Een Greep uit het leven. WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. 3e Jaargang. VRIJDAG, 18 October 1912. No. lló. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG. Abonnementsprijs f 0.25 per 3 maanden EEN RIJKE GEMEENTE. Er zullen niet vele gemeenten in ons land zijn, die er zoo goed voorstaan als de ge meente Deurne. In deze in N.-B. gelegen gemeente zijn bijna geen armen. De weinigen die er zijn, genieten onbekrompen onderstand. Belasting wordt er niet geheven, omdat men die niet noodig heeft. En zoo goed is men er bij kas, dat men verleden jaar ter gelegenheid van het zilve ren ambtsfeest van den pastoor, deze een or gel van f1500 wilde geven, een besluit, dat echter niet goedgekeurd werd door de Ged. Staten van Noor-Braband. Van waar nu die welstand? Deurne heeft enorme bezittingen in de Peel, de hoogeveenstreek langs de Brabantsch-Lim- burgsche grens. Uit de verpachting harer gronden trekt de gemeente rijke inkomsten F K I li H L K r o\ NOVELLE AAN W. R. W1LHELMI. 9. Hij trok nogmaals de reeds bovenvermel de schuiflade open en nam er eenige goud stukken uit, die hij den bejaarden kopiist overhandigde. Ik geloof, dat jij de afschuwelijkste vrek bent, die er onder de zon loopt, dacht de professor, terwijl hij luide zeide: Houd goe den moed, brave man. Wanneer zult gij de kleine naar de villa sturen Morgen om elf uur, als u dat vleit ant woordde de aopiïst. De professor knikte en de ander verwij derde zich. Kort daarop werd het geluid eener schel in de kamer van den professor vernomen. Jan vloog naar binnen. Breng mij stok en hoed, ik wil uitgaan. Jan kwam met beide binnen. De profes sor nam ze hem af. Nogmaals, mijn vriend, zeide hij, ik kan het spionneeten niet dulden. Hebt ge mij verstaan? Na deze woorden verliet hij zijne wo ning, om zich naar zijn villa te begeven, die vroeger heel eenzaam buiten een der stads poorten had gestaan. De villa werd slechts bewoond door eene eenige dame en hare reeds bejaarde dienst bode Betje. Alleen ingewijden hadden den drempel der villa ovetschreden of ook dezulken, die de professor er speciaal heen gestuurd had; UITGEVER: CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. en eens moet ze zelfs een bod van millioen gulden hebben afgeslagen, omdat ze niet wist, wat ze met het geld aanvangen zou. Voor den bouw van een R.-K. kerk wil men nu een subsidie geven van maar even f50.000. („O. Crt.") DE DOOD VAN EEN STIERENVECH TERSLEERLING. Alberto Trasellas, eén veelbelovend stie renvechtersleerling uit Sevilla, is gisteren op bijzondere manier om het leven gekomen. Om kosteloos van Zatia naar Sevilla te rei zen, was hij op den treeplank van den trein geklommen. Twee gendarmen wilden hem grijpen, doch hij vluchtte. Daar zij hem voor een dief hielden, bevallen zij hem stil te staan en toen hij dit niet deed, losten zij schoten op hem. Een kogel trof hem in den rug en hij viel dood neer. DE GROOTSTE FAMILIE DER WERELD. want mevrouw Roos had bepaalden last, voorzichtig te zijn en zij nam hare betrek king uitnemend waar. Hiereen nu begaf zich Jeremais Vroomhof op weg, waarbij hij zich gedeeltelijk van een rijtuig bediende, 't welk hij, nadat hij twee straten had doorgewandeld, instapte, en dat hem in de nabijheic der villa moest afzetten. Dit gebeurde, om voor nieuwsgie rige oogen hel doel van zijn tocht te verber gen. Dat hem het laatste ditmaal niet gelukte, was de schuld van Jacob Bergman. Nauwelijks had de prolessor namelijk éen straat doorgeloopen, of hij liep Bergman als 't ware tegen het lijf, terwijl deze keuvelend naast zijn vriend Rudolf Anker voortwan- delde. Ziet gij dien Adonis? vroeg Bergman zijn ouden schoolmakker. Ik heb wel leelijkermenschen gezien luid de het antwoord. Maar toch zeker weinigen, die ook zoo schadelijk voor 't algemeen zijn. Hij behoort tot de menschelijke slangen, die in de duis ternis haar pad bewandelen. Bij het woord slangen fronste Rudolf zijn wenkbrauwen. Wat dunkt u, als we hem eens volgden? ging Bergman voort. Waarom Mijn voorgevoel zegt mij, dat hij niet op rechte paden wandelt. Ba, gij ziet spoken, avonturen, die niet bestaan. Maar ik heb mij aan uw geleide toevertrouwd. Laten we hem dus maar eens volgen. Toeu de professor in het rijtuig stapte, wa ren de vrienden dicht bij hem gekomen, en ADVERTENTIËN: van 1-5 regelsf 0.30 Iedere regel meer0.06 Het nakomelingschap-record slaat een A- merikaansch faimer, Thomas E. Parker, die thans te Nieuw-York leeft, en die dezer da gen zijn 90sten verjaardag vierde. Zijn naas te bloedverwanten zijn 658 in aantal. Par ker was 5 maal getrouwd, bij zijn eerste vrouw had hij 18 kinderen, bij zijn tweede 21, bij zijn derde 9, bij zijn vierde en bij zijr. vijfde 10. Van deze 70 kinderen, waar. onder verscheidene tweelingen en drielin gen, stierven er acht, de overigen waren 32 jongens en 30 meisjes. Alle kindereu zijn gehuwd en hebben eveneens een groote na komelingschap. De geheele familie maakte op den 90sten verjaardig van deze farmer familie een auto-tocht, waarvoor niet min der dan 150 auto's noodig waren. Bij het fa milie-feest werd zooveel gebruikt als noo dig is voor de proviand van een bataljon soldaten. namen terstond een twee rijtuig in beslag, terwijl zij den koetsier opdroegen, het eerste te volgen. Dat gebeurde. Bedenk wel, Jacob, dus begon Rudolf, ter wijl ze voortreden, dat ik mij aan uwe lei ding heb toevertrouwdmaar dat ik er u toch opmerkzaam op moet maken, dat gij Uw tijd zoek brengt, als gij meent, zonder plan het doel te bereiken en alles aan het toeval over te laten. Dat is inderdaad tijd verkwis ten. Wie zegt u, dat ik niet naar een plan han del, om u van uw mismoedigheid tebevrijden en u de wereld in een ander licht te doen beschouwen Dat komt mij toch zoo voer. Daar ontmoe ten wij toevallig een heel onschuldig man. Hier viel Jacob Bdrgman zijn vriend in de reden Ik ontken ten allersterkste, dat Jeremais Vroomhof een onschuldig man is. Hij be- behoort tot de huichelaars, de stillen in den lande, aan wie iedereen den oorlog moest verklaren. Ik ben van nature evenzoomin phlegma- tiek als gij melancholiek zijt. Maar om u de reden van mijn opgewondenheid duidelijk te maken, behoef ik u slechts mede te dee- len, dat ik van dezen professor een geschie denis weet, die ook u het bloed zou doen koken. Vertel op. Ik ben uw slachtoffer. Jaren geleden, leefde hier een koopman Groenewoud, een rijk en geacht man. Hij was eigenaar van een uitmuntende zaak en een gelukkig huisvader. Bij dezen wist Jeremais Vroomhof zich in te dringen, leende hem geld, of liever drong het hem op. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1912 | | pagina 1