zot 200i. Ne Jaargang. Dinsdag 28 Augustus 1923. No 69. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR W1ERINGEN EN OMSTREHEN WIERINGER COLPo UITGEV1R: CCN. J BOSKER. WJERINGEN VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 0.85. ADVERTENTIïNi Van 15 regels 0.50. Iedere regeJ meer 0.10. B U R E A j Hippolytuahoef Wierinfen. TEL. INTERCOMM. No, 1». DE SLUITENDE BEGROOTING. Onder het opschrift „De sluitende be groeiing" schrijft De Maasbode „Men kan er van op aan( dal de kracht toer van Minister Colijn, om het 100-milli- oen tekort zoo veel mgeiijk weg te werken aan allen kant scherven zal maken in de porseleinkast van onze Staatshuishouding. Reeds werd beleend, dat van de staats dienaren daartoe een offer zal worden ge vraagd. Laat ons hopen, dat dit offer door het voorbeeld van boven-af minder pijnlijk zal worden gemaakt. Ook verluidde reeds, dat subsidies al b.v. voor drankbestrijders-actie achterwe ge zullen moeten blijven. Zoo juist ontvangen we weer een jobs tijding in den vorm van een ingezonden stuk, waarin wordt meegedeeld, dat .het. Rijkssubsidie voor tuberculose-bestrijding is teruggebracht van één ton op een kwart ton. Het schrijven gaat uit van de Vereeni- ging tol bevordering der belangen van t. b. c.-patiënten in Nederland en heeft tot strekking stemming te maken voor een groote openbare protest-vergadering, waar voor de medewerking van alle tuberculose best rijders-vereanigingen, doctoren en be langhebbenden wordt ingeroepen. Het katholieke blad: begrijpt volkomen de neerslachtigheid die spreekt uit den voorgenomen maatregel. Toch gelooven we, dat het weinig baten zal Wij houden ons toch overtuigd, dat de ingrijpende besnoeiing van het subsidiebe drag ook de Regeering, niet het minst Mi nister Aalberse, zeer aan het hart gaat. De. vraag is maar, of het op het moment an ders kan. Dat zal de Kamer hebben te beoordee- len. als zij het geheel der begrootings-voor stellen onder de oogen krijgt. Wij twijfelen er niet aan, dat zij, in overleg mot de re- gecring, baar uiterste best zal doen om ten aanzien van dit primair belang voor de volksgezondheid te redden wat er te red den valt. Intusshen lijkt ons het organiseeren van een publieke demonstratie tegen het Regee ringsbeleid niet de juiste weg. Laat men zich bepalen tot de meer geëi gende meibode van het rekest en.... in middels, nu de Overheidssteun zoo gaat slinken, een beroep doen op de particulie re liefdadigheid. FEUILLETON. No. 12. Linesline sprak geen woord, maar ves tigde hare oogen, waarin duidelijk een ver wijl te lezen stond op den binnentredende, deze scheen dien blik zeer goed te begj pen Die vrouw toont zich veel te vrij ten mijnen opzicht, sprak hij brutaal. Zijne gramschap was blijkbaar nog nie' bedaard. Zij is uw voedster geweest, antwoordde het meisje op zoeten toon zij heeft ons beiden groot gebracht en bemint ons bei den met tcedere iiefde Zoo er genegenheid in hare handelingen ligt, dan kan zij mij die gerust besparen. Men heeft het recht niet te klagen dat men te veel bemind wordt. Ik kan de vriendschap eener dienst maagd zeer goed missen. Ach, wat bedroeven mij uwe harde woorden, meer nog dan uwe uitbarstingen yan gramschap, 't Is slecht Leo, zeer slecht van u, eene arm vrouw, wier opofferingen geen palen kent, op dergelijke wijze te be jegenen. Deze woorden met ontroerde slem an tevens met bijzondere kracht ge sproken maakten een bijzonderen indruk op den jongman. Eensklaps deed de jonge man eenige stappen in de richting der deur, en ont waarde Leotine, die hij lot nu toe niet had