i
aarjrane'
Dinsdag 27 April 1926.
No 35
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN: >MSTREKEN
'ysterie der Lielde
COURANT
BOSKER, WIERINGEN
UITGEVER
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSP RJJ S
per 3 maanden 1.
"~->r
ADVERTJNTIèN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hippolytnshoef Wierlngen.
Telef. Intcrcomm. No. 11.
d j gelde koeien waren van 15,-
tot 25,hooger, wat voor het
pondsgewicht van Z'l, cent tot 4
cent is. Tegen deze verhooging
werd veel gekocht, zoodat de af
zet bijzonder goed was. Melk- en
kalfkoeien, zoomede kloinwe ble
ven prijshoudend. De andere af -
deeling van het bedrijfsvee het
wolvee, was ook iets hooger.
Wij zagen overhouders verkoo -
pen voor 40,ook een klein
koppel voor export bracht ook
dien prijs op. Varkens met te kor
te aanvoer liepen van 80 tot Si
cent Kilo.
tRKTOVERZICHT.
.{roote voorjaarsmarktcn
jn zich tot heden, door
gen, trekkfcmden handel,
's èn weinig lust tot koo
Verschijnsel komt niet
,arkt voor, of in eene b-v
reek, dat is een algemeen
sel, dat in de lucht zit,
sen uitvloeisel van do
„idigheden, die zich
land laten dwingen, die
vet zijn voortgekomen,
jr invloed, hqe en waar
lok laten regelen. Zon-
en voldoende regen,
enige krachten, die den
1 de markt eenigszins
pmperen. En onder dien
stond Donderdag de
SCHAGEN. De rijk ge-
gen, en het daarop ge-
>edc weer maakten de
»ts williger en de prijzen
ig hooger. De goede gel
FEUILLETON.
No. 10.
ine- boog zij zich toen tot
"f en sprak met trillende
•ij zijn oor
j, bloed, dat wij hebben
men, zal en mag ons niet
i integendeel, het zal ons
'auwer verbinden en z,el-*s
wij niet meer te scheiden
elkeen, die het wagen
li tusschen ons ie plaat -
n wij verniietigen, zullen
drukken zooals men dat
g insect doet. Dal alles
_je, zoowoar als ik thans
je sta. Nimmer, nimmer
Ti ander toebehooren.
sprong hij toen op, ver-
ndkijkend. Een onbestem
kwam in hem op. Toen
jeide toch reeds, dat ik
ir Eva van Kamberg's
[dingen.
iite duivelachtig,
te beter voor jou
4.zal ik je maar niet lan
K terughouden. Ik merk
ne, dat er geduchte haast
yrgeet echter niets van al
Ik je reeds zeide Waar
ten wij anders Kruis «ver
Waarom
fisde een paar passen
Jen zaag haar ontsteld
gzij zulke dingen toch zor
■ggen kón, had hem al
<ign verbaasd,
tok hij opeens zijn neieh-
-iit, zij vatte haar aan en
V een kus óp.
verwijderde hij zich in
ANSJOVIS.
Vroeg, zeer vroeg, heeft de an
sjovis dit jaar haar intrede ge
daan door het Masrdiep naar de
Zuiderzee. Visschers met veel er
varing kunnen zich niet herinne
ren ooit e;en zoo vroege vangt: t
van ansjovis te hebben meege
maakt. En inderdaad bewijzen
de zorgvuldig aangelegde stati
stieken, dat voor dezen op 1 April
nog nooit, vangst van ansjovis is
geconstateerd. De statistieken too
nen, dat in den regel in het laat
ste tien daagsche tijdvak van A-
pril de eerste ansjovis is gevan -
gen en daarom mag het e<9ln bui -
tengewoon feit worden genoemd,
dat dit jaar reeds in de eerste A-
prildagen deze met spanning vet
heide visclijes zijn buitgemaakt.
Vanwaar de ansjovis komt, weet
men niet precies. Men zegt, dat zc
uit het Zuidelijk deel der Noord
zee komen, omdat de ansjovis
steeds het eerst wordt geconsta
teerd in de armen van de Schel
de .en in den regel een paar we
ken daarna wordt waargenomen
in het Marsdiep en de Zuiderzee.
