NIEUWS- EN ADVERJENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
ISITi.
Geen prijsverhoogirg
„DE ïïllll LEEUW"
J. R. fass
16e Jaargang-
Vrijdag 16 Januari 1925.
No. 5.
WIERINGER COURAÜT
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTIcN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU
Hippolytushoef Wierlngen.
Telef. Intercomm. No. 19.
GEMENGD NIEUWS.
Een radio-redding.
De New-Yórksche bladen ma -
leen melding van het volgende ei
genaardige voorval. Een 20-jarig
meisje, dat einde November haar
woning in St. Louis verliet om
naar de Universiteit aldaar te
gaan, werd dienzelfden avond in
licwusteloozen toestand bij het U-
nion-Station te New York gevon
den. Naar een der gasthuizen ge
bracht, kwam zij eerst langzaam
weer tot bezinning. De doktoren
schreven haar overspannen toe -
stand toe aan den ondervonden
&>hok van een operatie, gepaard
aan overwerking in haar studie.
De patiënte wist zich eerst een ge
ruimen tijd na haar opneming
haar naam te herinneren, maar an
dere bijzonderheden kon zij niet
verstrekken. Hypnotisme gaf ook
geen resultaat, maar door de ra
dio-grafische verspreiding van
haar portret en een draadloozer
cmroed werd de aandacht getrok
ken van een tante van het arme
meisje, door wie de patiënte dezer
dagen nu herkend is.
Hét Vooroelenings-Instituut.
(Vragen van Kamerleden.)
De heer Duymaer van Twist
richtte tot den Minister van Oor -
log de volgende vragen
lo. Is het juist, dat voor liet, jaar
1925 de toelating voor het vooroe
feningsinstituut. is gesloten, zoo-
dat ook hot oprichten van nieuwe
klassen dit. jaar niet meer moge
lijk zal zijn
2o. Indien de wettelijke voorzie
ning niet vóór 1926 tot stadn zal
zijn gekomen, bestaat dan niet het
gevaar, dat tengevolge van het
sluiten van de toelating, de werk
zaamheden bij het vooroefenings
instituut. uit oorzake van gebrek
aan leerlingen, in 1926 geheel of
ten deele zullen moeten worden
Stopgezet
Louis Bouwmeester ernstig
ongesteld.
Met groot leedwezen melden wij
dat I,ouis Bouwmeester sinds ee
nige weken erustig ongesteld is.
FEUILLETON.
No. 33.
Jawel, mijnheer Georges! Hij
is mij ontsnapt, en inplaats van
terug te komen toen ik hem riep
vloog hij 'n paar maal de plaats
rond en toen uw atelier, waarvan
het raam openstaat, binnen.
„Welnu, dan zal ik hem wel
krijgen En Georges deed zonder
gedruisch te maken de deur o-
gen en vloog met één sprong op
liet venster toe dat hij aanstonds
sloot. De vogel was gevangen en
'n minuut later zat hij weer in
de kooi.
O, wat ben ik u dankbaar, mijn
heer Georges sprak Edith. Zie 't
mij eens aan zitten kijken. Het is
of het mij verstaat. Maar ik blijf
maar staan babbelen en ik belet u
te werken. Ik hinder u.
tTmij hinderen? riep Georges!
neen juffrouw Edith, neen. Inte
gendeel. ik ben zoo gelukkig nu ik
u hier eens in mijn kamer mag
zien en 'n oogenbMkje met u kan
praten. Een woordje uit 't raam
een „goeden dag", 'n goeden a-
vond als men elkander op straat
tegenkomt, dat is geen praten.
Zij bleven 'n 'oogenhlik stilzwij
gen. elkander aanziende, zij kleu
rende, hij verlegen, niet wetende,
wat hij zeggen zou.
Eindelijk hernam hij: Allang
wensclifte ik een gelegenheid te
hebben met u te pitaten. I k ben
De drie-en-tachtigjarige tooneel-
speler, die lange jaren een, schier
spreekwoordelijk geworden, ge
zondheid genoot, de taaie veteraan
is sinds een maand sukkelend en
lusteloos hij houdt bijna voort -
durend het bed.
Het is nauwelijks twee maan -
den geleden, dat Louis Bouwmees
ter met zijn gezelschap dat hij het
„Haarlemscli Tooneel" noemde,
een tournée maakte en in een aan
tal steden Shylock en Vriend Frits
speelde. Ook in het Paleis voor
Volksvlijt is hij tijdens een mati -
née nog opgetreden.
