WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
f ALKMAARSCHE
i TABAK VAN J. K. KEUSS f
8e Jaargang.
Vrijdag 7 September 1917
No. 67.
fetilltetw
Overal verkrijgbaar.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT EIKEN
DINSDAG en VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden 0.60.
BEKENDMAKINGEN.
De directeur van het distributiebureau brengt
ter kennis van de ingezetenen dat
a. de verkoop van thee tot den 12den September
1917, verboden is;
b. dat tot 12 September 1917 op het lichaam ee-
ner broodkaart der 25ste week door de winke
liers koffie geleverd mag worden tot een hoe
veelheid van 0.2 K.G.
c. dat van 13 September tot 30 September op het
lichaam eener broodkaart van de 26ste week
door de winkeliers koffie of thee mag worden
geleverd tot een hoéveelheid van 0.05 K.G.
thee
d. dat aan landbouwers aan wien graan van den
ooost 1916 is gelaten, vóór 12 September kof
fie en na 12 September kolfie of thee tot ten
hoogste de vastgestelde rantsoenen mag wor
den geleverd door de gebruikelijke winkeliers
e. dat de winkeliers die overeenkomstig deze be
palingen, lichamen van broodkaarten in ont
vangst neemt, zich verbindt af te dragen ten
behoeve van het Rijks Distributiekantoor voor
Koffie en Thee; 1 ct. per broodkaart geldig
voor de 25ste week en 1 ct. per 4 broodkaar
ten geldig voor de 26ste week.
I. winkeliers die vóór 30 September hunne voor
raad niet wenschen aan te vullen moeten de
in ontvangst genomen broodkaarten inpakken
van 100 stuks, met het voorgeschreven bedrag
aan distributiekosten doen toekomen aan het
T. K. D.» Deze toezending zal voor de eerste
maal 20 en voor de 2de maal 30 September
moeten geschieden,
g. dat winkeliers door wien aan landbouwers
overeenkomstig het bepaalde onder d, koffie
of thee is (wordt) geleverd, van de aldus ge
leverde hoeveelheden kennis moeten geven
aan het distributiekantoor onder opgave te
vens der namen bij wien zij hun voorraad wen
schen aan te vullen.
In verband met het bovenstaande is het natuur
lijk in ieders belang de grootste mogelijke zorg te
dragen dat de lichamen der broodkaarten niet ver
loren gaan.
De directeur voornoemd.
W« F. LUB.
ONDERWIJS IN VREEMDE TALEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van WIE
RINGEN brengen ter algemeene kennis, dat deze
gemeente aan de O. L. school te HIPPOLYTUS-
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regels f O.&O
Iedere regel meer0.06
UITGEVER:
CORN. J. BOSKE'R, WIERINGEN.
Bureau Hippolytushoef, Wieringen
Tel. Interc. No. 10.
Bijbureau C. Slikker Cz.
Kleine Sluis-Anna - Paulowna.
Agentschap A. Keuris Gz., Wieringerwaard.
17.
Wanneer Johannes Timpe, nadat hij lang genoeg
op zijn „wachttoren" gezeten en zich aan allerlei
zonderlinge gedachten overgegeven had, eindelijk
langzaam en peinzend naar beneden kwam, dan
werd het gesprek in het kleine prieeltje in den
tuin opnieuw opgevat en tot in het oneindige uit
gesponnen.
Achteraan in een hoekje zat dan vrouw Karoli-
na op haar rieten stoel, met haar tulen muts met
zacht lila linten op en een keurig gestreken bont
gestreepte schort, die altijd even netjes moest
zijn, voor. Het reeds grijze haar was in het mid
den netjes gescheiden en het vriendelijk gezicht
geleek op dat eener matrone, die er op gesteld is,
ook nog op haar gevorderden leeftijd een goeden
indruk te maken. De breinaalden klapperden on
ophoudelijk en slechts nu en dan rustten hare han
den in den schoot. Dan hief zij haar hoofd op,
drukte den bril vaster op haar neus en vroeg
„Kom je haast beneden, vader Sedert groot
vader altijd de „oude" genoemd werd, zeide zij
tot haar man vader. Naast haar zat, in zijn ver
sleten,zwartleeren leuningstoel, dien men iederen
dag voor hem bracht, weggedoken, de drieëntach
tigjarige grijsaard, die altijd zweeg en naar het
scheen nergens belang in stelde, hoewel hij naar
ieder woord en het minste gedruisch luisterde; hij
sprak slechts dan, wanneer de noodzakelijkheid
hem daartoe dwong.
