16e Jaargang.Dinsdag 14 April 1925. No. 33. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN SUITH. WIERINGER COURANT ADVERTENTIëN: Van 15 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUREAU Hippolytushoef Wieringen. Telef. Intercomm. No. 19. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. UITGEVER jQRN. J. BOSKER, WIERINGEN BUITENL. OVERZICHT. Het ontbreekt waarlijk niet aan emotie om ons heen DuitschlanJ heeft gezorgd, dat de 77-jarige veldmaarschalk Von Hindenburg candidaat werd voor de rijkspre- sidentslicrstëmmingen op den 26- sten April en Frankrijk jaagt het kabinet-Herriot weg. Als een donderslag uit helderen hemel, zóó viel de tijding, dat de oude grijze veldheer bezweken- was voor het aandringen van den oud-admiraal Von Tirpitz. Nog nooit heeft Von Hindenburg zich met de politiek bemoeid hij heeft in clienst gestaan van een gansch volk, tijdens de oorlog en tijdens de wapenstilstandsperiode. En toen men hem in Mei 1920 wilde candideeren voor het president schap van het rijk, begaf de vrije burger van Ilannover zich reeds in de richting van de partijpoli tiek door aan den ex-keizer te vra gen of hij wel mocht. De ex-keizer verleende z'n toestemming, doch er kwam verder niets van de zaak. aangezien de Duitsche binnen- landsche zaken het noodzakelijk maakten, dat Ebert's voorloopig aanblijven werd verlengd. Thans leven wij 5 jaren later. Hindenburg is een man van 77 jaar geworden, een leeftijd, waarop ie - der gewoon mensch reeds 12 ja ren genoten heeft van een wel ver diend pensioen en waarop Bis- marek indertijd reeds 3 jaren lang in eenzaamheid zat te overpein zen om welke redenen Wilhelm II hem ongeschikt had verklaard om het rijkskanselierschap nog lan - gcr te bekleeden. Verscheidene ma Ion al heeft Hindenburg hardnek kig geweigerd om thans weer ge- canditeerd te worden voor het rijkspresidenjtschap. „Ik ben te oud. Tk wensch rust. Neemt den zooveel jongeren Jarres." En zie - daar do Duitschnationalen heb- 1)0n ITindenburg belegerd, ingeiio- FEUILLETÖN. No. 59. Edith, die met gebogen hoofd was blijven zittzn om niet te ver raden wat in haar omging, hief het hoofd op en baar heldere blik yestigde zich op het gelaat van mevrouw Joramie. Mevrouw antwoordde zij cp schijnbaar kamen toon, ik waar - deer misschien niet, zooals zij ver dienen, de redenen, die u nopen mij onder uw bescherming te ne men. Maar zie, hoe weinig ik uw belangstelling waard ben. Ik ge voel niet de minste neiging den uitnemenden raad te volgen, dien u meent mij te moeten geven. Mevrouw Joramie werd ver schrikkelijk bleek. Haar oogen fonkelden. Ha zoo Je waagt het mij te trotseeren. Pas op, juffertje Als je weigert mij te gehoorzamen.- Neem mij niet kwalijk me vrouw, viel Edith haar op waar dige?! toon in de rede. U heeft geen enkel recht, niet het minste gezag over mij en ik zie niet in, waarom ik u moet gehoorzamen. Mevrouw Joramie vloog van haardstoel op en de woede, die haar verteerde, niet langer kun nende bedwingen, schreeuwde zij: Ellendig scheusel, maar be grijp je dan niet, dat je in mijn macht bent, je hatende, zooals ik je haat, je onder mijn voeten kan verpletteren. En niets zei der rampzalige, door hartstocht, verblinde moeder, dat v\i zich tegenover haar eigen kind- bevond. Verwenscht schepselO, als men en gedwongen zich candidaat te stellen. Hindenburg leent zich, na een volslagen buiten politiek leven, om de kans te loopen, van zijn 78ste tot zijn 85ste jaar aan grillen van de Duitschnationale partijpolitiek te gehoorzamen. De kansen van hindenburg zijn ongetwijfeld grooter dan die van Jarres, den Duitschen volkspartij leider. Tegenover de zeker 13 mil lioen stemmen voor den republi kein Marx, heeft Hindenburg er reeds 13 1/2 millioen op