16e Jaargang.Dinsdag 14 April 1925. No. 33.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
SUITH.
WIERINGER COURANT
ADVERTENTIëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen.
Telef. Intercomm. No. 19.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
UITGEVER
jQRN. J. BOSKER, WIERINGEN
BUITENL. OVERZICHT.
Het ontbreekt waarlijk niet aan
emotie om ons heen DuitschlanJ
heeft gezorgd, dat de 77-jarige
veldmaarschalk Von Hindenburg
candidaat werd voor de rijkspre-
sidentslicrstëmmingen op den 26-
sten April en Frankrijk jaagt het
kabinet-Herriot weg.
Als een donderslag uit helderen
hemel, zóó viel de tijding, dat de
oude grijze veldheer bezweken-
was voor het aandringen van den
oud-admiraal Von Tirpitz. Nog
nooit heeft Von Hindenburg zich
met de politiek bemoeid hij heeft
in clienst gestaan van een gansch
volk, tijdens de oorlog en tijdens
de wapenstilstandsperiode. En
toen men hem in Mei 1920 wilde
candideeren voor het president
schap van het rijk, begaf de vrije
burger van Ilannover zich reeds
in de richting van de partijpoli
tiek door aan den ex-keizer te vra
gen of hij wel mocht. De ex-keizer
verleende z'n toestemming, doch
er kwam verder niets van de zaak.
aangezien de Duitsche binnen-
landsche zaken het noodzakelijk
maakten, dat Ebert's voorloopig
aanblijven werd verlengd.
Thans leven wij 5 jaren later.
Hindenburg is een man van 77 jaar
geworden, een leeftijd, waarop ie -
der gewoon mensch reeds 12 ja
ren genoten heeft van een wel ver
diend pensioen en waarop Bis-
marek indertijd reeds 3 jaren lang
in eenzaamheid zat te overpein
zen om welke redenen Wilhelm II
hem ongeschikt had verklaard om
het rijkskanselierschap nog lan -
gcr te bekleeden. Verscheidene ma
Ion al heeft Hindenburg hardnek
kig geweigerd om thans weer ge-
canditeerd te worden voor het
rijkspresidenjtschap. „Ik ben te
oud. Tk wensch rust. Neemt den
zooveel jongeren Jarres." En zie -
daar do Duitschnationalen heb-
1)0n ITindenburg belegerd, ingeiio-
FEUILLETÖN.
No. 59.
Edith, die met gebogen hoofd
was blijven zittzn om niet te ver
raden wat in haar omging, hief
het hoofd op en baar heldere blik
yestigde zich op het gelaat van
mevrouw Joramie.
Mevrouw antwoordde zij cp
schijnbaar kamen toon, ik waar -
deer misschien niet, zooals zij ver
dienen, de redenen, die u nopen
mij onder uw bescherming te ne
men. Maar zie, hoe weinig ik uw
belangstelling waard ben. Ik ge
voel niet de minste neiging den
uitnemenden raad te volgen, dien
u meent mij te moeten geven.
Mevrouw Joramie werd ver
schrikkelijk bleek. Haar oogen
fonkelden.
Ha zoo Je waagt het mij te
trotseeren. Pas op, juffertje Als
je weigert mij te gehoorzamen.-
Neem mij niet kwalijk me
vrouw, viel Edith haar op waar
dige?! toon in de rede. U heeft
geen enkel recht, niet het minste
gezag over mij en ik zie niet in,
waarom ik u moet gehoorzamen.
Mevrouw Joramie vloog van
haardstoel op en de woede, die
haar verteerde, niet langer kun
nende bedwingen, schreeuwde zij:
Ellendig scheusel, maar be
grijp je dan niet, dat je in mijn
macht bent, je hatende, zooals ik
je haat, je onder mijn voeten kan
verpletteren.
En niets zei der rampzalige,
door hartstocht, verblinde moeder,
dat v\i zich tegenover haar eigen
kind- bevond.
Verwenscht schepselO, als
men en gedwongen zich candidaat
te stellen. Hindenburg leent zich,
na een volslagen buiten politiek
leven, om de kans te loopen, van
zijn 78ste tot zijn 85ste jaar aan
grillen van de Duitschnationale
partijpolitiek te gehoorzamen.
De kansen van hindenburg zijn
ongetwijfeld grooter dan die van
Jarres, den Duitschen volkspartij
leider. Tegenover de zeker 13 mil
lioen stemmen voor den republi
kein Marx, heeft Hindenburg er
reeds 13 1/2 millioen op papier.
Ilerriot heeft ballast-Clémentel
uitgeworpen om een noodlanding
te. vermijden, en een nieuwen
stuurman aan boord genomen, de
minister van financiën, De Monzie.
