c
WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN,
feuSikt&ii.
EEI1WEL1I NAAR M WERELD.
8e jaargang.
Dinsdag 19 Juni 1917.
No. 4S.
WIERINGER COURANT
OPGENOMEN „DE POLDERB O D E."
J-
WAARIN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en DONDERDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden f 0.60.
UITGEVER:
CORN. J. BOSKE'R. WIERINGEN.
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regeisQ&O
Iedere regel meer
,0.06
Bureau Hippolytushoef, Wieringen
BijbureauC. Slikker Cz.
Kleine Sluis-Anna-Paulowna
Agentschap A. Keuri» Gz.
Wieringerwaard
VERSCHERPING VAN DEN TOESTAND.
Niet dan uiterst langzaam, zoo schrijft de Stan
daard begint bij ons volk in zijn breedere la-
gen Je vrceze op te konaen, dat het ook in ons
land, met de volksvoeding ten slotte wel eens
'bang kon gaan spannen. En dit niet alleen omdat
in vele gezinnen het geld krap wordt, maar veel
meer nog, omdat er nu reeds geval na geval zich
opdoet, dat men voor zijn geld niet kan krijgen,
vat men voelt noodig te hebben.
Tal van zeer gewone voedingsmiddelen zijn
reeds nu óf ganschelijk niet meer te koop óf te
koop in zoo kleine mate en zoo duur, dat t aan
tafel als de disch wordt opgezet, ter dege te mel
ken is. En waar men nu gehoopt had dat een reeks
Regeeringsmaatregelen zonder eind ons ten slot
te dezen noodstand wel meester zou doen worden,
merkt men integendeel, dat de algemeene toestand
eer verergert dan verbetert.
Men had gehoopt, dat landbouw en veeteelt
ons rijke productie zou brengen, en die productie
neemt eer af. Er is te veel manschap gemobili
seerd. Het bouwland krijgt zijn eisch niet. En de
ouden van dagen, ja, zelfs de vrouwen op het plat
teland springen wel in, maar de solide mannen
kracht, die kan doorzetten, mindert zichtbaar.
Hier en daar begint ze reeds te onbreken.
Nu ware dit nog minder, zoo de invoer van ko
ren iets klimmen kon. Doch ook ten deze hoort
men eer van inkrimping, én voelt zich door de
vrees bekruipen, dat die inkrimping wel eens nog
veel ernstiger verhoudingen kon aannemen.
De Vereenigde Staten van Amerika blijven voor
ons het groote graanland, van waar de met graan
of meel geladen schepen naar ons toestoomen
Maar zelfs in Amerika sloeg ditmaal de oogst
tegen, en wat nog boozer klinkt, nu Amerika zelf
ten oorlog uittoog, heeft 't zelf over den gewensch-
ten voorraad te beschikken, en roepen zijn bond-
genooten wee en ach, om toch alle koren of meel,
dat nog voor uitvoer vatbaar zou zijn, voor hen
ook te l<ort. Ip Rusland is 't een angstkreet om
brood, tn hier door dreigt nu op zeer ernstige
wijze het gevaar, dat uit Amerika al wat nog kan
uitgevoerd, naar de hooge bondgenooten zal
scheep gaan, en dat hierdoor vooral de gewone
uitvoer naar Nederland, waarop in 8 maanden van
de 12 hier ons leven dreigt niet alleen minderen
zal, maar ten slotte wel eens geheel kon worden
gestaakt
Uit Rusland krijgen we vanzell niets. Roeme
nië is reeds lecgehaald door de mogendheden, die
elkaar op Wallachijsch- en Moldavisch territoir
slag leverden. Ten slotte zou alleen Argenluuf
ons den honger niet heel, doch dan toch hall
kunnen stillen.
Doch al komt ons van dien kant nog verademing
toe, krap, zeer krap staat over een driekwart
jaar onze voedingspositie toch te worden.
Niet aan het geld zal 't hangen. Geld zit er ui
ons land nog wel. Maar er zal voor uw lieve geld
geen brood meer te koop zijn.
