WIERINGER COURANT
WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
BESS.
10e Jaargang.
Dinsdag 17 Juni 1919.
No. 49.
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG VRIJDAG
Abonnementsprlta
p»r 3 Baanden 0.71.
Uit het practische leven onzer
hedendaagsche
Lr beslaat een soort van menschen, die
bij uitstek practistih hccten en liet ook wel
zijn, die geen honger doel kennen, dan het
welslagen, geen veiliger gids dan het koei
verstand, geen ander richtsnoer dan de wer
kelijkheid, geen leidend beginsel dan het nul
Zij zien meer op de vormen, op de letter van
de wet dan op den geest. Zij bekommeren zich
niet om gevoelszaken of kinderachtige be
zwaren, Zij rekenen maar.... en natuurlijk
niet van zich af. Zij vragen maar wat nuttig
is in de eerste plaats voor henzclven.
Is het niet noodzakelijk te waarschuwen
tegen de zelfgenoegzaamheid van het zoo ge
naamd ..gezond verstand," dat menigmaal
zoo bekrompen en oppervlakkig is, tegen een
nuttigheidsleer die alleen met den uitslag re
kening houdt en niet op beweegredenen en
bedoelingen let. Is er iemand, die de rechten
van hel gemoed handhaaft, die het hoogste,
het beste niet wil prijsgeven, die gelooft aan
het ideaal, men noemt hem een dweper
óór al'es moei men practisch zijn, zoo
klinkt het in onze dagen. Wat zich niet laar
heredeneeren en in cijfers uitdrukken. dat
wordt in zekere kringen vogelvrij verklaard.
Wal hebt gij aan die idealen, waarmede an
deren het zich druk maken, daar eet men
toch niet van. Ts het niet voordeeliger poli
tiek te zijn en niet zoo kinderachtig nauw
van geweten
Wij moeien waken om door dien geesi
niet te worden aangetast. Is er niet iets kils
in den dampkring, waarin wij ademhalen
Heeft niet dc twijfelzucht velefl tegen al wat
t.-i de tastbare werkelijkheid behoort. een
onverschillige houding doen aannemen Och
ware er wat meer heilige verontwaardiging
over heigeen laag is en onedel, wat meer on
verdeelde ingenomenheid, wat meer ziels
kracht. GrÖot is het aantal jonge menschen
'die wij wat jeugdiger, jonger van hart zou-
den werscTen dan zoo uitermate kalm en
beredeneerd. Tevergeefs zoeken wij in vele
hoeken en tijdschriften dien gloed van over-
U1TGEVER:
CGRN. J. BOSKER. WIERINGEN.
tuiging, di edele opgewondenheid,, die be
zieling voor het ware en goede en schoont
die het allermeest voor de jeugd onmisbaar
zijn. De hartstocht der werkelijkheid heeft
op het gebied der kunst zijn werking uitgeoe
fend en in menig voortbrengsel der nieuwere
letterkunde is in schildering of nabootsing
van het werkelijke leven, liefst van de scha
duwkanten. van de naakte werkelijkheid,
van walgelijke tooneelen, aan dc orde van
den dag. Het overwicht van de natuurkun
dige wetenschappen beeft veler aandacht
uitsluitend gericht op de stoffelijke zijde
van 's menschen wezen, alfof er niets ware
op te merken dan stofwisseling alleen, als
ware de mensch het product van blinde na
tuurkracht en in alles onderworpen aan ijze
ren natuurwetten, als ware in den strijd van
het bestaan het recht van den stckste het ceni
gc wezenlijke en duurzame recht onder 't
menschdom-
Bedenkelijk zijn de wettige gevolgtrekkin
gen dier nuttigheidsleer. Wanneer wij eens
beginnen met niet Ie willen vragen wat recht
en eerlijk is, wat in zich zelf waar is en goed,
wat dc stem in ons binnenste, wat rede en ge
weten gebiedend eisoben, maar alleen wat
het koele verstand en de waarneming der
werkelijkheid en de berekening van voor- en
nadeel ons voorschrijven, wanneer wc eens
beginnen bet beste, het hoogste op te offe
ren. omdat bet nuttig is. waar is dan het
einde
Daarom dat wij dan bovenal cn ten alle tij
de bet oordcel over goed en kwaad nimmer
van dc uitkomst, maar alleen van de drijf-
reeren laten afhangen, dat wij nooit iets dat
goed of billijk of waarachtig is op offeren
omdat bet nut bet cischt. dat wij nergens en
- nooit voor de werkelijkheid en haar beko
ring het ideaal en zijn waardeering prijsge
ven. De rechten van het ideaal moeten wij
onder alles en tegenover alles ongekrenkt en
onscherbaar bewaren en handhaven en er op
vertrouwen, dat wij gehoorzaamde aan ons
zedelijk gevoel, aan onzen waarheidszin, aan
ons plichtbesef, wel nooit bedrogen zullen
uitkomen. Laten wij dus met alle kracht ijve
ADVERTENTIËN:
va-i 1-5 regels fO. 0
Iedere rege' meer0.06
ren tegen dien geest die het staatkundige,
kerkelijke of maatschappelijke leven, het hei
ligc bij liet nuttige achterstelt, al lijkt het
nog zoo onpractisch, onverstandig, ouder
wetsch. Laat ons alles over hebben voor den
arbeid der liefde, voor de aanbeveling van
het goede, voor het geluk van den naaste.
