WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
iëtilEkfon,
8e jaargang.
Dinsdag 8 Mei 1917.
No. 33.
- Door lijden tot Greluk
m WIERINGER COURANT
j, j. j. WAARIN OPGENOMEN „DE POLDERBODE" J j* J
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden f 0.60.
HET KOUDE VOORJAAR.
Het koude voorjaar is op het oogenblik het
onderwerp van gesprek. Toch won het voor
jaar van 1855 het nog" in guurheid. Op den 20
•en Mei van dat jaar vinden we in Friso ver
meldt
Hoe bar en guur, hoe naar en koud,
Hoe naakt en dor, hoe aaklig schraal,
Zoo klaagt de mensch in sombre taal.
Geen loof in 't hof, geen blad in 't woud 1
Gten bloesem, die nog vruchten spelt,
Nog heerscht de dood in bosch en veld.
Waar, waar moet dat nu heen?
Is of de zon voor d'aard verdween.
Geen voer, geen handvol wei
In 't midden van de Mei.
't Kan echter verkeeren" zegt Brederó en
zoo ook toen,
Acht dagen later schreef men,:
Hoe prijkt natuur met volte pracht!
Hoe schoon getooid, hoe rijk bevracht
De velden groen, de hoven bont;
't Spreidt alles hoop en vreugd in 't rond.
Zie, 't vee duikt weg in 't golvend gras,
r Geschubde volk duikt in de plas.
v Is rijk bevolkt in 'fe donkre bosch
De aarde is vol, de hemel los,
Zijn schatten stroomen neer.
Wie, wie vraagt nog naar meer
Laten we hopen, dat op 't gure voorjaar
van dit jaar, ook weldra volgen milde dagen.
GEMENGD ftIEl WS
IN SPANJE ZEGT MEN z
Een vrouw en een muilezel gehoorzamen bc
ter, als men ze streelt, dan wanneer men ze
dwingt. Vrouwentranen zijn veel waard en
kosten toch zoo weinig. Een vos weet veel
•m iar nog meer .een vrouw, die lief heeft.
In Arabië:
De schoonheid van een man benut op zijn
ziel, de ziel van een vrouw op haar schoonheid
Vraag altijd aan een vrouw om raad en
doe dan, wat gezelf goed acht.
In Indië
Een vrouw is als een schaduw: loop haar
na, dan ontvlucht ze u; ontvlucht haar en zij
zai u naloopen.
In China
De tong van. een vrouw is haar wapen en
dat laat zij nooit roesten De ziel van de
vrouw is van kwikzilver en haar hart van was
In Frankrijk
57
Tegen het eind van de maand is de sneeuw
eenige dagen niet van de lucht. Die giadde
sneeuwballen schijnen Karei te verlokken om
meer dan ooit op Hohenburg te komen: dage
lijks hoort men de bellen van zijn s'ede rinke
len. Hij gaat gewoonlijk regelrecht naar de
kinderkamer, zoodat het overbodig is, dat
Maurits het huis uitgaat, immers zelden laat
Karei zich in de huiskamer zien. Hij zit inees-
ta' boveir bij moeder en Eva en speelt daar een
beetje met het kind, waarvan hij zich een af
god schijnt te hebben gemaakt. Madame is
er bepaald door ontroerd. Dat maakt in haar
oogen al heel veel goed.
Eva wordt met den dag stiller en meer te
rnggetrokken Soms verschijnt zij met rood
geweende oogen; dan wendt zij zware hoofd
pijn voor. Allengs gaat zij den zorg voor „klei
he Karei aan zijn grootmoeder overlaten.
Het beheer over zulk een groote bezitting als
Waterdam laat haar geen vrijen tijd, beweert
zij, Telkens moet zij den heer des huizes om
inlichtingen vragen, doch krijgt slechts korte
antwoorden: Zooals jij het goedvindt of
dat laat ik geheel aan jou over." Eva heeft
daarbij een gevoel, dat hij maar op alles ja
zegt, 0111 maar zoo spoedig mogelijk van der
gelijke besprekingen af te zijn.
Óp zekeren dag brengt Karei, „een groet
van den Kerstman" zooals hij zegt. Zijn moe
der begiftigt hij met een zilveren brillenliuis
je, waarop haar monogram staat gegraveerd,
kleinen Karei met een stokpaardje en Eva
stelt hij prachtige, gele roos ter hand, di; eerst
onlangs in de serres van Charlottenhot tot
bloei is gekomen.
Het kleine tooneeltje valt voL n de huiska
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN.
Vrouwen en gekken kunnen nooit verge
ven. De vrouw lacht als zij kan, en weent
als zij wil. Wat de satan zelfs niet tot stand
biengt, dat kan een vrouw. Wie een vrouw
slaat, is als iemand, die op een meelzak los
ranselt: het goede komt er uit, en het slech*e
blijft zitten. De goede vrouwen liggen alle
maal op het kerkhof.
