WEEKBLAD VOOR WEERINGEN EN OMSTREKEN.
9e Jaargang.
Dinsdag 9 Juli 1918.
No. 62.
Heilig- verbond
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG ea VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden 0,70.
ADVERTENT1ËN:
van 1-5 regeisfO. O
Iedere regel meer0.05
UITGEVER:
CORN. J. BOGKER. WIERINGEN.
Adverïentiën in de Polaerbode worden
gratis 07ergenomeu in do Wieringer
Couraot.
Algemeene kiesplicht.
Het gebeurde in een der stemlokalen te Rot
terdam. Wel meer dan honderd kiezers stonden
in de rij voor het stemlokaal.
Gemoedelijk ging het er toe. Men kortte el
kander den tijd met praatjes, natuurlijk „ver
kiezingspraatjes. Verscheidene kiezers stonden
al hun kennis en dat was geen klein beetje,
van de kieswet er uit te Happen. Anderen luis
terden met open mond naar die knappe bollen
terwiji wee anderen met een minachtend glim
lachje de piaatjesmakers negeerden.
Ten slotte deed een der „openmonders" een
klein oud mannetje, met een niet al te snugger
gezicht, zioh hooren en vroeg aan een der knap
pe bollen",,:
„Neem me niet kwalijk meheer, maar uwes
ben zoo goed op de hoogte, zeg uwes mij nou
es, wat of ik hier eigenlijk moet doen. Ik ben 68
jare geworde en nog nooit heb ik zooies be
leefd, eht is een mooie tijd tegenwoordig met
die Postemaü I
De andere, blij dat hij zijn kennis eens Iuch
ten kon, sloeg een beschermende toon tegen
het ventj aan
Je hebt tocih wel een kaart bij je'?
Bedoelt uwes me dommesielkaart, brood
kaart, vetkaart, boterkaart, of klompen-
schoenenkaart.
Nee, je oproepingskaartl
O zeker, ik heb al die papierrommel meege
bracht, gek wordt je er van!! Meteen haalde hij
een heelen bundel propagandalectuur van de di>
verse partijen zorgvuldig uit zijn zak, waartus-
sohen gelukkig ook de oproepingskaart
Men zou daaraan echter niet zien, dat er vet
nood heerscht. want ze zag er akelig vettig, ver
frommeld en beduimeld uit!
Nu, sprak de alweter, deze kaart geef je
binnen maar af, dan krijg je een stembiljet, daar
op maak je een hokje zwart en klaar is Kees
Weet je al, op wie je stemmen zal
Welnee mensch, ik kan immers geen een
van, al val ik over ze. De een zeit, je mot die
stemmen, een ander weer die, zoek het nou
maar uit. Dat is voor een oud mensch niet uit
FEUILLETON
uit het Russisch.
No. 6
Ik hoop, dat je het mij niet kwalijk neemt,
zei Ilimova, maar ik was juist bezig mijn vrouw
over tc halen om naar huis te gaan. Zij is niet
wel. De vorstin Sjawskaja kan wel wachten tot
een volgende 'keer. Ge wilt ons dus wel veront
schuldigen.
Ah, mon Dieu -viel mevrouw Vedenisowa
in zich tot Vera wendenden. „Ik hoop toch
dat het niet ernstig is. Gij zaagt er zoo frisch
uit". En toen zij zag hoe bleek Vera was en hoe
vermoeid zij er uitzag, kuste zij haar ten afscheid
en zeiJe leeft ook als een kluizenaarsteer,
mijnelieve. Geen wonder dat zoo'n avondje en dc
mnziek je zenuwen van streek brengen. Wat,'
vervolgde zij tot haar broeder:,, ga jij ook weg?