jVVij vragen te veel en te dikwijls„Wat
treeft 't leven mij Wij moesten vragen,
dagelijks, aanhoudend Wat maak ik van
nijn leven
GEMENGD NIEUWS.
'">E VERBINDING MET
VLIELAND EN TERSCHELLING.
Het lid van de Prov. Staten van N.-Ho!-
'and, A. W. Michels te den Helder heeft de
volgende vragen aan Ged. Staten dier pro
vincic gesteld ter beantwoording op dc a.s.
"'omerzitting
..Is het Ged. St bekend, jlat dc Stoom-
aart ma ai schappij „Alkmaar Packet., dc ta
neven van het traject Harlingen-Tcrschcl-
'ing-Vlieland zal verhoogen
„Zoo ja, is voor deze verhooging de goed
keuring van Ged. St. gevraagd, zooals punt
l der voorwaarden, waarop in 1917 de Sta-
'c-n aan deze onderneming subsidie vcrlcen-
'en, bepaalt."
„Zijn Ged. St. niet van meening. dat goed
keuring eventueel aan deze tariefsverhoo-
"ing moet worden onlhouden, zoolang deze
maatschappij den bedoelden dienst zoo ge
brekkig onderhoudt
„Zijn Ged. St. in staat-en bereidt omtrent
bet vraagstuk der verbindingen der N.-Holl.
eilanden met liet vasteland mededeelïtigen te
d'*en
„Zoo neen, achten Ged- St. het dan niet
noodzakelijk, ten spoedigste met voorsteller
te komen, 0111 den liovengenoemden dienst
in provinciaal beheer te nemen
„Achten Ged. St. het in afwachting daar
van niet gewenscht, een eventueele subsidie
aan deze maatschappij hoogstens voor één
iaar te vcrleenen en daarbij de voorwaarden
te verscherpen, zoodat de bewoners dier ei-
FEUILLETON.
Ten geschiedenis uit den Kolen
oorlog in Engeland.
r 2-
De hlceke vrouwen, de uitgeteerde kinde
ren klaagden niet, zij droegen hun leed 111
stilte, dapperder dan de mannen, die gepij
nigd werden door het zien van hun lijden.
Zij waren niet gdlieel verlaten, maar d«
ondersteuning die zij ontvingen was bitter
klein in vergelijking der behoeften.
En iedere dag won de vertwijfeling meer
vtel l, werd de Ihoop 'kleiner en 't gebrek
g« rooier. 1
Will beet zich op dc lippen en bedwong
zich met geweld om niet te spreken, dc oor
zaak van dit alles te doen opbonden. Hoe
kon hij een lafaard zijn, terwijl zijn vrouw
hem zulk een goed voorbeeld gaf.
Maar ook Bess stond op hel punt 0111 toe.
te geven al liet zij dan niet blijken, want.
kon zij zelf nog weerstand bicden aan kou-
'V en honger, zij zag maar al te goed, dat
gebrek haar kind doodde. Op zekeren mid
dag zag ook WiH liet, en met een woesten
kreet \ic! hij op zijn knieën hij het armzali-
<5 rc bed.
Zeg jij dat je toestemt, Bess. mompelde hij
cn ib ga aan 't werk.
Maar Bess schudde het iho fd, terwijl dc
tranen over haar wangen biggelden.
Ze zin een woordbreker zijn. Als Jcssic
verstand genoeg had, zou ze dat niet willen
hebben. Ik kan niet van je vergen, om het
rcchl van je'kameraden met voeten te treden
Wat heeft het recht van mijn kameraden
te betcekenen bij het leven van mijn kind
Hun recht is haar leven. Daarenboven
.morgen is de strike geëindigd, zeidfj zij
kalmeerend. Er is een groote meeting ge
weest en wij kunnen wel wachten tot morgen
Tk heb genoeg vair meetings, riep Will. Al
beginnen we dadelijk, dan duurt het nog een
week voor we geld hebben.