Thomas Beier maakte Donderdags ook deel van
den familiekring uit. Reeds sedert vele jaren
moest de meesterknecht één dag in de week den
avondmaaltijd bij zijn baas gebruiken. Dat was
nog een goede gewoonte uit den tijd, toen de
knechts kost en inwoning bij hun patroon genoten
hUEF onderwijs zal worden gegeven in de
FRANSCHE en ENGELSCHE talen
Tot dit onderwijs zullen worden toegelaten zoo
wel jongens als meisjes van 10 tot en met 16 jaren
Leerlingen kunnen niet aan het onderwijs in
BEIDE talen deelnemen.
Het doel van het onderwijs is de vreemde taal
te lecren lezen en daarin te correspondeeren.
In elke taal zal per week 2 uur les worden ge
geven.
Dag en uur van het onderwijs zullen nader, in
overleg met de leerlingen worden bepaald.
Het schoolgeld bedraagt 1.per maand en
per taal waarin men\>nderwijs ontvangt.
Aanmelding behoort te geschieden vóór 1 Oc-
tober a.s. bij het Hoofd der school te HIPPOLY
TUSHOEF.
Burgemeester en Wethouders van Wieringen
A. PEEREBdOM.
De Secretaris,
VAN DUIN.
Wieringen 3 September 1917.
RECLAMES HOOFDELIJKE OMSLAG
Bqrgemeester en Wethouders van Wieringen
maken bekend, dat aan hen, die bij den Raad be-
zwaarschriften hebben ingediend tegen hunnen
aanslag in den hoofdelijken omslag, op ZATEk-
DAG, 15 September a.s\des namiddags van
6 uur de gelegenheid zal worden gegeven hunne
bezwaren ten overstaan van de daoit.e benoem
de Raadscommissie mondeling toe te lichten.
Burgemeester en Wethouders vap Wierin<|eT»
A. PEEREBOOM.
De Secretaris,
VAN DUINi
Wieringen 5 September 1917.
GEMENGD NIEUWS.
Brandstoffenkwestie.
De correspondent van het Hbl. te
schrijft
Emmen
en als het ware als leden van diens familie be
schouwd werden.
Dikwijls werd die kleine kring nog vergroot
door Krusemeier, die, eer zijn dienst begon, nog
een kwartiertje kwam praten. Wij kunnen hier ter
stond bijvoegen, dat die waardige ambtenaar
reeds sedert bijna twintig jaar zaken met Johan
nes Timpe deed; niet in zijn hoedanigheid van be
waarder der nachtelijke rust, maar als voetbeklee
dingskunstenaar, wien het maken en lappen van
de schoenen der geheele familie was opgedragen.
En daar hij een knappe dochter had, met wie Tho
mas Beier door een zonderlingen samenloop van
omstandigheden kennis gemaakt had, om ten slot
te zijn hart aan haar te verliezen, zoo koos hij ook
onveranderlijk den Donderdag voor zijn bezoe
ken uit, om dan levendig deel te nemen aan de ge
sprekken over het vraagstuk van den dag. Zijn
hoofddoel echter was Thomas Beier nauwkeurig
gade te slaan en hem door plotseling gestelde
kruisvragen aan een verhoor te onderwerpen,
waardoor het hem mogelijk zou worden, eindelijk
den dag te vernemen, waarop de meesterknecht
juffrouw Helene Krusemeier als wettige vrouw1
zijn huis zou binnenleiden. Wanneer het gesprek
zich daarentegen om politiek bewoog, dan was
het vermakelijk te hooren, met welk een overtui
ging de heer Krusemeier zich op de onfeilbaar
heid van het corps ambtenaren beriep Een vaste
spreekwijze van hem was dan „Liebegott en ik
behcoren tot de politie en die weet alles,"
Johannes Timpe zag in den laatsten tijd de be
zoeken van den huisschoenmaker en nachtwaker
met een zekere spanning te gemoët, die haar ver
klaring daarin vond, dat Krusemeier steeds iets
nieuws wist mede te deelen; hij wist altijd het een
of ander omtrent den bouw van Urban's nieuwe
fabriek te vertellen, daar hij in een der kleine
huisjes aan den anderen kant van het bouwter
rein woonde en dus dag aan dag kon zien, wat
daar gebeurde. En onze draaiersbaas stelde bu
eenmaal belang in ieder klinigheid, die met Reo
nanm van 2ijn grooten concurent verbonden Wie.
