15e Jaargang. Vrijdag 26 September 1924. No 74. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN I 1 I f WIERINGER COURANT UITGEVER; COPN. J. BOSKER. WIERINGEN. VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG «o VRIJDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. ADVERTENTHHi Van 13 refeU f 151 Ieder» refel m»»r 0.10. TEL. INTERCOMM. Na. 1*. BINNENLAND. De Christen en de lijkverbran ding. Ds. P. Nomens heeft in di „Goede Tijding" het volgende ge antwoord op de vragen Waarom moet een Christen te gen lijkverbranding zijn Bestaan hiervoor Schriftuurlijke gronden Laat men dan beginnen met te zeggen, dat er in den Bijbel geen uitdrukkelijk verbod bestaat in betrekking tot het .verbranden der lijkten (de z.g. crematie.) De Christenen houden zich ech ter zooveel mogelijk: aan wat in het volksleven van Israël en in de dagen van Jezus omwandeling liet gebruik was. Dan blijkt, dat het begraven der lijken ten tijde der aartsvaders in zwang was. Ook in het Joodscht. volksleven denk aan den jonge ling van Nain en Lazarus. Zoo sterk is het begraven als de normale zij het een niet voorge - schreven regel, dat het in liet on derwijs van Christus zelfs met na me genoemd wordt „Allen, die in de graven zijn, zullen de stem van den Zoon des menschel lioo- ren." Een enkele maal is er sprake van verbranding onder Israël. Doch meestentijds is dit bedoeld als het branden van welriekende specerijen bij een doode (2 ICron. 16 vs. 14 21 vs. 19 Jerem. 34 vs.5 Als iets bijzonders komt de ver branding voor bij Aclian, die eerst omzijn misdrijf was gesteenigd. Tegenover het begraven-worden spreekt de opstanding der geloovi gen ook zoo sterk. Wij moeten na tuurlijk niet denken dat als het lichaam verbrand is er dan geen wederopstanding des vlecsches kan plaats hebben. Want niets, ook de lijkverbranding niet, kan FEUILLETON. No. 4. Wat zou ik opdoen, daar Gas ton er niet is sprak zij. Daaren boven houd ik er niet van om in mijn bed wat te liggen lezen. Was het werkelijk om zich o- ver te geven aan het genot van te lezen, dat de schoone Raymonde op haar kamer tot tien of elf uren opgesloten bleef Ik geloof eer, dat zij, daar zij 's ntfehts haast geen oog toe doet, in den ochtend slaapt, dacht een bediende. Die bediende, een Rus, was de vertrouwde der oude gravin, even eens in Rusland geboren. Het was een man van vijftig jaren, ern stig, stroef en zelfs 'n beetje in zichzelven gekeerd, maar van be proefde trouw en verknochtheid. Ilij zou alles ter wereld hebben ge daan voor een glimlach en een vriendelijk woordje van zijn mees teres. De oude gravin was zijn god beid. Hij zwoer slechts bij haar. Hij was aan haar gehecht, zooals de hond aan zijn meester. Sommige handelingen van de schoone Raymonde waren hem vreemd voorgekomen, en aan stond had twijfel in zijn geest, post gevat. Hij meende niet onmiddel lijk zijn meesteres te moeten be kend maken met de vreeselijke zaak, die hij vermoedde. Maar daar hij bet mocht kosten wat het wilde, óf zich zekerheid wilde ver schaffen óf den twijfel, die hem kwelde, verbannen, hield hij de jonge gravin nauwkeurig in het oo{? en bewaakte al haar doen en laten. Sedert had Raymonde een on- zichtbaren spion, aan wiens blik niets ontging. De Russische bedien paal of perk stellen aan Gods al macht. Dan, hoevelc martelaren hebben den brandstapel niet beklommen. Op zichzelf wordt dus het stof van hem, die aan de crematie o- vergegeven is, niet achtergesteld bij dat van hem, die aan den schoot der aarde is toevertrouwd De voorstanders der lijkverbran ding bezigen nog al vaak het ar gument der volksgezondheid, ter- wijls een gevoelsoverweging mede voor de crematie doet kiezen. Bij Israël was zij niet ingebruik; zij