KLEINE COURANT
't Vliegend Blaadje
voor
Helder, Texel, WieHngen en Anne Peulewnmo
:l7,
No. 4206
Woensdag 28 Hei 1918.
4lste Jaargang.
t Vliegend Blaadje p. 8 mi 60 cl., Ir. p. post 76 et, 11.35
Pre- 1 Zondagsbladt 27| s o 45 (0.76
«i*a Modeblad tó j 76 tl.—
(Voor hel hanenland hg voornUhelalisgj)
ddvtrtentUn van s lei 6 rebels (hg Toornlthstaling) M eni.
Klki regel me-ir. s
Sewfs-sxempUavaj
Yifnetten en jroole lellen worden naar plutsreisate htnkend
tr»reohij«t
1- Vrijdagmiddag.
UHgmri O. DE BOER Jp„ Helder.
Bureau i Koningstraat SB. Inturc. Tulef. 60.
Eerate Blad.
BIEUWBBERIOHTEB.
HELDER, 27 Mei.
Do „Pollux".
Vrijdagmiddag is in tegenwoordigheid van
bestuursleden van het „Matrozen-instituut"
en van de Kon. Ned. Zeil- en Roeivereni
gingen, terwijl de jongens van de opleiding
in paraie op het dek van //de Pollux" op
gesteld stonden, de vlag van het buiten dienst
gestelde opleidingsschip „de Zeehond" neer
gehaald, en de nieuwe vlag in de gaffel van
.de Pollux" gehesohen. De plechtigheid werd
o. a. bijgewoond door den directeur en com
mandant der marine te Amsterdam, vice-
admiraal Tydeman, den inspecteur voor de
scheepvaart, den heer Sluiter en den haven
meester, don heer Kotting.
Steeds heeft het departement, 200 aeide
de heer Roosenburg, het Institnut gesteund,
wanneer het een nieuw schip noodig had.
In 1861 stelde het de brik Venus ter be
schikking ter vervanging van de al te aftandsch
geworden Dordrecht; in 1871 kon het In
stituut de korvet Ajax in gebruik nemen, die
in 1888 werd opgevolgd door de brik Zeehond.
Deze heeft het langer dan al haar voorgan
gers volgehouden, maar de laatste jareh was
het toch een voortdurend gesukkel geworden.
Het werd intusschen moeilijk, om weder bij
do marine aau te kloppen, aangezien deze
bijna alle zeilschepen reeds had opgeruimd.
Toen viel de blik op de zusterschepen de
Castor en de Pollux, en ten slotte werd de
Pollux, dauk ijj do welwillendheid van minister
Colijn, aan het instituut afgestaan. De groote
roederjjen hielpen op onbekommerde wijze,
oin het bedrag, benoodigd voor het in orde
brengen voor de nieuwe bestemming in het
schip, bijeen te brengende Amsterdamsche
Droogdokmij. repareerde het schip tegeneen
bijna belachelijk geringe vergoeding, terwijl
de marine de zeilen van het zusterschip,
de dastor, afstond.
Stifurlifideniximens.
's-Qravenhage. Geslaagd groote stoomvaart
eerste stuarman de heer R. Rientsma, tweede
stuurman de heer C.. Th. van Buuren, S.
Dekema en K. C. Dekker, derde stuurman
do heer D. Klontje.
's-Gravenhage, 24 Mei. Geslaagd groote
stoomvaart tweede stuurman de heeren L. N.
van Denderen en A. Ph. Deys, derde stuur
man de heer J. J. Hofland.
De ontvluchte cadetten.
De uit Alkmaar ontvluchte cadetten waren
lingen.
leerlingen van het 2de studiejaar.
De eerste had met de Pinksterdagen wegens
het maken van schuld, provooststraf gehad
behoorden niet tot de beste leer-
(Haarl. Ct.)
Een oplichter.
Eenige winkeliers te Alkmaar zjjn de dupe
geworden van iemand, die voorgaf van
regeeringswoge te komen om de weegschalen
na te zien en die daarvoor geld in ontvangst
nam. Zoo werd hem door een winkelier aan.
de Laat 38 ets., door één in de Ridderstraat
26 ets. ter hand gesteld. Bij sommige winke
liers, waar hij de weegschalen wilde repareereD,
Loeft hij de aandacht getrokken door zijd
zeef brutaal optreden.
Deze man, groot van postuur, gekleed in
blauwe kiel en pilo broek, droeg een tnsch
met een zwarten riem over den sohouder.
Hij heeft een breed voorhoofd en een schraal
gesicht en heeft eenige moeite met het uit
spreken van d_e r. Daar het heerschap in
de richting Schagen vertrokken is, kan het
zijn nut hebben, dat we een en ander van
het signalement mededeelon.
Een
de voorstellingen in een eenvoudige kermis
tent in den Dierentuin. Een zeer bescheiden
Hollander, die weinig heeft van een geleerde,
maar even weinig van een kermisklant, ver
toont daar de proovcn van het verstand zijner
Russische pory „Norma". Wat wij or van
zagen, gaf ons de overtuiging, dat het dier
op eenvoudige vragen van zjjn eigenaar
„meester" kan men haast niot meer zeggen,
waar de leerling zóó schrander is snel
en goed weet te antwoorden (ze dus ook
verstaat!), eenvoudige optel-, aftrek- en
vermenigvuldigingsopgaven goed en verbij
sterend vlug uitrekent eu op de klok kan
zien, hoe laat het is. Enkele malen kwamen
vergissingen voor, maar dan werden ze, op
oen korte opmerking van den eigenaar, door
bet paard hersteld.
