15e Jaargang.
Vrijdag 26 September 1924.
No 74.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
I 1 I f
WIERINGER COURANT
UITGEVER;
COPN. J. BOSKER. WIERINGEN.
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG «o VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTHHi
Van 13 refeU f 151
Ieder» refel m»»r 0.10.
TEL. INTERCOMM. Na. 1*.
BINNENLAND.
De Christen en de lijkverbran
ding. Ds. P. Nomens heeft in di
„Goede Tijding" het volgende ge
antwoord op de vragen
Waarom moet een Christen te
gen lijkverbranding zijn Bestaan
hiervoor Schriftuurlijke gronden
Laat men dan beginnen met te
zeggen, dat er in den Bijbel geen
uitdrukkelijk verbod bestaat in
betrekking tot het .verbranden der
lijkten (de z.g. crematie.)
De Christenen houden zich ech
ter zooveel mogelijk: aan wat in
het volksleven van Israël en in de
dagen van Jezus omwandeling
liet gebruik was.
Dan blijkt, dat het begraven der
lijken ten tijde der aartsvaders in
zwang was. Ook in het Joodscht.
volksleven denk aan den jonge
ling van Nain en Lazarus.
Zoo sterk is het begraven als de
normale zij het een niet voorge -
schreven regel, dat het in liet on
derwijs van Christus zelfs met na
me genoemd wordt „Allen, die
in de graven zijn, zullen de stem
van den Zoon des menschel lioo-
ren."
Een enkele maal is er sprake
van verbranding onder Israël.
Doch meestentijds is dit bedoeld
als het branden van welriekende
specerijen bij een doode (2 ICron.
16 vs. 14 21 vs. 19 Jerem. 34 vs.5
Als iets bijzonders komt de ver
branding voor bij Aclian, die eerst
omzijn misdrijf was gesteenigd.
Tegenover het begraven-worden
spreekt de opstanding der geloovi
gen ook zoo sterk. Wij moeten na
tuurlijk niet denken dat als het
lichaam verbrand is er dan geen
wederopstanding des vlecsches
kan plaats hebben. Want niets,
ook de lijkverbranding niet, kan
FEUILLETON.
No. 4.
Wat zou ik opdoen, daar Gas
ton er niet is sprak zij. Daaren
boven houd ik er niet van om in
mijn bed wat te liggen lezen.
Was het werkelijk om zich o-
ver te geven aan het genot van te
lezen, dat de schoone Raymonde
op haar kamer tot tien of elf uren
opgesloten bleef
Ik geloof eer, dat zij, daar zij
's ntfehts haast geen oog toe doet,
in den ochtend slaapt, dacht een
bediende.
Die bediende, een Rus, was de
vertrouwde der oude gravin, even
eens in Rusland geboren. Het was
een man van vijftig jaren, ern
stig, stroef en zelfs 'n beetje in
zichzelven gekeerd, maar van be
proefde trouw en verknochtheid.
Ilij zou alles ter wereld hebben ge
daan voor een glimlach en een
vriendelijk woordje van zijn mees
teres. De oude gravin was zijn god
beid. Hij zwoer slechts bij haar.
Hij was aan haar gehecht, zooals
de hond aan zijn meester.
Sommige handelingen van de
schoone Raymonde waren hem
vreemd voorgekomen, en aan
stond had twijfel in zijn geest, post
gevat. Hij meende niet onmiddel
lijk zijn meesteres te moeten be
kend maken met de vreeselijke
zaak, die hij vermoedde. Maar
daar hij bet mocht kosten wat het
wilde, óf zich zekerheid wilde ver
schaffen óf den twijfel, die hem
kwelde, verbannen, hield hij de
jonge gravin nauwkeurig in het
oo{? en bewaakte al haar doen en
laten.
Sedert had Raymonde een on-
zichtbaren spion, aan wiens blik
niets ontging. De Russische bedien
paal of perk stellen aan Gods al
macht.
Dan, hoevelc martelaren hebben
den brandstapel niet beklommen.
Op zichzelf wordt dus het stof
van hem, die aan de crematie o-
vergegeven is, niet achtergesteld
bij dat van hem, die aan den
schoot der aarde is toevertrouwd
De voorstanders der lijkverbran
ding bezigen nog al vaak het ar
gument der volksgezondheid, ter-
wijls een gevoelsoverweging mede
voor de crematie doet kiezen.
Bij Israël was zij niet ingebruik;
zij is van heidenschen oorsprong.
