i aarjrane' Dinsdag 27 April 1926. No 35 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN: >MSTREKEN 'ysterie der Lielde COURANT BOSKER, WIERINGEN UITGEVER VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSP RJJ S per 3 maanden 1. "~->r ADVERTJNTIèN: Van 15 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUREAU: Hippolytnshoef Wierlngen. Telef. Intcrcomm. No. 11. d j gelde koeien waren van 15,- tot 25,hooger, wat voor het pondsgewicht van Z'l, cent tot 4 cent is. Tegen deze verhooging werd veel gekocht, zoodat de af zet bijzonder goed was. Melk- en kalfkoeien, zoomede kloinwe ble ven prijshoudend. De andere af - deeling van het bedrijfsvee het wolvee, was ook iets hooger. Wij zagen overhouders verkoo - pen voor 40,ook een klein koppel voor export bracht ook dien prijs op. Varkens met te kor te aanvoer liepen van 80 tot Si cent Kilo. tRKTOVERZICHT. .{roote voorjaarsmarktcn jn zich tot heden, door gen, trekkfcmden handel, 's èn weinig lust tot koo Verschijnsel komt niet ,arkt voor, of in eene b-v reek, dat is een algemeen sel, dat in de lucht zit, sen uitvloeisel van do „idigheden, die zich land laten dwingen, die vet zijn voortgekomen, jr invloed, hqe en waar lok laten regelen. Zon- en voldoende regen, enige krachten, die den 1 de markt eenigszins pmperen. En onder dien stond Donderdag de SCHAGEN. De rijk ge- gen, en het daarop ge- >edc weer maakten de »ts williger en de prijzen ig hooger. De goede gel FEUILLETON. No. 10. ine- boog zij zich toen tot "f en sprak met trillende •ij zijn oor j, bloed, dat wij hebben men, zal en mag ons niet i integendeel, het zal ons 'auwer verbinden en z,el-*s wij niet meer te scheiden elkeen, die het wagen li tusschen ons ie plaat - n wij verniietigen, zullen drukken zooals men dat g insect doet. Dal alles _je, zoowoar als ik thans je sta. Nimmer, nimmer Ti ander toebehooren. sprong hij toen op, ver- ndkijkend. Een onbestem kwam in hem op. Toen jeide toch reeds, dat ik ir Eva van Kamberg's [dingen. iite duivelachtig, te beter voor jou 4.zal ik je maar niet lan K terughouden. Ik merk ne, dat er geduchte haast yrgeet echter niets van al Ik je reeds zeide Waar ten wij anders Kruis «ver Waarom fisde een paar passen Jen zaag haar ontsteld gzij zulke dingen toch zor ■ggen kón, had hem al <ign verbaasd, tok hij opeens zijn neieh- -iit, zij vatte haar aan en V een kus óp. verwijderde hij zich in ANSJOVIS. Vroeg, zeer vroeg, heeft de an sjovis dit jaar haar intrede ge daan door het Masrdiep naar de Zuiderzee. Visschers met veel er varing kunnen zich niet herinne ren ooit e;en zoo vroege vangt: t van ansjovis te hebben meege maakt. En inderdaad bewijzen de zorgvuldig aangelegde stati stieken, dat voor dezen op 1 April nog nooit, vangst van ansjovis is geconstateerd. De statistieken too nen, dat in den regel in het laat ste tien daagsche tijdvak van A- pril de eerste ansjovis is gevan - gen en daarom mag het e<9ln bui - tengewoon feit worden genoemd, dat dit jaar reeds in de eerste A- prildagen deze met spanning vet heide visclijes zijn buitgemaakt. Vanwaar de ansjovis komt, weet men niet precies. Men zegt, dat zc uit het Zuidelijk deel der Noord zee komen, omdat de ansjovis steeds het eerst wordt geconsta teerd in de armen van de Schel de .en in den regel een paar we ken daarna wordt waargenomen in het Marsdiep en de Zuiderzee. Daarm.ee is echter nog niet