Is dit dressuur of verstand Het komt ons
voor, dat men stellig tot het laatste moet
besluiten. Met de hypothese „dressuur" kan
men zich nog redden wat de vragen belangt
of het morgen of middag is de hoeveelste
maand van 't jaar wij hebben en den hoevoel-
sten dag van de maand. Dat kan het dier
ingestampt zjjn, evenals andere paarden op
physieke kunsten worden gedrild. Maar met
een vermenigvuldiging, die iemand „uit het
publiek" opgeeft (de persoon die het deed
kon niet van eenige verstandhouding met
den eigenaar worden verdacht) ataat het
anders. Daarop kan het paard niet zijn
voorbereid.
Reat daarbjj de vraag, of het paard „zelf
standig" denkt, dan wel onder suggestie van
den eigenaar. Dr. Reddingius heeft het ant
woord op die vraag gevonden, door het dier
eene opgave te toonen zonder dat de eigenaar
die kon lezen en zonder dat de steller van
de vraag baar zelf had uitgerekend. Hot
paard, dat dus noöh onder de suggestie van
den eigenaar, noch zelfs onder die van den
vragensteller kon denkeD, gaf nochtans het
antwoord volkomen juist, zooals bleek toen
dr. Reddingius het sommetje even narekende.
Naast hot hoogst merkwaardige feit van
het zelfstandige denken van dit paard
wij weten althans geen meer plausibele
hypothese te geven tor verklaring van het
verschijnsel is vooral de buitengewone
snelheid Tan het denkproces verrassend.
Drie personen uit het publiek toonden het
dier achter elkander hunne, zéér verschillend
loopende, hor'oges (er waren twee dames
horloges bjj met heel kleine wijxerplaatjes en
cijfertjes) en onmiddellijk, zonder eenige
aarzeHng, werd eerst het uur opgegeven en
vervolgens het aantal minuten dat elk horloge
er vdér of er na wees. Maar ook met de
rekensommetjes kwam het antwoord bliksem
snel, alsof het door een rekenmachine werd
gegeven.
De wijze van antwoorden is, wanneer het
getallen betreft, het eenige malen krabben
met den rochtervoorhoef op den grond
wanneer het gaat om de vragen waarop met
ja of neen kan worden geantwoord, het
knikkon of schudden met den kop. Alles
iRt levendig en soms haast driftig, zooals
n woelig kind sou doen.
Wij waren voornemens, de zooeven ge
hemde proef van dr. Reddingius te her
tien, doch het leek ons overbodig. Immers,
op een van de vragen des eigenaars („Hoe
veel dagen zijn we van 15 Mei af?') ant-
Vrijdag heeft de Leidsche politie vermoe
delijk de hand gelegd op een valschen munter.
Sedert geruimen tijd kwamen bjj haar klachten
in van winkeliers die valsohe rijksdaalders
in ontvangst hadden genomen.
De verdenking viel op den drukkersgezel
Lepelaar der uitgeversfirma A. W. Sjjthoff,
die door een rechercheur uit de werkplaats
werd gehaald. De man wist den rechercheur
te ontkomen en sppedde zich naar huis, de
deur achter sich sluitende. De politie moest
zich met geweld toegang verschaffen eu in
dien tgd heeft de man wellicht werktuigen
en grondstoffen weten te verdonkeremanen.
Alloen enkele aanwjjtigingen worden gevon
den. Verschillende personen verklaarden
echter den man to herkennen als den persoon
die valsch geld aanbood. De rijksdaalders
zijn goed nagemaakt en bevatten ook het
randschrift.
„Nederlandaohe Motorboot-Club".
Het jaarboekje 1918 van de „Nederland-
echo Motorboot-Club" heeft het licht gezien.
Al die gekleHrde vlaggetjes geven aan het
boekje een vrooljjken indruk. Op een der
eerste bladenden prijkt het volgende gedicht,
dat zeker olke zeeman ait zjjn hoofd zal
Wanneer je recht vooruit des avonds,
Een rood en groen vuur krjjgt in 't zicht,
je helmstok dan een beetje bakboord;
Laat zien je roode bakboordB licht.
Bood aan rood of groen aan groen,
Alle. veilig, niets meer doen.
Wanneer aan stuurboord rood ko>nt sohjjnen,
Dan is het waohtwoord steeds„Wjjkuitr
Bak-, stuurboord, achteruit of stoppen,
Geef ruimte aau .die and're aohuit.
Rood aan rood enz.
Maar als aan bakboordzijkomt kjjken
Eens stoomers stuurboordslioht van groen,
Dan inoet die and're voor jou wijken
En jij hoeft verder niets te dóen,
Rood aan rood enz.
Het paard Norma.
's Gravenhage, 28 Mei.
