WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. f ALKMAARSCHE i TABAK VAN J. K. KEUSS f 8e Jaargang. Vrijdag 7 September 1917 No. 67. fetilltetw Overal verkrijgbaar. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT EIKEN DINSDAG en VRIJDAG Abonnementsprijs per 3 maanden 0.60. BEKENDMAKINGEN. De directeur van het distributiebureau brengt ter kennis van de ingezetenen dat a. de verkoop van thee tot den 12den September 1917, verboden is; b. dat tot 12 September 1917 op het lichaam ee- ner broodkaart der 25ste week door de winke liers koffie geleverd mag worden tot een hoe veelheid van 0.2 K.G. c. dat van 13 September tot 30 September op het lichaam eener broodkaart van de 26ste week door de winkeliers koffie of thee mag worden geleverd tot een hoéveelheid van 0.05 K.G. thee d. dat aan landbouwers aan wien graan van den ooost 1916 is gelaten, vóór 12 September kof fie en na 12 September kolfie of thee tot ten hoogste de vastgestelde rantsoenen mag wor den geleverd door de gebruikelijke winkeliers e. dat de winkeliers die overeenkomstig deze be palingen, lichamen van broodkaarten in ont vangst neemt, zich verbindt af te dragen ten behoeve van het Rijks Distributiekantoor voor Koffie en Thee; 1 ct. per broodkaart geldig voor de 25ste week en 1 ct. per 4 broodkaar ten geldig voor de 26ste week. I. winkeliers die vóór 30 September hunne voor raad niet wenschen aan te vullen moeten de in ontvangst genomen broodkaarten inpakken van 100 stuks, met het voorgeschreven bedrag aan distributiekosten doen toekomen aan het T. K. D.» Deze toezending zal voor de eerste maal 20 en voor de 2de maal 30 September moeten geschieden, g. dat winkeliers door wien aan landbouwers overeenkomstig het bepaalde onder d, koffie of thee is (wordt) geleverd, van de aldus ge leverde hoeveelheden kennis moeten geven aan het distributiekantoor onder opgave te vens der namen bij wien zij hun voorraad wen schen aan te vullen. In verband met het bovenstaande is het natuur lijk in ieders belang de grootste mogelijke zorg te dragen dat de lichamen der broodkaarten niet ver loren gaan. De directeur voornoemd. W« F. LUB. ONDERWIJS IN VREEMDE TALEN. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van WIE RINGEN brengen ter algemeene kennis, dat deze gemeente aan de O. L. school te HIPPOLYTUS- ADVERTENTIËN: van 1-5 regels f O.&O Iedere regel meer0.06 UITGEVER: CORN. J. BOSKE'R, WIERINGEN. Bureau Hippolytushoef, Wieringen Tel. Interc. No. 10. Bijbureau C. Slikker Cz. Kleine Sluis-Anna - Paulowna. Agentschap A. Keuris Gz., Wieringerwaard. 17. Wanneer Johannes Timpe, nadat hij lang genoeg op zijn „wachttoren" gezeten en zich aan allerlei zonderlinge gedachten overgegeven had, eindelijk langzaam en peinzend naar beneden kwam, dan werd het gesprek in het kleine prieeltje in den tuin opnieuw opgevat en tot in het oneindige uit gesponnen. Achteraan in een hoekje zat dan vrouw Karoli- na op haar rieten stoel, met haar tulen muts met zacht lila linten op en een keurig gestreken bont gestreepte schort, die altijd even netjes moest zijn, voor. Het reeds grijze haar was in het mid den netjes gescheiden en het vriendelijk gezicht geleek op dat eener matrone, die er op gesteld is, ook nog op haar gevorderden leeftijd een goeden indruk te maken. De breinaalden klapperden on ophoudelijk en slechts nu en dan rustten hare han den in den schoot. Dan hief zij haar hoofd op, drukte den bril vaster op haar neus en vroeg „Kom je haast beneden, vader Sedert groot vader altijd de „oude" genoemd werd, zeide zij tot haar man vader. Naast haar zat, in zijn ver sleten,zwartleeren leuningstoel, dien men iederen dag voor hem bracht, weggedoken, de drieëntach tigjarige grijsaard, die altijd zweeg en naar het scheen nergens belang in stelde, hoewel hij naar ieder woord en het minste gedruisch luisterde; hij sprak slechts dan, wanneer de noodzakelijkheid hem daartoe dwong. Thomas Beier maakte Donderdags ook deel van den familiekring uit. Reeds