i TABAK VAN J. R. KEUSS
WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
STBIJB
8e Jaargang.
Dinsdag- 27 November 1917.
No 86
fewtïMoïl,
ALKMAARSCHE
Overal verkrijgbaar.
verschijnt eiken
dinsdag en VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden 0.60.
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regels
Iedere regel meer
f O.EO
m 0.06
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN.
Bureau Hippolytusheef, Wieringen
Tel. Inferc. No. 10.
C. Slikker Cz.
GEMENGD NIEUWS.
Afbrokkeling van Nederland.
Het reeds tegengesproken bericht omtrent een
afbrokkeling van Nederland ten behoeve van Bel
gie geelt den heer J. Hoste Jr. in „Vrij België
aanleiding er eens op te wijzen.dat de Belgen
VanJ"'k ee" "ba'e We' "iel Sediend 2'lra zij".
„'Wij bedanken er voor, omdat het duidelijk is,
dat dergelijke annexaties in het licht van het ver
meerad Fransch-Russisch verdrag ons land zou
den helpen maken tot een bruggehoofd.
Wij bedanken er voor als Vlamingen, die be-
seffen, dat een diepgaand geschil veroorzaken ol
een oorlog helpen ontketenen met Nederland, ge
lijk staat met het beramen van een aanslag op
Vlaanderen; men moet Nederland inderdaad wei
nig kennen om zich in te beelden, dat het goed
willig allerlei Nederlandsch gebied zou willen af
staan in ruil voor den Duitschen grond waarop
Zijn sodaten na den vrede, in een nieuwe oorlogs
spanning, de wacht zouden moeten houden.
..En waar dit alles hier zoo onomwonden wordt
uitgedukt, meenen wij wel het recht te hebben te
vragen dat Nederlanders zooals de zegsman van
„Het Volk, die over den inhoud der geheime
overeenkomsten beween ingelicht te zijn, uit
de nevels van het anonymaat zouden te voor
schijn komen om ons mede te deelen wat zij ver
klaren te weten.
„Want ook wij, Vlamingen, wij willen weten.
„Geheime trataten, zooals „Het Volk" die be
weert samen te vatten, kunnen, wat België be
treft, slechts een beteekenis hebben, indien de
Vlamingen zich als een hoop onmondingen laten
behandelen; daartoe zijn zij niet bereid
„Maar blijkt het, dat de onthullingen over die
geheime overeenkomst slechts op losse praatjes
berusten, dan ware het best daarmede niet ver-
der te gaan.
„De oorlogsgoden beschikken reeds over vol-
kleine landen niet zijn die oorlogsgoden in hun
midadig gestook aan te moedigen."
Onbepaald (klein) verlof.
Door den opperbevelhebber van land- en zee
macht is bepaald, dat de diensplichtige onderoffi
cieren van de lichting 1912 dér infanterie, vesting
artillerie, genie en pontonniers, alsmede de dienst
plichtige onderofficieren van de lchtng 1911 en
1912 der pantserfortartillerie en der torpedisten,
op 30 November e.k., de dienstplichtige korpo
raals en manschappen van het nog onder de wa
penen zijnde gedeelte der lichting 1914 van de
infanterie, potonniers, pantserfortartillerie. en tor
pedisten omstreeks 21 December e.k. in het ge
not van onbepaald (klein) verlof zullen gesteld
worden.
Het vervoer der omstreeks 21 December ver
trekkende verlofgangers kan, om opeenhooping
op de spoorweglijnen te voorkomen, over 18, 19,
20 er 21 December worden verdeeld.
die invloed voor de Groninger kusten niet waar
neembaar zijn.
Bijbureau
Kleine SIuis-Anna - Paulowna
i - I Agentschap A. Keuris Gz„ Wieringerweerd.
Een tragisch
avond omstreeks
Zelfmoord.
geval speelde zich Donderdag-
uur at in ae aerae Kiasse
wachtkamer van het Centraal Station te Amster
dam. Een Duitsche deserteur, die eerst te Bergt
had vertoefd en daarna ergens aan de grens was
tc werk gesteld, had zich daar schuldig gemaakt
aan smokkelarij. Uit dien hoofde was hij gearres
t^rrd cn op transport gesteld naar Bergen. In de
de wachtkamer van het Centraal Station had men
hem van zijn boeien ontdaan om hem in staat te
stellen te eten. Toen de hem begeleidende on
derofficier zich even omkeerde greep de Duit-
scher diens geweer en schoot zich daarmee voor
het hoofd. Hij was onmiddellijk dood.