Het probleem der „denkende dieren", door
Krall's proeven met paarden aan de orde
gesneld, heeft hier in Den Haag opeens een
groote plaatselijke actualiteit gekregen door
woordde het paard goed8. De eigenaar
ito zich en wilde het paard „verbeteren",
iemand uit het publiek maakte hem op
d „verbeteren"
zjjn vergissing opmerkzaam. De eigenaar had
dus een verkeerd ojjfer voor den geeBt gehad
en jton bijgevolg het paard het juiste, dat het
aangaf, niet hebben gesuggereerd. (H.blad.)
Door den electrlschen stroom
De «chtgenoote van den bekenden biljart
speler Cassignol te Parijs, is Dinsdagavond,
terwijl zjj zich in het bad bevond, door den
electrischen stroom gedood. Toen zij op de
electrische schel wilde drukken, kreeg zjj een
hevigen schok en viel dood achterover. Uit
het onderzoek door den commissaris van
politie van öaint-Cloud ingesteld, bleek, dat
er ten gevolge van een dofeot aan den elec
trischen kabel kortsluiting ontstond, toen
mevrouw Cassignol op de schelknop drukte.
Volgens deskundigen was de stroom te zwak,
m den dood te veroorzaken. De lijkschouwing
zal intusschen wel de ware oorzaak aan het
licht brengen.
In den huize Hohenzollern Is het feest.
Prinses Viktoria Luise, de eenige doohter
van Keizer Wilhelm, is Zaterdag in het
huweljjk getreden met prins Ernst August,
den zoon van den hertog van Cumberland.
Oude veeten zjjn vergeten, althans vergeven.
£)o Hohenzollern en Welfen zjjn verzoend.
JCen schitterende stoet van vorsteljjk6 gasten
woonde de bruiloft in het koninklijk kuis bjj
en zelfs de koning en de koningin van Enge
land en da Tsaar van Rusland, door familie
betrekking, zoowel mot de familie van den
bruidegom als met die van de bruid ver
bonden, kwamen naar de Duitsche hoofdstad.
Ter viering van een familiefeest. Natuurljjk
Het is ons in de bladen zoo herhaaldelijk
verzekerd en trouwens de geheele feestelijk
heid droeg het karakter van een huiseljjk
feest men bedenke, dat huiseljjke feesten
in het gezin van een keizer toch altjjd wat
moer beteekonen dan in het gezin van den
gewonen burgor. En dan zeker vooral aan
het militaire en prachtlievende hof der
Hohenzollern.
Niet de vrienden van buiten kwamen dus
over, maar de neven van over zee en uit
het reusaohtige. rjjk in het oosten, koning
George en Tsaar Nicolaas, de hserschers
over de wereldrijken, die inot hem, dien
soovelen in Duitschland nog den erf vjjand
noemen, zich vereenigden tot een tegenwicht
tegen de machtsgroep door Duitschland en
zjjn beide bondgenooten 1 Üostenrjjk-Hongarije
en Italië, gevormd.
Koning George en Tsaar Nicolaas, zjj
kwamen om een familiefeest te vieren. Maar
toont dit feit alleen reeds niet, dat er in den
laatsten tijd in de wereld toch wel iets is
veranderd
Nog slechts kort geleden verkeerde geheel
Europa in spanning of nu eindeljjk dan toch
het gruwelijk tijdstip was aangebroken,
waarop Drievoudig Verbond en Triple Entente
hunne krachten op het slagveld zouden meten;
lar weinige weken zjjn voorbijgegaan,
een oplossing werd verkregen van een
crisis, die de ernstigste gevaren voor den
wereldvrede had doen ontstaan, die Duitsch
land had kunnen nopen ter ondersteuning
vau zjjn Oostenrijksoher. bondgenoot zijn
regimenten te doen oprukken naar hot rijk
«jTdó' heerschers van deze beide
landen op bezoek in de Duitsche hoofdstad,
vriendelijk genoodo en ontvangen gasten van
„höchster Kriegsherr" van het Duitsche
bezoek draagt geenerlei politiek ka
rakter
Is echter het feit van dit bezoek niet al
reeds politiek genoeg Zou het vóór nog
slechts luttele weken mogelijk zijn geweest
En mag men het dus niet begroeten aio een
welkom bewijs te meer van do verbetorde
verhoudingen in EnropaMen behoeft urd
vorstelijke familiebezoeken, aan ontmoetingen
van monarchen niet overdreven waarde te
hechten, maar ook zelfs bij hnn uitspanningen
kunnen de vorsten, dragers van de politiek
van hun land, hun ambt en waardigheid
niet geheel terzijde stellen. En ook het on
schuldig bjjwonen van een familiefeest krjjgt
aldus eeu politiek karakter, nu het gebracht
wordt uan een vriend, die Zaterdag nog de
vjjand had kannen zjjn. (H.blad.)
De arrestatie van tien auto-bandiet.
De auto, te Parijs gestolen door Duviguon
ten nadeele van M. Dardenne, is Woensdag
teruggevonden in een hötel van Essigny-le-
Grand. Zjj werd aangehouden door de gen
darmen, die van bare aankomst in den
nacht kennis haddon gekregen. De vrouw
waarmee Duvignon reisde is onmiddellijk
aangehouden, maar hijzelf kon nog ont
snappen door een achterpoortje en het veld
invluchten, waar hj) verdween in de richting
van Clastres.