Dat gevaar ziet onze Regeering dreigen. \'an-
daar dat ze zeer terecht alvast binnenhaalt, wat
binnen te halen is, maar er voor past, om t al
straks uit te deelen.
Steeds luider spreken de kenners van geval van
heuschen, wezenlijken hongersnood die dreigen
kon.
Hongersnood en koude.
Nu is er rijst te koop, maar hoe lang zal ook dit
nog duren En dan, als ons straks de ijzige koude
ons weer naar de vorst toe helpt O, 't kan zoo
bang worden.
In den Haag aangekomen, beijverden zij zich in
de eerste plaats om hunne woning in ie richten.
Deze bemoeijingen duurden eenige weken, en Lan -
cy moest daarbij de regeling en goeden smaak zij
ner vrouw bewonderen. Zij dacht aan alles; niets
ontging hare opmerkzaamheid en, eenvoudig als
zij was in alle dingen, hield zij zorgvuldig alle
overdreven weelde verwijderd, zonder in bekrom
penheid of smakeloosheid te vervallen. Nadat de
inrichting voltooid was, wijde Lancy zich meer
geheel aan zijne bezigheden, die een groot gedeel
-te van den dag innamen. Marie wachte zich wel
daarover te klagen, want zij had het karakter van
haar echtgenoot juist beoordeeld, en zag zich niet
zonder bekommering met een man verbonden, die
met zijne geheele ziel aan de wereld en hare vreug
de hing. Zij toonde zich zeer gewllig om alle ver-
strooijiingen en uitspanningen met hem te dee
len, welke hun standpunt, zooals hij meende, nood
wendig maakte; was er echter sprake van jiet ge
not van gevaarlijke en onmatige vertrooijing, dan
bracht zij met zachtmoedigheid, maar ook met vast
sid, ernstige bedenkingen daar tegen in, welke
i em te meer in verlegenheid brachten, dat hij niet
t t de mannen behoorde, die hun wil, bij gebrek
n redelijke gronden, met geweld en ruwheid
doorzetten. Hij zocht wel schijngronden hiertegen
tc stellen, maar zijne moralische filosofie moest
dan doorgaans voor de christelijke het veld rui
men. Zijne nederlagen veroorzaakte hem dan wel
eenig verdriet, maar Marie wist haren tegen
stand in zulk een overredenden vorm te klee-
den, hare woorden waren zoo weinig kwetsend
en haar toon zoo vleijend, dat hij op de overwin-
nares niet vertoornd werd, en de debatten op de
GEMENGD NIEUWS.
ZóóTs het straatpubliek
Zondagmiddag wandelde in de Schoolstraat te
's-Gravenhage, een militair met een jonge dame
Een kwajongen, van 10 a 12 jaar wierp iets naar
bedoelde jonge dame, dat later bleek smeer te
zijn, waarmee haar costuum was bespat.
De begeleidende militair, die 'n rijwiel bij zich
had, maakte rechts-om-keer en achtervolgde den
rakker. Het mocht hem gelukken, den bengel aan
het einde van dier straat bij den kraag te krijgen.
Hij poogde thans hem mede te voeren naar het
dicht bij gelegen politie-bureau. De jongen, die
zich gevangen zag, begon te schreeuwen en te gil
len als een blind varken, waarop ijlings tal
nienschen toeschoten.
«-><>« nipt wist wat er aan de hand was
Ten slotte geleek het veel op een kinderspel,
haak-aan-haak-aan genaamd, want aan den ben
gel, door den militair bij den pols gevat, hing
schreeuwend een dikRe juffrouw, die gilde
schreeuwde om.... den armen jongen toch los
te laten, en aan die vrouw weer een paar man
nen die niet minder schreeuwden.
Niettegenstaande dit alles was het den grenadier
gelukt het geheele slangetje in het politiebureau
te krijgen, toen echter door het publiek ,zijn rij
wiel werd gemolesteerd. Teneinde nu qrgcr te
corkomen liet de militair den kwajongen en dus
de sleep los.
Uit den Helder.
De 4-daagsche oefening van het
Reserve 26ste L. W. I.
