Afgedwaald.
WEEKBLAD VOOR WIERJNGEN EN OMSTREKEN.
Oe moderne Gemeenterasd.
10e Jaargang.
A
Dinsdag November 1919.
No. 90.
VERSCHIJNT ELKEU
DINSDAG pc VRIJDAG
Aboaa«a«atspr9» i
9M 3 biuJM ƒ1.71,
UITGEVER:
CO RN. J. BOSKER. WIERINGEN.
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regels f 0.£0
tedere rage meer0.06
Barcxc Veringen
T»L latere. No, ft.
BL-ofM-: C 5'ikkflr fa-
tWs» Slab- Karna - Paalova*.
Af-)«t(ck«9 K. tantH Cnt, Vterlay«r<med
Het Handelsblad Schreef in zijn o-
vcrzicht van de 's daags tevoren gchor.
den Gemeenteraadszitting van Amsler
dam
Zijn er döor den Burgemeester uit
smijters geëngageerd om de publieke
.tribune te zuiveren.
Het leek wel zoo, want toen één van
de mannelijke toehoorders zich weer
in de Raadsdebatten mengde, werd hij
Öoor 'n heer in civiel een recher
cheur die toevallig in zijn nabij-
dicid zat. direct met groote snelheid
maar buiten gewerkt.
En een juffrouw, die het plotseling
-met den heer De Miranda oneens bleek
te zijn verdween eveneens met een vaar
3 je nog net had deze snoode rustver
stóorster den tijd, om op theatralen
toon uit te roepen „Arm volk, zoo
wor-je Indrogen en weg was zij de
onverbiddelijke gerechtigheid, ditmaal
van den kamerbewaarder onttrok haar
aan de oogen des volas.
Het is jammer, dat tot nu toe alleen
tegenover het publiek zoo opgetre kan
worden. Want in den Raad wordt de
Jianbcel steeds erger het is af en Hoe
zoon geweldige herrie, dat een fatsoen
lijk mensch zich gaat schamen om er
bij te zitten.
Terwijl bijvoorbeeld de heer Wesse-
'lineh zijn medelid De Wolff bedreigd
met. de haarspelden der arbeider.1
-vrouwen keert mevr. v. Zelm zich om
naar cd pers tribune, en krijscht luid
kcels iets onverstaanbaars.... de bur
gemeester hamert, tracht zich verstaan
baar e maken, andere aanwezigen joe
len, mevrouw van Zelm schreeuwt nog
nu er." en.de heer Wesselingh zet intus
scben onversaagd zijn redevoering"
voort, waarnaar trouwens toch nie
mand meer luistert.
Droevig verval
Maar hoe kan liet ook anders
Toon en onderwerp der „debatten"
worden uitsluitend aangegeven door de
Bolsjewistische fractie het is Wijn
koop voor en Wijnkoop na.
Hel blad concludeert
Is liet eigenlijk niet diép-treurig, zulk
oen door-het-slijk-halen van bet over-
•scids gezag
En buitendien boe moet het gaan in
het vervolg, hoe moeten de loopende za
ken afgedaan worden in zulk een ben
de
Neen het kan zoo niet op den duur.
er moet iets op gevonden worden.
In elk geval een strenge beperking
van den spreektijd, en bev egdheid van
den voorzitter, om ieder die liet fat
soen zóó met voeten treedt, ten spoedig
ste de zaal uit te sturen.
„Aan liet hoofd der gemeente staat
een Raad", zegt de Grondwet....
Arme gemeente, die met zulk een
Raad is gezegend
FEUILLETON.
HERINNERINGEN ITT DEN WE
RELDOORLOG door Graaf OTTO-
KAR SZERNIN.
{Verkorte vertaling uit de „Yossische
Zeifimg" van 23 dezer.)
Werkelijk oorlogs-mocde en naar vre
de verlangend was Kroonprins Wil
helm. toen ik hem na vele jaren in den
zomer 1917 terug zag.
