Een Greep uit iet Leven.
WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
3e Jaargang.
WIER!
R1JDAG 6 September 1912.
No. 110.
R COURANT
VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG.
Abonnementsprijs f 0.25
per 3 maanden
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN.
ADVERTENTIEN:
van 1-5 regelsf 0.30
Iedere regel meer0.06
WIERINGEN. Verspreidde zich Woensdag
morgen de droeve mare, dat wederom 2
kloeke Wieringer Visschers het leven lieten,
gellukkig bleek het bericht niet juist te zijn
en kwamen J. Kuijt en diens zoon in den
nami ddag aan wal, vol vreugde ontvangen
in de armen hunner dierbaren, meteen hart
vol dankbaarheid aan hen, die hun in de ban
ge ure broederlijk hulp verleenden en met
bovenmenschelijke inspanning hun behouden
hadden binnengebracht.
Wij kunnen ons voorstellen, hoe verschrik
kelijk het is, in een ontredderd schip met
afgebroken mast op de wijde zee te moeten
ronddrijven en tegelijk bewonderen wij de
tegenwoordigheid van geest, zoowel van
redders, als geredden, die in donkere nacht
te midden van huizenhooge golven in 't
aangezicht van den dood worstelen, om el
kander 't leven te redden.
K l I 2, li K r O
NOVELLE aan W. R. W1LHELMI.
3.
Hier mocht geen oogeublik geaarzeld wor
den, dat gevoelde ik, ik sprong uit den za
del, om beter te kunnen mikken. Ik hield
de buks tegen mijn wang. Nog een enkel
oogenblik, daar ging het schot los.
Mijn kogel trof beter, dan die, welke Wil-
liam verschoten hadhij doorboorde het oog
en drong het beest in de hersens. De tijger
vloog op en viel toen achterover.
Nn waren wij gered, maar William was
was zwaar gewond. De Indianen maakten
angstige gebaren, toen zij de kwetsuren za
gen. Maar al te spoedig zouden wij verne
men, dat zij zich niet vergist hadden, Wool-
stone werd bewusteloosmaar zijn pols sloeg
krachtig.
Geloofd gij dus, dat de Senor gevaarlijk
gewond is P vroeg ik.
Gevaarlijker kan geen mensch gewond
woiden, antwoordde de Indiaan; over drie
dagen is hij niet meer in leven en woont
daar.
Hij wees naar den hemel.
Ik werd diep ontroerd, dat mijn vriend,
mijn bloedverwant en zwager zoo spoedig
aan de zijde zijner schoone vrouw zou wor
den weggerukt, Mijn hart kromp ineen bij
de gedachte, dat hij, wien de natuur zoo rij
ke gaven geschonken had, reeds nu zou ster
ven.
Ach, ik zou een nog giooter verlies moe-
Hulde aan H. en N. Koster, de kloeke
redders, die reeds meermalen toonden man
nen uit een stuk te zijn, en waarvan kan
gezegd worden, dat zij in eere houden: „Heb
uw naasten lief, gelijk u zei ven".
NEL). HERV. KERK
Bij de te Dortrecht gehouden verkiezing
van 19 gemachtigden voor het kiescollege
der Ned. Herv. gemeente zijn de candidaten
van de vrijzinnige Vereeniging Godsdienst
en Leven en de Vereeniging voor evenre
dige Vertegenwoordiging met ongeveer 400
stemmen meerderheid gekozen.
Naar de Ned. verneemt, heeft de Veree
niging tot Evangelisatie te Wormer zich tot
den kerkeraad gewend met het verzoek in
de ontstane vacature een orthodox predi
kant te willen beroepen.
Mocht hieraan geen gevolg worden ge
geven, dan zal de vereeniging tot het stich
ten lijden.
De Indiaan stelde voor. dat wij des nachts
op een vooruitstekend rotspunt rust zouden
nemen, om dan 's morgens bij het aanbre
ken van den dag de terugreis te aanvaarden.
Dat zou in onze overspannen toestand het
beste zijn. De gidsen konden dan ook een
draagbaar vlechten.