't Was 10 uur in den morgen toen M.
Bichon, hoofd van de recherche, een inspec
teur, verwittigde*, dat zjjn ondersoek hem
deed veronderstellen dat Duvignon en zjjn
lief zich bevonden in eene herberg van
Enig», -le-Grand, eene kleine gemeente bij
St. Qaentin. De inspecteur telephoneerde
aanstonds naar St. Qaentin om den com
missaris dier plaats bevel te geven tot de
aanhouding over te gaan. Deze begaf zich
aanstonds per auto met eenige agenten naar
de aangeduide herberg te Essigny, De com
missaris herkende asnstondB de auto, die
op do binnenplaats der herberg Btond. Hjj
ze door zijne mannen bewaken, terwjjl
hjj zelf op zoek ging naar de vluchtelingen.
De commissaris sprong weer in tjjn auto on
Duvignon achterna. Hjj vond hem in
de moerasren van Closters, bij Artemps.
Toen men zijne overgave eischte, loste Du-
3 schoten met zijne browning op de
agenten, die gelukkig niet getroffen werden.
Een der bewoners van de plaats, die zich
vrijwillig bij de agenten had aangesloten,
>en geweerschot op den bandiet. Deze
in het been getroffen en kon toen
worden aangehouden en naar de gendarmerie
gebracht.
1 vertelt nog het volgende
tiental dagen geleden ontmoette do
Durbeau, maire van Essigny, een
motorcyclist, die niemand andere was dan
Duvignon, terwijl hjj bezig was zijn rijwiel
herstellen aan den kant van den weg.
De heer Durbeau bood hom aan hem naar
St. Qaentin te brengen, wat de wielrijder
aannam. Daar liet hij zijne motorcycle repa-
reoren. Hjj vertrok denzelfden dag naar
Rijssel.
Verleden week, toen hij naar Parijs terng-
keerde, ging hjj den burgemeester bezoeken
en hem danken voor sijne hulp. Hjj deelde
hem mee, dat hjj eerlang naar Essigny zou
terugkeeren en hij hem dan zjjne vrouw zou
voorstellen.
Dnvignon was inderdaad Dinsdagavond
terug, vergezeld van mej. Pane, (de vrouw
in wier gezelschap hjj reisde), Woensdag
morgen nam bjj den heer Durbeau en zjjne
familie mee in de auto en deed met hen
eene wandeling naar St. Qaentin, waarop
zjj naar het kasteel van Pierrefonds reden.
Toen kwam de politie opdagen. De commis
saris en de agenten vroegen den burgemeester
te spreken. Op dat oogenblik waren Duvignon
en zjjne gezellin in het park. De bezoekers
bemerkend, begreep Duvignon dat men hem
zocht en hjj vluchtte.
Duvignon is naar het gasthuis van St.
Qaentin gebracht.
Men denkt, dat het Ijjk dat is van Juan
Perez, uit het naburige dorp Mino, die inder
tijd verdwenon is.
De politie denkt, dat Sanchez hem uit den
weg geruimd heeft.
Sanchez is dezelfde kapitoin der reserve
die met zjjn dochter verdacht wordt to Madrid
Carcia Jalon te hebben vermoord en het in
stukken gesneden lijk onder den vloer zjjnor
vertrekkon in de krijgsschool te hebben ver
stopt.
DE WEEK.
24 Mei.
Tusschen de S.D.A.P. en de S.D.P. is 't
in de jongste dagen nu en dan tot'
lichteljjk-rumoerige, onstuimige tooueeltjea
gekomen. De hartstochtelijke heer Wjjnkoop
en de niet minder scherpgetande dr. Gorter
hebben den leider der S.D.A.P. vrjj harde
noten te kraken gegeven. Maar overigens
merkt men eigenlijk bittor weinig van „emo
tie" onder het kiezersvolk. De „kleurlooze
middenstof" is nu eenmaal niet gauw in be
woging te brengen. Eu deze materie is
geloof ik van moe£ uitgestrektheid dan
~>n der gev
r gevaren, die
de concentratie bedreigt iszekere
berustingZeker geloof
dat er tegen liet „bloc", dat in de Kamer
sommigen vermoeden. Een
do concentratie
lanw-apathische
van 1909 zestig zetels wist te veroveren,
„toch niet te veohten valt" Dat men,
nu ja, met veel worstelen, groote kosten,
heesch-geprate stembanden, wilde verkiezings
agitatie, het meergenoemde „bloc" van enkele
zetels berooven kanzonder do macht en
kracht der meerderheid daarmee te breken
Integendeel, dan slechts te bereiken dat het
een stuk-of-wat fraaie pluimen armer ge
worden Rechts dan met meer jjver zal wer
ken; zich niet de luxe zal veroorloven om
gedurende vele maanden op de pas-verworven
"auweren" te gaan rusten.
Die dof-moedelooze stemming is gevaar
lijker dan men, over 't algemeen, gelooft.
Eo er komt bjj, dat 't ons, in Patrio, ont
brak aan bezielende redenaars, die de groote
kunst verstaan om de „volksziel" te trefieD.
