WIERINGER COURANT WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. BESS. 10e Jaargang. Dinsdag 17 Juni 1919. No. 49. VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG VRIJDAG Abonnementsprlta p»r 3 Baanden 0.71. Uit het practische leven onzer hedendaagsche Lr beslaat een soort van menschen, die bij uitstek practistih hccten en liet ook wel zijn, die geen honger doel kennen, dan het welslagen, geen veiliger gids dan het koei verstand, geen ander richtsnoer dan de wer kelijkheid, geen leidend beginsel dan het nul Zij zien meer op de vormen, op de letter van de wet dan op den geest. Zij bekommeren zich niet om gevoelszaken of kinderachtige be zwaren, Zij rekenen maar.... en natuurlijk niet van zich af. Zij vragen maar wat nuttig is in de eerste plaats voor henzclven. Is het niet noodzakelijk te waarschuwen tegen de zelfgenoegzaamheid van het zoo ge naamd ..gezond verstand," dat menigmaal zoo bekrompen en oppervlakkig is, tegen een nuttigheidsleer die alleen met den uitslag re kening houdt en niet op beweegredenen en bedoelingen let. Is er iemand, die de rechten van hel gemoed handhaaft, die het hoogste, het beste niet wil prijsgeven, die gelooft aan het ideaal, men noemt hem een dweper óór al'es moei men practisch zijn, zoo klinkt het in onze dagen. Wat zich niet laar heredeneeren en in cijfers uitdrukken. dat wordt in zekere kringen vogelvrij verklaard. Wal hebt gij aan die idealen, waarmede an deren het zich druk maken, daar eet men toch niet van. Ts het niet voordeeliger poli tiek te zijn en niet zoo kinderachtig nauw van geweten Wij moeien waken om door dien geesi niet te worden aangetast. Is er niet iets kils in den dampkring, waarin wij ademhalen Heeft niet dc twijfelzucht velefl tegen al wat t.-i de tastbare werkelijkheid behoort. een onverschillige houding doen aannemen Och ware er wat meer heilige verontwaardiging over heigeen laag is en onedel, wat meer on verdeelde ingenomenheid, wat meer ziels kracht. GrÖot is het aantal jonge menschen 'die wij wat jeugdiger, jonger van hart zou- den werscTen dan zoo uitermate kalm en beredeneerd. Tevergeefs zoeken wij in vele hoeken en tijdschriften dien gloed van over- U1TGEVER: CGRN. J. BOSKER. WIERINGEN. tuiging, di edele opgewondenheid,, die be zieling voor het ware en goede en schoont die het allermeest voor de jeugd onmisbaar zijn. De hartstocht der werkelijkheid heeft op het gebied der kunst zijn werking uitgeoe fend en in menig voortbrengsel der nieuwere letterkunde is in schildering of nabootsing van het werkelijke leven, liefst van de scha duwkanten. van de naakte werkelijkheid, van walgelijke tooneelen, aan dc orde van den dag. Het overwicht van de natuurkun dige wetenschappen beeft veler aandacht uitsluitend gericht op de stoffelijke zijde van 's menschen wezen, alfof er niets ware op te merken dan stofwisseling alleen, als ware de mensch het product van blinde na tuurkracht en in alles onderworpen aan ijze ren natuurwetten, als ware in den strijd van het bestaan het recht van den stckste het ceni gc wezenlijke en duurzame recht onder 't menschdom- Bedenkelijk zijn de wettige gevolgtrekkin gen dier nuttigheidsleer. Wanneer wij eens beginnen met niet Ie willen vragen wat recht en eerlijk is, wat in zich zelf waar is en goed, wat dc stem in ons binnenste, wat rede en ge weten gebiedend eisoben, maar alleen wat het koele verstand en de waarneming der werkelijkheid en de berekening van voor- en nadeel ons voorschrijven, wanneer wc eens beginnen bet beste, het hoogste op te offe ren. omdat bet nuttig is. waar is dan het einde Daarom dat wij dan bovenal cn ten alle tij de bet oordcel over goed en kwaad nimmer van dc uitkomst, maar alleen van de drijf- reeren laten afhangen, dat wij nooit iets dat goed of billijk of waarachtig is op