16e Jaargang-
Dinsdag 7 April 1925.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
2 DIT H.
WIERINGER COURA
UITGEVER
CORN J. BOSKER, WIERINGEN
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden ƒ1.
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ADVERTENTIëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU
Hippolytnshoef Wielingen.
Telef. Intercomm. No. 19.
DE PERS.
De Z o m e r t ij d
Naar aanleiding van het ver -
werpen door de Eerste Kamer
van het wetsontwerp tot afschaf
fing van den Zomertijd wijst Het
Centrum erop, dat de zaak voor-
loopig hiermee afgedaan.
„Voorloopig, want het laat
zich niet aanzien, dat het laatste
woord over dit onderwerp gespro
ken en geschreven is.
En vermoedelijk ook nie,t het
laatste voorstel gedaan.
Weinig zaken blijken nu een -
maal zoozeer de gemoederen in be
wegjng te brengen, als deze.
Wat echter een rede temeer is,
om, zooals onlangs in de Tweede
Kamer werd betoogd, de zaak met
de noodige onbevangenheid te blij
ven beschouwen en zich over en
weer te hoeden tegen overdrijving
waardoor zal worden voorkomen,
dat men de tegenstelling tusschen
platteland en stad op de spits
drijft.
De „Nieuwe Haagsche Courant
betreurt de beslissing der Eerste
Kamer.
In de actie voor den wettelijken
zomertijd schulit iets onwaars en
kunstmatigs, dat wij veroordee-
len.
De overheidsmacht wordt aldus
misbruikt voor een onna.tuurlij-
ken maatregel om het Nederland
sche volk af te brengen van den
tijd ons in overeenstemming met
ligging en behoefte door de na
tuur aangewezen.
De overheidsmacht wordt zoo
misbruikt voor een mystificatie.
Veelzeggend is dat herhaalde -
lijk inflatie is verdedigd met de
redeneering dat ook bij den zomer
tijd schijn boven werkelijkheid
werd verkozen.
Bij inflatie werd een blinddoek
gebezigd om loonsverlaging dooi
te voeren.
Zoo ook werd bij den zomertijd
een blinddoek aangewend om het
opstaan te bevorderen.
Ilier is een verkeerde geest van
wetgeving.
De Zomertijd.
De socialistische fractie der
Tweede Kamer heeft, zooals wij
reeds aankondigden, een wets
voorstel ingediend, strekkende in
de wet te bepalen, dat tusschen
den Zondag volgende op den eer
sten Zaterdag in April en den Zon
dag volgende op den laatsten Za
terdag in September de wettelijke
tijd met 40 minuten wordt ver
vroegd.
Naar de voorstellers in hun Me
morie van Toelichting te kennen
geven, wenschen zij, nu tot twee
maal toe de Eerste Kamer zich
ondubbelzinnig heeft uitgespro
ken voor behoud van den Zomer
tijd, teneinde zooveel mogelijk te
gemoet te komen aan de tegen
standers van den Zomertijd als
nog een compromis-voorstel in te
dienen.
Als data voor het begin en einde
van den beperkten Zomertijd ko
zen zij die, waaromtrent tusschen
Engeland, Frankrijk en België o-
vereenstemming bestaat.
De „woelingen" in Friesland.
De staat van beleg te Appelscha
is afgekondigd.
Zes, zeven, he,t kunnen er ook
acht zijn geweest, mitrailleurs wa
ren aangekomen en gedirigeerd
naar Ooststellingwerf.
In Appelscha zou het heel erg
worden daar was het brandpunt
van de actie. Zoo liepen de geruch
ten echter zoo erg was het niet.
Van woelingen geen spoor. Toch,
af en toe, is er iets ongewoons
een paar rijksveldwachters per
fiets, of maréchaussee te paard.
De mannen surveilleeren en bewa
ken Appelscha, dat ten prooi zou
vallen aan de handelingen van
oproermakers.
Is er dan niets waar van alle
vrecselijke geruchten, welke tot
Holland waren doorgedrongen
FEUILLETON.
No.
Een goed jaar geleden ben
ik ftnar Frankrijk teruggekeerd
hernam do graaf.
Ja, dat is waar ook, men
heeft mij gezegd dat je mij een mi
dedeeling te doen hadt ten aan
zien van juweelendiefstal.
Ja. Je hebt als vei dacht van
medeplichtigheid aan dien dief
stal, een grijsaard, Mourillon ge-
heeten, laten vatten.