Ik hoop toch, dat je terngkomt I"
Vera, die vooruit liep, stond bij deze woorden
slit en zeide tot haar man „Als het rijtuig
voor is, kan ik best alleeen gaan. Ik heb geen ge
leide noodig. ^r
Ilimova boog met een glimlach het hoofd
en zei:,, Maar we kunnen toch evengoed
gaan." En ziph t«»t zijne zuster richtend, voegde
hij er bi/:.. Ik ga werkelijk ook liever wat vroe
ger heen. Morgen moet ik tijdig op de fabriek zijn
Mevrouw Vedensowa was m*.t zich zelve
niet eens of zij de houding van het echtpaar
aan verliefdheid. dan wel aan oneenigheid
moest toeschrjven. Zij had zidh nooit veroor
loofd haren broeder te ondervragen over de ver
'houding mer zijne vrouw, omdat zij zjne wei-
ng mededeelzaamheid kende, maar ook cmdat
zij inmenging van familieleden in huizelijke
aangelegenheden schadelijk en nutteloos vond.
Nu de Echtgcnooten weder te zamen waren
en haar broeder bijna nooit weer in gezelschap
pen kwam, dacht zij dat alles goed ging en dat
het paar zijn geluk ijverzuchtig voor de wereld
verborgen hield
In de vestibule kwam Helena haastig bij Ve
te houden, gek wordt ik er van; ik wou dat die
Postema naar de duivel liep.
Maak jij nu maar een hokje van lijst 5 zwart,
zeide nu de alweter stiekem, blij zoo nog een
zieltje te kunnen winnen
Zenuwachtig en angstig stond het oude man
netje te wachten, zijn bundel papieren kramp
achtig in de knokkeligge hand geklemd.
Eindelij stond hij nu voor den voorzitter, aan
wie hij den bundel papieren overhandigde.
Neen vriend, alleen je kaart maar.
O, zooals uwes wilt, anders met plezier, hoor
Bij het oplezen van zijn naam roept hij mili-
tairement present"!
Hulpeloos stond hij nu met een stemlijst in
zijn handen, totdat de bode zich over hem ont
fermde.
Je weet nu wel, wat je verder moet doen,
hc, vro.e hij, nadat hij het oudje een lessenaar
tje had gewezen.
Zeker, zeker, ik weet er alles van hoor!
Ik moet lijn 5 zwart maken.
Schijnbaar aandachtig begon hij nu de kaart
tc lezen hef duurde althans geruimen tijd eer hij
van het lessenaartje opkeek.
Meheer, zei hij tgen den voorzitter, terwijl
hij eenige kiezers op zij duwde, mag ik als je
blief me kaart" terug hebben, uwes heb er ze
ker een bonnetje afgescheurd. Het 's maar voor
de volgende keer, ziet uwes, dan heb ik er maa:
last mee,
—Neen vriend, je krijgt niets terug, doe je bil
jet nu maar in de bus en je bent klaar hoor
In de bus bij uwes aan huis?
Neen, hier in de bus!
Zooals uwes wilt!
En dan al die pampieren?!?!?
Die kan je wel weggooien.
Nee, zoo stom zal ik niet zijn. dat heb ik
met m'n bonneboekje ook eens gedaan! Nee.
hoor, je zult mij niet nemen.
Hij wilde zich nu verwijderen, en ging den
bode eeen hand geven Doe je biljet nu
den bus vrind.
—Zeker, zeker, ik ga al! De bus zit toch
de buitendeur niet waar??
Nadat ook dit misverstand was opgehelderc.
gin het mannetje opgelucht en minzaam naar
rechts en links groetend heen.
Buiten stond nog de alweter, misschien ho
pende nog meer onnoozele zieltjes te kunnen
ra. Zij had toevallig van hte vroetijdig vertrek
gehoord en zeide zacht: „Het spijt mij zeer dat
gij heen gaat. Ik heb behoefte u te zeggen, dat
ik heel goed bemerk, dat mijn bruigom u bevalt
Dit zeggende sloeg zij haar arm om Vera'
hals. Deze, door die hartelijkheid getroffen, druk
tc een stevigen kus op Heiena's wang en zei:
Wel zeker hij bevalt mij evenzeer als zijn
lieve bruid.
