i TABAK VAN J. R. KEUSS WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. STBIJB 8e Jaargang. Dinsdag- 27 November 1917. No 86 fewtïMoïl, ALKMAARSCHE Overal verkrijgbaar. verschijnt eiken dinsdag en VRIJDAG Abonnementsprijs per 3 maanden 0.60. ADVERTENTIËN: van 1-5 regels Iedere regel meer f O.EO m 0.06 UITGEVER: CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. Bureau Hippolytusheef, Wieringen Tel. Inferc. No. 10. C. Slikker Cz. GEMENGD NIEUWS. Afbrokkeling van Nederland. Het reeds tegengesproken bericht omtrent een afbrokkeling van Nederland ten behoeve van Bel gie geelt den heer J. Hoste Jr. in „Vrij België aanleiding er eens op te wijzen.dat de Belgen VanJ"'k ee" "ba'e We' "iel Sediend 2'lra zij". „'Wij bedanken er voor, omdat het duidelijk is, dat dergelijke annexaties in het licht van het ver meerad Fransch-Russisch verdrag ons land zou den helpen maken tot een bruggehoofd. Wij bedanken er voor als Vlamingen, die be- seffen, dat een diepgaand geschil veroorzaken ol een oorlog helpen ontketenen met Nederland, ge lijk staat met het beramen van een aanslag op Vlaanderen; men moet Nederland inderdaad wei nig kennen om zich in te beelden, dat het goed willig allerlei Nederlandsch gebied zou willen af staan in ruil voor den Duitschen grond waarop Zijn sodaten na den vrede, in een nieuwe oorlogs spanning, de wacht zouden moeten houden. ..En waar dit alles hier zoo onomwonden wordt uitgedukt, meenen wij wel het recht te hebben te vragen dat Nederlanders zooals de zegsman van „Het Volk, die over den inhoud der geheime overeenkomsten beween ingelicht te zijn, uit de nevels van het anonymaat zouden te voor schijn komen om ons mede te deelen wat zij ver klaren te weten. „Want ook wij, Vlamingen, wij willen weten. „Geheime trataten, zooals „Het Volk" die be weert samen te vatten, kunnen, wat België be treft, slechts een beteekenis hebben, indien de Vlamingen zich als een hoop onmondingen laten behandelen; daartoe zijn zij niet bereid „Maar blijkt het, dat de onthullingen over die geheime overeenkomst slechts op losse praatjes berusten, dan ware het best daarmede niet ver- der te gaan. „De oorlogsgoden beschikken reeds over vol- kleine landen niet zijn die oorlogsgoden in hun midadig gestook aan te moedigen." Onbepaald (klein) verlof. Door den opperbevelhebber van land- en zee macht is bepaald, dat de diensplichtige onderoffi cieren van de lichting 1912 dér infanterie, vesting artillerie, genie en pontonniers, alsmede de dienst plichtige onderofficieren van de lchtng 1911 en 1912 der pantserfortartillerie en der torpedisten, op 30 November e.k., de dienstplichtige korpo raals en manschappen van het nog onder de wa penen zijnde gedeelte der lichting 1914 van de infanterie, potonniers, pantserfortartillerie. en tor pedisten omstreeks 21 December e.k. in het ge not van onbepaald (klein) verlof zullen gesteld worden. Het vervoer der omstreeks 21 December ver trekkende verlofgangers kan, om opeenhooping op de spoorweglijnen te voorkomen, over 18, 19, 20 er 21 December worden verdeeld. die invloed voor de Groninger kusten niet waar neembaar zijn. Bijbureau Kleine SIuis-Anna - Paulowna i - I Agentschap A. Keuris Gz„ Wieringerweerd. Een tragisch avond omstreeks Zelfmoord. geval speelde zich Donderdag- uur at in ae aerae Kiasse wachtkamer van het Centraal Station te Amster dam. Een Duitsche deserteur, die eerst te Bergt had vertoefd en daarna ergens aan de grens was tc werk gesteld, had zich daar schuldig gemaakt aan smokkelarij. Uit dien hoofde was hij gearres t^rrd cn op transport gesteld naar Bergen. In de de wachtkamer van het Centraal Station had men hem van zijn boeien ontdaan om hem in staat te stellen te eten. Toen de hem begeleidende on derofficier zich even omkeerde greep de Duit- scher diens geweer en schoot zich daarmee voor het hoofd. Hij was onmiddellijk dood. Gom voor postzegels Bij gebrek aan Arabische gom m.