sedert vele jaren moest de meesterknecht één dag in de week den avondmaaltijd bij zijn baas gebruiken. Dat was nog een goede gewoonte uit den tijd, toen de knechts kost en inwoning bij hun patroon genoten hUEF onderwijs zal worden gegeven in de FRANSCHE en ENGELSCHE talen Tot dit onderwijs zullen worden toegelaten zoo wel jongens als meisjes van 10 tot en met 16 jaren Leerlingen kunnen niet aan het onderwijs in BEIDE talen deelnemen. Het doel van het onderwijs is de vreemde taal te lecren lezen en daarin te correspondeeren. In elke taal zal per week 2 uur les worden ge geven. Dag en uur van het onderwijs zullen nader, in overleg met de leerlingen worden bepaald. Het schoolgeld bedraagt 1.per maand en per taal waarin men\>nderwijs ontvangt. Aanmelding behoort te geschieden vóór 1 Oc- tober a.s. bij het Hoofd der school te HIPPOLY TUSHOEF. Burgemeester en Wethouders van Wieringen A. PEEREBdOM. De Secretaris, VAN DUIN. Wieringen 3 September 1917. RECLAMES HOOFDELIJKE OMSLAG Bqrgemeester en Wethouders van Wieringen maken bekend, dat aan hen, die bij den Raad be- zwaarschriften hebben ingediend tegen hunnen aanslag in den hoofdelijken omslag, op ZATEk- DAG, 15 September a.s\des namiddags van 6 uur de gelegenheid zal worden gegeven hunne bezwaren ten overstaan van de daoit.e benoem de Raadscommissie mondeling toe te lichten. Burgemeester en Wethouders vap Wierin<|eT» A. PEEREBOOM. De Secretaris, VAN DUINi Wieringen 5 September 1917. GEMENGD NIEUWS. Brandstoffenkwestie. De correspondent van het Hbl. te schrijft Emmen en als het ware als leden van diens familie be schouwd werden. Dikwijls werd die kleine kring nog vergroot door Krusemeier, die, eer zijn dienst begon, nog een kwartiertje kwam praten. Wij kunnen hier ter stond bijvoegen, dat die waardige ambtenaar reeds sedert bijna twintig jaar zaken met Johan nes Timpe deed; niet in zijn hoedanigheid van be waarder der nachtelijke rust, maar als voetbeklee dingskunstenaar, wien het maken en lappen van de schoenen der geheele familie was opgedragen. En daar hij een knappe dochter had, met wie Tho mas Beier door een zonderlingen samenloop van omstandigheden kennis gemaakt had, om ten slot te zijn hart aan haar te verliezen, zoo koos hij ook onveranderlijk den Donderdag voor zijn bezoe ken uit, om dan levendig deel te nemen aan de ge sprekken over het vraagstuk van den dag. Zijn hoofddoel echter was Thomas Beier nauwkeurig gade te slaan en hem door plotseling gestelde kruisvragen aan een verhoor te onderwerpen, waardoor het hem mogelijk zou worden, eindelijk den dag te vernemen, waarop de meesterknecht juffrouw Helene Krusemeier als wettige vrouw1 zijn huis zou binnenleiden. Wanneer het gesprek zich daarentegen om politiek bewoog, dan was het vermakelijk te hooren, met welk een overtui ging de heer Krusemeier zich op de onfeilbaar heid van het corps ambtenaren beriep Een vaste spreekwijze van hem was dan „Liebegott en ik behcoren tot de politie en die weet alles," Johannes Timpe zag in den laatsten tijd de be zoeken van den huisschoenmaker en nachtwaker met een zekere spanning te gemoët, die haar ver klaring daarin vond, dat Krusemeier steeds iets nieuws wist mede te deelen; hij wist altijd het een of ander omtrent den bouw van Urban's nieuwe fabriek te vertellen, daar hij in een der kleine huisjes aan den anderen kant van het bouwter rein woonde en dus dag aan dag kon zien, wat daar gebeurde. En onze draaiersbaas stelde bu eenmaal belang in ieder klinigheid, die met Reo nanm van 2ijn grooten concurent verbonden Wie. Tinipe had wel is waar veel beter inlichtinjfMi kunnen inwinnen bij Frans, maar deze wil ledsrif den dag. waarop hem de groote eer te Keurt 3*11 Het moge dan wat overdreven zijn, dat de ver vener« zelf anthraciet toebedeeld krijgen, dal het »|yt de brandstoffendistributie nog lang niet in orde is, is helaas maar al te waar. Zoo ziet men dat een gemeente, waar zoo goed als geen fabrie ken z:jn, de beschikking krijgt over