Om door sterk-sprekendo voorbeelden; door
gemakkelijk te begrjjpen allegorieën de aan
dacht, de belangstelling van hun auditorium
tot zich te dwingen. Wat zoo jammor is,
Geruchtmakende
Madrid, 28 Mei. Enkele dagen geleden
vond de politie in het riool, dut onder de
krijgsschool doorloopt, lappen vleeGCh, dienaar
men vermoedde afkomstig waren van het
ljjk van een zekeren Jalon, inwoner van
Madrid en sedert April verdwenen.
Vanochtend vond men tusschen twee muren
van de krijgsschool een in stukken gehakt
lijk, of liever een rottende massa vloesch,
beenderen en geronnen bloed.
De eene mnnr grenst aan de vertrekken,
die kapitein Sanchez Lopez met| zjjn dochter
bewoonde. Het gedrag van beiden was zeer
verdacht en men beschuldigt thans beide
Jalon vermoord en het ljjk in stukkon ge
sneden te hebben.
Volgens nadere inlichtingen lag het stuk
gesneden ljjk niot tusschen twee maren, maar
was het begraven onder den parketvloer der
vertrekken van kapitein Sanchez. De directeur
van den veiligheidsdienst, die in verband met de
vroeger gevonden lappen vleosch een onder
zoek instelde, merkte op, dat de tegels van
den parketvloer niot goed aaneensloten en
liet ze lichten. H\j vond enkele centimeters
onder don grond een schedel met vlokken
haar, daarna beenderen en voeten (waarvan
de teenen waren stukgesneden) en wat later
de rest van het geraamte.
De politie ondervroeg daarop soldaten, die
destjjds op verzoek van den kapitoin den
parketvloer hebben hersteld. Zjj verklaarden,
dat zjj dat den 25 April hebben gedaan.
Men vermoedt dat Jalon dienselfden dag is
vermoord.
Vier soldaten zjjn aangehouden.
Madrid, 24 Mei. De directie van den
veiligheidsdtenst heeft ait Corunnu een tele
gram ontvangen, waarin wordt meegedeeld,
dat bjj graafwerk in het linie, dit jaar be
woond door kapitein Sanchez, men overblijf
selen van een menscheljjk ljjk heeft gevonden.
wjjl bet Nederlandsohe volk wel degelijk
go voel heeft voor het grappige, 't humoris
tische, en vooral daardoor kan worden
opgewekt tot 't zich interosBeeren voor din
gen, die 't nn koud eu onbewogen laten.
Men denko zich eeu Engelsch, eeu Ameri-
kaansch publiek. En een der in trek zjjnde
redenaarsDe man op het podium weet
zV'u te hoeden togen al wat maar hot dof-
deftige, aanstellerige, prookerige, stadhuis
taal e. d. ljjkt. Een William Booth op
dan politiek gebied veroveringen trach-
te maken begreep dat zoo wonder
wel. Evenals volksleiders lang vóór hem, in
de klassieko oudheid, die, de menigte met
fabelen en verhaaltjes tot zich trokken
Zoo'n echt-Engelsche of echt-Amerikaansche
spreker is leuk, levendig, zonder zweem van
„pose" of „aanstellerij". De glimlaoh is haast
niet van z'n gelaat. Zjjn oogen glinsteren
van levenslustige joligheid. Hjj scheldt en
gromt en insinueert niet h laHet invul
len van de stippels laat ik over aan den
lezer, die de verkiesings-lectuur der jongste
weken ipet aandacht heeft gevolgd. Hjj ver
koopt geen duffe, flauwe, grauwe moppen
k laals hierboven. Hjj houdt geen schrik-
koljjk-langdradige, houterige, gaapwekkende,
dorre toespraken u la
Weineen. Hjj schijnt een „buurpraatje"
met z'n geacht-publiek te houden. Telkens
stijgt een gulle Bchaterlaoh op uit de massa
Die ui heeft ingeslagen. De mensohen kjjken
elkaar aau van„nou, wat zeg-je me van
dut opatoppertje?..." Zo vinden 't eeuwig
leuk. Zjj amusaeren zich Toch grijnst er
grimmige haat in de vrooliJkheid. Wel-
het goed-humeur is niet verstoord. De
spreker kent de kracht van het „eest le
ridicule qui tue"Door den tegenstander
belachelijk to maken, brengt gjj hem 't snelst
ten graveMot rappe hand als een
virtuoos-snfilteekenaar heeft hjj, kribbel-
krabbel, een caricatuur van den politieken
vjjand gemaaktBravo! Prachtig'! Subliem
Onovortreffeljjkl
Toch is de spotprent niet hateljjk-kren-
kend. Maar geestig, maar raak In den
kieskamp veoht men niet met flaweelen
pootjesOok daar geldt nu eenmaal het
„A la guerre comme h la guerro"Voor
schnohter-sohroomvallige en maagdelijk-schu-
we teere zielen is geen strijd ter wereld nu
eenmaal geschikt. Maar voorop moet staan,
dat men met kloeken dnrf, met forsche taal
kracht, met deugdelijke argumenten, opkomt
voor wat men in het algemeen belang acht.