De 4-daagsche oefening van het vroegere roode
bataljon van Zaandam is weer achter den rug. l.-t
is voor den Helder lang niet onopgemerkt voor
bij éeéaan' voor cen iro°t deel der landweprplich-
ligen was deze oefening niets anders dan pen va-
ntie. In de hotels kwam men handen te kort.
om hen die erwtensoep e d. niet meer gewend
-varen, naar behooren te bedienen. De stalhouders
maakten goede zaken, in groete Jan-Pleiziars door
kruisten de oude biggen de stad, dikwijls \vat bo-
hun bier, waar de Heldersche badplaats „Huis
duinen" van mee kan spreken. En de oefening zelf,
och wat exerceeren, een avondwandelingetje Ze
hadden het wel erger meegemaakt. Velen jstapten
Donderdag met leedwezen in den trein, hopende
op de terugkomst van een Bosboom, die ze dezen
zomer nog eens kennis wilde laten maken imet de
officieren.
Brandstof voor het oprapen
We lezen in het Rott. nieuws blad het vqlgendc:
Op het eiland Wieringen is het een oud gebruik
om schapenmest te verzamelen, te drogen! en dit
voor brandstof te gebruiken. Dit oude gebruik
komt thans weer in eere. Na schooltijd gapn ver
scheidene kinderen op de weilanden schapenmest
zoeken. Men bergt dit op tegen den kopenden
winter, en er zijn gezinnen, die het dan zonder
turf kolen of briketten klaar spelen.
De goedhartigheid van een arm vrouwtje ruim
beloond I
Een der groote Amsterdamsche geldmagnaten
werd in een der Amsterdamsche ziekenhuizen ver
pleegd.
Herstellend kreeg hij van den geneesheer verlof
zich eens naar z'n huis te begeven, maar de dok-
-'«1 UlsJt ut l4ctMi.Vr*Kf- iftfi klJirtlVuti
ialen tast hij in alle zakken, maar bevindt;dat hij
geen geld bij zich heeft, zoodat hij geen tramkaart
je betalen kan.
En zijn crediet in de tram blijkt niet gropt. Hij
vraagt den conducteur hem het geld voor te scbie
ten, maar deze is weigerachtig. Hij zegt den heer
dat hij aan de volgende halte moet uitstappen
Deze vertelt, dat hij uit het ziekenhuis komt maai
het helpt niets.
vreedzaamste wijze eindigden.
De gevolgen hiervan waren, dat Lancy de be
ginselen zijner gade steeds meer leerde achten; te
gelijk bevond hij zich in groote verlegenheid, hoe
onder deze omstandigheden zijne neiging tot ver
strooiing en genot altijd bevredigd te zien. Hij
dacht nog wel edel genoeg, om Marie niet haars
ondanks mede te slepen, maar wilde toch zijse
neigingen niet uitroeien, en nam daarom allengs
de gewoonte aan, dikwijls alleen in gezelschappen
en bij vermakelijkheden te verschijnen, en dan
was aan een zijner vrienden menigmaal de taak
opgedragen, hem onder voorwendsel van bezig,
heden van zijn huis af te fcalen.
Marie's denkwijze was te edel en haar hart te
rein, dan. dat zij tegen haren echtgenoot argwaan
zou hebben opgevat, en zij geloofde daarom ook
langen tijd dat bezigheden hem steeds van huis
hielden verwijderd. Marie had in den Haag eent
harer vroegere schoolvriendinnen uit het instituut
wedergevonden, welke gehuwd geweest en nu
weduwe geworden was. Hoewel zij wat ouder
was dan Marie, had toch tusschen haar de harte
lijkste vriendschap bestaan. Julie Rosboom (Ros-
boom had haar gemaal geheeten), behoorde tot
een onbekende familie, die haar uit eerzucht eene
opvoeding had doen geven boven haren stand.
