Een Greep uit het leven.
WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
3e Jaargang.
VRIJDAG, 18 October 1912.
No. lló.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG.
Abonnementsprijs f 0.25
per 3 maanden
EEN RIJKE GEMEENTE.
Er zullen niet vele gemeenten in ons land
zijn, die er zoo goed voorstaan als de ge
meente Deurne.
In deze in N.-B. gelegen gemeente zijn
bijna geen armen. De weinigen die er zijn,
genieten onbekrompen onderstand.
Belasting wordt er niet geheven, omdat
men die niet noodig heeft.
En zoo goed is men er bij kas, dat men
verleden jaar ter gelegenheid van het zilve
ren ambtsfeest van den pastoor, deze een or
gel van f1500 wilde geven, een besluit, dat
echter niet goedgekeurd werd door de Ged.
Staten van Noor-Braband.
Van waar nu die welstand?
Deurne heeft enorme bezittingen in de Peel,
de hoogeveenstreek langs de Brabantsch-Lim-
burgsche grens. Uit de verpachting harer
gronden trekt de gemeente rijke inkomsten
F K I li H L K r o\
NOVELLE AAN W. R. W1LHELMI.
9.
Hij trok nogmaals de reeds bovenvermel
de schuiflade open en nam er eenige goud
stukken uit, die hij den bejaarden kopiist
overhandigde.
Ik geloof, dat jij de afschuwelijkste vrek
bent, die er onder de zon loopt, dacht de
professor, terwijl hij luide zeide: Houd goe
den moed, brave man. Wanneer zult gij de
kleine naar de villa sturen
Morgen om elf uur, als u dat vleit ant
woordde de aopiïst.
De professor knikte en de ander verwij
derde zich.
Kort daarop werd het geluid eener schel
in de kamer van den professor vernomen.
Jan vloog naar binnen.
Breng mij stok en hoed, ik wil uitgaan.
Jan kwam met beide binnen. De profes
sor nam ze hem af. Nogmaals, mijn vriend,
zeide hij, ik kan het spionneeten niet dulden.
Hebt ge mij verstaan?
Na deze woorden verliet hij zijne wo
ning, om zich naar zijn villa te begeven, die
vroeger heel eenzaam buiten een der stads
poorten had gestaan.
De villa werd slechts bewoond door eene
eenige dame en hare reeds bejaarde dienst
bode Betje.
Alleen ingewijden hadden den drempel
der villa ovetschreden of ook dezulken, die
de professor er speciaal heen gestuurd had;
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN.
en eens moet ze zelfs een bod van millioen
gulden hebben afgeslagen, omdat ze niet wist,
wat ze met het geld aanvangen zou.
Voor den bouw van een R.-K. kerk wil
men nu een subsidie geven van maar even
f50.000. („O. Crt.")
DE DOOD VAN EEN STIERENVECH
TERSLEERLING.
Alberto Trasellas, eén veelbelovend stie
renvechtersleerling uit Sevilla, is gisteren op
bijzondere manier om het leven gekomen.
Om kosteloos van Zatia naar Sevilla te rei
zen, was hij op den treeplank van den trein
geklommen. Twee gendarmen wilden hem
grijpen, doch hij vluchtte. Daar zij hem voor
een dief hielden, bevallen zij hem stil te
staan en toen hij dit niet deed, losten zij
schoten op hem. Een kogel trof hem in den
rug en hij viel dood neer.
DE GROOTSTE FAMILIE DER WERELD.
want mevrouw Roos had bepaalden last,
voorzichtig te zijn en zij nam hare betrek
king uitnemend waar.
Hiereen nu begaf zich Jeremais Vroomhof
op weg, waarbij hij zich gedeeltelijk van
een rijtuig bediende, 't welk hij, nadat hij
twee straten had doorgewandeld, instapte,
en dat hem in de nabijheic der villa moest
afzetten. Dit gebeurde, om voor nieuwsgie
rige oogen hel doel van zijn tocht te verber
gen.