De Monzie heeft eens naar de
lucht gekeken, naar het terrein
en bet. doel van de reis-Herriot bij
zichzelf voorgenomen toen kwam
zijn voorstel „een vrijwillige hef
fing op het kapitaal." Vrijwillig
is hier een ander woord voor ge
dwongen. Nog steeds was de fi-
nancioele Kamercommissie ove*.
De Monzie's plannen doende, en
bet vermoeden was dat men hem
de leiding liet om Frankrijk uit
bet moeras der schulden en ver -
olichtingen te houden.
Aan buitenlandsche schulden
moet Frankrijk in 1925 betalen
59 millioen dollar aan de Veree-
nigdc Staten van Amerika,
11.753.000 pond sterling aan Enge
land, 3 millioen gulden aan Ne -
derland, en aan Argentinië, Cana
da en Egypte iets dergelijks.
Van de Fransche binnenland-
sche schulden moet er in Decem
ber bijvoorbeeld niet minder dan
19 miiliard 136 millioen worden
betaald en zoo al maar voort.
„Le Boche paiera" Duitsch-
land betaaltheette het na den
oorlog. Doch het gaat er veel van
wegkrijgen, dat Marianne betaalt.
je wist, hoe ik je haat, riep me
vrouw Joramie.
Mij haten, mevrouw Maar
wat heb ik u dan toch gedaan
Wat je mij hebt gedaan Je
hebt de vermetelheid Georgcs Ra
mei te beminnen
Maar wat kan u dat schelen,
mevrouw
Ik wil niet dat je hem bemint.
Ik verbied je hem te beminnen.
Maar begrijp je dan niet, waarom
ik je haat, zooals misschien nooit
een vrouw een andere vrouw heeft
gehaat Welnu, ik zal het je zeg
gen Ik bemin Georges Ramel,
Versta je Ik bemin hem, ik bemin
hem Begrijp je het nu
Met opgeheven hoofd, zwoegen
den boezem en trillende lippen ble
ven moeder en dochter een oogen
blik roerloos tegenover elkaar
staan.
O, ik herken u nu IJ is me
vrouw Joramie, riep Edith.
Je vergist je niet. Ik ben me
vrouw Joramie en ik ben het, die
:e zegt Nooit zal je Georges Ra
mel toebehooren, hij zal ophouden
ie te beminnen, hij zal je verach
ten.
Als mijnheer Georges Rame.I
in staat, is, mij te verachten, ant
woordde het meisje op waardigen
toon, zal ik trachten mij te troos
ten door te bedenken, dat hij zulk
een waarachtig reine en groote
liefde als ik hem toedraag, niet
verdiende.
Maar u heeft mii niets verder
te zeggen, geloof ik U zult mii
dus veroorlooven, mij te verwijde
ren
Een zenuwachtig lachje ver
wrong de lippen van mevrouw Jo
ramie, wie de kamte van het
meisje steeds heftiger prikkelde.
En is daarvoor de oorlog gewon
nen
Daarom heeft het Fransche Par
lement de regeering weggejaagd.
Doch.wat nu
Kerknieuws.
Humor op huisbezoek. Als mede
redacteur van P n i e 1 is opgetre
den ds. A. K. Straatsma te Zand-
voort. Het nieuwe redactielid heef!
het over huisbezoek en noemt als
óók noodig of ten aanbevelens
waardig daarvoor behalve
plichtsgevoel, optimisme, etc.
een goede maag koffiedrinken,
is in dit verband ook evangeliscc-
ren.
Meer dan eens heb ik een stroef
gezicht zien ophelderen, als ik het
aanbod, om een kopje thee mee te
drinken, aanvaardde. Lust de
.dominee" onze koffie wel
Hoe lcritieker het kopje er uit
ziet en de koffiekan, met des te
meer beslistheid moet de dominee
de tractatie aannemen. Kopjes
met zwarte duimen, met een lich
ten griezel leeggedronken, hebben
meer dan eens meegeholpen om
het ijs te breken en ik geloof dat
do lieer, bii zoo'n extra-gelegen
heid de bacillen vooraf wel onselta
del ijk maakt
Ik weet van een dominee, die
voor het. eerst in een eenvoudige
nlattelan d sgem een te huisbezoe k
ring doen. Hij was al eenige da -
een op weg en naderde een huis
waarin twee broers woonden mei
"en huishoudster. Ze waren alle -
bei ziek. diei broers, en lagen, heel
broederlijk, in dezelfde bedstede.
Dat was nou toch vorschrikkelijK
lammer, dat ze den nieuwen domi
nee zoo weinig officiel konden om
vangen. Zoo, voor de allereerste
maal. in een blauwen, grauwen
borstroknee, dat ging niet, ze
besloten om dan tenminste den
hoogen hoed er bij op te zetten.