is van heidenschen oorsprong. Er ligt ook een bepaalde gedach te uitgedrukt in de lijkverbran ding en wel deze, dat de mensch zelf de beschikking wil hebben o- er zijn lichaam. Door de lijkverbranding w il men het akelige en de verschrikking van den dood wegnemen. Het be graven worden acht men een ver nedering, waar de mensch zich boven verheffen moet. Het proces der ontbinding stuit tegen het mensclielijk gevoel. Daarom wil men het, verhaasten De Christen, die erkent, dat li chaam en ziel beide door God ge schapen zijn, conserveert de lijken niet, gelijk de Egyptenaren, maar vernietigt ze ook niet. Ilij vertrouwt het lichaam aan de aarde toe, waar God Zelf het tot stof doet. wederkeeren. En dan is dat begraven vol strekt geen vernedering meer, se dert onze Heere Jezus is bgraven geweest. Nu is het graf zijn ver schrikking kwijt en de vernede ring daarvan is weggenomen. Vandaar staan de gcloovigen heel anders bij de graven der hun nen, don de kinderen der wereld. Deze brengen in het graf, zoo zij de zag alles. Helaas wat hij ver moed had, was maar al te waar. De gravin Raymonde bedroog haar echttgenoot. Peter Valenski, aldus heette die dienaar, was de oudste van alle onderhoorigen des huizes. Hij be zat daarenboven het volle vertrou wen van zijn meesteres en van den graaf De Soleure, een vertrou w ent en volle verdiend door zijn aan de familie bewezen diensten. Hij had een zeker gezag over het talrijk dienstpersoneel van het kasteel. Maar welwillend en recht vaardig in alles, maakte hij nooit misbruik van het recht, dat men hem toegekend had om te bevelen De dienstbaren hadden dan ook voor hem het ontzag en den eer bied, die men aan hoogeren in rang verschuldigd is. Ilij was het, die de bevelen der meesteres overbracht en toezag op hun spoedige en stipte uitvoering. In één woord. Peter Valenski was in zekeren zin de intendant van het kasteel geworden. Hij was goed bekend in de streek welke hij dikwijls doorkruiste, altoos zoekende naar ellende, die hij zou kunnen lenigen. Hij be zocht de arme luitjes, praatte met hen, nam zijn aanloekeningen, en daarna, teruggekomen op het kas teel, sprak hij tot zijn meesteres Er is vandaag weder iets goeds te doen. En spoedig was dat goede ge daan. Men bad de vreugde tal vaiy tranen te drogen. Dank zij der voortvarendheid van Peter en de verstandige mildheid der oude gravin, werden de armen overal gerustgesteld en vertroost. De hoop werd do wanhopende terug- smeekten 's Hemels zegeningen over het kasteel af. Maar op het kasteel was een schuldige vrouw, een rampzalige die al haar plichten van echtge- Prima GEURIGE PIJPTABAK gefabriceerd door de Tabaksfabriek J. R, KEU8S ALKMAAR Neemt proef met deze prima kwaliteiten in fraaie verpakking Vraagt Uwen Winkelier. rneenen, bun een en hun al. Voor de gcloovigen wordt het li chaam weergegeven aan God, ge lijk de ziel tot Ilcm ging. Een Christen kan zijn graf nooit los denken van dat van zijn Heiland. En hij wenscht niet, tenzij er nood zaak voor is, het proces der ontbin ding te verhaasten. Opleiding tot Sigarenmaker. Heden werd op het eiland Urk een aanvang gemaakt met het op leiden van jeugdige visscherslie- den tot sigarenmaker ingevolge een overeenkomst, door de N. V. „Indiana" alhier aangegaan met het Rijk en met ge gemeente Urk. Doel is binnen een tijdverloop van drie jaren aan 150 jonge eilanders het bedrijf grondig te leeren, waar door zij op het vaste land een be staan zullen kunnen vinden bij het geleidelijk verloopen der vis- scherij. Doch tevens is hierin te zien de eerste vakschool op het ter rein der sigarenindustrio, daar tot heden van een eigenlijke opleiding in dit bedrijf nog geen sprake is geweest. Do school, welke aan vangt met 