groote hoe- veelh. Jen fabrieksturf, zelfs zonder dat om turf gevraagd, is gevraagd is; dat een burgemeester eener andere gemeente in Drente de toegezonden anthraciet moet weigeren, daar hij zelf voldonde turf ir< de gemeente ter distribueering bezit en bo vendicn de meeste inwoners hun eigen turf gra ven; lat in een gemeente reeds evenveel, zoo niet meer kolen zijn ontvangen dan andere jaren. En terwijl daar in de veenderijen enorme hoe veelheden turf droog ter verzending gereed staan, voornamelijk te Nieuw - Amsterdam, Klazieni- veen en Barger - Oosterveen, liggen de schippérs in laljge rijen in de kanalen aldaar op vracht te wichten. Over eenige weken zal de vraag naai scheepsruimte voor het vervoer van aardappelen en beetwortelen toenemen en als dat afgeloopbn is, zilten we misschien midden in den winter. Het verv er per schip is dan gestre md,terwijl het pei as uiterst gebrekkig en kostbaar zal zijn, zooals in den afgeloopen winter gebleken is. De voor spelling is dan ook niet gewaagd, dat er massa's goed brandturf in het veen zullen staan, terwijl n „Holland" niet te krijgen zal zijn. Kwestie tusschen burgemeesters en bakkers. Te Vaals bestaat tusschen den burgemeester :n d. bakkers een conflict over de terugbetaling A ngeveer 1000 aan de distributiekat, door laatsgenoemden. De bakkersbond heeft nu een parig besloten, niet te betalen. Dientengevolge dreigt de burgemeester met stopzetting van alle bakkerijen. Den minister is om bemiddeling ver zocht. Onder de hooge hoed. Een zeer deftig gekleed heer trok de aandacht van een kommies, in 't bijzonder zijn glimmende hooge hoed. 't Bleek een prachthoed te zijn. Toen de hoed gevallen in den familiekring van zijn patroon een glas wijn te mogen drinken, zeer teruggehoudend geworden. Wanneer zijn vader bij hem bevredi ging zijner nieuwsgierigheid wilde zoeken, dan kwam hij met allerlei uitvluchten voor den dag Hij nam een air van gewicht aan, haalde zijn schouders op en herhaalde telkens dezelfde woor den „Dat is een kantoorgeheim, vader. „Wij" kooplieden hebben onze grondbeginselen, waar van wij niet mogen afwijken. Ik kan u alleen zeg gen, dat er groote dingen worden voorbereid." Johannes Timpe drong dan niet verder bij hem aan, integendeel, hij verheugde er zich in ztin hart over, dat FFrans de belangen van Urban zoo tronw behartigde. En ook was het een zeker ge voel van schaamte, dat hem weerhield, bij zijn zoon steeds weer op hetzelfde onderwerp terug te komen. Wat hem het meeste verdriet veroorzaakte, was, dat Frans nu bijna iederen avond buitenhuis doorbracht. Wanneer hij van het kantoor kwam, at hij haastig, om terstond daarna weer np het pad te gaan. Hij gebruikte dan steeds dezelfde uit vluchten met het oog op den procuratiehouder en zijn andere vollega's was hij wel verplich* met hen de bierhuizen te bezoeken. Dikwijls kwam hij voor het avondeten in het geheel niet thuis. Iiij had nog na kantoortijd moeten werker, en er de v cikeur aan gegeven, zijn vrienden terstoud op te zoeken, zooals hij dan te zijner verontschuldi ging inbic ht. Langzamerhand snakten vader en noe-lcr Z'y>eer aan zijn onregelmatige levensv.ij •/e gewpordat zij het zeer natuur'.ik vondio, wanneer hij terstond na het vondelji zijn hoed nam en verdween Vier weken lang zweeg de grootvider, maar toen greep er op zekeren avond een heftig loo- neel plaats. De grijsaard spande zijn longen zoo sterk in, dat men zijn stem op straat kon hooren. De stok, die steeds met den knop aan zijn leuning stoel hing, kwam zoo herhaaldelijk en met zoo veel kracht op den vloer neer, dat het was, alsof de roffel geslagen werd. Dat was niet langer uit te houden I Wat of daar op den duur van komen moest, wanneer een mcnsch op zoo jeudigen leeftijd reeds aan den zwier raakte en den geheelen avond door tot diep van het deftige hoofd genomen werd, zat er net to 3 K.G. zachte zeep in. Miss Sylvia Pankhurst (en gunste van den vrede. Naar het Londesche weekblad World mede deelt, heeft