Daarm.ee is echter nog niet uitge
maakt, waar de ansjovis precies
huishoudt in de wintermaanden.
Het latere verschijnen dte,r an
allerijl
In de eerste weken van Van
Warne's vertrek verscheen Adéle
Kruis bijna voortdurend ten hui
ze van baron van Kamberg. Die
veelvuldige bezoeken vielén even
wel niemand op, daar het natuur
lijk tamelijk voor de hand lag, dat
de weduwe den rechter over aller
hande zaken raadpleegde, temeer
daar de baron zoo geheel op de
hoogte van Kruis' eigendommen
was.
Ook vond men dat daarenboven
zeer natuurlijk, dat da weduwe
begrijpelijker wijs gaarne ver:
troosting zocht bij den ouden
vriend van haar man.
Door de Kambergs werd zij tel
ken male met buitengewone vrien
delijkheid ontvangen. Zoo ook E-
va, die zelfs spoedig daarop de
grootste vriendin van haar werd.
Heele middagen kond,en zij.
soms in het park rond dolen en
elkaar dan vertrouwelijke dingen
zeggen.
Op een middog deed Van Kam
berg plotseling de mededeling
dat hij van den rentmeester een
langen brief had ontvangen.
Adéle Kruis zag rustig voor
zich uit, bedwong zich wonder
baarlijk om niets van hetgeen er
in haar omging te laten merken.
Nauwlettend zag zij bijna al
door Eva von Kamberg aan: Het
wQ.s haar duidelijk aan te zien,
dat dit nieuws haar geducht hin
derde*
Toen wendde hij zich tot de we
duwe en sprak
Ziet n, ik wilde u enkele shik
k.en uit den brief voorlezen, wei-
licht dat u zich doarvoor interes
seert
Zeker, zeker, gaarne zelfs,
sjovis in het Marsdiop wordt toe
geschreven aan de lagepe. tempe
ratuur van het zeewater daa
vergeleken met die van het water
der Scheldearmen. Aangenomen
wordt, dat de ansjovis zich eerst
laat verlokken de Zuiderzee bin -
nen te vallen, als het zeewater
daar een bepaalde grenstempyia-
tuur heeft bereikt.
Zonder dat men zich aan bepaal
d;3 voorspellingen waagde om
trent de te verwachten teelt,
meent men toch, dat het heuglijk
feit mag genoemd worden, dat de
dit jaar zoo vroeg gevangen an
sjovis van 'n een zeer gelijkmatig
soort was, en flink, niet te groot
van stuk. De ervaring heeft ge
leerd, dat er van een belangrijke
ansjovisteelt geen sprake kan
zijn, als de eerst aangebrachte
ansjovis van sterk afwijkende
grootte zijn. Men zegt dan, dat de
soort niet deugt en stelt zich in
zoo'n geval ook weinig voor, wit
aangaat'de belangrijkhe&d der
ansjovisvangst.
Ook de statistische gegevens wij
zen in die richting. Was de soort
bijzondér groot, dan bracht dat
jaar geen groöte vangsten. Als de-
soort van een dusdanige grootte
was, dat er ongeveer 2700 stuks
in een anker gingén, dan had men
de beste ansjovisteelt. Hoe groot.ee
de soort, hoe minder h-et gehie-cle
vangstresultaat was.
Onderzoek der schubben heeft
uitgewipzen, dat d^e groote ansjo
vis van twee-jarigen leeftijd was
en dat het nagenoeg ontbreken
van kleiner soort als bewijs kou
gelden, dat het vorig- j aar s^h»
broed niet tot ontwikkeling had
kunnen komen, zoodat het vangst
esultaat het jaar daarop dus w«l
minder gunstig moest zijn. Nu de
soort ditmaal zeer gelijk van groot
te is, hoopt men dus met eenigen
grond, dat het eén goed ansjovis-
iaar zal worden.
Eigenaardig is, dat de beursprij
zen- der ansjovis eigenlijk al e'en
afspiegeling zijn van hetgeen m \n
van de ansjovisteelt verwacht, en
zeef vermoedelijk is dat geba
seerd, ten eerste op de zeer vroe
ge vangst enten tweede op de ge
lijksoortige ansjovis.