Tk was naar het Fransche front ge
reisd lom hem te ontmoeten en te pro-
hceren of het niet mogelijk was, door
hem druk uit te oeferen ötn toegevend
hcid te verkrijgen, vooral op het lieer-
schende militairisme.
Het lange onderhoud met hem toon
de mij, dat, wanneer hij ooit militai-
ristiscli (oorlogszuchtig) geweest was.
hij nu geheel pacifist geworden is.
T'it mijn dagboek Aan het West
front 1917
Wij rijden naar liet „Champs des
Romains", in groepen, om niet het
v-'tir 'Ier vijandelijke artillerie op onze
auto 1e doen richten, daar op verschil
lende plaatsen do weg door den vijand
onder voor wordt genomen-
Tk hen bij Bethmann geplaatst.
Hoog boven ons een vijandelijke vlie
ger. Hij trekt zijn cirkels en denkt niet
aan de shrapnells, die om hem heen ont
r'offen. Het schieten houdt op. de men
schel ij ke vogel trekt verder in zijne on
bereikbare hoogte. Van verre ho°rt
nen het vuur der artillerie.
St.-Michiel.
Op het plein stonden de menschen
en bekeken onze auto kolonne. Ik sprak
met cene oude vrouw, die 'alléén op de
drempel vna een huis zat. Zij zeide
.Nooit zal dit ongeluk weder goed w >r
den. Het kan niet meer erger worden
dan het is. Mij kan het niet schelen,
wat er ook' gebcure. Ik ga niet vav.
hier- Mijn eenigste zoo'n is gevallen,
mijn huis verbrand, ik heb niets meer
'e verliezen. Ik heb niets, als de haat
tegen de Duitscbers en ik za! dien aan
Frankrijk achterlaten." Zij keek mij
voorhij" in bet „niets." Zij sprak zon
der hartstocht, allen ontzaglijk treu
ritr. Deze verschrikkelijke haat
Menschen geslachten zullen in het graf
dalen eer deze vloed van haat verloo
iden is.
En is zóó een vrede door tegemoet
kom in q;. bij de psyche der volkeren we!
mogelijk Moet bet niet daartoe ko
men. dat één van hen aan grond ligt cn
verpletterd wordt
St.-Privat.
Op weg naar Mefz kwamen wij door
St.-Privat. Monumenten, die van het
i-iar 1870 vertellen staan aan den weg.
Alles historische, met bloed doortrok
ken bodem. Tedere steen spreekt van
vergane 'groote tijden. H.ier wordt het
*aad gelegd voor de evanche-idéc,
waarvoor nu gestreden wordt-
Bethmann schijnt mijne gedachten te
raden. Ieder offer zou voor Duitsch-
kmd dragelijker zijn. meent bij. dan
bet afstaan van den Elzas omdat
Duitschland daarmede één zijner g'ans
rijkste tijdperken zijner geschiedenis
moet uitw-isschen.
Bij den Kroonprins
Een mooi klein buis. buiten den
plaats. Tk vond een oproeping van den
Kroonsprins om dadelijk bij hem te
komen en zoo spraken wij haast een uur
onder vier oogen. nog vóór het avond
eten. Ik weet niet, of de Kroonprns
coit mil.itairistisch was, zooals de mer.
schen vertellen, maar beden s bij het
niet meer. Hij wil vrede en verlangt
hem spoedig, maar hij weet niet. hot
■n-ren dit bereiken kan. Hij sprak kali.
Zou jij niet naar Groningen terug
willen, Hilda
Al» er kans op was, heel graag, niet
dat ik bier over de menschen heb te
klagen, en ook niet over het land. maar
toch in Groningen hebben wij nog k-u
ri-.-en. Als de Ixoer en de boe vn de
Kleihoevc 't wisten hoe armoedig wi)
het hebben, zouden zij ons stellig nie
verlegen laten.
