WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
8e Jaargang:,
Dinsdag 20 N*>vem
Uti
WIERI
URANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden 0,60.
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regelsf 0.2:0
Iedere regel meer0.06
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN.
Bureau Hippolytusheef, Wieringen
Tel. Interc. No. 10.
Bijbureau C. Slikker €z.
Kleine Sluis-Anna - Paulowna
Agentschap A. Keuris Gz., Wieringerwaard.
DE VERWARRING IN ITALIË
Een uit Placenza naar Lugano gevlucht Itali-
jan-che t.nt'orwijzer gaf aan persver :e£e»i.\ o >rdi
ijcrs aldaar de volgende voorstelling over de toe
standen achter het Italiaansche front: Hoe sterk
de slroom vluchtelingen binnen 8 dagen is aange
grceid, kan niemand nauwkeurig weten. De eer
ste statiingen verschilden tussenh de 1 en 2 md
li^en. Men kon zich geen voorstelling maken,
wat voor eiiénde deze grootste van alle volks
verhu'zingen op een beperkt gebied tengevolge
heeft ghad. Onbeschrijfelijke tooneelen hadden
o.a. plaats in Cremona, waar ik de taak hart, ec
r.ige duizenden menschen in een toestand dien
alleen de wilden uit Afrika kennen, onder te
brengen in huizen, die ternauwernod 300 perso
nen konden bevatten. De regen goot in stroomen
Als sprinkhanen vielen de armsten op de eet
bare voorraden aan, en ten slotte op het voeder
voor de koeien en varkens. Was het een wonder,
dat diefstal, roof en plunderingen overal voor
kwamen, waar de huisheer geen rechten bezat,
waar hij indien hij geprotesteerd bad, zich hud
blootgesteld aan zware mishandelingen Niet te
tellen duizenden vluchtelingen waren 100 e». 200
K.M. ver of te voet gekomen of in goedeFeuwa
gens in nitgepulten toestand. De kreetder ver
twijfeling ging door de massa.Alles vluchtte naar
het station, naar de loodsen voor de militairen
naar de goederentreinen, de met geweld tot staan
werden gebracht en er had een vreeselijk bloed
bad plaats. Want eenige officieren hadden op de
binnendringen geschoten, terwijl de soldaten par
tij voor de ongelukgigen kozen en op de officie
ren schoten. Na de ontzettende tooneelen op het
station waren burgemeester raadsleden en poli-
tie-ambtenaren gevlucht. Den volgende morgen
heerschte in de straten volkomen anarchie. On
der den indruk, dat hier^alles den dood en het
.verderf was gewijd wal nog langer ter plaatse
bleef/verliet ik Cremona en ijlde te voet na
mijn vaderstad Piacenza Aldaar vernam ik, da4
uit Venetië de grootere kunstwerken en voor
zoover mc-gelijk ook alle grootc klokken naa*
Iioscana zullen worden vervoerd dat daard jor
nieuwe verwarring in de transporten op de sta
tions op in de verzorging met levensmiddelen
was ontstaan en het volk door het vervoer van
kunstwerken en klokken duidelijk opmerkzaam
werd gemaakt op het dreigende gevaar. Dient ?n
gevolge verloor het den moed. In Piacenza raak
te ik met vele anderen in verdenking oproeren te
hebben georganiseerd. Wij vluchten derhalve in
u'rform tot aan de grens. Unformen kan men van
de straat oprapen, waar de soldaten ze wegwer
pen. Naar Milaan nag niemand gaan. In In con.n
is sedert dagenlang geen verwarming en geen
licht. Dc anarchie neemt overal toe.
GEMENGD NIEUWS.
Onze schepen in Amerika.