Tinipe had wel is waar veel beter inlichtinjfMi
kunnen inwinnen bij Frans, maar deze wil ledsrif
den dag. waarop hem de groote eer te Keurt 3*11
Het moge dan wat overdreven zijn, dat de ver
vener« zelf anthraciet toebedeeld krijgen, dal
het »|yt de brandstoffendistributie nog lang niet
in orde is, is helaas maar al te waar. Zoo ziet men
dat een gemeente, waar zoo goed als geen fabrie
ken z:jn, de beschikking krijgt over groote hoe-
veelh. Jen fabrieksturf, zelfs zonder dat om turf
gevraagd, is gevraagd is; dat een burgemeester
eener andere gemeente in Drente de toegezonden
anthraciet moet weigeren, daar hij zelf voldonde
turf ir< de gemeente ter distribueering bezit en bo
vendicn de meeste inwoners hun eigen turf gra
ven; lat in een gemeente reeds evenveel, zoo
niet meer kolen zijn ontvangen dan andere jaren.
En terwijl daar in de veenderijen enorme hoe
veelheden turf droog ter verzending gereed staan,
voornamelijk te Nieuw - Amsterdam, Klazieni-
veen en Barger - Oosterveen, liggen de schippérs
in laljge rijen in de kanalen aldaar op vracht te
wichten. Over eenige weken zal de vraag naai
scheepsruimte voor het vervoer van aardappelen
en beetwortelen toenemen en als dat afgeloopbn
is, zilten we misschien midden in den winter. Het
verv er per schip is dan gestre md,terwijl het pei
as uiterst gebrekkig en kostbaar zal zijn, zooals
in den afgeloopen winter gebleken is. De voor
spelling is dan ook niet gewaagd, dat er massa's
goed brandturf in het veen zullen staan, terwijl
n „Holland" niet te krijgen zal zijn.
Kwestie tusschen burgemeesters en bakkers.
Te Vaals bestaat tusschen den burgemeester
:n d. bakkers een conflict over de terugbetaling
A ngeveer 1000 aan de distributiekat, door
laatsgenoemden. De bakkersbond heeft nu een
parig besloten, niet te betalen. Dientengevolge
dreigt de burgemeester met stopzetting van alle
bakkerijen. Den minister is om bemiddeling ver
zocht.
Onder de hooge hoed.
Een zeer deftig gekleed heer trok de aandacht
van een kommies, in 't bijzonder zijn glimmende
hooge hoed.
't Bleek een prachthoed te zijn. Toen de hoed
gevallen in den familiekring van zijn patroon een
glas wijn te mogen drinken, zeer teruggehoudend
geworden. Wanneer zijn vader bij hem bevredi
ging zijner nieuwsgierigheid wilde zoeken, dan
kwam hij met allerlei uitvluchten voor den dag
Hij nam een air van gewicht aan, haalde zijn
schouders op en herhaalde telkens dezelfde woor
den „Dat is een kantoorgeheim, vader. „Wij"
kooplieden hebben onze grondbeginselen, waar
van wij niet mogen afwijken. Ik kan u alleen zeg
gen, dat er groote dingen worden voorbereid."
Johannes Timpe drong dan niet verder bij hem
aan, integendeel, hij verheugde er zich in ztin
hart over, dat FFrans de belangen van Urban zoo
tronw behartigde. En ook was het een zeker ge
voel van schaamte, dat hem weerhield, bij zijn
zoon steeds weer op hetzelfde onderwerp terug
te komen.
Wat hem het meeste verdriet veroorzaakte,
was, dat Frans nu bijna iederen avond buitenhuis
doorbracht. Wanneer hij van het kantoor kwam,
at hij haastig, om terstond daarna weer np het
pad te gaan. Hij gebruikte dan steeds dezelfde uit
vluchten met het oog op den procuratiehouder
en zijn andere vollega's was hij wel verplich* met
hen de bierhuizen te bezoeken. Dikwijls kwam hij
voor het avondeten in het geheel niet thuis. Iiij
had nog na kantoortijd moeten werker, en er de
v cikeur aan gegeven, zijn vrienden terstoud op
te zoeken, zooals hij dan te zijner verontschuldi
ging inbic ht. Langzamerhand snakten vader en
noe-lcr Z'y>eer aan zijn onregelmatige levensv.ij
•/e gewpordat zij het zeer natuur'.ik vondio,
wanneer hij terstond na het vondelji zijn hoed
nam en verdween
Vier weken lang zweeg de grootvider, maar
toen greep er op zekeren avond een heftig loo-
neel plaats. De grijsaard spande zijn longen zoo
sterk in, dat men zijn stem op straat kon hooren.
De stok, die steeds met den knop aan zijn leuning
stoel hing, kwam zoo herhaaldelijk en met zoo
veel kracht op den vloer neer, dat het was, alsof
de roffel geslagen werd.
Dat was niet langer uit te houden I Wat of daar
op den duur van komen moest, wanneer een
mcnsch op zoo jeudigen leeftijd reeds aan den
zwier raakte en den geheelen avond door tot diep
van het deftige hoofd genomen werd, zat er net
to 3 K.G. zachte zeep in.