papier. Ilerriot heeft ballast-Clémentel uitgeworpen om een noodlanding te. vermijden, en een nieuwen stuurman aan boord genomen, de minister van financiën, De Monzie. De Monzie heeft eens naar de lucht gekeken, naar het terrein en bet. doel van de reis-Herriot bij zichzelf voorgenomen toen kwam zijn voorstel „een vrijwillige hef fing op het kapitaal." Vrijwillig is hier een ander woord voor ge dwongen. Nog steeds was de fi- nancioele Kamercommissie ove*. De Monzie's plannen doende, en bet vermoeden was dat men hem de leiding liet om Frankrijk uit bet moeras der schulden en ver - olichtingen te houden. Aan buitenlandsche schulden moet Frankrijk in 1925 betalen 59 millioen dollar aan de Veree- nigdc Staten van Amerika, 11.753.000 pond sterling aan Enge land, 3 millioen gulden aan Ne - derland, en aan Argentinië, Cana da en Egypte iets dergelijks. Van de Fransche binnenland- sche schulden moet er in Decem ber bijvoorbeeld niet minder dan 19 miiliard 136 millioen worden betaald en zoo al maar voort. „Le Boche paiera" Duitsch- land betaaltheette het na den oorlog. Doch het gaat er veel van wegkrijgen, dat Marianne betaalt. je wist, hoe ik je haat, riep me vrouw Joramie. Mij haten, mevrouw Maar wat heb ik u dan toch gedaan Wat je mij hebt gedaan Je hebt de vermetelheid Georgcs Ra mei te beminnen Maar wat kan u dat schelen, mevrouw Ik wil niet dat je hem bemint. Ik verbied je hem te beminnen. Maar begrijp je dan niet, waarom ik je haat, zooals misschien nooit een vrouw een andere vrouw heeft gehaat Welnu, ik zal het je zeg gen Ik bemin Georges Ramel, Versta je Ik bemin hem, ik bemin hem Begrijp je het nu Met opgeheven hoofd, zwoegen den boezem en trillende lippen ble ven moeder en dochter een oogen blik roerloos tegenover elkaar staan. O, ik herken u nu IJ is me vrouw Joramie, riep Edith. Je vergist je niet. Ik ben me vrouw Joramie en ik ben het, die :e zegt Nooit zal je Georges Ra mel toebehooren, hij zal ophouden ie te beminnen, hij zal je verach ten. Als mijnheer Georges Rame.I in staat, is, mij te verachten, ant woordde het meisje op waardigen toon, zal ik trachten mij te troos ten door te bedenken, dat hij zulk een waarachtig reine en groote liefde als ik hem toedraag, niet verdiende. Maar u heeft mii niets verder te zeggen, geloof ik U zult mii dus veroorlooven, mij te verwijde ren Een zenuwachtig lachje ver wrong de lippen van mevrouw Jo ramie, wie de kamte van het meisje steeds heftiger prikkelde. En is daarvoor de oorlog gewon nen Daarom heeft het Fransche Par lement de regeering weggejaagd. Doch.wat nu Kerknieuws. Humor op huisbezoek. Als mede redacteur van P n i e 1 is opgetre den ds. A. K. Straatsma te Zand- voort. Het nieuwe redactielid heef! het over huisbezoek en noemt als óók noodig of ten aanbevelens waardig daarvoor behalve plichtsgevoel, optimisme, etc. een goede maag koffiedrinken, is in dit verband ook evangeliscc- ren. Meer dan eens heb ik een stroef gezicht zien ophelderen, als ik het aanbod, om een kopje thee mee te drinken, aanvaardde. Lust de .dominee" onze koffie wel Hoe lcritieker het kopje er uit ziet en de koffiekan, met des te meer beslistheid moet de dominee de tractatie aannemen. Kopjes met zwarte duimen, met een lich ten griezel leeggedronken, hebben meer dan eens meegeholpen om het ijs te breken en ik geloof dat do lieer, bii zoo'n extra-gelegen heid de bacillen vooraf wel onselta del ijk maakt Ik weet van een dominee, die voor het. eerst in een eenvoudige nlattelan d sgem een te huisbezoe k ring doen. Hij was al eenige da - een op weg en naderde een huis waarin twee broers woonden mei "en huishoudster. Ze waren alle - bei ziek. diei broers, en lagen, heel broederlijk, in dezelfde bedstede. Dat was nou toch vorschrikkelijK lammer, dat