J WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
TABAK VAN
J. RKEUSS
8e jaargang.
Vrijdag 27 Juli 1917.
No. 56
ALKMAARSCHE
Overal verkrijgbaar.
feuilleton.
WIERINGER COURANT
WAARIN OPGENOMEN „DE POLDERBOD E."
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden f 0.60.
UITGEVER:
CORN. J. BOSKBR. WIERINGEN.
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regelsf 0„.0
Iedere regel meer0.06
Bureau Hippolytushoef, Wieringen
Bijbureau: C Slikker Cz.
Kleine Sluis-Anna-Paulowna
Agentschap A Keuris Gz.
Wieringerwaard
GEMENGD NIEUWS.
Een ongeluk op den Wetterkorn.
De Basler Nachrichten meldt Vier jongelieden
uit Bazel bestegen des morgens den Wetterhorn.
Reeds om acht uur zag men hen op den top. Bij
de daling, nauwelijks 20 meter langer had het on
geluk plaats. De jongelieden hadden zich met tou
wen aan eilkaar gebonden, daar ze een lange rij be
vroren trappen hadden af te gaan. Daarbij moet
een van hen zijn evenwicht hebben verloren. De
anderen probeerden nog den vallende tegen te
houden; waarschijnlijk heeft zich in een korte spai.
ne tijds een strijd op leven en dood afgespeeld.
Ten laatste stortten alle vier langs de steile hel
ling in een kloof, waar ze alle vier tegelijk den
dood vonden. Een oude gidsdie met een Hollan
der en een tweede gids bijna tegelijkertijd den
Wetterhorn bestegen had, was getuige van het
ongeluk, zonder iets te kunnen doen.
De Wetterhorn, de bekende Apentop in het
Berner Oberland, is omringd door gletschers en
meer dan 3700 M. hoog.
DUITSCH SCHIP GETORPILEERD
Het Duitsche kolenschip Norderney, van Rotter
dam naar Denemarken, is Maandagmorgen nabij
Texel, ter hoogte van de Noorderhaaksgronden,
pl.m. 2 mijl uit de kust, getorpilleerd, waarschijn
lijk door een Engelschen onderzeeër. De torpedo
trof het schip in de stookplaats, waardoor een sto
ker van 19 jaar gedood werd. Het schot verbrij
zelde een der beide scheepsloepen. Het schip is
op de waterdichte schotten van de machinekamer
blijven drijven. De bemanning begaf zich onmid-
delijk na de ontploffing in de eenig overgebleven
sloep en werd korten tijd daarna opgenomen door
met' een'
"''andere Nederlandsche torpedoboot naar het schip
terug.
Uit den Helder schrijft men nog het volgende
Dinsdagavond te 10 uur is de Maandagmorgen
getorpileerde Duitsche kolenboot in de haven van
Nieuwediep binnengesleept door de „Titan". Het
schip maakte zeer veel water. Van de achterste
ven stak bijna niets boven water uit, zoodat het
wel een wonder mag heeten, dat het schip niet ge
zonken is. De schoorsteen was stuk geschoten,
voor zoover wij hoorden, is alleen een stoker ge
dood door den luchtdruk van de torpedo. De ka
Roman uit het hoog Duitsch.
pitein, le stuurman en de bootsman waren aan
boord gebleven, het overige der bemanning was
om 12 uur reeds door een torpedoboot in den Hel
der gebracht. Den geheelen dag waren zeer Neel
nieuwsgierigen op den dijk, waar vandaan zelfs
het torpileeren waargenomen is. Van het binjien-
sleepcn waren duizenden getuigen.
Het Duitsche schip „Mercur", eveneens van Rot
het Molengat en heeft veilgheidshalve de. ver
dere reis voorloopig afgebroken.
Ingestort.
Te St. Pieter (L.) is gisteren tijdens het SQnaft-
uur op het werk der Mergel-exploitatie, het/gr^ol
ste gedeelte van een pas opgebouwden mergel-
muur ingestort. De muur, die hoog tegen den bprg
was; opgebouwd, moest tot steunpunt dienep van
een inrichting om de uitgegraven mergel direct in
de gereedliggende schepen te laten glijden. De Wil
helminaweg die bergopwaarts voert en de la$é ka
naaldijk, zijn geheel door de neergestorte n ?rgel-
blokken versperd. Het schijnt, dat de alda; uit
gevoerde bouwwerken niet uitmuntend dooncjli-
ditèit en dat het bouwtoezicht veel te wenécljen
overlaat, want een zijmuur van een pas gebcAjwde
rnachineloods is zoodanig verzakt, dat zij op om
vallen staat. Een groot aantal nieuwsgierigen werd j
uit vrees voor nieuwe instortingen op een aJ't d .i
Uit Schagen up ae juii oi xu.xtr pu.. I
makrtwaren aangevoerd 180 paarden, waarbij 25
veulens. Besteed werd voor: Rijtuigpaarden van
700 tot 1050, 3 jarige paarden van 450 tot
700, 1 en een half jarige paarden van 25 tot
375 veulens 120 tot 200, hitten van 150
tot 500, werkpaarden van 300 tot 650.
