1 WIERSNOER COURANT Afgedwaald. 10e Jaargang. Dinsdag 14 October 1919. WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. R m, S IN O, 04- iw-V VERSCHIJNT ELCEN DINSDAG M V1UDAG AboaBMMUprifa i p«r 3 Miidn I.7A UITGEVER: CORN. J. BOSKER. WIERINGEN. ADVERTENTIËN: van 1-5 regelsf O.c O Iedere rege! meer„0.06 Bareat Hippolytashoei, Wieriafea T*L latere. No, 16. Bijliiiron i C. Slikker C*. Elaise SJnb-Anna - Paalowea AfontKztp A, Inró Gx, Vi«riuJtnfW!d GEMENGD NIEUWS. A M ER IK AAN SCHE SCHOENEN. Door dc gemeente Apeldoorn zullen 45.000 paar Amerikaansche schoenen worden aangekocht, welke tegen 10 per paar zullen worden gedu,tribi:ecrd DIENSTBODENNOOD TE PARIJS. Volgens de „Gaulois" heeft zich daar in een verhuurkantoor het volgende af gespeeld. Een mevrouw had een keu kenmeid gehuurd men was het eens geworden. Tk moet zooveel loon hebben. Dat kunt u krijgen. Plus zooveel frank voor wijn. Afgesproken. Plus zooveel frank waschgelé. Ook goed. Maar een ding vergat ik mevrouw toch mog te zeggen ik wil geen vaten wasschen en geen groente schoon ma ken DUITSCHE BIGGEN. In Oostelijk Groningen is de prijs van zcsweeksche biggen ongeveer f 24 en in bet aangrenzende Pruisen wordt er 100 Mark voor betaald. Bij den la gen koers van de mark is dit ongeveer 12, zoodat met groot voordeel big gen uit Pruisen worden! gesmokkeld. DOOR ELECTRISCHETEIT GEDOOD. Zaterdagmorgen is nabij den water toren te Bussum een 21-jarige werk man uit Blaricum in aanraking geko men met een hoogspanningsdraad. Hij werd onmiddelijk gedood. 100.000 MARK EN EEN LOTERIJBRIEFJE. Een lieer heeft, naar de ,,H. Ct-'' meldt, bij Haagsche politie aangifte gedaan, dat hij in perceel Weterings kade 22 te 's-Gravenhage beroofd is van een linnenzakje, inhoudende roo bankbiljetten elk van 1000 mark en, een beleenbriefje der Gemeentebank van leening (beleencom )6o. FEUILLETON. Zoo worstelen de redders nagenoeg ren half uur lang met inspanning van al hun krachten. Nu en dan wedd van het strand af niets van de boot gezien. Tclkebs weer plofte de branding er schuimend verheen. Meermalen werd aan het strand de kreet geuit„daar gaat ie om." Gelukkig geschiedde dit niet, maar ondanks alle inspanning kwam het hulk je geen streep vooruit. De stroom deed dc boot dwarsweg voortdrijven, ver uit dc richting van het gestrande schip. Eensklaps verhief zich een stei:e golf, die dc boot bijna recelitstandig ophief, om haar na enkele seconden neer te smakken en tegen het strand te slinge ren. Doodelijk uitgeput en druipend van het zeewater, stapten de teleurgestelde redders aan wal. De wagen reed nader en mei behulp van de op het strand toe vende menigte, werd de boot weer op den wagen gezeuld en weggevoerd naar het punt, waar de tocht was onderno men. Duidelijk zagen de.menschen in hun benarden toestand uit 't scheepsand, wat ginds, aan de veilige kust gebeur de, en in de meening dat de poging voor goed was mslukt en geen andere poging tot redding zou volgen hieven dc schipbreukelingen zulk een langge- rekten noodkreet aan, dat de jammer- toon het geluid van 9orm en branding geheel ovcrstemde1 ZE MOETEN ZE NIET MEER! Men schrijft uit Hulst Zondag, Maandag en Dinsdag had den we hier weer voor het eerst sedert het uitbreken van den oorlog, kermis. Evenals bet vóór den oorlog gewoon Ie was, kwamen der gelegenheid der kermis de Belgen in groote getale naar hier om de peentjes eens op te schep pen. Hoe gaarne men vroeger de Belgen op onze kermis zag komen, thans Icon den zij uit dc houding der bevolking bemerken, dat zij hier niet meer de wel kome gasten waren. Een meermalen door de Belgen ge dane poging om „De Vlaamsche Leeuw aan te heffen, werd door de bevolking belet, door hun minzaam den raad' te geven hun vaderlandslievende gevoe len te luchten in haar eigen land, maar niet bij ons. Gelukkig voor hen dat d'e Belgen dien raad ter harte hebben genomen, anders zou men ongetwijfeld het hun wel