WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. IEMANDS KIND? 3e Jaargang. VRIJDAS| 19 April 1912, No. 90. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG. Abonnementsprijs f 0.25 per 3 maanden UITGEVER: CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. ADVERTENTIEN: van 1-5 regelsf 0.30 Iedere regel meer0.06 WIERINGEN. Maandag kwam de landbouwer Hartog tot de ontdekking dat door een der arbeiders zakken granen waren verstopt onder een der nog ongedorschen schelven. De politie werd gewaarschuwd welke een paar nachten waakte in de omgeving der schelven. De derde nacht was de politie weer aan wezig, doch aangezien hij een verdacht persoon was voorbij gereden, dacht men dat dezen nacht het verborgene niet zou worden weggehaald. Edoch. Toen onze koene de Zwart even een kop koffie in de woning van Har tog was gaan drinken was men hem toch te gauw af geweest en het graan weggehaald. Des morgens constateerde hij dat een en ander per as was geschied. De hoefsporen der ket, die bet voertuig moest hebben ge trokken werden opgenomen en bij de hoeven F li i«-1- O EEN VERHAAL tglaar hei JSitgelach. 25. Misschien nog geen een en twintig was een en al leven en geestkracht, tintelend van jeugdig vuur. Zijn houding was los en onbedwongen, zooals hij daar op een sta pel rijshout stond, met het geweer in de hand, het hoofd hoog opgericht, als een seboone jachthond, die den slrom trotseert. Ach, hoe weinig scheen hij te passen in de doodsche atmosfeer van btrathmore Hall. En terwijl ik nog steeds in mijn beschou wing verdiept was, hoorde ik het geritsel van een zijden vrouwengewaad, dat van den andere kant der galerij kwam. De schrik sloeg mij om 't hart, en een gevoel van schaam te overviel mij, omdat ik daar voor het om sluierde portret staan, In de haast, ging ik eenige stappen achteruit in de schaduw van het zware gordijn, dat voor het venster hing. 't Was juist bijtijds, want uit de scheme ring, die langzamerhand gevallen was, trad mevrouw Stralhmore naar voren. Ik sloeg haar gade, zooals zij daar naderde met haar rustige, statige tred en hield den adem in, uit vrees, dat zij mij zou hooien, als zij langs mij heen ging. Doch dit gebeurde niet. Zij bleef voor het omsluierde portret staan, licht te het gordijn op en staarde er stilzwijgend langen tijd op. Haar geheele wezen onderging een verandering. De gewdne koele bedaard- h eid was veidweneu. De fijne blanke han_ van sommige keften vergeleken en weldra was men den voerman op het spoor. Hij werd met den at beider vei hooi d en weldra bleek dat de een de granen des daags onder het stroo verborg en de anders s'nachts met zijn wagen voor het verdere transport zorgde. De granen werden onder klompen verstopt, ten huize van den voerman gevonden. Het is te hopen dat met deze, aan het on veilig maken der boerderijen een einde is ge komen. WIERINGEN. Vannacht heeft P. Halfweeg 6 netjes voor de haven te den Oever geschoten, de vangst was 8 stuks ansjovis. Door het bestuur der Bloemenvereeni- ging Flora te Den Oever is besloten aan de leden der vereeniging een Hortentia en een Colea uit te reiken. den klemden zich krampachtig saam, alsof zij een hevi ge smart, die altijd aanwezig was wilde onderdrukken, en groote tranen big gelden langs haar schoon, eerwaardig gelaat, terwijl zij fluisterde: O Haroldmijn jongen! eens mijn hoop, mijn trots en mijn vreugde, waarom is uw schoone jeugd, die zoo veel beloofde, verwoest geworden? Een gevoel van schaamte en