Zoodra dat bekend was, daalde
op^d.e beurs de ansjovisprijs. Ver
wacht wordt ook daar dus een
belangrijke aanvoer. En daar on -
ze vroegere groote- afnemer,
Duitschland, nog niet voldoende
op verhaal schijnt te zijn geko
men, om zich aan het luxe visch-
j-2 te goed te doen, vrejest men
ter beurze eigenlijke e*<n ruime
ansjovisteelt en reeds nu, nu fei
telijk die teelt nog moet beginnen
zijn de ankerprijzen al boel vat
gedaald.'
Ansjovis blijft een zeer specrla
lief handelsartikel, dat aan groo
te prijsschommelingen onderhe -
vig is. Daarbij komt, dat de Spaan
sche ansjovis, hoewel van min -
dere gualiteit, door de lagere prij
zen een concurreerend artikel i9
geworden, vooral nu Duitschland
waar men toch ansjovis schijnt te
willen consumeeren, de Spaan-
sclie meer en meer gaat betrek
ken.
Wordt de algemeen^ toestand
financieel in Duitschland heter,
dan zal de Hollandsche ansjovis
wel weer groot er aftrek vinden,
doch tot dien tijd zal, als'de vang
st.en hier ruim worden of blijven,
een gèdcprécieerde markt te ver
wachten zijn.
Vermoedelijk begint het Zuider
zeevraagstuk in d,eze aangelegen
heid reeds een woordje mee te
spreken.
Ingezouten ansjovis toch is, bij
vakkundige behandeling, zeer
duurzaam te houden. Is eenmaal
een begin gemaakt met het léggen
van den afsluitdijk tusschph Wie
ringen en de Friesché kust, zoo
antwoordde Adéle Kruis.
Het duurde noral een poosp
aleer Eva met den bewusten
brief terugkwam.
Zoo, kindje, heb je den brief
niet dadelijk kunnen vinden
Neen, ja, hij lag onder enke
le documenten van u verborgen.
De oude heer schudde verwon
derd het hoofd.
Wel, dat is vreemd, mompel
de hij, dat is zelfs heel vreemd,
dan moet er bepaold iemand aan
die papieren gemorreld hebben.
Ik weet tenminste h;eel zeker, «lat
ik hem zoo juist, even voor de
komst van mevrouw Kruis, boven
aan heb gelegd.
Toen het theedrinken was afge-
loopen, wendde Adéle zich op
eens tot Eva en vroeg het meisje,
of zij soms lust had met haar e-
v.en het park in te gaan.
Dadelijk stond Eva op en volg
de1 de wuduWe zonder feitelijk pre
cies te weten, wat zij dléed. Zij zag
er bedrukt en verstrooid uit. Zwij
gend liepen de vrouwen naast t1-
kaar het park in.
Midden in het park staakten
zij haar wandeling en gingen op
e^n bank zitten. Plotseling greep
Adéle toen de rechterhand van E-
va en vroeg haar op bezorgden
toon
Wat scheelt jou toch, Eva
Tbent vandaag zoo heel anders
dan gewoonlijk. Ik heb het dado
lijk reeds aan je gemerkt, dat cr
veel in jou omging. Er schijnt jou
iets t? hinderen. Kan ik jou soms
helnen of raad geven
Ik heb bet immers reeds dade
lijk wei begrepen, dat jouw onrust
in verband staat met den brief
van Van Warne, Is 't niet waar
Daarop legde zij heel vertrou -
dat binnen afzienbaren tijd dus,
de Zuiderzee zal zijn afgesloten,
dan zal vermoedelijk de ansjov's-
visscherij voor een groot gedeelte
te niet zijn gedaan, zoodat er kans
is, dat de vraag liet aanbod Verre
zal overtreffen met het natuurlij
ke gevolgd, dat de prijzen zullen
stijgen.
VAN ALLES WAT.
Galgen-reclan» e.
Reclame-maken, als do beul
reeds zijn bijl zwaait: men had
er nooit van gehoord. Toch is het
gebeurd bij een terechtstelling,
onlangs in Britsch Indië, dat een
lijk koopman liet schavot kwam
oprennen met een toelatingsbrief
van den gouverneur. Hel sch ij-
vcn gaf den koopman heit recht
niet den terdoiodveroordeclde te
spreken. Beiden overlegden eeni
gen tijd zacht met elkander, en
toen maakte de terdood vei nor-
deelde gebruik van zijn recht van
„een laatste woord", door uit te
loepen: „De schoensmeer van
Die en Die is de beste Zegt 4iet
voortDaarna ving hij de eeu
wige reis aan zijn erfgenamen
konden tevreden zijn
Ganzen als waakhonden.
