1 WIERSNOER COURANT
Afgedwaald.
10e Jaargang.
Dinsdag 14 October 1919.
WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
R
m,
S
IN O, 04-
iw-V
VERSCHIJNT ELCEN
DINSDAG M V1UDAG
AboaBMMUprifa i
p«r 3 Miidn I.7A
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER. WIERINGEN.
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regelsf O.c O
Iedere rege! meer„0.06
Bareat Hippolytashoei, Wieriafea
T*L latere. No, 16.
Bijliiiron i C. Slikker C*.
Elaise SJnb-Anna - Paalowea
AfontKztp A, Inró Gx, Vi«riuJtnfW!d
GEMENGD NIEUWS.
A M ER IK AAN SCHE SCHOENEN.
Door dc gemeente Apeldoorn zullen
45.000 paar Amerikaansche schoenen
worden aangekocht, welke tegen 10
per paar zullen worden gedu,tribi:ecrd
DIENSTBODENNOOD
TE PARIJS.
Volgens de „Gaulois" heeft zich daar
in een verhuurkantoor het volgende af
gespeeld. Een mevrouw had een keu
kenmeid gehuurd men was het eens
geworden.
Tk moet zooveel loon hebben.
Dat kunt u krijgen.
Plus zooveel frank voor wijn.
Afgesproken.
Plus zooveel frank waschgelé.
Ook goed.
Maar een ding vergat ik mevrouw
toch mog te zeggen ik wil geen vaten
wasschen en geen groente schoon ma
ken
DUITSCHE BIGGEN.
In Oostelijk Groningen is de prijs
van zcsweeksche biggen ongeveer f 24
en in bet aangrenzende Pruisen wordt
er 100 Mark voor betaald. Bij den la
gen koers van de mark is dit ongeveer
12, zoodat met groot voordeel big
gen uit Pruisen worden! gesmokkeld.
DOOR ELECTRISCHETEIT
GEDOOD.
Zaterdagmorgen is nabij den water
toren te Bussum een 21-jarige werk
man uit Blaricum in aanraking geko
men met een hoogspanningsdraad. Hij
werd onmiddelijk gedood.
100.000 MARK EN EEN
LOTERIJBRIEFJE.
Een lieer heeft, naar de ,,H. Ct-''
meldt, bij Haagsche politie aangifte
gedaan, dat hij in perceel Weterings
kade 22 te 's-Gravenhage beroofd is
van een linnenzakje, inhoudende roo
bankbiljetten elk van 1000 mark en,
een beleenbriefje der Gemeentebank
van leening (beleencom )6o.
FEUILLETON.
Zoo worstelen de redders nagenoeg
ren half uur lang met inspanning van
al hun krachten. Nu en dan wedd van
het strand af niets van de boot gezien.
Tclkebs weer plofte de branding er
schuimend verheen. Meermalen werd
aan het strand de kreet geuit„daar
gaat ie om."
Gelukkig geschiedde dit niet, maar
ondanks alle inspanning kwam het hulk
je geen streep vooruit. De stroom deed
dc boot dwarsweg voortdrijven, ver uit
dc richting van het gestrande schip.
Eensklaps verhief zich een stei:e golf,
die dc boot bijna recelitstandig ophief,
om haar na enkele seconden neer te
smakken en tegen het strand te slinge
ren.
Doodelijk uitgeput en druipend van
het zeewater, stapten de teleurgestelde
redders aan wal. De wagen reed nader
en mei behulp van de op het strand toe
vende menigte, werd de boot weer op
den wagen gezeuld en weggevoerd naar
het punt, waar de tocht was onderno
men.
Duidelijk zagen de.menschen in hun
benarden toestand uit 't scheepsand,
wat ginds, aan de veilige kust gebeur
de, en in de meening dat de poging
voor goed was mslukt en geen andere
poging tot redding zou volgen hieven
dc schipbreukelingen zulk een langge-
rekten noodkreet aan, dat de jammer-
toon het geluid van 9orm en branding
geheel ovcrstemde1
ZE MOETEN ZE NIET MEER!
