16e Jaargang-
Dinsdag 19 Mei 1925.
No. 43.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
De SchadevergoediDg aan ie
ZuiderzeevisschersbevolkiDg.
1 D I T H
WIERINGER COURANT
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.—
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ADVERTENTIëN:
Van 1—5 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hippolytushoel Wieringen.
Telei. Intereomm. No. 19.
Minister Van Swaay was Don
derdag achter de Ministerstafel
verschenen ter verdediging van
zijn wetsontwerp tot regeling van
de tegemoemoetkoming aan de
Zuiderzee - visschersbevolking,
ezn., wegens de schade, welke de
Afsluiting der Zuiderzee hun
mocht berokkenen.
De tegemoetkoming, welke de Mi
nister aan die van hun bedrijf be
rooide bevolking bij zijn wetsont
werp biedt, bestaat o.a. in gratis
nijverheidsonderwijs, opleiding tot
een ander vak, crcdict-verlccning,
Voorkeur voor vergunning tot uit
oefening der visscherij op de afge
sloten Zuiderzee, een soort kost
winnersvergoeding enz. enz.
Maar van alle kanten liep de Ka
mer Donderdag aanstonds te hoop
om in kooi- een klaaglied aan te
heffen over de schrielheid, waai-
mede de Minister die visschersbe
volking tegemoet treedt.
De heer Duys ging voorop. Zijn
stem klonk boven die van anderen
uit. Hij critisecrde hetgeen in het
wetsontwerp wordt voorgesteld
als absoluut onvoldoende en laak
te het in de Regeering, dat zij voor
de visschersbevolking, van wie
menigeen wordt geruïneerd, zelf
niets doet, doch door particulieren,
door fancy-fairs e.d., het geld voor
die mensclien laat bijeenbrengen
Ook de heer Van De Bildt was
door het wetsontwerp teleurge
steld. Hetzelfde was het geval met
den heer Van Voorst tot Voorst. De
heeren Ebels en Rutgers van Ro -
zenburg tapten uit hetzelfde vaat
je. Laatstgenoemde gaf den Minis
ter te kennen, dat het niet aanging
zich van de gedupeerde visschers
bevolking met een aalmoes af te
schaffen. De heer Duymaer trok
eveneens geweldig van leer. De ge
FEUILLETON.
No. 69.
Alexis kalmte ziende, begon Lau
rence wal te bedaren. Om twaalf
uur luide de klok voor het twee
de ontbijt. Men ging naar binnen.
Aan tafel zat Laurence vlak o-
ver Alexis, tusschen den graaf en
den rechter.
Na het eten verwijderde me
vrouw Violet zich met Edith. Zij
moest deze de maat nemen. Lau
rence wilde ook opstaan en mee
gaan.
Neen, kindliefsprak de graaf
jij moet blijven.
Zij ging weder zitten, maar wa4
ongerust.
Toen sprak de graaf op ernsli -
gen toon
Lucien, je moet ons een nauw
keurig verhalen wat den 7 Juli, vel
leden jaar te Suresnes in een op
trekje is voorgevallen.
Eaurencc vloog met verwilder -
den blik op.
De graaf greep haar hand op
sprak op vriendelijken toon
Luister, kindlief, luister. We
willen je geen verdriet aandoen,
't Is je verloren gemoedsrust, die
wij je willen hergeven, 't Is de
vreugde en het geluk die wij je
willen schenken.
Het jonge m.eisje schudde droe -
vig het. hoofd, zuchtte diep en viel
schier bewusteloos op haar stoel
lieelc opzet van het wetsontwerp
lengde zijn inziens niet. Het staat
volgens dezen anti-revol. afgevaar
digde onomstootelijk vast, dat de
visscherij schade lijdt door de Zul
derzeewerken. Welnu, de schade
dient aan de bevolking te worden
vergoed. En dat doet de Minister
niet, iets waar over de afgevaar -
digde toornde.
De rij der klagers werd hierna
nog aangevuld door de heeren
Dresselhuys en Snoeck Henke-
mans. Ook zij vonden den Minister
veel te karig en oordeelden, dat de
heer Van Swaay de zaak verkeert
aanpakt. De heer Snoeck Henke -
mans vreesde zelfs dat van een
goedgezinde bevolking een ontevre
den groep zou worden gemaakt.