opgemekt. Tn 't voorbijgaan groette hij be leefd en wierp tevens een vlammcnden blik op het jonge meisje. Haastig verliet hij dan MARKTOVERZICHT. Men. zou zoo zeggen, dal de velmarkt te klein voer den tegenwoordigen aanvoer ■moest zijn. Het vee heeft gedurende den gehcelen weitijd overvloed van best gras gehad, moet dus vrij algemeen klaar zijn voor de markt. Doch de meeste weiders hebben den tijd, ze hebben gras genoeg en wachtten, ja waarop Op den tijd, die niet in hun voordeel zal zijn. De aftrek moet eenmaal .komen 'en als straks de markten overvoerd worden dan kan eene prijsdaling niet uitblijven. Die prijsdaling was te SCHAGEN op 23 Augustus reeds in zekere mate waar te nemen. Jonge koeien van goede kwaliteit go'den daar 1,30 per Kg.gewone le kw. 1,25; 2de 1,10 a 1,20; 3e 1,— a 1,05.. Stieren waren Hauw 1,10 a 1,15 p. Kg. Gebr. Jans van Wieringerwaard kregen 550 Nuchtere kalveren voor de slacht liepen van 14,tot 22,Het gebruiks- vce stond onder den indruk van de toene mende tongblaar, zoodat gelde koeien voor de wei melk- en kalikoeten en pinken stug waren. Bij een beter Londensche markt waren ook de exporlscbapen te Schagen, williger in handel en iels hooger in prijs. Er waren bijzonder beste koppels aange voerd waarvoor 52, 53, 54, ja zelfs 54,50 •ontvangen werd. Zuiglammercn voor den uitvoer tot 40 weadelammeren 34, 38,oude schapen voor de wei 42 a 48 Vette vlecschvarkens 36 a 37, spekvarkens 34 a 35 centbiggen per week leeftijd 1,75 a 2,25. GEMENGD NIEUWS WAAROP KAN WORDEN BEZUINIGD Over de .marechausseekazerne te Epe is inderdaad nog al eens een hartig woord je gesproken en geschreven. Ons dukt, al dus het Utr. Dagblad, dat ook eense even aandacht moet worden geschenken aan de in aanbouw zijnde marechaussée-kazerne te Raalle. Deze marechausseekazerne kost circa 70.000 en biedt woonplaats voor., twee gehuwde marechaussées. Verder is er wel een stalling voor paarden en er zijn een paar hokjes voor ongehuwd en., doch het geheel is niet meer dan een groot dub bel woonhuis. De gemeente-veldwachter in hetzelfde plaatsje heeft tezelfder tijd (of liever in veel korter tijd) een dubbele ruime woning aten bouwen die circa 7000 kost. Dan hel vertrek, terwijl hij dacht Wat een lief kind i Wellicht eene naai ster die bij Erncstine werkt. Onder den blik van den jongman had Leonlime een bijzondere gewaarwording ge voeld doch dat gevoel was zij niet in staat te ontleenen. Onwillekeurig vreesde zij echter dat haar een groot gevaar be dreigde. Mijn broeder, zei juffrouw de Lucerolle. Zoouw broeder, stamelde 't meisje. Dat wist ik niet.... Ik kon z Ifs niet we ten. Hij is zeven jaar ouder dan ik. Wij heb ben echter sleed ver van elkaar geleefd, en wellicht is het daarom dat ik u vroeger nooit van hem gesproken heb. Toen ik le Nancy was, voltooide mijn broeder zijn ludiën aan de universiteit van Parijs. Gij gelijkt in het geheel niet op hem, antwoordde Leotine onwillekeurig. Ziedaar eene opmerking, die nog al vaak gemaakt wordt, antwoordde Ernesti- ne, die geen andere zin wilde hechten aan de woorden door bare vriendin gesproken. Mijn broeder, ging zij voort, is zeer ge- leard hij is dokter in de rechten, maar o>» gelukkig beeft hij een gebrek, hij is wat al te oploopend van aard. Maar hij is pas 25 jaar en zal zich wel beteren. Mijn vader de graaf Lucerolle, de beste der menschen, beeft a's diplomaal gewichtige diensten aan Frankrijk bewezen en Wenscht dat zijn zoon dezelfde loopbaan volgde, die hij eens beeft medegemaakt dan zal hij spoe dfg de plaats bekomen van secretaris van cenig