De handel was over het geheel traag, vooral
in de laatste afdeelingen. Eene uitzondering maak
ten de betere kwaliteiten bij rijtuigpaarden en 3
jarige
Jammer, dat de aanvoer juist daarvan gering
Onvoorzichtig.
Een meisje sprong Woensdag t,e Amsterdam uit
den trein komende uit Zaandam, vóór deze stil
hield. Zij geraakte onder de wielen, met het ge
volg dat haar linkerarm tot aan den schouder ver
brijzeld werd. Zij is naar hel gasthuis overge
bracht.
Wat in Engeland niet mag worden gezegd.
Naar de Daily Express mededeelt werd te New
castle een Ier tot een geld boete van 120 gulden
veroordeeld, omdat hij in het openbaar had- be
weerd, dat de Engelsche koning niet meer recht
bezit om te heershcen dan de Duitsche keizer en
dat de Duitschers ten slotte toch zouden winnen.
Voor bierdrinkers
Volgens een mededeeling van den Ned. Bond van
koffiehuis-"en restauranthouders zal binnenkort
door de brouwerijen slechts één soort bier wor
den geleverd tegen een nog veel hoogeren prijs
dan tot heden het geval is, terwijl de afnemers
slechts de helft kunnen bekomen van de hoeveel
heid, die onder normale omstandigheden door hen
betrokken werd.
Een Vredes postzegel.
Zwitserland- is-voornemens in het jaar van den
vr-dc C:«;n postzegel uit f" 1u- -J-bbel zoo
ifroit -al /Aio afè wr, onder oc
HÜ2."? 3 «trn dilgêSCnreven Den
eersten prijs behaalde het onderwerp „Europa"
van Otto Baumberger te Zürich. Dit zal Jan ook
voor den vredespostzegcl gebruikt worden
De meeuwen als verraders der duikbooten.
In het Londesche tijdschrift „Coutry Life",
rchrijft een zeeman, die maanden lang in de Noord
zee op jacht naar duikbooten geweest is, dat in tal
van gevallen men slechts de vlucht der meewen
te volgen heeft om een duikboot op 't spoor te
komen. De vogels hebben onbewust den zoekers
onschatbare diensten bewezen. Niet zoodra heeft
Weer werd hij op heeter daad in buurvrouws
tuin betrapt. Maar ditmaal sloeg de weduwe een
anderen weg in.
Op zekeren dag werden karren vol nieuwe stee
nen achter het heggetje afgeladen; er verschenen
werklieden met hunne gereedschappen en deze
metselden in enkele dagen een door glasscherven
gekroonden muur.
Johannes Timpe en vrouw Karolina waren daar
over natuurlijk zeer ontstemd. De baas diende een
bezwaarschrift in, omdat hij beweerde, dat die
muur het licht van zijn werkplaats betimmerde. Er
verscheen ook een commissie, om zich op de
plaats zelve van de waarheid zijner bewering te o-
vertuigen, maar deze kwam tot het resultaat, dat
de afstand van den muur lot het huis te groot was,
om de gegrondheid van het bezwaar te erkennen.
Zij moesteen zich dus in het onvermijdelijke schik
ken. Alleen de grootvader verheugde zich heime I
lijk in de wraak der buurvrouw. Hij kon toch niet
zien en de tuin was hem dus volkomen onverscil-
l*g.
„Dat hebt ge nu aan uw lief zoontje te danken,"
zeide hij herhaaldelijk. Johannes Timpe en zijn
vrouw moesten dan zwijgen, want zij konden hem
geen ongelijk geven.
Het viel den draaiersbaas en zijn vrouw zwaar
er aan te gewennen, dat zij geen aandacht meer
konden schenken aan hetgeen aan de andere zijde
van den muur voorviel en het was wel te voorzien
dat Frans zich het minst van allen in het onver
mijdelijke zou schikken. Op zekeren dag kon hij
het niet langer uithouden, zonder eens in den aan-
grenzen'den tuin te zien. Hij kwam op een geluk
kig denkbeeld. In den hoek, waar de muur aan het
huisje grensde, stond een groote lindeboom, die
hun scherpziend oog een periscoop ontdekt of ze
vliegen uit het water op en vliegen in groote krin
gen om het zonderlinge voorwerp heen, waarbij
ze een luid verwonderd geschreeuw doen hooren.
dat de in den omtrek kruisende schepen opmerk
zaam maakt.. Meer dan eens hebben deze mecu
wen een onderzeeër doen vinden dien men langen
tijd vergeefs gezocht had.