Wat zou ie er van denken als ik ben
eens opzocht
En dan om een aalmoes vragen
Neen, om een voorschot, dat ik met
werken 'zou kunnen inverdienen
ls je maar kans wist om het reis-
gcll bij elkaar te krijgen, dan was 't te
probeeren.
Misschien is er iets op te vinden om
aan het noodige reisgeld te komen.
Erakkeseer maar niet meer over rit
kippen, want d e opbrengst zou niet
meevallen.
Tk weet iets beters.
Zoo. laat eens hooren.
De zilveren tabaksdoos, die ik, nu 7
winters geleden, met het hardrijden op
schaatsen heb gewonnen.
O ja. die mooie doos ligt in dc fade
van mijn kastje.
Nu die brengt wel meer op dan de
reiskosten voor heen en terug bedragen
Zou je dan wezenlijk de mooie doos
willen verkoopen,, waar je je zoo voor
hebt ingespannen
Het ligt nu toch maar renteloos.
Maar zou ie de doos niet naar de
lommerd kunnen brengen, aan den
Burg Als je de mooie doos verkoopt
'dan ben je ze voor goed kwijt. Ga jc
ze echter beleenen, dan is er misschien
kans op om T voorworp later weer in
te lossen.
Te zegt daar zoo wat. vrouw Zoo
•els is te probeeren. Tk ga aanstonds da
dclijk op stap naar den Burg. zoek maar
gauw- den doos.
Dit was spoedig verricht. Hilda leg
de de doos op de tafel en aanstonds
strekte Anna de handjes naar het blin
kende voorwerp, dat zij voor de eerste
ma.-»l zag- 't Kostte Harm heel wat
moeite om zijn kind tc- bewegen, om
hem dat moois af te staan.
Zonder langer te dralen ging Harm
0)1 stap naar den Burg, om er zijn cenig
rond van waarde -in den lommerd te
b-kenen.
De reeds bejaarde, vriendelijke pand
jeslrouder. woog het zilveren sieraad
in de hand en zei dat is wat mooi-;
zoon Drachtige tabaksdoos heb ik hier
nor niet gehad.
'1 Is er een die ik op 't ijs gewonnen
heb met hardrijden.
Dan ben ie zeker een baas.
Och. dat schikt nog al. Eerst had ik
er over gedacht om de doos te verkoo
pen.
Dat moet je niet doen. dat zou zon
de zijn. Als de doos hier is en ie een
matige rente betaald, kun je haar al
toos weer inlossen.
Zoo heb ik er ook over gedacht. Hoe
veel kan je op dezen doos geven
Als je bet verlangt wel twaalf gulden
maar als je minder noodig hebt, zou ik
ie aanraden dat te doen, want je be
hoeft dan ook minder aan rente te be
talen.
Aan acht gulden heb ik we! genoeg,
sprak Harm.
De lomberdhouder stelde den bezoe
ker liet gevraagde geld ter hand en liet
en verstandig. Hij was er vóór, terri
toriale offers te brengen, maar hij
schijnt ook te geloven, dat Duitschfand
dat niet zou kunnen verdragen.
In het contrast met de werkelijke mi;
litaire toestand, in de vaste vertuigingj
der overwinning van de generaals, en 1
in de vrees diee in de hoofden der mi-j
litaire dilettanten zit, ligt het gr«o-
te bezwaar. En dan zal het niet Elzas I
Lotharingen alléén zijn, de vernietiging
van het Duitsche militairisme noemt
de „Themse" toch het éénzijdig ontwa
penen van Duitschland.
Kan een leger, dat ve r in bet vijan
delijke gebied staat en waarvan zijne
generaals van dc overwinning over
tuigd zijn, kan een volk. dat niet over
wonnen is. dat verdragen Tk sprak
er daarna met den Kroonprins over.
met zijn vader over de aftreding te spre
ken. Hij was liet met mij eens. Daarna
verzocht ik hem. in naam van den Kei
zer naar Weencn te komen, wat hij be
loofde te doen, zoo spoedig hij daartoe
verlof zou krijgen.