Men schrijft uit Hulst
Zondag, Maandag en Dinsdag had
den we hier weer voor het eerst sedert
het uitbreken van den oorlog, kermis.
Evenals bet vóór den oorlog gewoon
Ie was, kwamen der gelegenheid der
kermis de Belgen in groote getale naar
hier om de peentjes eens op te schep
pen.
Hoe gaarne men vroeger de Belgen
op onze kermis zag komen, thans Icon
den zij uit dc houding der bevolking
bemerken, dat zij hier niet meer de wel
kome gasten waren.
Een meermalen door de Belgen ge
dane poging om „De Vlaamsche Leeuw
aan te heffen, werd door de bevolking
belet, door hun minzaam den raad' te
geven hun vaderlandslievende gevoe
len te luchten in haar eigen land, maar
niet bij ons.
Gelukkig voor hen dat d'e Belgen
dien raad ter harte hebben genomen,
anders zou men ongetwijfeld het hun
wel eens op gevoelige wijze hebben dui
delijk gemaakt, dat men in ons land
niets van ,.De Vlaamsche Leeuw' wil
weten.
De talrijke versterkte brigade mare
chaussee behoefde daarom niet hande
lend op te treden.
DE HUISVROUW in DEN STRITD
OM HET BESTAAN.
Hoe moeilijk is de levensbaan
Tn dezen strijd om het bestaan,
Nu alles duur is, vrees'lijk duur
En opslaat met den dag, met 't uur
Een huisgezin kent niets dan zorgen,
Zoowel te avond als te morgen.
Wie weet, hoeveel een huisvrouw lijdt
Tn dezen abnormalen tijd,
Wanneer dc meid haar alle dagen
Weer lastig valt met nieuwe vragen
Als telkens weer de kleine kind'hen
Haar met bun klachten komen bind'
(ren,
Dat is al erg genoeg En dan
Ook nog 't gemopper van den man
„Mevrouw, een nieuwe bezem
Mevrouw, een nieuwe dweil J
Mevrouw, een nieuwe borstel
Bij dien jammerkreet doorschokte
een pijnigend gevoel het gemoed van
allen, die daar op het kille strand ver-
loefden.
Maar 't hulpgeschrei, dat nu telkens
en telkens werd herhaald,, was Oorzaak-
dat zich dadelijk een nieuwe bemanning
aanbood, om op haar beurt te beproc
ven of 't: schijnbaar onmogelijke vol
bracht kon worden. Weer gleed den
boot van den wagen en weer beijverden
zich vele medelijdende mcnschen, .om
de redders van den wal te helpen. Wel
dra streed Ook de nieuwe bemanning
met de geweldige elementen. Gelukkig
sloeg de boot cok in het felst van de
branding niet onderstboven.
Langer dan een half uur had de twee
dc tocht reeds geduurd, doch ook nu
mocht de onderneming niet slagen. De
brand ing s!cg de boot aan het strand
terug. Even/ afgemat en doorweekt van
liet zeewater a's dc makkers van den
eersten tocht, stapte ook d'e tweede be
manning aan wal.
Met taaie volharding trad nu weer
de eerste l>emanning toe. Dc zwakste
krachten waren door andere vrijwilli
gers aangevuld, en een derde tocht
werd ondernomen. Het ontbrak bij de
pogingen tot redding geenszins aan
moed en volharding.