„Coutry Life" brengt tevens in herinnering, dat
papegaaien het naderen van vliegers kunnen waar
nemen, lang voor het mcnschelijk oog ze vermag
te ontdekken.
Een ander bekend feit is, dat wilde vogels dik
wijls behulpzaam zijn bij het uitvinden van verbor
gen vijandelijke artilleriestellingen. Zij vliegen n.1
in zwermen weg van punten, waarvan het kanon
gedonder uitgaat en keeren terug onmiddellijk na
dat het schieten heeft opgehouden.
Een smokkelende hond.
Woensdag werd tusschen Didam en de grens
een hond aangehouden en gevisiteerd. Het bleek
dat het dier, dat herhaaldelijk dcnzelfden weg had
fgelegd, op smokkelarij was afgericht. Het had
eenige stukken zeep om den buik hangen, die net
es verborgen waren. Hel dier werd vervolgens, ge
heel overeenkomstig de wettelijke voorschriften
opgebracht".
Een Rommannetje.
We hebben gemeld, dat het Nederlandsche mo
torschip „Timor" op de Noordzee door een Duit-
che duikboot werd in den grond geboord. In ver
band hiermee moet van een romantische geschie
denis worden melding gemaakt.
Toen n.1. de onderzeeër schoten losie en de be-
jaar uit het schip het dek opstuiven en in dé i v
pringen. ,t Was een wees, die in Engeland kennis
gekregen had aan een Nederlandsche matroos. De
e was weer naar Nedrland vertrokken en nu had
zij zich met of zonder voorkennis van de beman-
ring in de „Timor" verborgen om in Nederland te
komen en daar haar matroos op te zoeken.
Met de anderen werd zij gered en naar IJniui-
den gebracht. Zij heeft zich daarop naar den En
gelschen consul begeven en deze heeft gezorgd
dat zij naar Rotterdam ging. vanwaar ze helaas
zonder matroos per eerste gelegenheid weer
naar Engeland terug gaat.
zijn takken ver over het dak van het huisje uit
breidde en op warme zomerdagen een uitstekende
bescherming tegen de zonnestralen aanbood. Door
een dakluik kwam hij onmiddellijk op den boom,
legde een plank over twee takken en zag nu ver
genoegd de wereld in.
„Van hier kan men heel ver zien," had hij naar
beneden geroepen. En Johannes Timpe, die eerst
geschrokken was van de waaghalzerij van zijn eeni
gen zoon, maar toen wel moest lachen, was even
eens naar den zolder gegaan, had zijn welgedaan
lichaam met moeite door het luik naar buiten ge
werkt en naast zijn spruit plaatsgenomen.
Waarachtig, de jongen had gelijk. Hierboven kon
men zich gemakkelijk troosten over het verlies
van het vroegere uitzicht.
Tet wille van den zoon werd het dakluik groo-
ter gemaakt. De knechts moesten een soort brug
van het luik naar den boom maken; en voor de
veiligheid werden boven in de kroon rondom den
stam zitplaatsen gemaakt, die door een hek om
geven werden. Dit uitkijkje werd ter eere van den
ontdekker „Fransje's rust" genoemd. Maar Johan
nes Timpe noemde het zijn „wachttoren". Het ver
blijf tusschen hemel en aarde was gedurende de
eentonige lange avonden een aangename afwisse
ling en gaf nog weken lang stof tot gesprek.
Toen grootvader dat zagen en hameren boven
zijn hoofd vernam, deed hij in het geheim bij dt
knechts onderzoek naar de oorzaak van dat ge
timmer, daar men hem om zeer goed bekende re
denen wijselijk niets van het gedurende de laatste
weken voorgevallene gezegd had. Dagen lang
zweeg hij er over. Maar op zekeren avond, toen
baas Timpe genoegelijk met zijn zoon op den
wachttoren zat te praten, kon de grijsaard zich
niet langer bedwingen en in een gesprek met zijn
schoondochter, daaronder in het prieel, maakt®
hij opzettelijk op luiden toon de opmerking, dat in
zijn tijd de ouders hun jongens over de knie zou
den gelegd hebben, wanneer zij zich vermeten had
boomen te klauteren, en zich aan het ge-
den, in
vaar bloot te stellen van armen en
beenen te bre-
ken Maar tegenwoordig scheen het wel. alsof de
ouders er naar streefden, hunne kinderen een
slecht voorbeeld te geven.