>*tcn Iran keerzegels enz., worden voorzien van z.g. planten lijm. Deze lijm hecht, na bevochtiging, niet zoo snel als de gom, weshalve op de met d-e lijn voorzien ezegels bij opplakking een weinig langer moet worden gedrukt dan gewoonlijk. Voor het geval dit niet baat, wat vooral bij geb'uik vin zeer ruwe rezelige papiersoorten mogelijk is, be hoort het publiek voor de aanhechting der zegels gebruik te maken van een of andere klee'stDf Droogmaking der Zuiderzee. staat te Groningen heeft op verzoek van Gede puteerde Staten dier provincie een nota opge steld betreffende den te verwachten invloed van de afsluiting van de Zuiderzee op de waterhoozen langs de Friesche en Groningsche kusten. Hij deelt de meening van den heer L. H. Mansholt, dat de afsluiting der Zuiderzee tot beteekende verhooging van de stormvloedhoogten in de aan grenzende Waddenzee zal leiden. Echter zal zij luisterde, die zoo nu en dan zeer minzaam zijn kon en in zijn manieren een beschaafd man toon de te zijn, wat men bij Urban steeds miste. De een vreugde zullen de „bevrijde" Folen bij het le zen van deze advertentie beleven," Tegen vakbonden r''"J cocludccrt hicrui|. d*' de overal als Té Vaassen (gem. Epe) zijn arbeiders va J "t'JTL' AlrikaT"" de ijzergieterij en staniellabriek Industrie ontsla- drogen is afgeschaft d V m<Crnal'"nalc vcr gen, omdat zij zich hebben gevormd tot aidee- weder is ingevoerd P"'»«n-Deu.schla„d ling van den Ned. Metaalbewerkersbond, hetgeen den wil is van den heer M. J. C. de Leeuw, den I directeur, die zeer gekant is tegen vakbonden. Bii verschpiHpn k bij erscheidene bewoners onzer oostelijke Grensincident! I f*nS*emeenten komc" ^vallen van schurft voor. Aan een der suikerfabrieken ,e Sas van Ge,.., 0^e werkte een Belg. monteur te Gent. Deze I aJ j voor dit bedrijf verlof van de Duitsche au'oritei T„ 7 i ten onder voorwaarde. dal hij zich periodiek 1 I Zcvenaar kwamen weder 8 Duilschc jon moes, melden aan de grens te Sehzaete. To«f h!j Bil Tbr k"^ "T daar deze w<;ek weer kwam. noodigde de grens zichbH het1' «en°°d"akl officier hem in het wachtgebomv. I 2 SChc le*er 'C Èaan vocÖen Daar werd hij gevangengenomen, en naar onze 1 De soldaien konden waarnemen, later geboeid weg- 1 Don. k„i gevoerd. I M stormweer kon Zaterdagmiddag de De man had zijn rijwiel op NederI gebied la- 1 gu' uUvaren' "odal ten staan. De grensoliicier trachtte di, ,e bemach j fingen VlLC b7 gen,en er ontstond een worsteling tusschen hem siemde passagiers en post werden Tersche"^ geland. Te Nieuwepekela verdronk een acht-jarig me's ie. Vermoedelijk waaide zij van een brug in het kanaal. Te Amsterdam is een vrouw van het Prinsen eiland in het water gewaaid. Naar het Binnengas» huis vervoerd, bleek zij reeds overleden te In de Bicherstraat aldaar is een meisje gracht gewaaid en verdronken. Te Amsterdam had aan de brug van het Ma:» niersplein naar de Handelskade een ongeluk plaats. Bij het ophalen van de brug werd deze zoodanig opgeblazen, dat de brugwachter den slinger niet meer machtig was en eenige slagen i nlving, waardoor hij bewusteloos neerviel en per utoziekenwagen naar het Binnengasthuis werd den Nederl. grenswacht, die hem terugdreef door zijn geweer op hem aan te leggen. Bij Huybergen kwam een Belg door de elec- trische versperring, die daarvoor aan zijn helpers 2000 btaalde. Ruilhandel in arbeiders. Het Duitsche jonkerblad, de Tages zeitung. be vat een advertentie, waarin 50 Poolsche arbei ders (20 mannen en30 meisjes) gevraagd worden in ruil voor evenveel anderen. De hier le lande verschijnende Kampf teckent daarbij aan ,,Dus 50 menschen, zorgvuldig geso» teerd naar het geslacht in 20 mannen en 30 meis jes, worden in ruil aangeboden, zooals men ge woon 'is vee te ruilen. Naar hun meening heeft men die 50 meuschen evenmin gevraagd als men zijn. de 5*2^3 de, drukte hem warm de hand en meende op geen' betere wijze uitdrukking te