HOE DE DANS ONTSPRONGEN
WERD.
Het komt in onzen tijd herhaaldelijk voor,
dat visschersschepen van de surveilleerei.de
Divi.tsche onderzeeërs een prijsbemanjiing aan
boord krijgen, voor de opbrenging naar een
Duitsche haven, onder het motief, dat er zou
gevischt zijn in verboden gebied. Datzelfde ge
\al kwam Vrijdagmiddag ook den kapitein
van een stoomtrawler over. Reclameeren hielp
niet en een gewapend matroos van den onder
zeeboot nam naast den schipper op de
commando-brug plaats. Er zou onmiddelijk
opgestoomd moeten worden naar de Eerns,
waaraan de schipper gehoorzaamde. Maar het
bleek al spoedig dat de matroos het beter wil
de weten, dan de schipper. Deze laatste wens
te de ondiepe gronden boven en ten noorden
van het eiland Terschelling te mijden, doch de
matroos, die met een geladen revolver was ge
wapend, eischte dat men zou doorvaren. Den
schipper kon het nu niet meer schelen, voer
door. met het gevolg, dat het schip vastraakte
op de Noordergronden en wel in territoriaal
gebied. Immer vorwarts had de matroos
geschreeuwd en toen de schipper hem beduid
de, dat het schip vastgeloopen was, geloofde
.'le matroos het niet en ging met de geladen re
volver dreigen. Voor 's mans eigen veiligheid,
0i1Twapende.de bemanning den opgewonden
man en bezorgde hem een plaatsje in den ko
lenbunker.
Men ging daarop noodseinen geven, met
het gevolg dat de reddingsboot Brandaris
de haven van Terschelling verliet, het schip
wist te naderen en de bemanning er kon afha
len. zoomede den onder kolenstof zittenden
Duitschen matroos. Om acht uur 's morgens
werd de haven bereikt en .werd de matroos
geïnterneerd,, wat hij niet zoo onprettig
scheen te vinden, getuige zijn vroolijk gezicht,
op het hooren der tijding. Een torpedoja
ger verliet daarop de haven, sleepte den trei
ter vlot en bracht hem behouden in de haven.
mer, in de schemering. Maurts had niet bij
tijds kunnen heengaan, omdat Karei onge
merkt, e voet, op Waterdam is gekomen.
Maurits, die juist voor de boekekaSt stond
om daar iets uit te zoeken kijkt even op en»ziet
juist, hoe Eva met een kort woord van dank
de roos aanneemt en ze plaatst in een glas, dat
half met water is gevuld. Een oogenblik later
staat zij op en loopt naar de deur, zonde- acht
te geven op het schrei van het kind, „Wawa'
er niet bij is, om te zien, hoe mooi hij net be
rijdt.
Karei moet er hartelijk om lachen, masr 0-
poe doet haar best het kind te sussen. Maar 't
helpt niet. het driftige ventje zet 'n k^el op
van geweld en beukt op de deur, alsof het huis
wordt afgebroken.
Wees stil! buldert Maurits, zóó toornig
dat de kleine verschrikt naar zijn grootmoe
loopt, die verbaasd naar haar zoon opziet, ter
wijl deze, binnensmonds brommende: „Dat
is niet langer uitte houden" het vertrek ver
laat.
Karei reikt zijn moeder de hand er. neemt
eveneens afscheid. Nauwelijks is hij weg of
Maurits komt weer binnen en met een stem,
die hij slechts met moeite weet te ben episch er
vraagt hij:
Hoe denkt u nu eigenlijk ove.- die onver
kwikkelijke geschiedenis, moeder?
Wat bedoel je?
Nu. die roos daar. en Kare!'s veel
vuldige bezoeken tegenwoordig.
Maar Maurits.Hij komt toch in het
ouderlijk huisen Hanna is pas dood.
Nn, die betreurt hij ook niet te diep.
Jij beoordeelt hem al te hard
Ik wil u geen verdriet aandoen, moeder
maar u moet toch aan Eva denken, na alles
wat hij haar heeft aangedaan.
Zij neemt den kleine bij de hand en blijft in
de kamerdeur staan. „Je vergeet, dat ik moe
der ben,zegt zij". Ik maak mij dikwijls vreese-
lijk bezorgd, maar kan hem onzen steun niet
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regelsf O.SO
Iedere regel meer0.06
EEN PREMIE OP HET HOOFD.
VAN EEN LUCHTHEI.D.