Er ligt ook een bepaalde gedach
te uitgedrukt in de lijkverbran
ding en wel deze, dat de mensch
zelf de beschikking wil hebben o-
er zijn lichaam.
Door de lijkverbranding w il men
het akelige en de verschrikking
van den dood wegnemen. Het be
graven worden acht men een ver
nedering, waar de mensch zich
boven verheffen moet.
Het proces der ontbinding stuit
tegen het mensclielijk gevoel.
Daarom wil men het, verhaasten
De Christen, die erkent, dat li
chaam en ziel beide door God ge
schapen zijn, conserveert de lijken
niet, gelijk de Egyptenaren, maar
vernietigt ze ook niet.
Ilij vertrouwt het lichaam aan
de aarde toe, waar God Zelf het
tot stof doet. wederkeeren.
En dan is dat begraven vol
strekt geen vernedering meer, se
dert onze Heere Jezus is bgraven
geweest. Nu is het graf zijn ver
schrikking kwijt en de vernede
ring daarvan is weggenomen.
Vandaar staan de gcloovigen
heel anders bij de graven der hun
nen, don de kinderen der wereld.
Deze brengen in het graf, zoo zij
de zag alles. Helaas wat hij ver
moed had, was maar al te waar.
De gravin Raymonde bedroog
haar echttgenoot.
Peter Valenski, aldus heette die
dienaar, was de oudste van alle
onderhoorigen des huizes. Hij be
zat daarenboven het volle vertrou
wen van zijn meesteres en van
den graaf De Soleure, een vertrou
w ent en volle verdiend door zijn
aan de familie bewezen diensten.
Hij had een zeker gezag over het
talrijk dienstpersoneel van het
kasteel. Maar welwillend en recht
vaardig in alles, maakte hij nooit
misbruik van het recht, dat men
hem toegekend had om te bevelen
De dienstbaren hadden dan ook
voor hem het ontzag en den eer
bied, die men aan hoogeren in
rang verschuldigd is.
Ilij was het, die de bevelen der
meesteres overbracht en toezag op
hun spoedige en stipte uitvoering.
In één woord. Peter Valenski was
in zekeren zin de intendant van
het kasteel geworden.
Hij was goed bekend in de streek
welke hij dikwijls doorkruiste,
altoos zoekende naar ellende, die
hij zou kunnen lenigen. Hij be
zocht de arme luitjes, praatte met
hen, nam zijn aanloekeningen, en
daarna, teruggekomen op het kas
teel, sprak hij tot zijn meesteres
Er is vandaag weder iets
goeds te doen.
En spoedig was dat goede ge
daan. Men bad de vreugde tal vaiy
tranen te drogen. Dank zij der
voortvarendheid van Peter en de
verstandige mildheid der oude
gravin, werden de armen overal
gerustgesteld en vertroost. De
hoop werd do wanhopende terug-
smeekten 's Hemels zegeningen
over het kasteel af.
Maar op het kasteel was een
schuldige vrouw, een rampzalige
die al haar plichten van echtge-
Prima GEURIGE PIJPTABAK
gefabriceerd door de Tabaksfabriek
J. R, KEU8S ALKMAAR
Neemt proef met deze prima kwaliteiten in fraaie verpakking
Vraagt Uwen Winkelier.
rneenen, bun een en hun al.
Voor de gcloovigen wordt het li
chaam weergegeven aan God, ge
lijk de ziel tot Ilcm ging. Een
Christen kan zijn graf nooit los
denken van dat van zijn Heiland.
En hij wenscht niet, tenzij er nood
zaak voor is, het proces der ontbin
ding te verhaasten.
Opleiding tot Sigarenmaker.
Heden werd op het eiland Urk
een aanvang gemaakt met het op
leiden van jeugdige visscherslie-
den tot sigarenmaker ingevolge
een overeenkomst, door de N. V.
„Indiana" alhier aangegaan met
het Rijk en met ge gemeente Urk.