Zoo, denk je vrij te zijn Ik
heb gezworen, dat je Georges Ra
mel nooit weer zult zien. Je hin
dert mij. Ik ben vast besloten mij
van je te ontdoen. Je bent in mijn
macht. Ik zal, als je niet vrijwillig
uit den weg gaat, je verbrijzelen.
Voor het laatst dus Wil je den
brief schrijven en vanavond naar
het klooster gaan
Nooit, Nooitriep Edith, dit
maal sidderend onder den ver-
schrikkclijken blik van haar me
dedingster. Dood mij als u wilt.
Maar u zult mij niet laten doen
wat ik niet wil.
Welnu, ellendig nest, ik zal
zonder genade zijn. Je zult in dit
huis blijven. Dat wordt, je graf. Je
zult er levend noch dood uitko -
men.
Genade, mevrouw riep E-
dith, verschrikt om zich heen
ziende. U zult zulk misdaad niet
Geen genade. Ik haat je, ik
baat je.f
En mevrouw Joramie, in een fu-
>c veranderd, met schuim op de
lippen, stootte het meisje van zich
af met zulk een geweld, dat zij
vet evenwicht verloor en met het
voorhoofd tegen den grond sloeg.
Zij uitte een gil, het. bloed vloeid°.
Maar op bet punt haar bewust
ziin te verliezen, had zij nog kracht
genoeg op haar knieën te gaan lig
(mi en baar handen smeekend uA
fe strekken naar haar onverzoen
lijke vijandin.
Maar deze. zonder berouw of
schaamte te gevoelen, over haar
woeste ruwheid, wierp op het kind
een grimmigen blik en vloog op de
deur toe, die zij opende en riep
Komt bier.
Op hetzelfde oogenblik traden
waggelend, half dronken, twee
Zoo vond de dominee ze in de
bedstede, naast elkaar zittend, in
den blauwen borstrok, met den
„hooge" op.
Hij heeft ze natuurlijk niet uitge
lachen maar z'n dag was verder
goed.
Humor op een huisbezoekdag,
dat is iets uit den hemel, dat is de
glimlach, waarmee God een pas -
tor, die moe werd, een oogenblik
verkwikt.
Eén typisch voorbeeld van „suc
ces" van huisbezoek willen wij
uit het stuk van ds. S. nog citee -
ren
„Daar woonde in m'n wijk een
man die oud werd na een avon
tuurlijk leven. Veel gedronken,
veel gevochten met de politie
uiterlijk forsch als een beer, van
binnen een klein kind. Ik bezocht
hom voor de derde maal en wist
niet dat ik een bondgenoot had ge
kregen in den vorm van een ziekte,
die langzaamaan begonnen was
den sterken beer te sloopen.
„Dat is de derde keer dat ik bij
je kom" zei ik tegen hem, toen
ik op m'n stoel zat wanneer
kom je eens bij mij „Ja jong"
antwoordde hij „ik zou wel
kornmc, maar die nieuwe gezan
gen hen ik op tegen."
Dat was al to vermakelijk ik
ben er heel hard om gaan lachen.
Eerst vond hij dat lachen van mij
bedenkelijk, maar tenslotte deed
bij zelf mee. Hij voelde zelf dat dit
"im beetje „al te...." bar was.
Beste vrind" zeg ik ik wou
dat ie wat minder borreltjes ge
dronken hadt in je leven en wat
meer nieuwe gezangen gezongen.
Weet je wat de quaestie is
'a durftjniet
Toen was hij in z'n oer geraakt.
Ja durft niet., tegen zoo'n beer!
TTij werd er rood van. „Als ik Zon
dagmorgen niet. hij jou in de kerk
zit, mag je tien gulden van me
komma halodaar
mannen binnen, Edith uitte een
kreet van schrik en ontzetting,
foen zij in een van die mannen her
kende, dié haar in haar jeugd zoo
gemarteld had.
Een floers kwam voor haar oo
gen. Haar ademhaling werd be
klemd. Zij viel op den grond neder
waar zij wezenloos bleef liggen.
De twee schavuiten wachtten
de bevelen van mevrouw Joramie.
Brengt haar weg, sprak deze
koel, en werpt haar in een der kei
ders op een hos stroo.
Vader en zoon.
Den dag na de ontvoering van
Edith kon men Lucien Morel, wier
zelfs zijn meester moeite gehad
zou hebben to herkennen, zoo
vreemd was hij toegetakeld do me
do Lourchino zien ingaan, waar
het krot was gelegen, dat zijn va
der bewoonde.