Naar Wol ff meldt, is aan den Engelschen
kant een eskader vrijwillige vliegers- gevormd
cm den fortuinlijken Duitschen luqhtheld ba
ron Von. Richthoven, die reeds 52 vijanden ter
aarde deed storten, ten val te brengen. Er is
een premie in uitzicht gesteld vpor den Engel
schen vlieger, die dit kunststuk verricht, be
staande uit het Yictoria-kruis, bevordering,
5000 pond sterling, en een geschenk van de
fabriek, die het vliegtuig van den overwin
naar geleverd heeft. Wolff beweert, dat er
een filinfotograaf médevliegt met het eskader
die het gevecht met Yon Richthoven moet
vereeuwigen.
EEN MILLIOEN TON.
Yolgens de tot nu toe ingekomen berichten
bedraagt de inhoud van. de gedurende April
tot en met 6 Mei tot zinken gebrachtte sche
pen meer dan een millioen bruto ton.
KONING GEORGE POOT ZIJN EIGEN
AIARDAPPELEN.
Koning George van Engeland werkt elke
week twee of drie dagen als het goed weer is
op het aardappelenveld in den tuin van het kas
teel Wlndsor. Princes Mary en prins Henri
staan hem in zijn tuinarbeid trouw ter zijde,
Iemand in Den Haag vond in de ingewan
den van een schol een groot aantal graakorrels
Afkomstig van onze getorpedeerde graan
schepen.!??
EEN POLITIEAGENT-DIEF.
Tegen W. R. te Gorinchem, die in den nacht
van 28 Febr. op 1 Maart de kas van het le
vensmiddelen bureau aldaar stal en den in
houd in den tuin begroef, is een half jaar gev
straf geëischt. Hij 'w as destijds hoofdagent
van politie en daar genoemd bureau in het
politie-bureau gevestigd was, viel hem de
diefstal emakkelijk. Den bijna geledigden
trommel had hij in de Merwede gegooid,
waaruit een schipper hem opvischte. Het
geld werd op zijn aanwijzing door de poli
tie gevonden. Beklaagde toonde veel berouw
over zijn daad, tot welke hij gekomen was
odor financieele moeilijkheden, zijn groot ge
in en zieke vrouw:
WAT ER AAN DE HAND WAS
Een „Minnie!een zwaar projectiel,- was
komen aanvliegen en had een schildwacht zoo
danig dooreen doen schudden, dat het ver-
onlhouden waardoor hij rich weer zou kunnen
oprichten. En jou kan het onverschillig zijn,
jij wilt immers van Evaatje niets meer weten
Zij breekt den zin af, daar hij op haar toe
treedt, alsof hij haar iets zeggen wil. Maar hij
zwijgt en zij wendt haar bedroefde oogen van
hem af, terwijl zij met den kleine de deur uit
gaat. Terstond daarop hoort hij 't kinderstem
met je „Wawa. Tarel tornt!"
„Je vergeet, dat ik moeder ben," klinkt hem
nog in de ooren. Daarmee is alles gezegd. Een
moederhart kent niets dan vergiffenis. Zou hij
voor haar willen staan als aanklager, en haar
mededeelen, dat Karei loszinniger is dan ooit
dat, nu hij weduwnaar .is, zijn zedelijk bewust
zijn bijna geheel i» verdwenen? Zal zijn moe
der hem niet toevoegen: „Wat gaat jou dat
aan?" Waarom vertelje mij dat alles? Kun jij
weten, of Eva's liefde hem niet op het rechte
spoor zal terugbrengen? Jij gunt hem het meis
je niet, dat jou heeft versmaad het is de ja
loezie, die je cïoet spreken, Maurits!"
Neen, hij kan niet met zijn moeder spreken.
Drie dagen voor Kerstmis kondigt Maurits
zijn moeder aan, dat hij op reis gaat, waar
schijnlijk tot na het feest. Madame ziet hem
ontsteld aan, dat heeft hij haar nog nooit ge
leverd; een Kerstfeest buitenhuis.
Zij zitten met hun drieën in de huiskamer.
Eva is bezig met noten te vergulden voor den
Kerstboom, haar vingers beven en met geen
enkel woord neemt zij aan het gesprek deel.
Zoodra Maurits, om verdere vragen te ont
gaan is heengegaan, zegt madame, om haar
nood te klagen: „Zie je, Eva, zoo gesloten
was hij altijd Nu vertelt hij niet, waar hij heen
gaat enwat hij wil uitvoeren. Een poosje, vóór
het uitrukken, ging het heel goed met hem,
maar nu is 't weer de oude historie. Ik heb mij
er altijd een verwijt van gemaakt, dat ik Ka
rei heb voorgetrokken, maar met Maurits' ma
nier van doen kón ik n-iet anders. Als ik niet
wist, wat voor een goed mensch hij nnerlijk is,
Bureau Hippolytushoef, Wieringen
Bijbureau: C. Slikker Cz.
Kleine Sluis-Anna-Paulowna.