offeren omdat bet nut bet cischt. dat wij nergens en - nooit voor de werkelijkheid en haar beko ring het ideaal en zijn waardeering prijsge ven. De rechten van het ideaal moeten wij onder alles en tegenover alles ongekrenkt en onscherbaar bewaren en handhaven en er op vertrouwen, dat wij gehoorzaamde aan ons zedelijk gevoel, aan onzen waarheidszin, aan ons plichtbesef, wel nooit bedrogen zullen uitkomen. Laten wij dus met alle kracht ijve ADVERTENTIËN: va-i 1-5 regels fO. 0 Iedere rege' meer0.06 ren tegen dien geest die het staatkundige, kerkelijke of maatschappelijke leven, het hei ligc bij liet nuttige achterstelt, al lijkt het nog zoo onpractisch, onverstandig, ouder wetsch. Laat ons alles over hebben voor den arbeid der liefde, voor de aanbeveling van het goede, voor het geluk van den naaste. jVVij vragen te veel en te dikwijls„Wat treeft 't leven mij Wij moesten vragen, dagelijks, aanhoudend Wat maak ik van nijn leven GEMENGD NIEUWS. '">E VERBINDING MET VLIELAND EN TERSCHELLING. Het lid van de Prov. Staten van N.-Ho!- 'and, A. W. Michels te den Helder heeft de volgende vragen aan Ged. Staten dier pro vincic gesteld ter beantwoording op dc a.s. "'omerzitting ..Is het Ged. St bekend, jlat dc Stoom- aart ma ai schappij „Alkmaar Packet., dc ta neven van het traject Harlingen-Tcrschcl- 'ing-Vlieland zal verhoogen „Zoo ja, is voor deze verhooging de goed keuring van Ged. St. gevraagd, zooals punt l der voorwaarden, waarop in 1917 de Sta- 'c-n aan deze onderneming subsidie vcrlcen- 'en, bepaalt." „Zijn Ged. St. niet van meening. dat goed keuring eventueel aan deze tariefsverhoo- "ing moet worden onlhouden, zoolang deze maatschappij den bedoelden dienst zoo ge brekkig onderhoudt „Zijn Ged. St. in staat-en bereidt omtrent bet vraagstuk der verbindingen der N.-Holl. eilanden met liet vasteland mededeelïtigen te d'*en „Zoo neen, achten Ged- St. het dan niet noodzakelijk, ten spoedigste met voorsteller te komen, 0111 den liovengenoemden dienst in provinciaal beheer te nemen „Achten Ged. St. het in afwachting daar van niet gewenscht, een eventueele subsidie aan deze maatschappij hoogstens voor één iaar te vcrleenen en daarbij de voorwaarden te verscherpen, zoodat de bewoners dier ei- FEUILLETON. Ten geschiedenis uit den Kolen oorlog in Engeland. r 2- De hlceke vrouwen, de uitgeteerde kinde ren klaagden niet, zij droegen hun leed 111 stilte, dapperder dan de mannen, die gepij nigd werden door het zien van hun lijden. Zij waren niet gdlieel verlaten, maar d« ondersteuning die zij ontvingen was bitter klein in vergelijking der behoeften. En iedere dag won de vertwijfeling meer vtel l, werd de Ihoop 'kleiner en 't gebrek g« rooier. 1 Will beet zich op dc lippen en bedwong zich met geweld om niet te spreken, dc oor zaak van dit alles te doen opbonden. Hoe kon hij een lafaard zijn, terwijl zijn vrouw hem zulk een goed voorbeeld gaf. Maar ook Bess stond op hel punt 0111 toe. te geven al liet zij dan niet blijken, want. kon zij zelf nog weerstand bicden aan kou- 'V en honger, zij zag maar al te goed, dat gebrek haar kind doodde. Op zekeren mid dag zag ook WiH liet, en met een woesten kreet \ic! hij op zijn knieën hij het armzali- <5 rc bed. Zeg jij dat je toestemt, Bess. mompelde hij cn ib ga aan 't werk. Maar Bess schudde het iho fd, terwijl dc tranen over haar wangen biggelden. Ze zin een woordbreker zijn. Als Jcssic verstand genoeg had, zou ze dat niet willen hebben. Ik kan niet van je vergen, om het rcchl van je'kameraden met voeten te treden Wat heeft het recht van mijn kameraden te betcekenen bij het leven van mijn kind Hun recht is haar leven. Daarenboven .morgen is de strike geëindigd, zeidfj zij kalmeerend. Er is een groote meeting ge weest en wij kunnen wel wachten tot morgen Tk heb genoeg vair meetings, riep