kunnen geven aan de verzekering zijner hoogachting dan door hem laatste zag deze minachting van zijneigen persoon I meerdere malen achter elkander met „mijn jon ge vriend" aan te spreken. Zoo vernieuwden ziji het bondgenootschap en namen afscheid van el kaar als de beste vrienden. Wanneer hij zich soms ergede rover de „klas sieke onbeschaamdheid", waarmee Frans z.ch in 7i'fj familie „vastgesteld" had en dat we' in zee hooge mate, dat hij er aan dacht, de v<n oving te verbreken en Timpe junior de deur te wijzen, dan verloor hij den moed daartoe weer, wanneer zijn procuratiehouder voor hem stond en kern mot ëen betooverenden glimlach vroeg: „Verbug-. gu iets, mijnheer Urban Waarmee kan ik u dienen? Kan ik u eenig werk uit de hand nemen Mag ik om het voorrecht verzoeken, mij dat te vergun nen Het kwajp Urban dan altijd voor, alsof uit de ze gezocht vriendelijke woorden iets als spot sprak. En wanneer hij met ter zijde gebog« hoofd tot den langen zoon van zijn buurman op zag, dan beefde hij steeds bij de gedachte, dat de meest vertrouwde zijner ondergeschikten zich -over „den langen neus" even vroolijk maakte als zijn fabrieksarbeiders. Hij wa s dan ontwapend, trachtte evenals zijn procuratiehouder te glimla chen, wat hem echter alleen reeds daarom mis lukte, omdat hij met zijn slecht gebit geen ver tooning maken kon, draaide zich om en zocht zijn kantoor op, om zijn toorn over het geleden fias co op een der klerken te koelen. Eens had er tusschen hen beiden toch een zeer ernstig tooneel plaats. Sedert Frans verloofd was, had hij zekere gewoonten aangenomen, die in zoo verre overeenkwamen met die van Ferdinand Friedrich Urban, dat er duidelijk het streven om tc heerschen en te bevelen uit sprak, of ten min ste om beschikkingen te maken, die uit zeker ge zag voortsproten, dat hij zich aanmatigde. Allengs waren de arbeidersin de fabriek er aan gewoon geraakt, hem met evenveel eerbied te behande len als Urban; ja het kwam dikwijls voor, dat men den kleinen fabrikant geheel over het hoofd zag en slechts naar den grooten procuratiehouder lijkheid met verbeten woede. Maar toen eens een zijner bevelen niet opgevolgd was men zich daar voor op Frans beriep, bood zich hem eindelijk een gelegenheid aan om den getergden leeuw te spelen. Onder vier oogen greep een heftig too neel plaats. „Gij doet altijd juist, alsof gij hier de meerde re waart en ik uw ondergeschikte, schreeuwde hij ten zeerste verontwaardigd, waarop terstond het uiterst beleefde antwoord volgde „Het zou mij zeer tot eer strekken, uw meer dere te zijn, mijnheer Urban, want zulke uitste kende menschen als u, treft men slechts zelden aan," zeide Timpe junior. Maar ditmaal liet de kleine man zich niet van gen, hoewel het antwoord hem, zooals gewoon lijk, overbluft had. „Wanneer dat nog eens voorkomt, dan kan ik u niet langer gebruiken, begrepen Frans sloeg zijn boek dicht en zeide onverschil lig .Daar dat nog zeer dikve'* s zal voorkomen mijnheer Urban, wil ik maar l ever terstond heen gaan. Ik zal mijn vader te voet vallen om verg f- fenis vragen. Gij weet dat Emma meerderjarig cn haar vermogen veilig belegd is. Mijn vader en ik zullen eveneens een fabriek bouwen, en opdat gij steeds aan mij zult blijven denken, zullen wij het vlak in uwe nabijheid doenGoeden dag! Hij nam onverschillig zijn hoed op en wilde heengaan. Tien minuten later kon men hem ech ter weer evenals altijd op zijn oude plaats vinden want Urban had hem. bleek van schrik, verzocht in zijn particulier kantoor te komen, om „vooraf nog een enkel woordje" met hem te spreken. Daar spraken zij zeer verstandig met elkaar. Frans speelde ook hier den beleefden man. die alles slechts in het belang van zijn patroon deed. Urban presenteerde hem een sigaar, eert weelde die hij zich zelf slechts bij uitzondering veroor loofde, hielp hem zelf, op zijn teenen staartde, aan vuur, wat een erg grappige vertooning