Dat hem het laatste ditmaal niet gelukte,
was de schuld van Jacob Bergman.
Nauwelijks had de prolessor namelijk éen
straat doorgeloopen, of hij liep Bergman als
't ware tegen het lijf, terwijl deze keuvelend
naast zijn vriend Rudolf Anker voortwan-
delde.
Ziet gij dien Adonis? vroeg Bergman zijn
ouden schoolmakker.
Ik heb wel leelijkermenschen gezien luid
de het antwoord.
Maar toch zeker weinigen, die ook zoo
schadelijk voor 't algemeen zijn. Hij behoort
tot de menschelijke slangen, die in de duis
ternis haar pad bewandelen.
Bij het woord slangen fronste Rudolf zijn
wenkbrauwen.
Wat dunkt u, als we hem eens volgden?
ging Bergman voort.
Waarom
Mijn voorgevoel zegt mij, dat hij niet op
rechte paden wandelt.
Ba, gij ziet spoken, avonturen, die niet
bestaan. Maar ik heb mij aan uw geleide
toevertrouwd. Laten we hem dus maar eens
volgen.
Toeu de professor in het rijtuig stapte, wa
ren de vrienden dicht bij hem gekomen, en
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regelsf 0.30
Iedere regel meer0.06
Het nakomelingschap-record slaat een A-
merikaansch faimer, Thomas E. Parker, die
thans te Nieuw-York leeft, en die dezer da
gen zijn 90sten verjaardag vierde. Zijn naas
te bloedverwanten zijn 658 in aantal. Par
ker was 5 maal getrouwd, bij zijn eerste
vrouw had hij 18 kinderen, bij zijn tweede
21, bij zijn derde 9, bij zijn vierde en bij
zijr. vijfde 10. Van deze 70 kinderen, waar.
onder verscheidene tweelingen en drielin
gen, stierven er acht, de overigen waren 32
jongens en 30 meisjes. Alle kindereu zijn
gehuwd en hebben eveneens een groote na
komelingschap. De geheele familie maakte
op den 90sten verjaardig van deze farmer
familie een auto-tocht, waarvoor niet min
der dan 150 auto's noodig waren. Bij het fa
milie-feest werd zooveel gebruikt als noo
dig is voor de proviand van een bataljon
soldaten.
namen terstond een twee rijtuig in beslag,
terwijl zij den koetsier opdroegen, het eerste
te volgen. Dat gebeurde.
Bedenk wel, Jacob, dus begon Rudolf, ter
wijl ze voortreden, dat ik mij aan uwe lei
ding heb toevertrouwdmaar dat ik er u
toch opmerkzaam op moet maken, dat gij Uw
tijd zoek brengt, als gij meent, zonder plan
het doel te bereiken en alles aan het toeval
over te laten. Dat is inderdaad tijd verkwis
ten.
Wie zegt u, dat ik niet naar een plan han
del, om u van uw mismoedigheid tebevrijden
en u de wereld in een ander licht te doen
beschouwen
Dat komt mij toch zoo voer. Daar ontmoe
ten wij toevallig een heel onschuldig man.
Hier viel Jacob Bdrgman zijn vriend in de
reden
Ik ontken ten allersterkste, dat Jeremais
Vroomhof een onschuldig man is. Hij be-
behoort tot de huichelaars, de stillen in den
lande, aan wie iedereen den oorlog moest
verklaren.
Ik ben van nature evenzoomin phlegma-
tiek als gij melancholiek zijt. Maar om u de
reden van mijn opgewondenheid duidelijk
te maken, behoef ik u slechts mede te dee-
len, dat ik van dezen professor een geschie
denis weet, die ook u het bloed zou doen
koken.
Vertel op. Ik ben uw slachtoffer.
Jaren geleden, leefde hier een koopman
Groenewoud, een rijk en geacht man. Hij was
eigenaar van een uitmuntende zaak en een
gelukkig huisvader. Bij dezen wist Jeremais
Vroomhof zich in te dringen, leende hem
geld, of liever drong het hem op.
(Wordt vervolgd.)