uitge maakt, waar de ansjovis precies huishoudt in de wintermaanden. Het latere verschijnen dte,r an allerijl In de eerste weken van Van Warne's vertrek verscheen Adéle Kruis bijna voortdurend ten hui ze van baron van Kamberg. Die veelvuldige bezoeken vielén even wel niemand op, daar het natuur lijk tamelijk voor de hand lag, dat de weduwe den rechter over aller hande zaken raadpleegde, temeer daar de baron zoo geheel op de hoogte van Kruis' eigendommen was. Ook vond men dat daarenboven zeer natuurlijk, dat da weduwe begrijpelijker wijs gaarne ver: troosting zocht bij den ouden vriend van haar man. Door de Kambergs werd zij tel ken male met buitengewone vrien delijkheid ontvangen. Zoo ook E- va, die zelfs spoedig daarop de grootste vriendin van haar werd. Heele middagen kond,en zij. soms in het park rond dolen en elkaar dan vertrouwelijke dingen zeggen. Op een middog deed Van Kam berg plotseling de mededeling dat hij van den rentmeester een langen brief had ontvangen. Adéle Kruis zag rustig voor zich uit, bedwong zich wonder baarlijk om niets van hetgeen er in haar omging te laten merken. Nauwlettend zag zij bijna al door Eva von Kamberg aan: Het wQ.s haar duidelijk aan te zien, dat dit nieuws haar geducht hin derde* Toen wendde hij zich tot de we duwe en sprak Ziet n, ik wilde u enkele shik k.en uit den brief voorlezen, wei- licht dat u zich doarvoor interes seert Zeker, zeker, gaarne zelfs, sjovis in het Marsdiop wordt toe geschreven aan de lagepe. tempe ratuur van het zeewater daa vergeleken met die van het water der Scheldearmen. Aangenomen wordt, dat de ansjovis zich eerst laat verlokken de Zuiderzee bin - nen te vallen, als het zeewater daar een bepaalde grenstempyia- tuur heeft bereikt. Zonder dat men zich aan bepaal d;3 voorspellingen waagde om trent de te verwachten teelt, meent men toch, dat het heuglijk feit mag genoemd worden, dat de dit jaar zoo vroeg gevangen an sjovis van 'n een zeer gelijkmatig soort was, en flink, niet te groot van stuk. De ervaring heeft ge leerd, dat er van een belangrijke ansjovisteelt geen sprake kan zijn, als de eerst aangebrachte ansjovis van sterk afwijkende grootte zijn. Men zegt dan, dat de soort niet deugt en stelt zich in zoo'n geval ook weinig voor, wit aangaat'de belangrijkhe&d der ansjovisvangst. Ook de statistische gegevens wij zen in die richting. Was de soort bijzondér groot, dan bracht dat jaar geen groöte vangsten. Als de- soort van een dusdanige grootte was, dat er ongeveer 2700 stuks in een anker gingén, dan had men de beste ansjovisteelt. Hoe groot.ee de soort, hoe minder h-et gehie-cle vangstresultaat was. Onderzoek der schubben heeft uitgewipzen, dat d^e groote ansjo vis van twee-jarigen leeftijd was en dat het nagenoeg ontbreken van kleiner soort als bewijs kou gelden, dat het vorig- j aar s^h» broed niet tot ontwikkeling had kunnen komen, zoodat het vangst esultaat het jaar daarop dus w«l minder gunstig moest zijn. Nu de soort ditmaal zeer gelijk van groot te is, hoopt men dus met eenigen grond, dat het eén goed ansjovis- iaar zal worden. Eigenaardig is, dat de beursprij zen- der ansjovis eigenlijk al e'en afspiegeling zijn van hetgeen m \n van de ansjovisteelt verwacht, en zeef vermoedelijk is dat geba seerd, ten eerste op de zeer vroe ge vangst enten tweede op de ge lijksoortige ansjovis. Zoodra dat bekend was, daalde op^d.e