ze den nieuwen domi nee zoo weinig officiel konden om vangen. Zoo, voor de allereerste maal. in een blauwen, grauwen borstroknee, dat ging niet, ze besloten om dan tenminste den hoogen hoed er bij op te zetten. Zoo, denk je vrij te zijn Ik heb gezworen, dat je Georges Ra mel nooit weer zult zien. Je hin dert mij. Ik ben vast besloten mij van je te ontdoen. Je bent in mijn macht. Ik zal, als je niet vrijwillig uit den weg gaat, je verbrijzelen. Voor het laatst dus Wil je den brief schrijven en vanavond naar het klooster gaan Nooit, Nooitriep Edith, dit maal sidderend onder den ver- schrikkclijken blik van haar me dedingster. Dood mij als u wilt. Maar u zult mij niet laten doen wat ik niet wil. Welnu, ellendig nest, ik zal zonder genade zijn. Je zult in dit huis blijven. Dat wordt, je graf. Je zult er levend noch dood uitko - men. Genade, mevrouw riep E- dith, verschrikt om zich heen ziende. U zult zulk misdaad niet Geen genade. Ik haat je, ik baat je.f En mevrouw Joramie, in een fu- >c veranderd, met schuim op de lippen, stootte het meisje van zich af met zulk een geweld, dat zij vet evenwicht verloor en met het voorhoofd tegen den grond sloeg. Zij uitte een gil, het. bloed vloeid°. Maar op bet punt haar bewust ziin te verliezen, had zij nog kracht genoeg op haar knieën te gaan lig (mi en baar handen smeekend uA fe strekken naar haar onverzoen lijke vijandin. Maar deze. zonder berouw of schaamte te gevoelen, over haar woeste ruwheid, wierp op het kind een grimmigen blik en vloog op de deur toe, die zij opende en riep Komt bier. Op hetzelfde oogenblik traden waggelend, half dronken, twee Zoo vond de dominee ze in de bedstede, naast elkaar zittend, in den blauwen borstrok, met den „hooge" op. Hij heeft ze natuurlijk niet uitge lachen maar z'n dag was verder goed. Humor op een huisbezoekdag, dat is iets uit den hemel, dat is de glimlach, waarmee God een pas - tor, die moe werd, een oogenblik verkwikt. Eén typisch voorbeeld van „suc ces" van huisbezoek willen wij uit het stuk van ds. S. nog citee - ren „Daar woonde in m'n wijk een man die oud werd na een avon tuurlijk leven. Veel gedronken, veel gevochten met de politie uiterlijk forsch als een beer, van binnen een klein kind. Ik bezocht hom voor de derde maal en wist niet dat ik een bondgenoot had ge kregen in den vorm van een ziekte, die langzaamaan begonnen was den sterken beer te sloopen. „Dat is de derde keer dat ik bij je kom" zei ik tegen hem, toen ik op m'n stoel zat wanneer kom je eens bij mij „Ja jong" antwoordde hij „ik zou wel kornmc, maar die nieuwe gezan gen hen ik op tegen." Dat was al to vermakelijk ik ben er heel hard om gaan lachen. Eerst vond hij dat lachen van mij bedenkelijk, maar tenslotte deed bij zelf mee. Hij voelde zelf dat dit "im beetje „al te...." bar was. Beste vrind" zeg ik ik wou dat ie wat minder borreltjes ge dronken hadt in je leven en wat meer nieuwe gezangen gezongen. Weet je wat de quaestie is 'a durftjniet Toen was hij in z'n oer geraakt. Ja durft niet., tegen zoo'n beer! TTij werd er rood van. „Als ik Zon dagmorgen niet. hij jou in de kerk zit, mag je tien gulden van me komma halodaar mannen binnen, Edith uitte een kreet van schrik en ontzetting, foen zij in een van die mannen her kende, dié haar in haar jeugd zoo gemarteld had. Een floers kwam voor haar oo gen. Haar ademhaling werd be klemd. Zij viel op den grond neder waar zij wezenloos bleef liggen. De twee schavuiten wachtten de bevelen van mevrouw Joramie. Brengt haar weg, sprak deze koel, en werpt haar in een der kei ders op een hos stroo. Vader en zoon. Den dag na de ontvoering van Edith kon men Lucien Morel, wier zelfs zijn meester moeite gehad zou hebben to herkennen, zoo vreemd was hij toegetakeld do me do