Het zag er bij dezen stand van
het debat dus niet bijster goed voor
Minister Van Swaay uit. Hij zette
uiteen, dat hij zuinigheid had moe
ten betrachten, dat zij die meer
wilden hebben door dien zij in hun
verwachtingen waren
teleurgesteld, hun
critiek maar moesten doen vergc -
zeld gaan van een millioentje en
dat het ontwerp slechts een poging
inhoudt om met de stcunverlee-
ning een begin te maken. Blijkt
dan later dat er meer noodig is,
dan kan dat altijd nog door wets
wijziging geschieden. Een voorzich
tige politiek door op bescheiden
voet te beginnen kwam den Minis
ter gewenscht voor.
Dat de klagers niet bevredigd
waren, bleek uit hun replieken en
zou later nog aan den dag treden
bij de behandeling van de artike
len.
Het dreigde reeds aanstonds mis
te loopen bij een amendement
Duys. om bij afzonderlijke wet te
regelen welke tegemoetkoming zal
worden gegeven aan de gemeen
ten wegens vermindering van in-,
komsten ten gevolge van de afslui
tintr der Zuiderzee.
De Minister bestreed het amen-
neer.
Dadelijk begon de knaap zijn ver
haal.
Hoewel zeer ontsteld en beven
de, luisterde Laurence met inge
houden adem toe.
Toen Lucien gekomen was aan
het oogenblik, waarop het hem
gelukt was de medeplichtigen in
slaap te maken, slaakte zij den
kreet O, hemel
Alexis knielde voor haar neder
en haar handen vattenden, sprak
hij met trillende stem
Juffrouw Laurence, wilt u
mijn vrouw worden
Het jonge meisje kon niets ant
woorden. Maar langzaam liet zij
haar hoofdje op den schouder rus
ten van Alexis, die een kus op haar
voorhoofd drukte.
Dat zijn mijn kinderen. Zie-,
daar mijn gezin
De ambtenaar begreep hem. Hij
vatte de hand van den weldoener
en drukte die met aandoening.
De tweede man.
Des anderen daags na den moord
aanslag was mevrouw .Taromie
niet in gebreke gebleven zich naar
he,t huis der misdaad te begeven.
Met ongeduld verlangde zij den
uitslag te vernemen van do poging
om zich van haar eersten man en
daarmee van al haar angsten te
bevrijden.
Jacques Vernier had zich op dat
bezoek voorbereid en was met zijn
vertelseltje klaar. Hij had niet ver
geten, dat de graaf hem bad ver
oorloofd te zeggen, dat Florentin
Broussel uit den weg was geruimd
en niet meer bestond.
Hij dischte dus met een onver
dement en toen de heer Duys des
ondanks voet bij stuk hield, ver
klaarde hij het onaannemelijk.
Dit hielp want de heer Duys trok
daarop zijn amendement in.
Maar toen de Minister weinige
minuten later hetzelfde grove ge
schut. weer in stelling bracht tegen
over een amendement van dep
soc. dem. afgevaardigde, strekken
de om te doen vervallen de moge
lijkheid, dat van de tegemoetko -
ming aan de visschersbevolking
nog bijdragen van de gemeenten
worden gevorderd, ging de heer
Duys niet op den loop, gesteund
als hij zich wist door de Commis
sie van Rapporteurs, die zooals de
heer Duymaer had gerapporteerd
unaniem van meening was, dat het
Amendement moest worden aange
nomen.
Hier bate dus niet 's Ministers
veto „onaannemelijk" waarvan de
Kamer ook vreemd opkeek.
De heer Rutgers hielp den Minis
ter op dat oogenblik even uit het
moeras, waarin hij dreigde te ver
zinken. Hij wist gedaan te krijgen,
dat de verdere behandeling van
liet amendement, tot Vrijdag werd
aangehouden. Wellicht geldt ook
hier, voegde de leider der antire
volutionnairen er aan toe, dat „de
nacht raad brengt."
Minister Van Swaaij had er in
derdaad nachts iets opgevonden.
maar het door hem uitgedachte
middel stond de Kamer niet a«n.
Toen Vrijdag de discussie werd
hervat, bracht de Minister n.1. in
zijn ontwerp een bepaling aan om
het mogelijk te maken aan bena -
deelde gemeenten schadevergoe
ding te geven.
De heer Duys bleef daartegeno
ver zijn amendement handhaven
en ook de heeren Rutgers, Duy -
maer, Rutgers van Rozeuburg er
Romans gaven er blijk van dat zij
door de door den Minister aange
brachte wijziging niet. waren te
stoorbare kalmte een heelen ro
man op.