„Ja, vroeger, wie dacht vroeger aan zoo iets
Met de jaren was de -oudste Timpe echter aan
die klauterliefhebberij van vader en zoon gewoon
geraakt en zelfs had het hem eens levendig
speten (natuurlijk zeide hij dit niemand), dat zijn
jaren en zijn blindheid het hem onmogelijk maak
ten, ook eens daar van boven de menschen „in den
pot te kijken".
Op het middaguur van den dag, waarop Kruse-
meier en Liebegott in de vroegte hun oordeel over
Frans Timpe's nachtbraken ten beste hadden ge
geven, zocht deze zijn vader in het tuintje op. Hij
was juist van het kantoor gekomen, en daar het
eten nog op zich liet wachten, wilde hij het nieuw
tje, dat hij meegebracht had, terstond aan zijn va
der meedeelen.
Baas Timpe stond bij zijn bloembedden, die hij
gewoon was eigenhandig om te spitten en te be
zaaien. De eene tip van zijn schootvel tusschen den
band gestoken, de pet eenigzins scheef op zijn nog
zwaar grijs haar, stond hij. op zijn schoffel geleund
naar den grond te kijken. In zijn vrije morgen- en
middaguren was hij gewoonlijk in den tuin bèzig,
wat voor hem bepaald een uitspanning was. Den
geheelen winter door verheugde hij zich reeds op
het voorjaar, dat hem in staat zou stellen, weer
aan zijn liefhebberij voor het kweeken van bloe
men en groenten te voldoen.
De Aprilzon scheen koesterend op de boomen en
struiken, waaraan reeds het eerste groen zichtbaar
werd en een frissche aardlucht steeg op uit den
kiemenden bodem en kruidde de lucht.
Toen Johannes Timpe zijn zoon in het oog kreeg
was zijn eerste vraag, hoe het op het kantoor ging.
Iti de herhaalde woorden „Nu, hoe heb je het van
daag gemaakt zijn ze tevreden over je lag
al de teederheid, die hij voor zijn zoon steeds in
zoo hooge mate gevoelde.
Frans hoorde deze vraag vandaag in het geheel
niet, maar zeide
„Weet ge nog wel vader, dat die muur voor mij
opgericht werd
Baas Timpe zag bij deze vraag vreemd op.
„Zeker, mijn jongen, maar wat bedoel je daar
mee
Frans zweeg een paar minuten, want het school
hem te binnen, dal hij eerst nog iets nutligers te
doen had, dan terstond op de vraag zijns vaders te
antwoorden. Hij haalde een haarborsteltje uit zijn
zak, bekeek zich aandachtig in het spiegeltje, dat
daar achter op zat, streek toen zijn volgens de
nieuwste mode koket in het midaen gescheiden
haren glad, trachtte aan de punten van zijn ontkie
menden knevel een symmelrischen vorm te geven
iloot zachtjes, ging vervolgens wijdbeens met de
handen in zijn zakken voor zijn vader staan en ant
oordde toen eerst
„Wie zou het ooit gedacht hebben, dat ik nog
aan de andere zijde van den muur zou komen
Denk eens aan Mijnheer Urban is met de weduwe
daarginds getrouwd en nog wel geheel ;n s.ille, op
een reis, die hij onlangs gemaakt heeft. Zelis het
kantoorpersoneel heeft het vandaag eerst verno
men. Er zal namelijk voor ons een feest gegeven
worden. Mijn oude vijandin is dus nu de vrouw van
mijn chef geworden is dat niet een mooie grap?"
Deze mededeeling kwam Johannes Timpe zoo
onverwacht dat hij eerst geen woorden kon vin
den, maar slechts zijn pet verschoof en met de
vingers zijner linkerhand zijn ongeschoren kin
wreef. Dat was altijd een tccken. dat hij «rnstig
over iets nadacht. Toen zeide hij langzaam
„Wel. wat een slimmert Een mooi stuk grond
daarginds en wrat dc hoofdzaak* is, mevrouw Kirrh
berg. of nu mevrouw Urban. moet veel geld heb
ben. Hel is weer de oude geschiedenis waar voel
is. komt veel bij."
Baas .Timpe slak de hand onder zijn schootvel,
haalde een groote. ronde, beschilderde snuifdoos
te voorschijn, humde eenige malen en nam toen
voorzichtig een snuifje.
Maar dat was nog niet alles, vertelde Frtns ver
der. Men was van plan het grootste gedeelte van
den tuin in bouwterrein te veranderen er. dn .r een
groote fabriek, voorzien van de nicu vstc machines
cp te richten.
(Wordt vervolgd.)