Agentschap A. Keuris Gz.
Wieirngerwaard
schrikkelijk was. Hij stond te waggelen be
halve, dat hij vreeselijk dooreen was geschud,
w-as hem feitelijk niets gebeurd en snakte
naar adem, dien hij gedurende eenige minu
ten niet kon terugkrijgen.
Terwijl hij daar zoo stond, kwam een jong
officier, onlangs pas aangekomen, om den
hoek van den loopgraaf. Er was een hevig
bombardement aan den gang.
De onervaren jeugdige officier, die niet
wist, wat er gebeurd was en den schildwacht
zonder geweer zag, r het geweer was meters
ver weggeslagen, - met knikkende kniën. ge„
kromd, de oogen half uit het hoofd, er. den
mond, - half vol stof open als een !osge
maakte zak, vroeg
Wel, wat is er aan de hand?
De man poogde te antwoorden, maa.- had
geen adem genoeg om wat te zeggen, versuft
als hij was door den schrik. Hij gaapte den of
ficier met een idioot gezicht aan en deze
vroeg weder, ditmaal scherper:
YVat is er met jou aan de hand
Op dit oogenblik kwam weder een Min
nie aanvliegen en viel dicht bij den officier
dicht genoeg, om dezen precies dezelfde uit
werking te doen gevoelen, als een oogcnnl k
te voren op den schildwacht. Toen de offi
cier, half verblind, bijna verstikt en drlkwart
verdoofd, struikelde, snelde de schildwacht
toe om hem te helpen. Toen kwam hij tot de
voorgeschreven tien pag afstand, ging kranig
in de houding staan, groette plechtig en zeide:
Pardon, luitenant, ik koi) niet eerder ant
woorden, maar dat was er met mij aaa
de hand.
ZELFS AMERIKA OP RANTSOEN.
De Amerikaansche minister van Lan i-
l>ouw heeft verklaard, dat de Verenigde Sta
ten zoo zuinig mogelijk met hun levensmid ie
lenvoorraden moeten omgaan en moeten reke
nen op een streng dorgevoerde rantsoenee
ring binnen enkele maanden. De minisvr zet
te uiteen: Dat binnen een jaar de rants>enee-
ring in de Vereenigde Staten zal moeten wor
den ingevoerd, Dat zelfs, als op dit ooger.bük
de oorlog eindigde,Amerika verplicht zou zijn
Europa nog een jaar lang te verzorgen, zelfs
al was de oogst daar grooter, dan hij ooit ge
weest was. Dat de uiterste zuinigheid met 'e-
vensmiddelen geboden is, wil men Europa
voor een hongersnood behoeden. Dat maxi
mum prijzen dienen te worden ingevoerd.
Dat een bepaald deel van den vorraad dient te
zou ik mij verbeelden, dat hij kwaad is, omdat
Karei hier van tijd tot tijd komt aanloopen.
Eva blijft nog steeds zwijgen.
Lieve God, gaat tante voort, wie weet of
hij niet ergens het „jawoord" is gaan halen.
't Kan best wezen, zegt het meisje ein
delijk.
Haar stem klinkt met de gewone kalmte,
haar handen beven niet meer, maar plotseling
ovevalt haar weer het groote gevoel van verla
tenheid van vroeger.
Zij had het niet anders kunnen verwachten
:'ij mag zich niet beklagen ze heeft het im
mers zelf zoo gewild.
Het Kerstavondje op Waterdam dreigt ge
heel in het water te zullen vallen. Maurits is er
niet, niemand weet waarheen hij vertrokken is
En ook Karei verontschuldigt zich, dat hij we
gens een keelaandoening den feestavond niet
"P Waterdam kan doorbrengen, wat zijn moe-
Ier zeer ontstemt. Zij steekt het briefje, dat
na >jez uap ui 'jtpejqas jeei{ npaujj op
sprekt er met niemand over.
Eva, die daar niets van weet, en erg opziet
len geheelen avond met Karei door te bren-
en, komt een uurtje later bij tante en vraagt
l aar verlof om, als het uitdeelen der geschen
ken is afgeloopen, naar haar broeder te gaan
cm den verderen avond bij haar familie door
te brengen. Robert's twee jongens zijn zulke
aardige kaboutermannetjes. Maar natuurlijk
alleen als tante haar missen kan.
Tante zet als eenig antwoord haar klein
zoontje op den grond en zegt tot het ventje:
Ziezoo, Kareltje, nu moet jij maar mijn ge
zelschap voor lief nemen. Het wordt een raar
feestje voor ons beiden." Ee spreekt gekrenkt
heid in deze woorden, hoe schertsend ook ge
uit.
Voor u beiden? herhaalt Eva.
Ja, Karei is ziek geworden en heett ook af
geschreven.
Wordt vervolgd.