Gom voor postzegels
Bij gebrek aan Arabische gom m.>*tcn Iran
keerzegels enz., worden voorzien van z.g. planten
lijm. Deze lijm hecht, na bevochtiging, niet zoo
snel als de gom, weshalve op de met d-e lijn
voorzien ezegels bij opplakking een weinig langer
moet worden gedrukt dan gewoonlijk. Voor het
geval dit niet baat, wat vooral bij geb'uik vin
zeer ruwe rezelige papiersoorten mogelijk is, be
hoort het publiek voor de aanhechting der zegels
gebruik te maken van een of andere klee'stDf
Droogmaking der Zuiderzee.
staat te Groningen heeft op verzoek van Gede
puteerde Staten dier provincie een nota opge
steld betreffende den te verwachten invloed van
de afsluiting van de Zuiderzee op de waterhoozen
langs de Friesche en Groningsche kusten. Hij
deelt de meening van den heer L. H. Mansholt,
dat de afsluiting der Zuiderzee tot beteekende
verhooging van de stormvloedhoogten in de aan
grenzende Waddenzee zal leiden. Echter zal zij
luisterde, die zoo nu en dan zeer minzaam zijn
kon en in zijn manieren een beschaafd man toon
de te zijn, wat men bij Urban steeds miste. De
een vreugde zullen de „bevrijde" Folen bij het le
zen van deze advertentie beleven,"
Tegen vakbonden r''"J cocludccrt hicrui|. d*' de overal als
Té Vaassen (gem. Epe) zijn arbeiders va J "t'JTL' AlrikaT""
de ijzergieterij en staniellabriek Industrie ontsla- drogen is afgeschaft d V m<Crnal'"nalc vcr
gen, omdat zij zich hebben gevormd tot aidee- weder is ingevoerd P"'»«n-Deu.schla„d
ling van den Ned. Metaalbewerkersbond, hetgeen
den wil is van den heer M. J. C. de Leeuw, den I
directeur, die zeer gekant is tegen vakbonden. Bii verschpiHpn k
bij erscheidene bewoners onzer oostelijke
Grensincident! I f*nS*emeenten komc" ^vallen van schurft voor.
Aan een der suikerfabrieken ,e Sas van Ge,.., 0^e
werkte een Belg. monteur te Gent. Deze I aJ j
voor dit bedrijf verlof van de Duitsche au'oritei T„ 7 i
ten onder voorwaarde. dal hij zich periodiek 1 I Zcvenaar kwamen weder 8 Duilschc jon
moes, melden aan de grens te Sehzaete. To«f h!j Bil Tbr k"^ "T
daar deze w<;ek weer kwam. noodigde de grens zichbH het1' «en°°d"akl
officier hem in het wachtgebomv. I 2 SChc le*er 'C Èaan vocÖen
Daar werd hij gevangengenomen, en naar onze 1 De
soldaien konden waarnemen, later geboeid weg- 1 Don. k„i
gevoerd. I M stormweer kon Zaterdagmiddag de
De man had zijn rijwiel op NederI gebied la- 1 gu' uUvaren' "odal
ten staan. De grensoliicier trachtte di, ,e bemach j fingen VlLC b7
gen,en er ontstond een worsteling tusschen hem siemde passagiers en post werden Tersche"^
geland.
Te Nieuwepekela verdronk een acht-jarig me's
ie. Vermoedelijk waaide zij van een brug in het
kanaal.
Te Amsterdam is een vrouw van het Prinsen
eiland in het water gewaaid. Naar het Binnengas»
huis vervoerd, bleek zij reeds overleden te
In de Bicherstraat aldaar is een meisje
gracht gewaaid en verdronken.
Te Amsterdam had aan de brug van het Ma:»
niersplein naar de Handelskade een ongeluk
plaats. Bij het ophalen van de brug werd deze
zoodanig opgeblazen, dat de brugwachter den
slinger niet meer machtig was en eenige slagen
i nlving, waardoor hij bewusteloos neerviel en per
utoziekenwagen naar het Binnengasthuis werd
den Nederl. grenswacht, die hem terugdreef
door zijn geweer op hem aan te leggen.
Bij Huybergen kwam een Belg door de elec-
trische versperring, die daarvoor aan zijn helpers
2000 btaalde.
Ruilhandel in arbeiders.
Het Duitsche jonkerblad, de Tages zeitung. be
vat een advertentie, waarin 50 Poolsche arbei
ders (20 mannen en30 meisjes) gevraagd worden
in ruil voor evenveel anderen.