Van de eerzucht gevoelens (ïarer familie door
drongen, streefde zij er naar, in alles de aanzien
lijkste en rijkste harer medepensionaires op zijde
te staan en zich aan haar aan te sluiten. Zoo had
zij ook de vriendschap van Marie met ijver ge
zocht. Julie was overigens uitstekend schoon,
geestrijk, goed, een weinig zwak, steeds er op be
dacht zich boven haar stand te verheffen, en het
gelukte haar,, de kleine wereld, waardoor zij om
ringd was, tot zich te trekken en aan zich te klui
steren. Hare onderwijzeressen gaven zich alle
moeite, om aan haren geest en haar hart eene be
tere richting te geven; maar bij het verlaten van
het instituut, was hare gezindheid nog dezelfde.
Spoedig daarop leerde de heer Rosboom, die
reeds bejaard was, maar een groot vermogen be^
zat, Julie kennen en begeerde haar, door haren
In de tram zit ook een vrouwtje, schraaltjes net,
maar heel armoedig gekleed. Zij vraagt aan den
man zonder geld of zij hem een dubbeltje mag
voorschieten.
De conducteur meent haar te moeten waarschu
wen ze zal het nooit terugzien, Maar het vrouw
tje geeft het dubbeltje, de zieke koopt zich een re
tour en vraagt het vrouwtje haar adres om
het geld te kunnen teruggeven.
De bekende geldmagnaat liet onderzoek daea
en nu bleek, dat het raenschje. van wie hij een dub
beitje geleend had, in zeer behoeftige omstandig
heden leefde. Zij ontving een paar dagen later een
wissel van 1000 en 10 cent.
't is te hopen dat de conducteur het leest. Het
geval is beslist historisch.
Vijf millioen valsche broodkaarten.
De Kölnische Lokal Anzeiger meldt, dat vijf
millioen valsche broodkaarten in omloop zijn,
waardoor 364 millioen K.G. levensmiddelen in
verkeerde handen zijn gekomen.
Drie landstormers onder Ter Apel begaven
zich bij nacht op 't smokkelpad. Het gelukte hun
inderdaad smokkelwaren over de grens te bren
gen, maar op de terugreis werden ze door de grens
wacht aangeroepen. Twee huner riepen terug
kommiezen" en vervolgden hun weg. De derde,
die zich op eenigen afstand bevond, loste in zijn
zenuwachtigheid twee schoten, waardoor een der
schildwachten gedood werd. Tegen den dader is
thans 3 jaar gevangenisstraf geeischt.
Verlof voor landstormers.
Zaterdagavond half zeven werden, te Alkmaar
de landstormers van de lichtingen 1908, 1909 en
1910 tot hun groote vreugde, in kennis gesteld
met een pas afgekomen order van den opperbevel
hebber, waarbij bepaald werd, dat zij des Zater
dagsavonds voor zoover den dienst dit toelaat 24
uur verlof krijgen.
Vooral voor de gehuwden en de mannen met
een klein bedrijf was dit een vreugdevolle mede-
deeling.
- 7 van de
gemeente Blokker (N.-H.) speelde zich deVil4cn.
de geschiedenis al.
De Enkh. Ct. deelt daaromtrent mede
De agenda bevatte o.m. benoeming van een tai-
ngster voor schoolprivaten. Toert de 6 stembiljet,
ten waren ingevuld en geopend ronden worden,
verzette zich daartegen de le wethouder. Hij
drong er op aan, dat de stemming niet geldig zou
worden verklaard. Dit ging natuurlijk niet. er waa
geest en hare schoonheid medegesleept, tot zijne
gemalin, terwijl hij haar, om de groote onevei
digheid der jaren aan te vullen, bij verdrag de
helft van zijn vermogen verzekerde. Julie dacht
Jat zij hare ouders kon nuttig worden, hare toe
komst verzekeren, veel goeds doen, en zich ook
den weg tot de groote wereld openen. Zij reikte
dus hare hand aan Rosboom. Door haren echt
genoot voortgesleept, die er zijn geluk in stelde
haar te zien schitteren, verloor zij spoedig de uit
het instituut haar nog bijgebleven goede indruk
ken, en haar denken en streven was nu alleen ge
richt op het genot der weelde en der vermaken,
die haai' van alle zijden omringden.