Miss Sylvia Pankhurst (en gunste van den vrede.
Naar het Londesche weekblad World mede
deelt, heeft de bekende Engelsche voorvechtster
voor Vrouwenkiesrecht, miss Syl via Pankhurst,
met haar aanhangsters kortelings in de omgeving
van het Engelsche parlement een demonstratie
ten van den onmiddelijken vrede gehouden. Daar
bij werden groote plakkaten en keurige vlaggen,
waarop vredeslievendc opschriften geschilderd
waren, rondgedragen. Een der deelneemsters, een
nauwelijks twintigjarige jongedame, droeg een
groote banier met de woorden
„Onze zonen in de loopgraven verlangen den
vrede."
Spionagezaak.
Aan het Volk wordt uit zeer betrouwbare bron
uit Rotterdam gemeld
Reeds lang bestond het vermoeden, dat onder
het politiekorps spionnen hun lugumberwerk in
dienst van de Duitsche regcering verrichten. Even
wel ken bij gebrek van bewijzen niet worden in-
gegrepen. In stilte werd het onderzoek voortge
zet en een dezer dagen was men daarmede zoover
gevorderd, dat met kracht tegen een der verdach
ten kon worden opgetreden. Deze was een hoofd
agent der recherche, M. Buch, voorz. der plaatse
lijke vereeniging van chefagenten. Men heeft zijn
lessenaar opengebroken en daarin zijn zooveel
aan wijzigingen van zijne schuld gevonden, dat tot
onmiddelijk schorsing is overgegaan.
De wildste geruchten doen in de kringen der
politie de tonde. Naast enkele rechercheurs moe
ten ook enkele inspecteurs bij de zaak betrokken
zijn. De geschorste moet ook zijn betrokken bij
het jacht maken op Duitsche deserteurs om deze
weer in handen der Duitsche autoriteiten te leve
ren.
Niet met zijn minderen.
In de Amsterdammer is van betrouwbare zijde
het volgende opgenomen
„Ilc zal in een eerste-klasse coupé, die niet be
zet was dan door een zeer jeugdig uitziend lui
tenant der infanterie, blijkbaar een vcrlofsoffi
cier. Toen de trein gereed was, van het Centraal
Station Amsterdam te vertrekken, kwamen nog
eenige miliciens aangeloopen die van verlof weer
naar dienst terug moesten. De hoofdconducteur
liet hen in onze coupé, en de jongens kwamen
zeer netjes binnen salueerden den officier geheel
in den nacht in kroegen doorbracht En men
wist niet eens in welk gezelschap f Het zou niet
voor de eerste maal zijn, dat een verloren zoon
zijn ouders groot verdriet berokkende. Of men
soms dacht, dat zulk een leven voor zijn lichaam
deugde Het was God verzoeken, wanneer men
daarin geen verandering bracht. Als zulk een
kwajongen niet goedwillig gehoorzamen wilde,
dan moest men een rotting nemen en hem met
een flinke dracht slagen gehoorzaamheid lecren.
En zijn laatste woord in deze aangelegenheid
was: dat men er voor moest zorgen, dat er veran
dering kwam in het gedrag van Frans, daar hij.
de grootvader, anders nog op zijn ouden dag het
huis zou verlaten.
Na iederen zin was de stok met zooveel kracht
neergekomen, alsof de woorden één voor één
aan den grond vastgespijkerd moesten worden.
Timpe en zijn vrouw beefden van schrik en wer
den bleek In zulk een toestand hadden zij den
oude nog nooit gezien. Met half open mond staar
den zij hem aan. Zij aanschouwden een levend
beeld der ellende het hoofd was op de borst ge
zonken, dc ademhaling was belemmerd en zwak,
handen en voeten waren in koortsachtige bewe
ging/ de geheele gestalte scheen kleiner, meer in
eengekrompen te zijn. En deze gebrekkige, in zijn
hulploosheid op een kind gelijkende man zou het
huis verlaten O neen, neenJohannes Timpe
vond dit denkbeeld van grootvader vreeselijk.
Van nu aan zouden alle wenschen van den oude
vervuld worden.
Gedurende eenige minuten hoorde men niets
dan de ademhaling van den grijsaard. Plotseling
vertrok zich zijn mondEn a| de tegenstrijdi
ge gevoelens, die dezen vreemden man op dit oo-
genblik boheerschten. vonden hun uiting in de
woorden „Mijn eenige kleinzoon f" Langzaam rol
den er heete tranen langs zijn ingevallen wangen.
Het was voor het eerst, dat hij liet doorstralen,
welk ren diepe liefde er sluimerde onder de sta-
n strengheid, die hij tgenovr Frans aan den dag
legde.
(Wordt vervolgd)