innige deel neming doortrilde mijn geheele wezen. O! hoe wenschte ik weg te kunnen sluipen! Doch aan mijn spanning kwam een einde, want Mevrouw Strathmore liet het gordijn vallen en ging heen. Met kloppend hart, be vende van ontroering vloog ik naar mijn eigen kamer, want zie! eensklaps was voor mij de kalmte stilte van het huis verbro ken, was het niet langer doodsch, En was hel dit wel ooit geweest? Was niet juist die kalme rust even als de fluweelen gras vlakte op een vulkaan een bedeksel om het wilde, hartstochtelijke bruisen in de diep te te verbergen? Juffrouw Elsie, zeide de oude kindermeid Brandon, terwijl zij mij streng vei wijtend in het verhitte gelaat zag, ge hebt het etens uur weer geheel vergeten, en om het in te halen, hebt u zelfs als gewoonlijk geheel buiten adem geloopen; ik sta hier al een kwartier lang vol onrust op u te wachten om u te kleeden. Ach, Brandon, het spijt me erg, zeide ik nederig; lieve deugdben ik zoo laat Na het eten, iuplaats van doodstil en in eigen gedachte verdiept over mijn werk gebukt te zitten, keek ik nu telkens steelsgewijze naar het kalme gelaat tegenover mij, terwijl zij daar met haar handen in den schoot, en DOOR 21 GETUIGEN VALSCH BESCHUL DIGD. Wiliam Thompson, een 66-jarige arbeider uit New Crosz in Engeland werd door 21 getuigen aangew ezen als de man, die hen op gelicht had. Het gevolg daarvan was, dat hij tot 3 jaar en 18 maanden gevangenisstraf werd veroordeeld. Thans is, nu de man reeds 4 maanden straf heeft ondergaan, door een toeval gebleken, dat een ander, op wien Thompson sprekend lijkt, de schuldige is. 't Gevolg is, dat Tompson werd vrijgelaten. VREEMD. Gistermiddag waren onder de passagiers in de tram van 5 uur van Haarlem een jon gedame van ongeveer 20 jaar en zoo we la ter hoorden haar drie-jarig zusje. Bij de Vier Statenbrug stopt de tram en de jonge dame stapte uit, haar zusje alleen in de tram achterlatende. met half gesloten oogen in het vuur zat te staren. Zij dommelde niet, zooals ik te vo ren altijd dacht, daar was ik nu zeker van; doch indien dit niet het geval was, waar dacht zij dan aan, en welke beelden zag zij in de vlammen Dacht zij weer aan haar ridderlijken, jeugdigen zoon? Was hij dood, of wat was er dan gebeurd, dat hij naar zoo' bedroefd en teleurgesteld had s Hoe verlang de ik, mij zacht naast haar neer te vleien, haar hand vol teederheid in de mijne te ne men en haar te zeggen, als zij 't maar wil de toestaan, dat ik zou trachten haar de lief de eener dochter te bewijzen. Doch juist toen ik 't wilde doen, zag zij op en maakte op haar gewone, kalme manier een opmerking, en ik kroop in mijn schulp. Toen Brandon dien avond mijn haar bor stelde, begon zij, vreemd genoeg, over het onderwerp, dat mijn geest zoo vervulde, te spreken. Wel, juffrouw Elsie, zeide zij met een zucht ik vind 't zoo jammer dat de jonge mijn heer Harold Strathmore zich zoo weinig met zijn schoon landgoed bemoeit. De jonge heer! riep ik een en al belang stelling. Is er waarlijk een jonge heer aan deze sombere oude plaats verbonden Ja zeker, zeide zij verwonderd; wist ge dat niet? Neen, zeide ik, daar heb ik niets van ge hoord. Waar is hij, en waarom is hij nooit hiei Wel, zeide zij, en zij zuchte weer, dat is juist het geheim, niemand weet hel, zelfs zijn moeder niet. Zeven jaar geleden tintelde hij van levenslust, hij was de trots van zijn ou de oom, wiens erfgenaam hij was. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1912 | | pagina 1