Het lijk hadden zij in het watei
geworpen.
Mevrouw Joramie, die het ve
haal koel had aangehoord, maat»
zeer bleek en met zweetdroppels
op het voorhoofd, slaakte een
zucht van verlichting, toen Jac -
ques zijn verhaal geëindigd had.
Voordat zij vertrok, stopte zij
Jacques een papier in de hand. Het
was een wissel van honderddui -
zend francs op de Bank.
Van haar angst ontheven, door
niemand belemmerd in haar be -
wegingen, zou zij wel gelegenheid
vinden George Ramel aan haai
voeten teiug te voeren.
Wel zou deze nog aan Edith den
ken, maar hij zou haar wel spoe -
dig vergeten.
Wie toch kan zijn liefde b'ij ven
wijden aan een krankzinnige
Alexis en George hadden hun
gewone levenswijze hervat. Z'.J
werkten. Maar om den anderen
dag verlieten zij 's avonds hun wo
ning om zich naar Vïlleneuve
Saint-Georges te begeven op de
villa des Frenes, waar hun de
vriendelijke glomiacb van Edith
en Laurence en de warme hand -
drukken van den graaf en van
Mourillon verheidden.
Hoe snel vlogen de uren daal
voorbij.
Lucien vergezelde dikwijls zijn
meester en Alexis. De beide jonge
meisjes hadden hem lief en behan
delden hem als een broeder. Mou -
rillon had een groote gelegenheid
voor hem opgevat en mijnheer De
Soleure verborg de bijzondere be
langstelling, welke hij den jongen
toedroeg, niet.
vreden gesteld en zij er niet toe wil
den medewerken om langs een
omweg de gemeenten te laten op
draaien voor een deel der uitgaven
voortvloeiende uit de droogleg
ging.
Uit de houding der heeren kon
de Minister wel opmaken, dat hij
een verloren spel speelde en onder
die omstandigheid, nam hij zijn on
aannemelijke verklaring van het
amendement-Duys terug, hoewel
hij dit amendement bleef ontra -
den. Maar die bestrijding hielp
den Minister al evenmin, want
met groote meederheid (49 tegen 12
stemmen) werd het amendement
aangenomen.
Toen deze quaestie in voor den
Minister ongunstigen zin was be
slist, ging het debat weer een poos
zonder strubbeling voort. De Mi
nister nam een paar weinig aan
grijpende amendementen over,
maar een volgend oogenblik liep
het weer spaak, bij een door den
heer Duymaer toegelicht amen
dement van de Commissie van
Rapporteurs ten gunste van rente
vergoeding in geval van waarde -
vermindering van eigendommen
op welk amendement de heer Duys
een sub-amendement indiende om
als basis voor de berekening van
de waardevermindering (in welk
geval de rente te verleenen ware)
in aanmerking te brengen hetgeen
de eigendommen waard zouden
zijn geweest als geen afsluiting der
Zuiderzee had plaats gevonden.
Deze amendementen konden
geen genade vinden in 'sMinisters
oogen omdat zij volgens hem ingin
gen tegen de hoofdgedachte van
het ontwerp, om naast steun aan
onderwijs e.d. zooveel mogelijk
bedrijven op de been te houden.
Dit gaat niet met alle sommige
moeten vervormd worden. Zij di.
willen medewerken om een nieuw
bedrijf op te richten, zullen \nn.*
crediet in aanmerking komen, en
Op zekeren avond bij hot verla
ten van de Kamer, waar hij de zit
ting had bijgewoond, ontving de
heer Joramie een briefje, waarin
de heer Bertrand De 1'Oseraie hem
uitnoodigde den volgenden och
tend tc twee uur in zijn kabinet
op het parket te komen.
Hij begreep niets van die uitnoo
digingg, doch besloot er aan te
voldoen.
Hij vond den ambtenaar alleen.
Zij kenden elkander, daar zij el
kaar dikwijls op partijen hadden
ontmoet.
Wat is er aan de hand, vroeg
de heer Joramie glimlachen
Moet ik verhoord worden.
- Neen, waarde heer ik moet
u integendeel verschrikkelijke din
gen mededeelen, zoo verschrikke
lijk. dat, indien ik slechts als ver
tegenwoordiger der justitie han
delde, iemand, die u van licei na
bij bestaat, achter de tralies zou
zitten en u zelf hier zoudt wezen
om tegen haar te getuigen.