Volkomen juist.
Welnu, mijn vriend Ik kom je
alleen dit zeggen Je hebt een on
schuldige laten gevangen nemen.
De "heer Bertrand schudde het
hoofd en antwoordde
Ik heb talrijke en overtuigende
bewijzen van zijn schuld.
Welke Laat hooren.
En toen verhaalde de rechter
zijn 'vriend alles wat hij van Mou
rillon wist en de zware vermoe -
dens, die op hem rustten en ge
grond waren op de bij hem gevon
den ^vermommingen en gestolen
voorwerpen en zijn weigering om
d^ aanwezigheid daarvan op te
helderen.
Waarde Bertrand antwoord
de de graaf, het zal je misschien
zeer verwonderen, maar wat je
me zegt. verhoogt mijn belang
stelling voor Mourillon. Ik heb
het verhaal van den diefstal in
de couranten gelezen. Dit is na -
tuurlijk ontleend aan het rapport
van den commissaris van politie.
Mag ik het even inzien
Neen, normaal is de toestand niet,
lang niet zelfs, maar angstwek
kend toch allerminst.
Van „staat van beleg" is alvast
geen sprake. Het gerucht is een
gevolg van het verbod van samen
scholingen en van het rijverbod.
De bedoeling van het verbod is
geenszins om het verkeer te belem
meren, maar uitsluitend om te
gen te gaan het „trekken" per rij
wiel of auto-bus van stakers.
Door het uitvaardigen van de
verboden is dus een groote macht
in de handen van de politie ge
legd, want zij kunnen dan toch
elke fiets of auto-aanhouden.
Blijkbaar hebben de burgemees -
ters der betrokken gemeenten vol
doende vertrouwen in het beleid
van de handhavers der openbare
orde.
De krasse verbodsbepalingen,
welke inderdaad den schijn wek
ken, dat wij zijn in een streek van
ernstige troebelen, zijn een gevolg
van de overweging der autoritei
ten, dat „het maar eens uit moest
zijn."
Want, zoo hoorden wij van be
voegde zijden, de toestand was in
de laatste dagen inderdaad on
houdbaar geworden. De stakers,
door enkele woordvoerders opge
hitst, koesterden het fantastische
plan het geheele bedrijfsleven in
Zuid-Oost-Friesland, en liefst ook
in Drente, stop te zetten.
Zij trokken dan hier, dan daar
heen,-om de arbeiders m de vrije
bedrijven te bewegen zich bij de
actie aan te sluiten. Veel succes
hadden zij niet. Wel legden hier
en daar landarbeiders het werk
neer onder den druk van de sta
kers, ook timmerlieden volgden
■tuft voorbeeld, maar de arbeiders
dingen weer aan den gang, als de
stakers waren verdwenen.
Al had dan het optreden van de
stakers weinig resultaat, dat
neemt niet weg, dat het voor de
ondernemers toch verre van prei-
Ga je gang.
Dank je. De bladen spr-,e
ken wel van verschillende dames
die dien dag de gravin bezochten.
Maar zij geven niet haar namen
op. Staan die in het rapport
Ja, hoewel het eigenlijk ge -
heel overbodig is.
De graaf doorbladerde- het ver
slag. Op de vierde bladzijde las
hij hardop.
„Mevrouw de markiezin De
Presle, mevrouw Pnaslin, me
vrouw Joramie.
Hij zweeg een zonderling lach
ie speelde om zijn lippen en gaf
het rapport den rechter terug.
Ik ben voldaan sprak hij. En
nu, vriend is het niet De Soleu
re, 't is de advocaat van Mouril
lon, die spreekt tot den rechter
van instructie. Een vraag vooraf
Toen je hem het paar oorbellen
in zijn woning rue Saint-Roch ge
vonden, liet zien, wat antwoord
de hij
Dat hij ze niet kende en ze
voor het eerst zag.
Goed. Maar hij moet toch
verwonderd geweest zijn
Ja, hij speelde den verbaasde
uitnemendheid goed en gaf voor,
dat die juweelen daar verstoken
waren door een onbekenden vij -
and, die er belang bij had hem
ten verderve te brengen.
Welnu, ik ben liet volkomen
met. hem eens. En ik voeg er bij,
dat je beklaaerde Pignolet omge -
kocht is om Mourillon te bezwa -
ren.