Het Vad. schrijft over de overeenkomst vol
gens welke onze schepen, die Amerika zijn. voor
Aine'ikaansche rekening zouden gaan varen:
Inderdaad is dus de overeenkomst nog niet tot
r4and gebdacht. Aan het Departement van Bui-
*enl. Zaken heeft men er dan ook geen bericht
van ontvangen. Maar het laat zich aanzien, dat
de zaak in orde zal komen. Natuurlijk is er geen
sprake van dat de Nederl. schepen met toestem
ming f i zer Regeering gebruikt worden om An
rikaansche troepen of oorlogsbenoodigdhedcr
naar Eurtpa te vervoeren gelijk men uit het Reu
Icrteleg'-am zou kunnen opmaken. Dit ware schcn
ding va onze onzijdigheid. Maar door onze sche
pen alsook die van de Noordsche landen
voor ander vervoer te gebruiken, krijg'. Ameri
ka voor zijn oorlogsdiensten tonnemaat vrij.
Het is zeker niet aangenaam dat wij dus wor
den gedwongen om onze schepen aan Amerika
in gebruik te geven, maar we zouden ze anders
daar Amerika bunkerkolen weigerde voor
het minst tijdens den duur van den oorlog niet
terugzien. Van twee kwaden zal onze Regeering
dan het beste hebben gekozen, want we krijgen
nu tenminste graan, dat we over eenigen lijd
hoog noodig zullen hebben, en andere benoodigd
heden helaas, naar. 't schijnt geep veevoeder
en metere komt er scheepsgelegenheid vnni
onze uitvoer naar Amerika en verkeer met t '.ze
j koloniën.
Koffie en thee voor militairen.
Militairen met voeding ingekwartierd ontvan
gen geen thee en koffie van rijkswege, voor hen
zullen derhalve voor den tijd hunner inkwartie
ring mits deze langer duurt dan 2 weken thee-
en koffiekaarten op denzelfden voet beschikbaar
kunnen worden gesteld, als voor de burgerbevol
king.
Aan militairen, wien in den militairen dienst
thee enkoffe van Rijkswege wordt verstrekt en
die een verlof van minder dan veertien dagen
wordt verleend, kunnen geen bons voor den aan
koop van thee of koffie worden uitgereikt.
Indien aan deze militairen een verlof van
veertien dagen of langer wordt verleend, zal hun
door het bestuur der gemeente voor welke hun
verlofpas wordt afgegeven, een thee- en koffie
kaart worden uitgereikt, nadat daarvan zijn af
genomen de bons welke op den dag van uitgifte
hunne geldigheid reeds hebben verloren en de
bons waarvan de geldigheid nog niet zal zijn
aangebroken op den datum waarop blijkens de
gegevens der verlofpas, het verlof weder zal
zijn afgeloopen.
Een goed voorbeeld.
De familie van Tuyll van Serooskerken te Vel-
zen heeft een groot aantal boomen ter beschik
king gesteld van het gemeentebestuur, om deze
te doen rooien voor verstrekking van brandhout
aan de arme ingezetenen der gemeente. De fa
milie Del Court van Krimpen van Boreel van
Hoogelanden hebben dit voorbeeld gevolgd, doch
daaraan geene voorwaarde verbonden.
Op voorstel van den heer Netscher heeft het
gemeentebestuur van Velzen besloten, ook aan
laatst bedoelde boomen die bestemming te ge
ven, te meer omdat er uitzicht bestaat dat ook
andere eigenaren van bosschen boomen zullen ge
ven voor dit doel.
feiilHel&R,
Terwijl het met zijn zaken zoo slecht ging, had
de baas tijd in overvloed om zijn aandacht te
wijden aan den aanleg van den stedelijken spoor
weg, die al meer en meer vorderde. Vaker dan
andere jaren beklom hij dezen zomer zijn „wacht
toren", dien hij nu nooit meer „Fransje's rust"
noemde. Wanneer hij boven tusschen de takken
zat en genoegelijk zijn pijpje rookte, dan vergat
hij bij den aanblik van de drukke werkzaamhe
den beneden zich voor een kwartiertje de zor
gen des levens en dacht hij nog slechts aan de
nieuwe wereld, die daar voor hem verrees en
steeds grootscher, stouter vormen aannam.