de bekende Engelsche voorvechtster voor Vrouwenkiesrecht, miss Syl via Pankhurst, met haar aanhangsters kortelings in de omgeving van het Engelsche parlement een demonstratie ten van den onmiddelijken vrede gehouden. Daar bij werden groote plakkaten en keurige vlaggen, waarop vredeslievendc opschriften geschilderd waren, rondgedragen. Een der deelneemsters, een nauwelijks twintigjarige jongedame, droeg een groote banier met de woorden „Onze zonen in de loopgraven verlangen den vrede." Spionagezaak. Aan het Volk wordt uit zeer betrouwbare bron uit Rotterdam gemeld Reeds lang bestond het vermoeden, dat onder het politiekorps spionnen hun lugumberwerk in dienst van de Duitsche regcering verrichten. Even wel ken bij gebrek van bewijzen niet worden in- gegrepen. In stilte werd het onderzoek voortge zet en een dezer dagen was men daarmede zoover gevorderd, dat met kracht tegen een der verdach ten kon worden opgetreden. Deze was een hoofd agent der recherche, M. Buch, voorz. der plaatse lijke vereeniging van chefagenten. Men heeft zijn lessenaar opengebroken en daarin zijn zooveel aan wijzigingen van zijne schuld gevonden, dat tot onmiddelijk schorsing is overgegaan. De wildste geruchten doen in de kringen der politie de tonde. Naast enkele rechercheurs moe ten ook enkele inspecteurs bij de zaak betrokken zijn. De geschorste moet ook zijn betrokken bij het jacht maken op Duitsche deserteurs om deze weer in handen der Duitsche autoriteiten te leve ren. Niet met zijn minderen. In de Amsterdammer is van betrouwbare zijde het volgende opgenomen „Ilc zal in een eerste-klasse coupé, die niet be zet was dan door een zeer jeugdig uitziend lui tenant der infanterie, blijkbaar een vcrlofsoffi cier. Toen de trein gereed was, van het Centraal Station Amsterdam te vertrekken, kwamen nog eenige miliciens aangeloopen die van verlof weer naar dienst terug moesten. De hoofdconducteur liet hen in onze coupé, en de jongens kwamen zeer netjes binnen salueerden den officier geheel in den nacht in kroegen doorbracht En men wist niet eens in welk gezelschap f Het zou niet voor de eerste maal zijn, dat een verloren zoon zijn ouders groot verdriet berokkende. Of men soms dacht, dat zulk een leven voor zijn lichaam deugde Het was God verzoeken, wanneer men daarin geen verandering bracht. Als zulk een kwajongen niet goedwillig gehoorzamen wilde, dan moest men een rotting nemen en hem met een flinke dracht slagen gehoorzaamheid lecren. En zijn laatste woord in deze aangelegenheid was: dat men er voor moest zorgen, dat er veran dering kwam in het gedrag van Frans, daar hij. de grootvader, anders nog op zijn ouden dag het huis zou verlaten. Na iederen zin was de stok met zooveel kracht neergekomen, alsof de woorden één voor één aan den grond vastgespijkerd moesten worden. Timpe en zijn vrouw beefden van schrik en wer den bleek In zulk een toestand hadden zij den oude nog nooit gezien. Met half open mond staar den zij hem aan. Zij aanschouwden een levend beeld der ellende het hoofd was op de borst ge zonken, dc ademhaling was belemmerd en zwak, handen en voeten waren in koortsachtige bewe ging/ de geheele gestalte scheen kleiner, meer in eengekrompen te zijn. En deze gebrekkige, in zijn hulploosheid op een kind gelijkende man zou het huis verlaten O neen, neenJohannes Timpe vond dit denkbeeld van grootvader vreeselijk. Van nu aan zouden alle wenschen van den oude vervuld worden. Gedurende eenige minuten hoorde men niets dan de ademhaling van den grijsaard. Plotseling vertrok zich zijn mondEn a| de tegenstrijdi ge gevoelens, die dezen vreemden man op dit oo- genblik boheerschten. vonden hun uiting in de woorden „Mijn eenige kleinzoon f" Langzaam rol den er heete tranen langs zijn ingevallen wangen. Het was voor het eerst, dat hij liet doorstralen, welk ren diepe liefde er sluimerde onder de sta- n strengheid, die hij tgenovr Frans aan den dag legde. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1917 | | pagina 1