Doel is binnen een tijdverloop van
drie jaren aan 150 jonge eilanders
het bedrijf grondig te leeren, waar
door zij op het vaste land een be
staan zullen kunnen vinden bij
het geleidelijk verloopen der vis-
scherij. Doch tevens is hierin te
zien de eerste vakschool op het ter
rein der sigarenindustrio, daar tot
heden van een eigenlijke opleiding
in dit bedrijf nog geen sprake is
geweest. Do school, welke aan
vangt met 50 leerlingen, die onder
richt zullen ontvangen van tien
instructeurs, onder controle van
^en directeur, werd heden geo-
neud in tegenwoordigheid van het
Urk er gemeentebestuur, de com
missarissen van „Indiana" en een
aantal belangstellenden.
noote en moeder met voeten had
getreden. Want zij verwachtte eet
lang een kind, en gelijktijdig met
haar had het ongeluk den drein
pel van die prachtige residentie
der hertogen van Bourgondië o-
versehreden, waar zij door een
eerbiedige en met geestdrift ver-
gegeven, en de ongelukkigen
vulde schare als een vorstin was
ontvangen, onder den uitroep
Leve de graaf, leve de gravin!
Heil en vreugde aan allen
De storm naderde dreigend, vei
schrikkelijk, ontzettend. Op den
ochtend dat, zooals wij zeiden, de
dienstboden allen aan het werk
waren gegaan, liep Peter Valenski
het plein op en neer onder de ven
sters van het kasteel, ten prooi
aan eene groote gemoedsbeweging
Met afgebroken stap, koortsachtig
de handen op den rug, het hoofd
op de borst gebogen, schreed hij
voort. Hij zog zeer bleek en scheen
nog somberder gestemd dan ge
woonlijk.
De dienstboden zagen hem met
verwondering aan. Maar niemand
durfde hem aanspreken.
Wat scheelt hem toch vroe
gen zij elkander. Misschien is er
gisteravond een slechte tijding ge
komen.
Van tijd tot tijd bleef Peter eens
klaps staan en wierp een langen
blik op den gevel van liet kasteel,
dien de gouden stralen eener op-
gaande zon verlichtten.
Vier ramen met gesloten zonne
blinden, twee rechts, twee links,
waren voornamelijk het doelwit,
dat zijn oogen trok.
De slaapkamer der oude gravin
was rechts, die van Raymonde
links. Verschillende vertrekken
scheidden die kamers.
Als de blik van den Rus bleef
rusten op de vensters der jonge
gravin, kwam er op zijn gelaat een
woeste uitdrukking. Zijn voor-
Een taai beestje.
Een melkkoe van den landbou
wer A. v. d. B., te Schijndel, werd
ongeveer een jaar geleden zieke
lijk en bleef sindsdien voortsukke
lcn. Een maand geleden ongeveer
kreeg de koe echter een gezwel on
der den huik. De dierenarts, dr.
Bloem, uit Veghel, werd geraad
pleegd. Deze was van oordeel, dat
het dier een scherp voorwerp
moest hebben ingeslikt.
Het gezwel werd met zalf be
werkt en dezer dagen kwam de
punt van een mes te voorschijn.
Opnieuw, werd dr. Bloem geroepen
die met veel moeite uit het gezwel
een broodmes van 241/2 c.M. leng
te haalde, waarvan ongeveer 3
c.M. breedc lammet geheel ver-
roost was, terwijl het heft gaaf
was. gebleven.
De koe is thans weer gezond en
geeft de normale melkgift.
De trekschuit afgeschaft.
Tot voor kort was het de gewoon
te, dat ouden van dagen uit 's Hee
renbroek, behoorende tot de Ned.
TTcrv. Gemeente te Mastenbroek,
zich op den Zondag per trekschuit
naar het kerkgebouw begaven.
Thans is door den Kerkeraad daar
in een belangrijke verandering
gebracht. Voortaan zullen oude
en gebrekkige personen per over
dekte wagen naar de kerk worden
gereden. De wagen is gestntion-
noold rimpelde zich en zijn oogen
schoten vonken. Dan zou men met
een gesmoorde stem het wooi,d
hebben kunnen uitspreken
Schoelje
SchoeljeGeheel zijn veront
waardiging en zijn toorn uitten
zich in dit woord.
Maar snel wendde hij zijn blik
af om dien te vestigen op beide
andere vensters. En aanstonds
veranderde de uitdrukking vaji
zijn gelaat. Het teekende diepe
droefheid. Hij loosde een zucht, en
dikke tranen biggelde uit zijn oo
gen.
Peter dacht aan de groote smart
welke hij zijn dierbare meesteres
ging aandoen, door haar de vree
selijke z<yik mede te declen, welke
hij ontdekt had. Want hij mocht
niet langer het stilzwijgen bewa
ren. Als een trouw dienaar moeBt
hij het onwaardige gedrag der jon
gravin doen kennen. Het w
plicht.