eens op gevoelige wijze hebben dui delijk gemaakt, dat men in ons land niets van ,.De Vlaamsche Leeuw' wil weten. De talrijke versterkte brigade mare chaussee behoefde daarom niet hande lend op te treden. DE HUISVROUW in DEN STRITD OM HET BESTAAN. Hoe moeilijk is de levensbaan Tn dezen strijd om het bestaan, Nu alles duur is, vrees'lijk duur En opslaat met den dag, met 't uur Een huisgezin kent niets dan zorgen, Zoowel te avond als te morgen. Wie weet, hoeveel een huisvrouw lijdt Tn dezen abnormalen tijd, Wanneer dc meid haar alle dagen Weer lastig valt met nieuwe vragen Als telkens weer de kleine kind'hen Haar met bun klachten komen bind' (ren, Dat is al erg genoeg En dan Ook nog 't gemopper van den man „Mevrouw, een nieuwe bezem Mevrouw, een nieuwe dweil J Mevrouw, een nieuwe borstel Bij dien jammerkreet doorschokte een pijnigend gevoel het gemoed van allen, die daar op het kille strand ver- loefden. Maar 't hulpgeschrei, dat nu telkens en telkens werd herhaald,, was Oorzaak- dat zich dadelijk een nieuwe bemanning aanbood, om op haar beurt te beproc ven of 't: schijnbaar onmogelijke vol bracht kon worden. Weer gleed den boot van den wagen en weer beijverden zich vele medelijdende mcnschen, .om de redders van den wal te helpen. Wel dra streed Ook de nieuwe bemanning met de geweldige elementen. Gelukkig sloeg de boot cok in het felst van de branding niet onderstboven. Langer dan een half uur had de twee dc tocht reeds geduurd, doch ook nu mocht de onderneming niet slagen. De brand ing s!cg de boot aan het strand terug. Even/ afgemat en doorweekt van liet zeewater a's dc makkers van den eersten tocht, stapte ook d'e tweede be manning aan wal. Met taaie volharding trad nu weer de eerste l>emanning toe. Dc zwakste krachten waren door andere vrijwilli gers aangevuld, en een derde tocht werd ondernomen. Het ontbrak bij de pogingen tot redding geenszins aan moed en volharding. Zcto mislukte de eene poging na de andere, zonder tot het gewenschte doel te leiden. Het' aantal personen op het strand nam nog voortdurend toe. Even wel werden niet allen beheerscht door liet gevoel dat de edele redders bij hun volhardend pogen bezielde. Sommigen allen op hebzucht bedacht, ontpopten zich als jutters, die al wat maar eenige waarde heeft en door de zee aan het strand wordt geworpen trachten te be machtigen. Als zij zich iets van dat al les kondtn foceigenen,. zonder dat de Mevrouw, een nieuwe teil Mevrouw, daar is dc slager Mevrouw, daar is dc smitl Mevrouw, daar is de gasman, Die vraagt, waar of u zit „Moe, waar zijn m'n kousen Moe, waar is m'n Ixick Ik kan m'n pet niet vinden M'n kousenband» is zoek Moe, ik heb zoo'11 honger I Moe, ik heb zoo'11 dorst Moe, ik lust geen boonen Moe, ik lust geen worst „Yruw, bier is een knoop af. 'k Ik t.rek dit. ding niet aan Laat die kinders stil zijn 'k Kan geen woord verstaan Vrouw, waar staan m'n schoenen Vrouw, waar is m'n bril Help m'n pijp eens zoeken YTou, de klok staat stil. Man en meid en kind'ren Roepen als 0111 strijd E11 de arme moeder Raakt baar zinnen kwijt. EEN DRAMA. Aan „Ons Vaderland" wordt gesclire ven Ik ben milicien van de klas 1909 en vader van twee kinderen. Na 4 jaar lij den en strijden in de bloedgrachten van 'len Ijzer, zoo doorgedrongen van Vlaamsch jng bloed, kunt ge wel den ken, dat ik tevreden was, toen ik ver nam, flat Irij, nu omtrent een jaar g leden, den bevrijdingstocht zou liegin- nen, in de vurigste hoop, weldra thuis te zijn bij vrouw en kinderen. Maar al Ie gevaar was niet voorbij, want wie herinnerd zich nog niet, de bloedige ge vechten iond Eekloo, waar cr nog hon derden en honderden sneuvelden. Was da.'ir. toen ik al mijn kameraden rond mïi zag neertuimelen, toen de dood* mij boven het hoofd hing. toen het gra'.iaten en obusseri en gasbommen rond1 me regende, toen dc geliefde lieel den van vrouw en kinderen mij vOor de oogen zweefden, toen was het, dat ik die hel van