Eï bokampt hetgeen'men daarmee in strijd
oordeelt. Bjj zulk eene worsteling moeten
nu eenmaal ook wel eens harde, ook wel
ruwe woorden vallen, die den tegenstander
het bloed naar cj® wangen jagen, hem mis
schien de vqiqten doen ballen Dit alles
kan, moet gepaard gaan met zin voor nobel-
ridderljjke strjjdmethodo. Zoodat wanneer
straks de groote worsteling is voletreden, de
mcó-gevoohten kampioenen elkaar vrijelijk
in do oogen kunnen zien en de hand kunnen
reiken.
Dat alles zou kunnen,
En moeten.
Maar, hoever zjjn we van dat heerljjk
ideaal verwijderdOok zonder dat we
ons verlagen tot krenkend-lego insinuatiën
Ji la
En nogmaals laat ik het invullen der stip
pels over aan den schrander-jjvorigen lozor
der verkiesings-rubriek van den jongsten tijd.
En weer denk ik nu aan mjjn geestigeu,
jolig-vroolijken spreker voor Engelsch of
Amerikaansch publiek.
Zulke figuren ontbreken ons, in Nederland
Kokadorus, de vermaarde „humorist" var
het Amstelveld in de hoofdstad, d i e snapt
waarmee men een Hollandsch publiek trekt.
Althans, sekere soorten, sferen van
dion kring.
En ik zou niet durven betoogen dat men
den heer Kokadorus „den boer op" moest
eenden om rIb verkiezings-redenaar te fun-
geeren
Ofschoon
Wanneer men een niet nader te omschrij
ven af te perken deel neemt van het publiek
dat zich nu „onder het gehoor schaart" van
de thans eiken avond eener week speechend*
heeren 't deel, dat mée jnicht, mée-trap-
pelf, mée-fluit of mée-joelt, door de „sugges
tie der massa" bevangen, zonder dat h'et be
grijpt waarom oigenljjk dat jubelen, joelen
of fluiten plaats heeft
Wanneer men aan dat deel denktja,
dan rjjst in U de vraag, of iemand van
Kokadorus' „kjjk" op „de menigte", niet in
tjjden als deze kostelijke diensten zou kun
ken bewijzen. Na zekere „voorbereiding" dan,
en met een sausje van ietwat-gekuischto
termen begoten
Een zeer groot deel van het publiek in
Patria staat feitelijk buiten de gebeurtenis
sen, de stroomiugen van den dag. Verder,
koeler, onverschilliger, dan misschien ergens
ter wereld, in de z.g. beschaafde streken
onzer aardo
't Neemt kennis van wat erv binnen en
buiton de grenzen voorvalt. Zeer zekér,
't Vernoemt dat straks het Hoogerhuis, na
oen dag of wat debats-vertoon, desooiale
wetten-Talma, de kustverdediging, al de rest
van Parlements-oogst zal binnenhalen.
't Hoort van dreigende, zeer-dreigende,
gevaarljjk-dreigende, weer tot „ontspanning"
komendo, verdwijnende „internationale con
ti ioten",
't Leest van de Berljjnsohe bruiloftsfeesten,
waar Hohenzollern en Cumborland, waar
Wilhelm en Georges van Engeland als vrien
den, verwanten, elkaar zullen betoosten
Groote stap naar den wereldvrede? Terwjjl
in Frankrjjk de kamp om den driejarigen
dienstplicht gaat ontvlammen De reeksen
zullen, vertegenwoordigend zoovele honder
don millioenen, voor don bewapenden vrede",
alom vermeorderen De koele „middenstof"
bogrjjpt niets van de contrasten. Berust
schokschouderend en wenkbrauw-ophalend
„wat zal men er an doen?" geljjk Jochem
Nüssler, uit Rsuter's „Olie Kamellen", plaoht
te zoggen
Het kwooken, propageeren van goede, ge-
sonde, frissohe denkbeelden, van eene vast
staande overtuiging omtrent de ernstige on
groote, ons aller innigste belangen rakende
vraagstukken van dezen erustigen tjjd, onder
de log-onverschillige „middenstof", die ik
hier bedoel, is een ware heksentoer!
Eu de eenigen, dio van-ouds, door alle
tjjden heen, speciaal te onsent, deze kunst
verstonden, dat waren de leuke, geestige
guiten, die de volksziel begrepen en tot haar
wisten to spreken, zoodat zjj nit haar dommel
ontwaakte.
We zjjn, in onze dagen, aohalrjjk aan
revue's met drommen koepletten, enz. Die
sohatton gelds kosten van „aankleedun, mon-
toeriog".
Maar de groote virtuosen, die ik nu even
noemde, missen wjjl En dat wordt vooral
in weken vlak voor kiesBtorm, toch wel
duchtig gevoold
Ma. Antonio.
OIT BE BBLDBRSGHE S&RBNLEV1N6.
Door P. N. v. R.