De hier le lande verschijnende Kampf teckent
daarbij aan ,,Dus 50 menschen, zorgvuldig geso»
teerd naar het geslacht in 20 mannen en 30 meis
jes, worden in ruil aangeboden, zooals men ge
woon 'is vee te ruilen. Naar hun meening heeft
men die 50 meuschen evenmin gevraagd als men
zijn.
de
5*2^3
de, drukte hem warm de hand en meende op geen'
betere wijze uitdrukking te kunnen geven aan de
verzekering zijner hoogachting dan door hem
laatste zag deze minachting van zijneigen persoon I meerdere malen achter elkander met „mijn jon
ge vriend" aan te spreken. Zoo vernieuwden ziji
het bondgenootschap en namen afscheid van el
kaar als de beste vrienden.
Wanneer hij zich soms ergede rover de „klas
sieke onbeschaamdheid", waarmee Frans z.ch in
7i'fj familie „vastgesteld" had en dat we' in zee
hooge mate, dat hij er aan dacht, de v<n oving te
verbreken en Timpe junior de deur te wijzen, dan
verloor hij den moed daartoe weer, wanneer zijn
procuratiehouder voor hem stond en kern mot
ëen betooverenden glimlach vroeg: „Verbug-. gu
iets, mijnheer Urban Waarmee kan ik u dienen?
Kan ik u eenig werk uit de hand nemen Mag
ik om het voorrecht verzoeken, mij dat te vergun
nen
Het kwajp Urban dan altijd voor, alsof uit de
ze gezocht vriendelijke woorden iets als spot
sprak. En wanneer hij met ter zijde gebog«
hoofd tot den langen zoon van zijn buurman op
zag, dan beefde hij steeds bij de gedachte, dat de
meest vertrouwde zijner ondergeschikten zich
-over „den langen neus" even vroolijk maakte als
zijn fabrieksarbeiders. Hij wa s dan ontwapend,
trachtte evenals zijn procuratiehouder te glimla
chen, wat hem echter alleen reeds daarom mis
lukte, omdat hij met zijn slecht gebit geen ver
tooning maken kon, draaide zich om en zocht zijn
kantoor op, om zijn toorn over het geleden fias
co op een der klerken te koelen.
Eens had er tusschen hen beiden toch een zeer
ernstig tooneel plaats. Sedert Frans verloofd was,
had hij zekere gewoonten aangenomen, die in zoo
verre overeenkwamen met die van Ferdinand
Friedrich Urban, dat er duidelijk het streven om
tc heerschen en te bevelen uit sprak, of ten min
ste om beschikkingen te maken, die uit zeker ge
zag voortsproten, dat hij zich aanmatigde. Allengs
waren de arbeidersin de fabriek er aan gewoon
geraakt, hem met evenveel eerbied te behande
len als Urban; ja het kwam dikwijls voor, dat men
den kleinen fabrikant geheel over het hoofd zag
en slechts naar den grooten procuratiehouder
lijkheid met verbeten woede. Maar toen eens een
zijner bevelen niet opgevolgd was men zich daar
voor op Frans beriep, bood zich hem eindelijk
een gelegenheid aan om den getergden leeuw te
spelen. Onder vier oogen greep een heftig too
neel plaats.
„Gij doet altijd juist, alsof gij hier de meerde
re waart en ik uw ondergeschikte, schreeuwde
hij ten zeerste verontwaardigd, waarop terstond
het uiterst beleefde antwoord volgde
„Het zou mij zeer tot eer strekken, uw meer
dere te zijn, mijnheer Urban, want zulke uitste
kende menschen als u, treft men slechts zelden
aan," zeide Timpe junior.
Maar ditmaal liet de kleine man zich niet van
gen, hoewel het antwoord hem, zooals gewoon
lijk, overbluft had.
„Wanneer dat nog eens voorkomt, dan kan ik
u niet langer gebruiken, begrepen
Frans sloeg zijn boek dicht en zeide onverschil
lig
.Daar dat nog zeer dikve'* s zal voorkomen
mijnheer Urban, wil ik maar l ever terstond heen
gaan. Ik zal mijn vader te voet vallen om verg f-
fenis vragen. Gij weet dat Emma meerderjarig cn
haar vermogen veilig belegd is. Mijn vader en ik
zullen eveneens een fabriek bouwen, en opdat
gij steeds aan mij zult blijven denken, zullen wij
het vlak in uwe nabijheid doenGoeden dag!
Hij nam onverschillig zijn hoed op en wilde
heengaan. Tien minuten later kon men hem ech
ter weer evenals altijd op zijn oude plaats vinden
want Urban had hem. bleek van schrik, verzocht
in zijn particulier kantoor te komen, om „vooraf
nog een enkel woordje" met hem te spreken.
Daar spraken zij zeer verstandig met elkaar.
Frans speelde ook hier den beleefden man. die
alles slechts in het belang van zijn patroon deed.