gezantschap of aan 't een of ander algemeen consulaat. Graaf de Lucerolle behoort tot hen die meenen, dal ieder zijn land moet dienen en dat de fortuin nie mand van zijn dagclijksch werk kan onl- is er bij dit werk dagelijks een opzichter, die feitelijk reeds gepensionneerd is, doch bovendien nog een dik salaris geniet. Een luitenant van de genie komt bovendien nog s een paar keeren per week met zijn auto cm de zaak te inspecteeren, en. mis schien wel om te zien, of het nog niet zui niger kan. DAT WAS HAAR TE ERG I Eenige zonnige achternamiddag in een bosch achter Oosterbeek. De zomerweelde straalt uit elk hoekje, elk laantje, uit elk glanzend beekje, waar de muggen boven dansen. En over dat alles hangt de stilte, waa'rin een bosch zich hult ak hot door geen drukke Zondagswandelaars bevolkt wordt. Door een laantje, een smal larixlaantje, wandelt een juffrouw, niet opvallend niet bijzonder,maar toch omgeven door de onzegbare sfeer, die haar voot inwoners als vreemdelinge kenmerkt. Men weet hoe dat is geen onzer ontkent alle 70,000 Arn hemsche ingezetenen plus de inwoners van Velp en Oosterbeek, maar toch ic er iets, dat ons verraadt welke menschen vreemde lingen zijn. De wandelaarster op den Hemelschen Berg dan was een vreemdelinge. Maar dat konden de andere pensiongasten niet we ten, die van een tweede pad naderden. En op een kruispunt, wandelde zij niet effen gezicht heen langs bet groepje, dat daar breedvoerig stond te delibereeren over den te kiezen weg. Dan nadert haar een dame in hoffelijken houding. Juffrouw kunt u me ook zeggen hoe is de weg naar de Hel De juffrouw kijkt om, verbaasd, gelooft haar ooren niet. U zegt De weg naar de Hel Zwijgen, 't Is warmen het groepje is on geduldig, waarom ean „ingezetenen", die hier zoo rustig wandelt, geen antwoord geeft op zulk een eenvoudige vraag. De juffrouw kijkt verbaasd, verwilderd. Er vliegen gedachten door haar hoofd o- over menschelijke verdwaling, krankzinnig heid door de hitte.... Het bosch is een zaam de groote weg is ver, ze weet den weg niet in dezen uithoek. Ik weet '<t niet, stamelt ze onthutst. Ik n er nog nooit geweest En 't staat op 't bordje. staan. Dcch ik wil u niet langer ophouden. Kom, laat ons s'echts even een kijkje ne* men in mijne kamers. Eindelijk 'bereikten zij een allerliefst vertrek, dat uitzicht gaf op een tuin met prachtige boomen beplant, en waarin bloe men tevens van aller'ei soort in groote menigte het oog streelden. Wat is hel hier frisch en. net, zeide Le otine, de zijden behangsels, de breede kan ten der bergordijnen en de rijke meubïlee ring bewonderend. Daarop itradien zij hel tweede vertrek binnen. Zie daar mijn salon, zeide juffrouw de Lucerolle. Hier ontvang ik mijne vriendin nen. Wat zullen wij op deze plaats aange name oogenblikken smaken. Kom zoo vaak gij een uurtje vrij hebt. Ben ik niet bij mij moeder, dan zult gij mij hier aan bet werk vinden. Zie, daar staat mijn werk- idje en. zooals gij weet, doe ik ook aan muziek ben ik moe gespeeld, dan ver laat ik de piano en neem eenig handwerk ter hand of houd mij bezig met de schoone schilderkunst. Wanneer gij terugkomt zal ik mijn album eens laten zien. Er zijn vrien den. die zeggen, dat ik nog zoo slecht niet teeken, maar dat zijn vrienden.... hoort ge Kortom ik houd mij steeds zooveel mogelijk bezig, en zoo loopen uren en da gen gezellig voorbij. Meer dan eens heb ik meisjes van mijn aren hooren zeggen dat zich vervelendat begrijp ik niet. Ik verveel mij nooit. Gij hebt alles, wat gij kunt verlangen, zeide Lcobine. Mejuffrouw de Lucerolle