Will. Al beginnen we dadelijk, dan duurt het nog een week voor we geld hebben. Morgen is 't Vrijdag, zcidc Bess. Collins is hier geweest en zei. dat er Maandag weer begonnen werd. Collins is een gek. Hij 'heeft hel kind van Smith bij zich genomen en zorgt cr voor als een vrouw. Gaan er dan niet veel 'kinderen naar een andere plaats, om daar door de mijnwerkers onderhouden te worden Gave God, dat de strike Maandag voorbij was. En zoo niet.'dan ga ik toch aan 't werk, zei Will. En den volgenden dag stond hij in stilte naast Bess die vol wanhoop op de gebroken kist zat. hij Jessie, haar moederliefde onder drukkend voor het recht. Het kind lag dood stil, het gezichtje blauw en koud en vertrok ken, maar in het moederoog schooner dan D»it. Nu en dan steunde het kind en al had hij Collins voor een gek verklaard, hij bracht een kop hoillon. door een buurvrouw ge bracht, *aan de lippen van het kind en wedij verde met zijn vrouw in teerede zorgen- Zoo ging de Vrijdag voorbij en de nacht kwam. Bess bleef bij het zieke kind zitten, als een beschermengel! voor een onbekend 'kwaad. I Langzamerhand ontstond er een vreemde beweging rp straat. Haastige voetstappen kwamen en gingen. Kreten braken de stilte af. Dc kerktoren begon te luiden, vroolijk op- gewekt. Will sprong op. Wat zou dat alles L» 'tekenen Wat was er gebeurd Hij vloog naar de deur. Mannen en vrouwen haastte zich naar de markt. Wat is er vroeg hij hun. Goed nieuws, goed nieuws, is er gekomen! En naar zijn pet grijpend, ging hij met hen mee. Op dc markt was een groote menigte ver zameld. Teders gelaat teckende vreugde. Men gaf elkaar de band cn drukte die met warmte Wij" hebben overwonnen, jongens 1 boor de men de mannen roepen. De vrouwen dansten, lachten en weenden. Het ge heek dorp scheen krankzinnig van vireugde. Will was te afgemat om alles te begrijpen. Wat is er vroeg hij nogmaals. Maandag aan het werk. De stike is geëin digd. Wij hebben bet gewonnen. Geen loons- verbooging. Goddank, het kind is gered Goddank snikte Will. Dat zal ik dadelijk aan Bess gaan vertellen. Hij veegde dc tranen van zijn gelaat. !er wijl' hij over de straat vloog. Toen hij zijn woning binnentrad, zag bij zijn vrouw zitten zooals hij haar verlaten had, met het kind op den schoot. Vrouw riep hij. goed nieuws, dc patroons hebben toegegeven. Maandag gaan wij aan hot werk. Er zal weer voedsel genoeg zijn voor het kind. Het gcheelc lichaam van Bess schokte. Zij stond op. liet het kind zien en zeide met sid derende stem „Te laat Will. 't kind is dood EINDE Een kleine Spion. Op een der voorposten, niet ver van den Ijzer, liqi Jean Ripin, met regelmatige pas sen lreen en weer. Zijn gedachten wijlde ver van deze plaats, die in de laatste maanden zoo dikwijls het roonccl was geweest van vinnigen strijd. Nog kort geleden had het geschut alles in den omtrek deen daveren en schudden. Meer dan één kameraad was in den nabij heid neergeveld, als een slachtoffer van den gruw/amen oorlog. Hoe dikwijls had dc soldaat het, nu tame lijk heldere, water van het riviertje, rood ge kleurd aanschouwd, vertroebeld door kost baar menschenhloed. Wat wanhoopskreten of ruwe uitbarstingen had zijn oor al moeten opvangen in de laatste maanden. Telkens weer joegen menschen, die elkaar rooit tc voren hadden aanschouwd, als bloeddorstige tijgers op elkaar aan. Onophoudelijk bestooklen elkander de als door razernij verdoolde menschen. Hoe kalm en rustig was voor dezen alles ontzettenden tijd het leven van Jean Ripin voorbij gegaan. Op zijn kleine pachthoeve, in het mooiste deel van Vlaanderen, had hij met TTclena. zijn goede vrouw, en hun beide kinderen. Emile en Jeanne., zoo vredig en Bureau Hippolytoshout, Vieringen T«L latere. Ne, 10. Bgbareaa C Slikker C*. Helei Sais-Aaaa - Paolowu» Ageateekep