Tot aan het Frankforter station was de baan
afgebakend, die voor het verkeer van het „Athe
ne aan de Spree" een nieuwen weg moest ope
nen. Een engenaardig vergezicht bood zich daar
voor het oog aan. Het was juist, alsof een reuzen
vuist van den hemel was neergedaald en met
forsche hamerslagen een bres in de huizen ge
slagen had, onverschillig of het eene bleef staan
en de helft van het andere viel.
Daar zag men op een binnenplaats, die tot
voor kort licht en lucht had moeten ontberen en
die nu de geheimen der achterhuizen verried, en
daarnaast in een kleinen tuin, die tot nu toe als
een zeldzame schat te midden der grijze muren
sifchls zijn eigenaar tot vreugde gestrekt had en
nu als een op verren afstand zichtbare oase het
oog bekoorde. Maar nog slechts korten tijd zou
dit duren, dan vloog het stoompaard er langs en
beroofde de rozen van hare geuren.... En daar
tusschen op zich zelf staande stallen en schu
ren, bleekvelden en houtsapels, twee zijvleugels
van een gebouw zonder voorhuis, overblijfselen
van omvergehaalde muren; en daar waar de weg
een bocht maakt, weeer de open straat met hare
vier en vijf verdiepingen hooge buurhuizen, in
wier vensters de zon haar stralen weerkaatste.
Tegen den donkeren grond van dezen weg sta
ken de lichte, met kalk bestoven huizen van een
DE OORLOG.
De Italianen gaan niet bij de pakken neer r'\-
t-.»n maar leggen hardnekkig hun tegensfandcrs
bij den opmarch hinderpalen; in den weg. tcru jl
ze zelfs in de buurt van Asigo krachtige trgen
aanvallen uitvoeren, welke tot verwoede gsvcch
ten van man tegen man hebben geleid. Toch is
het de vraag of ze hier niet op den duur voer de
overmacht moeten zwichten, evenals in het ge
bied tusschen de Brenta en Piave, waar ze weer
hoogtestellingen hebben moeten prijsgeven. Maar
elk oponthoud, dat de Italianen in den opmarsch
teweeg kunnen brengen, zullen de tegenstanders
later duu.-• moeten betalen. Het gaat Kier hard om
hard en belangrijke gevechten zijn er stellig nog
te wachten.
leger van metselaars helder af. Hij zag ze zich
bukken, ladder op ladder af gaan, steen aan
steen voegen, om de fundeering der breede, zwa
re pijlers te leggen. De roode steenen schitter
den, het geluid der hamerslagen drong helder tot
hier door en een voerman dreef vloekend zijn
voor een zwaar met zand beladen wagen -gespan
nen paarden aan.
Ook aan Timpe's voeten, slechts passen van
zijn huis verwijderd, vertoonden zich reeds de
eerste sporen der toekomstige viaducten. Een zij
ner pijlers verrees zoo dicht bij den achtermuur
van zijn huis, dat de baas soms meende, hem wel
met zijn hand te kunnen aanraken. Bijna gelijk
matig verhieven de pijlers zich van dag tot dag
over de geheele lengte van den weg, alsof zij
op gelijken afstand uit de aarde opschoten, tot
dat zij ten laatste langzamerhand den vorm van
bogen begonnen aan te nemen. En hoe verder
de steenmassa's zich naar links en reechts uit
breidden, om zich tot één reusachtigen ring aan
een te sluiten, hoe beklemder de baas zich ge
voelde, wanneer hij op den uitkijk zat, hoe meer
hij een gevoel van gewelddadige verstikking
kreeg evenals een mensch, die binnen telkens
kleinere ruimten wordt opgesloten, totdat hij in
de laatste is aangekomen, \yaarin hij geen adem
meer kan halen. Steeds kleiner en bouwvalliger
kwam hem zijn huisje voor, toen hij den eersten
siouten boog zag, die den een pijler met den an
der verbond.