schieten en roepen, en kermen1 en lijden ontvluchtte. Toen ben ik ziek geweest en beb gedoold al hier strandvonderij dit weet te beletten dan schromen zij niet al het aangespoelde als hun wettig eigendom tebeschouwen. Ook Kobus, een daglooner uit den polder, vertoefde bij stormachtig weer bij voorkeur aan het strand. Ofschoon hij in ander opzicht niet bepaald oneer lijk was, bad' hij een zeer ruime opvat ting als liet aangespoelde voor werpen betrof. Onder deze jutters, die zich zoo on gunstig onderscheiden van de men- schenlievende eilanders, die liet eigen leven telkens weer in den waagschaal stelden, omdat hunner natuurgenooten te redden, waren al heel vermetele en ongure persoontjes. Van enkelen dier kustbewoners werd verhaald, dat zij 'zelfs aangespoelde lijken beroofden van alles wat deze van waarde bij zich hadden. De reddingspogingen werden echter onafgebroken voortgezet. In weerwil 'van alle mislukte tochten, stak telkens de reddingsboot weer in zee. Tegen den avond scheen het nood weer eenigsziivs te luwen. Toen mocht het gelukken bij dc „Agnes" aan boord te komen. Het scheepswant lnood een jammer vol schouwspel aan. Hier en daar hin gen dooden, do'or kudc en uitputting gestorven, met het hoofd naar omlaag, de bcenen in de verstijving des doods vastgehaakt tusschén de weeflijnen. Van de ovcrblijvenden wisten dc vlug sten in de reddingsboot te komen, die uit vrees te vol te kunnen geraken, zoo snel mogelijk de terugreis naar het strand ondernamen. In groote spai ning werd daar de boot door de vele wachtenden verbreid- Met luid gejubel, werden redders cn geredden verwel komd, De arme schipbreukelingen werden en al daar, tot ik eindelijk te voet van Brugge naar Antwerpen trok, waar ik woonde. Doch ik werd uitgehaald, voor den krijgsraad gebracht. Ik kreeg 6 maand geva.ig, waar men dc soldaten uithon gert en hen des middags een tclloor ci- mentsoep te eten geeft, en vervolgens werd ik naar een boetencompagnic ge zond err. Wat ik sedert dien al stoffe lijk en zedelijk geleden heb is ontzei- tetid. En terwijl ik gestraft ben geweest ;trok mijn vrouw en twee schaapjes van k:nderen. geen halven centiem, terwijl zij dat 35 fr. huishuur moest betalen bij 22 fr. voor den oorlog Zoo was zij toch gedwongen, zij. de vrouw van een sol- Jlaat met 4 jaar frontdienst, bij liet. j.rmbureel te gaan aankloppen, om het geliedclde brood te eten. Ik durf stellig verhopen, alwijze heei ren uit Sanhedrin, en van U, wijze' krijgsgod, dat er een einde zal gesteld worden aan. het lijden van soldaten, die1 reeds meer dan 5 jaar van alles wat zij' liefhebben verwijderd blijven, omdat zij in een oogenblik van vertwijfeling; den moed verloren, omdat hun gclukki ge thuiskmst* hun zoo verrukkelijk voor de oogen glom. Tot daar de brief. Hij behoeft geen kommentaar. zegt het blad hij is welsprekend genoeg. I Intusschen loopen dc woekeraars vrij. HET BOLSJEWISTISCH BANKROET Het eenige middel om een einde te: maken aan dc stille terreur die op ons, loert bestaat uit courage, meent de „Haagsche Post" Wij moeten den moet hebben dit on kruid in den tuin onzer democratie, met vaste hand uit te roeien, wortel en' al' I Het is goed en wel vrijheid van woord en gedachte hoog te houden boven al het andere, en wij zouden de laatste zijn j die haar liekorting bepleiten. Maar waar die leus wordt misbruikt J om misdadige aanslagen, geweld, roof en onrecht te dekken is het zaak zichi niet door mooie doch hier niet toepassc lijke woorden of leuzen te I. houden van verstandige da«k De tijd kan onmogelijk dat alle beschaafde volken 11 nen oj> verweer legen <»n! minderheden, die ..liet gcz. grijpen", of door drcigcincn dwingen. Wanrom zou Nederland voor gaan Waarom zouden wij ni>-i zijn cm verbanning (e ver-ad eiken samenzweerder n-gen schappelijke orde, voor ieder politiek met geweld of dreig bereiken wat alleene do -r oei beid mag worden verkregen Hl> door tal van