A. Kaarta Ol, Wieriagerweard landen nk inderdaad verzekerd zijn van een behoorlijke verbinding met den vasten wal NET ONTSLAG VAN MOLTMAKER YoUgens een verhaal in Ons Blad is dt '•eer Moltmaker, voorzitter van de Ned. Ver. van Spoor- en Tramwegpersoneel, dezer dn- '~en te Utrecht uit den trein gezet, omdat hij wegens zekere „ongesteldheid" het zijn me de passagiers lastig maakte, zoodat een tegen over hem zittend heer de in wen dg ie gevol gen van zijn „ongesteldheid" over zijn pan talon kreeg. Bij de uitzetting uit den wa gen heeft hij zich op hoogen toon beroepen op zijn presidium, maar dat haatte niet. Lr werd een klacht tegen hem ingediend en bij 'c Staatsspoorwgemaatschappij en bij de jus titie. Het geval was hachelijk voor den heer M< !tmaker, die in dienst is hij de StaaN- spoorwegmaatschappij. Daarom kwamen dc socialistische raadsleden te Utrecht tusschcn beiden cn wisten van den beleefden passa gier gedaan te krijgen, dat de aanklacht bij de justitie werd ingetrokken. Die bij de Ma at Schappij kon echter niet ongedaan wor den gemaakt en daarom nam de heer Molt maker zijn ontslag als beambte en is nu door zijn vcrceniging benoemd tot bezoldigd hoofdambtenaar op een salaris van 3000 oer jaar. De heer Moltmaker is nu binnen en ondervindt de gevolgen van een goede ka meraadschap en tevens het geluk van een on geval. dat. zooals de volksmond pleegt te zéggen „den beste kan overkomen." DE ZONDIGE TABAK. „Dring er alstublieft hij de geloovigen op aan om het rooken in het bedehuis na te 'n- 'en." zoo begon een telegram, dat Woensdag door de voorzitter van de Afgescheiden Met hodisterconferentie. die Woensdag te Grims hy werd geopend, werd ontvangen „Deze verraderlijke gewoonte." vervolgde het telegram, „vernietigd het weerstandsver mogen van ons land, beroofd dc jeugd van haar bloei enschoonheid, de mannen van hun kracht en heeft een invloed op de zeden, die inderdaad betreudenswaardig zijn Mannen Gods behoorden niet te rooken." hóógst gelukkig geleefd. Van vroeg tot laat had Jean met «nesten vlijt gewerkt, doch dc vruchten van zijn ar beid. waren niet uitgebleven. Trouw werd hij in zijn werk bijgestaan door zijn kloeke Helcna. Hoe zou het thans gaan met zijn lieve vrouw Zou zij. even als vele anderen, huis en hof hebl>en moeten verlaten Zou zij veel over den man en vader spre ken, met Emile en leanne O. wat zou hij het geliefd drietal eens gaarne omhelzen. Maar die gruwzame oorlog, dat onzeebaai wreed bedrijf van heb- en heerschzuchtigc menschen. was de oorzaak geweest dat ook over hem en de zijnen zooveel ellende was uitgestort geworden. Wanneer zou er toch een einde komen, aan dc tcugellooze verdwaasdheid van zoo vele volken Moest de vrede nu nog langer blijven ver wijderd. als een arme zwerver die in balling schap ronddoolt. O. dat dc machtige der aarde, die zoo veel zegeningen over het menschdom kon uit storten, er nu juist op bedacht schenen te zijn om onrust cn onheil onder de volkeren te vtedhrciden. Over dit alles dacht de eenzamp schild wacht. in diep gepeins verzonken, na. Niet ver van hem liep een andere schildwacht die Tean genoeg kende om te weten, dat hij niet in een tevreden stemming verkeerde. Hé, Tean. riep hij den krijgsmakker toe. t'.oh je weer over 't wijf (!n de kleuters 1 Opschrikkende hij deze vraag, wedde Jean het hoofd naar den kameraad, en antwoord de dat kon ie wel eens raden. TYerke. Ts 't ic wel eens opgevallen, vroeg daarop Pcerkc. dat de vijand zoo juist de kritiekste punten weet te treffen met zijn geschut. Ia. daar heb ik mij wel eens over verbaasd. En bob je nooit vermoed hoe dit komt Zeker om dat hij gopde schutters heeft Dat is wel zoo. maar er komt in dit geval nog iets anders bij. En dat is Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1919 | | pagina 1