Spoedig daarna werd de krasse
man ongesteld en ook thans nog
is zijn toestand van dien aard, dat
hij in den eersten tijd niet zal kun
n en spelen.
Eindelijk.
Louis Bouwmeester ontvangt
vanaf 1 Januari van de ge> meen te
Amsterdam een jaargeld van
4000. waarbij de Regeering het ha
re zal voegen.
De zachte winter.
Uit de Noordelijke provinciën
meldt men, dat het er met de aard
appelen, die nog op het veld in
kuilen of hoopen liggen, niet bij
zonder gunstig voorstaat.
Toen in November de vorst in -
viel, en het scheen, dat het op wïn
ter aanging (immers de ijsbanen
waren op sommige plaatsen ap ge
opend) hebben de landbouwers
zich gehaast de aardappelen in
een warm winterpak te steken,
m.a.w. ze voorzien van betere be
dekking. en een dikkere aarllaag,
waardoor ze vorst vrij werden.
De winter is evenwel geheel uit
gebleven. Er zijn in de laatste wt
ken zelfs bijna zomersche dagen
geweest. Het gevolg is geworden,
dat de aardappelen veel te warm
zaten, en zijn begonnen te broei
en.
De wasem komt uit de kuilen
opstijgen, en hier en daar is begin
van rotting ingetreden.
Ze zullen nu wel spoedig van de
hand moeten worden gedaan.
Slachtoffers van de nieuwe mode?
Twee Londensche meisjes, een
uw kanarie innig dankbaar, dat
hij mij de gelegenheid verschaft.
Wat al dingen zou ik u kunnen
zeggen, waai*van mijn hoofd en
hart vol zijn. Ik zou u niets wil
len verbergen, u alles vandaag
zeggen. Maar iets weerhoudt mij
Ik gevoel,, dat de woorden op
mijn lippen zouden besterven. O,
wees niet verwonderd. Het oogen
hlik is nog niet gekomen; ik moet
nog wachten.
I
Edith begreep hem. Beteeken-
den die woorden, vol terugliou -
ding van den jongen man, niet
evenals:: Ik bemin ut?"
Ziet u. juffrouw, hernam de
schilder* ik ben arm.
Wij zijn ook arm, sprak zij, als
of zij Georges wilde aanmoedigen
om aan zijn terughouding 'n ein-
Ic te maken.
—Ik moet dus werken, ging Ge
orges voort, hard werken, om er
te komen; ik wil niet zeggen om
fortuin te maken, maar om een
fatsoenlijk bestaan te hebben.
O ers is een tijd geweest, dat de
moed mij begaf; ik kon niet meer
Er is in mijn hart 'n onmetelijke
behoefte aan genegenheid en ik
zei tot mij zelf, dat men mij nooit
zou kunnen liefhebben.
—Hoe kunt u dat denken.?
Opeens heb ik weer hoop ge
kregen begrijpende, dat ik bemind
zou kunnen worden, mits ik mij
dit waardig maak.
En nu is u weer opgeruimd
Men ziet wel, dat de arbeid u ge
lukkig maakt. Li zaagt er te vo -
ren zoo neerslachtig, somber uit.
van achttien en een van 16 jaar,
die door het dragen van „bobbed-
haar" aan den tijdgeest, hadden
geofferd, schijnen zoo onder den
invloed te zijn geraakt van 'het
korte haar, dat ze er nu in jongens
koeren vandoor zijn De oudste
had te voren heur haar nog wat
korter geknipt, gè„shingled", en
had zich in een pak van haar
broer gestoken.
Tabaksfabriek
handhaaft haar prijzen en
bekende prima niet te
overtreffen kwaliteiten,
Onze prijzen zijn 70, 80. 100,
120, 140, 150, 160, 180, 200, 225,
250, 300, 350, 400, 450 en 500 cent
per pond.
Relletjes in het opvoedingsge
sticht te Zeist.
In de laatste dagen van het af -
geloopen jaar zijn in het Rijksop
voedingsgesticht voor meisjes te
Zeist ernstige onlusten uitgebro -
ken, die zoo hoog liepen, dat de di
rectrice geen raad meer wist en
de hulp der politie moest inroa -
pen aldus de N. Crt. De commissie
van toezicht lichtte verontrust
den Minister in, die daarop zelf de
zaken in oogenschouw ging ne
men. Voor het eerst bezocht. Z. E.
de inrichting. De oproerige meis -
ies sloegen ramen en deuren stuk
om bij elkaar in de zaal te komen.