Gemeubileerde Kamers
Er was heel wat om te doen geweest vóór
ze tot dat plan besloten. De twee dochters
zeurden er al lang over en klaagden„hè,
we zitten nu juist hier in 't Nieuwediep op
zoo'n mooion stand geen mensch die er
geschikter gelegenheid voor heeft dan wjj
twee groote bovenkamers met 'n prachtig
uitzicht op de Noordzee wat moeten we
er anders mee beginnen altijd hok je
beneden en niemand van ons die
ooit een voet in zet 't is wat lekkers om
voor niets te onderhouden is 't geen
zonde dat ze leeg staan als we nou eens
schoolmeester, een zeeofficier of een luite
it van de landmacht konden plaatsen, dan
had je er tenminste nog voordeel van, maar
nou
„Ja, kinders", placht de moeder dan
iggen met haar teemend stemgeluid, waarin
het plat Heldersch accent doorklonk en
ze zei 't liefst zoo hard dat haar
hooren moest ,ja, kinders, dat heb 'k
•lf ook al gedacht 'k zou 't dolgraag
willen maar pa is de baas, zie je, en die
heit zoo'n gloeiende hekel an vreemde lui in
z'n huis as pa 't niet wil
,Och, dat is maar 'n praatje van pa
d'r eerst maar eens een meneer op was,
die royaal betaalde, dan zou-ic wel in z'n
vuisje lachen", beweerde mismoedig het doch
tertje, een veel te dik kind van vjjftien.
„Pa wil niks met kostgangers te doen
hebben" maar weet je wat eigenlijk 't
geval is? hjj kan niet velen dat we op
zoo'n manier vooruit gaan hjj wil, hjj
moot alles zelf verdienen maar de
is ten slotte dat ie toch maar weinig voelt
om z'n huishouden eens omhoog te werken
was 't nou zoo erg dat we een paar
hadden de menschon betalen er toch
voor ze eten, drinken en slapen toch niet
voor niemendal was dat wel 't geval,
dkn had ie recht vuu spreken".
„Pa" intusschen schoof, met gebogen rug
en 't hoofd in de schouders getrokken, de
keuken uit, of hjj zich schuldig uit de voeten
maakte. Ze hoorden hem op 't achterplaatsje
zenuwachtig en verlegen kuchen en ze keken
elkaar met aaamgeknopen lippen aanhjj
had 't wel gehoord, de lammeling, die nooit
niks voor z'n gezin over had as 't z'n
eigen maar was, ja maar om nou 'n ander
eens genoegen te doen kan je begrjjpen,
Terwjjl pa in 't tuintje omsobarrelde met
een berooid hoofd on zonder veel te weten
wat zjjn hevige handen deden, sloegen do
kwelstommen nit de kamer klaterend om zjjn
hoofd. Hjj niets voor z'n gezin over hebben
Hjj niet willen dat ze vooruit gingen! God
nog toeHij werkte van vroeg tot laat
hjj deed z'n uiterste best voor hen hjj
9loofde zich uit om ze fatsoenlijk door de
wereld te helpen ze konden over hem
loopen nis 't noodig was zou ie z'n laatste
hemd voor d'r lui weggebracht hebben,
van gemeubileerde kamers won-ie niets
Ze hadden vroeger in de ouwe Helder ook
kostgangers in hnis gehad, daar moest geld
wjjf wist dat net zoo goed.
bjj en dat beroerd» v
Waarom moest ze dan de meiden warm maken
Hij voelde bjjna onbedwingbareu lust om
naar binnen t« gaan »n ze te zeggen waar
't op stond, eens lekker uit te varen. Maar
wat schoot je er feitelijk mee op Daarna
zou ie misschien berouw hebben eu toegeven
zooals altjjd. Het was niet onmogelijk dat ze
het daarop toelegde. Ze wisten wel dat pa,
de lange schonkige kerel, driftig èn sentimen
teel was, dat hij meestal eerst heel geweldig
deed, om dan mot tranen van zelfbeklag in
zijn oogon en een nokkend geluid in zijn
keel toe te geven.
Juist zoo was het nu weer gebeurd met
dit plan van gemeubileerde kamers. Eerst
had hij nog getracht het met alle macht te
maar de dochters bleven zaniken met
moe in 't verbond, totdat pa ten slotte om
vredeswil maar toegaf, nadat hij zich eerst
zoo woedend had gemaakt, dat hij er een
paar uur van kapot was.
„In 's hemelsnaam, dan maar gemeubileerde
kamersriep pa besloten uit. En hjj baalde
'n oud plankje voor den dag, timmerde daar
'n latje aan en schilderde er zelf met sier
lijke letters de aankondiging op. Z'n illustratie-
;in ontwaakte en met artistieken durf onlwierp-
ie brutaal 'n stilleven van kaasstolp, Edammer
en krachtbrood, met felle kleurtjes van wit
en rood. Dit sterkende ontbjjt, ter keerzijde
van 't bordje, moest den argeloozen voorbij
ganger, die kamers zocht, verlokken. Tot
schrik, verwondering en ontstemming der
buren werd dit pronkstukje van toegepaste
kunst buiten gespijkerd.
„Als er nou maar wat komt", zei pa, z'n
hoofd krabbend.