beurs de ansjovisprijs. Ver wacht wordt ook daar dus een belangrijke aanvoer. En daar on - ze vroegere groote- afnemer, Duitschland, nog niet voldoende op verhaal schijnt te zijn geko men, om zich aan het luxe visch- j-2 te goed te doen, vrejest men ter beurze eigenlijke e*<n ruime ansjovisteelt en reeds nu, nu fei telijk die teelt nog moet beginnen zijn de ankerprijzen al boel vat gedaald.' Ansjovis blijft een zeer specrla lief handelsartikel, dat aan groo te prijsschommelingen onderhe - vig is. Daarbij komt, dat de Spaan sche ansjovis, hoewel van min - dere gualiteit, door de lagere prij zen een concurreerend artikel i9 geworden, vooral nu Duitschland waar men toch ansjovis schijnt te willen consumeeren, de Spaan- sclie meer en meer gaat betrek ken. Wordt de algemeen^ toestand financieel in Duitschland heter, dan zal de Hollandsche ansjovis wel weer groot er aftrek vinden, doch tot dien tijd zal, als'de vang st.en hier ruim worden of blijven, een gèdcprécieerde markt te ver wachten zijn. Vermoedelijk begint het Zuider zeevraagstuk in d,eze aangelegen heid reeds een woordje mee te spreken. Ingezouten ansjovis toch is, bij vakkundige behandeling, zeer duurzaam te houden. Is eenmaal een begin gemaakt met het léggen van den afsluitdijk tusschph Wie ringen en de Friesché kust, zoo antwoordde Adéle Kruis. Het duurde noral een poosp aleer Eva met den bewusten brief terugkwam. Zoo, kindje, heb je den brief niet dadelijk kunnen vinden Neen, ja, hij lag onder enke le documenten van u verborgen. De oude heer schudde verwon derd het hoofd. Wel, dat is vreemd, mompel de hij, dat is zelfs heel vreemd, dan moet er bepaold iemand aan die papieren gemorreld hebben. Ik weet tenminste h;eel zeker, «lat ik hem zoo juist, even voor de komst van mevrouw Kruis, boven aan heb gelegd. Toen het theedrinken was afge- loopen, wendde Adéle zich op eens tot Eva en vroeg het meisje, of zij soms lust had met haar e- v.en het park in te gaan. Dadelijk stond Eva op en volg de1 de wuduWe zonder feitelijk pre cies te weten, wat zij dléed. Zij zag er bedrukt en verstrooid uit. Zwij gend liepen de vrouwen naast t1- kaar het park in. Midden in het park staakten zij haar wandeling en gingen op e^n bank zitten. Plotseling greep Adéle toen de rechterhand van E- va en vroeg haar op bezorgden toon Wat scheelt jou toch, Eva Tbent vandaag zoo heel anders dan gewoonlijk. Ik heb het dado lijk reeds aan je gemerkt, dat cr veel in jou omging. Er schijnt jou iets t? hinderen. Kan ik jou soms helnen of raad geven Ik heb bet immers reeds dade lijk wei begrepen, dat jouw onrust in verband staat met den brief van Van Warne, Is 't niet waar Daarop legde zij heel vertrou - dat binnen afzienbaren tijd dus, de Zuiderzee zal zijn afgesloten, dan zal vermoedelijk de ansjov's- visscherij voor een groot gedeelte te niet zijn gedaan, zoodat er kans is, dat de vraag liet aanbod Verre zal overtreffen met het natuurlij ke gevolgd, dat de prijzen zullen stijgen. VAN ALLES WAT. Galgen-reclan» e. Reclame-maken, als do beul reeds zijn bijl zwaait: men had er nooit van gehoord. Toch is het gebeurd bij een terechtstelling, onlangs in Britsch Indië, dat een lijk koopman liet schavot kwam oprennen met een toelatingsbrief van den gouverneur. Hel sch ij- vcn gaf den koopman heit recht niet den terdoiodveroordeclde te spreken. Beiden overlegden eeni gen tijd zacht