Na twee jaren stierf den heer Rosboom. Om
tieeks dezen tijd, kort voor den dood haars echt-
genoots, ontmoette de pas gehuwde Marie Julie
de kringen der hooge gezelschappen, waarin
deze, twee-en-twintig jaren oud, vrij, jopg, rijk
en wegslepend schoon, juist haar triomf vierde.
Mevrouw Rosboom hield het voor het grootste
geluk, dat haar ooit had kunnen te beurt vallen^
met Marie, die zij wel het meest benijd had,' nu
op gelijken voet te staan, en zij trok met groote
blijdschap partij van de zich aanbiedende gelegen
heid om hare vriendschap met mevrouw Lancy
te vernieuwen. Marie kwam haar, deels door
herinneringen der genegenheid, welke haar vroe
ger verbonden had, deels echter uit een gevoel
van medelijden voor de jonge vrouw, welke we
reld in hare strikken hield verward, vriendelijk
te gemoet. Zij maakte dadelijk van de vertrouwe
lijkheid gebruik, om mevrouw Rosboom over de
ze omstandigheid te onderhouden. Julie hoorde
haar opmerkzaam aan, want haar hart was in
den grond goed en bewaarde nog diep verborgen
eenige herinnering aan de achtenswaardige me-
rouw Westenoort en hare raadgevingen; maar
steeds deer vermaken in beslag genomen en door
eerbewijzen en vleijerijen omringd, gaf zij hare
vriendin lachend gelijk, beloofde over hare woor
den na te zullen denken, en wierp zich op nieuw
in den tuimel der feesten.
Toen zij Marie eens weder in een gezelschap
aantrof, naderde zij haar met de woorden
„Hoe gaat het u, kindlief, gij schijnt lijdend
J vrocö Mari« verbaasd, „mij deert niets.
Wat bcengt u op die meening
„Kom, kom, lieve kleine, houd u niet zeo aterk-
uwe gezondheid is wankelend; ik weet dit zeker,'
gij moet meer zorg voor uwe gezondheid dragen!
Maar waarom lacht gij toch
„Omdat gij mij met geweld ziek wilt maken."
„Wilt gij dan Lancy logenstraffen Gisteren
zeide hij mij nog in de opera, dat uwe zwakke ge.
zondheid u niet veroorloofde hem te vergezellen.
Hetzelfde zeide hij mij op meer plaatsen, waar wij
elkander aantroffen, en eerst voor acht dagen hij
het groot gemaskerd hal bij den Franschen gezant
Gij wordt op eens ernstig. Ik geloof te raden, wat
er van de zaak is, mijne kleine vrome; gij wilt
niet naar de opera, niet naar het gemaskerd bal
gaan, omdat gij misschien naar de kerk gingt,
niet waar; dat is de geheele zaak, en uw lieve
gemaal heelt u ziek gemaakt, omdat hij zich
schaamde om die rede alleen te moeten verschij
nen Doch laat u raden, dweepstertje, laat uw
echtgenoot niet alleen gaan, maar vergezel hem
en vehinder hem kwaad te doen
„Ik stel alle vertrouwen in mijn echtgenoot."
antwoordde Marie, „en zou zijn karakter onrecht
doen, als ik den geringsten argwaan voedde om.
trent zijn gedrag."
i.Als het zoo is, antwoordde Julie met wat ge
dwongen ernst. ..en als ge van uwe zaak zekev
zijt, dan heb ik niets meer te zeggen, en alles gaat
zoo als het behoort."
Marie werd ten gevolge van dit gesprek zeer na-
denkend, en toen zij te huis was gekomen, kon
zij de pijnlijke en donkere beschouwingen, die zich
aan haar opdrongen, niet verbannen, ja eene vol
komen moedeloosheid greep een oogenblik hare
ziel aan. Dat. wat zij vóór haar huwelijk gevree.
had, begon zich te verwezenlijken, en zij kon daar
omtrent niet meer bedriegen. Haar echtgenoot be
toonde haar wel in zijn uitwendig gedrag alle ach
ting en welwillendheid, maar hunne zielen ver
stonden elkander niet en hare neigingen en wen-
schen stonden recht tegenover de zijnen.
(Wordt vervolgd.)