50 leerlingen, die onder richt zullen ontvangen van tien instructeurs, onder controle van ^en directeur, werd heden geo- neud in tegenwoordigheid van het Urk er gemeentebestuur, de com missarissen van „Indiana" en een aantal belangstellenden. noote en moeder met voeten had getreden. Want zij verwachtte eet lang een kind, en gelijktijdig met haar had het ongeluk den drein pel van die prachtige residentie der hertogen van Bourgondië o- versehreden, waar zij door een eerbiedige en met geestdrift ver- gegeven, en de ongelukkigen vulde schare als een vorstin was ontvangen, onder den uitroep Leve de graaf, leve de gravin! Heil en vreugde aan allen De storm naderde dreigend, vei schrikkelijk, ontzettend. Op den ochtend dat, zooals wij zeiden, de dienstboden allen aan het werk waren gegaan, liep Peter Valenski het plein op en neer onder de ven sters van het kasteel, ten prooi aan eene groote gemoedsbeweging Met afgebroken stap, koortsachtig de handen op den rug, het hoofd op de borst gebogen, schreed hij voort. Hij zog zeer bleek en scheen nog somberder gestemd dan ge woonlijk. De dienstboden zagen hem met verwondering aan. Maar niemand durfde hem aanspreken. Wat scheelt hem toch vroe gen zij elkander. Misschien is er gisteravond een slechte tijding ge komen. Van tijd tot tijd bleef Peter eens klaps staan en wierp een langen blik op den gevel van liet kasteel, dien de gouden stralen eener op- gaande zon verlichtten. Vier ramen met gesloten zonne blinden, twee rechts, twee links, waren voornamelijk het doelwit, dat zijn oogen trok. De slaapkamer der oude gravin was rechts, die van Raymonde links. Verschillende vertrekken scheidden die kamers. Als de blik van den Rus bleef rusten op de vensters der jonge gravin, kwam er op zijn gelaat een woeste uitdrukking. Zijn voor- Een taai beestje. Een melkkoe van den landbou wer A. v. d. B., te Schijndel, werd ongeveer een jaar geleden zieke lijk en bleef sindsdien voortsukke lcn. Een maand geleden ongeveer kreeg de koe echter een gezwel on der den huik. De dierenarts, dr. Bloem, uit Veghel, werd geraad pleegd. Deze was van oordeel, dat het dier een scherp voorwerp moest hebben ingeslikt. Het gezwel werd met zalf be werkt en dezer dagen kwam de punt van een mes te voorschijn. Opnieuw, werd dr. Bloem geroepen die met veel moeite uit het gezwel een broodmes van 241/2 c.M. leng te haalde, waarvan ongeveer 3 c.M. breedc lammet geheel ver- roost was, terwijl het heft gaaf was. gebleven. De koe is thans weer gezond en geeft de normale melkgift. De trekschuit afgeschaft. Tot voor kort was het de gewoon te, dat ouden van dagen uit 's Hee renbroek, behoorende tot de Ned. TTcrv. Gemeente te Mastenbroek, zich op den Zondag per trekschuit naar het kerkgebouw begaven. Thans is door den Kerkeraad daar in een belangrijke verandering gebracht. Voortaan zullen oude en gebrekkige personen per over dekte wagen naar de kerk worden gereden. De wagen is gestntion- noold rimpelde zich en zijn oogen schoten vonken. Dan zou men met een gesmoorde stem het wooi,d hebben kunnen uitspreken Schoelje SchoeljeGeheel zijn veront waardiging en zijn toorn uitten zich in dit woord. Maar snel wendde hij zijn blik af om dien te vestigen op beide andere vensters. En aanstonds veranderde de uitdrukking vaji zijn gelaat. Het teekende diepe droefheid. Hij loosde een zucht, en dikke tranen biggelde uit zijn oo gen. Peter dacht aan de groote smart welke hij zijn dierbare meesteres ging aandoen, door haar de vree selijke z<yik mede te declen, welke hij ontdekt had. Want hij mocht niet langer het stilzwijgen bewa ren. Als een trouw dienaar moeBt hij het onwaardige gedrag der jon gravin doen kennen. Het w plicht. Toch had hij geaarzeld. Maar