Lourchino zien ingaan, waar het krot was gelegen, dat zijn va der bewoonde. De knaap had zijngezicht, hals en handen bruin gemaakt, alsot bij verbrand was door de zon. Hij 7)g er vies en verloopen in zijn half versleten plunje uit, die hem -cel to wijd was. Een neuswar- mertje hield bii tusschen zijn tan den geklemd, dat. evenwel uit was. TTii leek oen van die straatben gels, die men niet zonder angst in •>en afgelegen buurt tegenkomt. TTii stapte een armzalige woning binnen en klom een vermolmde rap op. zich stevig vasthoudende nnn oen touw. waarlangs hij zich optrok en klopte aan oen deur, toen bii boven was gekomen. Wie daar Opperbest. TTij is thuis. Dat valt ïvioo. dacht de knaap. En bii antwoordde Ik T.ucien. Morel, die nog op zijn scham Werkelijk, den Zondagmorgen daarop, daar zat-ie Keurig in 't zwart, z'n kerkboek voor zi< i< rii gehouden en zong „Ook wij, ook wij behooren, tot 's Vaders Imisg zin Over z'n gemoedsbezwaren inzake het lied was hij, in den schrik van liet. ongewone, heenge stapt. 's Middags liep ik even bii hein aan, om hem te vertellen dat ik hem gezien had. Dat sloeg nog meer in dan de preek. „Ilé je me gezien ?~ja m'n jonge, je heb een ouwe zondaar op 't rechte pad." IHARKTOVERZICHT. Merkwaardig is liet, dat waar de veehandel zoo geducht geleden heeft, wegens hot verbod van in voer uit ons land naar het buiten land wegens het heerschop van mond- en klauwzeer, onze regee - ring hij het verdwijnen der ziekte, den veehandel op eene andere ij- ze den voet dwars zet. De miri- ter van Landbouw heeft gedeor •- deerd dat het voor Italië bestem de vee op de boerderijen moet \\<>r den gekocht. Zulks om den uit voer van besmet vee te voorko men. En dat nog wel, hoewel de wijze, waardoor liet. vee besmet wordt nog onbekend is. De veehan del en zijne organisaties zien in dit besluit van den Minister een groot onrecht. Zij vreezen, dat hun be staan ernstig zal worden getmr - fen en dat enkele bevoorrechte nersor.en hunne winsten in den zak zullen gaan steken. Zoo is er 1111e weken wat. Alleen in de marktprijzen valt weinig verandering te melden Yr' e koeien waren te SCITAGEN prijshoudend stug, met prijzen voor le kw. van f 1.15 tol 1.2!) voor 2e kw. 1,05 a 1.10 en wat "r dan nog overbleef 0.90 a L-, Melk en kalfkocien mot het betere weer iets ruimer 290.— a f <90. Vi'chtprp ka Ivoren waren lager als leger lag stond op, en deed in zijn hemd, op bloote voeten open. .Tij daar Hoe km jij zoo in - eens uit de lucht vallen vo<\rd<« 1 rij den knaap toe, henj van het hoofd tot de voeten met verbazing opnemende. De knaap hield zich of hij gedron ken had en niet te host op zijn boe ncn kon staan. Met zijn handen ;n de zij stond hij tc lachen als oen waanzinnige. Nou, dat is wat moois, sprak hij eindelijk mot dikke tong. Pn- na kent zijn lieve jongen niet meer. Maar ik kan het niet begrij pen, antwoordde de voormalig!» wever. Ja, ja, jij bent bet wel. Tk berken ie nu. Maar bot ging niet makkelijk. Ik vind je zoo vornn - derd. .Te ziet er zoo gek uit.. Waar ben je geweest Waar kom je van daan Dat gaat je nu eens niet aan. Da.t heb je niet te weten. TTet is miin zaak. En terwijl hïi zoo sprak, sloeg bij op zijn broekzak, die een n - mlklank liet hooren. Morels oogen fonkelden. Maar dat is goud, kereltje dat ie daar hebt Jawel goud en oen handvol. TTij bad de hand ?n don zak ge stoken en liet de geldstukken ram meien. En dat is nog niet alles, ging bij voort. Ik lieb er nog een hoelo boel in een gat verborgen. Waar heli je dat goud van - daan Heb je dan gestolen Chut spreek niet zoo bard. dus ging de jongen voort, angsti ge blikken om zich werpende. ie, papa Je 7.011 df. me kunnen ♦en oppakken. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1925 | | pagina 1