Mettertijd boezemde dit wonderwerk hem zulk
een belangstelling in. was hij zoo nieuwsgierig de
verdere voltooing er van gade te slaan, dat hij
ternauwernood den tijd kon afwachten, die hem
het oude en toch telkens weer nieuwe schouw
spel deed zien. Ten laatste kende hij alle werk
lieden van aanzien, had hij zich al hunne gewoon
ten ingeprent, wist hij dat deze vlii4i£, gen e lui
was; en uit de gesprekken, d e zij mei elkander
voerden, leerde hij eindelijk ook hunne persoon
lijke omstandigheden kennen. Met een der met
stiaars, een oud man met een eerwaardig uiter
liik en een langen, grijzen baard, wa? hij al op
zulk een vertrouwelijken voet gekomen dat hij
hem 's morgens als een goeden kenn'.s groette en
met hem van meening wisselde over hel weer en
In Palestina hebben de Engelschen. en wc» de
Australische en Nneuw-Zeelandsche bereden tr >c
pen, zonder dat er tegenstand geboden werd. dc
stad Jaffa kunnen bezetten, terwijl de Turken
hun terugtocht in noordelijke richting voortzet
ten.
In Rusland is een van deze dagen de hee.' Lc«
nin weer baas. De staf van den heer Kerenski zou
gevangen genomen, maar de leider zelf gevlucht
zijn. De bolsjewiki zouden over 16.000 man heb
ben beschikt, de heer Kerenski daarentegen zor
slechts de geschikking ever 1500 kozakken heb
ben gehad. De vijandelijkheden heeten gestau!.'
Morgen leert een ander bericht weer ade'St
Een telegram uit Weenen meldt, dal de'reactie
haar kop reeds heeft opgestoken. Grootvorst Ni
kolajeff moet in het hoofdkwartier van generaal
Kaledin zijn aangekomen, die hem het bevel over
de kozakken opdroeg enverklaarde, dat hij, als
de grootvorst de bolewiki versloeg, dezen tot re
gent uitroepen en dc monarchie herstellen zou.
Is dit juist maar bevestiging dient afgewacht
dan is er al weer een nieuw stadium in den
Russschea ontwikkelingsgang in ftantocht.
In elk geval blijft de toestand troebel.
I
D* heeren zijn wat van plan.
In een gemeente in het noorden des tan5* zun
de vroede mannen lei Raadsvcrgad-.ïg opge-i e
ten met verzoek.. dc broodnaarrm mee te
titf |p
KORTE BERICHTEN
Kersenbladeren worden in dc Betuwe op
gekocht tegen 6 cent per K.G.
Voor „thee" misschien
Te Cubaard liet een veehouder, die zijn zi
veren «chtvereeniging herdacht aan 100 arbeide-s
gezinaea in dat dorp elk 10 toekomen.
Uit de gemeente Druten zijn ruim 100.000
kilo hooi gevorderd voor het leger Sommige land
bouwers vreezen nu, de melk leverantie niet te
kunnen uitvoeren.
Koopers van vaten carbid te Landsmeer
kwamen tot de ontdekking dat zc voor véél geld
keislag hadden gekocht. Alleen boven in de va
ten bevond zich een laag carbid. De vaten zijn
in beslag genomen.
andere even gewichtige zaken. Zij sp. ikcn elkaar
de n wederkeerig slechts met „baas" aan; en
nieer dan eens gaf Timpe den man mat den *:t
ten kiel vuur of was hij zoo vriendelijk, hem
met een handvol tabak te helpen.
En was de laatste werkman van den steiger ver
dwenen, dan wierp hij nog een langen blik op de
omgeving en luisterde nog een poosje naar den
gelijkmatigen slag der heibloken waarvan hof ge
luid van de Spree af dof tot hier doordr >r»g
Daar werkte men ook des nachts bij fakkel'cht,
om de palen in den grond tedrijven, waarop het
fondament der viaducten rusten moest.