Morgen is 't Vrijdag, zcidc Bess. Collins
is hier geweest en zei. dat er Maandag weer
begonnen werd.
Collins is een gek. Hij 'heeft hel kind van
Smith bij zich genomen en zorgt cr voor als
een vrouw.
Gaan er dan niet veel 'kinderen naar een
andere plaats, om daar door de mijnwerkers
onderhouden te worden Gave God, dat de
strike Maandag voorbij was.
En zoo niet.'dan ga ik toch aan 't werk,
zei Will.
En den volgenden dag stond hij in stilte
naast Bess die vol wanhoop op de gebroken
kist zat. hij Jessie, haar moederliefde onder
drukkend voor het recht. Het kind lag dood
stil, het gezichtje blauw en koud en vertrok
ken, maar in het moederoog schooner dan
D»it.
Nu en dan steunde het kind en al had hij
Collins voor een gek verklaard, hij bracht
een kop hoillon. door een buurvrouw ge
bracht, *aan de lippen van het kind en wedij
verde met zijn vrouw in teerede zorgen-
Zoo ging de Vrijdag voorbij en de nacht
kwam. Bess bleef bij het zieke kind zitten,
als een beschermengel! voor een onbekend
'kwaad. I
Langzamerhand ontstond er een vreemde
beweging rp straat. Haastige voetstappen
kwamen en gingen. Kreten braken de stilte
af. Dc kerktoren begon te luiden, vroolijk op-
gewekt. Will sprong op. Wat zou dat alles
L» 'tekenen Wat was er gebeurd Hij
vloog naar de deur. Mannen en vrouwen
haastte zich naar de markt.
Wat is er vroeg hij hun.
Goed nieuws, goed nieuws, is er gekomen!
En naar zijn pet grijpend, ging hij met hen
mee.
Op dc markt was een groote menigte ver
zameld. Teders gelaat teckende vreugde. Men
gaf elkaar de band cn drukte die met warmte
Wij" hebben overwonnen, jongens 1 boor
de men de mannen roepen.
De vrouwen dansten, lachten en weenden.
Het ge heek dorp scheen krankzinnig van
vireugde.
Will was te afgemat om alles te begrijpen.
Wat is er vroeg hij nogmaals.
Maandag aan het werk. De stike is geëin
digd. Wij hebben bet gewonnen. Geen loons-
verbooging.
Goddank, het kind is gered Goddank
snikte Will. Dat zal ik dadelijk aan Bess gaan
vertellen.
Hij veegde dc tranen van zijn gelaat. !er
wijl' hij over de straat vloog. Toen hij zijn
woning binnentrad, zag bij zijn vrouw zitten
zooals hij haar verlaten had, met het kind op
den schoot.
Vrouw riep hij. goed nieuws, dc patroons
hebben toegegeven. Maandag gaan wij aan
hot werk. Er zal weer voedsel genoeg zijn
voor het kind.
Het gcheelc lichaam van Bess schokte. Zij
stond op. liet het kind zien en zeide met sid
derende stem
„Te laat Will. 't kind is dood
EINDE
Een kleine Spion.
Op een der voorposten, niet ver van den
Ijzer, liqi Jean Ripin, met regelmatige pas
sen lreen en weer.
Zijn gedachten wijlde ver van deze plaats,
die in de laatste maanden zoo dikwijls het
roonccl was geweest van vinnigen strijd.
Nog kort geleden had het geschut alles in
den omtrek deen daveren en schudden.
Meer dan één kameraad was in den nabij
heid neergeveld, als een slachtoffer van den
gruw/amen oorlog.
Hoe dikwijls had dc soldaat het, nu tame
lijk heldere, water van het riviertje, rood ge
kleurd aanschouwd, vertroebeld door kost
baar menschenhloed. Wat wanhoopskreten
of ruwe uitbarstingen had zijn oor al moeten
opvangen in de laatste maanden.
Telkens weer joegen menschen, die elkaar
rooit tc voren hadden aanschouwd, als
bloeddorstige tijgers op elkaar aan.
Onophoudelijk bestooklen elkander de als
door razernij verdoolde menschen.
Hoe kalm en rustig was voor dezen alles
ontzettenden tijd het leven van Jean Ripin
voorbij gegaan. Op zijn kleine pachthoeve,
in het mooiste deel van Vlaanderen, had hij
met TTclena. zijn goede vrouw, en hun beide
kinderen. Emile en Jeanne., zoo vredig en
Bureau Hippolytoshout, Vieringen
T«L latere. Ne, 10.
Bgbareaa C Slikker C*.