En toen verhaalde graaf De So
leure. dat Mourillon sinds den zes
tienden Juli van het vorige jaar
in zijn dienst was als uitvoerder
van zijn wil en zich altijd een
schrander en gewillig werktuig
tig was voortdurend de kans te
loopen een bezoek te krijgen van
de stakers, die trouwens zich niet
altijd zich bepaalde tot „overre -
den" maar gewapend niet knup -
pels en spaden op pad gingen.
Woensdag zijn in dit dorpje twee
landarbeiders mishandeld, waar
van één tamelijk eenstig, omdat
zij niet bereid waren het werk
neer te leggen. Bij een ander arbei
der zijn de ruiten ingegooid. Ook
slaagden de stakers, door dreiging
met geweld erin, om in Gorredijk
het werk op een paar fabriekjes
stop te leggen.
De voortdurende „strooptoch
ten" wekten angst ook bij de klei
ne burgerij, die vreesde, dat de
stakers de winkels zouden gaan
plunderen. Er schijnt reeds een
bakkerswagen te zijn leeggehaald
en melkbussen moeten zijn leeg -
gedionken.
Donderdagmiddag hebben hier
een paai honderd stakers op e sp
land vergaderd onder leiding van
den Amsterdamschen anarchist,
den heer Jo de Haas De open
lucht-vergadering was in strijd
met het samenscholingsverbod.
De vondertjes waren echter afge
draaid, opdat de politie niet bij
de „vergadering" kon komen. Een
paar maréchaussée's bereikten de
stakers toch en verzochten hen
uiteen te gaan. Instcde van aan
dit verzoek te voldoen, namen de
verzamelden een dreigende nou
ding aan, waarop de politie-man-
nen hun wapenen trokken en en
kele schoten losten, zonder ech -
ter iemand te treffen. Nadat ver
sterking was gekomen, is de ver
gadering uiteengejaagd en is de
heer De Haas gearresteerd. Hij is
naar de maréchaussée kazerne te
Oosterwolde gebracht.
Waar zaten nu opeens de sta
kers Waar zijn zij, na de arres
tatie van den heer De Haas, ge
bleven Zij werkten vredig in
hun eigen tuintjes, die nu gereed
had betoond en onthulde hem het
geheim, dat deze had gemeend te
moeten bewaren. Hij voegde er bij
dat Mourillon niet wist, dat hij
graaf De Soleure was, maar hem
alleen kende als Florentin Brous
sel en wist, dat hij zeer rijk was.
Hij had van zijn verdiensten een
spaarpotje gemaakt om zijn doch
ter een huwelijksgift mede te ge
ven en den ring, dien men gevon
den had, had deze van hem, De
Soleure, gekregen.
De rechter was vuurrood gewor
den en scheen zeer gejaagd.
Ik zal dadelijk last geven Mou
ril Ion op vrije voeten te stellen,
antwoordde hij.
De graaf reikte hem de hand.
Ik dank je, maar nu heb ik
ie een vriendendienst te vragen.
Laat Mourillon niet terstond
vrijheid stellen. Hij moet voorloo
pig in de gevangenis blijven. Ik
zal je zeggen waarom. Mourillon
heeft een machtigen vijand. Ik
heb mijn reden om je nog niet den
naam van dien vijand te zeggen
noch ie verklaring te geven van
den vuigen laster, die den val van
een onschuldige beoogde. Die vij-
and van Mourillon is ook die van
een mijner beschermelingen en is
de mijne geworden. Hij is mach
tig. Maar ik heb gezworen hem te
ontmaskeren.
Ik begrijp je. Het zal geschie
den.
Maar ik wou den gevangene
wel geruststellen. Mae ik hem
een woordje schrijven
Gerust. Hier is papier en
inkt.
De graaf nam de pen van den
rechter en schi'eef
„Moed en vertrouwen. Tk waak!
FLORENTIN BROUSSEL -
moeten gemaakt voor een nieu -
wen rooi. Eén der stakers gin.:
zelfs naar een boer en vroeg n
ploeg ter leen.
„Wat moet je ermee V vroeg
de landman.
„Ben je niet wip aldus
boer. Eerst dwingen jullie mi in
arbeiders tot staken en nu m<
ik je nog helpen
De brutale had in dit geval ui
de halve wereld, zelfs geen ploeg
Intusschen is het werk bij
werkverschaffing hier en daar al
weer hervat. De burgemoesP
hadden machtigen gekregen, om
op een geschikt oogenblik.
werkverschaffingen voor goed wil
ligen weer open te stellen.