hulpvaardige handen op genomen. naar dc wachtende wagens gedragen en haastig naar den Koog vervoerd-, om daar verder liefderijk ver zorgd te worden. Uitjgcput zaten de redders een poos op den rand der l>oot, doch toen daag den de kameraden op en zeiden „laten wij nu nog eens probeeren om de ande re levenden te redden. Als het een heet je wil meeloopen. kan het net nog voor donker gebeuren. En het liep mee. Wel was de bran ding nog zeer onstuimig en bleef de wind nog loeien, maar het ebgetij ver gemakkelijkte eenigszins de moei te vol Ie taak. Weer werd bet een ware wors teling togen de geweldige natuurkrach ten volstreden. De kloeke redders wer den van den wal nagestaard door de ve le toeschouwers-, onder wie meer dan een de stille bede slaalde, dat het liefde wcr.k zou mogen gelukken. Heill>egeerïg staarden de weinige o- vergebleven levenden van het schip naar het dobberend huikje, waarop al bun hoop gevestigd was. Toen eeir uur te voren dc boot met haar geredden het schip had verlaten, was dat vaartuigje schier in wanhoop door hen nagestaard en was een schril le angstkreet hun lippen ontsnapt. Nu echter durfden zij weer hopen. Telkens als de aankruisende branding dc bcot san hun oogen onttrok, greep schier wanhoop hen aan. maar dan. als zij za gen hoe de boot al nader en nader kwam, dan konden zij nauw hun onge duld 1>cdwingen en moesten zich ge weld aandoen, om niet in zee te sprin gen en de reddingboot tegemoet te zwemmen. AI die dooden in het want, die daar koud en stijf neerhingen, met verwron gen gelaatstrekken, waren voor hen EEN TRAGEDIE IX De ...Vort China Merel.;", ct Shanghai verschijnend blad dat aldaar 30 C hiiieezen op sch rende wijze den dood gevonden h' -Het blijkt, dat de hond van een koopman te Kanton. d«or een stang gebeten was en enkele nrci: na stierf- De koopman gaf aan o. !ie last den hond le lx-gravcn. nu nan verkocht hef stoffelijk van het dier aan een Chi - Deze slager wist niet. waaraan de gestorven was en maakte er het rieeschschoteltjes van. welke hij straat verkocht. Meer dan 40 I kochten/ dit vleesch van hem en het op. Het gevolg was, flat z< len, die van dit giftige vkr-ch g> hadden, na enkele uren deed v\ de straat. Naar het blad meldt, >ti rven de veertig een dertigtal, terwijl overigen in een hospitaal verpl - den. De man. die den hou 1 ver' zoowel als de slager zijn beiden i" tenis genomen. Zij zijn 1h -. moord op groote schaal. GEEN FIETS MEER. W 1 I EEN YLIKGMAt 1! Naar „De Tijd" meldt, liccft A. E. Albcrs Pistoriu.-. burgen) van Aarle Rixtel en üd der IV. de Staten van Noord Brabant, een vliegtuig aangcschft - p.-i niet langer schrikbeelden. I i- zelf er hel leven af tc brengen v lervgs grootcr- Werkelijk slaagde dernemirrg naar wenscb P- maar onvoldaan bereikten de met hun nobele boot 't veilige Dankbaar waren de eenvoud: den van ons strand, dat zij nlth een deel der schipbreukelingen mogen behouden. Onvoldaan u. daarentegen, omdat het niet alle levens te nxgen lvdvrnden een derde gedeelte van passagi- bemanning was aan den gru' rkrxl ontkomen. De meesten waren door 1 nu -zen golven van bet ontrcdd- i w -geslagen en meegevoerd in zonde branding, om langs den de.m niet den stroom te worden sleurd naar de donkere diepic zee. Slechts enkele lijken had de op het strand geworpen. Bij i. ten dier aangesp-'el len lijken w wat waarde gevonden en a.tn vonderij in hewrir.g gegeven.. Frits Kra ft hum, de jonge F koopman, die zich van het w van vrouw en kind z*>> schoons had voorgesteld, l el' laas niet toi «le geredden!. Kcc 1 na de stranding, juist :<-n hij scheepswant een gemakkelijk t had getrcht tc veroveren, wa ker over 't schip gerold, li.-d pen en ver van wrak. in van de kust in dc wilde bras: dn slingerd. Daar was zijn lijden C'-'uk i- stondig geweest. De stroom v e grillig spel met lvt ontz/cJdc van den nog jongen nian Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1919 | | pagina 1