GEMENGD NIEUWsT~"~
BETER EEN MITNWERKER
DAN EEN MENEER.
Een illustratie van de gevoelens in
de Yereenigdc Staten ten aanzien van
de staking in de kolenmijnen geeft de
aanmaning van professor Homer Gray
voorzitter van den bond van onderwij
zers. aan de gestudeerde menschen om
„hun boeken weg te gooien en de hou-
weclen en schoppen op te nemen."
De betaling van ongeschoolden ar
beid. verklaart hij. overtreft thans die,
welke academisch gevormde mannen
kunnen vragen en de tijd is gekomen
voor dc middenklassen 0111 de scholen
en kantoren vaarwel te zeggen ten ein
de manheftig deel -te nemen aan de ver
krijging van steenkolen voor den huisc-
lijken haard en voor liet nationale ver
keerswezen.
van Assj/cn tc nrus-v: ter
hij verklaart tc weigeren v-
dat vi mis aan te teckenen.
er op ,-jan de doodstraf aan I
trekken. Tijdens dc ten
maakte hij reeds de «»pu;erl i
ver ordeeld werd
Ja, dat is nogal logisch
INBRAAK.
Een brutale inbraak is
v r.-l tr 's-Gravenhagc t
juwelier op de Plaats.
stil voor den winkel. Een ma
door dc ruit en door bet gb
ed er
en sprong weer
omstanders s
er '-ebcurd was. in «Ie r
Kneuterdijk verdween.
zich in zulk een kot
r men eigoi
iik bc
hciird was. de daders ro«-ds in
K-reik waren.
De waarde van den buit k«>u
in totaal worden opgegeven.
SCHADE DOOR TNDIIKVN
DER ZUIP
De Kamer van K-» phaiu'E
-eft besloten m. na - r'eg
Kamers van Koophandel rond
Reccerïng te richten, -em-rvi
.-'immissio. welke ,(-n d
gaan. welke schade de neveiv
der visscficrij zullen onder-.:"
le indijking der Zuiderse
kundig uit die bedrijven op b
De benoeming zou kunnen
op aanbeveling van de- Kam
Koophandel rond de Zuiderzei
EEN NUCHTERE OPVATTING. PINK AFGEBET!
i-'lorcnt Jochtnans, een Belg. die zoo- F.cn Belgische L i -em
wel zijn moeder als zijn zuster vei- gen. een bekende van 'iib
moord heeft en de lijken daarna in stuk la-of:, teen de N«- Ier'
Harm met een vriendelijken groet uit
Y<x>r naar huis terug te keeren. liep
Harm nog even liet fraaie dorp ina
Yqor bet raam van- een bakker zag hij
flinke, groote krentebrooden liggen.
Hij ging er een van koopen om vrouw
tn kind eens een kleine verrassing to
bereiden'. Daarna zocht hij den beurt
schipper op„ om hem te vragen wan
neer deze weer een reis naar Harlingen
ging doen. Dit zou reeds twee dagen la
ter geschieden. In de kleine woning tc
ruggekomen, was natuurlijk de voorgc
nomen tocht bet onderwerp van bet ge
sprek. In die dagen toch was een reis
van Texel heel naar de provincie Gro
ningen. een onderneming als in hel
begin dezer eeuw een tocht yan dat ci
land naar Rusland of Italië.
De zorgzame Hilda had een stuk van
't krentenbrood bewaard, om dit haar
man op dc verre rc.is mee tc geven. Ir-
een roodbonte zakdoek, waarin ook
eenige kleedingstukken konden wordei.
meegenomen, werd ook een stuk kren
tenbrood geknoopt. Met dit reisverlies
zou Harm den tocht kunnen onderne
men. Op den avond voor zijn vertrek
had Hilda met baar dochtertje een an
der daglooncrsgezinook uit Gronin
gen fkomstig, opgezocht om te vrager
of deze familie nog iets had tc Ixvul
schappen aan de betrekkingen in hei
geboorteland.. Van de afwezigheid dei
lijnen, .maakte Harm vlug gebruik oir
7.1 jn begraven schat op te graven.