Helei Sais-Aaaa - Paolowu»
Ageateekep A. Kaarta Ol, Wieriagerweard
landen nk inderdaad verzekerd zijn van een
behoorlijke verbinding met den vasten wal
NET ONTSLAG VAN MOLTMAKER
YoUgens een verhaal in Ons Blad is dt
'•eer Moltmaker, voorzitter van de Ned. Ver.
van Spoor- en Tramwegpersoneel, dezer dn-
'~en te Utrecht uit den trein gezet, omdat hij
wegens zekere „ongesteldheid" het zijn me
de passagiers lastig maakte, zoodat een tegen
over hem zittend heer de in wen dg ie gevol
gen van zijn „ongesteldheid" over zijn pan
talon kreeg. Bij de uitzetting uit den wa
gen heeft hij zich op hoogen toon beroepen
op zijn presidium, maar dat haatte niet. Lr
werd een klacht tegen hem ingediend en bij
'c Staatsspoorwgemaatschappij en bij de jus
titie. Het geval was hachelijk voor den heer
M< !tmaker, die in dienst is hij de StaaN-
spoorwegmaatschappij. Daarom kwamen dc
socialistische raadsleden te Utrecht tusschcn
beiden cn wisten van den beleefden passa
gier gedaan te krijgen, dat de aanklacht bij
de justitie werd ingetrokken. Die bij de
Ma at Schappij kon echter niet ongedaan wor
den gemaakt en daarom nam de heer Molt
maker zijn ontslag als beambte en is nu door
zijn vcrceniging benoemd tot bezoldigd
hoofdambtenaar op een salaris van 3000
oer jaar. De heer Moltmaker is nu binnen
en ondervindt de gevolgen van een goede ka
meraadschap en tevens het geluk van een on
geval. dat. zooals de volksmond pleegt te
zéggen „den beste kan overkomen."
DE ZONDIGE TABAK.
„Dring er alstublieft hij de geloovigen op
aan om het rooken in het bedehuis na te 'n-
'en." zoo begon een telegram, dat Woensdag
door de voorzitter van de Afgescheiden Met
hodisterconferentie. die Woensdag te Grims
hy werd geopend, werd ontvangen
„Deze verraderlijke gewoonte." vervolgde
het telegram, „vernietigd het weerstandsver
mogen van ons land, beroofd dc jeugd van
haar bloei enschoonheid, de mannen van hun
kracht en heeft een invloed op de zeden, die
inderdaad betreudenswaardig zijn Mannen
Gods behoorden niet te rooken."
hóógst gelukkig geleefd.
Van vroeg tot laat had Jean met «nesten
vlijt gewerkt, doch dc vruchten van zijn ar
beid. waren niet uitgebleven.
Trouw werd hij in zijn werk bijgestaan
door zijn kloeke Helcna.
Hoe zou het thans gaan met zijn lieve
vrouw Zou zij. even als vele anderen, huis
en hof hebl>en moeten verlaten
Zou zij veel over den man en vader spre
ken, met Emile en leanne
O. wat zou hij het geliefd drietal eens
gaarne omhelzen.
Maar die gruwzame oorlog, dat onzeebaai
wreed bedrijf van heb- en heerschzuchtigc
menschen. was de oorzaak geweest dat ook
over hem en de zijnen zooveel ellende was
uitgestort geworden.
Wanneer zou er toch een einde komen,
aan dc tcugellooze verdwaasdheid van zoo
vele volken
Moest de vrede nu nog langer blijven ver
wijderd. als een arme zwerver die in balling
schap ronddoolt.
O. dat dc machtige der aarde, die zoo
veel zegeningen over het menschdom kon uit
storten, er nu juist op bedacht schenen te zijn
om onrust cn onheil onder de volkeren te
vtedhrciden.
Over dit alles dacht de eenzamp schild
wacht. in diep gepeins verzonken, na. Niet
ver van hem liep een andere schildwacht
die Tean genoeg kende om te weten, dat hij
niet in een tevreden stemming verkeerde.
Hé, Tean. riep hij den krijgsmakker toe.
t'.oh je weer over 't wijf (!n de kleuters 1
Opschrikkende hij deze vraag, wedde Jean
het hoofd naar den kameraad, en antwoord
de dat kon ie wel eens raden. TYerke.
Ts 't ic wel eens opgevallen, vroeg daarop
Pcerkc. dat de vijand zoo juist de kritiekste
punten weet te treffen met zijn geschut.
Ia. daar heb ik mij wel eens over verbaasd.
En bob je nooit vermoed hoe dit komt
Zeker om dat hij gopde schutters heeft
Dat is wel zoo. maar er komt in dit geval
nog iets anders bij.
En dat is
Wordt vervolgd.