is gelukkig. Ment gij dat Denkt gij dat ik niets meer te verlangen heb 7 Op 't bordje Ja, de wegwijzer. Een wegwijzer naar de Hel!!!!? De dame is verbijsterd, en rct'reert een. beetje. Ze heeft een pad ontdekt, dat naar een tuinmanswoning leiden moet. Ze voelt zich hier niet veilig, zoo dicht bij die don kere, diepe beek en bij die griezelige men- cshen. Ze retireert verder, en als zij zich omdraait zgt zij nog stamelend, verontschul digend Ik., weet het heusch niet. Ik heb., heb..heb., .geen ervaring op dat punt. Dan blaascht zij den aftocht, en zoekt uit al dat schoone zomerweelde een heen komen in de meer bewoonde wereld. HEEL WAT BORRELS! De laatste maanden zijn te Delfzijl, Winschoten en Hoogezand tezamen een 4Ó00 bussen of 40.000 liter spiritus van zco'n hoog gehalte in beslag genomen, d.at ze voldoende zouden zijn voor het maken van 1800 oxhoofden jenever: GOED AFGELOOPEN. Een vrouw logeerde met haar kind van 12 maanden bij e»n familielid te Schagen. Voor enkele dagen wilde zij met het kind op den arm van boven naar beneden gaan. Door de vreemde trap deed zij een misstap Van schrik liet zij het kindd los, dat van een hoogte van drie en ean halve meter, met het hoofd op de vloer terecht kwam. MOND- EN KLAUWZEER. Het mond- en kleuwzeer breidt zich langzamrhand naar alle kanten uit. Thans zijn weer nieuwe gevallen voorgekomen le Alkmaar, Monnikendam en Hoorn. Vee houders koopt geen vreemde koe komt zelf ook niet bij of tusschen vreemde koei en en laat geen vreemde kooplui bij uw be slag. Als ge van de markt komt, ontsmet dan uwe banden en trek andere kleeren aan, voor ga naar de wei gaal. HET GOUD VAN DE „LAURENTIC." Reeds meermalen is er melding gemaakt van de werkzaamheden van het bergings schip „Racer" van de Britsche admirali teit, die ten doe.1 hebben om de kostbare lading goud en zilver te redden uit het wrak van het s.s. „Laurentic" van dt. White Starlijn, dat in Januari 1917 op 15 n;ijlen uit de Noord-Iersche kust werd ge torpedeerd door een Duitschen duikboot. Leotine zag haar verwonderd aan. Zeker heb ik nog iets te verlangen ze ker wel, kind Hef. Denkt gij dan dat ik geen belang stél in uw geluk. O mocht dat nog eens in ruime mate uw deel worden, voegde zij er bij, met den arm op den schouder van het meisje leunend. O wat zijt gij goed, wat zijt gij toch goed Te Nancy reeds hield ik zeer veel van u doch thans, nu gij zoo oneindig veel ge leden heb. bemin ik u nog veel meer, en ik za'1 u steeds beminnen, beste vriendin, steeds alsof gij mijne zuster waart. Leontine kon hare tranen niet langer be dwingen. O, riep zij uit met eene van aandoening trillenden stem, vol vertrouwen was ik tot u gekomen doch ik had niet durven hopen, gij overlaad mij met allerlei goed heden. Juffrouw de Lucerolle omhelsde het meisje en fluisterde haar in het oor Voor cecwig ben ik uwe vriendin. IN DE HERBERG. rv. Anselmus Guerin de vriend van Antoon Blanchard die men in de wijk Melimon- tant, waar hij sedert meer dan 40 jaar woonde gewoonlijk vader Guérin noemde, was slotenmaker van beroep. Tn Lotharin gen had hij het eerste levenlicht gezien en was daar mei Antoon Blanchard opge groeid. De twee ouden waren dus Vrienden van uit hunne kinderjaren. Blanchard had zich natuurlijk tot Guc rin gewend, toen hij het plan vormde zich te Parijs te gaan ves'igen. Hij riep zijnt goede diensten in en zonds de noodige som, Het schip had aan boord meer dan 3000 staven goud, ter waarde van 6 millioen pond sterling. Al dat zilvergeld is reeds door duikers, in dienst der Britsche admira liteit, a'smede