De heer Joramie sidderde en
werd vaal bleek.
De rechter ging aldus voort
Vergetende, dat ik rechterlijk
ambtenaar ben en mijn plicht mij
gebiedt liet misdrijf te vei volgen
en den misdadiger overal te tref -
fen waar hij zich bevindt heb
ik gehoorzaamd aan overwegin
gen van hoogeren aard. wier waar
de u zeker zult erkennen. Ik han
del in strijd met. mijn plicht, daar
ik niet doe. wat ik moest dom,
maar. ik heb mijn geweten geraad
plicht, en het heeft mij geant, dat
ik wel handelde
Toch was ëën ding mij vast ver
boden te weten een volslagen sti'
zwijgen te bewaren over de gru -
gelukt dit niet, voor vergoeding
\v egens waardevermindering.
Verder kon de Ministei niet gaan
en daarom achtte hij deze amendc
menten te eenen male onaanii.M.n-
tijk.
Het groote woord was dus we?»
gespreken. Het gaf weer aai.!< i
ding tot discussie maar de troe -
nen waren nu meer verspreid. I)e
Minister bleef dan ook pal sta.ui
en hij zag de beide amendemen
ten verwerpen, dat van den heer
Duys met 49 tegen 15 stemmen en
dat van de Commissie, van Rap
porteurs met 36 tegen 28 stem
men.
Hiermede was zoo goed als de
laatste hand aan het ontwerp ge
legd, dat even daarna met 46 tegen
13 stemmen werd aangenomen.
Wij hopen, dat over deze k u-ige
tegemoetkoming het laatste woord
nog niet zal zijn gespreken en bot.
recht, der visschers eerlang zal wor
den erkend en zal worden gegeven.
GEMENGD NIEUWS
Overreden.
Vier schooljongens uit Leiden
onder wie drie zoontjes van het
hoofd der R.K. school, den lieer
Sneiders, hadden een fietstochtje
gemaakt. Op de Zeeterm, n -. fte
brug onder Zoetermeer moest een
auto hen passeeren. Het oudste
jongetje van den heer Sneidei s ge
raakte aan het slingeren en werd
door de auto aangereden. Kort. i»
tijd na het ongeval is de knaap
aan de bekomen verwondingen o-
verledcn.
Een krasse baas.
De 76-jarige B. van Hebei maak
te dezer da yen niet zijn schoon -
zoon per fiets een tocht van Ter A-
pel naar Ruinerwold nabij Mep -
pel. De heenreis van Ter Apel
Emmcn per fiets, verder per tra
naar IToogeveon en vandaar weer
tot Ruinerwold gefietst. Des i
dags werd de terugtocht geheel op
welijke feiten, die te mijner kennis
zijn gekomen.
Want al sluit ik om een onme
telijk schandaal te vermijden, voor
verschillende misdrijven wici be
straffing ik niet aan de justitie
durf vragen, hc-t oog, toch mag de
schuldige niet ongestraft hlijvenn.
Die bevindt zich daarenbovt n in
een valschen toestand, welke ni-t
langer mag duren en bekleed een
plaats, die hij niet mag behouden.
Ik wil wel vergeten, dat ik amb
tenaar ben, maar ik zou mij als de
medeplichtige van den misdadi -
gcr beschouwen, indien ik de mis
daad liet voortwoekeren.
Uw woorden doen mij ei-
schen, mijnheer De 1'Oseiaie
legt mij op de pijnbank. Ik smeek
u, mij dadelijk te zeggen, wal er
aan de hand is.
Luister dan. mijnheer Jora -
mie en oordeel zelf.
En daarop begon de rechter m«-t
te herinneren aan den juweelen -
diefstal en de inhechtenisneming
van Mourillon te verhalen, bene -
vens hot bezoek en de tusscln n
komst van den graaf Do Solen n-,
die na lang gereisd te hebben zich
te. Parijs onder den aangenomen
naam van Florentin Brousse! was
komen vestigen en uit wiens nie-
ledeelingen hem was g. nieken
dat Mourillon het slachtoffer \va -
van een verfoeilijke samenspan
ning, evenals de andere aange
legd door.... mevrouw .Toiamre.
Op het hooren van dien naar
sprong de bankier op, bleek als
een doode.
Mijn vrouw, riep hij uit met
trillende stem. T' waagt bet mijn
vrouw te beschuldigen
Wordt vervolg J.