Tot in het begin van den winter gin het zoo*
slecht met de zaken, dat het verlies, hetwelk
Timpe dat jaar leed, voor zijn omstandigheden
bepaald onherstelbaar was. Omstreeks dien tijd
zocht Döppler, de klant, dien hij sedert lang ver
loteij had, hem weer op. Dc baas was niet wei
nig verbaasd, maar hij verheugde zich toch op
recht over dit bezoek. Oe mogelijkheid scheen
toch niet uitgesloten, dat het solide werk weer
tot eere zou komen en de afvallige afnemers
^eer langzamerhand tot hem zouden terugfcseten.
Maar spoedig moest de baas dat denkbeeld van
een groote bestelling weer laten varen. Döppler
kwam op last van een ander, een Amerikaan, die
een moddel wilde laten maken. Timpe kon dat
verzoek niet goed van de hand wijzen, te min
der, daar Döppler liet doorschemeren, dat er mis
schien wel wat te verdienen zou vallen, wannee»"
Timpe het werk goed verrichte en er niet al te
duur mede was.
Toen Timpe aan die taak wilde beginnen,
schoot hem te binnen, dat hij jaren geleden iets
dergelijks gedraaid had, als op deze teeke" g
stond. Hij zocht daarom onder zijn talrijke ia-
dellen. Bij deze gelegenheid kwam hij tot de ent
dekking, dat sommige der beste en kos'baai" te
ontbraken. Eerst vertrouwde hij zijn eigen oo<*-
niet. dacht hij aan een vergissing en doorzo al
hij zijn geheele werkplaats; met behulp van aen
leerjongen schoof hij de banken en kasten "an
den muur te vergeefs de ontbrekende stuk
ken werden niet gevonden. Zelfs de stroken bord
papier, waarop de nummers geschreven waren,
konden niet ontdekt worden. Men had hem dus
bestolen.
Bij deze tijding kwam het geheele huis in op
schudding. Grootvader gaf den raad, terstond
naar de politie en den officier van justitie te zen
den. want zoo lang hij in dit huis woonde was
zoo iets nog nooit gebeurd. En juffrouw Karoma
was zoo geschrikt, dat zij Johannes nadrtiklv.-
lijk verzocht, het huis van onder lot boven l>
ien doorzoeken, daar het dikwijls voorkwam, dal
spitsboeven zich dagen lang in een of ander huis
vei scholen hielden. Maar de knechts werden het
ergst en het onaangenaamst door deze ontdek-
VVg getroffen. Terstond was het hun duidelijk,
dat de voorwerpen slechts ontvreemd konden
iiin doir iemand die ze ten eigen nutte wist 'asn
te wenden. De baas was nooit gewoon zijn werk
Lamer af te sluiten; uren lang was hij soms afwe
zig. Zij werkten daar dag aan dag vlak in de na
bijbeid, zou dus de verdenking niet op een hun
eer kunnen vallen
T;mpc had dezelfde gedachte, en toch was hij
er verre van verwijderd, ook maar in het min<
aan Jc eerlijkheid van zijn beproefde werx»ieden
te twijfelen. Teen hii ce werkplaats binnen', ad.
vi orkwam hij zijn Kn- chts en sprak ter^.on 1
rondweg *i dien gest zijn meet :r.g uit. En men
v as hem (aAihaei vror zijn «oorden; daard r
c cis werd aMc; «-en fteen van »e borst g v. ••n
'ld. Maar pa-tanks aat bes^ouwaen allen
is zeker dat een in t huis bek.-n'c
dief zijn hand naar de modellen kon hebben uit
gestrekt.
De baas nam de beide leerjongens onder han
den en sprak hen vriendelijk en gemoedelijk toe.
Alles zou hun vergeven worden, wanneer zij
maar de waarheid zeiden. De jongens waren
zoons van arme, maar fatsoenlijke lieden. Zij bar
stten terstond in tranen uit en bezworen bij hoog
en laag. niets van den diefstal ar te weten. Toct
zi» b« merkten, dat nie hen nog niet wilde ge
le ven vi'-den op 'c knieën en smeekten met
gevouwen handen, met hen mee naar huis naar
hunne vaders te gaan. om daar een onderzoek
in te stellen.
Wordt vervolgd.