Zcto mislukte de eene poging na de
andere, zonder tot het gewenschte doel
te leiden. Het' aantal personen op het
strand nam nog voortdurend toe. Even
wel werden niet allen beheerscht door
liet gevoel dat de edele redders bij hun
volhardend pogen bezielde. Sommigen
allen op hebzucht bedacht, ontpopten
zich als jutters, die al wat maar eenige
waarde heeft en door de zee aan het
strand wordt geworpen trachten te be
machtigen. Als zij zich iets van dat al
les kondtn foceigenen,. zonder dat de
Mevrouw, een nieuwe teil
Mevrouw, daar is dc slager
Mevrouw, daar is dc smitl
Mevrouw, daar is de gasman,
Die vraagt, waar of u zit
„Moe, waar zijn m'n kousen
Moe, waar is m'n Ixick
Ik kan m'n pet niet vinden
M'n kousenband» is zoek
Moe, ik heb zoo'11 honger I
Moe, ik heb zoo'11 dorst
Moe, ik lust geen boonen
Moe, ik lust geen worst
„Yruw, bier is een knoop af.
'k Ik t.rek dit. ding niet aan
Laat die kinders stil zijn
'k Kan geen woord verstaan
Vrouw, waar staan m'n schoenen
Vrouw, waar is m'n bril
Help m'n pijp eens zoeken
YTou, de klok staat stil.
Man en meid en kind'ren
Roepen als 0111 strijd
E11 de arme moeder
Raakt baar zinnen kwijt.
EEN DRAMA.
Aan „Ons Vaderland" wordt gesclire
ven
Ik ben milicien van de klas 1909 en
vader van twee kinderen. Na 4 jaar lij
den en strijden in de bloedgrachten van
'len Ijzer, zoo doorgedrongen van
Vlaamsch jng bloed, kunt ge wel den
ken, dat ik tevreden was, toen ik ver
nam, flat Irij, nu omtrent een jaar g
leden, den bevrijdingstocht zou liegin-
nen, in de vurigste hoop, weldra thuis
te zijn bij vrouw en kinderen. Maar al
Ie gevaar was niet voorbij, want wie
herinnerd zich nog niet, de bloedige ge
vechten iond Eekloo, waar cr nog hon
derden en honderden sneuvelden.
Was da.'ir. toen ik al mijn kameraden
rond mïi zag neertuimelen, toen de
dood* mij boven het hoofd hing. toen
het gra'.iaten en obusseri en gasbommen
rond1 me regende, toen dc geliefde lieel
den van vrouw en kinderen mij vOor
de oogen zweefden, toen was het, dat
ik die hel van schieten en roepen, en
kermen1 en lijden ontvluchtte. Toen ben
ik ziek geweest en beb gedoold al hier
strandvonderij dit weet te beletten dan
schromen zij niet al het aangespoelde
als hun wettig eigendom tebeschouwen.
Ook Kobus, een daglooner uit den
polder, vertoefde bij stormachtig weer
bij voorkeur aan het strand. Ofschoon
hij in ander opzicht niet bepaald oneer
lijk was, bad' hij een zeer ruime opvat
ting als liet aangespoelde voor werpen
betrof.
Onder deze jutters, die zich zoo on
gunstig onderscheiden van de men-
schenlievende eilanders, die liet eigen
leven telkens weer in den waagschaal
stelden, omdat hunner natuurgenooten
te redden, waren al heel vermetele en
ongure persoontjes. Van enkelen dier
kustbewoners werd verhaald, dat zij
'zelfs aangespoelde lijken beroofden
van alles wat deze van waarde bij zich
hadden.
De reddingspogingen werden echter
onafgebroken voortgezet. In weerwil
'van alle mislukte tochten, stak telkens
de reddingsboot weer in zee.
Tegen den avond scheen het nood
weer eenigsziivs te luwen. Toen mocht
het gelukken bij dc „Agnes" aan boord
te komen.
Het scheepswant lnood een jammer
vol schouwspel aan. Hier en daar hin
gen dooden, do'or kudc en uitputting
gestorven, met het hoofd naar omlaag,
de bcenen in de verstijving des doods
vastgehaakt tusschén de weeflijnen.