met elkander, en toen maakte de terdood vei nor- deelde gebruik van zijn recht van „een laatste woord", door uit te loepen: „De schoensmeer van Die en Die is de beste Zegt 4iet voortDaarna ving hij de eeu wige reis aan zijn erfgenamen konden tevreden zijn Ganzen als waakhonden. Toen deze week een veearts in Canning Town een ziek paa1' 1 wilde gaan behandelen, zag hij zich den toegang versperd door twee woedende ganz/e.n, die hem per slot verdreven. De eigenares kwam er bij en zij gedroegen zich zoo zacht als duiven. „Ik heb die gansjes al 7 jaren',' zeide zij. „en zij hebben mij al heel wat belas ting uitgepaard, die ik anders aan "honden had moeten betalen. Bil- ly en Biddy zijn waakzamer dan honden, en zij leggen bovendien lekkere eieren, hetgeen een hond niet doet Naalden. Elke_naald ondergaat 22 vor- wclijk haar linkerarm om Eva's middel en drukte het meisje tee- der tegen zich aan. Houden jelui dan reeds lang van elkaar vroeg daarop Adéle met vleiende: stem. Eva van Kamberg zuchtte. Even zweeg zij, opaefts sprak zij toen evenwel Neen dat niet zoozeer. Of schoon twee jaren zal het zoo on geveer zijn. De weduwe maakte een heftig gebaar. Wat, reeds twee japen Het jonge meisje knikte be schaamd. Mevrouw Kruis bedwong zich om niet plotseling in drift tegen dat meisje uit te varen. Enkele minuten bleven beide dames zwijgend voor zich uitzien, tot Adéle zich op eens wéér tot het meisje wendde en haar met vleiende stem vroeg Maar wanneer zeide hij jou dan, dat hij van jou hield Eva Van Kamberg zweeg even: peinzend staarde zij voor zich uit. Ja, dat weet ik waarlijk niet meer, antwoiordde zij daarop. Het kwam zoo van zelf, zoo ontzettend natuurlijk,, als verwachtte ik niets anders. Zwijgend waren wij het bosch ingewandeld, toen hij blotsëling mijn handen greep en er toen een vurige kus op drukte. Wanneer gebeurde dat Ilct jonge meisje schrok van de vraag. Verbaasd zag zij haar oudere gezellin aan. Nu, wanneer gebeurde dat herhaalde de andere op driftige toon. Ja, wacht eens, dat gebeur de op dien ongeluksdag, toen.... Ik begrijp het, antwoordde Adéle biet weemoed in haar stem Het was de vijfde- Mei. Juist, zoo is het, hernam me vrouw Kruis. Een oogenblik zwegen zij bei den weer. Toen sprak Adéle Zoo, zoo, dus biechtte hij dien dag jou zn liefde Eva dacht even na zij zag met oroeven blik naar den g' n i. Ja, sprak zij, hij zeide mij to>en, dat er een hinderpaal t.us - ichen ons lag, welke bijna nb v eg was te nemen. Hij hoopte eeh ter, dat mijn liefde hem zoo sterk en moedig zou maken, dat hij er binnenkort wel in slagen zou die hindernis te verwijderen. Adéle verloor even haar zelfbe heersching. Zoo, heef hij dat jou gezegd? siste zij tusschen haar tanden. Zoo, zoo, heeft hij dat jou verteld? Eva Van Kamberg zag verwon derd en verschrikt op, begreep niet, waarom liaar gezellin oeer die uitlating ineens vuur en vlam kon vatten. Toen plotseling boog de wedu we zich evenwel tot het meisje i- ver, kustte het op den mond en sprak met gehuichelde vriende lijke stem Arm, kind, dus dat heeft hij jou gelegd, terwijl hij ondertusschen er van door is gegaan zonder met jou vader ook maar «(enigszins over zijn plannen te spreken En nu treur jij natuurl-k om die verloren liefde en om lv?m, die er niet in slaagde den hinderpaal weg te nemen. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1926 | | pagina 1