Alle gehoorzaamheid was zoek.
De ontevredenheid kwam tot uit
barsting omdat de meisjes bekort
waren in hun vrijheid. Vier dagen
Wat 'n verschil met thans!L' lacht
u praat, u zingt! Iedereen zegt
wat is die mijnheer Georges ver
anderd. Vroeger, als ik u zoo ver
drietig zag, welnu ik weet niet
waarom, maar ik werd ook ver -
drietig, ik werkte slecht, zonder
genoegen, en soms had ik lust om
te schreien. Nu ben ik opgeruimd
O, ik wenschte wel, dat er niets
dan gelukkigen op aarde waren,
en stond het in mijn macht: smart
armoe en ellende zouden verdwij
nen.
—Na 'n kort stilzwijgen, hernam
't jonge meisje: O ,u zult zeker
uw weg wel vinden, mijnheer Ge
orges? Alle groote schilders wa
ren klein en onbeduidend in den
eersten tijd. En u heeft veel ta-
'ont. Mijn vader heeft het mij ge
zegd. Hij houdt veel van u!
De jongeman had moeite. om
ich te bedwingen. Was dit niet,
evenals straks 'n bekentenis, die
lan haar hart ontsnapte. Hoe
zou hij waarlijk het onmetelijk ge
Hik hebben bemind te worden.
Juffrouw Edith, sprak hij met
van aandoening trillende stem
haar hand vattende, zonder het
te weten is u mijn troosteres ge
weest in kwade dagen en mijn goo
le genius gewordn. Ik heb u
;ets te vragen
Wat dan vroeg zij, terwijl 'n
siddering haar overviel
Ik wil 'n schilderij maken
voor de tentoonstelling Zoudt u
als miin model willen dienen.
O, waarom zou ik niet, —als va
der zijn toestemming geeft
is de politie in het gebouw ge
weest.
Het. gesticht te Zeist werd volge
stopt met allerlei elementen, wel
ke voor de samenleving in het ver
band aldaar ongeschikt zijn.
De korte vrouwenharen.
Een der Parijsche bladen heeft
een aardige teekening, waarop
men een mijnheer ziet, die aan een
dame een pakje overhandigt. Na
tuurlijk draagt de dame het haar
naar de laatste mode kortge
knipt.
Raad eens, zegt mijnheer tot de
dame, wat ik voor je meebreng
Iets voor je bals
O, natuurlijk een paarlen ket -
ting antwoordt de dame.
Neon een veiligheidsscheermes,
zegt mijnheer
Honden als smokkelaars.
Men zal vragen hoe kan een
hond nu iels van beteekenis over
de grens smokkelen zonder dat
het opgemerkt wordt
Toch w el Meermalen hebben
honden smokkclaarsdiensten ver
richt. Het volgende kan dit illus-
treeren.
In den tijd, toen liet in Frank
rijk een rage was om zich met
Belgische kant te tooien, peinsden
tal van handelaren op middelen
om dat kostbare goedje clandes -
lien uit België in te voeren. Een
hunner kwam daarbij op den vol
genden genialen inval, schrijft
hel Hbld.
Een mooie, aanhankelijke goed
doorvoede hond werd te voet van
Frankrijk naar België gebracht
en daar. toevertrouwd aan de hoe
de van een haas, die volgens over
eenkomst verplicht was het arme
dier meer stokslagen dan eten te
geven. Geen wonder, dat de vier
voeter slechts één verlangen had
zoo spoedig mogelijk de grenzen
weer te overschrijden. Maar men
hield hem aan de ketting, dag en
nacht. Tot het beest tenslotte
broodmager was geworden. Dan
werd de rug van den hond bedekt
mot eenige lagen kant, waarna
men het beest naaide in de linid
van een vetten, dikken soortge
Ik moet u evenwel zeggen dat
ik niet hier zal arbeiden; dit ver
trek is te klein.
Gaat u dan verhuizen
Weineen, ik blijf hier wonen!
Deze kamer wordt mijn salon
Georges en Edith drukten elkan
der de hand; liet verbond was ge
sloten; zij begrepen het beiden
De verborgen hand
Het atelier
liet atelier van Georges Bamel
op den boulevard de Clichy was
met smaak ingericht; op de groot
ste ezel stond 'n doek. waaraan
Georges zat te werken. 't Was
voor de tentoonstelling van Schoo
ne kunsten: zijn geluk stond op
't spel en als hij overwon zou het
oogenhlik spoedig aanbreken dat
hij den vader van Edith om de
hand van zijn dochter zou kunnen
vragen. Edith was zijn alles
liet eerste doek. waarvoor zij
als model had gediend, was schit
terend geslaagd en niemand als
•i en Georges hadden 't aan
schouwd. liet was hun geheim.