De knaap had zijngezicht, hals
en handen bruin gemaakt, alsot
bij verbrand was door de zon. Hij
7)g er vies en verloopen in zijn
half versleten plunje uit, die hem
-cel to wijd was. Een neuswar-
mertje hield bii tusschen zijn tan
den geklemd, dat. evenwel uit was.
TTii leek oen van die straatben
gels, die men niet zonder angst in
•>en afgelegen buurt tegenkomt.
TTii stapte een armzalige woning
binnen en klom een vermolmde
rap op. zich stevig vasthoudende
nnn oen touw. waarlangs hij zich
optrok en klopte aan oen deur,
toen bii boven was gekomen.
Wie daar
Opperbest. TTij is thuis. Dat valt
ïvioo. dacht de knaap.
En bii antwoordde
Ik T.ucien.
Morel, die nog op zijn scham
Werkelijk, den Zondagmorgen
daarop, daar zat-ie Keurig in 't
zwart, z'n kerkboek voor zi< i< rii
gehouden en zong „Ook wij, ook
wij behooren, tot 's Vaders Imisg
zin Over z'n gemoedsbezwaren
inzake het lied was hij, in den
schrik van liet. ongewone, heenge
stapt.
's Middags liep ik even bii hein
aan, om hem te vertellen dat ik
hem gezien had. Dat sloeg nog
meer in dan de preek. „Ilé je me
gezien ?~ja m'n jonge, je heb een
ouwe zondaar op 't rechte pad."
IHARKTOVERZICHT.
Merkwaardig is liet, dat waar
de veehandel zoo geducht geleden
heeft, wegens hot verbod van in
voer uit ons land naar het buiten
land wegens het heerschop van
mond- en klauwzeer, onze regee -
ring hij het verdwijnen der ziekte,
den veehandel op eene andere ij-
ze den voet dwars zet. De miri-
ter van Landbouw heeft gedeor •-
deerd dat het voor Italië bestem
de vee op de boerderijen moet \\<>r
den gekocht. Zulks om den uit
voer van besmet vee te voorko
men. En dat nog wel, hoewel de
wijze, waardoor liet. vee besmet
wordt nog onbekend is. De veehan
del en zijne organisaties zien in dit
besluit van den Minister een groot
onrecht. Zij vreezen, dat hun be
staan ernstig zal worden getmr -
fen en dat enkele bevoorrechte
nersor.en hunne winsten in den
zak zullen gaan steken. Zoo is er
1111e weken wat.
Alleen in de marktprijzen valt
weinig verandering te melden Yr'
e koeien waren te SCITAGEN
prijshoudend stug, met prijzen
voor le kw. van f 1.15 tol 1.2!)
voor 2e kw. 1,05 a 1.10 en wat
"r dan nog overbleef 0.90 a L-,
Melk en kalfkocien mot het betere
weer iets ruimer 290.— a f <90.
Vi'chtprp ka Ivoren waren lager als
leger lag stond op, en deed in zijn
hemd, op bloote voeten open.
.Tij daar Hoe km jij zoo in -
eens uit de lucht vallen vo<\rd<«
1 rij den knaap toe, henj van het
hoofd tot de voeten met verbazing
opnemende.
De knaap hield zich of hij gedron
ken had en niet te host op zijn boe
ncn kon staan. Met zijn handen ;n
de zij stond hij tc lachen als oen
waanzinnige.
Nou, dat is wat moois, sprak
hij eindelijk mot dikke tong. Pn-
na kent zijn lieve jongen niet meer.
Maar ik kan het niet begrij
pen, antwoordde de voormalig!»
wever. Ja, ja, jij bent bet wel. Tk
berken ie nu. Maar bot ging niet
makkelijk. Ik vind je zoo vornn -
derd. .Te ziet er zoo gek uit.. Waar
ben je geweest Waar kom je van
daan
Dat gaat je nu eens niet aan.
Da.t heb je niet te weten. TTet is
miin zaak.
En terwijl hïi zoo sprak, sloeg
bij op zijn broekzak, die een n -
mlklank liet hooren.
Morels oogen fonkelden.
Maar dat is goud, kereltje
dat ie daar hebt
Jawel goud en oen handvol.
TTij bad de hand ?n don zak ge
stoken en liet de geldstukken ram
meien.
En dat is nog niet alles, ging
bij voort. Ik lieb er nog een hoelo
boel in een gat verborgen.
Waar heli je dat goud van -
daan Heb je dan gestolen
Chut spreek niet zoo bard.
dus ging de jongen voort, angsti
ge blikken om zich werpende.
ie, papa Je 7.011 df. me kunnen
♦en oppakken.
Wordt vervolgd.