hij had bij zich zeiven gezegd, da; een langer zwijgen hem eenigerma te tot medeplichtige der schan- daad zou maken, en den vorigen avond had hij den ouden gravin verwittigd, dat hij den volgenden ochtend haar iets zeer ernstig; te zoggen zou hebben. Hij was dus op het punt zijn verschrikkelijke aanklacht te doen, en wachtte met ongeduld en niet zonder angst, dat zijn meesteres opgestaan zou zijn en hem kon ontvangen. Opeens hoorde men schellen Een oogenblik daarna ontsloot de kamenier het venster van de slaap kamer der oude gravin, en haalde de zonneblinden op. Dit was het teeken dat de oude dame ging opstaan. Mevrouw De Soleure was zestig iaar oud. TTet was een groote, sta tigo. magere vrouw, met een tani ge gelaatskleur, altoos sedert den neerd in een speciaal daarvoor te 's Heerenbroek gebouwde schuur. Een aanslag. Zondag is hij een boer in de na bijheid der Krabbebosschcn aan len weg BredaZundert een jon gen geheel naakt uit Ginneken komen aanloopen. Men had hem bij het b.'iden van zijn klcercn be roofd. Ilij vertoonde verschillende •wondingen, o.a. een snede over het hoofd en ook nog andere. Een onderzoek is door de politie inge steld. GEMENGD NIEUWS Lijken aangespoeld. Aan de kust van Jutland zijn verschillende lijken aangespeeld Men gelooft, dat deze lijken van de bemanning van het Duitse! e stoomschip „Theresia" zijn, dat vermoedelijk hij een storm in «Ie Noordzee is vergaan. Waardevol transport. Zondag jl. had men te New -Vork buitengewone voorzorgsmaatre gelen getroffen voor bet vervoer langs de straten van Ameri'.-a's grootste stad van 3000 millioen dollars welke van (1e kluizen van liet oude gebouw der Federal Re serve. Bank aan de Nassau Street moesten worden overgebracht naar de kluizen van het nieuwe nebouw dier bankinstelling aan Maiden Lane en Liberty Street. Ter beveiliging van het waarde volle transport waren langs liet deel der Nassau Street waar hot transport langs geschiedde sterke afdeelingen politiemannan opge steld. terwijl hier en daar een mn- chine geweer gereed stond, om e- dood van haar man in het zwart gekleed koel, zeer ernstig, wei nig sprekend, nooit lachend, had zij in haar uiterlijk en in haar hou ding iets kloosterachtigs. Hoezeer welwillend en goed, sprak er lrot£chheid en zelfs hardheid uit haar helderen, doordringenden, .diepen blik. Maar nog meer dan haar voorkomen, boezemde haar koelheid en gestrenge houding ont zag in. Reeds niet zeer toegevend voor lichte fouten, vond een zwaar vergrijp in haar een vrceselijken rechter, die naar gelang van d omstandigheden, onbarm ha rt ig kon worden. Gestreng voor zichzelve, was zij het ook voor anderen. Zij was on verzettelijk en gaf nooit haar denk boeiden op. Zij was mild, maar de lie.fde in haar vollen omvang be zat zij niet. Wee dengene, die zich haar toorn op den hals gehaald had. Zij was de vroliw niet om een heleediging te vergeten, laat «taan te vergeven. Wraakzuchtig ■/.onder het te weten, want zij had zich nog nooit op iemand behoe ven te wreken, kon haar haat gren zenloos zijn. Zij had haar man boven alles alles liefgehad en op die wijze be minde zij ook baar zoon. Zij bad veel gedaan voor het geluk van len jongen graaf. Toen hij wilde trouwen, had zij haar tegenzin we ten te overwinnen, on haar toe - stemming gegeven tot een liuwlijk dat zij eerst niet goedgekeurd had en dat in haar oogen een ongelijk huwelijk was. Zij was dan ook ij verzuchtig op het geluk van haar zoon. van wien zij altoos de trou we bewaakster geweest was. Viel men haar zoon aan, dan rondde men haarzelven aan. dan trof men haar in het heiligste, dat er voor haar bestond haar moe derlijke liefde. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1924 | | pagina 1