Toch had hij geaarzeld. Maar
hij had bij zich zeiven gezegd, da;
een langer zwijgen hem eenigerma
te tot medeplichtige der schan-
daad zou maken, en den vorigen
avond had hij den ouden gravin
verwittigd, dat hij den volgenden
ochtend haar iets zeer ernstig;
te zoggen zou hebben. Hij was dus
op het punt zijn verschrikkelijke
aanklacht te doen, en wachtte met
ongeduld en niet zonder angst,
dat zijn meesteres opgestaan zou
zijn en hem kon ontvangen.
Opeens hoorde men schellen
Een oogenblik daarna ontsloot de
kamenier het venster van de slaap
kamer der oude gravin, en haalde
de zonneblinden op.
Dit was het teeken dat de oude
dame ging opstaan.
Mevrouw De Soleure was zestig
iaar oud. TTet was een groote, sta
tigo. magere vrouw, met een tani
ge gelaatskleur, altoos sedert den
neerd in een speciaal daarvoor te
's Heerenbroek gebouwde schuur.
Een aanslag.
Zondag is hij een boer in de na
bijheid der Krabbebosschcn aan
len weg BredaZundert een jon
gen geheel naakt uit Ginneken
komen aanloopen. Men had hem
bij het b.'iden van zijn klcercn be
roofd. Ilij vertoonde verschillende
•wondingen, o.a. een snede over
het hoofd en ook nog andere. Een
onderzoek is door de politie inge
steld.
GEMENGD NIEUWS
Lijken aangespoeld.
Aan de kust van Jutland zijn
verschillende lijken aangespeeld
Men gelooft, dat deze lijken van
de bemanning van het Duitse! e
stoomschip „Theresia" zijn, dat
vermoedelijk hij een storm in «Ie
Noordzee is vergaan.
Waardevol transport.
Zondag jl. had men te New -Vork
buitengewone voorzorgsmaatre
gelen getroffen voor bet vervoer
langs de straten van Ameri'.-a's
grootste stad van 3000 millioen
dollars welke van (1e kluizen van
liet oude gebouw der Federal Re
serve. Bank aan de Nassau Street
moesten worden overgebracht
naar de kluizen van het nieuwe
nebouw dier bankinstelling aan
Maiden Lane en Liberty Street.
Ter beveiliging van het waarde
volle transport waren langs liet
deel der Nassau Street waar hot
transport langs geschiedde sterke
afdeelingen politiemannan opge
steld. terwijl hier en daar een mn-
chine geweer gereed stond, om e-
dood van haar man in het zwart
gekleed koel, zeer ernstig, wei
nig sprekend, nooit lachend, had
zij in haar uiterlijk en in haar hou
ding iets kloosterachtigs. Hoezeer
welwillend en goed, sprak er
lrot£chheid en zelfs hardheid uit
haar helderen, doordringenden,
.diepen blik. Maar nog meer dan
haar voorkomen, boezemde haar
koelheid en gestrenge houding ont
zag in. Reeds niet zeer toegevend
voor lichte fouten, vond een zwaar
vergrijp in haar een vrceselijken
rechter, die naar gelang van d
omstandigheden, onbarm ha rt ig
kon worden.
Gestreng voor zichzelve, was zij
het ook voor anderen. Zij was on
verzettelijk en gaf nooit haar denk
boeiden op. Zij was mild, maar de
lie.fde in haar vollen omvang be
zat zij niet. Wee dengene, die zich
haar toorn op den hals gehaald
had. Zij was de vroliw niet om
een heleediging te vergeten, laat
«taan te vergeven. Wraakzuchtig
■/.onder het te weten, want zij had
zich nog nooit op iemand behoe
ven te wreken, kon haar haat gren
zenloos zijn.
Zij had haar man boven alles
alles liefgehad en op die wijze be
minde zij ook baar zoon. Zij bad
veel gedaan voor het geluk van
len jongen graaf. Toen hij wilde
trouwen, had zij haar tegenzin we
ten te overwinnen, on haar toe -
stemming gegeven tot een liuwlijk
dat zij eerst niet goedgekeurd had
en dat in haar oogen een ongelijk
huwelijk was. Zij was dan ook ij
verzuchtig op het geluk van haar
zoon. van wien zij altoos de trou
we bewaakster geweest was.
Viel men haar zoon aan, dan
rondde men haarzelven aan. dan
trof men haar in het heiligste,
dat er voor haar bestond haar moe
derlijke liefde.
Wordt vervolgd.