Je zult kou vatten," zei Ilimova, ongeduldig
>tot zijne vrouw. Lieve Lelia, je moest Vera
-liever op een anderen tijd je geheimen meedee-
.len," vervolgde hij-, terwijl hij de straatdeur o-
pende, om aan Het onderhoud een einde te ma
ken. Het was of hij niet zonder jaloezie getuige
kon zijn van de teederhid, waarmede zijn vrouw
het jonge meisje tot zich trok. En dat gevoel
van ijverzucht was tegenwoordig bij hem geen
zeldzaamheid
Sedert, het oogenblik, dat Vera weer in het
openbaar verscheen kwamen vele oude beken
den haar bezoeken. Ook Olga Dorf kwam de
oude vriendschappelijke betrekking met haar
weder aanknoopen. De bezoeken gaven natuui
lijk aanleiding tot tegenbezoek. De dames von
den Vera lief en vriendelijk, maar niet zeer sym
phatiek in welk opzicht zij met hare mannen
en broeders van meening verschilden. In Vera's
mooie salon werd nu ook van tijd tot tijd een
partij whist gespeeld, waaraan behalve IV"~Y
on zijn vrouw, ook b'olnlsjef en Ksenia Vedeni
sowa deelanmen, die veel van dit spel hielden.
Op een van di avonden, juist toen men eaan
de speeleafel had plaatsgenomen, kwamen er
onverwachts gasten. Eerst verscheen alleen de
heor Wargoenin. Heiena's bruidegom, aan de
deur. waar hij staan bleef en met een gelaat,
hoog rood van de kou, de gastvrijheid van me
vrouw Ilimova inriep voor vijf bevroozen dames
met hare cavaliers, voor wie hij, na een gehou
den sledevaart met driespan, een plaatsje bij
den warmen haard verzocht.
In de aangrenzende kamer hoorde men reeds
hunne schreden en stemmen, en Wargoenin werd
spoedig gevolgd door de dochters van mevrouw
Vedenisowa. met de gouvernante van de jongste
den echtgenoot van deze de kamer binnenkwam
winnen. Wel, is het gelukt, vroeg hij!
Bestig, hoor! maar zeg is, dat zwart ma
ken was toch zeker maar flauwe kul van je? he
Ik heb de heele lijst nagekeken, maar alle hok
jes waren al zwart gedrukt, met een mooi wit
puntje in heet midden, ik heb er dus maar niets
aan veranderd, 't Is me anders een omslag met
die Postemus.
En tevreden lachende, het bewustzijn, dit
zaakje eens netjes tc hebben opgeknapt, ging
het ventje heem,
GEMENGD NIEUWS.
Onweer in de kerk.
Bij een kort doch hevig onweer sloeg de blik
som in de R K. Kerk te Geldrop, echter zon
der ongelukken te veroorzaken. Priesters en
gcloovigen in de kerk aanwezig, schrokken na
tuurlijk hevig. Alleen aan een beeld van heet
heilige hart werd eenige schade toegebracht.
Verkiezingsvaria.
Te Ho igcvcen heeft een ongehuwde juf
frouw een oproepingskaart voor de Kamerver
kiezingen ontvangen.
Te Geldermalsum vervoeegde zich aan het
stembureau een jonge dame om den stemplicht
uit te oefenen. Op de opmerking van den
voorzitter, dat het Vrouwenkiesrecht nog niet
was ingevoerd, gaf zij ten antwoord, dat ze
niet voor haar zelf, maar namens haar vader
dezen plicht wenschte te vervullen
In Winterswijk werd door een kiezer een
stembiljet ingeleverd", waarop niet minder dan
21 hokjes waren zwart gemaakt.
In de Haagsche Post rijmpt P.W.H.
Eenheidsworst en eenheidskleeeding,
Eenheidsklompen en sajet.