oplever- Urban's trekken namen eerst een andere uit-, drukking aan nadat de deur gesloten was. De be- jnnehjke chef ontpopte zich nu in een geuoeicien dwerg, die zijn onmacht voelt enzijn gerechte, woede niet toonen mag. O, dat had er nog maar aan ontbroken, dat die groote slungel er nu van door ging, nadat hij hem in alle geheimen zijner- zaken ingewijd had; en dat met het doel. om zijn; tegenstander aan de andere zijde van den muur dien hij bijna ten onder gebracht had, weer opi de been te helpen. Wanneer vader en zoon dan openhartig met elkaar spraken, zouden er mooie dingen aan het licht komen, waarvan hij de ge volgen alleen zou moeten dragen. En dan boven dien, het mooie geld van zijn stiefdochter, dat hij door een toekomstig compagnischap in zijn zaken dacht te steken. In het bewustzijn van dat dub bele verlies zou hij geen nacht rustig hebben kun nen slapen; het zou tot aan het einde zijner da gen zijn leven verbitterd hebben. Frans toonde heden weinig trek in werken; hij deed niets dan geeuwen. Zijn geheele bezigheid bepaalde zich tot naar de straat te kijken, zijn nagels schoon te maken en de punten van zijn, nu langen en vollen knevel op te draaien. Hij zag er bleek en overspannen uit. Zijn oogen stonden dof, alsof hij 's nachts weinig geslapen had. In het groote kantoor was het voor niemand een geheim meer. dat hij een zeer los leventje leidde en zich overgaf aan hartstochten, die hem veel geld kostten. Maar daar men hem vreesde en zijn gulheid bij zekere gelegenheden bekend was. fluisterde men elkaar de de slechte dingen die men vernam, slechts zachtjes in het oor. Daar door kwam het, dat noch Urban noch dien» vrouw iets van zijn bedenkelijken levenswandel vernamen en er te minder eenige verdenking bij den patroon opkwam, daar hij steeds even prompt was cn nooit een zijner plichten op het kantoor of in de zaak verwaarloosde. Wanneer Frans 's avonds van zijn bruid af scheid genomen had, zocht hij de bierhuizen ot een der andere talrijke amusementen van Berlijn op, waarin aan jonge lieden allerlei soort van ge noegens geboden worden. Ja, men beweerde zelfs, hem op zekeren avond omstreeks midder nacht in gezelschap van juffrouw Irma, een keil nerin, die bij de studenten in dit gedeelte der stad zeer in trek was, in het café Bauer gezien tc hebben. Toen een der klerken dat op het kan toor vertelde, deelden terstond eenige zijner col lega's den anderen mede, dat deze minarij hun reds lang bekend was. Maar men vond dat voor een nog ongehuwd jongmensch in Berlijn zoo na luurlijk. dat men zich slechts eenige geestige opmerkingen over deze nieuwste ontdekking ver oorloofde en overigens den gelukkige zijn onge bonden leven benijdde. Door deze uitspattingen kwam Frans in schul den; zonder aarzeling nam hij geld en steeds meer geld op bij een woekeraar. Want men wist immers, dat hij met een rijk meisje van goede fa- ilie verloofd was. en dat hij te eeniger tijd de geaccepteerde wissels prompt zou betalen. Wat hem zelf betrof, op dit punt deed hij zich niet het minste verwijt. De bruiloftsdag stond voor de deur en de schulden zouden dus bijtijds af gedaan worden. Maar om de hooge rente, die hij moest betalen, wenschte hij. dat het huwelijk zoo spoedig mogelijk gesloten zou worden. Juist had hij voor die vierde maal een klein zak spiegeltje tc voorschijn gehaald en zich daarin van alle kanten bekeken, toen de kantoorknecht binnen kwam en hem de boodschap bracht, dat .mijnheer de patroon" hem wenschte te spreken. „Waarde Timpe." sprak Urban hem aan. toen hij diens kamer, die aan den anderen kant van het groote kantoor lag. was binnengetreden, „neem plaats, alsjeblieft. Ik kan u de aangename tijding meedeelen. dat mijn vrouw en ik besloten hebben, het huwelijk op den vijfden Januari te bepalen. Nu zijt ge blij, hé Ja. dat zaakje zal wel gaan, niet (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1917 | | pagina 1