De houding der S. P
De sociaal-democratische ra -<d«
fraactie van de gemeenten we-
in de werkverschaffingen lig-gon.
hebben vergaderd, onder lei-li
van den heer Kolk. raadslid
TIaskerland, die zeide. dat de s'
king verklaarbaar was. doch in
hoogste mate moest worden nige
keurd, als zijnde het toppunt v
dwaasheid en fantasie. Tori
meende hij, dat er iets moes,'
den gedaan, omdat de loonen 1
de werkverschaffingen te laag
zijn, wat tot loondruk leidt. Rn
vendien zouden verschillende rri
ven kunnen worden weggenom--
door overleg.
Besloten werd dat de raadsf»
tie in hun gemeenten spoedt
schende raadsvergaderingen
Ion aanvragen, waarin zij zuil
voorstellen een motie aan to no -
men, waarin de Raad. uit
weging, dat de loonen te laag z
en dat verschillende grieven in n-
verleg kunnen worden weggen"
men. de Regeering dringend v
zoekt zicli aan dat overleg ni-
te onttrekken en krachtig te wil
len medewerken, dat de werkv
sehaffing. waar die noodig is. v-
der geregeld op bevredigende w i:
zo voortgang kan hebben.
Dadelijk zal Mourillon je
briefje in handen hebben.
Hierna deelde de graaf den rech
ter nog het verdwijnen van het
iongemeisje mede en gaf als zijn
overtuiging te kennen, dat het
ontvoerd was en wel door den
zelfden vijand, die den ouden man
had doen gevangen nemen en zijn
wraak voortzette.
Maar dat is verschrikkelijk
riep de rechter. Ik zal terstond de
geheele politie op de been bren -
gen en Parijs laten doorsnuffelen.
Men zal het kind opsporen, dat je
ook veel beland schijnt in te boe
zemen.
Dat is ook zoo. Maar dezelf
de redenen, die mij "je hebben
doen verzoeken Mourillon voor
loopig nog in vrijheid te stellen,
nopen mij je te verzoeken aan de
ontvoering van het meisje geen
ruchtbaarheid te geven. Haar le
ven mocht anders in gevaar ko -
men.
Met een handdruk scheidden de
vrienden.
Het huis van de misdaad.
Zonder wantrouwen was Editb
de oude vrouw gevolgd, die in het
gewaad eener geestelijke zuster
haar was komen halen, onder
voorwendsel, dat zij door Mouril
lon was gezonden.
Het jonge meisio had zich den
tijd niet gegund de vrouw te on -
dervragen en was meegegaan.
F.en rijtuig stond voor de deur. Zij
nam met de zuster daarin plaats.
Na verloop van twintig minuten
hield het stil in een kleine eenza
me straat, voor een vervallen
poort, die toegang verleende tot
een plaats, welke zich voor een
niet minder vervallen huis uil-
strekte.
Een man, in wien wij .Tacqvi 's
Vernier herkennen, sloot do <ienr
achter heide vrouwen toe. terwijl
het rijtuig ijlings wegreed.
De gewaande geestelijke, zuster,
die niemand anders was dan L.-iu
rence's moeder, de waardige ge
zellin van Jacques Vernier, valt
Edith bij de hand en geleidde
haar in de sombere huizing, dn
slechts één verdieping hoog wi
er wier muren gescheurd waren,
liet leek wel of dat sombere huis
in geen halve eeuw bewoond ge
weest was.
Maar dit was slechts sedeit
twaalf jaren het geval, nadat er
een dubbele moord had plaats go
had. Tn dit tijdsverloop had men
het pand driemaal reeds vork 1
Thans behoorde het aan den
zamen Farfouillet, met wien
rel, de voormalige wever, in di
vangenis van Melun kennis
maakt had, den meester van li 1
"chtpaar Zidore. Voor een appel
en een ei had hii het gekocht on
was blij, toen hij het krot op voor-
tleelige voorwaarden verhuurd
had aan zijn ouden makker, die
hem een half jaar huur voorn i'
e'aalde.
Leverden de eenige verdict
en de zolder niets merkwaardig'
op. de kelders waren uitsteken"
zeer ruim en voorzien van dik'
muren. Men weet niet. waartoe
voorheen gediend hadden.
In een der gewelven, die z;
niet onder het huis maar ond
den tuin uitstrekten, was oen v 1
luik. dat de opening van een m
fsloot. welke honderd voet diop-
te bezat.
Wordt vervolg