Van de ovcrblijvenden wisten dc vlug
sten in de reddingsboot te komen, die
uit vrees te vol te kunnen geraken, zoo
snel mogelijk de terugreis naar het
strand ondernamen. In groote spai
ning werd daar de boot door de vele
wachtenden verbreid- Met luid gejubel,
werden redders cn geredden verwel
komd,
De arme schipbreukelingen werden
en al daar, tot ik eindelijk te voet van
Brugge naar Antwerpen trok, waar ik
woonde.
Doch ik werd uitgehaald, voor den
krijgsraad gebracht. Ik kreeg 6 maand
geva.ig, waar men dc soldaten uithon
gert en hen des middags een tclloor ci-
mentsoep te eten geeft, en vervolgens
werd ik naar een boetencompagnic ge
zond err. Wat ik sedert dien al stoffe
lijk en zedelijk geleden heb is ontzei-
tetid. En terwijl ik gestraft ben geweest
;trok mijn vrouw en twee schaapjes van
k:nderen. geen halven centiem, terwijl
zij dat 35 fr. huishuur moest betalen bij
22 fr. voor den oorlog Zoo was zij toch
gedwongen, zij. de vrouw van een sol-
Jlaat met 4 jaar frontdienst, bij liet.
j.rmbureel te gaan aankloppen, om het
geliedclde brood te eten.
Ik durf stellig verhopen, alwijze heei
ren uit Sanhedrin, en van U, wijze'
krijgsgod, dat er een einde zal gesteld
worden aan. het lijden van soldaten, die1
reeds meer dan 5 jaar van alles wat zij'
liefhebben verwijderd blijven, omdat
zij in een oogenblik van vertwijfeling;
den moed verloren, omdat hun gclukki
ge thuiskmst* hun zoo verrukkelijk
voor de oogen glom.
Tot daar de brief.
Hij behoeft geen kommentaar. zegt
het blad hij is welsprekend genoeg. I
Intusschen loopen dc woekeraars vrij.
HET BOLSJEWISTISCH
BANKROET
Het eenige middel om een einde te:
maken aan dc stille terreur die op ons,
loert bestaat uit courage, meent de
„Haagsche Post"
Wij moeten den moet hebben dit on
kruid in den tuin onzer democratie,
met vaste hand uit te roeien, wortel en'
al' I
Het is goed en wel vrijheid van woord
en gedachte hoog te houden boven al
het andere, en wij zouden de laatste zijn j
die haar liekorting bepleiten.
Maar waar die leus wordt misbruikt J
om misdadige aanslagen, geweld, roof
en onrecht te dekken is het zaak zichi
niet door mooie doch hier niet toepassc
lijke woorden of leuzen te I.
houden van verstandige da«k
De tijd kan onmogelijk
dat alle beschaafde volken 11
nen oj> verweer legen <»n!
minderheden, die ..liet gcz.
grijpen", of door drcigcincn
dwingen.
Wanrom zou Nederland
voor gaan
Waarom zouden wij ni>-i
zijn cm verbanning (e ver-ad
eiken samenzweerder n-gen
schappelijke orde, voor ieder
politiek met geweld of dreig
bereiken wat alleene do -r oei
beid mag worden verkregen
Hl>
door tal van hulpvaardige handen op
genomen. naar dc wachtende wagens
gedragen en haastig naar den Koog
vervoerd-, om daar verder liefderijk ver
zorgd te worden.
Uitjgcput zaten de redders een poos
op den rand der l>oot, doch toen daag
den de kameraden op en zeiden „laten
wij nu nog eens probeeren om de ande
re levenden te redden. Als het een heet
je wil meeloopen. kan het net nog voor
donker gebeuren.
En het liep mee. Wel was de bran
ding nog zeer onstuimig en bleef de
wind nog loeien, maar het ebgetij ver
gemakkelijkte eenigszins de moei te vol
Ie taak. Weer werd bet een ware wors
teling togen de geweldige natuurkrach
ten volstreden. De kloeke redders wer
den van den wal nagestaard door de ve
le toeschouwers-, onder wie meer dan
een de stille bede slaalde, dat het liefde
wcr.k zou mogen gelukken.
