarop toelegde. Ze wisten wel dat pa, de lange schonkige kerel, driftig èn sentimen teel was, dat hij meestal eerst heel geweldig deed, om dan mot tranen van zelfbeklag in zijn oogon en een nokkend geluid in zijn keel toe te geven. Juist zoo was het nu weer gebeurd met dit plan van gemeubileerde kamers. Eerst had hij nog getracht het met alle macht te maar de dochters bleven zaniken met moe in 't verbond, totdat pa ten slotte om vredeswil maar toegaf, nadat hij zich eerst zoo woedend had gemaakt, dat hij er een paar uur van kapot was. „In 's hemelsnaam, dan maar gemeubileerde kamersriep pa besloten uit. En hjj baalde 'n oud plankje voor den dag, timmerde daar 'n latje aan en schilderde er zelf met sier lijke letters de aankondiging op. Z'n illustratie- ;in ontwaakte en met artistieken durf onlwierp- ie brutaal 'n stilleven van kaasstolp, Edammer en krachtbrood, met felle kleurtjes van wit en rood. Dit sterkende ontbjjt, ter keerzijde van 't bordje, moest den argeloozen voorbij ganger, die kamers zocht, verlokken. Tot schrik, verwondering en ontstemming der buren werd dit pronkstukje van toegepaste kunst buiten gespijkerd. „Als er nou maar wat komt", zei pa, z'n hoofd krabbend. „Er komt altjjd iemand", meende moe kalm, die een onwankelbanr goed geloof in den loop der dingen had. kwèm inderdaad iemand, 'n bjjzonder gunstig uitziend jongmenscli, een heer, die zwarte jacquetjas en een donker grijze broek droeg. Hjj had boven een hoogeu, glanzenden boord, die zijn nek in een breed omsluiting hield, een groot achter- dat onder zjjn hoed licht-neerhelde en ruig begroeid was met kort geknipt, dicht bruin haar. Zjjn oogen, zacht teer speurend 't fonkelglansje van lorgnet-glazen, blauw van kleur en z'n voorhoofd, met fjjne lijntjes van wenkbrauwen, leek smal vrouwelijk week blank, maur liet gelaat was lang eu kloek, volgroeid in al Zjjn neus sprong recht vooruit, aan den top even inbuigend boven de snor, die als twee wrongen van dikke haren met korte krul weg van de mondhoeken zat. wissen stap liep hjj in de gang vóór pa, die hem vriendelijk had binnengelaten. Ter nauwernood was zijn hooge, breede gestalte de huiskamer, of er was al dadeljjk een gevoel in de familie alsof er even iets ge meenzaams tusschen hen was ontstaan. Moe, beide dochters en zelfs pa, die in stilte alles haatte wat kostganger was, vonden hem erg knap, knap om zijn matigen glimlach, waarbij zjjn snor slechts even öpschoof en kleine egale witte tanden liet zien, zonder 't gezicht door verbolling te verploertigen. En nu hij praatte, zagen de huisgenooten boe zjjne oogen grooter schenen alsof zjj opengeblocid waren door een zoelte van vriendschaps- ontmoeting. Hjj sprak van zjjn ouders, die te Alkmaar woonden en vond liet heel redelijk dat men inlichtingen over hem zou inwinnen. Je kon immers tegenwoordig niemand meer vertrouwen 'n Ieder moest weten wie on wat hjj in huis haalde. Hjj was eerste kappers bediende in een fijne zaak en zou hier in betrekking komen. Hij vertelde, dat zjjn koffers den volgenden morgen uit Alkmaar werden verzonden en vroeg verlof om ze bij aankomst op z'n kamer te doen bezorgen, hjj zon er zelf bjj zjjn. Dat vonden pa, moe en de dochters nu erg ongelukkig, ze zouden toevallig dien dag bjj een bevriende familie op Texel doorbrengen. Maar pa wist raad. Hjj zou de sleutels aan een buurvrouw geven hierbij besloot hjj in zichzelf haar te verzoeken een oogje in 't zeil te houden op het ledige huis als de koffers werden boven gebracht. En werkelijk verscheen in den loop den volgenden middng de nieuwe huurder dooh zondor koffers. Hjj werd door de behulpzame buuijuffrouw toegelaten in het huis, waarvan alle kamers, op één na, ge sloten waren. Alsof het afgesproken werk was, kwamen een oogenblik later bijna gelijk - t\jdig uit de Spoorstraat bedienden en loop jongens met een confectiepak, met een hoed, met schoenen, met ondergoed, alles voor mjjnheer. Deze nam het een en ander in ontvangst, den brengers mededeelende, dat zjjn moeder, wier adres hjj opgaf, de kwitanties zou betalen. De juffrouw met haar „oog in 't zeil", die bescheiden zich had verwijderd, kwam na een poosje eens kjjken. Er was niemand meer in de kamer, slechts een zwarte doek, waarin het nieuwe confectiepak had gez'eten, lag op een wankele sofa. Toen kwamen de bedienden en de loopjongens weer terug met boodschapjes dat het niet in orde, dat het niet volgens afspraak was. Doch wat gaf die drukte allemaal De vogel was ge vlogen. Gelukkig dat hij niets anders mee genomen had. Een fiets, in de nabjjhoid van de kamer achtergelaten, stond nog op haar plaats. Toen ze van Texel arriveerden en in huis stapten en de buurjuffer in kleuren eu geuren de wederwaardigheden van den dag verhaalde, nam moe alles stug-nuchter op en de meisjes liepen met een inzinking van teleurstelling in lmar stemming rond. Maai pa gromde en vloekte, maakte zich ziedend- kwaad, stond snuivend en hjjgend voor z'n vrouw, terwjjl de dochters hem bjj arm en jaspand gegrepen hadden. Wat kon je echter tegen die wjjven beginnen Hjj rukte zich lo£ en, te slap als hij was om verder te razen, deed hjj zjjn laarzen uit en zocht gelaten op z'n kousen-voeten den weg naar zjjn slaapkamer. Hjj zou in Godsnaam maar z'n heil zoeken op bed. Zoo deed hjj dan, strekte zich zuchtend uit, zich dekkend met wat dekens. En terwijl hjj met brandend- wakkere oogen in 't vage donker vau het vertrekje lag te turen naar de breed-schui- mende golven buiten in de verte, gevoelde hjj zich afgemat en tegeljjk geprikkeld-ruzielg, vervloekte hjj nog eens die wijven, dien beroerden vent uit Alkmaar, liet hcclo idéé van gemeubileerde kamers, en verw onechte het aanlokkende stilleven hurtgroudig en tandenknarsend naar den duivel.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1913 | | pagina 1