I Zijn plan stond nu onwankelbaar
vast- Hij zou gebruik maken van bei
gevonden geld, om 't later te doen toe
komen aan de betrekkingen van den vei
ongelukten passagier. Harm nam lier
banknoten uit de portefeuille en stopt,
dat' bedrag in zijn broekzak. Daarna
ging hij de schat weer op de zelfde plek
begraven.
's Morgens voor dag en dauw. onge-
veer te drie uur, hij reeds moeten op-
staan en zich te voet naar dc haven be
geven. Deze wandeling vorderde onge
veer 3 uren. Tc 7 uur in den morgerl
zou de l>eurI-schipper af varen.
Vóór zich 's avonds ter ruste te be-
geven, besprak bet echtpaar nog eens
dc mogelijke gevolgen der reis.
Tc oome Dries zal je toch zeker we!
niet opzoeken, sprak Hilda.
Och dat weet ik nog niet.
Tk dacht dat je hem nooit weer 011-
der de oogen lx?Trocfde te komen, zoo
lang je ie met mij afgaf.
Hij heeft toen ondervonden dat ik
hem durfde dwarslroomen. Misschien
is hij in dien tijd wel tot andere, gedach
ten gekomen.
Daar is hij net de man naar- Zoolang,
nis wij hier wonen hebben wij taal nog.'
tcokon van hem ontvangen.
Hij van ons ook niet.
Er was voor ons wel het allerminst
reden om aan hem te schrijven.
Iemand die je zoo min behandeld
heeft, laat ic toch maar liefst links lig
gen.
N11, ik wil niet belooven om hem niet
t.\ bezoeken 011 hij behandeld mij on
vriendelijk, dan zal ik hem toonen dat
ik hem nog altoos durf dwarsboomen.
Nu, ie moet maar zelf weten wat je
doen wilt. maar als ik in je plaats was.
Jïet tk oome Dries eenvoudig voor wat
hij is.
Harm vond het erg vervelend dat hij
"iet ann zijn vrouw kon vertellen, dat
Dries eigenlijk het voornaamste,
doel van zijn tocht was. Maar als hij «lil
zei. dan zou hij alles moeten verklap-
pen en dan. dit wist hij vooruit, zou 't
mooi opgezette plan zeer zeker schip-'
breuk lijden.
Harm was baast ontevr-
zclf. omdat hij nu met n:
streken een doe! moest trr
reiken, dat hij in he
van vrouw en kind was b
te voeren.
Misschien k--:i hij baar
tellen, zoodra «le omstand
zouden vergunnen bet ge!'
ten bate van zijn gezin gin
aan de rechthebbenden te
men. Op welke wijze dit
geschieden, was een punt
Het afscheid van vrouw
bijna roerend- Het geF-ek
Harm eer: reis naar Cln
ging onderzoeken.
Drie dagen later was bi
gen aangek- -men. De 1 -
onvoorspoedig geweest, 1-1
oen ander gcv xl van 1k:u
maken. tv>en hij weer m
in het oord waar bij zijn
doorgebracht, in de stre.1
.zoet der liefde had -ccre
Weer zag hij voor het
beelding terug de -eb m
hij met Hilda np den
bad doorleefd.
K-orimr. zou in staat
blijde stemming in
de gedachte aan dc
71 !k vn schaduw
Maar wanneer !:-.
ab te zeer dreigden
dan bracht hij zich
wat bii g:ng oudere
't belang van Hib'a
hij er eenigszins \-
hij niet dulden tlat zij
ontbering l
iCfden
Wordt