Heill>egeerïg staarden de weinige o-
vergebleven levenden van het schip
naar het dobberend huikje, waarop al
bun hoop gevestigd was.
Toen eeir uur te voren dc boot met
haar geredden het schip had verlaten,
was dat vaartuigje schier in wanhoop
door hen nagestaard en was een schril
le angstkreet hun lippen ontsnapt. Nu
echter durfden zij weer hopen. Telkens
als de aankruisende branding dc bcot
san hun oogen onttrok, greep schier
wanhoop hen aan. maar dan. als zij za
gen hoe de boot al nader en nader
kwam, dan konden zij nauw hun onge
duld 1>cdwingen en moesten zich ge
weld aandoen, om niet in zee te sprin
gen en de reddingboot tegemoet te
zwemmen.
AI die dooden in het want, die daar
koud en stijf neerhingen, met verwron
gen gelaatstrekken, waren voor hen
EEN TRAGEDIE IX
De ...Vort China Merel.;", ct
Shanghai verschijnend blad
dat aldaar 30 C hiiieezen op sch
rende wijze den dood gevonden h'
-Het blijkt, dat de hond van een
koopman te Kanton. d«or een
stang gebeten was en enkele nrci:
na stierf- De koopman gaf aan o.
!ie last den hond le lx-gravcn. nu
nan verkocht hef stoffelijk
van het dier aan een Chi -
Deze slager wist niet. waaraan de
gestorven was en maakte er het
rieeschschoteltjes van. welke hij
straat verkocht. Meer dan 40 I
kochten/ dit vleesch van hem en
het op. Het gevolg was, flat z<
len, die van dit giftige vkr-ch g>
hadden, na enkele uren deed v\
de straat.
Naar het blad meldt, >ti rven
de veertig een dertigtal, terwijl
overigen in een hospitaal verpl -
den. De man. die den hou 1 ver'
zoowel als de slager zijn beiden i"
tenis genomen. Zij zijn 1h -.
moord op groote schaal.
GEEN FIETS MEER. W 1 I
EEN YLIKGMAt 1!
Naar „De Tijd" meldt, liccft
A. E. Albcrs Pistoriu.-. burgen)
van Aarle Rixtel en üd der IV.
de Staten van Noord Brabant,
een vliegtuig aangcschft - p.-i
niet langer schrikbeelden. I i-
zelf er hel leven af tc brengen v
lervgs grootcr-
Werkelijk slaagde
dernemirrg naar wenscb P-
maar onvoldaan bereikten de
met hun nobele boot 't veilige
Dankbaar waren de eenvoud:
den van ons strand, dat zij nlth
een deel der schipbreukelingen
mogen behouden. Onvoldaan u.
daarentegen, omdat het niet
alle levens te nxgen lvdvrnden
een derde gedeelte van passagi-
bemanning was aan den gru'
rkrxl ontkomen.
De meesten waren door 1 nu
-zen golven van bet ontrcdd- i
w -geslagen en meegevoerd in
zonde branding, om langs den
de.m niet den stroom te worden
sleurd naar de donkere diepic
zee.
Slechts enkele lijken had de
op het strand geworpen. Bij i.
ten dier aangesp-'el len lijken w
wat waarde gevonden en a.tn
vonderij in hewrir.g gegeven..
Frits Kra ft hum, de jonge F
koopman, die zich van het w
van vrouw en kind z*>>
schoons had voorgesteld, l el'
laas niet toi «le geredden!. Kcc 1
na de stranding, juist :<-n hij
scheepswant een gemakkelijk t
had getrcht tc veroveren, wa
ker over 't schip gerold, li.-d
pen en ver van wrak. in
van de kust in dc wilde bras: dn
slingerd.
Daar was zijn lijden C'-'uk i-
stondig geweest. De stroom v e
grillig spel met lvt ontz/cJdc
van den nog jongen nian
Wordt vervolgd.