Zal de toekomst nu ook brengen,
Ons het Eenheids-Kabinet,??
Staatscommissie. Afsluiting Zuiderzee.
Ingesteld is een Staatscommissie tot onder
zoek in hoeverre als gevolg van de afsluiting
van de Zuiderzee te verwachten is, dat tij
dens storm hocgere waterstanden en grootere
golf sloop dan thans het geval is, zullen voor
komen voor de kust van het vasteland van
Noord- Holland, Friesland en Groningen, alsme
de voor de daarvoor gelegen Nooidzee eilanden
Na déïe veerscheen de rijzige gestalte van
Olga Dorf die met de zuster van Wargoenin en
.Allen stonden op en gingen de binnentredenden
tegemoet. De jongelui waren luidruchtig vro«
lijk. Masje, Heiena's zuster gaf door eenige uit
roepen lucht aan haar genoegen op den pretti-
gen tocht, en haar bejaarde gouvernante viel
haar in de ede, om van de sledevaart die door
Wargoenin en zijn zwagerllin was geimprovi
seerd een meer gergeld verhaal te geven.
Olga Dorf zocht een plaatsje bij den branden
den haard en warmde verlicht door de roode
vlam, haar verkleumde handen. Met hare groo
te schoone oogen het gezelschap bekijkende,
vertelde zij aan Solntsjef hoe zij den morgen
van dezen dag*had doorgebracht. Zij had name
lijk een bezoek gebracht aan den winkel van
een antiquaar in den omtrek van den Sucharew
toren, waar zij, zoekende naar oudheden, of
schoon de kunstvoorwerpen min of meer be
schadigd waren, eenige keinigheden had ge
kocht, eenige gravures van waarde en een klei-
fraaie groep in brons. Zij had reden om over
haar dag tevreden tc zijn. want. voegde zi, er
bij- „oude k"nst is mijn eemgste hartstocht.
Solntsjef thans meer op de hoogte van de on
derlinge verhoudingen dan bij zijn terug oms
van de reis. protesteerde hiertegen met komi-
lk begrijf|uniet:enr^e^(anl-drge' vrouw in niets
anders belang stelt, dan in verzamelingen van
antiquiteiten. ;jzenSwaard ook. voegt
betreuren zijn wanneer^ on^ het°zou zekerTTt.
Ich^'vrouwen "daardoor 'het hooidgebod vergaten.
haarEr:-e.t%netUdU"se,deJeêCreg de baronnes
afgetrokken, toen hij °Ph»!W, ern.
Te beminnen.?" antwoordde Solts.et J
St De' oogen der baronnes blonken sohalks.
Dit gebod hebt gij zeker al meer gep
zeide zij. terwijl bare oogen de gastvrouw zoch
Un, die niet verre van haar bi, mevrouw lUn
zat.
Alleen voor haar, van wie ik zeker ben. dat
Bureau Hippolytushoaf, WlarinfM
TaL latere. Na. tt.
Bijbarean C. Slikker C*.
Kleine Slaii-Anna - Pa aio
Agentschap A. Kearis Gt, Wieringerwaart
Kolen uit Duifschland.
Een particulier telegram uit Berlijn beves
tigt, dat tusschen Nederland en Duitschland
een overeenkomst is gesloten, die voorziet io
den maandelijkschcn ruil van a 2500 tot
3C00 wagons nieuwe aardappelen tegen 50.000
ton steenkolen.
,,Thee"—Fabrikatie.
Een nieuw bedrijf' heeft zich fe Apeldoorn
ontwikkeld, dat naar het schijnt, den pientcrcn
ondernemers een zoet winstje afwerpt.