Toen deze week een veearts in
Canning Town een ziek paa1' 1
wilde gaan behandelen, zag hij
zich den toegang versperd door
twee woedende ganz/e.n, die hem
per slot verdreven. De eigenares
kwam er bij en zij gedroegen zich
zoo zacht als duiven. „Ik heb die
gansjes al 7 jaren',' zeide zij. „en
zij hebben mij al heel wat belas
ting uitgepaard, die ik anders aan
"honden had moeten betalen. Bil-
ly en Biddy zijn waakzamer dan
honden, en zij leggen bovendien
lekkere eieren, hetgeen een hond
niet doet
Naalden.
Elke_naald ondergaat 22 vor-
wclijk haar linkerarm om Eva's
middel en drukte het meisje tee-
der tegen zich aan.
Houden jelui dan reeds lang
van elkaar vroeg daarop Adéle
met vleiende: stem.
Eva van Kamberg zuchtte.
Even zweeg zij, opaefts sprak zij
toen evenwel
Neen dat niet zoozeer. Of
schoon twee jaren zal het zoo on
geveer zijn.
De weduwe maakte een heftig
gebaar.
Wat, reeds twee japen
Het jonge meisje knikte be
schaamd.
Mevrouw Kruis bedwong zich
om niet plotseling in drift tegen
dat meisje uit te varen.
Enkele minuten bleven beide
dames zwijgend voor zich uitzien,
tot Adéle zich op eens wéér tot
het meisje wendde en haar met
vleiende stem vroeg
Maar wanneer zeide hij jou
dan, dat hij van jou hield
Eva Van Kamberg zweeg even:
peinzend staarde zij voor zich uit.
Ja, dat weet ik waarlijk niet
meer, antwoiordde zij daarop. Het
kwam zoo van zelf, zoo ontzettend
natuurlijk,, als verwachtte ik
niets anders. Zwijgend waren wij
het bosch ingewandeld, toen hij
blotsëling mijn handen greep en
er toen een vurige kus op drukte.
Wanneer gebeurde dat
Ilct jonge meisje schrok van
de vraag.
Verbaasd zag zij haar oudere
gezellin aan.
Nu, wanneer gebeurde dat
herhaalde de andere op driftige
toon.
Ja, wacht eens, dat gebeur
de op dien ongeluksdag, toen....
Ik begrijp het, antwoordde
Adéle biet weemoed in haar stem
Het was de vijfde- Mei.
Juist, zoo is het, hernam me
vrouw Kruis.
Een oogenblik zwegen zij bei
den weer.
Toen sprak Adéle
Zoo, zoo, dus biechtte hij dien
dag jou zn liefde
Eva dacht even na zij zag met
oroeven blik naar den g' n i.
Ja, sprak zij, hij zeide mij
to>en, dat er een hinderpaal t.us -
ichen ons lag, welke bijna nb
v eg was te nemen. Hij hoopte eeh
ter, dat mijn liefde hem zoo sterk
en moedig zou maken, dat hij er
binnenkort wel in slagen zou die
hindernis te verwijderen.
Adéle verloor even haar zelfbe
heersching.
Zoo, heef hij dat jou gezegd?
siste zij tusschen haar tanden.
Zoo, zoo, heeft hij dat jou verteld?
Eva Van Kamberg zag verwon
derd en verschrikt op, begreep
niet, waarom liaar gezellin oeer
die uitlating ineens vuur en vlam
kon vatten.
Toen plotseling boog de wedu
we zich evenwel tot het meisje i-
ver, kustte het op den mond en
sprak met gehuichelde vriende
lijke stem
Arm, kind, dus dat heeft hij jou
gelegd, terwijl hij ondertusschen
er van door is gegaan zonder met
jou vader ook maar «(enigszins
over zijn plannen te spreken
En nu treur jij natuurl-k om die
verloren liefde en om lv?m, die er
niet in slaagde den hinderpaal
weg te nemen.
Wordt vervolgd.