Dit voorstel was zoo verstandig, dat ik
het niet kon afslaan. Aanstonds werd er een
groot vuur aangelegd, ten deele om de wilde
dieren te verschrikken, ten deele om ons te
warmen; want de nachten zijn in de Cor-
dilleras ruw en koud.
Ik zorgde, voor zoover het in mijn vermo
gen was, er voor, het de vrouwen zoo ge-
makkelija mogelijk te maken, terwijl ik den
gevaarlijken toestaud, waarin William ver
keerde, voor haar verzweeg en iedereen uit-
noodigde, te gaan rusten, ik zou de wacht
houden.
Men keurde mijn voorslag goed, en wel
dra lagen allen in de armen van de slaap,
terwijl ik liet vuur onderhield.
William Woolstone lag en zijn ademha
ling was kalm en diep, even alsof hij vol
komen gezond wasuiaar met onze vrouwen
was het niet zoo gesteld, vooral Clare
sprak in den droom, en op die wijze ver
nam ik, wat voor mij anders voor eeuwig
verzwegen zou zijn gebleven. Zij hield zich
in den droom niet bezig met haar echtge
noot, maar met mij, dien zij beminde, en
met hare zuster, die zij om mij benijdde.
Ik verwijderde mij geheel ontsteld van haar
en ging ter zijde op een steen zitten.
De middernacht was reeds lang voorbij;
blijkens mijn horloge zou over ongeveer een
uur de dag aanbreken. Een onbeschrijflijke
ten van een eigen lokaal overgaan. Tot
dusver worden de godsdienstoefeningen nog
gehouden in een tooneelzaal.
GROOTE SCHADE DOOR HET NATTE
WEER.
Volgens deskundige schatting bedraagt
de schade, door het natte weer aan de
landbouwgewassen veroorzaakt, in de Haar
lemmermeer reeds meer dan een millioen
gulden.
De oudste ingezetene van Nieuw-Am-
sterdam (Dr.) kon gisteren zijn 62-jarige
echtvereeniging met Anna Hannema herden
ken. Het echtpaar heeft juist100 kinde
ren, klein- en achterkleinkinderen.
In de afgeioopen week zijn in Friesland
meer dan 200 koeien van de beste qualiteit
voor export naar Oostenrijk verkocht en via
Nieweschans verzonden. „Een gevolg van de
tentoonstelling", zeggen sommige veehouders.
afgematheid overviel mij, zoodat ik een on
zer gidsen wekte, om zelt, al was het dan
ook maar voor een paar minuten, wat te
slapen. Daar begon mijne vrouw plotseling
te schreeuwen.
Onmiddelijk was mijne matheid verdwe
nen ik vloog naar haar toe.
Zoo aanstonds heeft een dier mij gebeten,
zeide zij en liet mij haar linkerarm zien,
waaraan ik eenige druppels bloed bespeurde.
Ik keek rond en zag een slang, die thans
naar Clara toekroop. Zij was niet grooter,
dan de adders, die men ook hier in Neder
land aantreft. Ik trapte haar den kop stuk
en riep toen de Indianen, om hun te vragen,
hoe dat beest heette; want ik kon mij niet
herinneren, ooit zulk een blauw-gekleurde
slang te hebben gezien.
Nauwelijks had de bruinroode zoon van
Peru er een blik op geslagen, of hij sloeg
een kruis en riep: Dat is de duivel.
Toen Mercedes deze naam hoorde, ver
bleekte zij en riep: O, mijn God] Zij werd
door een flauwte overvallen. En ze had wel
reden om te schrikken; want ze was door
de meest giftige slang uit dezen streek ge
beten.
Zoodra ik dat vernam, drukte ik mijn mond
op hare wonden, om het gif uit te zui
gen. 't Is niet waar, dat het op deze wijze
onschadelijk wordt, ik zou dat ondervin
den. Terwijl ik, op dt knieën liggend, zoog,
kwam Mercedes bij. Zij glimlachte en streek
mij met de rechterhand zachtkens over het
voorhoofd.
Laat dat mijn vriend] zei ze. Het baat
niets, ik moet Zij kon niet verder. Zij om
helsde mij en kuste me hartstochtelijk.
(Wordt vervolgd.)