reeds 2849 staven goud, zoo dat er thans nog slechts een 300 staven geborgen moeten worden. In 1918 werd met de berging begonnen en voor het einde van dal jaar waren 600 goudstaven boven gebracht. Toen werden de werkzaamheden een paar jaar ond rbro ken, wegens de groote moeilijkheden, die veroorzaakt werden door de groote massa zand, waaronder het wrak bedolven was. De staven goud, waarvan het gewicht vari eert van 7 tot 14 ki'ogran met een slan- daardvermogen van 1400 lol 2000 pond sterling, waren verpakt in houten kisten, welke op den bodem der zee vergingen. Het goud lag derhalve onder zand bedolven Een Engelsch hooglecraar vind toen een soort speer uit, verbonden met een galva nometer, waarmede het mogelijk was edel metaal van ander metaal te onderscheiden. Als de duiker de punt van dan speer in het zand slak en deze goud raakte, werd dit dcor den galvanometer aangegeven. Op deze wijze vonden de duikers in 1921, 3C0 slaven goud, verleden jaar 899 en dit jaar 1050 staven.. Het werk van de duikers op den bodem der zee, die hier 30 meier bedraagt ging met groote moeilijkheden gepaard menig maal zelfs met levensgevaar niet alleen wat den luchttoevoer betreft, maar ook door de aanvallen van groote haaien, waar aan zij dagelijks bloot stonden. Iedere dui ker was met het oog daarop gewapend met een lang mes. Eiken morgen, wanneer het weer het toelaat, vaart de racer uit naar het wrak, dat door 4 boeien is aangeduid, maar dat herhaaldelijk van ligging verandert, als ge volg van de ontploffingen, welke men moet aanbrgen om de lading te kunnen bereiken. Een duiker blijft gewoonlijk een uur on der water. Bij het tc-rugkeeren naar de op pervlakte der zee, rust hij na een stijging van 10 voet ongeveer 5 minuten, na de vol gende 10 voet rust hij weer, enz., totdat hij eindelijk boven is. Door het groote druk verschil in het water zou zijn leven ernstig gevaar loopen, wanneer hij sneller boven kwam. EEN OLIFANT ALS WARMOEZIER Bij de overbrenging van Hagenbeck's gelds over voor de eerste uitgaven. Vader Guerin, die zooals wij weten door eene aanroudendc ziekelijkheid op het bed was gekluisterd, had met die taak den jongen werkman belast, die zich aan den heer Blanchard onder den naam van Pierre Ricard had doen kennen. Deze had voor den ontvangst dor vreemden eene ui terste zorg gedragen. Anselmus Guerin had den slotenmakers- stieO te Nancy geleerd, daarna had hij zich op 22 jarigen leeftijd naar Parijs begeven. Daar trad hij zeer spoedig in dienst bij de heeren Corbon en Co., St. Maurisstraat, in wier werkhuizen meer dan honderd ar beiders geregeld werk vonden. Door zijn bazen geacht, wat een wal een eerlijk en ijverig werkman toekomt, die steeds braaf oppast, door zijne gezellen geëerbie digd en bemind, dacht Anselmus er nooit aan zijne diensten elders aan te bieden, waardocr bij misschien zijne inkomsten zou verhoogd hebben. Na twintig jaren werd bij meesterknecht in de slotenmakerij, en toen. hij zestig jaar cud was en de kracht miste cm neg gere geld zijn dagelijksch werk te verrichten, werd hem het toezicht over de werkp'aat- sen toevertrouwd. Dat was eene welver diende bciooning, een schoone hulde aan een 'leven vol arbeidzaamheid en dicns'ij- cr gebracht. Anselmus Guerin had Pierre Ricerd in dienst genomen bij de heeren Corbon P.: Co. De jongeman war er sinds ruim vijf jaar aan hot werk, an werd beschouwd als "en der eerste werkers in de groot© ate liers. Vader Geurin had hem reeds annge- ezen als zijn opvolger. - Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1923 | | pagina 1