Thans was hij aan zijn tweede
meesterstuk, waarvoor juffrouw
Laurence >oseeren. Het. motief
wasv aangrijpend. Drie figuren
slechts. Een blond kindje slaapt
'n de wieg: De gelukkige moeder
buigt zich over 't kind en de va
der kijkt door 'n kier van de deur
Clif heft. waarschuwend haar
vinger op. als wilde zij zeggen: St!
maak geen leven! 7.ij slaapt
Hij had zoo gelukkig de trek
ken van de jonge naaistr terug
noot. Na deze operatie werd het
beest losgelaten. Natuurlijk draaf
,1e het weg en bleef hollen tot het
;le woning van zijn vroegeren
baas had bereikt. Daar werd de
hond onthaald op de lekkerste
beetjes, en terwijl het dier zich te
goed deed aan vette soep met
kluifjes, tornde men voorzichtig
de geleende huid open. De opzet
was gelukt.
Gedurende eenige weken leidde
de viervoeter een heerenlbventje.
Mot den dag nam het dier toe in
gewicht, en als het dan weer ste
vig in zijn vleesch zat en weer te
en oen stootje kon, werd de tocht
over do grenzen herhaald.
Eenige jaren achtereen liep al -
les van een leien dakje. De doua-
leamhlenaren mochten dan al
eens bij zich zelf de opmerking ma
ken, dat het meer en meer de ge
woonte werd om, in gezelschap
van een hond, naar gene zijde van
de grens te wandelen, aan kwade
trouw werd niet gedacht. Tot op
een gegeven oogenhlik iemand
het geheim verried, mot het ge
volg, dat de woedende douaniers
n luttele weken tijds duizenden
honden aanhielden en fouilleer
den, zoodat hol den kantsmokke-
laars onmogelijk werd gemaakt.
>m met behulp van een viervoe -
♦er hun kostbare waar naar Frank
rijk te brengen.
De aanaedreven brulboei.
Ofschoon Woensdag den gehee-
len dag geprobeerd is de hij Fg-
mond aangedreven brulboei af te
sleepen. is men er slechts in ge
laagd den hooi een honderd nieter
meer zeewaarts te brengen. De
stoomloodsboot moest liet ber
gingswerk later opgeven omdat
V>n der opvarenden door een onge
luk gedood werd, terwijl mede ee
nige sleentrossen verloren gingen.
Een buitenkansje.
Tn Wouw (N.-Br.) werden bij af
braak van een woning tien goud-
tukken gevonden, uit de 16e eeuw
mi een mooie waarde vertegen -
voordigende.
Trap van een koe.
De veehouder .T. Kroes, te Oos -
gegeven, dat de jonge moeder hij
de wieg het gelijkend portret was
van Laurence.
De jonge schilder ging uit en hij
lag op tafel 'n blaadje papier neer
waarop hij schreef: Ik verzoek
juffrouw Laurence op mij te
wachten.
Het jonge meisje kwam op het
gewone uur en na 't briefje te heb
ben gelezen, verkleedde zij zicli
in 't aangrenzend vertrek in het
costuum van de jonge moeder en
toen zij het atelier weer binnen
trad kwam daar ook Edith.
De meisjes kenden elkaar reeds
en geleken als zusters
Zij gingen naast elkander zitten
n Edith sprak tot Laaurence: zeg
e moet je wel gelukkig gevoelen
net de opgang die Alexis Molln
net zijn gedichten maakt. Ver
beeldt je, vier oplagen i n vijf
riaanden uitverkocht. Alle bladen
•chrijven over hem. Je moet wel
heel, gelukkig zijn!?
Och. zcoals men tnoet wezen.
Is bet iemand, die men hoogacht
n die je 'n weldaad heeft bewe
ren, goed gaat:
Voor den verbaasden blik van
Edith sloeg Laurence de oogen
neer. Edith sprak nu: Ik dacht
^aurence, dat je voor Alixes. be
halve achting ook liefde gevoelde
Laurence scheen gejaagd! Haar
ademhaling ging snel: O. zwijg
iep zij uit.
Wat jij bemint hem niet
Edith
En hij heeft jou zoo lief
Wordt vervolgd.