„Er komt altjjd iemand", meende moe
kalm, die een onwankelbanr goed geloof in
den loop der dingen had.
kwèm inderdaad iemand, 'n bjjzonder
gunstig uitziend jongmenscli, een heer, die
zwarte jacquetjas en een donker grijze
broek droeg. Hjj had boven een hoogeu,
glanzenden boord, die zijn nek in een breed
omsluiting hield, een groot achter-
dat onder zjjn hoed licht-neerhelde en
ruig begroeid was met kort geknipt, dicht
bruin haar. Zjjn oogen, zacht teer speurend
't fonkelglansje van lorgnet-glazen,
blauw van kleur en z'n voorhoofd,
met fjjne lijntjes van wenkbrauwen, leek smal
vrouwelijk week blank, maur liet
gelaat was lang eu kloek, volgroeid in al
Zjjn neus sprong recht vooruit,
aan den top even inbuigend boven de snor,
die als twee wrongen van dikke haren met
korte krul weg van de mondhoeken zat.
wissen stap liep hjj in de gang vóór pa,
die hem vriendelijk had binnengelaten. Ter
nauwernood was zijn hooge, breede gestalte
de huiskamer, of er was al dadeljjk een
gevoel in de familie alsof er even iets ge
meenzaams tusschen hen was ontstaan. Moe,
beide dochters en zelfs pa, die in stilte alles
haatte wat kostganger was, vonden hem erg
knap, knap om zijn matigen glimlach, waarbij
zjjn snor slechts even öpschoof en kleine
egale witte tanden liet zien, zonder 't gezicht
door verbolling te verploertigen. En nu hij
praatte, zagen de huisgenooten boe zjjne
oogen grooter schenen alsof zjj opengeblocid
waren door een zoelte van vriendschaps-
ontmoeting. Hjj sprak van zjjn ouders, die te
Alkmaar woonden en vond liet heel redelijk
dat men inlichtingen over hem zou inwinnen.
Je kon immers tegenwoordig niemand meer
vertrouwen 'n Ieder moest weten wie on wat
hjj in huis haalde. Hjj was eerste kappers
bediende in een fijne zaak en zou hier in
betrekking komen. Hij vertelde, dat zjjn
koffers den volgenden morgen uit Alkmaar
werden verzonden en vroeg verlof om ze bij
aankomst op z'n kamer te doen bezorgen,
hjj zon er zelf bjj zjjn. Dat vonden pa, moe
en de dochters nu erg ongelukkig, ze zouden
toevallig dien dag bjj een bevriende familie
op Texel doorbrengen. Maar pa wist raad.
Hjj zou de sleutels aan een buurvrouw geven
hierbij besloot hjj in zichzelf haar te
verzoeken een oogje in 't zeil te houden op
het ledige huis als de koffers werden boven
gebracht. En werkelijk verscheen in den loop
den volgenden middng de nieuwe huurder
dooh zondor koffers. Hjj werd door de
behulpzame buuijuffrouw toegelaten in het
huis, waarvan alle kamers, op één na, ge
sloten waren. Alsof het afgesproken werk
was, kwamen een oogenblik later bijna gelijk -
t\jdig uit de Spoorstraat bedienden en loop
jongens met een confectiepak, met een hoed,
met schoenen, met ondergoed, alles voor
mjjnheer. Deze nam het een en ander in
ontvangst, den brengers mededeelende, dat
zjjn moeder, wier adres hjj opgaf, de kwitanties
zou betalen. De juffrouw met haar „oog in 't
zeil", die bescheiden zich had verwijderd,
kwam na een poosje eens kjjken. Er was
niemand meer in de kamer, slechts een zwarte
doek, waarin het nieuwe confectiepak had
gez'eten, lag op een wankele sofa. Toen
kwamen de bedienden en de loopjongens weer
terug met boodschapjes dat het niet in orde,
dat het niet volgens afspraak was. Doch wat
gaf die drukte allemaal De vogel was ge
vlogen. Gelukkig dat hij niets anders mee
genomen had. Een fiets, in de nabjjhoid van
de kamer achtergelaten, stond nog op haar
plaats. Toen ze van Texel arriveerden en in
huis stapten en de buurjuffer in kleuren eu
geuren de wederwaardigheden van den dag
verhaalde, nam moe alles stug-nuchter op en
de meisjes liepen met een inzinking van
teleurstelling in lmar stemming rond. Maai
pa gromde en vloekte, maakte zich ziedend-
kwaad, stond snuivend en hjjgend voor z'n
vrouw, terwjjl de dochters hem bjj arm en
jaspand gegrepen hadden. Wat kon je echter
tegen die wjjven beginnen Hjj rukte zich
lo£ en, te slap als hij was om verder te
razen, deed hjj zjjn laarzen uit en zocht
gelaten op z'n kousen-voeten den weg naar
zjjn slaapkamer. Hjj zou in Godsnaam maar
z'n heil zoeken op bed. Zoo deed hjj dan,
strekte zich zuchtend uit, zich dekkend met
wat dekens. En terwijl hjj met brandend-
wakkere oogen in 't vage donker vau het
vertrekje lag te turen naar de breed-schui-
mende golven buiten in de verte, gevoelde
hjj zich afgemat en tegeljjk geprikkeld-ruzielg,
vervloekte hjj nog eens die wijven, dien
beroerden vent uit Alkmaar, liet hcclo idéé
van gemeubileerde kamers, en verw onechte
het aanlokkende stilleven hurtgroudig en
tandenknarsend naar den duivel.