Een comh.natie van een drietal heeren spant
zich er voor om hun dorstende medemenschen
te laven met een geurigen kop „thee" en de in
grediënten behoeven daarvoor niet van over
zee te worden aangevoerd, doch bevinden zich
in de naaste omgeving. De op de Veluwe rulm-
schiots in 't veld groeiende braambes én
boschbes met dc framboos zijn daar, om de
toch al zoo matig geddstrubueerdc theee geheel
te verdringen. De vruchten dezer planten zijn
daarvoor niet eens noodig: met hunne bladeren
is men al tevreden. Deze worden in groote hoe
veelheden verzameld, in Juiste verhouding door
elkaar gemengd, met een hakselmachine gesne
den, daarna gedroogd, en de „.thee" is klaar.
Langs de buitenwegen kan men het inoogrten
van de braambessenbladeren duidelijk waarne
men. De struiken loonen er al hunne kaal ge
stroopte stengels, nog dreigend met hunne
scherpe doornen. Mannen, vrouwen en jongens
trekken des morgens er op uit met kruiwagen
of kar en keei'en beladen huiswaarts. De han
den met een stuk leer omwikkeld, heeft men in
een oogenblik tijds een mand vol afgerist en
zoo valt er nog een aardig daggeld te verdie
nen. Er wordt voor den oogst 4 cent per kilo
uitbetaald. Voor het inzamelen van boschbes-
senbladeren is de toestemming der betreffende
houtvesters noodig, die daarvoor gedeelten
aanvijzen, waar de planten geen vruchten dra
gen.
Schoenen op bons.
Het Kon. Nationaal Steuscoraite deelt me
de. dat met ingang van 1 October de verkoop
van schoenen op bons geëindigd is.
De betrokken winkeliers mogen naden
geen bons meer aannemen daar deze dan ongel
dig zijn
Zoo gewonnen zoo geronnen.
Tc Zevenaar is gedurende drie dagen dexe
zij het opvolgen," antwoordde Sjoltsjef rustig,
terwijl hij haar strak aanzag en bij zich zeiven
dacht.; die is raak
Ilimova kwam met zijn gewonen, langzamen
tred op Solntsjef af, en terwijl hij met zijne ar
men diens breeden mg omvatte, zeide hij tot
Olga:., Gij moogt wel oppassen geen gekheid
met dat mannetje te maken; hij is een gevaar
lijk mensch.
De grappige spotachtig taal, die Ilimovate-
genwoordig dikwijls tegen Olga aannam, als hij
met haar sprak, verbitterde haar. Het was nog
zoo lang niet geleden, dat bij zulke gelegenhe
den zijn stem van aandoening en hartstocht
beefde.
Een goeden raad heb ik dikwijls noodig en
neem ik ook gaarne aan," zeide zij, en in hare
.ogen. die vroeger met zooveel vreugde door
,iem werden aanschouwd, blonk een verwijt, zij
schenen tot hem tc willen zeggen:., neem toch
geen wraak; ik bemin u nog altijd. Maar hij
scheen haar niet te begrijpen. De luide uitnoo-
diging van Marie Karlowna, om in de eetzaal
te gaan 'theedrinken, herhaalde hij vriendelijk
en bood daarna den arm aan een van züu'ï
ten. Na de thee jys"ïtaöo' en zocht muziek uit.
Op Verzoek van Ilin zou ze iets zingen. Solntsjef
speelde een walsje vooraf. Door de geopende
deur kon men in de aangrenzende kamer de
kaartspelers ziendlimova met zijn zuster en do
baronnes met Ilin.
Vera had ..Le Pretems" van Gounod geko-
zen. Helena, die met haar bduigom in dez.lt-
kamer zat te schaken, wendde zoodra Vera ba
gen te zingen, verwonderd het hoofd om en *1
Wat een mooie stem"
Het schoone, donkere gelaat van Ilimova ver
bleekte, toen hij de stem van zijn vrouw hoor-
de Hel was tegenwoordig niet meer zulk een
groote zeldzaamheid, dat hij haar zang mocht
bewonderen, omdat zij zich door zijne tegen
woordigheid niet meer liet weerhouden. Zij was
aa ncm gewend geraakt als aan een noodzak.-
lijk kwaad
Wordt vervi
rolgd.