Urban presenteerde hem een sigaar, eert weelde
die hij zich zelf slechts bij uitzondering veroor
loofde, hielp hem zelf, op zijn teenen staartde, aan
vuur, wat een erg grappige vertooning oplever-
Urban's trekken namen eerst een andere uit-,
drukking aan nadat de deur gesloten was. De be-
jnnehjke chef ontpopte zich nu in een geuoeicien
dwerg, die zijn onmacht voelt enzijn gerechte,
woede niet toonen mag. O, dat had er nog maar
aan ontbroken, dat die groote slungel er nu van
door ging, nadat hij hem in alle geheimen zijner-
zaken ingewijd had; en dat met het doel. om zijn;
tegenstander aan de andere zijde van den muur
dien hij bijna ten onder gebracht had, weer opi
de been te helpen. Wanneer vader en zoon dan
openhartig met elkaar spraken, zouden er mooie
dingen aan het licht komen, waarvan hij de ge
volgen alleen zou moeten dragen. En dan boven
dien, het mooie geld van zijn stiefdochter, dat hij
door een toekomstig compagnischap in zijn zaken
dacht te steken. In het bewustzijn van dat dub
bele verlies zou hij geen nacht rustig hebben kun
nen slapen; het zou tot aan het einde zijner da
gen zijn leven verbitterd hebben.
Frans toonde heden weinig trek in werken; hij
deed niets dan geeuwen. Zijn geheele bezigheid
bepaalde zich tot naar de straat te kijken, zijn
nagels schoon te maken en de punten van zijn,
nu langen en vollen knevel op te draaien. Hij zag
er bleek en overspannen uit. Zijn oogen stonden
dof, alsof hij 's nachts weinig geslapen had.
In het groote kantoor was het voor niemand
een geheim meer. dat hij een zeer los leventje
leidde en zich overgaf aan hartstochten, die hem
veel geld kostten. Maar daar men hem vreesde
en zijn gulheid bij zekere gelegenheden bekend
was. fluisterde men elkaar de de slechte dingen
die men vernam, slechts zachtjes in het oor. Daar
door kwam het, dat noch Urban noch dien»
vrouw iets van zijn bedenkelijken levenswandel
vernamen en er te minder eenige verdenking bij
den patroon opkwam, daar hij steeds even
prompt was cn nooit een zijner plichten op het
kantoor of in de zaak verwaarloosde.
Wanneer Frans 's avonds van zijn bruid af
scheid genomen had, zocht hij de bierhuizen ot
een der andere talrijke amusementen van Berlijn
op, waarin aan jonge lieden allerlei soort van ge
noegens geboden worden. Ja, men beweerde
zelfs, hem op zekeren avond omstreeks midder
nacht in gezelschap van juffrouw Irma, een keil
nerin, die bij de studenten in dit gedeelte der
stad zeer in trek was, in het café Bauer gezien tc
hebben. Toen een der klerken dat op het kan
toor vertelde, deelden terstond eenige zijner col
lega's den anderen mede, dat deze minarij hun
reds lang bekend was. Maar men vond dat voor
een nog ongehuwd jongmensch in Berlijn zoo na
luurlijk. dat men zich slechts eenige geestige
opmerkingen over deze nieuwste ontdekking ver
oorloofde en overigens den gelukkige zijn onge
bonden leven benijdde.
Door deze uitspattingen kwam Frans in schul
den; zonder aarzeling nam hij geld en steeds
meer geld op bij een woekeraar. Want men wist
immers, dat hij met een rijk meisje van goede fa-
ilie verloofd was. en dat hij te eeniger tijd de
geaccepteerde wissels prompt zou betalen. Wat
hem zelf betrof, op dit punt deed hij zich niet
het minste verwijt. De bruiloftsdag stond voor
de deur en de schulden zouden dus bijtijds af
gedaan worden. Maar om de hooge rente, die hij
moest betalen, wenschte hij. dat het huwelijk zoo
spoedig mogelijk gesloten zou worden.
Juist had hij voor die vierde maal een klein zak
spiegeltje tc voorschijn gehaald en zich daarin
van alle kanten bekeken, toen de kantoorknecht
binnen kwam en hem de boodschap bracht, dat
.mijnheer de patroon" hem wenschte te spreken.
„Waarde Timpe." sprak Urban hem aan. toen
hij diens kamer, die aan den anderen kant van
het groote kantoor lag. was binnengetreden,
„neem plaats, alsjeblieft. Ik kan u de aangename
tijding meedeelen. dat mijn vrouw en ik besloten
hebben, het huwelijk op den vijfden Januari te
bepalen. Nu zijt ge blij, hé Ja. dat zaakje zal
wel gaan, niet
(Wordt vervolgd.)